14

1924

Bar­ba­ra La Marr en Bert Ly­tell, in de film « FAS­CIO »

Be­heer en Re­dak­tie Korte Gast­huis­str., 16, Ant­wer­pen

FILM-RE­VUE

ONZE BI­O­GRAP­HIES

EDNA PUR­VI­AN­CE

DNA PUR­VI­AN­CE. dankt hare

film­loop­baan aan een waar toéval. Het was in Mei 1915 en Char­lie Chap­lin die als­dan zijn eer­ste fil­men der Essanay-reeks begon te draai­en, had in de dag­bla­den eene ad­ver­ten­tie doen ver­schij­nen, in de hoop alzoo het type van het blon­de meis­je te vin­den, dat hij zoekt om met hem in zijn kluch­ten op te tre­den. Hon­der­den ad­spi­rant-ster­ren boden zich aan (kon het an­ders?) maar geen en­ke­le vol­deed aan de ver­eisch­te voor­waar­den.

Edna Pur­vi­an­ce be­vond zich te San Fran­cis­co toen zij op een ze­ke­ren dag door eene ge­meen­schap­pe­lij­ke vrien­din aan Char­lie Chap­lin werd voor­ge­steld. Chap­lin gaf zich al spoe­dig re­ken­schap dat hij voor de wer­ke­lijk ide­a­le in­ka­ma­tie van het ge­wensch­te type stond, voor de per­soon die hij reeds sinds maan­den zocht; hij sloot on­mid­del­lijk met haar eene over­een­komst.

Noch­tans was Edna Pur­vi­an­ce nog nooit op het tooneel noch op het scherm ver­sche­nen. Plet was even­wel dàt wat Chap­lin in haar be­koor­lijk vond, want alzoo had hij haar geen en­ke­le slechts ge­woon­te te ver­leeren, maar een­vou­dig op té lei­den vol­gens zijne eigen me­tho­des.

Men weet dat Edna Pur­vi­an­ce negen jaar lang aan Char­lie’s zijde in al zijne fil­men is op­ge­tre­den. Hare eer­ste dra­ma­ti­sche voort­brengst was « Het K.​ind »; omdat zij door « Pu­blie­ke Opi­nie » tot het stardom is ver­he­ven, heeft zij de klei­ne kluch trol­len vaar­wel ge­zegd. Noch­tans zul­len hare toe­kom­sti­ge fil­men door Chap­lin ge­re­gi­seerd en onder zijne per­soon­lij­ke lei­ding ge­draaid wor­den.

Edna Olga Pur­vi­an­ce is eene doch­ter van het Wes­ten; in 1893 te Pa­ra­di­se Val­ley in den Staat Ne­va­da ge­bo­ren, sleet zij er hare ge­hee­le jeugd daar vader Pur­vi­an-ce in ver­schei­de­ne mijn­on­der­ne­min­gen dier streek geïnte­res­seerd was. San Fran­cis­co was de eer­ste groote stad die zij te zien kreeg, al­waar zij hare stu­dies ging

vol­bren­gen en het was maar in 1918 dat zij voor de eer­ste maal met New-York. ken­nis maak­te.

Bij het ver­la­ten der Hoofd­school van' San Fran­cis­co werd Edna Pur­vi­an­ce de se­kre­ta­res­se van een groot in­du­stri­eel dier stad. Maar het op­ge­slo­ten kan­toor­le­ven be­viel haar geen­en­deels, en zij was juist op zoek naar eene be­trek­king die in be­te­re ver­hou­ding stond met het leven dat zij tot nu toe had ge­sle­ten, toen zij aan Chap­lin werd voor­ge­steld.

De eer­ste maan­den harer ki­ne­ma­loop-baan waren moei­lijk.

« Nadat ik mijn eer­ste film ge­draaid had, zoo ver­klaart zij zelf, dacht ik dat Char­lie het er zou ibij laten en van af­zie­ni mij nog eene twee­de proef te laten on­der­staan; en noch­tans was ik vol goe­den wil en on­op­hou­dend tracht­te ik de juis­te hou­din­gen en spel der uit­druk­kin­gen te vin-den. Even­wel gaf Char­lie er zich onmid-mel­lijk re­ken­schap van en onder zijne ge­dul­di­ge lei­ding ver­wierf ik in en­ke­le maan­den eene vol­doen­de ki­ne­ma­to­graphi­sche op­lei­ding, want Char­lie is een echt genie!

» Al­vo­rens een stu­dio bin­nen te tre­den, ver­beeld­de ik mij een jong per­soon­tje met mid­del­ma­tig ver­stand te zijn, maar ik ver­toef­de er nog maar en­ke­le weken was ik er spoe­dig over­tuigd van een dom­oor van eer­ste ge­hal­te te zijn.

» Ik weet het maar al te wel dat vele men­schen zich voor­stel­len dat ki­ne­ma-ar-tis­te een ge­mak­ke­lijk iets is; maar, ge­loof mij vrij. ik ver­ze­ker u dat het niet vol­doen­de is voor een op­naam-ap­pa­raat te zwer­ven!... »

Edna Pur­vi­an­ce is ui­terst blond. Hare diepe groote oogen zijn azuur­blauw.

Na­tuur­lij­ker­wij­ze is zij ge­luk­kig van aard en houdt veel van haar werk. Zij ver­klaart een zwak te heb­ben voor mooie din­gen en al­vo­rens met een nieu­we film te be­gin­nen laat zij nooit na met Chap­lin over­leg te ple­gen aan­gaan­de de ver­schil­len­de toi­let­ten die zij in die band zal te dra­gen heb­ben .Chap­lin die haar mees-

OU­VRA­GES DE DAMES

OU­VRA­GES DESsi.YÉS

LAI­NES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAP­PES, STO­RES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TEL­LES, JUM­PERS '

MAI­SON EMMA

H AYDWKK KEY

WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREI­EN, TA­FEL-KLEE­DE­REN, STO­RES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED, JUM­PERS

An­vers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

jgf Autos poui Cérémo­nies, Ma­ria­ges, Baptêmes et Fêtes

Ga­ra­ge J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Bras­seurs - AN­VERS VOY­A­GES A L’ÉTRAN­GER - EX­CUR­SI­ONS PRIX A FOR­FAIT

( ALLE ELE­GAN­TE DAMEN KOOP­EN HUNNE

PEL­SEN

Pels­man­tels, Boas en Ma­ra­bous

in het

Huis ANNA

. Diepsstraat, 140 - ANT­WER­PEN

j/wïk

zcdL tk, LL —

A. ri e”T?oo s - fy­e­cux­lCöt

êeftre straaTb­Z­Qi

BRO­DE­RIES-PERL AGES

an­ci­en­ne

M— RY­CKAERT

A. Cau­che­teux, suc­ces­seur

Rue Ru­bens, 17 - Téléphone 12217 Rue Porte St. Ge­or­ges, 27 - Tél. 12218

AN­VERS

MAI­SOS DE CON­FI­AN­CE

Ate­liers de „Plis­sa­ge et Points-clairs

MEU­BLES

I Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que |

9 Lon­gue rue des Clai­res 9

(près Meir) 3

N Grand choix de gar­ni­tu­res, 200 sal­les à man­ger, | s cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah's, |

I bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc. |

Mai­son Améri­cai­ne

Meil­leur marché qu’ail­leurs 1 Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. s. |

Ma­gas­in fermé I

Jp- ..​ENGELSCH HO ED EMMA GA ZUN.. VON­DELSTR., 19 CAUS (nabij St. Jans­plaat­si

De laat­ste nieu­wig­he­den in Vil­ten Hoe­den

Rüinrçe Içeus Ziet Zta­lae

VV

ROYAL - ZOOL'

Pro­chai­ne­ment

M. Le­vesque et P. Me­ni­chel­li

dans le grand succès

La Danje

de chez fta­j­cim’s

D’après le célèbre vau­de­vil­le de Ge­or­ges FEY­DEAU

PRO­GRAM­ME du 16 au 20 NO­VEM­BRE

1. Bebel et Quin­quin.

(One-Step)

A. Chan­tier

MUL­HOU­SE

voy­a­ge

3. Fif­res et Tam­bours-

(Air de bal­let)

E. oLj

CHAIR ET SANG

drame in­ter­prété par

Lon CHA­NEY et Edith RO­BERTS

Bêtes... comme les Hom­mes

Comédie

Pen­dant la Pause

Récital pour Orgue

Se­mai­ne iproc1

Alice TERRY et Fra

DANS

LES DEUX

Su­per­pro­duc­ti­on “ Film Lœw-

{ßETES... com­mes les HOM­MES

Une Ex­tra­or­di­nai­re Cu­ri­o­sité Cinéma­to­grap­hi­que

UN FILM DONT TOUS LES AC­TEURS SONT DES ANI­M­AUX

Faut-il at­ta­cher à ce titre ma­li­ci­eux: « Bêtes... comme les Hom­mes », le sens d’une bou­ta­de amère d’une mo­ra­lis­te désabusé? Ne doit-on pas sup­po­ser, au con­trai­re, qu'en tour­nant ce htm ori­gi­nal dont touis les ac­teurs sont des ani­m­aux, MM. Al­fred Ma­chin et Henri Wuls­cli­le­ger, fer­vents amis des bêtes, ont voulu, tout sim­ple­ment, nous démon­trer que nos frères inféri­eurs pou­vai­ent, ccom­me des hom­mes, de­venir des étoi­les de i écran?

M. Al­fred Ma­chin, dont les lec­teurs de « L’Il­lu­stra­ti­on » con­nais­sent déjà les hel­les études pho­to­grap­hi­ques rap­portées de la jun­gle af­ri­cai­ne, s’est, depui long­temps, con­sa­cré à la cinéma­to­grap­hie des ani­m­aux. Après avoir noté, sur le vil’, les mœurs des fau­ves en li­berté, il a trans­formé son jar­din de Nice en une vaste ména­ge­rie où vi­vent, en bonne in­tel­li­gen­ce, les hôtes d’une mo­der­ne arche de Noé. A lorce de se tenir en con­tact di­rect avec ce petit peu­ple et de l’ob­ser­ver, M. Ma­chin, qui est un ex­cel­lent met­teur en scène de cinéma, s’est aperçu que la comédie ani­ma­le n’était pas, au’ fond, très diliérente de la comédie hu­mai­ne, et il eut l’idée de con­fier à cette trou­pe ori­gi­na­le l’in­ter­préta­ti­on d’un scénario.

Nous ne som­mes plus « au temps où les bêtes par­lae­int »; nous som­mes à l’époque où elles « jou­ent » de­vant un ob­jec­tif en­re­gi­streur.

L’em­ploi des ani­m­aux à l’écran fut tou­jours bien ac­cu­eil­li par le pu­blic. Les Améri­cains ti­rent sou­vent d’heu­reux ef­fets de l’in­ter­ven­ti­on d’un petit chat, d’un chien ou d’un oi­se­au dans quel­que ro­ma­nesque an­ec­do­te. Les ani­m­aux sont généra­le­ment très «pho­togéni­ques». Et l’on a vu des chim­panzés jouer des rôles im­por­tants dans des films d’ave­n­tu­res. Mais ja­mais l’on n’avait osé de­man­der à une col­lec­ti­vité ani­ma­le l’ef­fort d’une col­la­bo­ra­ti­on étroi­te et ex­clu­si­ve. C’est pour­tant la ga­geu­re que vi­en­nent de réali­ser, avec le plus vif succès, les au­teurs du film dont nos lec­teurs onl au­jourd’hui sous les yeux les scènes ca­ractéris­ti­ques.

Ce film est un drame d’amour, traité avec une irrévéren­cieu­se gra­vité et des in­ten­ti­ons pa­ro­di­ques dont se di­ver­tiront les ama­teurs de cinéma qui n’ont pas oublié les grands succès de ces dernières années: les Ex­ploits d’Elai­ne, Un pau­vre Amour et l’At­lan­ti­de-. Après un court pro­lo­gue où nous voy­ons Chan­te­c­ler, au lit, et prévenu par son réveil­le-ma­tin qu’il est temps de faire lever le so­leil, le scénario nous décrit la pas­si­on mal­heu­reu­se d’un bull-dog, le rude et jo­vi­al Jim, pour la co­quet­te pe­ti­te chi­en­ne Elai­ne, gra­ci­eu­se et fri­vo­le créature qui ne songe qu’à s’amu­ser et à plai­re. Re­gar­dez-les: avec son fou­lard trop voy­ant, sa cas­quet­te de lad et sa pipe, le lour­daud ne sau­rait séduire du pre­mier coup sa fine com­pag­ne qui s’ap­puie avec tant d’adres­se négli­gen­te, de­vant le pho­to­grap­he, sur son om­brel­le fan­fre­luchée. U lui fau­d­ra lut­ter héroïque­ment pour conquérir cette Célimène.

De la ville voi­si­ne ar­ri­ve en auto un char­mant fox à poil ras, nommé ' illy, snob ac­com­pli, bon dan­seur, ga­lant, frétil­lant, musqué, pom­madé, ar­bi­tre des élégan­ces ca­ni­nes. Elai­ne, que le gros Jim im­por­tu­ne, s’em­pres­se de flir­ter avec cé sé-

duisant ca­va­lier qui l’entraîne au dan­cing où tri­omp­he un bril­lant jazz-band de la­pins. Le fox lui ap­prend l’art de fox-trol­ter avec grâce et de tan­gu­er on­du­leu­se­ment. Et le cou­ple se trou­ve si bien as­sor­ti que, peu de jours après, on célèbre so­len­nel­ment le ma­ria­ge des deux dan­seurs.

La cérémonie fut mag­ni­fi­que. Les équi­pa­ges, con­duits par des la­pins, évoluèrent avec ai­san­ce sur la place de l’église. Le repas de noces — un lunch de tren­te cou­verts — somp­tu­eux et raf­finé, per­mit d’ad­mi­rer les bel­les manières des pou1 qui sa­vent ma­nier avec désin­vol­tu­re une cuil­ler et un verre à bor­deaux. On vit des coqs, éinous­tillés, al­lon­ger sour­noi­se­ment leur ergot sous la table pour faire de la patte à leur voi­si­ne. Le maire pro­nonça un dis­cours un peu trop déve­loppé, qui en­chan­ta d’abord les con­vi­ves, puis les fit bâillir cru­el­le­ment. Et les invités ter­minèrent joy­eu­se­ment la journée en se ren­dant à la fête où les at­ten­dai­ent de nom­breu­ses at­trac­ti­ons. Sur un ring, con­struit selon tou­tes les règles, fut dis­puté, sous leurs yeux, un cham­pi­on­nat de boxe ar­bi­tré et chron­ométré par un lapin. Ce fut vrai­ment un beau ma­ria­ge.

Mais le pau­vre Jim, vous le pensez bien, ne pou­vait pren­d­re sa part de la joie générale. Il grinçait des dents dans son coin et fumait ra­geu­se­ment sa cour­te pipe. Et lorsque le soir fut venu ef que les jeu­nes époux se fu­rent retirés dans la cham­bre nup­ti­a­le, le ja­l­oux lit ir­rup­ti­on dans la mai­son et, avec une bru­ta­lité inouïe, ex­pul­sa son élégant rival qui s’en­fuit pi­teu­se­ment au galop, dans la nuit, pour aller se réfu­gier dans son an­cien logis de garçon.

Cette at­ta­que brusquée n’eut pas le don S’émer­veil­ler Elai­ne. Elle re­pous­se le butor avec in­dig­na­ti­on, prépare sa va­li­se, at­ta­che une lais­se au col­lier de la sou­ris blan­che qui lui ser­vait de car­lin et se di­ri­gea vers la gare pour aller re­trou­ver son pau­vre petit mari dis­pa­ru. Le train s’ébran­le, conduit par le chien-méca­ni­cien et chargé de vo­lail­les voy­a­geu­ses. Jim, n’hési­tant pas à jouer les Ma-cis­te, s’ac­cro­che au der­nier wagon et tente d’im­mo­bi­li­ser le con­voi. N’y pou­vant par­ve­nir, il lui fait pren­d­re une faus­se di­rec­ti­on.

Un ai­guil­la­ge per­fi­de lance l’ex­press sur le ter­ri­toi­re re­dou­ta­ble du Tog­gar oil la gue­non Titinéa. règne sur un peu­ple de qua­dru­ma­nes.

Titinéa at­ti­re vo­lon­tiers dans son do­mai­ne les Saint-Avlt et les Mor­han­ge du cla­pier et de la bas­se-cour. Mais ce n’est pas pour les en­fer­mer dans une gaine d’ori­chal­que: elle se con­ten­te de les met­tre à la bro­che. Le féroce Jim, en qui la pas­si­on a décidément tué tout sens moral, n’hésite pas à li­vrer la pau­vre Elai­ne et tous ses com­pag­nons de voy­a­ge à la ter­ri­ble ogres­se.

Il mine la voie et fait dérail­ler le train qui est immédia­te­ment pillé par les indigènes, selon les meil­leures tra­di­ti­ons du Châtelet.

Elai­ne est jetée dans les fers. La reine du Tog­gar la fait en­fer­mer dans un sou­ter­rain où elle su­bi­ra le sup­pli­ce des fem­mes infidèles: elle sera dévorée par un boa. Et, en effet, voici venir un ser­pent mon­struex qui rampe vers la cou­pa­ble et com­men­ce à la fas­ci­ner.

La mi­nu­te est tra­gi­que et le bour­reau et la vie-ti­me jou­ent cette scène avec une vérité et une con­vic­ti­on qui ne doi­vent rien à la con­ven­ti­on théâtrale. Mais le char­me de la jeune cap­ti­ve opère des mi­ra­cles. Le gar­dien de la pri­son est un lour­mi-iier qui n’a pu res­ter in­sen­si­ble à tant de grâce. 11 sau­ve­ra sa pri­son­nière, l’as une mi­nu­te à per­d­re. Avec une ha­bi­leté toute pro­fes­si­on­nel­le, le ta­ma­noir creu­se rapi­de­ment un cou­loir dans la terre, perce la cloi­son, tait évader la pau­vre Elai­ne qui trem­ble con­vul­si­ve­ment: puis il re­vient et fait lace au mon­stre avec le­quel il va en­ga­ger un ter­ri­ble com­bat.

La fu­gi­ti­ve se dis­si­mulé dans un forêt. Elle croit avoir trouvé une ca­chet­te sûre dans une malle aban­donnée; hélas l'atro­ce Jim, qui l’a sui­vie, préci­pi­te la malle et son con­te­nu au fond d’un ravin où pas­sait précisément le pu­sil­la­ni­me Willy, en train de cher­cher les tra­ces de son épouse in­for­tunée. Voilà un mari bien con­tent de voir sa femme lui tom­ber du ciel, mais Jim bon­dit à sa

ren­con­tre et le con­traint de nou­veau à une fuite sans gloi­re.

Après mille ave­n­tu­res pathéti­ques, Elai­ne est rentrée dans son vil­la­ge. Le peu­ple singe a voulu la - sui­vre et a dévasté cette région pai­si­ble, Willy a dis­pa­ru et Jim re­vient, sim­ple, bru­tal et fort comme Dou­g­las Fair­banks. Vous croy­ez, sans doute, que la fra­gi­le Elai­ne va se détour­ner avec hor­reur de son persécu­teur? Pas du tout. La jeune héroïne connaît les tra­di­ti­ons du cinéma améri­cain où la force mus­cu­lai­re a tou­jours le der­nier mot. Elle s’em­pres­se donc, à l’in­star de tou­tes les blon­des étoi­les de Los An­ge­les, de tom­ber dans les bras du ro­bus­te mâtin et de lui pro­me­t­tre une tendres­se éter­nel­le.

Ce scénario, on le voit, est con­for­me: à tou­tes les règles du genre trans­at­lan­ti­que. C’est une. trans? po­si­ti­on fidèle des ef­fets clas­si­ques de. la drama.,, tur­gie de l’écran. La sa­veur de cette pa­ro­die sera goûtée par tous les pu­blics.

OGIE CI­NE­MA

SEEST... als de MEN­SCHEN

« Beest... als de Men­schen » is een bui­ten­ge­wo­ne ki­ne­ma­to­gra­fi­sche kurio­zi­teit; het is de eer­ste film uit­slui­tend ver­tolkt door die­ren en dit op de meest ver­ras­sen­de wijze.

fk Al­fred Ma­chin en Henri Wul­schle­ger, die twee jaar lang aan dezen aarts­moei­lij­ken film heb­ben ge­werkt maak­ten ervan als een ver­o­pen­ba­ring van de won­der­ba­re ke­vech­le­lijk­heid der die­ren, van hun ex­pres­sief-vol­le ge­waar­wor­din­gen en van hun... aan­pas­sings­ver­mo­gen. Zij heb­ben de die­ren doen « spe­len » zooals La Fon­tai­ne ze in zijn fa­be­len deed « spre­ken ».

Door echt klui­ze­na­ren-ge­duld zijn zij er in ge­lukt de « bees­ten » zooalS de men­schen te doen zijn en tot in de min­ste de­taii­leerin­gen.

Hel is voor­al op deze schijn­baar nie­ti­ge de­tail-1 eerin­gen dat wij de aan­dacht van het pu­bliek wil­len ves­ti­gen, o.a.: de waar­lijk ver­ba­zen­de

han­dig­heid waar­me­de kip­pen zich be­die­nen van een lepel en een wijn­glas; het ver­liefd doen van een haan voor zijn mooie ge­buur-kip wie hij onder de tafel, een cc poot­je » zet — het kod­di­ge cc poot-ge­klap » dier­zelf­de neer­hof­hel­den — het chro­no­me­tree­ren van een boks­match door een ko­nijn — het spel van den hond'en de boa.., enz.

Een hu­mo­ris­tie­ke, sa­ty­rie­ke en ori­gi­neele ei­gen­aar­dig­heid is deze die­ren­film die als een pa­ro­die kan door­gaan op de 3 suc­ces­vol­le ban­den: Elena’s lot­ge­val­len, Arme Lief­de en At­lan­tic en ook wél cens op de on­mo­ge­lij­ke, klas­siek ge­wor­den tra­di­ties van het Ame­ri­kaansch sce­na­rio ge­schrijf.

De bul­dog Jim be­mint de lief­tal­li­ge Elene. Deze vindt hem ech­ter veel te grof en is on­ein­dig ge­voe­li­ger aan de ga­lan­te mooi-doe­ne­rij van een- heel snob­si­gen fox, Witty. Met hem leert zij fóx-trot en tango en zoozeer be­valt hij haar dat zij met hem trouwt. De brui­loft- is schit­te­rend: een tafel met 3o ge­noodig­den: een maai om van te lik­ke­baar­den! En tot slui­ting der fees­te­lijk­he­den- een goed ge­or­ga­ni­seer­de bokx­match het sïuunum van onze mo­der­ne be­scha­ving j — Met ra­zer­nij woont Jim dit alles bij en bui­ten zich zeil van jaioer­schneid dringt hij ’s nachts in de kamer de/ ech­te­lin­gen en ont­voert de bruid cc mani mi­li­ta­ri »V Ver­ont­waar­digd stoot de cc ge­schaak­te » den on­stui­mi­ge van zich af en gaat op zoek naar den echt­ge­noot die in üen nacht ge­vlucht was...

Na Lal van avon­tu­ren, waar­bij Jim zich als een echte ma­cis­te deed kenne, landt Elene’s trein aan op het grond­ge­bied van de woes­te Ti­ti­nea. Elene, de on­trou­we, wordt ter dood ver­oor­deeld doch de be­koor­lijk­heid der jonge ge­van­ge­ne doet won­de­ren, op het kri­ti­sche oog­en­biik wordt zij gered en ijld naar het woud waar zij, vol­gens Ame­ri-kaan­se­he wijze, toe­val­lig een kof­fer . vindt dat ech­ter dor wraak­lus­ti­ge Jim in een af­grond wórdt ge­wor­pen... waar­in juist Willy naar zijn «vrouw» aan het zoe­ken is. Ten twee­de male wordt Willy op de vlucht ge­dre­ven door den on ver­saag­den Jim na dui­zend pa­the­ti­sche voor­val­len is Elene terug in haar dorp aan­ge­ko­men, ach­ter­volgd door Ti­ti­nea’s apen ge­le­de­ren die gans­cli de rus­ti­ge streek heb­ben ’t on­derst­bo­ven gezet. Willy is ver­dwe­nen, zon­der adres ach­ter te laten én Jim /komt terug, bru­taal en sterk als Dou­g­las. En, om in de ge­woon­te te blij­ven der blon­de cc ster­ren » van Los An­ge­los werpt zij zich in de... cc poo­ten » van den on­o­ver­win­ne­lij­ken Jim en zweert hem eeu­wi­ge trouw: het Recht van den Sterk­ste!

PRO­GRAM­MA van 16 tot 20 NO­VEM­BER

1. Bebel en Quin­quin.

(One-Step)

A. Chan­tier cj

Pro­chai­ne­ment

MUL­HOU­SE

reis

3.S qpers en Trom­me­laars

E. Gil­let

Le Film Sen­sa­ti­on­nel tf.

VLEE­SCH EN BLOED I

drama ver­tolkt door

Lon CHA­NEY en Edith RO­BERTS X

Beest... als de Men­schen

Tooneel­spel

Tij­dens de Poos

Réci­taal voor Orgel

pro­chai­ne

ranç.

BIL­LING­TON

PAS­SI­ONS

The Fire Patrol

La Pa­trouil­le de Feu

Un drame uni­que de la mer.

Un tri­omp­he de ve­det­tes de scénario et de mise

en scene

‘ R ex-In­gram w-Me­tro

Im­pri­me­rie du Cen­tre. 26. Rem­part Kip­dorp. An­vers

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

BIE­RES en BOU­TEIL­LES - en FUTS

HA­BIL­LEZ

FOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

17, Lon­gue rue d’Ar­gi­le

Mai­son BKIîTIIV

106, rue de l’Eg­li­se, 106

Grand choix en tou­tes sor­tes de

Man­teaux et casaquins à par­tir de îr. 37 5

I (lie aui­OM­W­Hi­iiJ

12, rue Van Ertborn

Tél. 2921 AN­VERS Tél. 2921

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d’An­vers du Vrai "FERO­DO"

Agen­ce pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K. F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et Noble's Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­san aux ga­ra­ges aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

Champ Vle­mi­nekx.. Ö AN­VERS —tèuépm-9209 -—=——,—

FILM-RE­VUE

ten­deels rol­len toe­kent waar­in zij zich met de haren moet trek­ken of arm­za­li­ge of boe­ren­kleeren moet dra­gen, tracht haar dan te troos­ten met haar te ver­ze­ke­ren dat zij hier­me­de eene pracht­ge­le­gen­heid

waar­in zij dan in een voor haar voor­dee-lig dag­licht zou kun­nen ver­schij­nen.

« Ik ver­ze­ker u dat, om met Char­lie te draai­erf, mtpn zijne zin­nen goejd dient ver­gaard te hou­den, ver­volgt Edna Pur­heeft om een ori­gi­neele ka­rak­ter­rol te kreeëren, maar Edna stopt het niet on­de-stoe­len noch iban­ken dat zij er niet kwade zou om zijn een wei­nig kunst op te of­fe­ren en er een groot ge­noe­gen zou in schep­pen ori­gi­neele toi­let­ten samen te stel­len

vi­an­ce. Hij zeit schrijft zijne sce­na­ri­os en zet zijne fil­men ineen, en nooit weet men op voor­hand wan­neer hij een be­lang­rijk 'ooneei gaat draai­en, en wan­neer dit ge­beurt dan houdt hij er aan van snel en z onder ver­wijl te wer­ken.

FILM-RE­VUE

» Steeds is het ui­terst be­lang­rijk hem de aktie te zien ont­wik­ke­len, want hij speelt ons al onze rol­len voor, en ik be­ves­tig dat hij mijne rol veel beter ver­tolkt dan ik zelf, en dit in ge­lijk welk tooneel waar­in ik op­treedt.

Te Los An­ge­les, nabij West­la­ke Park, bezit Edna Pur­vi­an­ce een be­koor­lijk lief ver­trek, en het is haar zeer groote trots het te ver­sie­ren en te on­der­hou­den; zij leef­de er met haar moe­der. Noch­tans brengt zij er maar een ui­terst klein ge­deel­te van haar tijd door, daar bui­ten de uren van het stu­dios, zijn hare mees­te avon­den en ver­lof­da­gen door par­tij­en be­no­men, want Edna Pur­vi­an­ce is een der meest door de « So­ci­e­ty » van Los An­ge­les, San­ta-Bar­ba­ra en van Pa­s­a­de­na graag­ge­zie­ne stars; aan uit­noodi­gin­gen van allen aard ont­breekt het haar niet; hare eeni­ge vrien­din tus­schen de stars is Mabel Nor­mand.

Naar aan­lei­ding dezer vriend­schap moe­ten wij nog even me­de­dee­len dat Edna Pur­vi­an­ce en Mabel Nor­mand met de mil­li­ar­dair Court­land Dui­nes on­langs de hoofd­per­so­nen zijn ge­weest van een « film­ko­lo­nie-schan­daal­tje ».Edna en Mabel waren uit­ge­noodigd ge­wor­den op een par­tij­tje door den olie­ko­ning ter hun­ner eere ge­ge­ven. Daar er ster­ke dran­ken (in « dry-Ame­ri­ca ») ge­schon­ken wer­den, ont­aar­de het par­tij­tje stil­aan in een bras­par­tij. Op een ge­ge­ven oog­e­ni­blik kwam Mabel’s chauf­feur in het ver­trek en zijne mees­te­res in dron­ken toe­stand zien­de wilde hij haar met ge­weld uit Dui­nes’ armen ruk­ken en ze naar de auto bren­gen. De mil­li­ar­dair wierp een cham­pag­ne-flesch naar den chauf­feur en deze zich in staat van zelf­ver­de­di­ging ach­t­en­de schoot er met zijn re­vol­ver op los. Court­land werd ge­kwetst en de chauf­feur aan­ge­hou­den. Voor de recht­bank ver­klaar­de de be­schul­dig­de dat hij in het be­lang zij­ner

mees­te­res zelve, had ge­han­deld; daar zij s an­de­ren­daags eene heel­kun­di­ge be­wer­king we­gens blin­de darm­ont­ste­king moest on­der­gaan, wilde hij haar uit die bras­par­tij ont­ruk­ken.

Wat er ook Van zij, de chauf­feur werd vrij­ge­spro­ken. Court­land Dui­nes genas en... trad in het hu­we­lijks­boot­je met... Edna Pur­vi­an­ce, on­danks al het­ge­ne er over eene ze­ke­re « vriend­schap » tus­schen haar en Chap­lin is ver­teld ge­wor­den.

Edna Pur­vi­an­ce’s meest ge­lief­de ver­strooi­ing is de piano. Bo­ven­dien houdt zij van dan­sen, paard­rij­den, zwem­men, auto stu­ren en te vlie­gen met de ma­chi­nes der maat­schap­pij van Syd­ney Chap­lin, Char­lie’s broe­der.

Edna Pur­vi­an­ce’s lek­tuur is deze welke men van eene par­te­nai­re van Char­lie Chap­lin kan ver­wach­ten: een Ame­ri­kaan-sche kon­fra­ter deelt ons eeni­ge ti­tels mede van boe­ken die hij op hare werk­ta­fel ge­zien had: « Ko­ning Lear » (Sha­ke­spe­a­re): « Gras­bla­de­ren » (Mark Twain); « Litt­le Woman » (Loui­sa Ab­bott); « The Gar­den of Allah » (Omar Khayam), enz. Edna be­kent eene voor­lief­de te heb­ben voor hu­mo­ris­ti­sche wer­ken, te meer daar haar ka­rak­ter er haar toe brengt slechts de vrool­ij­ke zijde der din­gen te aan­schou­wen. In de school van haar leer­mees­ter is zij eene aan­dach­ti­ge op­merk­ster en hare gees­tes­no­tas vindt men in haar werk voor het op­na­me-ap­pa­raat weer.

Al die­ge­nen die haar na­der­den, aan­zien Edna Pur­vi­an­ce als een der meest le­ven­di­ge, be­koor­lij­ke en le­vens­lus­ti­ge jonge per­soon­tjes die zij te zien ge­kre­gen heb­ben.

En- alzoo is Edna Pur­vi­an­ce eene fi­guur die op­mer­kens­waar­dig veel « ver­schilt » van het we­reld­je waar­aan zij, door haar werk, ver­bon­den is.

NEMO.

Ki­ne­ma­nieu wsj es

EEN FOR­TUIN IN EEN SCHOO­NE HAND. — Zon­dag 1.1. 26 Ok­to­ber had in de « Pa­lais des Fêtes » te Pa­rijs de trek­king plaats van de groote in­schrij­ving der «Mu­tu­el­le du Cinéma».

Na een klei­ne aan­spraak stel­de de heer di­rec­teur aan de me­nig­te de lieve Ge­ne­viève Felix voor en liet haar den zorg het rad van het for­tuin te dloen draai­en, en het is door hare hand dat twee hon­derd prij­zen ge­trok­ken zijn.

De tien eer­ste prij­zen zijn de vol­gen­de:

Nr 379.191 wint een Hotch­kiss rijtu'g, heb­ben­de een waar­de van 43.000 fr.

Nr 364.546 wint een lux­rij­tuig heb­ben­de een waar­de van 43.000 fr.

Nr 366.419 wint een slaap­ka­mer, stijl Louis XlVe, heb­ben­de een waar­de van 5.500 fr.

Nr 459.841 wint een slaap­ka­mer, heb­ben­de een waar­de van 4.150 fr.

Nr 338.245 wint een eet­ka­mer, heb­ben­de een waar­de van 4.600 fr.

Nr 428.437 wint een piano Gil­bert, heb­ben­de een waar­de van 4.500 fr.

Nr 606.841 wint een eet­ka­mer, heb­ben­de een waar­de van 4.110 fr.

Nr 100.355 wint een werk­ka­mer in aca­jou, heb­ben­de een waar­de van 2.500 fr.

Nr 586.906 wint een salon, heb­ben­de de waar­de van 1.800 fr.

Nr 159.600 wint een ve­lo-mo­teur Au­to­mo­to, heb­ben­de een waar­de van 1.750 fr.

FILM-RE­VUE

EEN ON­DANK­BA­RE POST

Arme hulp-re­gis­seur!

Hij is het welke de min­ste roem, maar ée mees­te ver­wij­tin­gen be­haalt. Nooit zal men zijn naam noe­men en toch is hij de man welke het mees­te werk doet. Wan­neer toonee­len op ver­schil­len­de dagen wor­den op­ge­no­men, en de hel­din langs de eene deur ver­trekt, in avond­toi­let, en dan langs een an­de­re deur terug ver­schijnt, in sport­kos­tuum, dan is haar eer­ste op­mer­king, voor dit las­ti­ge werk, tegen den hulp-re­gis­seur.

Wan­neer de be­stuur­der fi­gu­ra­tie ge­bruikt, en ze moe­ten in kos­tuum staan uit de jaren 1839, en ze komen dan te voor­schijn, in klee-der­dracht van het jaär 1867, dan is dit alles de schuld van den hulp-re­gis­seur.

In­dien In­di­a­nen, ge­schil­derd en in oor­logs-uit­rus­ting, om 2 uur op den top van een berg moe­ten zijn, en ze komen te laat, waar­om kon dan den hulp-re­gis­seur niet zor­gen dat die wil­den daar vroe­ger waren?

Een goéd hulp-re­gis­seur is van on­schat­ba­re waar­de, niet al­leen voor zijn baas, maar ook voor de gan­sche Com­pa­ny. Hij hééft de mees­te wa­pens in zijn hand, om de film te doen mis­luk­ken, of er een goed ge­heel van te maken. Hij kan hon­der­den pon­den van zijn di­rek­tem-uit­spa­ren of er dui­zen­den nut­te­loos uit­ge­ven.

Het vol­gen­de voor­beeld kan ons aan­too­nen, hoe de klein­ste zaken de groot­ste uit­wer­king heb­ben.

In een Pa­ra­mount-film werd een tooneel ep­ge­no­men, waar­in de vrou­we­lij­ke hoofd­rol een tuil rozen draagt, vast­ge­bon­den met een rose lint met groe­ne ran­den. Er ver­lie­pen eeni­ge dagen met het op­ne­men van an­de­re toonee­len. Nu zou er weer een scène ge­filmd wor­den, waar­in de­zelf­de ac­tri­ce den­zelf­den bloem­tuil dra­gen moest. Op het oog­en­blik dat men wilde be­gin­nen, zag de on­ge­luk­ki­ge hulp-re­gis­seur. dat de dame wel den tuil rozen had.

ook vast­ge­bon­den met een rose lint­je maar... aan dit lint­je ont­brak het groe­ne rand­je, iets wat op de film spoe­dig op­ge­merkt zou wor­den. « Stop! » riep hij, « er is iets niet in orde! »... Ge­sak­ker van den di­rek­teur. De hulp-re­gis­seur zelf, per auto, reed naar den bloe­mist welke de bloe­men ge­le­verd had, maar he­lai­as, een rose lint met groe­nen boord was er niet meer te krij­gen. Vol wan­hoop kwam de man terug, be­zweet en ang­stig dat men had moe­ten wach­ten voor zulk een klei­nig­heid. Ten lan­gen laat­ste vroeg de arüste, welke fei­te­lijk niet wist wat er gaan­de was, waar­om men zool­ang wacht­te om te be­gin­nen. Wan­neer zij nu de zaak ver­nam, zegde zij dood­een­vou­dig: « Wel, dit lint heb ik mee­ge­no­men, laat het bij mij te­huis gaan halen. » Ter­wijl men nu haas­tig naar hare wo­ning reed, kreeg de on­schul­di­ge hulp-re­gis­seur een... af­straf­fing van be­lang.

De hulp-re­gis­seur is de wacht­hond van de film. Hij loert ang­stig rond of er niets ha­pert wan­neer men « draait ». Hij moet een dra­ma­tisch in­stinkt heb­ben, want hij moet ook meer­maals min­der­waar­di­ge toonee­len be­stu­ren. Is er veel op­let­tend­heid in hem, en krijgt hij niet veel uit­bran­ders, dan ge­beurt het ook, dat hij een gan­sche film mag laten op­ne­men onder zijn lei­ding.

Wan­neer men soms in de ge­le­gen­heid komt, om in de om­stre­ken van een stu­dio te komen, maar nog eeni­ge mij­len er van­daan, en men ziet dan een man met een ma­nu­script in de han­den, op zijn ge­laat een diepe weer­spie­ge­ling van ern­sti­ge stu­die, neem dan maar aan dat men een hulp-re­gis­seur voor zich heeft.

Op een schouw­burg is de hulp-re­gis­seur ook het zwart schaap, maar wan­neer hij zijn kol-le­ga van de ze­ven­de kunst gaat be­kij­ken, dan is hij toch nog een ge­luk­kig mensch er tegen.

FILM-RE­VUE

HET SCHAND­MERK

(LA FLÉTRIS­SU­RE)

Pro­duc­tie Ge­or­ge Fitz­mauri­ce

met pola negri. jach holt en Char­les de ro­chefort in de ti­ooidroi­ien

Sce­na­rio van Ouida Bergère Naar de no­vel­le van Hec­tor Turn­bull

E jonge en rijke Ar­gen­tijn­sche Car­me­li­ta de Car­lo­ba, moet te Bue­nos-Ay­res, bij haar te­rug­keer van Pa­rijs, den rij­ken ban­kier don Pablo Men­do­za huwen. Van na­tu­re wis­pel­tu­rig en ver­kwis­tend, is zij naar Frank­rijk ge­gaan om haar uit­zet te koop­en; zij wordt ge­leid door haar trou­we vrien­den Jack en Lucy Hodge.

Zij maakt ken­nis met den In­di­schen Prins Rao Singh en den Ame­ri­kaan Dud-

He­laas, op aan­drin­gen van haar vader en den ban­kier, is zij ver­plicht des an­de­ren­daags te ver­trek­ken. Het toe­val wil dat zij den trein man­keert en... zij haalt nu Dud­ley over om maar da­de­lijk te Pa­rijs te trou­wen.

Al­vo­rens met haar echt­ge­noot naar New York te ver­trek­ken, zendt zij naar haar vader een te­le­gram, haar hu­we­lijk mel­den­de, als­ook de me­de­deel­ing dat zij een brief stu­ren zal naar haar ex-ver­ley Drake. Tus­schen beide man­nen is het een strijd om de schoo­ne Ar­gen­tijn­sche te ver­o­ve­ren. Zij geeft de voor­keur aan den sym­pa­thie­ken Dud­ley Drake. Doch deze noes­te wer­ker, zon­der for­tuin, aar­zelt deze rijke erf­ge­na­me te huwen. Tij­dens een ge­sprek hier­over vraagt Drake zes maan­den uit­stel om for­tuin te maken.

loof­de. Woe­dend onterft de vader haar en wil van haar niet meer hoo­ren spre­ken.

Het gezin Drake is ver­plicht zui­nig te leven, het­geen de jonge vrouw, niet­te­gen­staan­de de lief­de voor haar man, maar half be­valt.

In de om­stre­ken van New York be­zit­ten de Hodge’s een villa; zij zijn niet

FILM-RE­VUE

wei­nig ver­won­derd ze­ke­ren dag als ge-buur te krij­gen de Prins Rao Singh, wel-Pa­rijs ver­la­ten heeft om in het ge­heim 'Car­me­li­ta te na­de­ren, welke hij niet ver­ge­ten kan.

Van het oog­en­blik dat de Prins in de na­bij­heid der vrouw komt, weet hij haar ver­lan­gen naar de weel­de op te wek­ken;

over Rao Singh haar schuld vol­doen. Doch deze, ge­plaagd door de ja­loersch-heid, wil van haar geen geld aan­vaar­den. Hij wil al­leen Car­me­li­ta. Te­gen­over de op­stan­di­ge be­we­ging der jonge vrouw, be­han­delt hij haar zoo wreed, dat zij den Prins met een vuur­schot kwetst. Om een schan­daal te ver­mij­den, be­schul­digt

hij maakt mis­bruik van haar geld­ver­le­gen­heid en doet haar zijne aan­bie­din­gen aan­ne­men.

Ze­ke­ren dag dat Car­me­li­ta op het punt is het geld van een lief­da­dig werk te ge­brui­ken, waar­voor zij ver­ant­woor­de­lijk is, ver­liest zij het hoofd en in ruil voor de hulp die Rao haar biedt is zij be­reid ge­lijk wat toe te staan...

Met zijne hulp maakt Dud­ley for­tuin. Daar­me­de kan zij, in het ge­heim, te­gen­de echt­ge­noot zich­zelf, bij de ge­dach­te toch vrij­ge­spro­ken te wor­den. Doch, het ge­recht oor­deelt an­ders, waar­op Car­me­li­ta de waar­heid zegt.

fömmant film

48, rue Neuve, 48, BRUS­SEL

Hi­ma­nie­mies

MA­DA­ME SAOVA GAL­LO­NE is voor het oog­en­blik te Pa­rijs, waar zij be­slag neemt van de klee­de­ren door Paul Poi­ret voor haar ge­reed­ge­maakt,

De be­val­li­ge ver­tolk­ster van « La Mère Folie » van «Drame des Nei­ges», van «Vi­s­a­ges de l’Àmour » zal dit­maal een film draai­en waar­van de wer­king ge­schiedt in 1860: « Cal­van­cen­ta Ar­den­te ». Soava Gal­lo­ne zal bij­ge­staan zijn door

Ga­briel de Gravon­ne, Ma­da­me Brindèau én de ver­tol­ker van Za-la-Mort.

Het is Car­mi­ne Gal­lo­ne die deze voort­brengst zal tooneel­schik­ken, voor de Westi film.

WAN­NEER Ge­or­ge K. Arthur naar Hol­ly­wood ver­trok, nam hij met zich zijn jonge bruid, Melba K. Lloyd, welke sinds­dien ook al­daar naam ge­maakt heeft. Zij is geen film­ster maar wel maakt zij de vor­men voor al­ler­lei beel­den. Het prach­tig­ste werk welke zij ooit ge­le­verd heeft is de mo­dels maken voor de 35 voet hooge stand­beel­den van Ram­ses, welke dienst doen in de nieu­we Pa­ra-mount­film « The Ten Com­mand­ments».

FILM-RE­VUE

HET BE­LOOF­DE LAND

~ LA TERRE PRO­MI­SE .

Met RA­QUEL MEL­LER in de hoofd­rol. Sce­na­rio en voort­brengst van Henry Rous­sell

In­houd:

N het mid­den der Jood­sche stad Sca-ra­va­loff, woont de fa­mi­lie Si­go­u­lim, be­staan­de uit den vader. Rebbe Sa­mu­el Si­go­u­lim, zijn twee doch­ters en zijn aan­ge­no­men zoon, David.

De Rab­bijn Sa­mu­el heeft een broe­der, Mozes Si­go­u­lim, die te Lon­den ver­blijft. Deze is met zijn vrouw bet Paasch­feest te Sca­ra­va­loff komen vie­ren.

De Joden, welke hun las­ten wei­ge­ren te be­ta­len, zijn in twist met den Staat. Daar deze on­lus­ten zou­den ver­wek­ken, be­sluit Sa­mu­el zijn kin­de­ren met zijn broe­der naar Lon­den te laten ver­trek­ken.

Tien jaar zijn ver­loop­en. Mozes is de Ko­ning van den Pe­tro­le ge­wor­den; zijn beide nicht­jes zijn lieve schoo­ne meis­jes ge­wor­den. Es­ther, de oud­ste, is hoo­vaar-dig, ter­wijl haar zus­ter Lia in­te­gen­deel 1 ief en zacht­moe­dig is. Het is dan ook zij die de vriend­schap van André Or­l­in­ski beeft. Deze is de zoon van den be­stuur­der der pe­trool­bron­nen in Sca­ra­va­loff.

Bij de Joden wordt de ar­moe­de steeds groo­ter; dit alles is de schuld van den graaf Or­l­in­ski! Het volk smeekt Sa­mu­el naar Lon­den te ver­trek­ken om bij­stand aan zijn broe­der te vra­gen.

In het buis van Sa­mu­el is het feest in vol­len gang; Sa­mu­el komt te mid­den van bet feest bin­nen; al­hoe­wel door zijn broe­der goed ont­van­gen, is hij als aan den grond ge­na­geld bij bet zien der kleeding zij­ner doch­ters. Doof voor den uit­leg van Mozes, ver­trekt hij met zijn beide kin­de­ren.

André Or­l­in­ski wacht niet lang ben te Sca­ra­va­loff te komen ver­voe­gen. Hij ver-klaart zijn lief­de aan Lia en bei­den zijn be­slo­ten na bet avond­maal te ont­vluch­ten.

Bij haar thuis­komst vindt Lia haar oora Mozes, die van Lon­den ge­ko­men is om haar te huwen, wat ook de vu­ri­ge wensch. van haar vader is.

Na een lange aar­ze­ling stemt Lia in het hu­we­lijk toe.

De dag van het hu­we­lijk is aan­ge­bro­ken. Lia wordt naar de Sy­na­goog ge­leid; de auto van den ver­loof­de en die van den Graaf Or­l­in­ski krui­sen el­kan­der. De graaf, woe­dend,, ver­wijt aan Moms het af­grij­se­lijk nieuws. Het volk is in op­stand en dreigt het vuur aan de pe­trool­put­ten te ste­ken, en alzoo het leven van zijn zoon even­eens te be­drei­gen.

Wan­neer Lia dit ver­neemt, snelt zij naar André, deze be­vindt zich in een ne-te­li­gen toe­stand, maar toch plaatst zij zich aan zijn zijde.

Het volk, woe­dend, steekt het vuur aan de put­ten, en bei­den zijn ver­oor­deeld le­vend ver­brand te wor­den. Het is dank aan David, dat bei­den van een ze­ke­ren dood gered wor­den.

Het geluk lacht nu beide ver­lief­den toe.

LES GRAN­DES PRO­DUC­TI­ONS CINÉMA­TO­GRAP­HI­QUES 18, rue Jules Van Prael, Brus­sel

Ver­te­gen­woor­di­gers van de

.... STAR FILM EDI­TI­ON ....

19, rue Ri­cher, 19 — Paris

FILM-RE­VUE

Vrije Tri­buun

Onder deze ru­briek mag een­ie­der, onder dek­naam, zijn opi­nie, de ki­ne-ma aan­be­lan­gend, uit­druk­ken. De in­zen­ders moei­en noch­tans hun naam en adres doen ken­nen op ons bu­reel en blij­ven ver­ant­woor­de­lijk voor het in­ge­zon­de­ne. De hoofd­re­dak­tie be­houdt zich ech­ter het recht van op­na­me of wei­ge­ring voor.

DAT KAN TEL­LEN!

Op 8 Au­gus­tus van het jaar 1923 schreef ik naar M 'Miss Bil­lie Burke om hare photo, die eerst op 26 Mei 1924 mij toe­kwam, het­geen 9 maan­den is.

Nu, op 14 Juli 1922 vroeg ik een photo aan Harry Car­rey, waar­van ik dacht niets te ont­van­gen, doch tot ein­de­lijk op 23 Ok­to­ber 1924 de photo mij toe­kwam het­geen mij 2 jaar en 3 maan­den deed wach­ten of on­ge­veer 81Ü dagen (de maan­den aan 30 dagen ge­teld), maakt 19.440 wren wach­ten, het­geen kan tel­len.

Is dat geen re­cord?

R Ant­werp F. C.

MOS JOL'KI NE

Ik heb ver­le­den week de Fran­sche film «Kean» /ge­zien, Ik vind hem heer­lijk!

Ivan Mosjou­ki­ne in den rol van den tooneel--ape­ler Ed­mond Kean, was over­wel­di­gend.

Ik ken slechts vier film­ak­teurs die met Mosjou­ki­ne kun­nen ver­ge­le­ken wor­den, na­me­lijk. Gun­nar Tol­naes, Frank Keen­an, Ses­sue Haya­ka-•wa en John Bar­ry­mo­re.

Mosjou­ki­ne, even­als voor­noem­de fil­mers bezit de merk­waar­di­ge gave zijn toe­schou­wers te hyp-no­ti­see­ren. Hij ver­groot in onze op­vat­ting. Hij vult het gan­sche doek. Hij eklip­seert zijn mede 0 spe­lers. Hij is de kun­ste­naar die den weg vindt tot uw hart en er bez't van neemt, en die u doet hopen, lij­den, jui­chen.

Steeds zult ge voor hem een zon­der­lin­ge sym­pa­thie ge­voe­len en ver­trou­wen in die sta­ren­de, hel­de­re oogen.

Gij zult hem mooi vin­den omdat zijn ziel mooi is, die zich weer­spie­gelt op zijn man­ne­lijk flink ge­laat.

Zijn ge­laat zal in uw ge­hen­gen blij­ven.... gei­ilmd. Mos jou­ki­ne is de mo­der­ne kun­ste­naar!

Een ar­ti­kel­tje in de V. T. van een fijn­ge­voe­li­ge le­ze­res noop­te mij er toe vol­gen­de over­pein­zin­gen neer te pen­nen.

Ik vrees, na mijn lang stil­zwij­gen (bij mijn her-op­tre­den, had ik bijna ge­zegd) mij reeds da­de­lijk

Zie­hier dus, al­hoe­wel wat laat,* doch beter laat dan nooit, o, mis­prij­zen­de lezer, mijn korte be­vin­din­gen over de ge­wraak­te film, de alom ge­roem­de « Merry go round ».

Het sce­na­rio is zwak van bouw. De ka­rak­ters zijn sle­dit ge­schetst. De on­mis­ba­re re­a­li­teit ont­breekt soms ge­heel. De fi­guur van Huber bij­voor­beeld is een on­aan­neem­baar per­son­na­ge. Het is mij ook een raad­sel waar­om, bij alle Goden, Urban en zijn doch­ter bij een on­mensch in dienst blij­ven, waar­aan zij niet de min­ste ver­plich­tin­gen heb­ben? Waar­om Urban aan­ge­hou­den wordt en blijft, al­hoe­wel niet lang? Waar­om de dood van Huber als van­zelf­spre­kend wordt be­schouwd?....

Het tooneel in het hos­pi­taal, onder an­de­re, is zelfs meer dan on­waar­schijn­lijk.

De on­na­tuur­lij­ke we­zens, door den schrij­ver aan den man ge­bracht, wor­den even­wel, dank zij de flin­ker ver­tol­kers, fi­gu­ren van vlee­sch en bloed.

Al de bom­bast rond « Merry go ro­vend » ge­we­ven is de film meer nood­lot­tig dan voor­dee­lig ge­weest.

Die dwaze pu­bli­ci­teit heeft weer een slacht­ofer m, ge­maakt en heeft de rol­prent maar al te gauw in het ge­heu­gen van de toe­schou­wers, zelfs de su­per­ge­voe­lig­ste, be­gra­ven.

Ha­ve­laar

KLUCH­TEN

Ik vraag me wel eens af waar­toe ei­gen­lijk een klucht dient. Is het om den avond op te vroolij-ken ofwel om hem te be­der­ven? Dit laat­ste ge­beurt meer­maals.

Over een'ge dagen werd hier de mooie, veel­be­spro­ken iflm «Onze Lieve \ rouw van Pa­rijs)», ver­toond. Voor een prach­tig or­kest was ge­zorgd, en het ware een aan­ge­na­me avond ge­weest, in­dien een puike klucht de veft­toon­ing hadde geëin­digd. Maar neen, een domme koi­nek werd af­ge­rold. De toe­schou­wers waren mis­noegd.

Zoo ging het ook toen wil « De Spaan­sche Dan­se­res » te zien kre­gen. Als slu'ten van het pro­gram­ma een lach­suc­ces van Char­lie Chap­lin (die de ko­ning der ko­mie­kers wordt ge­noemd) en noch­tans was het een niets­waar­dig spel, dat zelfs geen kin­de­ren kon be­vre­di­gen. Denk nu niet dat ik een hekel heb aan kluch­ten, hoe­ge­naamd, niet, want k houdt veel van een fijne, goed­be- { dach­te ko­miek. Waar­om zulke fil­men niet op het pro­gram­ma? Is het omdat ze te kos­te­lijk zijn? Welnu dan han­de­len de ki­ne­ma­ba­zen in hun eigen na­deel, want velen ver­za­ken aan de ver­toon'ngen om­dat-, zooals het ge­woon­lijk is, hun avond toch wordt be­dor­ven doof een dom­heid, na­me­lijk door een flauw klucht­je.

Een prach­tig treuspel en een puike klucht rijn al­tijd wel­kom!! Noëlle

Waar­schijn­lijk waien de da­ders c'ne­ma­loop­ers (75 t. h. der dag­bla­den over de moor­den, aan­ran­din­gen en der­ge­lij­ke prak­tij­ken te­gen­woor­dig « en vogue »)

Eer­lijk ge­spre­ken, de men­schen zijn toch slim, en ze wor­den nog alle dagen slim­mer zooals uit bo­ven­staan­de re­gels blijkt.

In hunne on­zij­di­ge wijs­heid komen ze te ont­dek­ken: Waar­om er wis­se­lae­n­ten ver­moord wor­den; Waar­om er hor­lo­gie­ma­ker9 m staat van ont­bin­ding wor­den ge­klopt; Waar­om Lar.​dru zijn cui­sinière lou­ter met bief steak stook­te.

Weet ge waar­om?

Al­leen­lijk omdat de be­oe­fe­naars van voor­ge-noem­de, niet aan te be­ve­len prak­tij­ken, ci­ne­ma-

FILM-RE­VUE

loop­ers waren ofte « jeune gens en mal de eine ».

Als de lezer van deze re­ge­len nog niet over­tuigd is van al het kwaad dat de ci­ne­ma doet, sleur ik er be­ruch­te en lang ge­klas­seer­de zaken bij.

Voor­beeld: Toen Caïn esq z’n broe­der Abel (d°) ver­moord­de deed hij dit dood­een­vou­dig onder den in­druk van een Eddie Po­lo-film, die hij in een ci­ne­ma tegen Pa­ra­dijs-Ci­ty had zien af­rol­len.

Judas, een der slechts be­faam­de bur­gers aller eeu­wen, hield al­leen zijn al te sterk ont­wik­kel­de bu­si­ness-geest van de Ame­ri­kaan­sche four-ree­lers, die hij te Pa­les­ti­na te zien kreeg. Tot stav'ng deel ik hier mede dat men na z’n dood nog eeni­ge ci­ne­ma-tic­ket­ten in zijn gi­let­zak vond.

Ik hoop voor *t heil uwer ziel, dat ge nu over­tuigd zijt van de slech­te in­vloed die de ci­ne­ma op zijn be­zoe­kers uit­oe­fent, maar in ieder geval, d’r is nog meer:

Een massa be­ken­de ban­die­ten aller eeu­wen put­ten al hun mis­da­di­ge plan­nen uit de ci­ne­ma. Car­tou­che en Bae­ke­landt o. a. waren, te oor­dee­len naar het aan­tal mis­da­den die ze op hun kerf­stok heb­ben, ra­zen­de ci­ne­ma­loop­ers.

Zooals uit deze eeni­ge voor­beel­den blijkt heb­ben eeni­ge ge­leer­de kop­pen het Waar­om? van alle mis­drij­ven ont­dekt en die schran­de­re hee­ren die­nen dan ook har­te­lijk geluk ge­wenscht over hunne ver­re­gaan­de dom­heid. Slechts lîilskûikens, die nooit in een ci­ne­ma zijn bin­nen ge­weest kun­nen be­we­ren dat 3/4 der be­dre­ve­ne mis­da­den aan de c nema die­nen te wor­den toe­ge­schre­ven en als niet hunne idi­o­te­rij tot in de punt­jes van hun tee-nen was door­ge­dron­gen, zou­den zij bij het lezen hier­van mis­schien de on­zin­nig­heid van hun « for-muul » in­zien. Wally

Wat speelt er ten hui­di­gen dage de groot­ste rol in de ci­ne­ma? Waar­om spreekt het rek­laam, pro­gram, jour­nal, na­tuur­schoon en lach­film van één taal, het frausch?

Is het niet diep­treu­rig? Is dat va­der­land­sche ge­zind­heid? He­laas, we weten het maar al te goed. Doch waar­om heb­ben wij geen recht dat in het Vlaamsch te ver­krij­gen voor ons geld? Is de Vlaam­sche taal, uw moe­der­taal, niet rijk ge­noeg aan woor­den? Waar­om dan niet alles in het Vlaamsch ge­ge­ven en den hoofd­film, zooals nu, in twee talen? Waar­om al het an­de­re in ’t Fransch? Waar­om drie vier­den van den tijd u doodelijk ver­ve­len? Is het de hee­ren be­stuur­ders hun doel niet het pu­bliek te be­ha­gen en waar­om dan he pu­bliek niet over het al­ge­meen ge­no­men, waar­om uit­zon­de­rin­gen ge­maakt?. Den­ken de hee­ren be­stuur­ders dan soms dat zij voor Frank­rijk draai­en en dat zij uit goed­heid voor den Vla­ming, die er hier en daar tus­schen­zit, den hoofd-fild in 2 talen geven? Vol­gens recht moesten zij bet om­ge­draai­de den­ken, maar he­laas, het recht is uit de mode, zoo­dus....

Wat zou het aan­ge­naam zijn in­dien men alles van t begin tot het einde kon vol­gen, n’et waar? Zou­den zij dat ook niet be­grij­pen? Wij mis­schien zoo­veel te meer, en hoop op be­ter­schap hoe­ven we niet te koes­te­ren, in­te­gen­deel. Eerst­daags kan men alles in *t Fransch ver­wach­ten, want, och ja, ik dacht er zoo gauw niet aan, het staat ook veel def­ti­ger.

Arme Vlaam­sche taal, dat ge zoo mis­kend wordt.

Doch, zou het zoo ver­schrik­ke­li jk moei­lijk zijn de Vlaam­sche ci­ne­ma­be­zoe­ker te geven wat hem toe­komt? Zijn zijn ei­schen zoo hoog dat ze on­be­reik­baar zijn.? Ik denk toch van niet; met een beet­je goe­den wil en de me­de­wer­king van de be­lang­heb­ben­den zou er mis­schien iets aan te doen zijn, want zooals het nu gaat loopt het de spui­ga­ten uit, t is óver­dre­ven. Enfin, laten we hopen dat de hee­ren be­stuur­ders hun dwa­ling te­gen­over hun land­ge­noo­t­en zul­len in­zien. In hun na­deel zal het in ieder geval niet zijn.

O, ’t is of ik zie het al, jon­gens wat zul­len we kun­nen ge­nie­ten en la­chen dat we zul­len doen, zon­der e nde... want we heb­ben dan ook een lach­film in ’t Vlaamsch hé, en mis­schien ook een Vlaamsch pro­gram­ma. «Film Revue», b.v., die u onder de poos nog een aan­ge­naam oog­en­blik ver­schaft en dan is alles kom­pleet. Dus, gansch naar onze hoog­ste wensch, meer ver­lan­gen wij, trou­we be­zoe­kers, niet

Had je me maar.

Pho­to­hoek­je

De Le­ze­res­sen en Le­zers welke een photo van een film­ar­tist(e) ont­vin­gen, ge­lie­ven ons mede te dee­len:

1° na hoe­veel tijd zij die ont­vin­gen;

2° gra­tis of niet;

3° het for­maat der photo.

Deze in­lich­tin­gen wor­den onder deze ru­briek in­ge­la­scht en zijn alzoo van groot nut voor een­ie­der die ins­ge­lijks aan die ar­tist(e) zou­den ge­schre­ven heb­ben.

MOLLY ont­ving gra­tis de photo van V:ola Dana, for­maat 11x16.5, na 7 weken; Ge­or­ges Bis-cot, post­kaart, na 4 dagen; Ses­sue Haya­kawa, 16x22.5, na 8 weken; Mary P'ck­ford, 16.5x22.5, na 2 maan­den; Char­lie Chap­lin, 12.5x18, na 7 weken; Ru­dolph Va­len­ti­no, 16.5x21.5, na 10 weken.

DIANA ont­ving gra­tis de photo van: Norma Ta­mad­ge, na 2 maan­den; Con­stan­ce Tal­m­ad­ge. na 2 maan­den; Maë Mur­ray, na 4 maan­den; Ha­rold Lloyd, na 1 maand en 8 dagen; Mary Pick­ford, na 1 maand en 26 dagen; Tho­mas Meig-han, na 1 maand en 24 dagen; Viola Dana,, na 1 maand en 18 dagen; Dou­g­las Fair­banks, na 2 maan­den en 2 dagen, met een photo van Mary Pick­ford; Li­li­an Gish, na 3 weken.

Ki­ne­ma­nieuwsj es

JOHN GIL­BERT. -- De Fox-Film- ac­teur, vindt er sonms ge­noe­gen in zijn vroe­ge­re dagen te her­in­ne­ren en ver­tel­de eens dat hij in een kost­huis was waar hij steeds slech­te ei­e­ren kreeg. Dit moe zijn­de, na meer­maals ge­klaagd te heb­ben, kocht hij ze­ke­ren dag een paar ver­se­he ei­e­ren en vroeg aan de « bazin » om die te w'llen koken. Zij gaf hem, niet­te­gen­staan­de dit, toch an­de­re ei­e­ren. Hij kloeg nu niet meer, maar dacht: « Ik ver­laat zoo spoe­dig mo­ge­lijk deze plaats. » Des avonds hoor­de hij de « bazin » tegen de kokin zeg­gen: « Ziet ge wel, met ai zijn slim­heid merkt hij nog niet eens wat ver­se­he of oud­bak­ken ei­e­ren zijn. »

FILM-RE­VUE

Ki­ne­ma­brie­ven­bus

M. NAE­GELS. — In­zen­ding goed ont­van­gen.

T ARS A. — 1) Die film is reeds te Brus­sel ver­toond ge­wor­den, en, aan­ge­zien ons blad ook al­daar ver­kocht en diruk ge­le­zen wordt—

2) Maken'uw ge­luk­wen­schen aan « Had-je-me-maar » over.

CHU-CHIN-CHOW. — 1) Al die op­ge­ge­ven adres­sen zijn nog juist.

2) Char­les de Ro­chefort, adres: 17, rue Vic­tor Massé, Paris.

3) U kunt ze allen in de Fran­sche of En­gel­se­he taal schrij­ven; ve­or­wat de Ame­ri­kaan­sche ar­tis­ten be­treft, deze zen­den gra­tis de hen ge­vraag­de photo; de Fran­sche ver­gen door­gaans 2 fr.

A LI-BEN-D ARAK. — l) Mario Au­sonia, adres: Cav. Mario Gu­ai­ta, Via Do­ni­zet­ti, 16, To­ri­no (Italië).

2) Mar­gu­e­rit­te dé la Motte, adres: 1401, Fair­fax Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3) Aliéné Ray, adres: c/o 6015, Hol­ly­wood Bou­le­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

N. -B. — Zen­den allen gra­tis de hen ge­vraag­de photo.,

PAX. — I; Tot nu toe is er tot het ver­we­zen­lij­ken van « Le Vi­com­te de Bra­ge­lon­ne » nog niet be­slo­ten ge­wor­den; ten ge­vol­ge de on­der­vin­ding op­ge­daan met «Twin­tig Jaar Later», den­ken we niet dat men zoo spoe­dig met het draai­en van « L. V. d. B. » zal aan­van­gen.

2) Van Alexan­der Dumas werd o.a. nog op de film ge­bracht: «De Drie Mus­ke­tiers» en «Twin­tig Jaar Later ».

3) Die roman is nog niet ge­draaid ge­wor­den.

N.-B. — Waar­om dit? ach­ter «toe­ge­ne­gen»?

Zou een «!» nu niet beter zijn????

MINET AKI. — I) Die naam is niet ge­ge­ven ge­wor­den.

2) De rol van Ka­pi­tein de Trévil­les in Max Lin­der’s «Smal­le Mus­ke­tier», werd wer­ke­lijk door een dwerg ver­tolkt.

3) Lon Chane}' zendt gra­tis de hem ge­vraag­de photo; adres: 1575, Ed­ge­mont at Hol­l­vwood(Cal.) U. S. A.

IKKE. — 1) «Het Hin­dou­s­che Graf», rol­ver-deel­ing: Her­bert Row­land (Olaf Fönss), Irene (Mia May); Ayan (Con­rad Verdt); Sa­vi­tri (Erna Mo­re­na); Ra­mi­ga­ni (Bern­hard Götzke); Mir-ry­ha (Lya de Putti); Mac Allan (Paul Rich­ter).

2) Die rol in «De Apos­tel» werd ver­tolkt door Maë Busch.

3) Die rol in « De Storm » werd ver­tolkt door Vir­gi­nia Valli.

N.-B. — Dit schrij­ven is, bij ons we­tens, niet te­recht ge­ko­men; voor­wat de Oud e vcor de V.

T. be­treft, we ver­wach­ten er dus een nieu­we.

KL. VAN DEYN­ZE. — W'e raden het u zelfs

ten stel­lig­ste af film­ac­teur te wor­den; dit vak is reeds over­kropt met be­roeps­ar­tis­ten waar­van de groote meer­der­heid dood­ge­woon hon­ger lij­den.

WARD­JE. — 1) a Robin Hood ». rol­ver­deel­ing: Robin Hood (Dou­g­las Fair­banks; Ri­chard Leeu­wen­hart (Wal­la­ce Beery); Mes­si­re Jean (Sam de Gras­se); Lady Mi­ri­am Fit­zwai­ter (Enid Ben­nett); Sir Guy de Gis­bour­ne (Paul Dic­key).

2) Rol­ver­deel­ing niet ge­ge­ven ge­wor­den.

3) Agnes Ayres zendt gra­tis de haar ge­vraag­de photo; in de En­gel­sche taal te schrij­ven; adres: c/c Pa­ra­mount Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue (Cal.)

SO­LAN­GE. — 1) De bot­sing der twee stoom­sle­pers in « Broad­way » is geen truk • twee af ge­dank­te ïoko­mo­tie­ven wer­den voor dit tooneel aan­ge­kocht..

2) Doris Ken­yon is geen star.

LIEF­HEB­BER. — 1) De leng­te dier fil­men is zeer ver­an­der­lijk: een groot aan­tal ki­ne­ma­be­stuur-ders knip­pen ze­ke­re toonee­len, an­de­re 1 sschen er tek­sten in; het beste zou zijn u recht­streeks tot den ver­huur­der dier ban­den te wen­den.

2) Voor der­ge­lij­ke fil­men wendt men zich het best tot de Brabo Film. ge­ves­tigd in het ge­bouw van den ka­tho­lie­ken boek­han­del « Veri­tas », Hui-de­vet­ter­straat, al­hier.

3) Ons in­zens zijn de vol­gen­de fil­men hier­voor ge­schikt: «Robin Hood», «De Zoon van het Werk­volk», «Nathan de Wijze», «Hol­ly­wood».

DIANA. — U had de op­los­sing van den prijs­kamp op den bon, ver­sche­nen in ons blad die­nen in te vul­len, deze uit te knip­pen en ons alzoo te doen ge­wor­den.

NE­GER­DORP. — 1 ) Eddie Polo is een echt Ame­ri­kaan.

2) Wal­la­ce Reid is op 18 Ja­nu­a­ri 1923 om 1.10 ’s na­mid­dags over­le­den en den 20n be­gra­ven.

3) Het groot­ste stu­dio der Pa­ra­mount be­vindt zich te Hol­ly­wood in Ca­li­for­nië.

NOËLLE. — 1 ) Patsy Ruth Mil­ler heeft zwar­te oogen en dito haar; on­ge­huwd; meet 1.57 m.; ge­bo­ren op 22-6-1905; adres: 1822, N. Wil­son Place, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Lon «Cha­ney, heeft brui­ne oogen en bruin haar; meet 1.72; ge­huwd; ge­bo­ren op 1 April 1883; adres: 1575, Ed­ge­mond at Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) 'Con­stant Rémy heeft bruin haar en licht­brui­ne oogen; ge­bo­ren in 1886; ge­huwd; adres: c/o 3, rue de Ro­croy, Paris.

R. ANT­WERP F. C. — 1) Tot hier­toe zij we nog niet tot een gun­sti­ge op­los­sing aan­gaan­de die ru­briek kun­nen komen; de goede wil ont­breekt niet, maar die eeu­wi­ge plaats­ruim­te! Den­ken wel dat bij­val zou in­oog­sten.

2) Glo­ria Swan­son, adres: c/o S. A. des Films Pa­ra­mount, 63, Ave­nue des Champs Elysées, Paris.

GABY. — 1) Mary Korn­mann, zal u zeker, door tus­schen­komst harer ou­ders, haar photo zen­den; adres: c/o Pathé Ex­chan­ge, 35, West, 45 th. street, New-York (U. S. A.)

2) Ruth Roland, adres: 605’ South Nor­ton Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3) Wal­la­ce Reid; zie ant­woord num­mer 2 aan « Ne­ger­dorp ».

LEK­KER­BEK. 1 ) Bes­sie Love, adres: Box 43, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Jacke Coo­g­an, adres: c/o Metro Stu­dios

1025, Li­li­an Way, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A. (Niet ver­ge­ten dat die jonge heer in Eu­ro­pa in om­reis is).

3) Hoot Gib­son, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

MON­TE-CHRIS­TO — 1) Meer dan waar­schijn­lijk wel, doch het te­gen­over­ge­stel­de is ook te ver­wach­ten; best doet u haar eens op­nieuw te schrij­ven aan vol­gend adres: Vi­ta­g­raph Stu­dios, 1708, Tal­m­ad­ge street, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) De be­leefd­heid ver­eischt dat u een photo vraagt per brief.

3) Jenny Has­sel­quist, adres: Iven­sk Film In­dus-tri, 19, Kungs-Ga­tan, Stok­holm (Zwe­den).

DIANA II. — 1) Glo­ria Swan­son, zie adres ant­woord 2) aan R. Ant­werp F. C.

2) Mary Phil­bin, adres: 1729 3/4, /ilox Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A .

FILM-RE­VUE

3) Nor­man Kerry, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Mis­schien hangt het nood­lot over uw brie­ven.; in ieder geval de aan­hou­der wint en we raden u ten stel­lig­ste aan, ze nog eens aan te schrij­ven. Voor wat het ma­chi­ne­schr ft be­treft, mogen we u eens om een groot ge­noe­gen ver­zoe­ken? Tipt in het ver­volg uw vra­gen ook eens op de ma­chi­ne, en in naam onzer oogen, ver­werft u hier­me­de onzen eeu­wi­gen dank!

PAL­LIE!ERKEN. — 1) Iets be­paalds weten we niet over die maat­schap­pij; best mo­ge­lijk een fi­gu­rant of derde rangs ar­tis­te, die door een... goede ken­nis ge­kom­man­di­teerd wordt, en een... maat­schap­pij sticht; der­ge­lij­ken ver­rij­zen er over­al als pad­de­stoe­len uit den grond.

2) André Ro­an­ne is te Pa­rijs op 22 Sep­tem­ber 1896 ge­bo­ren.

3) Bus­ter Ke­a­ton, adres: c/o Metro Stu­dios,

1025 Li­li­an Way Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

SUN­RAY. — 1) Ge­or­ges Car­pen­tier, adres: 4, rue Cham­bi­ges, Paris.

2) Lew Cody, adres: c/o 6015, Hol­ly­wood Boul-vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Bar­ney Sher­ry, zelf­de adres als voor­gaand.

WALLY. — I) Tot hier­toe zijn we die naam

nog niet te weten ge­ko­men.

2) Die ver­tolk­ster be­hoord wer­ke­lijk tot het zwar­te ras; adres: c/o Grif­fith Pro­duc­ti­ons, Ma-ma­ro­neck, N. Y. (U. S. A.)

3) Die film werd in 1923 ge­draaid.

LÉO B. — 1 ) Ma­d­lai­ne Tra­ver­se is lan­gen tijd aan de Fox Film ver­bon­den ge­weest.

2) draait zeker nog; voor­naams­te ban­den: «Lost Money», « Sna­res of Paris ».

3) Gla­dys Broc­kwell draait zeker nog; den­ke­lijk voor de Fox Film.

MOLLY. — 1) Ja; Viola Dana, ver­tolk­te een rol in die film.

2) Wat een onzin, dat al de film­ar­tis­ten, Bis­cot uit­ge­zon­derd, val­sche tan­den zou­den heb­ben.

MAY MUR­RAY. — 1) Jack Holt, adres: c/o Lasky Stu­dio, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. .S A.

2) Glenn Hun­ter, zelf­de adres als voor­gaan­de.

3) In welke film hebt u die ar­tist ge­zien? en van welke maat­schap­pij?

SYL­VIA PAU­LI­NA. — 1) Con­stan­ce Tal­m­ad­ge, voor­naams­te fil­men: « A Vir­tu­ons Scamp »; «Two Weeks»; « The Lo­ve-Ex­pert ».

Adres: Uni­ted Stu­dios, 5341, Mel­ro­se Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Bebe Da­niels, voor­naams­te fil­men: «Mon­si­eur Beau­cai­re », « Eve­ry­wo­man », « Glim­pres of the Moon ».

Adres: Pa­ra­mount Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue Ho­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Pearl Wh'te, voor­naams­te fil­men: «Ter­reur», « Ex­ploits of Ela­nie », « White Moi ».

Adres: Films Eclair Co, 12, rue Gai­lon, Paris.

OT­HEL­LO. — 1) Norma Tal­m­ad­ge’s hu­we­lijk i* kin­der­loos.

2) Mary Pick­ford heeft brui­ne oogen en is sinds 18 Maart 1920 ge­huwd met Dou­g­las Far­banks.

3) Edna Flu­g­rath, Shir­ley Mason en Viola Dana, zijn drie ge­zus­ters; hun ware fa­mi­lie­naam is: Flu­g­rath.

ƒ. T. HawHy. — 1 ) Pola Negri is ge­huwd met den Pool­schen graaf Doms­ky, doch zij leven ge­schei­den zon­der dat hun echt ont­bon­den is.

2) Doro­thy Dal­ton is ge­schei­den van Lew Cody en her­trouwd met den vader van Elai­ne Ham­mer-stein; zij kan in de Fran­sche of En­gel­sche taal ge­schre­ven wor­den en zendt gra­tis haar photo.

3) Viola Dana is reeds vanaf haar zes­tien jaar

we­du­we van John Col­lins, die tij­dens zijn leven haar fil­men be­stuur­de; is nu nog on­ge­huwd.

ISA VAN LOOY. — 1) Mary Pic­ford en Dou­g­las Fair­banks kun­nen bei­den aan vol­gend adres ge­schre­ven wor­den: Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Voor Wal­la­ce Reid, zie ant­woord num­mer 2 aan « Ne­ger­dorp ».

N.-B. — Onze brie­ven­bus is gansch kos­te­loo» en vergt hoe­ge­naamd geen ver­plich­ting.

AME­RI­CAN PALA­CE. •— î) Zoo­d­ra de kwes­tie der schrij­vers­rech­ten is op­ge­lost zul­len Dou­g­las Fair­banks’ « Drie Mus­ke­tiers » hier aan de markt komen.

2) Bij ge­le­gen­heid vol­doen we aan uw wensch.

3) Bin­nen kort ver­schijnt van de hand van onzen ge­waar­deer­den me­de­wer­ker Ed. Neorg, « Robin Hood » als « Ci­ne-Ro­man ».

PIER­RE-JENN Y. — 1) Xenia Desm, adres: De­cla­film­ge­sel­schaft, Frie­d­rich­stras­se, 22, Ber­lin S. W. 48.

2) Nigel Bar­rie, adres: 7131, Sim­set Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Le­a­tri­ce Joy, adres: 1626, Vine street, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

N.-B. — De eer­ste alléén is een Duit­sche filmar-tis­te, de twee laat­sten zijn vol­bloed Ame­ri­ka­nen.

HAD-JE-ME-MAAR. — We wen­schen u groot­moe­dig ver­gif­fe­nis en... zand daar­over. Voor wat de prijs­kamp be­treft, u kent het re­gle­ment, en ver­mits u hier zich niet aan wen­scht te on­der­wer­pen... Werp nu dit voor­oor­deel over boord en de zaak is ge­zond. Dank U voor de pred katie en als u nu denkt dat we die niet noodig heb­ben!! En om te slui­ten, wij per­soon­lijk zou­den wel graag ons deel uit die be­roem­de Von­del-spreuk wil­len heb­ben, en u dus niet? Gul­len hand­druk terug.

IRROC OMEN. — We moe­ten be­ken­nen dat u die pho­tos zeer ingen:eus om­lijst hebt en we fe­li-ci­tee­ren er u om. Zoo­d­ra we een ten­toon­stel­ling ope­nen van ar­tis­ten-pho­tos, doen we een be­roep op u. Maar hoe u die nu te­rug­be­zorgd? In af­wach­ting, bes­ten dank voor uw wel­wil­lend­heid die we zeer op prijs stel­len.

HE­LI­O­TRO­PE. — Mary Phil­bin, adres: 1729 3/4 Wilox Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Als er een hu­we­lijk uit voort­spruit, dan wil­len we wel als eer­ste ge­tui­ge op­tre­den, n et om die kou­sen­band-zaak, hoort maar alléén om u te... be­kla­gen.

NEMO.

N.-.B. — Vra­gen ons na Zon­dag toe­ge­ko­men, wor­den m het vol­gend num­mer be­ant­woord.

Ki­ne­ma­nieuwsj es

WIJ VER­NE­MEN dat een Zo­la-film gaat ge­maakt wor­den, na­me­lijk « Na­n­tas », in 4 epi­so­den, door Do­na­tien. Geen twij­fel of deze film zal zoo-als alle an­de­re wer­ken van Zola, en uit­ge­ge­ven door Au­bert, een groot suc­ces ken­nen. In de rol­ver­deel­ing zien wij Jean Dax, Des­jardins, Da­vert, en Do­na­tien zelf, als­ook de damés Lu­ci­en­ne Leg­rand en Bérangère.

BII DE AAN­KOMST te New York, van Hol­ly­wood, maak­te Sa­mu­el Gol­dwyn be­kend dat hrj Doris Ken­yon aan­ge­wor­ven had om de vrou­we­lij­ke hoofd­rol te ver­tol­ken in de vol­gen­de Ge­or­ge Fitz­mauri­ce pro­duc­tie « A Thief in Pa­ra­di­se», aan­ge­past door Fran­ces Ma­ri­on, naar de no­vel­le van Le­o­nard Mer­rick, « The WTorl­dings ».

M. MAR­CEL VI­BERT, te­rug­ge­keerd uit Ma-roc­co, waar. hij onder de lei­ding van René le Somp­tier draai­de, is door M. Jean Kemm aan­ge­wor­ven ge­wor­den om don rol van Gon­za­gue te hou­den in « Le Bossu ».

FILM-RE­VUE

CI­NE-RO­MAN

(La Dan­seu­se Es­pag­no­le - The Spa­nish Dan­cer)

naar het the­a­ter­stuk « Don. Cesar de Bazan » van Adolp­he d’En­ne­ry en P. D. Du­ma­noir Sce­na­rio van June Math’s en Bou­lah Mary Dix Vio­am­sche be­wer­king van Ed. Neorg

ROL­VER­DEEL­ING Ma­rit­a­na Pola Negri

Don Cesar de Bazan An­to­nio Mo­reno

Ko­ning Phi­lips IV Wal­la­ce Beery

Ko­nin­gin Eli­sa­beth Ka­th­lyn Wil­li­ams

Don Sal­lus­te Adolp­he Men­jou

(Ie Ver­volg)

De ker­ke­lij­ke ce­re­mo­niën voor het feest der Ma­don­na waren voor­bij, maar wer­den ge­volgd door al­ler­lei volks­spe­len, waar­aan de gan­sche be­vol­king deel­nam.

Ko­ning Phi­lip, ge­mas­kerd en in wij­den man­tel ge­huld, stond op de trap­pen der hoofd­kerk, in ge­zel­schap van zijn gun­ste­ling Don Sal­lus­te.

De vorst glim­lach­te wan­neer hij een he­raut zag komen aan­rij­den en deze een Ko­nink­lijk be­sluit hoor­de af lezen.

« Die­ge­ne welke van­daag, op de feest­dag der Ma­don­na, het zwaard zal trek­ken, wordt ge­straft met ver­han­ging. »

Een wijs be­sluit, Sal­lus­te, zegde Phi­lip, wie weet welke ja­loer­sche echt­ge­noot of min­naar, vóór den dag uit is, mij zou kun­nen door­ste­ken. » a Uwe ma­jes­teit is steeds de vriend van de vrou­wen welke gek zijn op lief­des­avon­tu­ren » ant­woord­de deze glim­la­chend.

« Van­daag is het den eeni­gen dag dat ik aan de waak­zaam­heid van de Ko­nin­gin en haar ge­trou­we be­wa­ker, de Fran­sche Kar­di­naal’s af­ge­zant, kan ont­snap­pen. »

« Gij denkt er toch niet aan, Sire, dit ver­drag te teek­e­nen? »

« Neen, zeker niet! Ik zal zoo lang wach­ten tot dat deze af­ge­zant het moede wordt Doch, spre­ken wij van­daag niet over Staats­za­ken... Ah, daar

zijn de zi­geu­ners... Bij mijn kroon, Sal­lus­te, wat

een prach­tig meis­je dat aan het hoofd gaat! » a Men noemt haar Ma­rit­a­na, Sire; de laat­ste maal wan­neer ik haar zag, was bij Don Cesar de Bazan, den avond te­vo­ren wan­neer gansch zijn in­boe­del aan ge­sla­gen werd. »

« Volg haar, Sal­lus­te, en vraag haar te komen dan­sen, voor het feest van dezen na­mid­dag in het pa­leis. Ik heb de Ko­nin­gin be­loofd er te­gen­woor­dig te zijn, doch, wat mij eerst een pi cht scheen is nu een ple­zier ge­wor­den, op voor­waar­de dat dit be­koor­lijk kind er te­gen­woor­dig is— Zorg dat dit in orde komt. »

Don Sal­lus­te zag zijn Ko­nink­lij­ke mees­ter nar met een zon­der­lin­gen glans in zijn oogen.

« In zijn hart is hij bang van de Fran­sche vrouw, welke hij tot zijn Ko­nin­gin maak­te » mom­pel­de hij. Doch, niet lang zal het meer duren dat de naam van Eli­sa­beth van Bour­bon in Ma­drid nog zal uit­ge­spro­ken wor­den.... Dat ver­drag mag nooit geteek­end wor­den.

Don Sal­lus­te liet zijn blik over het plein gaan. Plots zag hij iets on­ge­woons. Een Ka­pi­tein der Ko­nink­lij­ke wach­ten ach­ter­volg­de een jon­ge­tje van om­streeks 12 jaren oud; wan­neer hij dt in­ge­haald had sloeg hij dit eeni­ge malen om het hoofd. Ma­rit­a­na, welke aan den dans was, kwam na­der­bij ge­loop­en en be­scherm­de het kind.

De Ka­pi­tein gaf een bevel tot een zij­ner man­schap­pen, de­wel­ke Ma­rit­a­na aan­hiel­den; doch, op het­zelf­de oog­en­blik baan­de Don Cesar de Bazan. zich een weg door de me­nig­te en kwam het meis­je en den ion­gen ter hulp.

« Idi­oot » lach­te Don Sal­lus­te, « die daad zal hij duur be­koop­en. »

Hij drong door het volk, naar de plaats van den twist, en zag juist Don Cesar het zwaard trek­ken en in twee­ge­vecht gaan met den ka­pi­tein. Wan­neer hij na­der­bij kwam was het te laat, de edel­man had zijn te­gen­par­tij door­boord. De sol­da­ten vlo­gen op hem toe en maak­ten zich van hem mees­ter.

Don Sal­lus­te ging tot een jonge of­fi­cier van de wacht, hief zijn mas­ker op en zegde:

« Breng den vech­ters­baas en den jon­gen naar het ge­vang maar laat het meis­je vrij. »

De of­fi­cier groet­te en Don Sal­lus­te wacht­te tot men zch met Don Cesar ver­wij­derd had; wan­neer Ma­rit­a­na het plein over­liep volg­de hij haar.

Het meis­je richt­te zich naar de wo­ning van haar groot­moe­der; ook daar klop­te Don Sal­lus­te-aan. Hij nam zijn mas­ker af en trad bin­nen.

De oude vrouw boog zeer diep, wan­neer ze voor zich zulk een hoog be­zoe­ker zag.

« Ik zoek Ma­rit­a­na, de dan­se­res » zegde hij op vrien­de­lij­ken toon,

«Zij is daar bin­nen, heer, zij heeft zulk ver­driet en weent luid­op » ant­woord­de de vrouw. « Er is op het plein zeker iets ge­beurd. »

« Ik weet het en kom om haar te hel­pen. »

Hij vond Ma­rit­a­na over­dekt met tra­nen.

« Droog uw oogen, kind » troost­te Don Sal­lus­te. ik zag al wat er ge­beur­de, maar zoo erg is het nu wel niet zooals ge denkt. »

Ma­rit­a­na licht­te haar be­traand ge­laat op en zag haar be­zoe­ker aan.

« Gij zijt van het pale:s, heer? » vroeg zij, zijn rijke kleeding op­mer­ken­de. « Kunt ge mij daar ge­lei­den opdat ik de Ko­nin­gin zou kun­nen zien?»

« Ik breng van Hunne Ma­jes­tei­ten de bood­schap, dat ge dezen na­mid­dag voor hen in het pa­leis zoudt dan­sen.... Doch, waar­om zoudt ge de Ko­nin­gin wil­len zfen? »

Ma­rit­a­na ver­tel­de nu hoe zij in de ge­le­gen­heid was ge­ko­men om den Kroon­prins te red­den, en hoe de Ko­nin­gin haar be­loofd had te hel­pen in­dien zij haar dien­sten mocht noodig heb­ben.

« En ge w it alzoo aan Haar Ma­jes­teit ge­na­de vra­gen voor Don Cesar de Bazan, niet­waar? » glim­lach­te Don Sal­lus­te.

« Ja, Heer. Ik wil het leven red­den van den man welke ik lief­heb. »

« Geen twij­fel of de Ko­nin­gin zal uw ver­zoek toe­staan, maar.... het is een erg mis­drijf waar­aan Don Cesar zich ver­gre­pen heeft’. Doch,.

FILM-RE­VUE

haast u nu en ver­wit­tig de zi­geu­ners. Ik zelf wil u naar het pa­leis ge­lei­den. »

Ma­rit­a­na wierp zich aan de voe­ten van den ho­ve­ling en be­dank­te deze met een stort­vloed van woor­den.

« Er is geen reden om mij te be­dan­ken, meis­je. Ik was steeds een vriend van Don Cesar! Droog nu uw tra­nen en zoek uw ka­me­ra­den op. »

In min­der dan een uur waren de zi­geu­ners in het pa­leis.

Don Sal­lus­te wacht­te tot dat deze aan het dan­sen waren en liet dan een bode den Ko­ning ver­wit­ti­gen dat hij hem on­mid­de­li­ijk spre­ken wilde.

Ko­ning Phi­lip, welke zijn oogen te goed deed aan de schoon­heid van Ma­rit­a­na, ver­liet ver­ont­waar­digd zijn plaats.

« Hoe durft gij u ver­stou­ten, Sal­lus­te, op dit oog­en­blik om mij te zen­den?.... Op mijn eer, ik denk dik­wijls dat gij u wel een wei­nig te veel rij­be­den ver­oor­loofd. »

« Ge­trouw­heid aan uwe Ma­jes­teit is mijne ver­ont­schul­di­ging, Sire » ant­woord­de de gun­ste­ling, a Het is een drin­gen­de zaak welke mij daar­toe leid­de. Ik kon met spre­ken in bij­zijn der Ko­nin­gin. »

« Dan zal uw vei­ont­schul­di­ging wel goed zijn, Sal­lus­te. Spreek op. »

« De lieve zi­geu­ne­rin Ma­rit­a­na is de ver­ont­schul­di­ging, Sire Het kwam mij in de ge­dach­te

dat, zoo Uwe Ma­jes­teit dit meis­je meer­maals wilde te­rug­zien, het beter ware dat zij een ede­len naam droeg.... bij­voor­beeld de naam eener gra-

« Gij ver­veelt me met uw raad­sels, Sal­lus­te. Spreek klaar. »

« Ik zal kort zijn, Sire. Waar­schijn­lijk hebt gij al ge­hoord dat Don Cesar de Bazan aan­ge­hou­den

is, om op dezen dag den degen te trek­ken?....

Al­vo­rens hij sterft, ga ik hem in het hu­we­lijk doen tre­den met Ma­rit­a­na. Aan het al­taar zul­len zij voor eeu­wig van el­kaar gaan. In­dien gij alles aan mij over­laat, Sire, dan be­loof ik u dat ge, een paar uren na de dood van Don Cesar, een on­der­houd zult heb­ben met de Gra­vin de Bazan. » De oogen des Kon­m­gs schit­ter­den.

« Gij zijt slim­mer, Sal­lus­te, dan ge­lijk welke pries­ter.... Maar, acht gij u be­kwaam dit ten ult-/oer te bren­gen? »

« Daar acht ik mij toe be­kwaam, Sire... Doch, er is één en­ke­le hin­der­paal te over­ko­men. Dit meis­je ver­tel­de mij dat zij het leven redde van Don Car­los, en de Ko­nin­ging be­loof­de haar bij­stand wan­neer Ma­rit­a­na er mocht om vra­gen. Welnu, zij smeekt ge­na­de voor Don Cesar de Bazan want zij be­mint hem. Uwe Ma­jes­teit is ver­plicht de vraag der Ko­nin­gin in te wil­li­gen wan­neer zij de vrij­la­ting ver­zoekt van Don Cecar. » « Wat meent gij, Don Sal­lus­te?... Wan­neer ik het leven spaar van dien edel­man, wat blijft er dan van uw plan over?

« Het is heel een­vou­dig, Sire. Geef mij den ge­na­de­brief, welke ik naar de ge­van­ge­nis breng, maar.... ik kom te laat. »

« Bij mijn kroon, Sal­lus­te, het is alsof ik de dui­vel hoor! Soms ben ik bang van u!... Doch, het is een grootsch plan, waar­voor ik u goed be­loo­nen zal! »

Op dit oog­en­blik kwam een bode den Ko­ning mel­den dat de Ko­nin­gin hem wilde zien voor een drin­gen­de zaak.

« Ik ver­wij­der mij, Sire » fluis­ter­de de gun­ste­ling, « het is over die zaak waar­van ik sprak— Het zal ech­ter noodig zijn niet te spoe­dig toe te geven, daar Don Cesar zich ge­waagd heeft tegen een Ko­nink­lijk be­sluit. De Ko­nin­gin zal haar vraag eerst naar waar­de schat­ten, wan­neer zij

zien zal dat deze ge­na­de Wcr\elij\ een gunst is. » « Be­trouw op mij, Don Sal­lus­te » glim­lach­te

Phi­lip.

Sal­lus­te spoed­de zich uit het pa­leis en zocht in de ho­vin­gen naar Ma­rit­a­na.

« Hebt ge de Ko­nin­gin ge­zien en uw vraag tot haar ge­richt? » vroeg hij.

« Ja, de Ko­nin­gin was zoo goed mij te zeg­gen dat zij doen zal, wat in haar macht ligt, om Don Cesar in vrij­heid te doen stel­len.

« Het is zoo goed als ge­schied, meis­je, ik heb» daar juist den Ko­ning ge­zien en heb ten voor deele van Don Cesar ge­spro­ken. Hij zal de gena de­brief teek­e­nen, maar, op ze­ke­re voor­waar­den Het mis­drijf van Don Cesar is zoo ern­stig, dat de Kc­ning z ch te­gen­over zijn mi­nis­ters moet ver­kla­ren. Ik stel­de hem voor dat gij uw min­naar zoudt. huwen, doch, on­mid­del­lijk; dit zou een ver­ont­schul­di­ging zijn voor de han­del­wij­ze des Ko-nings ».

« Hoe zal Don Cesar u voor die goed­heid dan- -ken, heer! » kreet Ma­rit­a­na in ver­voe­ring uit.

« Wan­neer Don Cesar in vrij­heid is, meis­je, zal

ik ge­noeg be­loond zijn.... Doch, er is nog een

voor­waar­de te ver­vul­len al­vo­rens uw geluk vol­le­dig zij. Gij zult in de ge­van­ge­nis huwen en ge­mas­kerd zijn. »

« Ge­mas­kerd? Dit heb­ben mij de kaar­ten

voor­speld! » mom­pel­de de dan­se­res, doch, meer tot haar zelf dan tot Don Sal­lus­te.

« Het is noodig om de vol­gen­de reden » ver- -volg­de de edel­man. « Het mag door het pu­bliek niet ge­we­ten zijn dat dit hu­we­lijk werd tot stand ge­bracht om het leven van Don Cesar te red­den. De Ko­ning re­geert over alles, doch, dik­wijls is het niet goed voor hem al zijn ho­ve­lin­gen te trot-see­ren, en Don Cesar heeft vele vij­an­den. Zoo. spoe­dig mo­ge­lijk zult gij uw echt­ge­noot ver­la­ten t zoodi­ra de plech­tig­heid vol­trok­ken is. Doch, een uur later zult ge ver­ee­nigd zijn. Alles zal af­han­gen van uw stil­zwij­gend­heid Ook moogt ge

niet tot hem spre­ken, vóór of tij­dens de plech­tig­heid. Wan­neer ge ech­ter dit moest doen dan zou ons plan in dtai­gen val­len en.... zelfs het leven, kun­nen kos­ten van Don Cesar. »

« Vrees niets, heer, ik zal mijn best doen opdat alles uit­val­le zooals u ver­langt— Oh, hoe kan ik u dan­ken voor zoo­veel goed­heid! »

« Wacht daar­me­de tot ge in Ma­drid zult weer­ge­keerd zijn en nadat Don Cesar de Bazan terug

in zijn be­zit­tin­gen zal ge­steld wor­den Maar,-

dit her­in­nert mij dat de Ko­ning nog een ander be­wijs van zijn goed­heid wilt too­nen. Hij heeft, ter ge­le­gen­heid van uw wit­te­broods­we­ken, zijn.

jacht­pa­vil­joen ter uwer be­schik­king ge­steld....

Maar, bo­ven­al geen woord aan de Ko­nin­gin daar­over. Gij hebt dus iy.​ets an­ders te doen dan haar te be­dan­ken voor de ge­na­de. Ik zal u nu wach­ten, in uw groot­moe­der’s huis. Daar zal ook de hof -kleer­ma­ker zijn met uw bruids­kleed, waar­dig van/ uw titel als de gra­vin de Bazan. »

(Wordt Voort­ge­zet)

Ver­wacht:

De Open­ba­re Mee­ning

(A Woman of Paris) met Edna Pur­vi­an­ce in de hoofd­rol. Re­gis­seur: Char­lie Chap­lin.

Onze Prijs­kamp

VER­BA­ZEND SUC­CES!

Rond de 12.000 in­zen­din­gen kwa­men ons toe, «uit alle dee­len van het bin­nen- en bui­ten­land! Dit be­wijst eens te meer dat onze uit­ga­ven gre­tig ge­le­zen wor­den. Daar­om ook heb­ben wij, in plaats van 24 op­los­sers, het getal ver­dub­beld, dus zijn er 48 win­naars, welke door het LOT aan­ge­duid zijn. Hier vol­gen de namen:

1. Louis Schou­ters, Stui­ven­berg­plein, 45, Ant­wer­pen; 2. Char­les Peele­man, Maal­bootstraat, 12, Ho­boken; 3. Ri­chard Van Haver, Slangstraat, 3, Hamme; 4. Julia De Rid­der, Tol­huis­straat, 10, Schel­le; 5. Mme De Moor M., Prins Al­brecht-straat, 72, St. Amands­berg (Gent); 6. Willy

Pee­ters, Na­ti­o­na­le­straat, Ant­wer­pen; 7. Mar­gu­e­ri­te Van de Sande, Ge­ne­raal Drub­bel­straat, 130, Ber­chem; 8. Ver­rept Al­fons, Cal­l­e­beeck­straat, 23, He­mixem; 9. Jo­sep­hi­ne Ver­meu­len, Lange Dijk-straat, 4, Ant­wer­pen; 10. Mar­gu­e­ri­te Re­bers, rue de Re­fu­ge, 1, Diest; 11. Al­fons Brits, E. S. A. U. Fort 2, Bors­beek; 12. Je­an­ne d’Haen, Kweek­e­rij-straat, 70, Bor­ger­hout; 13. G. Goet­hals, Boer­laer-straat, 13, Ee­cloo; 14. Le­o­nie Gij­sen, Wil­rijk­sche-vest 70, Ant­wer­pen; 15. Jo­seph Gue­tens, Lange Pot­hoeks­traat, 67, Ant­wer­pen; 16. Jo­an­nes De Meyer, Boom­s­ches­traat, 56, Niel; 17. Ras­schaert Si­do­nie, rue dè [’Usine, 70, Koe­kel­berg (Brus­sel);

18. Frans Joos­ten, Vi­a­nen­straat, 25, Turn­hout;

19. Van den Bul­c­ke, Klein Meer­hem, 43, Gent;

20. Henri Truy­ens, Groote Markt, 54, Ant­wer­pen; 21. Maria Lam­brechts, Kro­nen­burgstraat, 41 Ant­wer­pen; 22. He­le­ne Mor­rens, Schaf­fen­straat, 30, Diest; 23. Marg. Ceu­le­mans, Groote Baan, 71, Zwijn­drecht; 24. René Gent, Brug­s­che­s­teen­weg, 20, Gent; 25. Syl­via De Smedt, Hen­drik­lei, 32, Kiel; 26. Lau­rent Don­vil, Leb­au­dys­traat, 17, Mer-xem; 27. Guill. Car­di­naei, Min­der­broe­ders­straat, 24, Ant­wer­pen; 28. Germ. Cau­wen­berg, Frank-rijklei, 4, Ant­wer­pen; 29. Maria In­ghels, Don­ker-straat, 5, Leu­ven; 30. Maria Vis­sers, He­r­ent­hal-sche­baan, 500, Deur­ne Zuid; 31. Hor­ten­se Wou­ters, Am­bacht­straat, 39, Ant­wer­pen; 32. Henri Le­mi­neur, Ecole des Sous-Of­fi­ciers d’Ar­til­ler­le de Cam­pag­ne, Me­che­len; 33. Julia Borgh­mans, Ru­pel­straat, 75, Ant­wer­pen (Dam); 34. Hendr k

Ver­beeck, Mort­sel Voet­weg, 45, Ede­g­hem; 35 .ft. Ceu­pens Maria, Non­nen­straat, 26, Me­che­len; 36.

Alice Cort­hals, Au­gust Wau­ters­straat, Tern­sche;

37. Alice Fis­sers, Diepe­straat 164-166, Ant­wer­pen;

38. Gas­ton Par­daen, Emiel Ban­ningstraat, 11, Ant­wer­pen; 39. Je­an­ne Loos, rue d’Hans­wij­ck,

55, Me­che­len; 40. Ivon­ne Hil­len, Zak­straat 15, Ant­wer­pen; 4L Blan­che Mar­ckx, Wip­straat, 24, Ant­wer­pen; 42. Be­noit Goris, 2e reg. ca­ra­bi­niers,

3e bat., 10e comp., Schae­r­beeck (Brus­sel); 43. ;J

Maria Pee­ters, Am­ster­dam­straat 22, Ant­wer­pen;

44. Li­vi­na Thys­sen, Lin­de­straat, 25, St. Ni­k­laas;

45. Va­len­ti­na Pe­per­mans, Lom baar de­vest, 50, Ant­wer­pen; 46. Smets Mar­gu­e­ri­te, Korte T per-manstraat, 28, Ant­wer­pen; 47. Irma Hout­huys, Pro­vin­ci­a­le steen­weg, 93, He­mixem; 48. Her­zet Emiel, Ki­osk­plaats, 83, Ho­boken.

Op­los­sing der 12 Pa­ra­mount-film en

t. De Afgod van het Noor­den. 1

2. Op de Tre­den van een Troon. /B

3. De Spaan­sche Dan­se­res.

4. De Jonge Radii ja.

5. Hu­mo­resque.

6. V ader.

7. De Gun­ste­ling des Ko­nings.

8. Het Pa­ra­dijs van een Gek.

9. Tzig­aan­sche Ge­rech­tig­heid.

10. 11. Moran de Zee­man. De Aarde die zingt.

12. Spoe­dig om­hels mij. 1

De prij­zen kun­nen van nu af af­ge­haald wor­den op ons bu­reel, van 9 tot 1 en van 3 tot 6 uur, op ver­toon hun­ner een­zel­vig­heids­kaart. Die van bui­ten Groot-Ant­wer­pen zui­len op­ge­zon­den wor­den.

Aan de niet-win­naars roe­pen wij toe: Geen

moed ver­lo­ren want bin­nen kort be­gin­nen wij een an­de­ren prijs­kamp!

DE RED AKTIE