Programma van 19 tot 25 okt. 1934



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#993

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


Off­set. Fr DE SM ET. rue des­Waf­fons 14' 16. An­ver­sTeP: 209.05


Een SPE­CI­A­LIST

sinds 1907

VOOR: On­der­ne­ming On­der­koud Her­stel­ling V er­meuwrng

VAN

DAKEN

TO­RENS IN' SCHA­LIËN

Fr. Dol­feyn

ANT­WERP­SCHE TEL.993.27 _ STEEN­WEG, 274 O U DE - UOD

ATE­LIERS DE CON­STRUC­TI­ONS ME­TAL­LI­QUES

Pier­re MEEUWS

Tel. 555.38

AN­VERS 15-17, Rue de la Con­sti­tu­ti­on

CHAS­SIS ME­TAL­LI­QUES

FER­RON­NE­RIES D’ART

CHAR­PEN­TES

...-- PRO­GRAM­ME 3 SPEEL­WIJ­ZER

Ven­d­re­di -| q Sa­me­di OA Di­man­che r) f Maan­dag Don­der­dag OC oc­to­b­re

Za­ter­dag Zon­dag

Vrij­dag

Lundi

Jeudi

Oc­to­ber

1. Eclair-Jour­nal

2. QUA­TRE A TROY­ES

1. Eclair-Nieuws­be­rich­ten

2. VIER TE TROY­ES

comédie gaie in­ter­prétée par tooneel­spel ver­tolkt door

COL­LI­NE et DORI N Je­an­ne Fu­sier Gir et Davia

CREDO

CREDO

LA MA­DO­NE des AILES’

Film Po­lo­nais in­ter­prété par

De­MA­DO­NA­der­VEU­GELS

Pool­sche film ver­tolkt door

DRA­MA­TIS PER­SONÆ

Ma­ry­la....​MARIA BOGDA Jean....​ADAM BROD­ZISZ

Kuba....W. WAL­TER Le Doc­teur. . . B. SAM­BOR­SKI

La Mère....​TEKLA TRAPS­ZO

MU­SI­QUE DE MU­ZIEK VAN

JEAN MAK­LAKIE­WIEZ et PAUL DE­VRED

S. A. An­ciens Eta­blis­se­ments D. SCHAM­ROTH Four­ru­res - Pel­le­te­ries d’ori­gi­ne - Répa­ra­ti­on - Trans­for­ma­ti­on Rue Si­mons, 10, An­vers. Téléphone : 394.46.


CREDO

Aux en­vi­rons de Varso­vie s’élève la ville de Czes­to­chowa, dominée par les cimes de Ya­sna-Gôra, «La Mon­tag­ne Lu­mi­neu­se », et le célèbre mo­nastère, gar­dien du trésor mys­ti­que de la Po­log­ne, une très an­ci­en­ne image de la Vier­ge Noire, déposée là en 1382 par le Prin­ce Wla­dis­las, afin de la soustrai­re aux ou­t­ra­ges de l’in­va­si­on tar­ta­re.

Vers ce sanc­tu­ai­re, un flot in­in­ter­rom­pu de pèle­rins n’a cessé de s ache­mi­ner de­puis des siècles. D'epuis des siècles bien des détres­ses mo­ra­les et phy­si­ques sont ve­nues s’age­n­ouil­ler de­vant l’image mi­ra­cu­leu­se.

C’est dans cette at­mos­phère mys­ti­que et na­ti­o­na­le que se déroule le drame très sim­ple et très hu­main qui con­sti­tue l’ar­gu­ment du film.

Jean Po­la­s­ki vient d’être promu of­fi­cier avi­a­teur et au mess on fête cette no­mi­na­ti­on. Jean Po­la­s­ki n’est pas seu­le­ment l'es­poir de l’arme, mais iljoint à ses qua­lités de pi­lo­te les dons non moins rares d’in­ven­teur. 11 vit tran­quil­le­ment avec sa mère, ab­sorbé par son tra­vail.

An­ci­en­ne­ment, Mine Po­la­s­ki a adopté Ma­ry­la, l’en­fant de sa sœur, restée orp­he­li­ne à 6 ans. De­puis 1 en­fan­ce Jean n’a plus revu sa cou­si­ne, dont sa mère avait confié l’édu­ca­ti­on aux re­li­gi­eu­ses du cou­vent de Ya­sna-Gôra.

Ma­ry­la a gran­di et, ses études ter­minées, elle quit­te à re­gret les bra­ves sœurs

pour s’in­stal­ler chez sa mère adop­ti­ve. Aussi, pour Mine Po­la­s­ki c’est gran­de fête: son fils non seu­le­ment est promu of­fi­cier, mais Ma­ry­la vient pren­d­re le même jour place au­joy­er.

La beauté de M'aryla frap­pe Jean. La pres­tan­ce et la belle al­lu­re de l’of­fi­cier trou­blent la jeune fille. A l’amitié d’en­fan­ce succèdent bientôt des sen­ti­ments plus doux...

O'r, au cours d exer­ci­ces d’acro­ba­tie aéri­en­ne, Jean fait une chute qui met ses jours en danger. Une trans­fu­si­on de sang (le sang de Ma­ry­la) le sauve d une mort im­mi­nen­te, mais la sci­en­ce est im­puis­san­te à lui ren­d­re 1 usage de ses jam­bes. Il ne pour­ra plus re­pren­d­re son métier de pi­lo­te. Il ne pour­ra plus voler.

En dépit de son stoïcisme l’in­fir­me s en­fon­ce dans une amère mélan­co­lie, toute pro­che de la révolte. Sa soif de l’azur et son beau rêve d’amour res­tent in­as­sou­vis. Tout le bon­heur de sa vie s est écroulé d’un coup. Pour­quoi vivre?

Kuba, son fidèle méca­ni­cien, s’est ef­forcé de l en­cou­ra­ger, lui rap­pe­lant que son cer­veau d’in­ven­teur lui garde un but dans la vie, aussi noble et plus utile peut-être que ses ailes d’avi­a­teur. Sa mère, d autre part, à la­quel­le il a confié toute sa peine d’amour, lui a entr ou­vert la gran­deur et la no­bles­se d’un cœur de femme, en lui as­su­rant que, malgré son mal­heur, Ma­ry­la. ne l’aban­don­ne­ra pas. Jean Po-

ÉCO­NO­MIE,

Hygiène, Con­fort,

avec les

RA­DI­A­TEUKS“|nf/\Iw CHAU­DIE­RES 1ULHL

pour

CHAUF­FA­GE CEN­TRAL

par Eau chau­de ou par Va­peur.

De­man­dez la Bro­chu­re spéciale envoyée fran­co sur de­man­de.

Chauf­fa­ge cen­tral

Dis­tri­bu­ti­on d’eau chau­de

In­stal­la­ti­ons

sa­ni­tai­res

Chau­dière ‘ Idéal Clas­sic ”

Lotus VER­AN­NE­MAN

43. Rue du Pa­vil­lon

AN­VERS

Tél 557.45

BE­SPA­RING, GE­ZOND­HEID en BE­HAAG­LIJK­HEID

zijn U ver­ze­kert

door de

Cen­tra­le Ver­war­ming

mei

Ra­di­a­to­ren en Ketel

“ IDEAL CLAS­SIC

SCT

Vraagt het uit­leg­boek­je, dat U koft­te­loo« zal toe-ge­zon­den wor­den, aan

Louis VER­AN­NE­MAN

43, Vlag­straat, Ant­wer­pen

TE­LE­FOON 557.45


Guin­ness

vous fera du bien

laski, in­fir­me, ne peut con­ce­voir et ne peut ac­cep­ter un pareil sa­cri­fi­ce d une âme jeune, jolie, ai­man­te. C’est Mâryla el­le-même qui en­tre­pren­dra sa guérison: « C’est en s’éle­vant au-des­sus des cho­ses hu­mai­nes, c’est en hu­mi­li­ant son or­gueil aux pieds de la vier­ge de Czes­to­chowa, lors du grand par­don an­nu­el, qu il re­trou­ve­ra la paix du cœur et de l’es­prit, et peut-être... la guérison».

Ce film a été tourné avec le con­cours du Cen­tre Aéro­nau­ti­que de Po­log­ne et dans le mo­nastère même de Ya­sna-Gôra, au cours d’un pèle­ri­na­ge so­len­nel réunis­sant un im­men­se con­cours de fidèles. Une mu­si­que cho­ra­le très im­por­tan­te ac­com­pag­ne le film, en­re­gi­strée sous la di­rec­ti­on du pro­fes­seur Jean Mak­lakie­wicz, complétée, pour la ver­si­on française, par une par­ti­ti­on de Paul De­vred.

CREDO

Niet ver van War­schau, ligt de stad Czes­to­chowa, be­heer­scht door de top­pen van Ya­sna-Gôra, de «Licht­berg», waar­op een ver­maard kloos­ter ge­bouwd is. Dit kloos­ter be­waart se­dert eeu­wen den mys­tie­ken schat van Polen: het zeer oude beeld der Zwar­te Lieve Vrouw, dat daar­heen ge­bracht werd toen in ’t jaar 1382 een tar­taren­in­val dreig­de.

Se­dert eeu­wen komen ein­de­looze scha­ren pel­grims naar het hei­lig­dom ge­stroomd. Se­dert eeu­wen komen ze­de­lij­ke en li­cha­me­lij­ke el­len­di­gen voor het mi­ra-ku­leu­ze beeld ne­der­knie­len en om hulp smeek­en.

In deze mys­tie­ke en na­ti­o­na­le at­mos­feer ont­rolt zich het zoo een­vou­di­ge en zoo men­sche­lij­ke ge­ge­ven van deze film.

Jean Po­la­s­ki wordt tot of­fi­cier be­vor­derd. Dé be­noe­ming wordt in den «mess» met geest­drift ge­vierd. Niet enkel als loods is Po­la­s­ki de hoop van zijn wapen. De

mi­li­tai­re lucht­vaart dankt aan hem reeds ver­schil­len­de uit­vin­din­gen. D(e jonge man leeft een­vou­dig, met zijn moe­der, en is vaak zeer door zijn werk be­slom­merd.

Me­vrouw Po­la­s­ki heeft vroe­ger een kind van haar ge­stor­ven zus­ter aan­ge­no­men: Ma­ry­la, die van haar zesde jaar wees was. Het meis­je werd door zijn moe­der aan de Eer­waar­de Zus­ters van Ya­sna-Gôra toe­ver­trouwd. Jean heeft se­dert zijn pril­le jaren het nicht­je niet meer terug ge­zien.

Nu is Ma­ry­la groot ge­wor­den. Haar stu­dies zijn ten einde en met spijt ver­laat zij de goede Zus­ters om zich bij haar pleeg­moe­der te gaan ves­ti­gen. Voor Me­vrouw Po­la­s­ki is het van­daag een feest­dag: zij ver­blijdt zich, én om de be­vor­de­ring van haar zoon, én om de komst van Ma­ry­la, die van nu af haar plaats­je aan den haard zal heb­ben.

Jean wordt ge­trof­fen door de schoon-


} heid van Ma­ry­la. Ook Ma­ry­la blijft niet I on­ver­schil­lig te­gen­over den kra­ni­gen, flin-j ken of­fi­cier. En de vriend­schap, die de I jon­ge­lie­den van in hun jeugd ver­ee­nig­de, I groeit wel­dra uit tot een meer tee­der ge-) voel...

Doch bij een wed­strijd in kunst­vlie­gen, I stort Jean met zijn tuig neer. De ver­won-j din­gen die hij heeft op­ge­loop­en zijn zoo j ern­stig dat zij zijn leven in ge­vaar stel­len. ) Een bloed­over­tap­ping, waar­toe Ma­ry­la j zich aan­biedt, redt hem van den dood, ) maar de heel­kun­de is niet bij mach­te hem ) het ge­bruik van zijn been­sn weer te ge-j ven. Voor het lood­sen­werk is hij voort­aan } on­ge­schikt. Hij mag niet meer vlie­gen.

} On­danks zijn wil om te be­rus­ten in het ) on­ge­luk, ge­raakt de arme ge­brek­ki­ge ten j prooi aan een bit­te­re treur­nis: eens brand-j de in hem dien zucht ter ver­o­ve­ring van I verre ho­ri­zon­ten; een zoete lief­de­droom jj heeft hij ge­koes­terd. Waar­toe nog leven?

1 Zijn le­vens­ge­luk is met één slag ver­nie-j tigd.

Kuba, zijn trou­we me­ka­nie­ker, be­kom-

2 mert zich om hem als om een eigen kind: 2 wel­is­waar, met het lood­sen is het ge­daan, j maar een schoo­ne taak is U toch nog weg-2 ge­legd. Als uit­vin­der zal U aan onze lucht-2 vaart nog meer dienst kun­nen be­wij­zen 2 dan toen U loods was. Zoo spreekt de } trouw­har­ti­ge man. Maar het baat niet.

Aan moe­der heeft Jean al de smart van zijn ge­bro­ken lief­de toe­ver­trouwd. Zij heeft hem ge­zegd hoe een vrou­wen­hart groot en edel­moe­dig kan zijn. Neen, Ma­ry­la zal hem ook in zijn on­ge­luk niet ver­la­ten.

Jean Po­la­s­ki, de ge­brek­ki­ge, kan aan dit alles niet meer ge­looven. Hij wil ook niet dat die fris­sche, jeug­di­ge en le­vens­lus­ti­ge ziel, dat Ma­ry­la zich dit offer zou ge­troos­ten.

Het is het meis­je zelf dat hem moed en be­trou­wen in­spreekt: door zich te ver­hef­fen boven het men­sche­lij­ke, door zijn hoog­moed te ver­ne­de­ren voor de voe­ten van de Zwar­te Lieve Vrouw, bij den jaar-lijk­schen om­me­gang in Czes­to­chowa, zal hij den vrede van geest en hart en wel­licht ook... de ge­ne­zing vin­den.

De op­na­men voor deze film wer­den ge­deel­te­lijk ge­daan in het Pool­sche Lucht-vaart­cen­trum, en ge­deel­te­lijk ook in het kloos­ter van Ya­sna-Go­ra, ge­du­ren­de een plech­ti­ge be­de­vaart waar­aan een ge­wel­di­ge scha­re ge­loo­vi­gen deel­nam.

Da prach­ti­ge koor­zan­gen wer­den op­ge­no­men onder lei­ding van Pro­fes­sor Mak­la-kie­vicz, en voor de Fran­sche ver­sie aan­ge­vuld met een mu­zi­ka­le be­ge­lei­ding van Paul De­vred.

AN­GLAI­SES

SPÉCI­A­LITÉ DE

VIEUX PA­LE-ALE


UN VRAI BIJOU!

QUI RE­JOUI­RA LES GENS DE GOUT C’est aussi un récep­teur de qua­lité par­fai­te

POUR LE GROS:

ROT­HER­MEL COR­PO­RA­TI­ON s a.

41, rue du Midi, 41. BRUXEL­LES

PRO­CHAI­NE­MENT

IEG LE­MON­NIER

LE GRAND SUC­CES DU RIRE


PRO­CHAI­NE­MENT

-JEAN

KIE­PU­RA

LU­CIEN-

BA­ROUX

DA­NIEL­LE

DAR­R1EUX Je­an­ne Clll Kl R El.

-DANS LEUR PLUS GRAND SUCCÈS

MON CŒUR r ap­pel­le:

En­fants admis

En­fants admis


jNLon cœur t ap­pel­le

La se­mai­ne pro­chai­ne vous ver­rez sur notre écran une su­per­be pro­duc­ti­on a Ciné-Al­li­an­ce » qui ne man­que­ra pas de ral­lier tous les suf­fra­ges et de faire cou­rir la foule.

Car, le fa­meux ténor Jean Kie­pu­ra en est l’étin­ce­lan­te ve­det­te. O'n connaît la voix mer­veil­leu­se de ce chan­teur d’élite, dont le tim­bre vocal est par­ti­cu­lièrement pho­nogénique, et dont l’art du « bel canto », possède de si trou­blants suav.tés. Aux côtés de ce mer­veil­leux ar­tis­te, qui dans des films précédents, con­nut déjà une vogue in­croy­a­ble, et fit se pâmer des sal­les tou­jours plei­nes à crou­ler, se produit Lu­cien Ba­roux, dans « Mon cœur t’ap­pel­le ». Il se­rait su­per­flu de re­fai­re l’éloge de cette su­per-ve­det­te de l’écran, qui comp­te tant d'ad­mi­ra­teurs — et d’ad­mi­ra­tri­ces pas­si­onnés. Ar­tis­te jusqu’au bout des on­g­les, il se mon­tre, une fois de plus à la hau­teur des ve­det­tes mas­cu­li­nes mon­di­a­les, le plus en vue.

Dans cette réali­sa­ti­on de Car­mi­ne Gal­lo­ne, d’une haute tenue ar­tis­ti­que, et d’un en­sem­ble par­fai­te­ment stylé, fi­gu­rent en­co­re d’au­tres ve­det­tes aimées de tous les pu­blics; no­tam­ment: Ju­lien Ca­ret­te, Je­an­ne Chei­rel, Char­les, Dte­schamps et Da­niel­le Dar­ri­eux.

Tous, comme Kie­pu­ra, se sur­pas­sent dans ce film ad­mi­ra­ble, dont la tech­ni­que aussi est d’une in­croy­a­ble per­fec­ti­on. Le ryth­me ne ra­lae­n­tit pas une se­con­de, grâce aux décou­pa­ges fort ha­bi­les, à l’ajus­ta­ge ingénieux; aux re­bon­dis­se­ments su­per­bes; les pho­tos sont d’une clarté et d'une vie in­com­pa­ra­ble, les éclai­ra­ges dis­posés avec art, afin d’at­t­eind­re aux ef­fets d’op­ti­ques les plus aptes à suggérer la réalité même; les an­g­les de pri­ses de vue, ju­di­ci­eu­se­ment choi­sis. Enfin, 1 en­sem­ble dénote un tra­vail par­ti­cu­lièrement soigné et une con­nais­san­ce ap­pro­fon­die des exi­gen­ces que pose à ceux qui le pra­ti­quent, un art qui, de jour en jour, mar­che à la décou­ver­te d ho­ri­zons nou­veaux, de for­mu­les inédites.

Ce » sem­per avan­ti », n’est-ce pas l'im­men­se supéri­o­rité, la force at­trac­ti­ve irrésis­ti­ble, l’in­fi­nie pos­si­bi­lité du septième art?

Et sur cette voie tri­omp­ha­le «Mon cœur t’ap­pel­le» est un jalon d’une rare splen­deur. Yves.

Ate­liers ’’N K OR E O ”

Bre­vet N" 403.809 -- Société ano­ny­me -- Tél. N° 270.59

RUE VEKE, 29-31, AN­VERS

MO­TIFS LU­MI­NEUX AU NÉON

Fa­bri­ca­ti­on — Lo­ca­ti­on — Répa­ra­ti­ons — En­tre­tien.

in .... SEULS FA­BRI­CANTS A AN­VERS

I MAI­SON — HUIS J

S Jules Peelers

14, rue Hou­blon­nière - Ho­pi­and, 14, AN­VERS — ANT­WER­PEN

Fondée en Ge­sticht in

1870

tous

Tis­sus

apis

en tous gen­res

Stof­fen

apij­ten

allen aard

LI­NO­LE­UM

ETC. ENZ. f

APOT­FI­EEK - -DRO­GE­RIJ

* DE AREND

10, DE CO­NIN­CK­PLEIN, 10

(hoek Van Art­e­vel­de­straat) TE­LE­FOON: 350.88 Vraagt het

«CA­CHET SPE­CI­AL» on­feil­baar tegen hoofd­pijn, ze­nuw­pijn, enz.

PHAR­MA­CIE - DRO­GU­E­RIE

10, PLACE DE ÇON­IN­CK, 10

(coin Rue Van Art­e­vel­de) TE­LEP­HO­NE: 350.88 De­man­dez le

«CA­CHET SPE­CI­AL» in­fail­li­ble con­tre maux de tête, névral­gies, etc.

Ma­ga­zijn van alle soor­ten ge­maak­te en on­ge­maak­te GOE­DE­REN. Groote keus van alle soor­ten Werk­kie­len, Broe­ken, Over­als, lange grij­ze- en Kak­hi-frak­ken.

Groote keus in KINDS­KOR­VEN­GOED en BON­NE­TE­RIE

Wed. A Nie­mans-Van Riet

Lange Beel­de­kens­straat, 144

(ne­vens de Wetstraat) — Te­le­foon 564.22

Dit huis heeft geen bij­hui­zen


GLOBE

Le Globe est une bois­son rafraîchis­san­te d’une pureté et d’une fi­nes­se in­com­pa­ra­bles.

Son goût ex­quis, son par­fum suave et sa déli­ci­eu­se fraîcheur, lui ont valu son surn­om —

L'AME DU CI­TRON

Caf­lQagff­SCHWEP­PES r.​LONDQrs,.rm<û«g

Hoe ont­staat een ver­traag­de film

We heb­ben allen wel eens een film ge­zien, waar­bij de be­we­gin­gen niet met de ge­wo­ne snel­heid, doch in zeer ver­traagd tempo uit­ge­voerd wer­den. B.v. van een sprin­gend paard zagen we ieder on­der­deel, ie­de­re spier­be­we­ging van den sprong. Hoe brengt nu de film­tech­niek der­ge­lij­ke op­na­men tot stand? Na­tuur­lijk, ze wor­den ge­fo­to­gra­feerd, zooals ieder ander beeld, maar er zijn spe­ci­a­le toe­stel­len toe noodig, die van één be­we­ging per se­con­de dui­zen­den op­een­vol­gen­de op­na­men maken. Voor de op­na­me van een af­ge­scho­ten pro­jec­tiel b.v. zijn 15.000 op­na­men in de se­con­de noodig. De ap­pa­ra­ten, die dit on­ge­loo­fe­lijk schij­nen­de weten te ver­we­zen­lij­ken, zijn ech­ter pas na ja­ren­lan­ge proef­ne­min­gen tot stand ge­ko­men. Het spreekt na­tuur­lijk van­zelf, dat de con­struc­teurs van deze tech­ni­sche won­de­ren het ge­heim er van angst­val­lig be­wa­ren.

Voor een ge­wo­ne ver­traag­de film, zooals men die in den bios­coop ziet, zijn ech­ter der­ge­lij­ke toe­stel­len niet noodig. Deze die­nen al­leen voor we­ten­schap­pe­lij­ke doel­ein­den. Ze leg­gen b.v. vast wat er in een on­der­deel van een se­con­de bij een of an­de­re elec­tri­sche ont­la­ding plaats vindt. Dit on­der­deel van een se­con­de wordt door de ap­pa­ra­ten zóó uit­ge­dijd, dat het af­draaipn van de film eeni­ge mi­nu­ten vergt. Het ligt voor de hand, dat op deze wijze we­ten­schap­pe­lij­ke ken­nis

van de groot­ste waar­de ver­gaard wordt. D'e in­ge­ni­eur kan b.v. uit de be­we­ging van ma­chi­ne-on­der­dee­len of pha­sen bij een ver­bran­dings­pro­ces, die men met het bloote oog niet waar kan nemen, tot be­lang­rij­ke con­clu­sies komen; de arts kan door de lang­zaam waar­ge­no­men spier­be­we­gin­gen merk­waar­di­ge ont­dek­kin­gen doen; de na­tuur voi scher wordt in staat ge­steld ge­hei­men te ont­slui­e­ren, die hsm zon­der de hulp van de ver­traag­de-film-ca­me­ra nooit ge­op­snbaar zou­den zijn. Maar, zooals reeds ge­zegd, de ver­traag­de film, die de bios­coop­be­zoe­ker ziet, wordt met aan­mer­ke­lijk min­der moei­lijk­he­den op­ge­no­men. Het mag een beet­je won­der­lijk schij­nen: met hoe groo­ter snel­heid er op­ge­no­men is, hoe ver­traag­der men het beeld op het witte doek ziet, deze schijn­ba­re te­gen­strij­dig­heid is als volgt te ver­kla­ren: het men­sche­lij­ke oog kan in ie­de­re se­con­de slechts 24-30 apar­te be­we­gin­gen on­der­schei­den. D'aarom wor­den de ge­wo­ne speel­films ook met een snel­heid van 24 apar­te beeld­jes per se­con­de op­ge­no­men en af­ge­draaid, waar­door de in­druk van één aan­ge­slo­ten be­we­ging ont­staat. Als men nu in plaats van 24, 100— 200 beeld­jes per se­con­de op­neemt, doch er slechts 24 af­draait, duurt de be­we­ging in plaats van één ver­schei­de­ne se­con­den en is dus ver­traagd.

Het is den mees­ten bios­coop­be­zoe­kers waar­schijn­lijk on­be­kend, dat deze wijze


( van op­ne­men ook toe­ge­past wordt voor I cul­tuur­films en ook in som­mi­ge scènes l van ge­wo­ne speel­films.

I Mto­men­teel is de Ufa b.v. bezig met het! ver­vaar­di­gen van een cul­tuur­film « Vo­gel­zug und Vo­gel­schutz» ge­hee­ten. In deze! film wordt ge­toond, waar­om de be­scher-( ming van de in­heem­sche zang­vo­gels van

! zoo groot be­lang is. Men ziet hoe de vo-

I gel­we­reld s win­ters hon­ger lijdt, hoe ze

[ haar nes­ten bouwt, hoe ze haar jon­gen

( groot­brengt, en hoe ze — hier is voor­al? de na­druk op ge­legd — de voor­naams­te \ hel­per van den mensch is in zijn strijd te-\ gen het scha­de­lijk on­ge­dier­te. De re­gis-( seur van deze film heeft tot taak den men­se­hen te laten zien, wat de vo­gels eten,

I wat ze in hun sna­vel dra­gen als ze naar

? hun nest vlie­gen om hun hon­ge­ri­ge jonjj gen te­vre­den te stel­len. Ep zulke opna-

] men zijn slechts te geven als ver­traag­de I film. Want de mezen en an­de­re vo­gels die j be­schermd moe­ten wor­den, zijn zóó vlug, \ dat men wel ziet dat ze iets in hun bek i heb­ben, maar niet wàt. Dit is een van de i vele ge­val­len, waar­in de ver­tra­gings­ca­me­ra te hulp komt. Niet zoo, dat ie­de­re be-j we­ging on­na­tuur­lijk lang­zaam wordt (wat j b.v. ge­beurt als men 240-300 op­na­men j per mi­nuut maakt), doch slechts zood­a­nig ] ver­traagd, dat men de de­tails van de be-) we­ging waar kan nemen. In de wer­ke­lijk-} heid is de vogel als een pijl uit den boog ) in zijn nest ver­dwe­nen; op het witte doek I ziet men hem wel snel komen aan­vlie­gen j en ver­dwij­nen, maar men heeft toch kun­nen zien, wat hij in zijn sna­vel had.

In dit geval heeft een draai­en­de schijf voor het ob­jec­tief van de ca­me­ra’s er voor ge­zorgd, dat de film on­ge­veer zes­tig keer per se­con­de be­licht werd, ter­wijl het an­ders slechts 24 maal ge­schiedt. D!eze 60 beeld­jes wor­den ech­ter niet in één se­con­de af­ge­draaid — dan zou de toe­schou­wer het net zoo zien als in de na­tuur — maar met een snel­heid van 24 per se­con­de, dus meer dan twee maal zoo lang­zaam.

Het ge­heim van de ver­traag­de film be­rust dus op de op­na­me-snel­heid. Hoe meer op­na­men er per se­con­de ge­maakt kun­nen wor­den, d.w.z. hoe snel­ler de film­band voor­bij de lens kan draai­en, hoe lang­za­mer de be­we­gin­gen bij het af­draai­en wor­den. Dlaze wijze van fil­men ver­eischt dus toe­stel­len, die den film­band bui­ten­ge­woon snel laten draai­en. Reeds bij 240 op­na­men per se­con­de draait de schijf met de lichts­pleet zóó snel voor­bij de lens­ope­ning, dat men niet meer kan zien of ze in be­we­ging is of stil­staat. Het draai­en van den film­band is na­tuur­lijk naar ver­hou­ding. Een twee­de voor­na­me fac­tor is de licht­bron. Hoe kor­ter de op-na­me-tijd, hoe ster­ker de be­lich­ting moet zijn. Een schot wordt daar­om di­rect tegen de zon in op­ge­no­men. En als men in de Ufa-ate­liers te Neu­ba­bels­berg mie­ren bij hun ar­beid wil op­ne­men op een ver­traag­de film, dan kan men er zeker van zijn, dat er dan enor­me moei­lijk­he­den te over­win­nen zijn.

Hein­rich Milt­ner.

Cho­co­lat

Jt­far­toug

le meil­leur

Comp­toir Belge des Com­bus­ti­bles

Société Ano­ny­me

Lon­gue rue des Ima­ges, 264 AN­VERS

TE­LEP­HO­NE: 570.40

Tous com­bus­ti­bles de qua­lité des poids ga­ran­tis

Four­nis­seurs au Jar­din Zool­ogi­que des Bri­quet­tes « FERM OU L HP. » des Char­bon­na­ges d’Hen­sies-Pom­merœul.

Ar­ri­va­ges régu­liers par eau

Stocks per­ma­nents de Bri­quet­tes « FER­MOUL H.P. »


Z»3 eau qui Cor­ri­ge les écarts de régime

PRO­CHAI­NE­MENT

KATE DE NAGY

Pier­re Blan­char

Char­les Vanel

DANS

AU BOUT DU MONDE


"Au bout du rt­on­de" VLUCH­TE­LIN­GEN

Il est des ti­tres si puis­sam­ment évo­ca­teurs par eux-mêmes, que l’œuvre qu ils désig­nent ne souf­f­re pas la médi­o­crité. « Au Bout du Mlon­de » est de ceux-là et les fer­vents de vrai cinéma, qui at­ten­dent avec im­pa­ti­en­ce la sor­tie de cette gran­di­o­se pro­duc­ti­on, ne seront cer­tes pas déçus. Nous pou­vons déjà dire à quel tra­vail gi­gan­tesque de re­con­sti­tu­ti­on ont donné lieu les scènes du film censées se pas­ser à Khar­bi­ne et qui ont été entièrement tournées dans les stu­dios de Neu­ba­bels­berg. La ville ci­noi­se aux rues barrées, hérissées de bar­ri­ca­des et de fils bar­belés, a été con­strui­te d’après des do­cu­ments rap­portés de Chine par une expédi­ti­on envoyée tout exprès sur place. L’at­mos­phère de gu­er­re ci­vi­le, de désor­d­re et de révo­lu­ti­on qui sévit ac­tu­el­le­ment dans l’Em­pi­re du Mi­li­eu est ren­due avec une vérité qui donne au film la va­leur d’un do­cu­men­tai­re.

Kate de Nagy et Pier­re Blan­char in­ter­prètent avec un réalis­me par­fait les rôles de deux Européens, obligés de tra­ver­ser au péril de leurs exis­ten­ces ces contrées en plein bou­le­ver­se­ment.

« Au Bout du Monde », sur­pro­duc­ti­on G. Sta­pen­horst de la Ufa, mise en scène par G. Ucic­ky, avec la col­la­bo­ra­ti­on française d’Henri Cho­me­t­te, su­per­vi­si­on de Raoul Plo­quin, grou­pe les noms de Kate de Nagy, Pier­re Blan­char, Char­les Vanel, avec Piérade, Ber­ge­ron, Pier­re Louis, Aimos, Line Noro, Ray­mond C'ordy et Mady Berry.

De groote A. C. E,.-film Vluch­te­lin­gen is in Frank­rijk met groot suc­ces ont­van­gen. Zoowel bij de pers als in vak­krin­gen en bij het pu­bliek is de in­druk, wel­ken deze film heeft ach­ter­ge­la­ten, ge­wel­dig. Wel een be­wijs, dat deze film ge­heel in­ge­steld is op den in­ter­na­ti­o­na­len smaak. D'at ook in België groote waar­dee-ring is voor de film « Vluch­te­lin­gen » zal mogen blij­ken uit het­geen de « La Ciné-grap­hie Beige » schrijft: « Zel­den », zoo zegt dit blad, « werd een film van zulk een macht en zulk een kracht in de uit­beel­ding ge­scha­pen...

Met een prach­ti­ge ge­durfd­heid en wer­ke­lijk le­vens­wa­re weer­ga­ve.... dat alles

wordt met een­voud, moed en een ta­lent­vol han­tee­ren van de ca­me­ra ge­bo­den, die bijna do­cu­men­tair wer­ken. Dé uit­beel­ding ver­hoogt deze in­druk nog.... dia­lec­ten, typen, alles is met een eer­lijk­heid be­ke­ken, die het ca­ri­ca­tu­ra­le wist te ver­mij­den. De

ver­tol­kers zijn uit­ste­kend. regie be­mer­kens­waard en de beste A.C.E.-pro­duc­ties waar­dig. De fo­to­gra­fie is niet min­der

mooi.. Dte film « Vluch­te­lin­gen » zal niet

al­leen den toe­schou­wer boei­en wien het er om te doen is een mooie film te zien, doch ook hem die wil pro­beeren er het le­ven­de ele­ment in te vin­den, dat de film haar groote waar­de ver­leent. »

Dè eer­ste ver­toon­in­gen in Ne­der­land, welke in Am­ster­dam, Rot­ter­dam en Den Haag ver­moe­de­lijk te­ge­lijk zul­len plaats vin­den, kan men bin­nen en­ke­le weken hier ver­wach­ten.


BON COIN

La mais on qui in­spi­re

con­fi­an­ce

HOM­MES -JEU­NES GENS - EN­FANTS

Ojt­set fri­DESMET. rue des WaP­Pons 14-16 An­vers. TeE: 269.05