Programma van 8 tot 14 febr. 1935



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#952

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma



Een SPE­CI­A­LIST

sinds 1907

VOOR: On­der­ne­ming On­der­koud Her­stel­ling V er­meuwmg

VAN

DAKEN

TO­RENS 'N SCHA­LIËN

I Fr. Dol­feyn

ANT­WERP­SCHE TEL.993.27 ATTnr I A

STEEN­WEG, 274 OUDE- OU D

ATE­LIERS DE CON­STRUC­TI­ONS ME­TAL­LI­QUES

Pier­re MEEUWS

Tel. 555.38

AN­VERS 15-17, Rue de la Con­sti­tu­ti­on

CHAS­SIS ME­TAL­LI­QUES

FER­RON­NE­RIES D’ART

CHAR­PEN­TES

Ven­d­re­di

Vrij­dag

Za­ter­dag

PRO­GRAM­ME 12 SP­KEL­WIJZ­KR

Sa­me­di q Di­man­che Lundi -| -t Jeudi j A

Znn­dan Av Man­n­clan *. A Don­der­dan

Zon­dag

Maan­dag

Don­der­dag

février

Fe­bru­a­ri

1935

1 Eclair-Jour­nal

Ac­tu­a­lités so­no­res

2. MU­SIC-HALL

3. Les mer­veil­les de l’époque Impériale Chi­noi­se

do­cu­men­tai­re

1. Eclair-Nieuws­be­rich­ten

Ak­tu­a­li­tei­ten op den klank­film

2. MU­SIC-HALL

3. De won­de­ren van het Chi­nees Kei­zer­lijk tijd­vak

do­cu­ment­film

I 4 Vers l’abîme 4 Naar den af­grond

DRA­MA­TIS PER­SONÆ

L’A mbas­sa­deur Henry Rous­sell

Ka­ri­ne Bri­git­te Helm

Kist, at­taché mi­li­tai­re Ray­mond Rou­leau

Koll, at­taché com­mer­ci­al. Roger Du­che­sne

Squee­len, con­seil­ler d’Amb. Fie­vre Mag­nier

Hol­len, con­seil­ler d’Amb Wil­li­am Aguet

Bar­rick, at­taché de pres­se Ro­bert Vat­tier

Syl­via L’in­con­nu Françoise Rosay An­drews En­gel­man

Le mi­ni­stre Henry Bosc

Le délégué com­mer­ci­al Henry Beau­li­eu

Le com­mis­sai­re Thor­ny Bour­del­le

K rat'er Pier­re Piérade

Le di­rec­teur de ban­que Ge­or­ges Vi­tray

L’usu­rier Lu­cien Cayle

Le gros mon­si­eur Gas­ton Man­ger

Le secrétaire F.​dy De­bray

Max BOL­SI­US

Les plus bel­les VOI­TU­RES d’En­fants

Cour­te RUE PORTE AUX VA­CHES 11

STYLE - ELE­GAN­CE - CON­FORT - SOU­PLES­SE


VERS L'ABIME

Rist, jeune at­taché mi­li­tai­re d une gran­de am­bas­sa­de européenne, isolé dans un pays tro­pi­cal, entre en rap­port avec un in­di­vi­du des plus lou­ches, qui es­saie de négo­cier cer­tains do­cu­ments se­crets. La pu­bli­ca­ti­on de ces do­cu­ments pour­rait com­pro­me­t­tre la bonne en­ten­te entre les deux na­ti­ons.

Rist com­met l’im­pru­den­ce de sig­ner une re­con­nais­san­ce de 6.000 dol­lars pour en­trer en leur pos­ses­si­on, mais l’es­pi­on est arrêté avant d avoir pu les lui li­vrer et c’est Syl­via, tenan­cière d’un tri­pot de bas étage, qui vient à l’am­bas­sa­de récla­mer, sous me­na­ce de scan­da­le, le pai­e­ment de cette dette.

Per­dant la tête, Rist, qui ne possède pas une telle somme, com­met alors un faux et signe du nom de Roll, l’at­taché com­mer­ci­al, un chèque de 6.000 dol­lars, espérant pou­voir ex­pli­quer par la suite les mo­bi­les de son acte à son collègue, qui est aussi son ami.

Mais il n’en a pas le temps, car à la ban­que le comp­te de Roll est épuisé, le chèque refusé et Roll mis au cou­rant de l’in­ci­dent. Appelé de­vant 1 am­bas­sa­deur,

Roll, soupçonné d’avoir émis un chèque sans pro­vi­si­on, pro­tes­te de son in­no­cen­ce et exige une enquête que l’am­bas­sa­deur ne veut pas lui ac­cor­der, esti­mant que per­son­ne de [ am­bas­sa­de n est ca­pa­ble d’une telle in­fa­mie.

Fi­na­le­ment, de­vant l’in­sis­tan­ce de Roll,

TA­VER­NE DU

Paon Royal

RE­NOMMÉE POUR ES

BIE­RES AN­GLAI­SES

SPÉCI­A­LITÉ DE

VIEUX PA­LE-ALE


UN VRAI BIJOU!

QUI RE­JOUI­RA LES GENS DE GOUT

C’est aussi un récep­teur de qua­lité par­fai­te

POUR LE GROS:

ROT­HERM­RL COR­PO­RA­TI­ON s a.

41, rue du Midi, 41. BRUXEL­LES

sou­te­nu par Ka­ri­ne, nièce de l’am­bas­sa­deur, ce­lui-ci réunit son per­son­nel au com­plet et déclare: « Mes­si­eurs, s’il y a parmi vous un faus­sai­re, qu’il se dénonce! ».

Rist sort des rangs et s’ac­cu­se, mais, un à un, les au­tres at­tachés l imi­tent et se so­li­da­ri­sent ainsi avec leur collègue.

Roll com­prend la leçon; per­son­ne dans l’am­bas­sa­de ne peut être soupçonné de for­fai­tu­re et ce geste généreux l’in­ci­te à démis­si­on­ner et à re­tour­ner en Eu­ro­pe, où

NAAR DEN

Er­gens in Zuid-Ame­ri­ka ver­heft zich de gevel van het ge­zant­schap, te­mid­den der palm­boo­men. Een­za­mer dan een ei­land in vol­len oce­aan.

D]e ge­zant is een man van ge­zet­ten ou­der­dom: zijn in­stinkt en zijne on­der­vin­ding maken van hem een mo­del-di­plo-maat. In het ge­zant­schap woont ook zijne nicht Ka­ri­ne, schoon en edel­moe­dig meis­je, vol recht­scha­pen­heid. Rist, mi­li­tair ge­zant, jong ka­pi­tein met veel­vul­di­ge ci­ta­ties; Roll, han­dels­ge­zant, schat­rijk en in den grond een goede al­hoe­wel los­bol­li­ge jon­gen; Bar­rick, pers­af­ge­vaar­dig­de, een speur­hond, al­tijd op zoek naar nieuws­jes; ein­de­lijk Squee­len en Hol­len, raadshee-ren, twee ge­we­tens­vol­le be­roeps­di­plo­ma­ten.

Rist en Roll be­min­nen in t ge­heim Ka­ri­ne.Voor haar gaat Roll eene schit­te­ren­de di­plo­ma­tie­ke over­win­ning be­ha­len: het

Ka­ri­ne le sui­vra.

L Am­bas­sa­deur prend alors une déci­si­on: celui qui a com­mis cette faute aux lois de l’hon­neur devra dis­pa­raître, mais de telle façon que sa mort sem­ble na­tu­rel­le et qu’aucun scan­da­le ne vi­en­ne com­pro­me­t­tre l’am­bas­sa­de.

Le lend­emain, les jour­naux an­non­cent la mort du ca­pi­tai­ne Rist, at­taché mi­li­tai­re, tué dans un ter­ri­ble ac­ci­dent d’au­to­mo­bi­le: l’hon­neur est sauf!

AF­GROND

on­der­teek­e­nen van een han­dels­ver­drag tus­schen dit land en het zijne. Rist, arm en met on­ze­ke­re toe­komst, droomt ervan de aan­dacht zij­ner over­sten op zich te trek­ken om zijne loop­baan te ver­ze­ke­ren. Hij neemt de eer­ste ge­le­gen­heid te baat die zich aan­biedt. Het komt erop aan in ver­bin­ding te tre­den met een oud re­gi-ments-ka­me­raad, een ver­loop­en kerel, en welke hem ge­hei­me do­ku­men­ten aan­biedt. In den loop van een schit­te­rend feest ver­laat Rist het ge­zant­schap en gaat naar Syl­via-Bar om zijn oud ka­me­raad te vin­den. Rist be­merkt da­de­lijk dezes ware doel­ein­den. Het is het af­bre­ken der be­trek­kin­gen, het ver­bre­ken van het han­dels­ver­drag en later mis­schien. oor­log.

Rist is ver­nie­tigd. Hij neemt blin­de­lings al de door den an­de­ren ge­stel­de voor­waar­den aan en teek­ent een bon van 6.000 dol­lars, be­taal­baar bin­nen de 24 uren. Op dit


oog­en­blik valt de po­li­tie bin­nen. De com­mis­sa­ris As­cun­to, se­dert ver­schil­len­de dagen op het spoor van den spion, doet eene huis­zoe­king, ont­dekt de do­cu­men­ten en ge­biedt den man on­mid­del­lijk het land te ver­la­ten. Al­vo­rens de bar te ver­la­ten, heeft de spion nog ge­le­gen­heid het door Rist on­der­teek­en­de bil­jet aan zijne min­na­res Syl­via te over­han­di­gen.

An­de­ren­daags komt Syl­via in het ge­zant­schap en vergt van Rist de be­ta­ling der 6.000 dol­lars. Te­ver­geefs tracht deze haar tot ge­duld te over­ha­len. Zij wil niets hoo­ren en dreigt hem den ge­zant te zul­len ver­wit­ti­gen. Rist wordt wan­ho­pig, hij kan enkel hulp vra­gen aan Roll; maar deze is on­vind­baar. Op zijne werk­ta­fel ligt zijn chek­boek. Obder den in­vloed van Syl­via èh de om­stan­dig­he­den welke hem be­las­ten, teek­ent Rist een chek op naam van Roll.

’s An­de­ren­daags groote op­schud­ding in het ge­zant­schap: de ver­val­sching werd op de bank ont­dekt en de be­ta­ling ge­wei­gerd. Syl­via vraagt den ge­zant te spre­ken. Deze kan de ge­dach­te niet ver­dra­gen dat een lid van 't ge­zant­schap van eene laak­ba­re daad zou ver­dacht wor­den. Hij doet Roll komen en vraagt hem uit­leg over den chek in zijn naam aan­ge­bo­den. Roll ei­scht on­mid­del­lijk een on­der­zoek bin­nen het ge­zant­schap, maar de ge­zant wei­gert: « Hier zijn enkel eer­lij­ke lie­den ».

Roll, jong, drif­tig en kop­pig, vol­hardt in zijne hou­ding: « Dte schul­di­ge moet ont­dekt en ge­straft wor­den ».

Daar zijne po­gin­gen nut­te­loos zijn, ver-eenigt de ge­zant het vol­tal­lig per­so­neel en zegt: <( Mijne Hee­ren, er is tus­schen u een schrift­ver­val­scher, dat hij zich ken­baar make ».

Rist treedt voor­uit, maar voor­al­eer hij kan spre­ken vol­gen de an­de­re af­ge­zan­ten zijn voor­beeld en ver­kla­ren zich so­li­dair met hun col­le­ga.

Roll ver­staat de les.

De ge­zant be­sluit dan dat hij, die de fout be­dreef en aan de wet­ten der eer te­kort kwam, moet ver­dwij­nen.

Am­de­ren­daags vindt Rist den dood in een au­to­mo­bie­lon­ge­luk, maar geen enkel schan­daal zal de eer van het ge­zant­schap aan­tas­ten.

ECO­NO­MIE, I

Hygiène, Con­fort,*

avec les

CHAUF­FA­GE CEN­TRAL j

n’ Eau chau­de ou par Va­peur.

De­man­de ta ürcci* i spéciale v'avoyéo fran­co sur OcT" le»

Chauf­fa­ge cen­tral

Dis­tri­bu­ti­on d’eau chau­de

In­stal­la­ti­ons

sa­ni­tai­res

Chau­dière ‘ Idéal Clas­sic ”

BE­SPA­RING, GE­ZOND­HEID en BE­HAAG­LIJK­HEID

zijn U ver­ze­kert

door de

Cen­tra­le Ver­war­ming

Ra­di­a­to­ren en Ketel

“ IDEAL CLAS­SIC

Vraagt het ui­tieg­boek­je. dat U kos­te­loos zal toe-ge­zon­den wor­den, aan

Louis VER­AN­NE­MAN

43, Vlag­straat, Ant­wer­pen

TE­LE­FOON 557.45

Louis VER­AN­NE­MAN

43, Rue du Pa­vil­lon

AN­VERS

557.45


Guin­ness

vous fera du bien

NUIT DE MAI

La se­mai­ne pro­chai­ne vous ver­rez sur notre écran un très beau film, qui con­sti­tue une su­per­pro­duc­ti­on G. Sta-pen­horst, de la U. F. A. La mise en scène de Ucic­ky est, une fois de plus, une mer­veil­le d’ingéni­o­sité, de goût ar­tis­ti­que et de sens pro­fond des néces­sités de la tech­ni­que de l écran. Cette tech­ni­que est, au de­meu­rant re­mar­qua­ble­ment ser­vie, dans cette bande, qui ne man­que­ra pas de pro­dui­re une vive sen­sa­ti­on. Les pho­tos sont d’une per­fec­ti­on qui con­sti­tu­ent les ca­ractéris­ti­ques des pro­duc­ti­ons U. F. A., et le ryth­me des décou­pa­ges est celui de la vie même.

Cette réali­sa­ti­on de grand style a été adaptée en lan­gue française, par les spéci­a­lis­tes du genre qui sont J. Bousquet et H. Cho­me­t­te. La dis­tri­bu­ti­on est éga­le­ment d’une in­com­pa­ra­ble qua­lité, avec la sémil­lan­te et si fine Kate de Nagy; le spi­ri­tu­el et sym­pa­thi­que Fer­nand Gra­vey, en tête. Ces deux ar­tis­tes, une fois de plus, ti­en­nent leurs per­son­na­ges, avec in­fi­ni­ment de na­tu­rel et de belle hu­meur sou­ri­an­te. André Du­caux et Lu­cien Ba­roux sont deux au­tres ve­det­tes de mar­que, qui mènent à la plus écla­tan­te vic­toi­re cette espèce de chef-d’œuvre.

Et parmi les in­ter­prètes fi­gu­rent en­co­re Mar­gu­e­ri­te Tem­pley, Mo­net­te D'inay, Alexan­d­re Rig­nault, Lu­cien Dayle, Mbr-ton, Kalia Lova, Raoul Marco, etc.

Les chan­sons de ce film sont de la meil­leu­re venue et connaîtront, sans nul doute, une rapi­de po­pu­la­rité. « Ja­mais le ciel ne fut si bleu », dit l’une; « Nuits de Vi­en­ne; Dtau­ces nuits », rou­cou­le l’autre. De l’amour, de la grâce, de l’en­train; des pay­sa­ges ra­di­eux et un décor de luxe et d élégance. Qu’en faut-il de plus, pour faire tri­omp­her un film?

« NUIT DE MAI » ne peut man­quer de ren­con­trer les fa­veurs du pu­blic.

Je ne vais pas vous détail­ler le scénario - je préfère vous en lais­ser la sur­pri­se. Sa­chez ce­pen­dant que Fac­ti­on se déroule en 1 768, alors qu’un vent de plai­sir souf­fle sur Vi­en­ne, et que la jeune impéra­tri­ce Mla­rie-Thérèse s'oc­cu­pe fort à raire res­pec­ter la mo­ra­le, car elle n’est pas seu­le­ment ex­cel­len­te épouse et mère, mais pi­eu­se et croy­an­te. Ce co­quin de prin­temps vient en­co­re ren­d­re la tâche de la Sou­ver­ai­ne plus dif­fi­ci­le. Pour être bien en cour, il faut mener une vie régulière et irrépro­cha­ble. Et leb­a­ron Neu­haus, qui le sait, s’ef­for­ce par sa gran­de piété* de mériter la fa­veur impériale. 11 va sans dire, qu’il ne s’agit que d’une ruse du jeune seig­neur, des­tinée à cap­ter la bonne grâce de la belle dame d’hon­neur de Ma­rie-Thérèse, et à lui per­met­tre de s’in­tro­dui­re clan­des­ti­ne­ment dans le pa­lais. Mais il pro­vo­que un scan­da­le re­ten­tis­sant, qui heu­reu­se­ment n a que d’heu­reu­ses conséquen­ces — car à 1 époque, la vie était vrai­ment fa­ci­le.


•CS SSMAIN­SaP­KO­CHAINM »

—— FER­NAND

LU­CIEN

Du ro­ma­nesque et de l’amour sous le règne de

EN­FANTS

ADMIS

EFANT

ADMIS


Klei­ne trek­ken uit het leven der K

ei­ze­rin

Al aria Th

ere­sia

De on­ver­moei­ba­re dan­se­res. — De kei­ze­rin, een der schoon­ste vrou­wen van Wee­nen. — Ma­ria-The­re­sia als be­hen­di­ge paard­rijd­ster. — Voor­beel­dig hu­we­lijks­le­ven der kei­ze­rin. —• In de krin­gen aan t hof geldt hu­we­lijks­trouw als « on­be­ta­me­lijk ». — De « maîtres­se en titre » van kei­zer Karel VI. — Kei­ze­rin Ma­ria-The­re­sia als re­gen­tes.

De aar­di­ge blij­spel­film « Een Mei­nacht in Wee­nen » geeft een bui­ten­ge­woon goede schil­de­ring van het Ween­sche hof der jeug­di­ge kei­ze­rin Ma­ria-The­re­sia. Hoe waar­heids­ge­trouw de film de per­soon­lijk­heid der kei­ze­rin en het hof­le­ven harer om­ge­ving weer­geeft, daar­voor mogen on­der­staan­de voor­beel­den ge­tui­gen, die op his­to­ri­sche ge­ge­vens be­rus­ten.

Alle tijd­ge­noo­t­en waren het er over eens, dat de jeug­di­ge kei­ze­rin Ma­ria-The­re­sia een der schoon­ste vrou­wen van Wee­nen was. Haar le­vens­lust en haar vrool­ij­ke aard ver­leen­den haar pen­soon­lijk­heid een char­me, waar­aan zich nie­mand ont­trek­ken kon. Alles dees zij graag, de jonge heer-sche­res. Zij was dol op dan­sen en was hier­in schier on­ver­moei­baar. Zij dans­te& zóóveel, dat haar lijf­art­sen zich er vaak| be­zorgd over maak­ten. Graaf Khe­venhül-|

1er. die later ko­ning wordt, brengt in zijngjs'gold!

het ook die het rij­den in hee­ren­za­del voor dames in­voer­de en zij hield er van in pracht­vol­le rui­ter­fees­ten den Ween­ers proe­ven van haar rij­kunst te geven. Zeer na­tuur­ge­trouw geeft de Ufa-film « Een Mei­nacht in Wee­nen », zulk een rui­ter­feest weer, dat voor een deel in de Ween­sche ma­ne­ge speelt en ons zeer dui­de­lijk de hoof­sche pracht van zoo n feest en de ze­ker­heid, waar­mee de kei­ze­rin in t zadel zit, schil­dert.

Hoe le­vens­lus­tig en uit­ge­la­ten vrool­ijk Ma­ria-The­re­sia ook zijn mocht, in haar privé-le­ven was zij streng en rein van zeden. Ter­wijl haar la­te­re bond­ge­noo­t­en, de Rus­si­sche kei­ze­rin Eli­sa­beth (even­als haar op­volg­ster Kat­ha­ri­na II) en de, het Fran-sche hof en zijn po­li­tiek be­heer­schen­de, Ma­da­me de Pom­pa­dour, zich boven ie­de-de bur­ger­lij­ke mo­raal ver­he­ven voel­den, volg­de Ma­ria-The­re­sia streng t voor­beeld haars va­ders, kei­zer Karel VI, die even­eens een ab­so­luut on­be­spro­ken en trouw hu­we­lijks­le­ven voer­de. En dat in een tijd, waar­in, naar Fransch voor­beeld, hu­we­lijks­trouw wel van t volk ver­langd werd, maar in de voor­na­me, ja, zelfs in de al­ler-ghoog­ste krin­gen voor niet over­een­ko­mend |met den stand, zelfs voor aan­stoot­ge­vend

dag­boe­ken deze be­zorgd­heid tot uit­druk-jg; king. Hij schrijft, dat de ko­nin­gin met haarl ge­zond­heid spot, vaak zou zij dan­sen totl zeven uur s mórgens om dan om ne­genj uur weer met den ouden ijver aan de re­geerings­za­ken te be­gin­nen.

Maar de kei­ze­rin was niet al­leen eenj

Ook een voor­beeld, voor de ver­an­de­ring [in de mo­raal in den loop der tij­den.

Zóó vast­ge­wor­teld was deze opi­nie in:die tij­den — zelfs het volk ei­sch­te losse [zeden van zijn heer­schers —, dat kei­zer iKarël VI, de vader van Ma­ria-The­re­sia, |den «tijd­geest con­ces­sies deed» en op

voor­tref­fe­lij­ke en harts­toch­te­lij­ke dan­se-lp- grond daar­van be­sloot een « maîtres­se en res, maar ook een der koen­ste en be­hen-j* titre » te hou­den. Hij koos voor dit doel dig­ste paard­rijd­sters van haar tijd. Zij was 3 Gra­vin Al­than uit, een der gees­tig­ste vrou-

Cho­co­lat

ton

le meil­leur

Société Ano­ny­me Lon­gue rue des Ima­ges, 264 AN­VERS

TE­LEP­HO­NE: 570.40

Tous com­bus­ti­bles de qua­lité des poids ga­ran­tis

Four­nis­seurs au Jar­din Zool­ogi­que des Bri­quet­tes « FER­MOUL H.P. » des Char­bon­na­ges d ’ Hen­sies-Pom­merœul.

Ar­ri­va­ges régu­liers par eau

Stocks per­ma­nents de Bri­quet­tes « FER­MOUL H.P, »

ZIET NAAR ONZE

LUCH­TERS

LAM­PEN

WAND­LICH­TEN

THEO COR­LUY

23, OM­ME­GAN­CK­STRAÄT, 23

Te­le­foon: 307,11 - ANT­WER­PEN


L ’eau qui Cor­ri­ge les écarts de régime

wen van haar tijd. De in­breuk op hu­we­lijks­trouw van den kei­zer be­stond wel is waar al­leen daar­in, dat hij we­ke­lijks een-of twee­maal de gra­vin m haar pa­leis be­zocht, daar een kopje cho­co­la­de dronk en een ver­stan­dig ge­sprek met haar voer­de, maar de open­ba­re mee­ning was hier­me­de te­vre­den ge­steld en de « goede toon » gered.

Ook over Ma­ria-Tre­re­sia wer­den al­ler­lei ge­ruch­ten ver­breid, doch het ging hier al­leen maar om on­ge­gron­de hof­praat­jes. Ook niet de ge­ring­ste mis­stap is be­we­zen. Zelfs de Prui­si­sche ge­zant, graaf Po­de-wils, die toch, uit po­li­tie­ke gron­den er een bij­zon­der be­lang bij had, 'n zwak­ke zijde bij de groote te­gen­stand­ster van zijn ko-ning te vin­den, moest in zijn be­rich­ten aan Fre­de­rik II al­door weer vast­stel­len, dat van al deze ge­ruch­ten geen woord waar was.

In te­gen­stel­ling met de kei­ze­rin nam haar ge­maal, kei­zer Frans, het met de hu­we­lijks­trouw nu niet zoo pre­cies. Ma­ria-The­re­sia werd vaak door he­vi­ge ja­loe­zie ge­plaagd, ja, zij liet haar kei­zer­lij­ke ge­maal zelfs vaker stil­le­tjes na­gaan. Maar ze was veel te ver­stan­dig, om het daar­om tot een twist te laten komen, want zij ver­af­good­de haar « Franzl » en ver­gaf hem zelfs zijn on­trouw!

Bij al haar le­vens­lust ech­ter was Ma­ria- j The­re­sia zelfs in haar jeugd reeds, bui­ten­ge­woon vlij­tig en ze vatte haar re­geerings- j plich­ten nauw­ge­zet op. s Zo­mers stond? zij om vijf uur ’s mor­gens op, s win­ters \ om zes uur. Zij begon dan di­rect met de j re­geerings­za­ken; ie­de­re acte, ieder rap- t port werd zorg­vul­dig door­ge­no­men. On- j tel­ba­re rand­be­mer­kin­gen en be­schik­kin- s gen van haar hand zijn ons be­waard ge- ) ble­ven, die dik­wijls van een groot ver­stand en een klaar oor­deel ge­tui­gen. In j den regel werd tot 5 uur s mid­dags door-? ge­werkt; ge­du­ren­de dezen tijd wilde zij J door nie­mand ge­stoord wor­den, in t al­ler- ï minst door den kei­zer zelf, on­danks haar g blin­de lief­de voor hem. Dan eerst wijd­de ï zij zich aan de ge­zel­lig­heid, maar dat dan { ook met de­zelf­de toe­wij­ding als eerst aan j den ar­beid.

Wat ze deed, dat deed ze met haar f heele hart, ter­wijl zij er haar volle per- j soon­lijk­heid voor in­zet­te. Bij alles ech­ter l gaf ze in haar ge­hee­le le­vens­hou­ding blijk j

van een bui­ten­ge­woon scher­pe zelf­tucht. :

Op dit punt stem­de zij over­een met haar |

ver­bit­terd­sten te­gen­stan­der, Fre­de­rik, den

groo­ten ko­ning der Prui­sen. )

Ate­liers ” N E O R EO”

Bre­vet N° 403.809 — Société ano­ny­me — Tél. N" 270.59

RUE VEKE, 29-31, AN­VERS

MO­TIFS LU­MI­NEUX AU NÉON

Fa­bri­ca­ti­on — Lo­ca­ti­on — Répa­ra­ti­ons — En­tre­tien.

bbhb­SITLS FA­BRI­CANTS a AN­VERS


PRO­CHAI­NE­MENT (

JO­SEP­HI­NE

BAKER

Jean G AB IN

Ma­d­ei­ei­ne­GUIT­TY Mar­cel VAL­LEE

DANS LE GRAND SUC­CES DE

PARIS

ZOU-ZOU

MAI­SON — HUIS

Jules Pee­ters

14, rue Hou­blon­nière - Hop­land, 14, AN­VERS — ANT­WER­PEN

Fondée en Ge­sticht in 1870

Tis­sus

apis

en tous gen­res

Ta­pij­ten

in allen aard

St lien

LI­NO­LE­UM

APO­THEEK - -DRO­GE­RIJ

«DE AREND9

10, DE CON1N­CK­PLE1N, 10

(hoek Van Art­e­vel­de­straat) TE­LE­FOON: 350.88 Vraagt het

«CA­CHET SPE­CI­AL»

on­feil­baar tegen hoofd­pijn, ze­nuw­pijn, enz.

PHAR­MA­CIE - DRO­GU­E­RIE

« L’AIGLE9

10, PLACE DE CO­NIN­CK, 10

(coin Rue Van Art­e­vel­de) TE­LEP­HO­NE: 350.88 De­man­dez le

« CA­CHET SPE­CI­AL » in­fail­li­ble con­tre maux de tête, névral­gies, etc.

Ma­ga­zijn van alle soor­ten ge­maak­te en on­ge­maak­te GOE­DE­REN. Groote keus van alle soor­ten Werk­kie­len, Broe­ken, Over­als, lange grij­ze- en Kak­hi-frak­ken.

Groote keus in KINDS­KOR­VEN­GOED en BON­NE­TE­RIE.

Wed. A. Nie­mans-Van Riel

Lange Beel­de­kens­straat, 144 (ne­vens de Wetstraat) - Te­le­foon 564.22 Dit huis heeft geen bij­hui­zen


GLOBE

Le Globe est une bois­son ra-fraîchis­san­te d’une pureté et d’une fi­nes­se in­com­pa­ra­bles.

Son goût ex­quis, son par­fum suave et sa déli­ci­eu­se fraîcheur, lui ont valu

son

L'AME DU CI­TRON

GTi&QAIgff Schwep­pes - LON­DON

JO­SEP­HI­NE BAKER VUE PAR SON MA­NA­GER

DU MU­SIC-HALL A L'ECRAN

L'aube d'une pro­di­gi­eu­se carrière

Paris, qui avait connu Joséphine Baker comme « dan­seu­se de ba­na­nes », clou de deux re­vues des Fo­lies-Bergère, fut sur­pris de la re­trou­ver chan­teu­se et ar­tis­te du Ca­si­no de Paris, comme l’at­tes­te la voix de toute la pres­se.

Joséphine, chan­teu­se!

Joséphine Baker avait chanté toute sa

vie.. mais ce n’est que de­puis deux ans

seu­le­ment qu elle chan­te pour le pu­blic. Pour ar­ri­ver à ce résul­tat, je pris le prétexte de re­cu­eil­lir les vieil­les chan­sons nè-.​gres, car mon but était de cher­cher et d uti­li­ser tou­tes les qua­lités cachées chez elle, que sa na­tu­re ti­mi­de ne vou­lait dévoi­ler.

J Joséphine donc, chan­ta pour moi, elle

chan­ta les vieil­les chan­sons et les blues..

Son ex­pres­si­on et sa pe­ti­te voix sans clas­se­ment, m’ont donné le cou­ra­ge d’in­sis­tei auprès d’elle pour qu elle se fasse en­ten­d­re de­vant le pu­blic. Edle re­fu­sa catégo­ri­que­ment.

Une nuit, dans son an­cien ca­ba­ret à Paris, elle se décida enfin. De­vant une di­zai­ne d amis, elle chan­ta sa première chan­son sen­ti­men­ta­le: « Pret­ty 1 ittle baby ». Ce départ fut aus­sitôt. suivi de son début sur une scène, jus­te­ment par ha­sard, celle de la ville des lie­ders — à Vi­en­ne! C’est dans cette Vi­en­ne, où la précédait la réputa­ti­on una­ni­me de dan­seu­se im­mo­ra­le, que Joséphine parut de­vant le pu­blic, ha­billée jusqu’au cou dans sa rob.e de soir, chan­tant comme une poupée de ca­ra­mel sor­tie d’une bon­bon­nière. Son nou­veau genre ob­tint un vif succès,

bien qu’elle ne mit point en­co­re dans ses chan­sons l’in­ter­préta­ti­on per­son­nel­le que j’avais désirée. Mais, de ce fait, ce début

fait réali­ser un de mes rêves: le chant.

L’autre était celui du cinéma.... Cela est

main­te­nant chose faite. Joséphine tour­ne ac­tu­el­le­ment son pre­mier film par­lant.

Joséphine détes­tait le film 100 pour 100 par­lant, elle préférait le film par­lant 25 pour 100. Son am­bi­ti­on était de créer les rôles cor­res­pon­dant à sa per­son­na­lité: les rôles de genre co­mi­que et sen­ti­men­tal, et cela, dans les films dont les scéna­ri­os se-!

ront in­spirés par ses idées.

Seu­le­ment ses idées sont aussi sur­pre­n­an­tes que ses chan­sons; le pu­blic en les décou­vrant, sera aussi étonné qu’il le fut en en­ten­dant la « dan­seu­se aux ba­na­nes »

chan­ter les « Deux amours »...

C’est pour­quoi moi, qui connaît toute la vie et, sur­tout, tou­tes les qua­lités de Joséphine, j’ai écrit une nou­vel­le dont a été tiré le scénario du film « Zou­zou ». ;

Mon pre­mier but est de suip­ren­d­re tou- î jours le pu­blic par le déve­lop­pe­ment nou­veau et in­at­ten­du des qua­lités de José- ( phine Baker. J’espère que l’ave­n­ir et l ac- } cueil sym­pa­thi­que du pu­blic ainsi que ce- î lui de la pres­se me fa­ci­li­teront heu­reu­se- j ment cette tâche, comme pour le présent î l’ont fait MM!. Oscar D'ufren­ne et Henri ( Varna, qui ont donné à Joséphine la pos- j si­bi­lité de ma­ni­fes­ter sur la scène du Ca­si­no de Paris ses dons les plus di­vers et J vers qui vont mes re­mercîments les plus j sincères. î

PE­PI­TO ABA­TI­NO*.


LES FILMS QUE VOUS VER­REZ BIEN­TOT SUR NOTRE ECRAN j

JO­SEP­HI­NE BAKER d

ans

ZOU-ZOU

LE GRAND SUC­CES DE PARIS

J eanne BOI­TEL J ean GAL­LAND

DANS

üinou s

Une œuvre pathétique - Un drame hu­main et dou­lou­reux

Bri­git­te HEUVL J ean MURAT

DANS

Le des­tin in­croy­a­ble d'un ave­n­tu­rier

Mtade­lei­ne RENAUD Jean GABIN d ans

Ter PRIX DU FILM FRANÇAIS

ira

Rien que des Suc­ces


La mai­son qui in­spi­re con­fi­an­ce

HOM­MES -JEU­NES GENS - EN­FANTS

Oj­j­set FrDES­MET rue des WaP­Pons 14-16 An­vers. Tef: 209.05