VLAAM­SCHE UIT­GA­VE )

MARY MILES MIN­TER

Be­heer en Re­fak­tie Korte Gast­huis­straat, Î6, Ant­wer­pen

FILM-RE­VUE

ALLA NA­Z1­MO­VA -

M AZI­MO­VA iç een der film­ster­ren die wij hier in België heb­ben kun­nen be­won­de­ren in eeni­ge Ame­ri­kaan­sche ban­den. Haar schit­te­ren­de ar­tis­tie­ke loop­baan weer­legt ten volle de be­we­ring dat een the­a­traal ver­le­den scha­de­lijk is voor die­ge­nen welke hun ta­lent wil­len be­proe­ven aan de stil­le kunst.

Alla Na­zi­mo­va werd op 4 Juin 1879 ge­bo­ren te Grimée in Yalta. Haar vader was apo­the­ker. Vanaf haar pril­ste jeugd gaf Alla blij­ken van een ar­tis­tie­ken aan­leg. Ter­wijl zij met an­de­re kin­de­ren speel­de, boots­te zij, zon­der kwade be­doe­lin­gen noch­tans, de ei­gen­aar­di­ge ma­nie­ren van de kliënten haar va­ders na. Soms be­koor­de zij haar ka­me­raad­jes met haar mooie kin­der­lij­ke stem. Haar vader, een fei­len aan­bid­der der Rus­si­sche mu­ziek, was ge­trof­fen door den müzi­fe­ka­len aan­leg zij­u­er doch­ter. Zijn eeni­gen droom was: Van zijn doch­ter een ar­tis­te te maken. Na­zi­mo­va legde zich dan ook ern­stig toe op de mu­ziek eh be­speel­de mees­ter­lijk de viool.

Daar het mu­ziek­on­der­richt te Yalta zeer be­perkt was, be­sloot de vader de klei­ne Alla, zijn doch­ter­tje naar Genève ir Zwit­ser­land te zen­den, waar zij in eeni­ge maan­den tijd haar on­der­richt vol­maak­te.

Op 5 De­cem­ber 1 89 1 trad Alla Na­zi­mo­va de eer­ste maal voor het pu­bliek op, ter ge­le­gen­heid van een lief­da­dig­heids­feest. Haar eer­ste open­baar op­tre­den slaag­de won­der­wel.

Dien zelf­den avond trad er ook een dra­ma­ti­sche ar­tist op. Zijn over­groot suc­ces maak­te op Alla zulk een in­druk dat de _ jonge kun­ste­na­res, niet­te­gen­staan­de het ver­zet van haar vader, be­sloot zich op de dra­ma­ti­sche kunst toe te leg­gen. Van daar een ge­du­ri­ge strijd tus­schen va:der en doch­ter. Alla gaf den moed niet op. Zij trok zich in haar schuil­hoek terug waar zij rol­len op­zeg­de, welke zij, in haar jonge ver­beel­ding reeds wilde ver­tol­ken. Wel­dra was vader dit ge­du­rig ge­kib­bel moede, hij ver­zaak­te aan zijn droom om van zijn doch­ter een vol­maak­te kun­ste­na­res te maken en stuur­de ze naar een kost­school te Odes­sa om haar op­voe­ding te vol­ein­den. De jonge kost­leer­lin­ge stond wel­dra in de' gunst harer mees­ters, die haar in de school de schoon­ste ge­dich­ten lie­ten voor­dra­gen. Ge­du­ren­de de ver­lof­da­gen deed zij eens een wan­de­ling tot bij Li-va­dia, de ge­lief­koos­de ver­blijf­plaats der kei­zer­lij­ke fa­mi­lie van Rus­land. 1 oe­val-lig ont­moet­te Alla daar een per­soon die haar van jongsaf kende.

« Hoe is het mo­ge­lijk », vroeg die: man, « dat U niet vol­hardt hebt in de kunst »? — « Daar ik mij be­paald aan het tooneel wilde wij­den en vader het mij ver­bood, heb ik geen lust meer om mijn mu­zieka­le stu­dies voort te zet­ten », was Alia s ant­woord. — « Her­in­nert gij u den tijd nog, toen gij mij na­boots­te?... Welnu, ver­lies geen moed, ik zal aan u den­ken. » En eeni­ge weken later, ver­trok Alla Na­zi­mo­va, toen 16 jaar oud, naar het kei­zer­lijk Con­ser­va­to­ri­um van Mo­scou, waar wij haar in 1894 te­rug- ( vin­den in de klas van Olga Da­no­va, wiens lief­ste leer­lin­ge zij was.

Alla Na­zi­mo­va, werd aan het Con­ser­va­to­ri­um be­kroond met den eer­sten prijs. Zij teek­en­de een ver­bin­te­nis, tegen 100 roe­bels per maand, met een rond­rei­zend ge­zel­schap. Zoo trad zij in bijna al de: Rus­si­sche pro­vin­cies op met een aan- • zien­lijk re­per­to­ri­um. .

Het is aan deze school dat Na­zi­mo­va haar over­groot ta­lent putte, welk van haar een dier ar­tis­ten ge­maakt heeft, die men niet ge­noeg kan be­won­de­ren, zoowel voor haar be­re­de­neerd spel al­voor haar per­soon­lij­ke be­val­lig­heid. De be­stuur­der, zien­de dat zijn jonge me­de­werk­ster meer en meer in den smaak van het pu­bliek viel, ver­be­ter­de wel­dra haar sa­la­ris, en Alla Na­zi­mo­va won bij het einde van haar kont­rakt 1000 roe­bels per maand.

Zij werd ver­bon­den aan de kei­zer­lij­ke schouw­burg te Mo­scou en ge­du­ren­de vijf jàren ver­wierf zij, in het fransch re-

“ OU­VRA­GES DE DAMES

OUV1ÏAGES DES­SINÉS

LAI­NES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAP­PES, STO­RES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TEL­LES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

HAND­WER­KEN

3 WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREI­EN, TA­FEL-[jj KLEE­DE­REN, STO­RES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED,

JUM­PERS

An­vers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

P ALLE ELE­GAN­TE DAMEN KOOP­EN HUNNE

PEL­SEN

Pels­man­tels, Boas en Ma­ra­bous

in het

Huis ANNA

. Diep­straat, 140 1 ANT­WER­PEN „ —.... A

lllll­lilll' ’

•••'lllllllllllllllllll­jllllllllllll­jj

J MEU­BLES

Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que |

I 9 Lon­gue rue des Clai­res 9 |

(près Meir) 1

I Grand choix de gar­ni­tu­res. 200 sal­les à man­ger, | I cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah's, | I bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc. |

Mai­son Améri­cai­ne |

Meil­leur marché qu’ail­leu’s I Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. s. j Ma­gas­in fermé 1

Autos pour Cérémo­nies, Ma­ria­ges, Baptêmes | et Fêtes

Ga­ra­ge J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Bri­seurs - AN­VERS

VOY­A­GES A L’ÉTRAN­GER - EX­CUR­SI­ONS

prix: a for­fait

STEM ÜÆrg ST RMT2ff

BRO­DE­RIES-PER­LA­GES

an­ci­en­ne

SON

A. Cau­che­teux, suc­ces­seur

Mm RY­CKAERT

Rue Ru­bens, 17 - Téléphone 12217 Rue Porte St. Ge­or­ges, 27 - Tel. 12218

AN­VERS

MAI­SON 1>K CO­MI­AACI-:

Ate­liers de „Plis­sa­ge et Points-clairs

.. EN­GELSCH HO ED EN MA GA ZU N..

(nabij St. Jans­plaat­si

CAUS

De laat­ste nieu­wig­he­den in Vil­ten Hoe­den

Füirrje tçeus

Ziet Sta­la­ve

ROYAL - ZOOL­OGIE CI­NE­MA

Le Rayon Mor­tel

Le rêve le plus au­da­ci­eux est réalisé! Ce que les .Iules Verne et les Wells ont pu ima­gi­ner de plus fan­tas­ti­que a pris corps I

Le rayon mor­tel est trouvé, de même qu’un ex­plo­sif nou­veau. L’in­ven­teur New­man, tra­vail­le pour la firme Hac­ket prop­riétaire de For­ges, Fon­de­ries et Usi­nes em­ploy­ant quin­ze mille ou­vriers.

Le fon­da­teur des éta­blis­se­ments Hac­ket est mort, il y a dix ans, lais­sant à son frère, Mar­vin Hac­ket, le soin de veil­ler sur Bar­ba­ra sa fille et uni­que héritière. Mar­vin Hac­ket est un être fai­ble.

Il a joué à la Bour­se et perdu huit mil­li­ons. Gela n’altère que très légèrement la for­tu­ne de sa nièce; mais, le jour où elle se ma­rie­ra, il devra four­nir des comp­tes et il espère que la dernière in­ven­ti­on de New­man, lui per­met­tra de com­bler son déficit.

L’ex­plo­sif expéri­menté fait des pro­di­ges. II en reste un se­cond tube qui est confié à Glen­vil­le, le Di­rec­teur général des For­ges et Fon­de­ries, un ar­ri­vis­te in­sa­ti­a­ble.

De­puis peu, une as­so­ci­a­ti­on secrète qui a pris le nom de « La Pieu­vre » jette la pa­ni­que sur les côtes. Un sous-ma­rin ap­par­te­nant à cette or­ga­ni­sa­ti­on agit sou­vent avec une au­dace décon­cer­tan­te.

Le chef tout puis­sant de « La Pieu­vre » est un prin­ce étran­ger, fa­bu­leu­se­ment riche, le prin­ce Flo­ril­lor, un ma­ni­aque, qui a conçu le plan d’as­ser­vir le monde!

Ses gens sont à la pours­ui­te des se­crets de l'in­ven­teur de Hac­ket.

Wil­li­am Brick, un au­da­ci­eux, est le se­cond du prin­ce Flo­ril­lor. Dans le but de posséder le plus de renseig­ne­ments pos­si­ble sur les in­ven­ti­ons, le frin­ce ar­ri­ve à le présen­ter à Bar­ba­ra Hac­ket. Lés deux jeu­nes gens font plus que sym­pa­thi­ser.

Le soir, une gran­de fête est donnée à l’issue de la­quel­le la mil­li­ar­dai­re héritière des usi­nes Hac­ket devra désig­ner son heu­reux fiancé.

Les gens du prin­ce oui tenté de sur­pren­d­re l’in­ven­teur dans son la­bo­ra­toi­re Ce­lui-ci a préféré mou­rir plutôt (pie de li­vrer ses se­crets et il a sauté avec les as­sail­lants.

Flo­ril­lor écume de rage. Hac­ket ou Glen­vil­le doi­vent posséder la for­mu­le ou un échan­til­lon de New­man. Des sig­naux sont faits à son sous-ma­rin. Cin­quan­te de ses hom­mes en­tour­ent la prop­riété des Hac­ket et exi­gent qu’on leur livre les se­crets. Mais une bordée d’ar­til­le­rie sème la pa­ni­que parmi eux. Des tor­pil­leurs ont sur­pris la présence du sous-ma­rin de «La Pieu­vre» el lui li­vrent ba­tail­le.

Flo­ril­lor joue sa dernière carte. Il ac­cu­le l’oncle de Bar­ba­ra à lui li­vrer ses: se­crets, à s’as­so­cier avec lui.

PRO­GRAM­ME du 27 MARS au 2 AVRIL

1. LA DAME BLAN­CHE . . . (ou­ver­tu­re)

2 PATHÉ - REVUE

s. Vesa? la folle

drame

4. DAN­SES ESP/',GNO­LES . .

A. Boi­el­di­eu

. . . Mos­kows­ky

. la pe­ti­te femme et les deux garçons:

Mack-Sen­net comédie

Grand drame d’ave­n­tu­res

Pen­dant la Pause

Récital pour Orgue

PRO­GRAM­MA van 27 MAART tot 2 APRIL

1. DE WITTE DAME....A. Boi­el­di­eu

(iope­ning­stuk)

? PATHÉ - REVUE

a. Vesla, de V/aarjzîrjrçiSe

dram a

4. SPAAN­SCHE DAN­SEN....​Moskowsky

5. Het vrouw­tje en de twee jon­gens

Mack-Sen­net tooneel­spel

Groot avon­tu­ren­dra­ma

Tij­dens de Poos

Récita al voor Orgel

Se­maii A ochai­ne

Ven­d­re­di 3 avril à 8 heures SOIRÉE DE GALA

Di­man­che 5 avril à 3 et 8 heures Lundi 6, Mardi 7, Mer­cre­di 8, et Jeudi 9 avril

TOUS LES SOIRS A 8 HEURES

Le grand film d’art

LE MI­RA­CLE DES LOUPS

d’après le roman de M. DU­PUY-MA­JU­EL Par­ti­ti­on mu­si­ca­le de M. HENRI RA­BAUD pour CHŒUR MIXTE, ORGUE et GRAND OR­CHES­TRE

Alléché, le Di­rec­teur général ex­hi­be le tube, le seul échan­til­lon qui reste de l’ex­plo­sif in­fer­nal. Une main sort d’une ten­tu­re, ar­ra­che le tube. C’est Bar­ba­ra qui vient d’agir. Elle se sauve.

Wil­li­am Brick reçoit l’ordre du Prin­ce de re­trou­ver la jeune fille à tout prix.

Bar­ba­ra a monté dans un canot au­to­mo­bi­le qui s’élance vers la sta­ti­on na­va­le. Le sous-ma­rin le pour­s­uit. Brick, en avion, se lais­sai pen­dre au bas d’une échel­le de corde et l’enlève au mo­ment où les mem­bres de « La Pieu­vre » vont la faire pri­son­nière. Le sous-ma­rin les ca­non­ne. L’avion est touché. Il tombe en flam­mes. Wil­li­am Brick et Bar­ba­ra n’échap­pent à la mort qu’en uti­li­sant un pa­ra­chu­te. A peine ont-ils touché les va­gues que le sous-ma­rin est près d’eux. Par T. S F. le Prin­ce ap­prend que Bar­ba­ra et le traître Wil­li­am Brick sont cap­turés. Tl se croit tri­omp­hant... mais Bar­ba­ra et son au­da­ci­eux com­pag­non se jou­ent de leurs liens et de leurs gar­diens et s’échap­pent.

Tls re­mon­tent à la surfa­ce de l’eau, ils at­ter­ris­sent... ils sont re­pris! Deux au­to­mo­bi­les les em­por­tent. «

Wil­li­am Brick, le traître, est jeté par le prin­ce dans une fosse où sont dix lions. Brick est armé. Tl ac­com­plit des pro­di­ges... et c’est le prin­ce Flo­ril­lor qui est dévoré à sa place. .

Brick vole au se­cours de Bar­ba­ra emmenée aux Fon­de­ries. Les tor­ti­on­nai­res vont avoir mail­le à par­tir avec lui. Son au­dace est décon­cer­tan­te, sa force sur­hu­mai­ne...

Bar­ba­ra Hac­ket, ia jeune et jolie mil­li­ar­dai­re pour­ra l’épou­ser et être heu­reu­se avec lui, car ce n’était ni un ave­n­tu­rier, ni un traître, mais bien un des plus bril­lants in­spec­teurs de la Sûreté générale envoyé auprès de Flo­ril­lor pour le démas­quer et le con­fond­re.

3 De dood­en­de Straal *1

Een nieu­we ont­plof­fings­stof werd .uit­ge­von­den. Om daar­van in het bezit te komen bindt een ze­ke­re prins Flo­ril­lor, be­vel­voer­der van een on­der­zeeër waar­in hij zijn hand­lan­gers huis­vest, den strijd aan met (loii uit­vin­der New­man, in dienst van Mar­vin Hac­ket, voogd van de mul­ti­mil­li­on naire Bar­ba­ra.

Wil­li­am Brick een waag­hals is de rech­ter­arm van den prins. Hij ge­lukt er in aan Bar­ba­ra te wor­den voor­ge­steld die zeer ge­trof­fen wordt door zijn sympa tbie­ken om­gang.

Na de meest dra­ma­ti­sche avon­tu­ren, waar­bij ach­ter­vol­ging in vlieg­ma­chi­ne, neer­stor­ting van een bran­dend vlieg­tuig en vlucht in een val­scherm —- ge­recht in een leeu­wen­kooi, wordt de prins ge­dood, de man­schap­pen aan­ge­hou­den. .

Biick die niet is wat hij schijnt en met Bar­ba­ra ver­der door het leven zal gaan

Im­pri­me­rie da Cen­tre. '26. "Rem­part Kip­dorp An­vers

SI

851

SSI

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM­BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

en BOU­TEIL­LES - en FUTS

HA­BIL­LEZ

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

17, Lon­gue rue d’Ar­gi­le

Mai­son BERTH Y

106, rue de l’Eg­li­se, 106

rwv

Grand choix en tou­tes sor­tes de

FO ZJ­J­R­JR un JE S

Man­teaux et casaquins à par­tir de fr. 375

La Fou­rai­in­re Générale Ai­iioi­noli­ilc

12, rue Van Ertborn

Tél. 2921 AN­VERS Tel. 2921

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d’An­vers du Vrai "FERO­DO"

Agen­ce pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K. F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et Noble’s Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­san aux ga­ra­ges aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

EXE­CU­TI­ON RAPI­DE ET SOIGNÉE

Champ Vle­mi­nek*.. Ö AN­VERS

HLM-RE­VUE

per­to­ri­um, even­als in de wer­ken van Ibsen, den groot­sten bij­val.

Alla Na­zi­mo­va is niet enkel een ver­nuft op kunst­ge­bied. Ook in de-so­ci­a­le we­ten­schap­pen is zij on­der­legd. De kei­zer­lij­ke cen­suur had de op­voe­ring ver­bo­den van een drama: « Het uit­ver­ko­ren volk », waar­van de ten­denz naar de on­der­wer­ping scheen te lei­den. Alla Na­zi­mo­va aar­zel­de geen oog­en­blik om het ge­zel­schap Or­len­off te vol­gen naar, Duit­sch­land, Zwit­ser­land, En­ge­land en zelfs Ame­ri­ka, waar zij met het re­per­to­ri­um van Ibsen op­tra­den.

Het ge­zel­schap Or­len­off kwam terug naar Rus­land, doch, zon­der Na­zi­mo­va, die in Ame­ri­ka ach­ter­ge­ble­ven was. New-York, het vrije leven, de aan­ge­na­me ge­zel­schap­pen, had­den haar over­won­nen en zij kende er de schit­te­rend­ste ver­bin­te­nis­sen. In wei­ni­ge maan­den was Alia Na­zi­mo­va de En­gel­sche taal vol­ko­men mach­tig. Het was in die taal dat zij voor het eerst in het re­per­to­ri­um van Ibsen op­trad.

In 1912 maakt Alla Na­zi­mo­va ken­nis met Char­les Bry­ant, die zij huwde en met wien zij haar bij­zon­der­ste .fil­men zal draai­en. Zij ver­tolk­te toen « Bel­la-Don-na >>. Dit stuk maak­te veel ophef in de V er­ee­nig­de-Sta­ten.

In 1914 vorm­de Na­zi­mo­va een troep ar­tis­ten welke de vreem­de taal mach­tig waren. Zij zou­den gansch de we­reld door­krui­sen om de wer­ken van H. Ibsen, Oscar Wilde, enz. te ver­tol­ken in de taal van het land, waar zij zou­den op­tre­den. De eer­ste op­voe­rin­gen moesten te Lon­den tij­dens het « sei­zoen » plaats heb­ben, doch de oor­log kwam dit mooi ont­werp ver­nie­ti­gen.

Alla Na­zi­mo­va kwam terug naar New-York en ge­du­ren­de gansch het jaar 1915 ver­tolk­te zij in het Pala­ce-The­a­ter een werk met he­vi­ge an­ti-oor­log­sche strek­king. De bij­val Welke Na­zi­mo­va met dit stuk oogst­te was zoo groot, dat het voor de ci­ne­ma op­ge­no­men werd. Dit was de eer­ste film van Na­zi­mo­va die na een kort sei­zoen in 1917 in het Prin­ces­se-The­a­ter, zich ten slot­te aan de ci­ne­ma-kunst wijd­de.

Aan­ge­wor­ven door de « Me­tro-Film-Cor­po­ra­ti­on », draai­de zij ach­ter­een­vol­gens: « Open­ba­ring » (Révéla­ti­on) ;

« Speel­tuig van het nood­lot » (Toys of

plate); « Het Wes­ten » (Tye for Eye) naar Henry Kis­te­mac­kers, in­een­ge­zet door Al­bert Ca­pel­la­ni; « Bui­ten de nevel » (Out of the Fog) van Aus­tin Adams, oud-gees­te­lij­ke, die, na zich her­vormd te heb­ben, dit mach­tig werk schreef, om de bui­ten­spo­rig­heid die een enge en ket­ter­ach­ti­ge gods­dien­stig­heid zou uit­da­gen te brand­mer­ken. Laat ons maar recht­uit be­ken­nen deït hier in België, de so­ci­a­le en phi­lo­soo­fi­sche strek­king van dien film niet wer­den be­gre­pen zooals hij het ver­dien­de en dat dit stuk van vrij­ma­king in­te­gen­deel be­schouwd werd als een smar­te­lij­ke plei­dooi van on­ver­draag­zaam­heid.

In « De Roode Lan­taarn » (The Red Lan­tern), een pracht­film uit de re­vo­lu­tie der Boxers, heeft Na­zi­mo­va ons on­ver-geet­ba­re ge­wij­de vi­si­oe­nen laten be­won­de­ren.

In « Het einde van een roman » (The Brat), die, al­hoe­wel ver ge­zocht, een sen­ti­men­tee­le stu­die is op het leven der arme fi­gu­ran­ten van de Mu­sic-halls, gaf Alla Na­zi­mo­va ons een diepe ont­roe­ring te aan­schou­wen.

Ein­de­lijk « De Dood­en­dans » is een van de vol­maak­ste, de schoon­ste en won­der­baar­ste fil­men, tot hier­toe op de markt ge­bracht. Hier reikt Na­zi­mo­va aan het ver­he­vend­ste. Laat ons zeg­gen dat zij in de ver­tol­king bij­ge­staan werd door haar echt­ge­noot Char­les Bry­ant, een merk­waar­dig kun­ste­naar, om het ta­lent zij­ner lieve vrouw beter te doen uit­ko­men.

In het pri­va­te leven, — dien in­tie-men dor­pel, waar­van nie­mand te­rug­schrikt hem te over­schrij­den, wan­neer het ge­lief­de ar­tis­ten geldt — draagt Alla Na­zi­mo­va lich­te kleeding­stuk­ken, en in haar villa te Hol­ly­wood of in haar ei­gen­dom te Port­ches­ter draagt zij liefst zoo n soort ki­mo­no, het kos­tuum der jonge Chi­nee­zen.

De dwin­ge­lan­dij der mode heeft nooit de be­val­li­ge on­af­han­ke­lijk­heid van Na­zi­mo­va doen plooi­en. Zij koes­tert een die­pen af­keer voor het pij­ni­gend keurs­lijf, dat door de ele­gan­te damen voor lief en be­val­lig aan­zien wordt.

Alla leest veel en luid op, speelt piano en heel af­ge­trok­ken van de we­reld, be­mint zij, boven alles, het be­spie­ge­lend leven. N.

FILM-RE­VUE

Vrije Tri­buun

Het ini­ti­a­tief kwam van Duit­sch­land, waar men «Le Rail» de we­reld in­zond1 — vond een trou­we na­vol­ger in D. Kir­sa­noff (een Rus) die « L'Iro­nie du des­tin » draai­de. Fei­te­lijk toch was Frank­rijk het cen­tra, waar de nieu­we ge­dach­te ge­wikt en ge­wo­gen werd — waar de po­len­rek ont­stond

Mr. Ray­mond Ber­ner — een zeer on­der­vin­ding­rijk man op ci­ne­ma­to­graphisch ge­bied — ver­de­dig­de met gloed de fil­men met tek­sten. Om zijn stel­ling te ver­de­di­gen sleur­de hij er zelfs de on­der­schei­den kun­sten bij:

de mu­ziek (les mu­si­ciens, n’ac­com­pag­nent-ils pas leur symp­ho­nies à pro­gram­mo d’un com­men­tai­re plus ou moins détaillé?)

de schil­der­kunst (un pein­tre ne don­ne-t-il pa-un titre à sa toile?) (

de li­te­ra­tuur en tooneel (D’ail­leurs, l’es­prit, le prin­ci­pe du sous-ti­tre se re­trou­ve dans tous les ro­mans, dans tou­tes les pièces du théâtre!).

De nieu­we ge­dach­te vond het mees­te suc­ces bij de mo­der­ne met­teurs-en-scène (Ie cinéma d avant garde! ) Louis Del­luc za­li­ger, schreef in zijn bro-chuur — nog heel schuch­ter — « Le texte ne doit pas être quand l’image peut le rem­pla­cer ». Ook Ro­bert Boud­rioz zegde aan een jour­na­list: « Un film avec des sous-ti­tres n’est pas un film ». Bei­den heb­ben het noch­tans bij woor­den ge­la­ten. Tot een jonge kracht, Mar­cel Sil­ver, op­trad en met stou­ten durf « L’Hor­lo­ge » ver­we­zen­lijk­te. De kri­tiek was gun­stig — de film had bij­val. (We zul­len mee­pra­ten over den film als wij het geluk heb­ben hem te zien).

Is dit nieuw sys­teem wel lo­gisch?

In­der­daad. De ge­dach­te dat in het sce­na­rio ver­vat is, dat door de met­teur-en-scène is be­stu­deerd, be­zon­ken en ver­we­zen­lijkt, moet kun­nen be­gre­pen wor­den door beel­den, maar net met be­hulp der »woor­den (hier zou de ci­ne­ma een af-han­ke­lijk deel wor­den der li­te­ra­tuur!)

Maar... kan « ie­der­een » het be­grij­pen? Ie­der­een heeft niet de­zelf­de vlug­ge op­mer­kings­ga­ve, is niet bij mach­te alles te vat­ten het­geen hem rap voor­bij­snelt__ ’t Is daar­om dat de «fil­men zon­der tek

sten» slechts kun­nen ver­toond en be­gre­pen wor-,( den door eeni­gen. niet door de massa. En in­dien v er eens een ci­ne­ma-be­stuur­der het kra­nig ini­ti­a­tief nam — we zou­den hem een kroon vlech­ten — van enkel in zijn éta­blis­se­ment fil­men zon­der tek­sten te ver­too­nen en zijn pu­bliek aan te b eden, dan zou hij ook in t groot, in ’t zicht van ieder, en met gloei­en­de let­ters op zijn gevel moe­ten zet­ten: « Cinéma d’élite ».

Miel eke

Onder de ru­briek « La Ville » van het dag­blad « Le Matin », van 11 Maart, las ik het vol­gen­de:

« LE CI­NE­MA POUR LA JEU­NES­SE. — Au

point de vue péda­go­gi­que, l’uti­lité du cinéma — lorsqu’il s’écarte des films pure­ment do­cu­men­tai­res — con­ti­nue d’être l’objet de nom­breu­ses dis­cus­si­ons. Dans la revue péda­go­gi­que du can­ton de Berne, M. le pro­fes­sor Mühle­boch a établi une sta­tis­ti­que — à la fois cu­ri­eu­se et élo­quen­te — des spec­ta­cles cinéma­to­grap­hi­ques of­ferts aux éco­liers de la ville de Berne. Sur 3300 élèves de 93 clas­ses pri­mai­res de la ville fédérale, 2750 ont fréquenté d’une manière sui­vie le cinéma. Jls y ont vu:

» 1914 scènes de ba­g­ar­res, 1286 scènes de ménage. 1330 scènes d’ivres­se, 1 160 scènes d’enlève­ment, 1 120 scènes d’adultère, 1224 scènes de meur­tre, 1645 scènes de bri­gan­da­ge. 1 179 scènes de vol, 1171 scènes d’in­cen­die et d’as­sas­si­nat, 765 scènes de sui­ci­de.

» Voilà une énuméra­ti­on tout à fait char­man­te, si char­man­te qu’elle donne à réfléchir plus que ja­mais quant à Fu­ti­lité édu­ca­ti­ve du cinéma pour la jeu­nes­se. »

Dus een erge zaak niet­waar?

Men ver­ge­te ech­ter dat veel dier sce­nes slechts een hulp­mid­del waren om het goede beter te doen uit­ko­men, om er op te wij­zen waar­voor men zich moet hoe­den!

Wij nemen hier het vol­gend voor­beeld. Het is al­ge­meen over­be­kend dat de « Ka­ra­vaan naar het Wes­ten » een brok ge­schie­de­nis is van de Ver-eenig­de Sta­ten van Noord Ame­ri­ka. Maar in­dien men dan wilt, dan kunt ge daar een paar moor­den, aan­val­len, ban­die­ten­stre­ken, enz., uit vis-schen! Ik kan nog vele voor­beel­den op­som­men.

Bij­voor­beeld « De Tien Ge­bo­den ». Er ge­beurt alles in die film wat de edel­acht­ba­re heer Mühle­boch op­somt. En de al­ge­mee­ne opi­nie Ver­oor­deelt deze film toch niet; en noch­tans de laag­ste harts-" toch­ten wor­den er ge­trouw weer­ge­ge­ven en ik denk wel dat zoo’n film groo­ten in­druk op ieder zal ge­maakt heb­ben. Daar­van draagt de me­nig­te toch geen ge­voel van haat in zich mee? In­te­gen­deel, velen onder hen keer­den in­ge­to­gen huis­waarts.

Na­tuur­lijk, het ge­voe­li­ge kin­der­hart!e mogen we niet te ruw de wer­ke­lijk­heid voor­spie­ge­len en niet te krach­tig de fijne sna­ren van hun jong ziel­tje doen tril­len.

Maar de jeugd heeft veel ver­beel­ding.... en

vroe­ger droom­den ze van koene rid­ders en dra­ken en nu.... van cow-boys en In­di­a­nen, maar

het blijft on­schul­dig kin­der­spel!

Kai Jans

FIL­MEN ZON­DER TEK­STEN

— Le film sans sous-ti­tre c'est du sno­bis­me.

— C’est l'ave­n­ir de la cinéna­to-grap­hie.

(Les jour­naux)

Ai­gret­te bracht mij op de ge­dach­te ook een lans te bre­ken voor de fil­men zon­der tek­sten. Al­hoe­wel we slechts een flauw be­grip kun­nen vor­men van die soort fil­men — daar we geen ge­le­gen­heid heb­ben ze te be­zich­ti­gen en dus te be-oor­dee­len —— kun­nen wij ze toch eens nader be­schou­wen en toet­sen aan de heer­schen­de ci­ne­ma-be­grip­pen.

VAK-MEN­SCH­JES

Een dag­blad onzer stad plaatste re­gel­ma­tig alle weken een ru­briek, han­de­len­de over de bios­coop in ’t al­ge­meen.

Het dag­blad in kwes­tie geeft ook de pro­gram­ma’s der ver­schil­len­de ci­ne­ma’s.

Daar­in heb ik al vele dom­he­den ge­von­den....

te lang om te mel­den. Maar nu! Van 6 tot en met Vrij­dag 13 Maart, stond daar op het pro­gram­ma, be­tref­fen­de een ci­ne­ma van ’t Zuid: Mary Pick-ford in « Zaza » en, om het nog dui­de­lij­ker.... sma­ke­lij­ker te maken, bo­ven­ge­noem­de ar­tis­te « in de ti­tel­rol ».

Daar heb ik lang zit­ten op dub­ben. Zoo een over­groo­ten kemel, hoe zou ik die best snap­pen?

Hm! waar halen die ge­leer­den dat toch? Voor mij is het on­be­grij­pe­lijk!

Dat men nu uit ie­mands naam een let­ter­greep mis­drukt, dit kan, en is ver­geef­lijk. Maar zóó iets, waar halen ze dat? Ik dacht dat Glo­ria Swan­son in « Zaza » speel­de ». Dat zou er betër op lij­ken.

FILM-RE­VUE

En die mal­lig­heid staat daar dn hun blad een gan­sche week. alle dagen ring-aan­een, en dat op twee ver­schil­len­de plaat­sen.

Zij heb­ben er waar­lijk zin in over den film te

schrij­ven, en. voor hen komt het er zoo nauw

niet op aan, zie ik.

Dat ze eens eerst be­gin­nen met een op­schrift van ’n film, met zijn bij­zon­der­ste ar­tis­te, juist af te schrij­ven.

In de eer­ste plaats zou hun dat beter af­gaan... want ik zie dat het spreek­woord « allé begin is moei­lijk » voor die vak-men­schen in prak­tijk mag ge­steld wor­den. Alice Pavor

Ci­ne­ma­brie­ven­bus

AI­GRET­TE, T/S. — 1) Die ar­tis­te sloot een tij­de­lij­ke ver­bin­te­nis af met de fran­sche maat­schap­pij welke die film draai­de.

2) « Ma­da­me Sans-Gêne » zal hier den­ke­lijk rond het einde van dit sei­zoen, zoo niet tij­dens het vol­gen­de ver­toond wor­den.

3) Bij­dra­ge voor Vrije Tri­buun is niet ac­tu­eel ge­noeg, meer en kan bij­ge­volg, tot ons groot spijt, niet wor­den op­ge­no­men.

FLEUR-DE-BLE-GENT. — 1 ) Ramon No­var­ro kan in de Fran­sche en En­gel­sche taal ge­schre­ven wor­den; adres: c/o Rex In­gram Pro­duc­ti­ons, 33, rue de Surène, Paris,

2) Hij zendt gra­tis zijn photo.

CRE­DIT, T/S. — 1) Pola Negri, adres: c/o Pa­ra­mount Pic­tu­res, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Hoot Gib­son, adres: c/o Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

/. S. — I) Ber­nard Goetz­ke, adres: 14, Fre­de­ri-cas­tras­se, Ber­lin-Char­lot­ten­burg.

2) Hardy von François, adres: c/o Zak-Ver­lag, Inn-Stras­se, 27, Neukölln.

3) Georg John, adres: 29, Ro­sen­hain­ei­stras­se, Ber­lin W. 30.

WAL­LY-DOM­MEL­DAN­GE (G. H.). — 1) Wil Ro­gers, adres: At Cul­ver City (Cal.) U.S.A.

2) Mack Sen­nett, adres: 1712 Glen­da­le Bcul-vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Hall Roach, adres: Was­hing­ton Boul­vard, Cul­ver City (Cal.) U. S. A.

HIC­TOR VUGO. — 1) Mary Pick­ford is ge­bo­ren op 8 April 1893 en Dou­g­las Fair­banks op 23 Mei 1883.

2) Alla Na­zi­mo­va is ge­bo­ren op 22 Mei 1879.

3) Ei­l­een Sed­ge­wick kan in de Fran­sche en En­gel­sche taal ge­schre­ven wor­den; adres: Boul-vard Ap­part­ments, Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

N. B. — Neen, hoor, maar die me­neer is er dol ver­liefd op!

FER­DI­NAND HENRY (Eec­ke­ren). — Al die fil­men wer­den op de Bel­gi­sche markt ge­bracht door het huis Pathé, Adolp­he Max Laan, Brus­sel.

DIANA. — I) Nor­man Kerry kan in de En­gel-schee en Fran­sche taal ge­schre­ven wor­den.

2) Mild­red Har­ris, adres: c/o Suite 523 Taft Buil­ding, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Kan ins­ge­lijks in de Fran­sche en En­gel­sche taal géschre­ven wor­den.

ON­DER­WIJ­ZE­RES­JE. — 1) Het adres van Paul Rich­ter is München is het juis­te.

2) Ru­dolf Klein-Rog­ge, adres: 31, Steg­lit­zer-stras­se, Ber­lin-Lich­ter­fel­de.

3) Dit hangt af van de ci­ne­ma­be­stuur­ders welke die film voor hun zaal moe­ten af­hu­ren; er be­staat ove­ri­gens zeer wei­nig kans toe dat men die band hier nog zal te zien krij­gen.

N. B. — Zooals u ziet, is de voor­zich­tig­heid nog immer de moe­der van den por­ce­lein­win­kel.

ZAZA. — 1) Ru­dolph Va­len­ti­no kan in de Fran­sche en En­gel­sche taal ge­schre­ven wor­den; zendt gra­tis zijn photo; adres: 7139, Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Ivan Mosjou­ki­ne kan in de Fran­sche en Rus­si­sche taal ge­schre­ven wor­den; zendt zijn photo tegen ver­goe­ding van 2 fr.; adres: c/o Stu­dios Al­ba­tros, 53, rue du Ser­gent Bo­bil­lot, Mon­treuil-Sous-Bois (Fran­ce).

3) Jean De­val­de, in de Fran­sche taal te schrij­ven; vergt 2 fr.; adres: 31, Bou­le­vard de Strass-bourg, Paris.

LU­CIL­LE VERF EVIL. — 1) Con­stan­ce Bin­ney' meet lm. 67, on­ge­huwd. Draait nog steeds.

2) Van welke maat­schap­pij was die film, daar we ver­moe­den dat deze onder een an­de­re naam hier aan de markt is ge­bracht.

MAX, T/S. — 1) Wanda Haw­ley, adres: c/o Suite 523 Taft Buil­ding, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2) Blan­che Monte!, adres: 92, Ave­nue des Ter­nes, Paris.

3) Lewis Stone, zelf­de adres als Wanda Haw­ley.

VER­GEET-MI J-NIET­JE. — 1) In­dien u voor drie maand zijt ge­a­bon­neerd, dan be­gint de vol­gen­de tri­mes­ter met 1 April.

2) Con­rad Veidt. adres: 105, Kurfürsten­damm, Ber­lin-Ha­len­see.

3) Li­li­an Gish is ge­bo­ren op 14 Ok­to­ber 18% en Doro­thy op 1 1 Maart 1898.

4) De man­ne­lij­ke hoofd­ver­tol­ker in « De Witte Zus­ter » was Ro­nald Col­man.

N. B. —- We nemen het op net zooals in het lied: « t Heeft wel­licht geen groote waar­de, maar toch stem ik het mijn lied__»

MAR­CEL, T/S. — 1) Char­les Hut­ch­in­son, adres: 801, Ri­ver­si­de Drive, New-York City (U. S. A.).

2) Ge­or­ge Lar­kin, adres: c/o Ed. Small, 1493, Broad­way, New-York-Ci­ty (U. S. A.).

3) Jac­que­li­ne Logan, adres: c/o Suite 523, Taft Buil­dihg, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

SU­ZAN­NE. — I ) Pola Negri is groo­ter dan Glo­ria Swan­son.

JENNY. — 1) Wil­li­am Des­mond kan in de Fran­sche en En­gel­sche taal ge­schre­ven wor­den, hij zendt gra­tis zijn photo; adres: Athle­tic Club, Los An­ge­les (Cal) U. S. A.

2) Op een brief naar het bui­ten­land hoeft fr. 0.75 port.

3) We raden wel uw klein ge­heim­pje, maar weet u wel dat Wil­li­am reeds lang lid is van het gild’ der ge­lap­te kous, en zelfs reeds huis­va­der is? Als we u hier­door nu maar niet ont­goo­cheld heb­ben.

LENNY, T/S. — I) Jaque Ca­te­lain, adres: 45, Ave­nue de la Mot­te-Pi­quet, Paris.

2) Hij is in 1897 ge­bo­ren.

3) Wat nieuws wen­scht u over Ha­rold Lloyd te ver­ne­men?

ABD-EL-KA­DER, T/S. — 1) Dit tooneel is een zeer ver­nuf­ti­ge truk­ka­ge.

2) Tand­pijn is min­ne­pijn, zoo­dus zijn we er voor niets tus­schen...

FILM-RE­VUE

THEO. — 1) Voor het oog­en­blik is die film hier ner­gens aan­gek­pn­digd; we kun­nen ech­ter niet met ze­ker­heid zeg­gen waar hij nog zal ver­toond wor­den; dit hangt af van de ci­ne­ma­be­stuur­ders, welke hem voor hun in­rich­tin­gen die­nen af te huren.

2) Net het­zelf­de.

MI­A­MI-CLUB, T/S. — 1) Wat hebt u hen ge­schre­ven? Mis­schien zijn uwe brie­ven wel ver­lo­ren ge­raakt; best doet u ze hen nog eens te her­in­ne-ren.

2) Zie ant­woord 1) aan Hic­tor Vugo.

3) Hoe zoudt u nu wil­len dat een film­ster da­ge­lijks een paar hon­derd brie­ven opent, door­leest en be­ant­woordt! Wij, met onze brie­ven­bus, kun­nen het maar al te best voor­stel­len hoe het er daar moet toe­gaan.

N. B. — Dank u voor het aan­bod, maar als u mis­schien een kopje thee te veel hebt? —

BRU­NET­TE. — 1) Glo­ria Swan­son heeft rood­bruin haar dat op de pho­to­grap­hie zwart voor­komt.

2) Nat­ha­lie Lis­sen­ko er» C-av­de Mérelle, zijn

twee ver­schil­len­de ci­nem­n­ar­tis­ten: de eer­ste is

een Rus­si­sche, de twee­de een Kran­sche.

3) The­o­do­re Kos­loff is hoe­ge­naamd geen prins; is van Rus­si­sche af­komst.

MY RUDI. — 1) Ro­bert Fra­zer, adres: c/o suite 523, Taft Buil­ding, Hol­ly­wood (Cal.), U. S. A.

3) Char­les de Ro­chefort, adres: 17, rue Vic­tor Massé, Paris.

N. B. •— We vin­den U nog al heb­zuch­tig Rudi zoo maar voor U al­leen in te pal­men; ware het nu niet beter te schrij­ven: « Our Rudi », t is toch im­mers al­le­mans... schat!

AU-BEN-DAR­AK, T/S. — 1) Ger­tru­de Astor, adres: 1755, Vine Street, Hol­ly­wood (Cal.), U. S. A.

2) C. Fer­gu­son, adres: 6826, Odin Street, Hol­ly­wood (Cal.), U. S. A.

3) Renée Adorée, adres: c/o Metro Stu­dios, 1025, Li­li­an Way, Los An­ge­les (Cal.), U. S. A.

N. B. —-Zen­den allen gra­tis hun photo.

ROBIN T/S. — 1) Alice Terry, adres: c/o Rex In­gram Pro­duc­ti­ons, 33, rue de Surène. Paris.

2) Maë Mur­ray, adres: c/o Metro Gol­dwyn Stu­dios, Cul­ver City (Cal.), U. S. A.

3) Mary Pick­ford. adres: 7100, Santa Mo­ni­ca Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.), U. S. A.

LA­BRA­DOR. — 1) Voor wat dit boek aan­gaat, be­roeps­ge­heim laat ons niet toe hier meer over te zeg­gen.

2) Het spijt ons U te moe­ten zeg­gen dat we­gens het niet door den beu­gel kun­nen van ze­ke­re uit­druk­kin­gen, uwe in­zen­ding voor de Vrije Tri­buun niet kan op­ge­no­men wor­den.

3) Dank U voor dit adres, maar weet U dat de Vine Street de ach­ter­kant is der ge­bou­wen ge­le­gen aan de Selma Ave­nue en dat dit gan­sche ge­bou-wen­kom­plex de Pa­ra­mount Stu­dios bevat...

LA­CHEND MOND­JE. — 1) Jack Dem­psey is on­langs ge­huwd met Es­tel­le Tay­lor; zij zijn nog in hun wit­te­broods­we­ken en heb­ben nu aan gansch wat an­ders te den­ken dan aan draai­en.

2) De « Nie­be­lun­gen »: rol­ver­deel­ing: Ko­nin­gin Mote (Ger­tru­de Ar­nold); Kriem­hil­de (Mar ga­re­te Shön); Ko­ning Gun­ther (The­o­door Loos); Ge­re­not (Hans Carl Mul­ler); Gi­sel­her (Erwin Bis­wan­ger); Sieg­fried (Paul Rich­ter); Brun­hiel-de (Hanna Ralph); Wal­ter van Al­ze­gy (Ber­nard Goetz­ke); Hagen Tron­je (Hans Adal­bert von Schiet­ton); Dankwart (Hardy von François);

Mime (Georg John); De -pries­ter (Georg In­rows-ki).

3) Een klei­ne hönderd.

LU­CI­EN­NE. — Har­ri­son Ford is in 1892 ge­bo­ren; kan in de Fran­sche en En­gel­sche taal ge­schre­ven wor­den; adres: Lambo Club, 130, West, 44th Street, New-York City (U. S. A.).

UL­TI­MO T/S. — 1) Zie ant­woord Nr 3 aan Hic­tor Vugo.

2) De hoofd­rol in « De Dan­se­res van den Nijl » werd vertólkt door Car­mel Myers; adres: 5721, Carl­ton Way, Hol­ly­wood (Cal.), U. S. A.

3) Norma Tal­m­ad­ge, adres: Uni­ted-Stu­dios,

Mel­ro­se Ave­nue, 5341, Hol­ly­wood (Cal.), U.S.A.

N. B. — Al die ar­tis­ten zen­den gra­tis de hun ge­vraag­de photo.

JULIA EN PIER­RE. — 1) Clara Kim­ball Young adres: Gar­son Stu­dios, 1845, Glen­da­le Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.), U. S. A.

2) Ei­l­een Percy, adres: Fox Stu­dios, 1401.

Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.), U. S. A.

3) Wal­la­ce Carr, adres: c/o Suite 523, Taft Buil­ding, Hol­ly­wood (Cal.), U. S. A.

N. B. — In dit geval, onze in­ni­ge deel­ne­ming, hoor!

LICO. — 1) De ver­ta­ling van dit Duit­sche op­schrift luidt: bij Stern­film ge­sel­schafft niet meer werk­zaam; ver­der adres on­be­kend: tracht U eens via: c/o 3, rue de Ro­croy, Paris.

2) Dou­g­las Fair­banks, zelf­de adres als Mary Pick­ford, zie ant­woord Nr 3 aan Robin.

3) Re­gi­nald Denny is ge­huwd en is zelfs reeds

huis­va­der; voor wat het twee­de ge­deel­te uwer vraag be­treft, h’m! h’m!

N. B. — Aan­ziet U ons dan voor zóó’n in­dis-kreet schep­sel? Beste groe­ten terug.

CHU-CHIN-CHO W. — 1) U hebt over­schot

van ge­lijk! Het was des­tijds een wed­loop tus­schen de twee Ame­ri­kaan­sche film­maat­schap­pij­en welke dit sce­na­rio draai­den; zij die ver­loor zag zich na­tuur­lijk ver­plicht er een an­de­ren naam aan te geven.

2) Maakt het U niet druk­ker dan noodig is:/ mor­gen komt een re­fe­ren­dum dat Uw lie­ve­ling weer met zoo­veel dui­zen­den stem­men meer aan het hoofd der po­pu­la­ri­teit­lijst plaatst.

3) Lu­cien Dalsa­ce, ge­bo­ren op 14 Ja­nu­a­ri 1893; • adres: 4, rue de Four­croy, Paris.

N. B. — Bij ge­le­gen­heid vol­doen we aan uw wen­schen, en met uw ove­ri­ge ge­zeg­den is het schaam­terood over de wan­gen van al de be­trok­ken per­so­nen ge­va­ren.

ALICE PA VOR. — l) Een reu­zen­kas­sei viel van ons hart bij het lezen van dit on­ver­wacht schok­kend nieuws­je! Einde goed alles goed, niet? Voor­wat de per­soon in kwes­tie aan­gaat, we zou­den er veel kun­nen over zeg­gen, maar weet U dat hij ver­za­me­ling in al­ler­lei kor­res­pon­den­ties houdt?

2) Bij­dra­gen voor de Vrije Tri­buun zijn immer wel­kom; deze welke U zond wor­den op­ge­no­men, des­noods bren­gen we er zelf wel een lich­te « re­tou­che » (om in den stijl uwer liéve­lings­be­zig-heid te blij­ven) aan toe. Maar zorg er in vre­des­naam voor het met de 25 lij­nen-cen­suur niet aan den stok te krij­gen.

3) We teek­e­nen de kwes­tie over Alla Na­zi­mo vas teek­e­ning in onzen zak­ka­len­der op, en L zult zien dat we het niet zul­len ver­ge­ten. Gulle groe­ten terug!

NEMO.

N .B. — Vra­gen ons na Zon­dag toe­ge­ko­men wor­den in het vol­gend num­mer be­ant­woord.

FILM-RE­VUE

Cecil De mille s eigen com­pagnv

k\f AAR wij ver­ne­men zal Cecil de l'yl Mille zijn eigen or­ga­ni­sa­tie heb- '"•i ben, welke in­ge­schre­ven is in den De­la­wa­re Staat, met een ka­pi­taal van 10.000.000 dol­lars. Hij is het voort­bren­gend hoofd van een nieu­we maat­schap­pij, de Ci­ne­ma Cor­po­ra­ti­on of Ame­ri­ca. Dezes fil­men zul­len uit­ge­ge­ven wor­den door de Pro­du­cers Dis­tri­bu­ting Cor­po­ra­ti­on, waar­van John C. Flinrt de vi­ce-pre­si­dent en Paul C. Mon­ney de pre­si­dent is. M. De Mille zal ins­ge­lijks als vi­ce-pre­si­dent fun­geeren en ge­last wor­den met de voort­brengst.

Cecil De Mille met echt­ge­noote in hun tuin te Hol­ly­wood

In ver­band hier­me­de spreekt men van de Stu­dios van den af­ge­stor­ven Tom In-ce, te Cul­vor City. Deze zijn door Cecil de Mille aan­ge­kocht voor 500.000 dol­lars; er zou door de Pro­du­cers Dis­tri­bu­ting Cor­po­ra­ti­on en hem een schik­king ge­trof­fen zijn waar­bij hij een ge­deel­te van dit geld terug zou ont­van­gen. De Ince Stu­dios wor­den ge­re­kend de beste in­ge­richt te zijn van de gan­sche Càli­for-ni­sche kust; hier zou de Mille een paar pro­duc­ties van hem zelf voort­bren­gen en er een twin­tig­tal an­de­re be­stu­ren, ge­du­ren­de het jaar. Zijn sa­la­ris zou 6.000 dol­lars per week be­dra­gen, plus de per­cen­ten, het­welk een hoog be­drag zou vor­men.

De nieu­we Ci­ne­ma Cor­po­ra­ti­on of Ame­ri­ca wordt ge­steund door een aan­tal be­ken­de fi­nan­ciers, waar­on­der Je­re­miah Mill­bank, be­stuur­der van Case Poem­roy and Co, de­wel­ke ook de Sou­t­hern Rail­road over­ge­no­men heeft. Flii is te­vens be­stuur­der van de Chase Na­ti­o­nal Bank en van de Hoc­king Val­ley Rail­road Com­pa­ny, en is bij de Pro­du­cers sinds dezes be­staan. Kont­rak­ten zijn ge-teek­end tus­schen de nieu­we maat­schap­pij en de Mo­ti­on Pic­tu­re Ca­pi­tal Cor­po­ra­ti­on, de­wel­ke een ka­pi­taal­krach­ti­ge or­ga­ni­sa­tie is en vele on­af­han­ke­lij­ke voort­bren­gers steunt, waar­van de mees­te hun fil­men in­ge­ge­ven wor­den door de Pro­du­cers. Zij zal gel­de­lijk mede wer­ken aan ver­schil­len­de pro­duc­ties, welke voor de vol­gen­de vijf jaren ver­schil­len­de mih li­oe­nen dol­lars ver­gen. De Mo­ti­on Pic­tu­re Ca­pi­tal Or­ga­ni­sa­ti­on werd ten jare 1923 ge­sticht door Frank R. Wil­son, welke nu pre­si­dent is en met hem wer­ken mede een groep wel­be­ken­de ka­pi­ta­lis­ten.

Je­an­nie Mac­pher­son, welke « De Tien Ge­bo­den » schreef, als­ook vele an­de­re de Mille s suc­ces­sen, ter­wijl hij re­gis­seur was bij *de Fa­mous Play­ers, zal in de nieu­we com­pa­ny ver­bon­den zijn, en een aan­tal vroe­ge­re Pa­ra­mount­spe­lers zul­len, naar men zegt, met hem mede gaan. Le­a­tri­ce Joy, Rod La Roc­que, Flo­ren­ce Vidor, Mary Astor, Lil­li­an Rich, Julia Faye, Bar­ba­ra Bed­ford, Clive Brook, War­ner Bax­ter, wor­den leden der nieu­we or­ga­ni­sa­tie, ter­wijl Beu­lah Marie Dix, Ber­tram, Mil­hau­ser, Brad­ley King, Olga Printz­lau, Frank Urson, Paul Uribe en an­de­ren aan­gewórven wor­den. Veel zal er na­tuur­lijk van af­han­gen hoe ver deze ar­tis­ten met hun kont­rak­ten staan bij een an­de­re maat­schap­pij; doch, er wordt druk on­der­han­deld. In elk geval zal er veel ge­schre­ven wor­den over ont­sla­gen en nieu­we en­ga­ge­men­ten.Het nieu­we sei­zoen be­looft een aan­tal ver­ras­sin­gen.

Pro­du­cers Dis­tri­bu­ting Cor­po­ra­ti­on wordt ge­fe­li­ci­teerd met haar aan­winst van Cecil B. de Mille. Wie er veel zal bij win­nen is den on­af­han­ke­lij­ken voort­bren­ger. Het plan der maat­schap­pij is nu ook om een aan­tal nieu­we the­a­ters op ie rich­ten, waar ins­ge­lijks de klei­ne voort­bren­ger zijn fil­men zal kun­nen ver­too­nen het­geen voor deze een groote aan­moe­di­ging is. Uit­heem­sche pro­duc­ties zul­len dcor deze or­ga­ni­sa­ties een bree­der veld ge­o­pend wor­den.

In de ko­men­de maan­den is er alzoo veel werk in het voor­uit­zicht. P. D. G.

welke in “En­ti­ce­ment,, (Be­koor­lijk­heid) de lei­dings­rol speelt, ziet men hier­bo­ven af­ge­beeld als de bruid in deze film.

Om­trent een Ame­ri­kaansch hu­we­lijk zegt deze ar­tis­te:

« Wan­neer de dag van het hu­we­liik be­slo­ten is, en schik­kin­gen zijn ge­no­men voor de be­kend­ma­king en in­vi­ta­ties (wel­ke­ge­woon­lijk drie weken op voor­hand \yor­den ge­zon­den) dan wordt den pries­ter ge­raad­pleegd waar de ce­re­mo­nie zal plaats heb­ben. Is het in de kerk of is het thuis, steeds wor­den er over­al een massa bloe­men aan­ge­bracht ter ver­sie­ring en dit op kos­ten van de bruid. Huwe’ijken wor­den ge­woon­lijk ge­slo­ten op den mid­dag of drie tot vier uur later. »

iK­sQjSSr J *<$>* K iiS­Q­zii g£|

FÏLM.​REVUE

FILM-RE­VUE

ZUS­TER­TJE

Dra­ma­ti­sche co­me­die met

MAY MAC AVOY

Sce­na­rio van Olga Pri­niz­lau - - Tooneel­schik­king van Mauri­ce Camp­bell

Sllilllllllllll­lill

I N een der volk­rijk­ste buur­ten eener I groote stad, in die buur­ten waar de « men­schlie­vend­heid stil­aan ver­dwijnt, leeft een arme we­du­we, Fe­li­cie Mar­tin, die stil­aan door den ar­beid bet ge­zicht ver­liest... Zij beeft voor steun haar doch­ter Jenny, waar­van de glim­lach en de lief­tal­lig­heid het schoon­ste ver­sier­sel zijn der « Peter’s Bar », waar zij be­dien­de is.

Jenny voor de kas een brief­je van vijf­tig fran­keÄ zeker door haar pa­troon ver­lo­ren. Haar eer­ste ge­dach­te is dan ook het hem terug te geven, maar dan denkt zij aan haar broer, ver­ste­ven van de koude. Zij be­houdt het geld om hem een warm kleeding­stuk te koop­en.

Des an­de­ren­daags is de dief­stal ont­dekt: Jenny is ver­plicht het geld bin­nen de vier en twin­tig uren terug te stor­ten.

Om de klei­ne in­kom­sten een wei­nig te ver­groo­ten, ver­koopt Jac­ques, haar vijf-tien-ja­rig broer­tje, dag­bla­den. .Wan­neer de koude hem als ver­stijft, en zijn maag alarm slaat, geeft Jenny hem in stil­te een goed kopje warme kof­fie.

Al­hoe­wel de zaken der bar zeer goed gaan, dank zij Jenny, is de pa­troon nooit te­vre­den, blij stelt de haar be­loof­de ver-hoo­ging al­tijd uit.

Ze­ke­ren avond, na de slui­ting, vindt

Om dezen toe­stand te red­den, be­sluit Jac­ques het kleeding­stuk terug te ver-koop­en, maar hij wordt door eeni­ge niets­doe­ners mee­ge­troond. Door de po­li­tie ont­dekt, wordt hij in een ver­be­te­rings­ge-sticht op­ge­slo­ten.

In­tus­schen is de moe­der door de ont­be­rin­gen ge­heel met blind­heid ge­sla­gen. Omdat ze niets van hqt voor­ge­val­le­ne zou af­we­ten, zegt Jenny haar, dat Jac­ques in een an­de­re stad werk ge­von­den heeft.

FILM-RE­VUE

en ver­trok­ken is zon­der haar te kun­nen komen om­hel­zen.

Eeni­gen tijd later wordt Jac­ques door zijn goed ge­drag en zijn be­wijs van be­rouw in vrij­heid ge­steld; hij komt zijn zusje op­zoe­ken.... Wien het meest ver-wondrd is, is wel hij.... hij ziet voor zich een groote schoo­ne Bar, met bo­ven­op den naam van Mar­tin zijn naam dus...

Jenny, zeer over­last, troont lief voor een me­nig­te, die stil­aan aan­groeit—

Door welk ge­luk­kig toe­val is het Jenny ge­lukt voor eigen re­ke­ning te be­gin­nen?

Dit is het gehéim van de f.​lm...

In dit hart­roe­rend drama krijgt men ins­ge­lijks een aan­doen­lij­ke lief­dero­man te zien__

31, Chaussée de Haecht, Brus­sel

(Porte de Schae­r­beekJ

Gi­ne­ma­nieuwsj es

VOOR ZIJN nieu­we film «Na­po­le­on« vraagt Abel Gance jonge meis­jes van 15 tot 23 jaar; zij moe­ten noch pho­to­ge­niek noch dra­ma­tiek zijn. Zij moe­ten zich met een hun­ner photo’s aan­bie­den vanaf 25 Fe­bru­a­ri en vol­gen­de dagen, tus­schen 2 en 4 uur ’s mor­gens; dit in de stu­dies van Abel Gance, quai du Point-du-Jour, 40, te Bil­lan­court, Fran­ce. Daar te vra­gen naar Mr. Gelt­mann, al­ge­meen be­stuur­der der regie.

Be­richt aan de lief­heb­sters!

CHAR­LIE CHAP­LIN zou aan een an­de­re film bezig zijn. in den aard als « A Woman of Paris«. Doch, hij zou dit zoo­veel mo­ge­lijk ge­heim hou­den en in­tus­schen­tijd aan een klucht bezig zijn. Edna Pur­vi­an­ce zou hier­in ook de hoofd­rol ver­tol­ken en een ge­deel­te van de film zou op­ge­no­men wor­den in En­ge­land.

VEEL BE­LANG wordt ge­hecht aan het be­richt, als zou­den Mary Pick­ford en Dou­g­las Fair­banks bei­den in een­zelf­de film de hoofd­rol­len ver­tol­ken; veel meer zal er later over ge­zegd wor­den, daar dit eerst zal kun­nen ge­beu­ren nadat hun te­gen­woor­di­ge pro­duc­ties geëin­digd zijn. Ei werd ge­zegd dat Mary’s re­gis­seur, Wil­li­am Beau-di­ne zou zijn, bij spe­ci­a­le toe­la­ting van War­ner Bros. Doch later is dit te­gen­ge­spro­ken door War­ner Bros zelf, daar zij, ge­zien hun vol­gen­de plan­nen, Beau­di­ne niet mis­sen kun­nen.

JOHN GRIF­FITH WRA Y is tot di­rec­teur-ge-ne­raal aan­ge­steld van Uni­ver­sal City, in de plaats van Ju­li­us Bern­heim, welke die func­tie ver­schei­de­ne jaren ver­vuld heeft. Bern­heim heeft zijn ont­slag ge­ge­ven daar hij Ame­ri­ka ver­laat.

OP HET OOG­EN­BLIK dat wij dit schrij­ven, zal Jo­seph Schen­ck, het nieu­we hoofd van Uni­ted Ar­tis­tes, reeds een kont­rakt geteek­end heb­ben om te Ber­lijn een groot ihe­a­ter over te nemen.

« CHAR­LEY'S AUNT », de nieu­we Ameii-kaan­sche klucht, naar het be­ken­de the­a­tei­blij­spel, be­haalt in Ame­ri­ka een reu­zen­suc­ces.

CLARA KIM­BALL YOUNG is, na een jaar af­we­zig­heid, naar het zil­ve­ren scherm te­rug­ge­keerd; zij draait in een film «Lying Wives», onder be­stuur van Ivan Abram­son, een on­af­han­ke­lijk voort­bren­ger.

ROGER LION, welke juist de bui­ten­zich­ten geëin­digd' heeft voor « La Clé de Voute », is nu te Epi­nay aan het draai­en.

Pho­to­hoek­je

MIAMI CLUB ont­ving gra­tis de photo van:

Ha­rold Lloyd, form. 22x17, na 3 maan­den; Agnes Ayres, 24x19, na 2 maan­den.

LA­BRA­DOR ont­ving gra­tis de photo van Betty Comp­son, 17x13.

MAX ont­ving gra­tis de photo van Wil­li­am S. Hart, 21.5x16.5, na 34 dagen; Agnes Ayres, 18x12.5. na 35 dagen; Pau­li­ne Garon, 18x12.5, na 35 dagen.

LA­CHEND MOND­JE ont­ving gra­tis de photo van Char­lie Chap­lin, na 43 d.; Roscoë Ar­bu­cle, na 35 d.; Frank Mayo, na 71 d.; Lila Lee, na 85 dagen; Doro­thy Phi­lips, na 42 d.; Ha­rold Lloyd, na 56 d.; Pola Negri, na 36 d.; Glo­ria Swan­son, na 85 d.; Jack Holt na 71 d.; Wil­li­am Far-num, na 43 d.; Mil­ton Sills, na 43 d.; Bebe Da­niels. na 63 d.; Jac­kie Coo­g­an, na 80 d,; Tho­mas Meighan, na 63 d.; Mary Phil­bin, na 47 d.; Viola Dana, na 60 dagen (allen for­maat 12.5x 17.3); Betty Comp­son, 19x24, na 37 d.; Wil­li­am S. Hart, 16.5x21.5 na 42 d.; R. Va­len­ti­no, iri « Mon­si­eur Beau­cai­re », 16.5x21.5, na 52 dagen; Lu­ci­a­no Al­ber­ti­ni, post­kaart, na 39 d.; Mary Pick­ford, in « Doro­thy Ver­non van Had­don Hall», 16.5x21.5, na 97 d.; Bar­ba­ra La Marr, brui­ne photo, 16.5x20.5, na 50 d.; Norma Tal­m­ad­ge, I9x 24 na 73 d.; The­o­do­re Ro­berts, blin­kend photo, 15.5x20.5, na 45 d.; Harry Piel, post­kaart, na 17 dagen; Mary Odet­te, post­kaart, na 17 dagen.

12

FILM-RE­VUE

COL­LEEN MOORE

COL­LEEN Moore was om zoo te zeg­gen een ge­bo­ren film­speel­ster. Van haar pr­jl­ste jeugd zat er tem­pe­ra­ment in haar en velen schrij­ven dit toe aan het feit, dat zij een groot­moe­der had in Kil­ken­ny (Ier­land) en een an­de­re in Eding­burg (Schot­land) waar­door zij

ge­bu­ren waar­van zij de be­stuur­ster çri re­gis­seur was. We­ke­lijks gaven zij ver-toon­in­gen en lie­ten de toe­schou­wers be­ta­len met knoop­en.

Zij ver­telt dat haar amb:tie steeds het tooneel was, maar dat zij van haar ou­ders geen aan­moe­di­ging kreeg. Haar vader beal­dus af­stamt van twee tem­pe­ra­ment­vol­le ras­sen.

Wan­neer zij nog een klein meis­je was speel­de zij al­tijd ko­me­die met één énkele per­soon als pu­bliek, zij zelf, in den spie­gel. Op 9-ja­ri­gen ou­der­dom vorm­de zij een com­pa­ny van al de kin­de­ren uit de

stem­de baar voor de mu­ziek en diens­vol-gens werd zij op­ge­leid ais pi­a­nis­te. Zij streed hard om haar ver­lan­gen ten uit­voer te kun­nen bren­gen, doch de fa­mi­lie bleef bij haar be­sluit en dus zag Col­leen op haar 15e jaar voor goed af om eens Sarah Bern­hardt te eve­na­ren.

FILM-RE­VUE

Het toe­val be­slis­te er ech­ter an­ders over. In 1916 ver­liet zij voor 14 dagen de mu­ziek­school, in De­troit, om haar ou­ders te be­zoe­ken. Van die ge­le­gen­heid maak­te haar moe­der ge­bruik om met haar in Chi­ca­go een be­zoek af te leg­gen bij een fa­mi­lie­lid. Op een avond waren zij ge-noodigd op een feest­je en be­vond zij zich plot­se­ling te­gen­over D. W. Grif­fith, de be­ken­de re­gis­seur. Men kan zich voor­stel­len hoe ont­roerd zij was, zich in te­gen­woor­dig­heid te be­vin­den van den groo­ten man waar­over zij zoo­veel ge­hoord had. Zij wer­den aan hem voor­ge­steld en haar ver­lan­gen van vroe­ger kwam op­eens terug boven. Col­leen Moore deed al wat zij kon om op Grif­fith eeni gen in­druk te maken, waar­over zij later me­nig­maal ge­la­chen heeft.

Zij moet zeker niet zoo gek er uit ge­zien heb­ben als zij in den be­gin­ne dacht, want later in den avond kwam Grif­fith op haar af en vroeg haar of het dan toch bij haar zoo n ver­lan­gen was om film­speel­ster te wor­den. Hét was haar eeni­ge droom, ant­woord­de zij, maar moe­der zegde dat zij te jong was en er bij Col­leen ab­so­luut niets in­stak wat tooneel be­trof. Doch zij kon M. Grif­fith niet over­tui­gen want deze wilde het jonge meis­je toch eens een kans geven. Vader werd per te­le­gram ver­wit­tigd en moe­der en doch­ter ver­trok­ken naar Los An­ge­les.

Haar eer­ste film was « The bad Boy » met de over­le­den Ro­bert Har­ron. Zij moet zeker be­val­len heb­ben want zij bleef bij Grif­fith een jaar. Van­daar ging zij naar de Selig Co, waar zij haar eer­ste groote rol speel­de. In ver­schil­len­de fil­men trad zij op, te­gen­over Char­les Rajen Ses­sue Haya­kawa. Het geluk lach­te haar steeds toe want zij werd ge­vraagd voor de Mar­shall Nei­lan Pro­duc­ties.

In het begin speel­de Col­leen Moore steeds dra­mas en co­me­dies, maar later vond zij meer ge­noe­gen in kluch­ten. Het ko­miek zijn is haar in­ge­bo­ren, want tus-schen de pau­zen van het maken van een film', is zij al­tijd ge­neigd om de man­ne­lij­ke « Stars » na te boot­sen, zooals Dou-'glas Fair­banks in « D’Ar­tag­nan » en Char­lie Chap­lin in zijn be­kend pakje.

Op het oog­en­blik is Col­leen Moore een « Star » der First Na­ti­o­nal Pic­tu­res van New-York en haar af­beeld­sel hier­bo­ven is;n de film « So Big ».

Een dich­ter tracht­te eens haar oogen te be­zin­gen en begon: « Oh, blau­we oogen, zij gaan mij door de ziel », maar op­eens' zag hij dat zij bruin waren en begon op­nieuw: «Brui­ne oogen is een dich­ters droom ». De man liet het ste­ken want nu zag hij dat het eene oog van Col­leen blauw en het an­de­re bruin was.

OOOOOO OOOOOOOOOOOOOO * 4* OOOQOOOO * * oooooooooooooo

Gi­ne­ma­nie­uui­sies

EEN ZEER BE­LANG­RIJ­KE CON­FE­REN­TIE

zal er in de Lente plaats heb­ben tus­schen Wil­li­am R. Fra­ser, al­ge­meen be­stuur­der van Ha­rold Lloyd, en Wil­li­am Vogel, welke han­delt in naafn van Ru­dolph Va­len­ti­no. Vogel zal, na de con­fe­ren­tie, naar Eu­ro­pa ver­trek­ken om na te gaan hoe men in het bui­ten­land de ver­koop van Ame-ri­kaan­sche fil­men re­gelt; ook om de fil­men der Ritz Stars ge­za­ment­lijk of af­zon­der­lijk te ver­koo-pen.

EEN .RO­MAN­TI­SCHE .ONT­MOE­TING 1 gt

ge­reed voor Ka­th­lyn Wil­li­ams, welke in haar pri­vaat leven Mrs. Char­les Ey­e­ton heet. Zij en haar echt­ge­noot be­slo­ten een reis om de we­reld te maken, doch, daar zij be­sloot eerst het Oos­ten te zien en hij lie­ver eerst rraar. Eu­ro­pa ver­trok, kwa­men zij ak­koord dat elk zijn zin zou vol­gen, waar­op zij el­kaar dan zul­len ont­moe­ten in de helft van de reis naar den aard­bol. Zij zijn ver­trok­ken en men denkt dat zij el­kaar zul­len ont­moe­ten aan de dok­ken op het ei­land Cey­lon.

POL A NEGRI is aan het werk voor een nieu­we film « The Char­mer », waar­in zij de rol ver­vult van een wild Spaansch berg­meis­je. welke daar­na een be­roem­de dan­se­res wordt.

VOL­GENS Arthur Kelly, de ver­te­gen­woor­di­ger in En­ge­land van Char­lie Chap­lin, zal dezes vol­gen­de film in En­ge­land zelf ge­maakt wor­den en voor titel dra­gen: «The Lucky Stri­ke».

1*1 LM EX­CHAN­GE INC. heeft twee ope­ra­teurs naar het Hei­lig Land ge­zon­den om op­na­men van de streek te doen. Zij ver­trek­ken op een der Pa-les­ti­na-Ame­ri­ka boo­ten.

DE FO­REST PHON­O­FILMS gaan trach­ten de film spreek­baar te maken; naar men zegt,’ zou deze maat­schap­pij een nieu­we uit­vin­ding ge­daan heb­ben met zulk suc­ces, dat men dit­maal de per­so­nen op het witte doek zal hoo­ren zin­gen en spre­ken!

NA «No­tre-Da­me de Paris» en «Les Miséra­bles», zal « Ruy Bias » op het witte doek ge­bracht wor­den. Al de ge­ken­de wer­ken van Vic­tor Hugo zul­len vol­gen. Dit is een goed mid­del om aan den roem van dezen ge­ben­den schrij­ver te her­den­ken. Deze film doet een roman her­le­zen.

.« L’EV­fIL­LEUR DT­N­STINCT » is de nieu­we film van Emi­lien Cham­pet­ter. Ar­mand Ber­nard (Plan­chet) zal de hoofd­rol ver­tol­ken. Naast hem, zul­len wij te zien krij­gen: Maria de Val­mbnd, Blan­che de Nord, de la Croix, Da­niel Lau­rent, Ber­til, Sud­borg, Gu­a­ri­neau, en ein­de­lijk de ge­ken­de dan­se­res Tera Gumod.

FILM-RE­VUE

Hi CI­NERO­MAN P

(Le Fléau de VHu­ma­nité — Human Wreck­a­ge)

Naar het sce­na­rio van C. Gard­ner Sul­li­van Tooneel­schik­king van John Grif­fith Wray.

Spe­ci­aal ver­werkt voor het witte doek met me­de­wer­king van Doro­thy Da­ven­port, de we­du­we" vn den be­treur­den Wal­la­ce Reid.

Film der Gran­des Pro­duc­ti­ons Cinéma­to­grap­hi­ques Van Brus­sel .

Vlaam­sche be­wer­king van Ed. NEORG.

ROL VER­DEEL IN G:

Ethel Mac Far­land Alan Mac Far­land Mary Fin­ne­gan Jimmy Brown Mme Brown Dr. Hill­man Mme Fin­ne­gan Steve Stone Dr. Blake Har­ris Dunn

Gin­ger Smith

Mme Wal­la­ce Reid James K rk­wood Bes­sie Love Ge­or­ge Hack­a­tor­ne Clai­re Me Do­well Ro­bert Me Kim Vic­to­ry Ba­te­man Harry Nor­thrup Eric Mayne Otto Hoff­man Phi­lip Slee­man Lu­ci­le Rick­sen

IN­LEI­DING:

Nu dat de schoo­ne we­du­we van den be­treur­den Wal­la­ce Reid terug gaan fil­men is, den­ken wij'

Wal­la­ce Reid in de Pa­ra­moimt­film « De Weg naar de Glo­rie! »

goed met onze le­zers in het kort de be­schrij­ving te geven van het treur­spel welke deze ge­luk­ki­ge lie­den ge­schei­den heeft.

Doro­thy Da­ven­port, voor­dat zij Wal­la­ce huwde; had groote naam ge­maakt op tooneel en ci­ne­ma; na haar hu­we­lijk zag zij van deze loop­baan af om zich ge­heel aan haar huis­hou­den te .wij­den. Hun geluk, zoo raar bij ci­ne­ma-ar­tis­ten, was on­uit­spre­ke­lijk; dit werd nog ver­groot door de ge­booi­te van

WAL­LA­CE REID

De dood van Wal­la­ce Reid was des te .tra­gi­scher daar deze ar­tist, om zoo te zeg­gen, de meest ge­lief­de film­star was en in de volle glo­rie zij­ner tri­om­fen ge­stor­ven is. Hij stierf in een zie­ken­huis ten ge­vol­ge van het mis­bruik van morp­hi­ne; na eerst eene dosis' ge­no­men te heb­ben uit nieuws­gie­rig­heid, daar­na eens na eene zware dag­taak om zich een wei­nig te ver­dooven, werd hij er lang­za­mer­hand aan ve’.slaafd. De ge­vol­gen er van voe­len­de, be­sloot hij met held­haf­ti­gen moed er tegen te strij­den met me­de­wer­king van zijne lieve vrouw. Hij nam zijn in­trek in een zie­ken­huis waar hij wist dat hij on­mo­ge­lijk de ge­vaar­lij­ke ver­doo­vings-mid­de­len krij­gen kon; maar he­laas, het was reeds te laat.

Men kan wel be­grij­pen welke mart me­vrouw Reid moet ge­le­den heb­ben, zij, die haar echt­ge­noot ver­af­good­de. Wat al moei­te, wat al op­of­fe­rin­gen heeft zij niet ge­daan om haar lie­ve­ling te red­den. Al hare ge­be­den, al haar smeek­en gin­gen tot Hem, om toch maar den nood­lot­ti­gen dood van den echt­ge­noot en vader af te wen­den. Dag na dag, nacht na nacht, speel­de het drama zich ver­der af, on­zicht­baar voor dit pu­bliek waar­voor zij en Wally der­ge­lij­ke dra­mas ver­tolkt had­den, uit­ge­von­den door vrucht­ba­re schrij­vers... Daar­na viel het gor­dijn, _ De dood van Wal­la­ce Reid...

FILM-RE­VUE

Lang­zaam vocht me­vrouw Reid tegen het ver­driet, troost zoe­ken­de bij haar zoon­tje. Dan nam zij plots het be­sluit terug aan de film te gaan, zij die ge­dacht had voor goed er mede af­ge­bro­ken te heb­ben. Maar haar her­op­tre­den zou zijn om pro­pa­gan­da te maken tegen het nood­lot­tig ver­bruik vafi cocaïne, morp­hi­ne, opium en an­de­re lang­zaam dood­en­de ver­gif­ten. Is dit niet eene held­haf­ti­ge daad'? An­de­re huis­hou­dens wil­len be­hoe­den voor eene ramp zooals zij er een ge­kend heeft. Er ligt iets edels in zulk een stap.

Op het oog­en­blik ver­toont men « Human Wre-ka­ge ». Het is een ge­schie­de­nis han­de­len­de over aan­ge­tas­te le­vens door voor­noem­de ver­gif­ten. Me­vrouw Reid vspeelt de rol van eene toe­ge­wij­de vrouw van een ad­vo­kaat welke ver­slaafd is aan morp­hi­ne; met de hulp zij­ner echt­ge­noote en een dok­ter, welke hun vriend is, ge­luk­ken zij er in het slacht­of­fer te ‘red­den van het « Beest », naam ge­ge­ven aan deze dood­en­de mid­de­len.

Nie­mand beter dan de vrouw van Wal­la­ce Reid zou deze rol kun­nen spe­len, waar­bij ieder, welke deze film zal zien, spijt zal ge­voe­len dat zij die over­win­ning niet be­haald heeft bij haar eigen man.

Doch door an­de­ren het ge­vaar te laten zien, door het nemen van morp­hi­ne, zal Doro­thy Da­ven­port voor haar man de beste her­in­ne­ring na­la­ten.

Waar­om ver­wis­sel­de Mme Wal­la­ce Reid (Doro­thy Da­ven­port) het huis vol rouw voor het stu dio met zijn. schit­te­ren­de lich­ten?

Waar­om heeft zij met de ge­woon­te ge­bro­ken, door naar de film terug te gaan in plaats van zich terug te trek­ken en te leven als een treu­ren­de we­du­we?

Het ant­woord is dit: Omdat zij het haar plicht re­ken­de een 20 eeuw­sche kruis­tocht te be­gin­nen tegen den groot­sten aller vij­an­den.

Haar toe­wij­ding als echt­ge­noote en moe­der, haar ta­lent als ac­tri­ce, deze hoe­da­nig­he­den bracht zij te samen om met een ui­ter­ste krachts­in­span­ning het top­punt van haar loop­baan te be­rei­ken.

Zij bracht alzoo de pro­pa­gan­da­film « Human Wreck­a­ge » voort, met de me­de­hulp van voor­aan­staan­de per­so­nen, zooals: Wil­li­am Burns, Bur­ge­mees­ter van Los An­ge­les, Dr. R. D. von Klein­smid, Pre­si­dent van de Uni­ver­si­teit van Zuid-Ca­li­for­nië, Ben­ja­min Bleds­oe, Rech­ter van het Twaalf­de Fe­de­raal Dis­trikt, C. Gard­ner Sul­li­van, schrij­ver van het sce­na­rio, John Grif­fith Wray, re­gis­seur, en Henry Sharp, ope­ra­teur, als­ook de bo­ven­ge­noem­de en be­ken­de film­ar­tist en.

DE MANIE VAN HET VER­GIFT

De opium, cocaïne en morp­hi­ne zijn aan de orde van den dag. Een­maal deze ge­no­men, ge­raakt men er aan ver­slaafd om er ten slot­te aan te ster­ven in d'e vree­se­lijk­ste pij­nen.

Te­recht wor­den deze ver­gif­ten ge­noemd «De Gee­sel der Men­sch­beid ». De gan­sche we­reld door zijn alle Re­geerin­gen het er mede eens om de schul­di­ge ver­sprei­ders te straf­fen, be­hal­ve in China, waar de boe­ren ver­plicht wor­den een ze­ke­re hoe­veel­heid opium te plan­ten, op straf van zware boe­ten.

In Ame­ri­ka al­leen wer­den door de po­li­tie, bij ver­schil­len­de raz­zia’s, op één jaar, voor meer dan 50 mil­li­oen jran­len van dit goed­je aan­ge­sla­gen!

Daar wij het in onze roman over de morp­hi­ne heb­ben, waar­aan Wal­la­ce Reid ge­stor­ven is, zoo vin­den wij het niet on­ge­past daar­aan een woord­je te wij­den.

De morp­hi­ne, een uit­trek­sel van de opium, werd door de dok­ters, rond de helft van de 19e

eeuw, in­ge­voerd om het lij­den der zie­ken te ver­zach­ten.

Eeni­ge jaren later deden per­so­nen, welke in den loop eener ziek­te de wel­da­den van de morp­hi­ne on­der­von­den had­den en ge­ne­zen waren, in­spui­tin­gen bij hen zelve. De morp­hi­no­ma­nie was ge­bo­ren. Zij telde wel­dra een massa aan­han­gers de­wel­ke ver­driet en kwel­len­de zor­gen wil­den ver­ge­ten

Even­als de op urn, be­zorgt de morp­hi­ne in de eer­ste oog­en­blik­ken, na zijn be­han­de­ling, een lich­te geest­drift, de­wel­ke ver­ge­zelt gaat van een sen­sa­ti­o­neel wel­doen. De morp­hi­no­ma­ne voelt zich op­ge­wekt, de her­sen­wer­king is ge­mak­ke­lij­ker, de beel­den heb­ben een klaar­der zicht en de her­in­ne­rin­gen zijn dui­de­lij­ker.

Maar, ook als bij de opium, wordt dit ge­luk­kig oog­en­blik ge­volgd van een pe­ri­o­de van neer­slach­tig­heid, van moe­heid, van af­mat­ting, van angst en zélfs van de vree­se­lijk­ste ver­schrik­kin­gen. En zoo komt het dan dat de per­soon, om die schrik­beeh den te ver­ja­gen, in der haast een nieu­we dosis neemt, om op­nieuw’ in het sta­di­um van za­lig­heid weer te keeren. Doch daar­me­de is dan het dood­von­nis, bij mi­ra­kel kan men er aan ont­snap­pen, geteek­end.

DE MORP­HI­NE MAAKT DUI­ZEN­DEN SLACHT­OF­FERS

De or­ga­nen van den morp­hi­no­ma­ne ver­zwak­ken en ein­di­gen met ver­lam­ming. Wan­neer de armen, de li­chaams­dee­len waar­in de in­spui­tin­gen ' ge­beu­ren, reeds lang dood zijn, klopt het hart nog, De lij­der leeft nog, maar he­laas, de pij­nen zijn ver­schrik­ke­lijk, en het is eerst na een on­noe­me­lij­ke fol­te­ring dat de on­ge­luk­ki­ge sterft.

Dit lij­den van Wal­la­ce Reid, de lie­ve­ling van het ci­ne­ma­pu­bliek. de nog jeug­di­ge held en we> reld­be­roemd­heid, heeft zijn echt­ge­noote me­de­ge­maakt; daar­om speelt zij in de film « De Gee­sel der Men­sch­heid » (Le Fléau de l’Hu­ma­nité) een ge­lijk­soor­ti­ge rol, om haar echt­ge­noot (James Kirk­wood) van de morp­hi­ne te red­den.

Jimmy Brown had dien dag ver­lof. Nog geen en­ke­le maal had hij zulke koorts gehad: sinds een gan­sche week had hij geen cocaïne kun­nen nef­hen, iets wat hem niet ge­schaad zal heb­ben, daar meer­maals, door het ge­bruik van het dood­en­de gift, hij bijna den dood ge­von­den had.

Jimmy Brown was chauf­feur en zijn pas­sie voóï cocaïne en morp­hi­ne was niet ge­maakt om zijn stiel te ver­ge­mak­ke­lij­ken. Dien dag wan­del­de hij door de stra­ten van New-York, in een kwar­tier waar ge­woon­lijk de cocaïne­be­zit­ters rond­slen­ter­den. Jimmy her­ken­de plots een van die ke­rels, aan een teek­en be­greep hij dat die man het witte poe­der in zijn bezit had.

Na eeni­ge woor­den had de ver­wis­se­ling plaats, waar­op Jimmy een stil­le plaats ging op­zoe­ken, waar hij op zijn gemak het ver­gift kon in­ne­men.

Wel­dra kwam de ver­doo­ving; een bran­den­de koorts over­viel hem daar­na, waar­door hij geen kont­rool meer over zich­zel­ve had.

Hij trad een win­kel bin­nen, waar men al­ler­lei zaken uit de twee­de hand ver­kocht en de­wel­ke ge­hou­den werd door een Jood. Jimmy's oogen rust­ten op een stel re­vol­vers. God wist noch­tans dat de jon­gen een teer­ge­voe­li­ge ziel had; maar zijn hoofd was vol van moord­da­di­ge plan­nen.

•« Wat kos­ten uw re­vol­vers? » vroeg hij aan den koop­man, welke zich haast­te naar den jongèft. man.

« Dit hangt er van af... »

« Laat zien wat het beste is... »

(Wordt voort­ge­zet)

FILM-RE­VUE

MA R Y MILES MIN­TER, heeft een der eer­ste prij­zen kun­nen weg­ka­pen in een n pop­pen­wed-.*trijd ». Deze be­stond in . het klee­den van na­ti­o­na­le drach­ten. Daar zij het goed ge­dacht had op-ge­vat haar pop­pen in de Ca­na­dee­sche klee­der-dracht op te tui­gen, heeft zij de al­ge­mee­ne aan­dacht der Jury pp zich ge­trok­ken.

SR HEER­SCHT groote be­drij­vig­heid in stu­dios van Pa­ra­mount, daar Her­bert Bre­non be­gon­nen is aan « The Litt­le French Girl», naar den roman van Anne Dou­g­las Sedgw ck. Deze film 'zal een bui­ten­ge­wo­ne ver­tol­king heb­ben, zoo­ais: Alice Joyce, Nail Ha­mil­ton, Mary Brian, Es­ther Ral­s­ton, Ele­a­nor Me­hnent en de ge­ken­de Frau­li­che ar­tist, Mauri­ce Can­non. De ver­we­zen­lij­ker be­vindt zich op het oog­en­blik te Ber­mu­da, waar hij de bui­ten­toonee­len op­neemt.

DE FA­MOUS PLAY­ERS-LAS­KY-COR­PO­RA-

T/O/V be­stu­deert voor het oog­en­blik het plan voor h bouw van 13 schouw­bur­gen, die dan op­ge­ruit zul­len wor­den te: At­lan­ta, Jacks­on­vil­le, St. ter­s­burg, lampa, Miami, Jack­son, Green­vil­le. ' Tdu­s­ton, Lin­coln, Den­ver en Woon­so­ck­ot, enz.

Men schat de kos­ten van deze on­der­ne­ming op ruim 7.000.000 dol­lar.

ZIE­DAAR een ori­gi­neele ma­nier om de laatst* nieu­wig­he­den ten­toon te sprei­den.

In een New-Yor­ker the­a­ter ver­sche­nen tij­dens de poos op het tooneel een twin­tig­tal auto's. Tel­kens wer­den zij ge­o­pend door daar aan­ge­stel­de be­dien­den. En uit die auto kwam dan... een man­ne­quin, welke alzoo de laat­ste nieu­wig­he­den op mo­de­ge­bied liet be­won­de­ren.

' Voor­waar, echt Ame­ri­kaansch!

AGNES AYRES heeft be­wij­zen ge­le­verd harer dap­per­heid. In de film « De Over­win­ning van een Hart», moet zij een auto be­stu­ren,'met een snel­heid van 150 Km. per uur.

Niet­te­gen­staan­de de tal­rij­ke ge­va­ren die daar­aan ver­bon­den waren, heeft zij alles tot het einde .vol­ge­hou­den en de be­won­de­ring gèwekt van een­ie­der door haar kalm­te en koel­bloe­dig­heid.

DE MEES­TE BRIE­VEN van alle Pa­ra­mount-« stars » ont­vangt zeker wel Ru­dolph Va­len­ti­no. Voor­al dit jaar heeft hij het re­kord ge­sla­gen en ont­ving niet min­der dan ge­mid­deld 592 brie­ven... per dag, als­ook een me­nig­te prent­brief­kaar­ten. Tho­mas Meighan ont­ving er 322 gem:ddeld per dag.

Wat de vrou­we­lij­ke ve­det­ten be­treft, da'arvan .geven de sta­tis­tie­ken geen juist getal op, maar zeker is het, dat dit ook geen « klein bier » is!

MILD­RED HAR­RIS, de ex-echt­ge­noot.e van Char­lie Chap­lin, heeft een kont­rakt met Pa­ra­mount geteek­end-

LILA LEE, de ge­ken­de Pa­ra­mount-ve­det­te, zal de hoofd­rol ver­tol­ken aan de zijde van Tho­mas Meighan in « Co­ming Trough ».

RU­DOLPH VA­LEN­TI­NO is dich­ter ge­wor­den. Een col­lec­tie ge­dich­ten zijn van zijn hand ver­sche­nen « Day Dre­a­rils », welke zul­len uit­ge­ge­ven wor­den.

L OUI ZE FA­ZEN­DA, die men reeds in zoo me­ni­ge goede klucht zag, heeft nu een ver­bin­te­nis met Pa­ra­mount geteek­end om een be­lang­rij­ke rol te ver­tol­ken in « The Night Club ».

ADOLP­HE MEN JOU, d e door zijn laat­ste fil­men de sym­pa­thie van een­ie­der heeft ver­wor­ven, heeft zich zelve nu over­trof­fen in de laat­ste pro­duc­tie van Pola Negri, «For­bid­den Pa­ra­di­se». Zijn fleg­ma­tiek ge­laat en rus­tig spel, vor­men een won­der­lijk ver­schil met het harts­toch­te­lijk tem­pe­ra­ment van Pola Negr'.

HET GROOT­STE GE­NOE­GEN van Glorié

Swan­son is, tij­dens een poos in het stu­dio haar vrien­den aan­ge­naam bezig te hou­den, en hun de laat­ste nieuw­ste aria’s voor te zin­gen.

HET IS TE DAN­KEN aan den aan­hou­den­den regen, die de laat­ste tijd in New-York viel, en bij­zon­der te Hol­ly­wood, dat Paul Bern zijn nieu­we voort­brengst « To Mor­row’s Love » kon ein­di­gen, daar deze in­der­daad naar dit na­tuur­ver­schijn­sel wacht­te. Dit, daar er in deze film een groote « re­gen­scène » voor­komt.

HET GETAL DER VE­DET­TEN van Pa­ra­mount stijgt van dag tot dag. Nu is het weer Ken­neth Mac Kenna, schouw­burg-ar­tist, en die ge­de­bu­teerd heeft op het witte doek met Bébé Da­niels in « Miss Blue­be­ard », die geënga­geerd is voor een be­lang­rij­ke rol te ver­tol­ken in een voort­brengst van Frank Tutt­le, « A Kiss in the Dark ».

EEN VROUW, die ge­du­ren­de 15 jaar in de wilde stre­ken van Ca­na­da leef­de, en die slechts dag­bla­den van 3 of 4 maan­den oud las, die haar ge­bracht wer­den door een trap­per, zag voor de eer­ste maal in haar leven een film en deze was...

« Mon­si­eur Beau­cai­re » met Ru­dolph Va­len­ti­no. Zeer geest­drif­tig over d’t werk, schreef zij een vlei­en­den br ef aan Pa­ra­mount, om haar be­won­de­ring voor hun voort­brengst uit te druk­ken. -

Men ziet, zelfs in de on­dring­ba­re wou­den vanf J Ca­na­da is de naam van Rudi reeds ge­kend... GLO­RIA SWAN­SON, de ta­lent­vol­le ver­tolk­ster van « Ma­da­me sans-gêne », was eeni­ge tijd lij­dend, maar is nu weer aan de be­te­re hand.

TIJ­DENS een in­ter­vi­euw heeft Betty Comp­son ver­klaard, toen men haar vroeg wat zij over haar hu­we­lijk met James Cruze denkt, dat een vrouw geen twee roe­pin­gen kan vol­gen, na­me­lijk deze van ar­tis­te en echt­ge­noote...

RU­DOLPH VA­LEN­TI­NO heeft be­slo­ten ieder jaar een me­dail­le toe te ken­nen aan den ar­tist of ar­tis­te welke de schoon­ste rol heeft ver­tolk*.

De uit­roep ng van den lau­re­aat van dit faar zal kor­te­lings plaats heb­ben.

TIJ­DENS een ban­ket, aan­ge­bo­den aan de «star" van de film « Peter Pan », de lief­tal­li­ge kun­ste­na­res Betty Bron­son, heeft Jesse L. Lasky ver­klaard — en een­ie­der was het daar­mee eens — dat zij een twee­de Mary Pick­ford zou wor­den.

KEN­NETH HAR­LAN heeft eön ver­bin­te­nis geteek­end met de Fa­mous Play­ers-Las­ky-Cor­po­ra-ti­on. Hij zal de par­te­nai­re zijn van Bébé Da­niels in « The Crow­ded Hour », onder lei­ding van Mason Hop­per.

WIL­LI­AM PO­WELL heeft een kont­rakt geteek­end met Pa­ra­mount en zal de part­ner zijn van Ri­chard Dix in zijn eerst­vol­gen­de film « The Maker of Ge­stu­res», waar­van Paul Slo­a­ne de lei­ding zal heb­ben in het stu­dio van Lóng-Is­land.

13180797