Programma van 25 tot 30 nov. 1922



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#533

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma



VMf

DE ROODE PE­LI­KAAN

AMPA onze fijnste kof­fie met pre­mies X

Tij­de­lij­ke pre­mies zool­ang de voor­raad strekt

Om recht te heb­ben op de pre­mie moe­ten deze pre­mie­pak­ken min­stens vier ver­schil­len­de num­mers dra­gen, mogen niet in­ge­zon­den wor­den door een krui­de­nier, en moe­ten uit­ge­wis­seld wor­den in den loop van een laar op ons kan­toor, Broe­der­min­straat, 40, Ant-wer­pen-Zuid, op eiken werk­dag, van 10 tot 12 uren of van 14 tot 16 uren, uit­ge­no­men Za­ter­dags.

101. 4 ge­wo­ne bier­gla­zen voor .... 4 pre­mie­pak­ken

102. Ons Lieve vrouw beeld in door­schij­nend glas .... 4 »

104. Col­lier van ge­sle­pen pa­rels .... 4 »

105. Bo­ter­pot in ge­go­ten glas (haan­tjes) .... 4 »

106. Ij­ze­ren schoen­trek­ker .... 4 »

107. Ronde blik­ken doos, dia­me­ter 27 1/2 X 19 1/2 .... 4 »

108. Pe­trol­kan, ge­schil­derd blik, in­houd 2 li­ters .... 4 »

109. Twee bloem­vaas­les wit glas, 20 cm. hoog .... 4 »

110. Snuif­doos in zwar­te Ja­pon­nee­sche lak .... 4 »

112. Ci­troen­per­sers in hout met por­ce­lein .... 4 »

113. Fruit­tel­loor in wit glas .... 5 »

114. Strijk­ij­zer ge­woon n° 5 .... 6 »

115. Groote kar­ton­nen doos 38 dia­me­ter X 25 cm.... 7 »

116. Ca­ba­ret rond, in zwar­te Ja­pon­nee­sche lak, 40 cm. diam. 8 »

117. Thee­pot met fil­ter, Ca»lsbad por­ce­lein .... 8 »

118. Karar met glas (wit) .... 8 »

119. Wit gla­zen taart­scho­tel op voet, diam. 28 X 12 1/2 c. 8 »

120. Witte steenen zout­bak .... 8 »

121. Ca­ba­ret lang­wer­pig, in Ja­pon­nee­sche lak, versch. afm. 10 »

122. Album voor 500 post­kaar­ten, 31 X 24 cm.... 10 »

123. Kof­fie­pot in fijn por­ce­lein .... 10 »

124. Do­mi­no­spel, been en hout .... 10 »

125. Album voor por­tret­ten, met om­slag in pe­ga­moid, 26

X 21 cen­ti­me­ters .... 12 »

126. Eiken oa­ba­ret, 50 X 34 cen­ti­me­ters .... 20 »

127. Ge­de­ko­reer­de luxe tel­loor, 30 cm. dia­me­ter . 20 »

128. Ko­pe­ren mans­hor­lo­ge .... 20 »

129. Kas­se­rol, 21 dia­me­ter op 13 1/2 cm. hoog­te .... 20 »

130. Kas­se­rol, 25 dia­me­ter op 14 1/2 cm. hoog­te .... 25 »

131. Kas­se­rol, 27 dia­me­ter op 15 1/2 cm hoog­te .... 30 »

132. Mans­hor­lo­ge in nik­kel, merk Li­ber­ty .... 30 »

133. Mans­hor­lo­ge in wit me­taal, dub­bel kas .... 30 »

134. Pe­trol­vuur, 2 wie­ken .... 30 »

135. Kas­se­rol, 29 dia­me­ter op 17 cm. hoog­te .... 35 »

136. Klei­ne Ame­ri­kaan­sche mans­hor­lo­ge « Li­ber­ty.... 40 »

137. Kas­se­rol, 33 dia­me­ter op 20 cm. hoog­te .... 40 »

138. Kas­se­rol, 37 dia­me­ter op 20 cm. hoog­te .... 50 »

139. Kas­se­rol, 37 dia­me­ter op 21 cm. hoog­te .... 55 »

140. Régu­la­teur, 70 cm. hoog­te, 27 cm. breed­te .... 60 »

141. Per­co­la­teur, in nik­kel, In­houd 7 li­ters of 40 à 50 tas... 500 »

142. Groo­te­re per­co­la­teur in nik­kel .... 700 »

143. 1 k° eohte Ara­bi­sche Mokka in een­doos met zil­ver­glans 14 »

Komt onze pre­mie­zaal be­zoe­ken: Broe­der­min­straat, 40, Ant­wer­pen*Zuid

zijn de

Voor­dee­lig­ste

Al­leen ver­te­gen­woor­di­ger

AN­THO­NIS

23, Aren­bergstraat, ANT­WER­PEN

TE HUREN

- Frans Van Ker­ck­ho­ven -

Goud­smid - Hor­lo­gie­ma­ker - Dia­mant­zet­ter

An­nees­sens­straat, i - - Te­le­foon 4809

Lge Koep­cort­straat. 76 - - Te­le­foon 8429

Na­ti­o­na­le­str., 34 - - Te­le­foon 917»

RE­PA­RA­TIËN

Louis Ca­vents

In­stal­la­ti­ons et Répa­ra­ti­ons d’Elec­tri­cité

GROS ... Devis gra­tuit sur de­man­de ... DÉTAIL

LAM­PES PHI­LIPS

M Spéci­a­lité LUSTRE­RIE j.

MAI­SON PRIN­CI­PA­LE: 21, RUE LÉOPOLD SUC­CUR­SA­LES: 60 RUE DE L’ÉGLISE - - ; 1.8, RUE NA­TI­O­NA­LE

ATE­LIERS: ., RUE GUIL­LAU­ME TELL

AN­VERS

Téléph. 5842

VJl

FA­BRI­QUE: Rue Vin­cot­te, 88

BOR­GER­HOUT

Téléphone Mo. 5842

F0ÏÏBBU­BE5

man­teaux;

PEL­LE­TIER - FOUR­REUR

12, rue Fer­di­nand - Coo­se­mans, 12

tel. 9536 BER­CHEM-AN­VERS tel. 9536

RÉPA­RA­TI­ONS — TRANS­FOR­MA­TI­ONS CON­SER­VA­TI­ON

Aux Fa­bri­cants suis­ses réunis

Ni­co­las TEN­SEN

Marché aux Souliers, 12 AN­VERS

rue des Fri­piers, 12 BRUXEL­LES

Mon­tres-Pen­du­les-Réveils

RE­PA­RA­TI­ONS

...​Grand choix de Mon­tres-bra­ce­lets...

gar­ni­tu­res”

POUR

Fu­moirs, Sa­lons, Bou­doirs Cham­bres à cou­cher Ve­ran­dah Fau­teuils - Club

11, Lon­gue rue du Van­neau

(près du parc)

Co­ro­NA

La meil­leu­re ma­chi­ne à écrire por­ta­ti­ve

AGENT

59, Rem­part S" Cathérine

(Coin rua Is­rae­li­tes)

Tel. 1622 AN­VERS

COU­TEL­LE­RIE MER­CKX

1, PUE DE ME­NUI­SIERS, 1

(Marché aux Souliers)

Cou­teaux-Ca­nifs - Ra­soirs-Ci­se­aux

COU­VERTS EN TOUS GEN­RES

ORFEt'IlRIl Ile CRI­S­TOF­LE de PARIS

ii­tun­mn­r­rn­rm i lit trir­r­r­rizl!

MEU­BLES

I Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que

9 Lon­gue rue des Clai­res 9

(près Meir)

I Grand choix de gar­ni­tu­res, 200 sal­les à man­ger,

I cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah’s,

I bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc.

Mai­son Améri­cai­ne

Meil­leur marché qu'ail­leurs 1 Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. f. | Ma­gas­in fermé

nui­ni­i­i­i­i­ini­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­ii­ui­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­Mi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­Mi­i­i­i­iN­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­M­i­i­i­i­i­i­i­i­M­i­i­i­i­i­n­i­iiÜ

En­tre­pri­ses Gén. d’Elec­trl­cité

R. RUYS­SERS

6, rue Van Mae­r­lant, 6

Tél. 5374

Ap­pareils d’Eclai­ra­ge Force motri­ce

ken, want de stem ging ver­lo­ren vanaf zij over de lip­pen kwam, en één en­ke­le mi­nuut ver­lo­ren te mid­den dier furie van ont­ke­ten­de ele­men­ten, dreig­de ie­mand van koude te doen om­ko­men.

— Snel, ik bid er u om, smeek­te Lil­li­an Gish, maar men zag haar slechts de mond ope­nen en de armen be­we­gen .

Grif­fith, in een es­kim­o­pels ge­huld, haast­te zich me­tho­disch, al­leen­lijk door zijn film be-heer­scht. en wan­neer hij dit tooneel geëin­digd had, was zijn neus be­vro­ren en waren de op-na­me­toe­stel­len tot aan de lens in den sneeuw be­dol­ven.

tii'- ijs­tooneel alléén te draai­en wer­den er 50,000 meter film ver­bruikt, waar­van er ten laat­ste maar 1000 zijn over­ge­hou­den ge­wor­den.

« — Dit kost­te ons 200,000 dol­lar (3,00,000 fr. ), 23 ver­koud­he­den, 3 bronenie­ten, 1 ge­bro­ken been, ver­klaar­de een tech­nisch di­rec­tor, maar van het oog­en­h­lik dat Grif­fith dit goed vindt.., »

In do lente draai­de men de open­lucht­toonee­len, die Annie’s ver­trek naar de stad voor­stel­len, als mede hare aan­komst en het begin van haar ver­blijf op de hoeve der Bart­lett’s. Het is in de om-st'ckcn van het stu­dio te Ma­ma­ro­neck dat men

be­won­de­rens­waar­di­ge toonee­len, waar­in men lan Gish en Ri­chard Bart­hel­mess aan den sr eener beek ziet zit­ten, te mid­den van een Is­chap, waar­van de ach­ter­grond op bijna on-.​erkzame wijze ver­dwijnt wer­den op­ge­no­men, en zeker ge­deel­te van den film speelt zich af eene hoeve. De re­gis­seurs leg­den Grif­fith eeno voor van al de die­ren welke in der­ge­lij­ke too-en ge­be­zigd wor­den: paar­den, koei­en, zwij-, kie­kens, enz., maar hij vónd dit on­vol­doen­de. Gij hebt dat­ge­ne ver­ge­ten, zegde Grif­fith, het voor­naams­te is, wat het mees­te vreug­de jene hoeve brengt...

en be­greep niet goed wat hij daar­me­de bede, en men vroeg hem om uit­leg.

• Welmi, ver­klaar­de hij, het zijn de « jonge en » welke ik heb­ben moet, de lam­me­ren, de eren, de jonge kie­kens, de jonge kat­jes, alles vol leven is, wat springt en speelt, en be­zorg­de hem dit alles, maar er was één dat hem het meest van al last ver­oor­zaak­te, was een katje van drie maand oud, dat noch-een voor­na­me rol te ver­vul­len had. et trad op in een tooneel dat speel­de op een iddag van druk­ken­de hitte. Ie­der­een moest

aar ga dit nu eens trach­ten te doen be­grij­pen een dier van drie maand oud dat niets an­ders gt dan ach­ter vlie­gen te loop­en. en tracht­te eerst lie­fe­lijk het er toe te be­we-Het aan­hoor­de de re­de­voe­ring, het hoofd­je gen, met zicht­baar be­lang, maar sliep niet in.

- toon­de het de zweep, het speel­de met de d. Men gaf het te drin­ken, het dronk en vroeg na om eten.

en raad­de zelfs morp­hi­ne aan. Dit zou het na­lijk doen sla­pen, maar men zou het niet na­lijk zien «in­sla­pen».

en sloot het toen ge­du­ren­de ce­ni­ge uren in koele en don­ke­re kamer op, en op het oogen-van draai­en, bracht men het in het volle zon-iht, juist op de plaats welke het was aan-ïzen ge­wor­den.

et katje open­de twee­maal de muil, alsof het > wel­doe­ners wilde be­dan­ken, en door het licht Ie warm­te als ver­dwaast sliep het zacht­jes, on­ken­de in.

ui­terst lief tooneel­tje verg­de voor het open dier kat­ten­ge­schie­de­nis alléén een film­ver-k van 900 me­ters van de­wel­ke er ten slot­te r een hon­derd­tal be­hou­den wer­den, jdens de zeven maan­den dat het draai­en van ay Down East » duur­de, wer­den er hon­derd ig dui­zend meter film ver­bruikt. En de ei­gen- film, de « extra » van dit reu­zen­lint, meet r even­tjes vier­dui­zend meter. Dus wer­den cr XX) meter niet be­nut­tigd.

Way Down East » ver­scheen eerst vanai ustus 1920, in het The­a­tre der 4e straat te -York, als ex­clu­si­vi­teit. Het viel een reu­zen-es ten deel, aan­ge­zien hij 14 maan­den op het rain­ma bleef staan, met twee ver­toon­in­gen [s; men schat dat er on­ge­veer 1,500,000 toe-uwers dien film gan zien zijn. zeven an­de­re groote ste­den van Ame­ri­ka werd ay Down East » na­dien in ex­clu­si­vi­teit af­geup gan­sche film, af­ge­werkt zooals hij is kost­te Grif­fith de somme van 16,000,(XX) frank.

Eene en­ke­le ver­toon­ing te New-York bracht hem reeds 20,000 dol­lar (300,000 frank) op. De dag dat de film in ge­wo­ne ver­hu­ring aan de ci­ne­ma’s (lor Ver­ee­nig­de Sta­ten werd aan­ge­bo­den, had hij Grif­fith reeds de bijna on­ge­loof­ba­re somme van 4 mil­li­oen 225,000 dol­lar (63,375,000 frank) op­ge­bracht, en zon­der over­drij­ving schat men dat het af­rol­len van « Way Down East in de Ver­ee­nig­de Sta­ten hem alléén een ont­vangst! van bijna 100,000.000 frank deed boe­ken.


DE ROOD

AMPA onze fijn: X

Tij­de­lij­ke pre­mies

Om recht te heb­ben op de pre­mie lende num­mers dra­gen, mogen niet uit­ge­wis­seld wor­den in den loop van wer­pen-Zuid, op eiken werk­dag, van Za­ter­dags.

101. 4 ge­wo­ne bier­gla­zen voor

102. Ons Lieve vrouw beeld in

104. Col­lier van ge­sle­pen parel

105. Bo­ter­pot in ge­go­ten glas

106. Ij­ze­ren schoen­trek­ker ....

107. Ronde blik­ken doos, diame

108. Pe­trol­kan, ge­schil­derd blik

109. Twee bloem­vaas­jes wit gla

110. Snuif­doos in zwar­te Japom

111. Korf met dek­sel ....

112. Ci­troen­per­sers in hout met

113. Fruit­tel­loor in wit glas ...

114. Strijk­ij­zer ge­woon n° 5 ...

115. Groote kar­ton­nen doos 38

116. Ca­ba­ret rond, in zwar­te Jaj

117. Thee­pot met fil­ter, Caflsbt

118. Karaf met glas (wit) ....

119. Wit gla­zen taart­scho­tel op

120. Witte steenen zout­bak ...

121. Ca­ba­ret lang­wer­pig, in Jaj

122. Album voor 500 post­kaar­ti

123. Kof­fie­pot in fijn por­ce­lein

124. Do­mi­no­spel, been en hout

125. Album voor por­tret­ten, mei

X 21 cen­ti­me­ters

126. Eiken ca­ba­ret, 50 X 34 c

127. Ge­de­ko­reer­de luxe tel­loor,

128. Ko­pe­ren mans­hor­lo­ge ....

129. Kas­se­rol, 21 dia­me­ter op 1

130. Kas­se­rol, 25 dia­me­ter op 1

131. Kas­se­rol, 27 dia­me­ter op 1

132. Mans­hor­lo­ge in nik­kel, mei

133. Mans­hor­lo­ge in wit me­taal,

134. Pe­trol­vuur, 2 wie­ken ....

135. Kas­se­rol, 29 dia­me­ter op 1

136. Klei­ne Ame­ri­kaan­sche mani

137. Kas­se­rol, 33 dia­me­ter op 2

138. Kas­se­rol, 37 dia­me­ter op 2

139. Kas­se­rol, 37 dia­me­ter op 2

140. Régu­la­teur, 70 cm. hoog­te

141. Per­co­la­teur, in nik­kel, inhot

142. Groo­te­re per­co­la­teur in nil

143. 1 k° eohte Ara­bi­sche Mokka

Komt onze pret­nie­zaal be­zoekt

Lou

In­stal­la­ti­ons et

ROYAL -

CI­NE­MA

Sa Ma­jesté Dou­g­las

Dou­g­las Brocks est grand ama­teur de sen­sa­ti­ons inédites et vi­o­len­tes. Pour- les trou­ver, il est ca- «t* pable de par­cou­rir le monde en­tier.

Il des­cend d’une bonne fa­mil­le, sans connaître »J* Ses pa­rents. Il se rend au Mexi­que mais une dé- 4* pèche in­at­ten­due, au mo­ment môme de «on départ, *J* l’ai­guil­le vers l’Lu­ro­pe, au pays d’Alai­ne. ‘î

Des agi­ta­teurs déma­go­gues ont trans­formé les V ha­bi­tants pai­si­bles de ce pays en une tumùlleu­se V po­pula­ce. Son Roi, Phi­lip­pe IV, est courbé de­puis de nom­breu­ses-années-soi» le poids d’un cha­grin: son pe­tit-fils a été volé dès l’en­fan­ce par des con-spi­ra­teurs. V

Le télégram­me reçu par Dou­g­las au Mexi­que lui dit de se ren­d­re à Alai­ne, où il re­trou­ve­ra sa mère. *$ II ar­ri­ve donc et trou­ve la ca­pil­a­le dans un état J d’agita­ti­on extrême. Le Grand Duc Sar­zeau, Mi- % ni­stre de la Gu­er­re, po­li­ti­cien rusé et traître, a vendu son pays au Roi .de. Bri­zac, mo­nar­que de l’Etat voi­sin, et tous deux cher­chent à fo­men­ter î une révo­lu­ti­on dans le but do ren­ver­ser Phi­lip­pe 4lt

A la gare, Dou­g­las est ren­con­tré par un vieil­lard qui se présente à lui comme étant son grand-père et qui n’est autre que le Roi d’Alai­ne. Il lui de-man­de de se ren­d­re à l’Hôtel de la Paix où à huit heures du soir un envoyé le con­dui­ra au 13 de la rue du Pont, où il pour­ra re­trou­ver sa mère.

Le con­spi­ra­teur Duray, qui détient un do­cu­ment .*< se­cret, in­troduit sub­rep­ti­ce­ment ce pa­j­ner dans «J»

la poche de Dou­g­lais afin de s'en débar­ras­ser.

Un peu avant huit heures, le fidèle cham­bel­lan «J. se rend au 12 de la rue du Pont pour ren­con­trer «J» Dou­g­las. Mais, d’un autre côté, les con­spi­ra­teurs sa­chant que Dou­g­las est en pos­ses­si­on de leur do­cu­ment, ar­ri­vent à cette adres­se avant l’envoyé du Roi. Par un heu­reux stra­tagème, Dou­g­las réus- »J« Slt à con­ser­ver le do­cu­ment.

Au Pa­lais, c’est le soir de la pro­cla­ma­ti­on, le «J* mo­ment éga­le­ment choi­si par les con­spi­ra­teurs *!• pour le coup d’Etat. Sar­zeau a éloigné les trou­pes «î* fidèles au Roi.

Le guide de Dou­g­las le conduit dans une cham­bre isolée et lui ap­prend alors qu’il l’emmène chez le Roi. Mys­ti­fié 5 l’idée que Phi­lip­pe IV désire le voir. Dou­g­las pense pro­fi­ter de cette oc­ca­si­on pour re­met­tre ii Sa Ma­jesté l’étran­ge do­cu­ment tombé dans sa poche le matin.

Au mo­ment où le Roi lit la pro­cla­ma lion, Sar­zeau fait un appel au peu­ple et veut for­cer Phi­lip­pe IV A ac­cep­ter l’al­li­an­ce du Roi de Bri­zac. Dou­g­las arrivé et à l’aide du do­cu­ment dévoile tout le pom­plot ourdi par Sar­zeau.

Le Roi, au com­ble de la joie, remet alors ii .Dou­g­las une cas­set­te dans la­quel­le se trou­vent tou­tes les preu­ves de sa nais­san­ce.

Et Dou­blas re­trou­ve ainsi sa mère qui n’est autre que la prin­ces­se, fille de Phi­lip­pe IV. Ce­lui-ci ab­di­que en fa­veur de son pe­tit-fils, et le peu­ple pro­cla­me bientôt son nou­veau Roi, Dou­g­las 1er.

Pi'iijl ni limit tin 25' 1111:ifi iioi­ti­i­i­lirs

1. Allègre­ment (mar­che; F. Van Ha­ven­ber­ge

2. KI­NET0 No 16

Revue sci­en­ti­fi­que

3. LA FAUS­SE MON­NAIE

Corné, lie

4. Dan­ses Es­pag­no­les . . . Mos­kows­ky

5 Le faux ac­cu­sa­teur

Comédie in­ter­pret, par Ei­l­een Sedg­wick

6. La Na­var­rai­se .... J. Mas­senet

(Fan­tai­sie)

7 Sa Ma­jesté Dou­g­las

Comédie en 6 par­ties avec Dou­g­las Fair­banks dans le rôle prin­ci­pal.

8. Mo­ments Mu­si­caux ... F. Schu­bert

9. SA MA­JESTÉ DOU­G­LAS

Pro­gram­mu uni 25 un:îii Mil­lier

Allègre­ment (mar­sch) F. Van Ha­ven­ber­ge

KI­NET0 No 16

We­ten­schap­pe­lijk

DE VAL­SCHE MUNT

Tooneel­spel

Spaan­sche dan­sen . . . Mos­kows­ky

De val­sche be­schul­di­ger

Dram. tooneel­spel met Ei­l­een Sedg­wick

De Na­var­rai­se

(Fan­ta­sie)

J. Mas­senet

Zijne Ma­jes­teit Dou­g­las

Tooneel­spel in 6 deel. met Dou­g­las Fair­banks in de hoofd­rol.

Mu­zieka­le oog­en­blik­ken . F. Schu­bert

ZIJNE MA­JES­TEIT DOU­G­LAS

SE­MAI­NE PRO­CHAI­NE PRO­GRAM­ME EX­TRA­OR­DI­NAI­RE

Deux,:|ms à grand succès

FE­DO­RA

Grand drame en 6 par­ties d'après l’œuvre de Vic­to­rien SAR­DOU et in­ter­prété par Fran­ce­s­ca Ber­ti­ni.

En jou­ant avec le feu

Su­per­be comédie en 5 par­ties in­ter­prétée par la char­man­te ac­tri­ce Gla­dys Wal­ton.

PRO­CHAI­NE­MENT LES FILMS SEN­SA­TI­ON­NELS

Le Fils rie l’Oncle Sam chez nos Aïeux

Re­con­sti­tu­ti­on héroïco-bouf­fon­ne. Le plus grand film hu­mo­ris­ti­que qui ait été réalisé. Gran­de mise en scène. Super pro­duc­ti­on FOX.

LA TOUR­MEN­TE

Grand drame sen­sa­ti­on­nel in­ter­prété par les ve­det­tes de l’écran House Pe­ters et Vir­gi­nia Valli Su­per­pro­duc­ti­on UNI­VER­SAL.

mmwVm'WamWV

MW.​WUVV

Zijne Ma­jes­teit Dcu­g­las ,

J» Is Dou­g­las Rrocks een zon­der­ling... zijn maal-,

•J schap­pe­lij­ke toèsland is dan al even zon­der­ling:

J« hij stamt af van een voor­na­me fa­mi­lie, zon­der zijn «;« ou­ders te kennén — én dat ge­heim wil lïij óp-> hel­de­len.

‘I* Hij­gaat van avon­tuur tot aVon­tunr... ùiaar op ze­ke­ren dag vindt een nieu­we po­li­tie­pre­fekt het 4« mid­del uit om de ge­zond­ma­king van New-York t» door Ie zet­ten, zoo ver en zoo goed, dat er voor */ Dou­g­las geen avon­tu­ren meer over­blij­ven en bij *t« naar Mexi­co wil uit­wij­ken om er te zoe­ken. Doch •l* op het oog­en­blik van zijn ver­trek ont­vangt hij juist een te­le­gram... en dat te­le­gram doet hem een gansch te­gen­over­ge­stel­de rich­ting tre­men: naar <£ het klei­ne ko­nink­rijk Alai­ne, heer­lijk land, ver-•Î* loren in een schil­der­ach­tig hoek­je van den aard­bol, waar de­ma­go­gi­sche op­roer­zaai­ers de kalme be­vol-••• king op­ge­zweept heb­ben lot een drei­gehde massa.

V Het te­le­gram zegt dat hij daar zijn moe­der zal

V te­rug­vin­den, zon­der te ver­kla­ren wie of waar zij is.

** Bij zijn aan­komst vindt hij de hoofd­stad in koort-

V sige op­ge­won­den­heid. De groot­her­tog Sar­zeau, Mi-nis­ter van Oor­log, lis­ti­ge en ver­ra­der­lij­ke po­li­tie-

*•* ker, heeft zijn land ver­kocht aan den Ko­ning van

V Rri­zac, vorst van den na­bu­ri­gen Staat, en hei­den

V trach­ten een om­wen­te­ling uit te lok­ken om Alai-*;* ne’s Ko­ning Fi­lips IV van den troon te stor­ten en

V hem te ver­van­gen door den jon­gen prins van

V Bri­zac.

Door een lou­ter toe­val komt Dou­g­las in het bezit van eèn do­ku­ment over de voor­be­rei­ding van een staats­greep welke den­zelf­den avond moet plaats heb­ben, en door een list weet hij ook, zelfs te mid­den der vij­an­den, dit hoogst be­lang­rij­ke stuk te be­hou­den.

De sa­men­zweer­ders, hoe ook ont­red­derd door het ver­lies van het do­ku­ment, wil­len ten allen prij­ze hun plan­nen dóórzet­ten en nog den­zelf­den avond zul­len zij den Staats-aan­slag wagen. Sar­zeau heeft de aan den Ko­ning trouw ge­ble­ven troe­pen uit de stad ver­wij­derd en de op­roer­lin­gen rond het Pa­leis op­ge­steld. De ko­nink­lij­ke fa­mi­lie is dus in de han­den van de ver­ra­ders. Maar... daar is nog Dou­g­las. Op het oog­en­blik dat Sar­zeau een op­roep doet lot het volk en den Ko­ning een ver­bond met den Vorst van Rri­zac wil op­drin­gen, ten­zij af te tre­den, ver­schijnt hij met het ver­plet­te­ren­de do­ku-mont dat hpel het kom­plot ont­slui­ert. Dan, om çle ko­nink­lij­ke fa­mi­lie en een al­ler­liefst meis­je, dat hij voor ’s Könings doch­ter aan­ziet, te red­den, snelt hij Ie paard naar het gar­ni­zoen van Laureîle, en haalt, er de troe­pen.

Heel het laffe ont­werp der sa­men­zweer­ders valt in dui­gen en wel­dra is de’ orde hee­ler­naal her­steld.

Stra­lend van vreug­de over­han­digt de Ko­ning aan Dou­g­las een klein kist­je waar­in al de be­wij­zen zij­ner ge­boor­te zijn ver­za­meld. F.n Dou­g­las vindt alzoo zijne moe­der weer, die nie­mand an­ders is als de prin­ses, doch­ter van Fi­lips LV. Deze laat­ste döet af­stand van den troon ten voor­deele van zijn klein­zoon: Douglns-de-F.ersle.

Im­pri­me­rie du Cen­tre, 26. Rem­part Kip­dorp,

Xlil­CU­lI ïuitc

GROS

... Devis gra­tuit sur de­man­de ... DÉTAIL

LAM­PES PHI­LIPS

* Spéci­a­lité LUSTRE­RIE a

MAI­SON PRIN­CI­PA­LE: 21, RUE LÉOPOLD SUC­CUR­SA­LES: 60 RUE DE L’ÉGLISE « » ; 1.8, RUE NA­TI­O­NA­LE

ATE­LIERS: ., RUE GUIL­LAU­ME TELL

AN­VERS

Rue Vin­cot­te, 88

BOR­GER­HOUT

(An­vers)

Téléphone Mo. 5842

men draai­de. Men moest niet trach­ten te spre­ken, want de stem ging ver­lo­ren vanaf zij over de lip­pen kwam, en één en­ke­le mi­nuut ver­lo­ren te mid­den dier furie van ont­ke­ten­de ele­men­ten, dreig­de ie­mand van koude te doen om­ko­men.

— Snel, ik bid er u om, smeek­te Lil­li­an Gish, maar men zag haar slechts de mond ope­nen en de armen be­we­gen .

Grif­fith, in een es­kim­o­pels ge­huld, haast­te zich me­tho­disch, al­leen­lijk door zijn film be­heer seht, en wan­neer hij dit tooneel geëin­digd had, was zijn neus be­vro­ren en waren de op-na­me­toe­stel­len tot aan de lens in den sneeuw be­dol­ven.

zij nog'van tijd tot tijd in hare hand ge­voeld. Om dij ijs­tooneel alléén te draai­en wer­den er 50,000 meter film ver­bruikt, waar­van er ten laat­ste maar 1000 zijn over­ge­hou­den ge­wor­den.

« — Dit kost­te ons 200.000 dol­lar (3,00,000 fr. >, 23 ver­koud­he­den, 3 bron­chie­ten, 1 ge­bro­ken been, ver­klaar­de een tech­nisch di­rec­tor, maar van het oog­en­blik dat Grif­fith dit goed vindt... »

Tn do lente draai­de men de open­lucht­toonee­len. die Annie’s ver­trek naar de stad voor­stel­len, als mede hare aan­komst en het begin van haar ver­blijf op de hoeve der Bart­lett’s. Het is in de om­stre­ken van het stu­dio te Ma­ma­ronc­ck dat men

ae­won­de­rens­waar­di­ge toonee­len, waar­in men n Gish en Ri­chard Bart­hel­mess aan den eener beek ziet zit­ten, te mid­den van een chap, waar­van de ach­ter­grond op bijna on-rk­za­me wijze ver­dwijnt wer­den op­ge­no­men. 1 zeker ge­deel­te van den film speelt zich af sne hoeve. De re­gis­seurs leg­den Grif­fith eene voor van al de die­ren welke in der­ge­lij­ke too-a ge­be­zigd wor­den: paar­den, koei­en, zwij-kie­kens, enz., maar hij vond dit on­vol­doen­de. Gij hebt dat­ge­ne ver­ge­ten, zegde Grif­fith, set voor­naams­te is, wat het mees­te vreug­de ne hoeve brengt...

be­greep niet goed wat bij daar­me­de be-e, en men vroeg hem om uit­leg.

Welnu, ver­klaar­de hij, het zijn de « jonge l » welke ik heb­ben moet, de lam­me­ren, de ren, de jonge kie­kens, de jonge kat­jes, alles;ol leven is, wat springt en speelt, n be­zorg­de hem dit alles, maar er was één dat hem het meest van al last ver­oor­zaak­te, vas een katje van drie maand oud, dat noch-een voor­na­me rol te ver­vul­len had.

> trad op in een tooneel dat speel­de op een Idag van druk­ken­de hitte. Ie­der­een moest der­he­vig aan zijn en in­sla­pen, de kat in­be-n.

»r ga dit nu eens trach­ten te doen be­grij­pen en dier van drie maand oud dat niets an­ders t dan ach­ter vlie­gen te loop­en. ï tracht­te eerst lie­fe­lijk het er toe te be­we-Het aan­hoor­de de re­de­voe­ring, het hoofd­je en, met zicht­baar be­lang, maar sliep niet in. toon­de het de zweep, het speel­de met de . Men gaf het te drin­ken, het dronk en vroeg a om eten.

raad­de zelfs morp­hi­ne aan. Dit zou het na-jk doen sla­pen, maar men zou het niet na-jk zien « in­sla­pen ».

ï sloot het toen ge­du­ren­de eeni­ge uren in joele en don­ke­re kamer op, en op het oogen-'an draai­en, bracht men het in het volle zon-t, juist op de plaats welke het was aan-en ge­wor­den.

katje open­de twee­maal de muil, alsof het wel­doe­ners wilde be­dan­ken, en door het licht t warm­te als ver­dwaast sliep het zacht­jes, ik­en­de in.

ui­terst lief tooneel­tje verg­de voor het op-1 dier kat­ten­ge­schie­de­nis alléén een film­ver-van 900 me­ters van de­wel­ke er ten slot­te een hon­derd­tal be­hou­den wer­den, lens de zeven maan­den dat het draai­en van f Down East » duur­de, wer­den er hon­derd! dui­zend meter film ver­bruikt. En de ei­gen­film, de « extra » van dit reu­zen­lint, meet even­tjes vier­dui­zend meter. Dus wer­den cr

0 meter niet be­nut­tigd.

éav Down East » ver­scheen eerst vanai stus 1920, in het The­a­tre der 4e straat te iTork, als ex­clu­si­vi­teit. Het viel een reu­zen-

1 ten deel, aan­ge­zien hij 14 maan­den op het imma bleef staan, met twee ver­toon­in­gen; men schat dat er on­ge­veer 1,500,000 toe-tvers dien film gan zien zijn.

fven an­de­re groote ste­den van Ame­ri­ka werd ' Down East » na­dien in ex­clu­si­vi­teit af­ge­rold.

De gan­sche film, af­ge­werkt zooals hij is kost­te Grif­fith de somme van 16,000,OuO frank.

Eene en­ke­le ver­toon­ing te New-York bracht hem reeds 20,000 dol­lar (300,000 frank) op. De dag dat de film in ge­wo­ne ver­hu­ring aan de ci­ne­ma's eter Ver­ee­nig­do Sta­ten werd aan­ge­bo­den, had hij Grif­fith reeds de bijna on­ge­loof­ba­re somme van 4 mij­li­oen 225,000 dol­lar (63,375,000 frank) op­ge­bracht, en zon­der over­drij­ving schat men dat het af­rol­len van « Way Down East in de Ver­ee­nig­de Sta­ten hem alléén een ont­vangst! van bijna 100,000.000 frank deed boe­ken.

• Neme.

Film ster wor­den 11


Ldi

ROO

AMPÂ onze fij X

Tij­de­lij­ke premi

Om recht te heb­ben op de prei lende num­mers dra­gen, mogen n; uit­ge­wis­seld wor­den in den loop v wer­pen-Zuid, op eiken werk­dag. Za­ter­dags.

101.

102.

103.

104.

105.

106.

107.

108.

109.

110. 111. 112.

113.

114.

115.

116.

117.

118.

119.

120. 121. 122.

123.

124.

125.

126.

127.

128.

129.

130.

131.

132.

133.

134.

135.

136.

137.

138.

139.

140.

141.

142.

143.

4 ge­wo­ne bier­gla­zen vo Ons Lieve vrouw beeld

Col­lier van ge­sle­pen pi Bo­ter­pot in ge­go­ten gil Ij­ze­ren schoen­trek­ker Ronde blik­ken doos, dia Pe­trol­kan, ge­schil­derd I Twee bloem­vaas­jes wit Snuif­doos in zwar­te Jat

Korf met dek­sel ....

Ci­troen­per­sers in hout nt Fruit­tel­loor in wit glas Strijk­ij­zer ge­woon n° 5 Groote kar­ton­nen doos Ca­ba­ret rond, in zwar­te Thee­pot met fil­ter, CaE Karar met glas (wit) .. Wit gla­zen taart­scho­tel Witte steenen zout­bak Ca­ba­ret lang­wer­pig, in Album voor 500 post­ka Kof­fie­pot in fijn por­ce­le Do­mi­no­spel, been en ho Album voor por­tret­ten,: X 21 cen­ti­me­tei Eiken oa­ba­ret, 50 X 3( Ge­de­ko­reer­de luxe tel­loi Ko­pe­ren mans­hor­lo­ge .. Kas­se­rol, 21 dia­me­ter o| Kas­se­rol, 25 dia­me­ter oi Kas­se­rol. 27 dia­me­ter oj Mans­ho­ri­o­ge in nik­kel, i Mans­hor­lo­ge in wit meti Pe­trol­vuur, 2 wie­ken ... Kas­se­rol, 29 dia­me­ter o| Klei­ne Ame­ri­kaan­sche m Kas­se­rol, 33 dia­me­ter oi Kas­se­rol, 37 dia­me­ter oj Kas­se­rol, 37 dia­me­ter oi Régu­la­teur, 70 cm. hoo Per­co­la­teur, in nik­kel, in Groo­te­re per­co­la­teur in 1 k° eohte Ara­bi­sche Mol

Komt onze pre­mie­zaal bezot

Lou

In­stal­la­ti­ons et

II /I

CEMÊÊiar­c­sTRAATa

jjfi ' -SI

H GOOS­SENS

lil, Chaussée de Ma­li­nes - 7, Rue de l’Har­mo­nie

Téléphone 1462

Gi'ii­i­ii­le spéci­a­lité de rou­tes de mites

Au­to­mo­bi­les de grand luxe

BRO­DE­RIES

DES­SINS MO­DER­NES

PERL AGES, BOU­T­ONS, POINTS­CLAIRS. PLIS­SA­GE

M— RY­CKAERT

RUE RU­BENS, 17, AN­VERS

TRA­VAIL SOIGNÉ ET RAPI­DE

I*c‘i*moi­i­ii­cI cIioI­hI et stylé

Hol­land­sche vuren — Pracnt­vu­ren

in alle stij­len en in allen aard *

CUI­SINIÈRES :: KA­CHELS

LOUIS TOTTE

Ant w.- L- Kie­vit­str, 9 L. r. du Van­neau-An­vers

La Fnur­nil­te liéDérale An­lon­mlii­le

12, rue Van Ertborn Tél. 292/ AN­VERS Tél. 2021

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d'An­vers du Vrai "FERO­DO"

Agen­ce pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K. F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et Noble's Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­sant

aux ga­ra­ges aux prix de gro3

Foy­ers Hol­landais - Foy­ers de Luxe

en tous sty­les et en tous gen­res

Cui­si­nier es - Poêles - Poêles à feu con­ti­nu

Mm Mu­guet dl*@r

Mai­son Ver­strae­te

Vieux Marché au Blé, 55-57, Oude Koorn­markt

AN­VERS ANT­WER­PEN

Modèles-Ro­bes-Blou­ses-Man­teaux Com­bi­nai­sons-Lin­ge­ries Spéci­a­lité de Robes

Con­fec­ti­onné — Sur Me­sure

Sau d’Shi­vers

Het aan­ge­naams­te reuk­werk voor het toi­let

Groot: St-Mi­chiels­straat, 19, ANT­WER­PEN

De­pot­hou­ders:

Gran­de Par­fu­me­rie, Hui­de­vet­ters­straat, 1-3 Mai­son Guil­lau­me, De Key­ser­lei, 43 Mai­son Je­an­ni­ne, Schoen­markt 3

en in alle goede reuk­werk­win­kels

GROS ... Devis gra­tuit sur de­man­de ...

LAM­PES PHI­LIPS

A Spéci­a­lité LUSTRE­RIE

MA1­SOM PRIN­CI­PA­LE: 2j, RUE LÉOPOLD SUC­CUR­SA­LES: 6o RUE DE L’ÉGLISE » » : 118, RUE NA­TI­O­NA­LE

ATE­LIERS: ., RUE GUIL­LAU­ME TELL

DÉTAIL

AN­VERS

Téléph. 5842

Rue Vin­cot­te, 88

BOR­GER­HOUT

Téléphone Mo. 5842

Way Down East

HOE I). W. GRIF­FITH ZIJN MEES­TER­FILM DRAAI­DE

Het is in het land dat men Nieuw-En­ge­land noemt, ge­le­gen langs­heen de zeeëngte van Long Is­land (Noord-Ame­ri­ka) dat D. W. Grif­fith «Way Down East » draai­de, hier be­kend onder den naam van «Door­heen het On­we­der». Dit ge­beur­de vanaf No­vem­ber 1919 tot Au­gus­tus 1920.

« Way Down East » is een suc­ces­vol me­lo­dra­ma van het Ame­ri­kaansch re­per­to­ri­um en al­daar even­goed ge­kend als ten on­zent « De Twee Wee­zen ». Dit wet­tigt de som die Grif­fith be­taal­de om zich de ci­ne­ma­to­graph ieche uit­j­ge­vers­rech­ten te ver­wer­ven: zegge 175,000 dol­lar, zoo on­ge­veer

2,500,000 frank.

De actie van het stuk zelve draait groo­ten­deels om één enkel per­son­na­ge, deze van Annie Moore Ook aar­zel­de Lil­li­an Gish al­vo­rens een der­ge­lij­ke rol aan te nemen, want zij wist maar al te wel dat Grif­fith reus­ach­ti­ge som­men ging wagen op eene voort­brengst waar­van zij de voor­naams­te ver­tolk­ster was.

Men begon eerst met de bin­nen­toonee­len. Deze wer­den ge­draaid in het stu­dio dat Grif­fith te Ma-ma­ro­neck, bij New-York heeft op­ge­richt.

In het sce­na­rio zal men lezen dat op het einde van den film Lil­li­an Gish (Annie Moore) zich in het hol­ste van den nacht, te mid­den van een hevig sneeuw­tem­peest waagt, lan­gen tijd, ge­bo­gen onder de ij­zi­ge ruk- - en draai­win­den voor­stro­melt om ten lan­gen laat­ste ton einde krach­ten, op

et ijs eener be­vro­ren ri­vier, waar­van de ont­dooi­ing be­gint, neer te val­len.

Om dit tooneel te draai­en, wilde D. W. Grif­fith van den klas­sie­ken storm, in « na­maak », en die men te­weeg brengt door krach­ti­ge lucht­ver-ver­schers (ven­ti­la­teurs) en kon­fet­ti’s, niet weten. H’j wacht­te het gun­sti­ge oog­en­blik af.

Maar in 1921, in de maand Fe­bru­a­ri, waren de sneeuw­stor­men in Nieuw-En­ge­land zeer zeld­zaam.

Alle dagen was het ge­zel­schap klaar om te ver­trek­ken. Zon­der op­hou­den te­le­fo­neer­de men aan al de weer­kun­di­ge ob­ser­va­tie­pos­ten der kost, en na eene week maak­te de ont­moe­di­ging, zich van ie­der­een mees­ter.

Ein­de­lijk op een ach­ter­mid­dag, rond twee uur, hoor­de men de wind over het dak jagen alsof hij dit wilde af­ruk­ken. Oog­en­blik­ke­lijk werd eene alarm­klok in Wer­king ge­steld, ar­tis­ten, ope­ra­teurs, re­gis­seurs ter ver­za­me­ling roe­pen­de. De reeds lang klaar staan­de auto’s snor­den met het per­so­neel, de mo­tors, dy­na­mo’s en schijn­wer­pers weg. Het stu­dio werd op acht-en-twin­tig se­kon­den ver­la­ten. Dit is een re­kord dat de brand­weer al­leen kan be­rei­ken.

Het doel was Ver­mont, ten Noor­den van Ma­ma-ro­neck.

Het tem­peest woed­de tot ’s an­der­daags ’s mor. gens, de gan­sche dag en ’s nachts bij het licht der schijn­wer­pers, werd er ge­draaid.

Er waren man­nen noodig om de voet­stuk­ken der toe­stel­len vast te hou­den, ter­wijl men draai­de. Men moest niet trach­ten te spre­ken, want de stem ging ver­lo­ren vanaf zij over de lip­pen kwam, en één en­ke­le mi­nuut ver­lo­ren te mid­den dier furie van ont­ke­ten­de ele­men­ten, dreig­de ie­mand van koude te doen om­ko­men.

— Snel, ik bid er u om, smeek­te Lil­li­an Gish, maar men zag haar slechts de mond ope­nen en de armen be­we­gen .

Grif­fith, in een es­kim­o­pels ge­huld, haast­te zich me­tho­disch, al­leen­lijk door zijn film be-heer­scht, en wan­neer hij dit tooneel geëin­digd had, was zijn neus be­vro­ren en waren de op-na­me­toe­stel­len tot aan de lens in den sneeuw be­dol­ven.

Een zeker tooneel, tij­dens dien sneeuw­storm, stelt Lil­li­an Gish voor ter­wijl zij als le­vens­loos door Ri­chard Bart­hel­mess op zijn armen wordt weg­ge­dra­gen. De he­vi­ge koude had hier Lil­li­an zoozeer be­van­gen, dat zij hier in alle wer­ke­lijk­heid be­wus­te­loos was, en bijna ver­ste­ven van kende door Bart­he­le­men werd weg­ge­voerd.

Eeni­ge weken later kwam men te Ver­mont terug om er de ont­dooi­ing van den Con­nec­ti­cut stroom, te Whi­te-Junc­ti­on, af te wach­ten, al­waar men de toonee­len, waar­in men Lil­li­an Gish op eene ijs­schaal, welke de ont­dooi­ing komt vrij te maken, uit­ge­strekt ziet lig­gen, en naar de wa­ter­val­len, op eeni­ge hon­der­den meter daar van ver wij­derd, af­drijft.

Acht weken lang ble­ven Grif­fith, Lil­li­an Gish, Ri­chard Bart­hel­mess en hunne hel­pers te Ver­mont.

Tien in­ge­ni­eurs en twee hon­derd vijf­tig werk­lie­den wer­den er ge­be­zigd om het ijs te be­proe­ven en om tech­ni­schen raad te ver­strek­ken. Men nam het weder nauw­keu­rig waar ten einde het los­bar­sten der ijs­scha­len op zijn hoog­te­punt te kunne’i op­ne­men.

Na eeni­ge weken, oor­dee­len­de dat de ont­dooi­ing niet snel ge­noeg vor­der­de, be­sloot Grif­fith van deze te ver­haas­ten en met de hulp der in­ge­ni­eurs deed hij eene groote op­per­vlak­te ijs met dy­na­miet sprin­gen. Wel­haast voer­de de stroom groote ijs­blok­ken met zich en kon men be­gin­nen te draai­en.

Om het tooneel in zijn ge­heel te kun­nen op­ne­men had Grif­fith eene soort van halve brug, aan den eenen oever vast­ge­hecht, laten op­rich­ten en op wier uit­ein­de een op­na­me ap­pa­raat werd op­ge­steld.

Maar het was noodig de actie van meer na­der­bij op te nemen. Te dien einde waren er an­de­re ope­ra­teurs, die op ijs­scha­len, welke naast die waar­op Lil­li­an Gish uit­ge­strekt lag, en alzoo mede de stroom af­dre­ven, had­den post gevat, met het doel van dit tooneel van zoo dicht­bij mo­ge­lijk op te nemen om te laten zien dat het geene pop noch eene plaats­ver­vang­ster was die op den ijs­blok lag.

Het af­glij­den, dui­ke­lin­gen, waren na­tuur­lijk zeer tal­rijk. Een jonge ope­ra­teur, ze­ke­re Allen, aar­zel­de niet van blok op blok te sprin­gen, ten einde zoo dicht mo­ge­lijk de schaal, waar­op Lil­li­an Gish zich be­vond, te na­de­ren. Twee­maal gleed hij mrt zijn toe­stel in het water. Noch­tans viel er geen on­ge­luk te be­treu­ren.

De toonee­len waar­in men de ijs­blok­ken over de wa­ter­val­len ziet scho­me­len wer­den vanaf de over den stroom ge­sla­gen stel­la­ge op­ge­no­men

Voor Lil­li­an Gish en Ri­chard Bart­hel­mess, die men van blok op blok ziet sprin­gen om er ein­de­lijk toe te komen van haar met groote moei­te te red­den, is het een feit dat vast staat, dat zij wer­ke­lijk groote ge­va­ren on­der­staan heb­ben.

Lil­li­an ver­telt dat zij de ge­dach­te op­ge­vat had van door een ge­baar het re­a­lis­me van dit tooneel nog te ver­hoogen: dit van hare hand en heur haar in het ijs­kou­de water te laten han­gen. Maar dit ge­dacht be­zorg­de haar he­vi­ge pij­nen daar het ijs­kou­de water op hare hand spoe­dig de ge­waar­wor­ding eener brand­won­de deed gei joe­len. Zij Heeft er daar­en­bo­ven eene ge­den­ke­nis van over­ge­hou­den onder vorm van rhe­u­ma­tis­men, welke zij nog'van tijd tot tijd in hare hand ge­voeld. Om dh ijs­tooneel alléén te draai­en wer­den er 50,000 meter film ver­bruikt, waar­van er ten laat­ste maar 1000 zijn over­ge­hou­den ge­wor­den.

« — Dit kost­te ons 200.000 dol­lar (3,00,000 fr. ), 23 ver­koud­he­den, 3 bronenie­ten, 1 ge­bro­ken been, ver­klaar­de een tech­nisch di­rec­tor, maar van het oog­en­blik dat Grif­fith dit goed vindt... »

Tn do lente draai­de men de open­lucht­toonee­len, die Annie’s ver­trek naar de stad voor­stel­len, als mede hare aan­komst en het begin van haar ver­blijf op de hoeve der Bart­lett’s. Het is in do om-st’cken van het stu­dio to Ma­ma­ron­crk dat men

die be­won­de­rens­waar­di­ge toonee­len, waar­in men Lil­li­an Gish en Ri­chard Bart­hel­mess aan den oever eener heek ziet zit­ten, te mid­den van een land­se­hap, waar­van de ach­ter­grond op bijna on­op­merk­za­me wijze ver­dwijnt wer­den op­ge­no­men.

Een zeker ge­deel­te van den film speelt zich af op eene hoeve. De re­gis­seurs leg­den Grif­fith eene lijst voor van al de die­ren welke in der­ge­lij­ke toonee­len ge­be­zigd wor­den: paar­den, koei­en, zwij­nen, kie­kens, enz., maar hij vónd dit on­vol­doen­de.

- Gij hebt dat­ge­ne ver­ge­ten, zegde Grif­fith, wat het voor­naams­te is, wat het mees­te vreug­de op eene hoeve brengt...

Men be­greep niet goed wat hij daar­me­de be­doel­de, en men vroeg hem om uit­leg.

— Welnu, ver­klaar­de hij, het zijn de « jonge die­ren » welke ik heb­ben moet, de lam­me­ren, de kal­ve­ren de jonge kie­kens, do jonge kat­jes, alles wat vol leven is, wat springt en speelt.

Men be­zorg­de hem dit alles, maar er was één dier dat hem het meest van al last ver­oor­zaak­te. Het was een katje van drie maand oud, dat noch­tans een voor­na­me rol te ver­vul­len had.

Het trad op in een tooneel dat speel­de op een na­mid­dag van druk­ken­de hitte. Ie­der­een moest er on­der­he­vig aan zijn en in­sla­pen, de kat in­be­gre­pen.

Maar ga dit nu eens trach­ten te doen be­grij­pen aan een dier van drie maand oud dat niets an­ders vraagt dan ach­ter vlie­gen te loop­en.

Men tracht­te eerst lie­fe­lijk het er toe te be­we­gen. Het aan­hoor­de de re­de­voe­ring, het hoofd­je ge­bo­gen, met zicht­baar be­lang, maar sliep niet in. Men- toon­de het de zweep, het speel­de met de koord. Men gaf het te drin­ken, het dronk en vroeg daar­na om eten.

Men raad­de zelfs morp­hi­ne aan. Dit zou het na­tuur­lijk doen sla­pen, maar men zou het niet na­tuur­lijk zien « in­sla­pen ».

Men sloot het toen ge­du­ren­de eeni­ge uren in eene koele en don­ke­re kamer op, en op het oog­en­blik van draai­en, bracht men het in het volle zon­ne­licht, juist op de plaats welke het was aan­ge­we­zen ge­wor­den.

Het katje open­de twee­maal de muil, alsof het zijne wel­doe­ners wilde be­dan­ken, en door het licht en de warm­te als ver­dwaast sliep het zacht­jes, al ron­ken­de in.

Dit ui­terst lief tooneel­tje verg­de voor het op­ne­men dier kat­ten­ge­schie­de­nis alléén een film­ver-bruik van 900 me­ters van de­wel­ke er ten slot­te maar een hon­derd­tal be­hou­den wer­den.

Tij­dens de zeven maan­den dat het draai­en van « Way Down East » duur­de, wer­den er hon­derd vijf­tig dui­zend meter film ver­bruikt. En de ei­gen­lij­ke film, de « extra » van dit ren­zen­lint, meet maar even­tjes vier­dui­zend meter. Dus wer­den cr 146,000 meter niet be­nut­tigd.

ï « Way Down East » ver­scheen eerst vanai Au­gus­tus 1920, in het The­a­tre der 4e straat te New-York, als ex­clu­si­vi­teit. Het viel een reu­zen­suc­ces ten deel, aan­ge­zien hij 14 maan­den op het pro­gram­ma bleef staan, met twee ver­toon­in­gen daags; men schat dat er on­ge­veer 1,500,000 toe­schou­wers dien film gan zien zijn.

In zeven an­de­re groote ste­den van Ame­ri­ka werd « Way Down East » na­dien in ex­clu­si­vi­teit af­ge-rold

De gan­sche film, af­ge­werkt zooals hij is kost­te Grif­fith de somme van 15,000,OuO frank.

Eene en­ke­le ver­toon­ing te New-York bracht hem reeds 20,000 dol­lar (300,000 frank) op. De dag dat do film in ge­wo­ne ver­hu­ring aan do ci­ne­ma’s dhr Ver­ee­nig­do Sta­ten werd aan­ge­bo­den, had hij Grif­fith reeds de bijna on­ge­loof­ba­re somme van 4 mi’ili­oen 225,000 dol­lar (63,375,000 frank) op­ge­bracht, en zon­der over­drij­ving schat men dat het af­rol­len van « Way Down East in de Ver­ee­nig­de Sta­ten hem alléén een ont-vangst) van bijna 100,000.000 frank deed boe­ken.


& & Tril­beel­den &

VER­LE­DEN

Ka­len­der

HEDEN

TOE­KOMST

Onze Ster

Nieu­we Fil­men

Vrij­dag 24 No­vem­ber (1909). — Alla Na­zi­mo­va treedt aan het Rus­si­sche Hof

Za­ter­dag 25 No­vem­ber (1916). Char­ley Chap­lin schrijft in voor 50,000 dol­lar op de oor­logs­leening.

Zon­dag 26 No­vem­ber (1881). — Ge­boor­te­dag van Lou Te­le­gen.

Maan­dag 27 No­vem­ber ( 1917). Maë Mur­ray scheidt van haren eer­sten echt­ge­noot.

Dins­dag 28 No­vem­ber (1920). — De groote toonee­len, voors­bel­len­de het Ca­si­no te Monte Carlo, en die­nen­de voor den film « Foolish Wives » der Uni­ver­sal, wor­den te Uni­ver­sal City ge­draaid.

Woens­dag 29 No­vem­ber (1915). Mary Miles Min­ter draait voor de eer­ste maal; dit was voor de Metro.

Don­der­dag 30 No­vem­ber (1920). — Char­ley Chap­lin be­gint «Het Kind» te draai­en.

Een twee­tal jaren ge­le­den stu­deer­de Gla­dys Wal­ton nog aan de Hoofd­school van Port­land, toen zij door hare moe­der mee­ge­no­men werd om hare groot­ou­ders te San Fran­cis­co te gaan be­zoe­ken. Zij ont­ving er van een vriend der fa­mi­lie eene aan­be­ve­ling voor Hamp­ton Del Buth, een film­be­stuur­der, die haar aan­nam aan 75 dol­lar per week. om blij­spe­len te ver­tol­ken.

Gla­dys vol­deed en viel in den smaak van het pu­bliek, want later wer­den haar door de Uni­ver­sal schit­te­ren­de voor­stel­len ge­daan die zij aan­nam. Hare voor­naams­te films zijn: «Pink Tigths», «The Man Hamer«, «Short Skirts».

Har adres is: 456, South Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

Het Lied der Zie­len. — Ame­ri­kaan-sche film. — Vi­vi­an Mar­tin. — V. B. Ci-néo, 26, Kruid­tuin­laan, Brus­sel.

Be­taal­dag. — Ame­ri­kaan­sche Film. — Char­ley Chap­lin.— Band der mil­li­oe­nen-reeks. V. B. Hac­kin, 9a Karthui­zer­straat, Brus­sel.

De Zoon van Oom­dam bij onze Voor­ou­ders. — Ame­ri­kaan­sche film.— Henry Mey­ers, V. B. Fox Film, 35, Wol­ven-gracht­straat, Brus­sel.

Ot­hel­lo, de Moor van Ve­ne­tië. — Duit­sche film. Emiel Jan­nings, Wer­ner Krans, The­o­do­re Loas, Lya de Putti. — V. B. Mer­ca­tor, Kruid­tuin­laan, 27, Brus­sel.

De Shei\. — Ame­ri­kaan­sche Film. — Po­dolph Va­len­ti­no, Agnès Ayres. — Groot avon­tu­ren­dra­ma, V.B. Pa­ra­mount Nieuwstraat, 48, Brus­sel.

Man tegen Man. — Ame­ri­kaan­sche film, Harry Carey, cow-boy drama in 6 ace­len. V. B. So­leil-Le­vant Film, 19, Ze-re­zos­traat, Brus­sel.

Wie wil

Zeer kor­te­lings wordt de wed­strijd door « Tooneel­we­reld » in­ge­richt tot het ont­dek­ken onze eer­ste Bel­gi­sche film-ster, voort­ge­zet, dit­maal voor ka­te­go­rie B van het re­gle­ment t’ is te zeg­gen, voor­be­hou­den aan de ci­ne­ma­be­zoe­kers, le­zers van het week­blad « Tooneel­we­reld » of van « Ci­ne­ma­we­reld » het of­fi­ci­eel pro­gram­ma der mees­te ci­ne­ma’s van België.

Zooals onze le­zers weten is de wed­strijd uit­ge­schre­ven met het doel onze eer­ste film-ster te ont­dek­ken.De film, die de acht kan­di­da­ten door eene bij­zon­de­re jury aan­ge­duidt om aan den eind­wed-strijd deel te nemen, aan het pu­bliek moet voor­stel­len, is vol­tooid, en bin­nen een paar weken zal hij in den kan­del ge­bracht wor­den.

Wat moet ge nu doen om die 6000 frank te win­nen??

Lees in ons vol­gend num­mer de voor­waar­den .

Ci­ne­ma­nieuws­jes

Jac­kie Coo­g­an in een hos­pi­taal. — Deze jonge film­held, zooals men weet, heeft den laat­sten tijd veel werk gehad met het fil­men van « Oli­ver Twist » van Char­les Dic­kens. Daar­om be­slo­ten zijn vader en moe­der hem een goede rust te geven en vroe­gen hem waar hij het liefst naar­toe ging: naar het ge­berg­te of de zee; maar zijn wensch was te gaan naar het hos­pi­taal waar hij een jaar ge­le­den ge­bracht was ten ge­vol­ge van een au­to­mo­biel-on­ge­val; hij was niet ver­ge­ten hoe goed hij daar be­han­deld was ge­wor­den. De klei­ne jon­gen heeft zijn wensch: hij ligt nu daar in eene witte kamer, in een wit bed en om­ringd van witte meu­be­len Erkel ziet men op zijne nacht­ta­fel pren­ten­boe­ken en speel­goed, in plaats van pil­len en me­de­cijn-fle­sch­jes.

Tony, het paard van Tom Mix, is door de Fox O ver­ze­kerd voor 100,000 pond; een nieu­we film wordt ver­vaar­digd waar­in het schran­de­re dier een be­lang­rijk deel ver­vuld.

Een be­lang­rijk be­zoek. — Het In­di­a­nen­hoofd Bar­net van Mus­ko­ges, Okla, met zijne blan­ke vrouw en doch­ter bracht een be­zoek aan het stu­dio van Tho­mas H. Ince. Hij had veel be­lang­stel­ling voor het nieu­we werk van Mauri­ce Tour­neur’s « Lorna Doone » en was een en al in be­won­de­ring voor de film « De laat­ste der Mo­hi­ka­nen ». M. Ince stel­de de rood­huid voor een film te ver­vaar­di­gen waar­in hij de hoofd­rol zou heb­ben, maar daar­van wilde hij niet weten. Deze Bar­net is de rijk­ste In­di­aan van Ame­ri­ka.

Char­lie Chap­lin’s laat­ste film is « The Pil­grim », waar­in hij een ont­snap­te ga­lei­boef speelt welke zich be­keerd tot gods­dienst­on­der­wij­zer.

Ze­ven-en tach­tig hoofd­rol­len. — (Xaude Gil­ling-wa­ter, welke zoo­veel bij­val be­haalt met de rol van

de «oude zee­ka­pi­tein» in « My Boy » en « Lord Do­ring­court» in « De Klei­ne Lord was nog over drie jaar een tooneel­spe­ler met een rei­zend ge­zel­schap. Hij ver­telt dat zij vroe­ger lange af­stan­den af­leg­den met sneeuws­le­den, ze­ven-en-tach­tig stuk­ken op hun re­per­to­ri­um had­den waar hij in allen de hoofd­rol had en nooit vier-en-twin­tig uren op voor­hand wis­ten wat zij gin­gen spe­len. Na eene ver­toon­ing kwam de be­stuur­der voor het voet­licht, noem­de al zijne stuk­ken op en vroeg aan het pu bliek welk tooneel­stuk zij de vol­gen­de avond ver­lang­de.

Aan den dood ont­snapt. — Curly Stec­ker, welke voor jaren die­ren­te­mer is aan het Uni­ver­sal Stu­die, heeft ge­vaar­lij­ke oog­en­blik­ken be­leefd. Hij was in eene der leeu­wen­hok­ken ge­gaan bij de leeu­win Ethel, zijn lie­ve­lings­dier en waar­me­de hij reeds veel ge­werkt heeft, toen deze zich plots op hem wierp en hare klau­wen in zijn keel sloeg. De hei­pers kwa­men spoe­dig toe­ge­sneld, maar Stec­ker had het hok van bin­nen ge­slo­ten. Ook dier­ven zij mei schie­ten, daar bei­den in­een­ge­kron­keld over den vloer rol­den. Ein­de­lijk kon­den zij de deur open­bre­ken en de leeu­win in een hoek drij­ven. Met zware won­den brach­ten zij Stec­ker naar het gast­huis.

Op Ijs­land. — Om de waar­heid zoo ge­trouw mo­ge­lijk na te boot­sen in « The pro­di­gal Son » trok Mr Co­le­by, ver­ge­zeld van gid­sen en de film-spe­lers Ste­wart Rome Henry Vic­tor, Ni­cholls Bates en M. Coo­per op Ijs­land naar de ijs­vel­den en de glet­schers. Zij waren nog niet ver wan­neer zij over­val­len wer­den door een ge­wel­di­gen storm; zij gin­gen ver­der maar dan werd het ele­ment hun te straf; op dit oog­en­blik be­von­den zij zich in de « Koud Val­lei » tu­schen twee ijs­ber­gen, 8000 voet boven de zee­spie­gel. Twee dagen en twee nach­ten had­den zij enkel eene tent als schuil­plaats. Wan­neer zij te­rug­kwa­men op hun ver­trek­punt, te Thers­g­val­lier, ver­klaar­den de in­wo­ners dat zij vrees­den hen nim­mer terug te zien daar zij in geen jaren zul­ken storm meer be­leefd had­den.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

As­sche­poes­ter van den Far-West

So­leil Le­vant Film

Rose Spen­cer ... Gla­dys Wal­ton

So­leil Le­vant Film

kende die in de dre­ven van het park rond­dwaalt, en in de af­we­zig­heid van Rosa vraagt hij er Gas­ton uit­leg over. De ware toe­stand ver­ne­men­de, trekt hij zich terug na aan den jon­ge­ling de strik-ste ge­heim­hou­ding over zijne tus­schen-komst op­ge­legd te heb­ben.

Me­vrouw Spen­cer, woe­dend zijn­de, ver­plicht Rose, het hu­we­lijk te doen plaats grij­pen zon­der bruids­toi­let.

Maar bij het aan­bre­ken van den groo-ten dag komt een bode met veel praal en pracht en dit­maal is er geene ver­gis­sing mo­ge­lijk, is het voor de klei­ne Rose

Het hu­we­lijk in­ge­ze­gend, maakt men zich klaar om naar 't kas­teel van Gas­ton te rij­den. Het is dan dat de on­be­ken­de zich ken­baar maakt: de milde schen­ker is nie­mand ander dan... de koet­sier der ga­la­koets. Hij daalt van zijn rij­tuig af en... Rosa valt in zijne armen: zij heeft haren bra­ven en ouden Far­rel her­kend die haar de vrucht van een lan­gen en ein­de­lijk ge­slaag­den ar­beid is komen bren­gen.

Nu zijn zij rijk... en As­sche­poet­ser van den Far-West kan ein­de­lijk hare stout­ste droo­men ver­we­zen­lij­ken.

in sa­men­wer­king met den ver­moor­de be­gon­nen was.

In de af­we­zig­heid van haar oom Ge­or­ges Spen­cer, in de hoofd­stad door re-geerings­kwes­ties weer­hou­den, wordt Rose door haar tante, de heer­schzuch­ti-ge echt­ge­noote van het par­le­ments­lid, wiens twee­de vrouw zij is, ont­van­gen, en die van niets an­ders droomt dan voor hare doch­ter, Pau­let­te, eene schit­te­ren­de par­tij te vin­den.

Als arme bloed­ver­wan­te be­han­deld, wordt zij bij het dienst­per­so­neel ge­stuurd tel­ken­ma­le dat de jonge Gas­ton Mar­quet­te op de plan­ta­ge op be­zoek komt.

Maar de beide dames kun­nen het on­ver­mij­de­lij­ke niet ver­hin­de­ren, de ont­moe­ting van Gas­ton met Rose, en de we­der­zijd­sche in­druk die zij van el­kan­der op­doen. Vol gram­schap ver­biedt me­vrouw Spen­cer Rose in t ver­volg hare kamer nog te ver­la­ten.

M. Spen­cer laat een prach­tig toi­let uit de stad komen, maar zijn vrouw be­veelt van het aan Pau­let­te en niet aan Rose af te le­ve­ren. Wan­hoop der arme klei­ne.

Haar vader in Ca­li­for­nië ver­moord zijn­de, wordt Rosa Spen­cer door zijn deel­ge­noot Far­rel, naar haar oom, rijk plan­ter en par­le­ments­lid in Ken­tuc­ky ge­zon­den.

Far­rel zal voort­gaan met de op­zoe­kin­gen in de goud­mijn­on­der­ne­ming die hij

Op ze­ke­ren dag komt het par­le­ments­lid on­ver­wachts terug. Ver­ont­waar­digd door de be­han­de­ling op Rose toe­ge­past, geeft hij Gas­ton al de vrij­heid om haar het hof te maken. En wel­dra wordt de ver­lo­ving door een kus be­ze­geld. Dit wordt ech­ter op­ge­merkt dooT een onbe-

SO­LEIL LE­VANT FILM - - 19, ze­re­zos­traat, 19 - - BRUS­SEL


✓-

ln den staat Mas­sa­chus­sets, de streek van de Ver­ee­nig­de Sta­ten waar de gods­dien­sti­ge en hui­se­lij­ke ge­woon­ten het meest stipt in acht ge­no­men wor­den, wonen Annie Moore en haar moe­der. Me­vrouw Moore is in groote geld­ver­le­gen­heid en zij be­sluit daar­om haar doch­ter bij de Tre­mont’s, hun rijke ko­zijns van Bos­ton, te zen­den om hun hulp in te roe­pen. Annie komt daar aan, te mid­den van een schit­te­ren­de ont­vangst. De

moed ont­breekt haar om het ware doel van haar be­zoek uit te leg­gen. Haar nich­ten pogen zich van haar te ont­las­ten, doch niet­te­gen­staan­de dat, om aan een zon­der­ling doch bui­ten­ge­woon rijk fa­mi­lie­lid niet te mis­ha­gen, geven zij zich moei­te om toch maar vrien­de­lijk je­gens Annie te zijn.

De oor­spron­ke­lij­ke bloed­ver­wan­te ge­leidt Annie naar het bal enkel met het

in­zicht de twee zus­ters te er­ge­ren; de klee­de­ren, ont­leend aan de kleer­kast van haar nicht­jes, doen nog meer haar bui­ten­ge­wo­ne schoon­heid uit­ko­men, wat wel­dra wordt op­ge­merkt door Len­nox San­der­son, een leeg­loop­en­de pret­ma­ker, die door zijn schat­rij­ken vader aan de noodi­ge fi­nan­cies ge­raakt. Het ge­sprek vangt aan...

Na haar her­haal­de malen ge­zien te heb­ben weet San­der­son Annie over te

halen bij hem te komen, onder voor­wend­sel haar aan een in­ge­beel­de tante voor te stel­len. Hij over­tuigt Annie met hem in ’t ge­heim in het hu­we­lijk te tre­den al­vo­rens bij haar moe­der weer te keeren. Dit dui­velsch plan zal voor hem slechts een avon­tuur­tje te meer zijn, maar de tee­der­heid van Annie schijnt zijn ge­we­ten wak­ker te schud­den...

Annie keert bij haar moe­der terug.

Sce­na­rio van ....​Lottie Bliar Par­ker

Be­wer­king van ....​Anthony Paul Kelly

Film­re­gie van ....​David W. Grif­fith

Ope­ra­teurs... .G.W. Bit­ser e1 Hen­drik Sart­ov. Ge­draaid in ....1920

ROL­VER­DEEL­INQ

Annie Moore ....​Lillian Gish

Hare moe­der ....​Mrs. D. Landau

Mme Tre­mont ....​Josephine Ber­nard

Diana Tre­mont ....​Mrs. Mor­gan Bel­mont

De Tante ....​Patricia Finen

Len­nox San­der­son ....​Lowell Sher­man

Bart­lett ....​Bury Mac In­tosh

Mme Bart­lett....​Kate Bruce

David Bart­lett ....​Richard Bart­hel­mess

Mart­ha Perkins ....​Yivia Ogden

Seth Hol­comb ..../...​Porter Strang

Reu­ben Whip­ple ....​George Ne­vil­le

Hi Hol­ler ....​Edgar Nel­son

Kate Brew­ster

Mary Hay (Mme R. Bart­hel­mess)

Pro­fes­sor Ster­ling ....​Creighton Hale

Maria Poole ....​Emilie Fitz­rog

San­der­son her­neemt zijn vroe­ge­re ge­woon­ten en hun sa­men­kom­sten wor­den lang­za­mer­hand zeld­za­mer. Ze­ke­ren dag, na het her­haal­de en meer en meer ster­ker wor­den­de aan­drin­gen van Annie, komt San­der­son haar ein­de­lijk op­zoe­ken... Na een kort ge­re­de­twist meldt hij haar de schrik­ke­lij­ke waar­heid; hun hu­we­lijk is slechts be­drog...

Eeni­gen tijd later, door den dood van haar moe­der al­leen ge­la­ten, gaat Annie

maken en voor­al wordt zij be­mind door David Bart­lett. Zij voert een zwa­ren strijd, want zij wil niet be­ken­nen hoe­zeer zij hem lief­heeft, daar zij zich hem niet waar­dig acht.

Mart­ha Per­kens «het dag­blad van het dorp» ont­dekt het ver­le­den van Annie... en deelt dit na­tuur­lijk den heer Bart­lett mede, die, zon­der ver­de­re uit­leg­gin­gen af te wach­ten, de arme jonge vrouw bui­ten zet.

haar schan­de in het dorp Bel­den ver­ber­gen... Een kind wordt ge­bo­ren... en sterft in haar armen...

Vol moed treedt Annie ais meid in dienst bij de Bart­lett’s en voelt zich stil­aan her­le­ven... wan­neer op ze­ke­ren avond zij zich voor San­der­son be­vindt, de ge­buur, en vriend en geëerden gast van vader Bart­lett. De Herfst komt. Annie heeft zich bij allen weten ge­liefd te

Er heérscht een schrik­ke­lijk sneeuw-tem­peest.

Annie ver­trekt en loopt ver­lo­ren in dén storm. David snelt haar ter hulp... Annie zal haar red­der huwen.


ik

6 . « CI­NE­MA­WE­RELD »

FE­DO­RA

naar het mees­ter­werk van Vic­to­rien Sar­dou

DE MIS­DAAD

De graaf Vla­di­mir Ja­ris­ki­ne is ver­loofd met de schoo­ne prin­ces Fédora.

Zijn vader, Di­rec­teur-ge­ne­raal der po­li­tie, ont­vangt een schrij­ven, hem ver­wit­ti­gen­de dat ter­ro­ris­ten zin­nens zijn * Vla­di­mir te dooden.

Deze ont­vangt van eene vrouw een ge­heim­zin­nig schrij­ven. Daar­na be­geeft hij zich naar Prin­ses Fe­do­ra. In­tus­schen-tijd is een man zijne wo­ning bin­nen­ge­dron­gen en heeft het schrij­ven ont­vreemd.

Vla­di­mir naar zijne Club gaan­de is het slacht­of­fer van een aan­val. Fe­do­ra wordt ver­wit­tigd. Het on­der­zoek wijst uit dat het brief­je ont­sto­len is door graaf Loris Ipa­noff, die in­mid­dels ver­dwe­nen is. Vla­di­mir sterft en Fe­do­ra zweert op het kruis, Hem te wre­ken.

DOODELIJ­KE STREE­LING

Fe­do­ra laat zich te Pa­rijs aan graaf Loris voor­stel­len en doet haar ui­ter­ste best opdat deze op haar ver­liefd worde.

Tij­dens een prach­tig avond­feest, be­kent Loris, in een op­wel­ling, aan Fe­do­ra, op wie hij smoor­lijk ver­liefd is, dat hij Vla­di­mir dood­de. Fe­do­ra houdt zich moe­dig en laat hem be­looven den vol­gen­den nacht bij haar te komen en haar de gan­sche waar­heid te ver­tel­len.

DE RED­DEN­DE LIEF­DE

Loris Ipa­noff ver­telt dat hij des­tijds een jong meis­je huwde, Wanda, die he­laas, door Vla­di­mir ook be­mind werd, en dat hij het doen en laten zij­ner vrouw be­spied­de, dat hij haar, met de be­ken­te­nis harer schul­di­ge be­trek­king, ook een brief, deze bij Vla­di­mir ont­vreemd, ont­ruk­te, een brief waar­bij zij eene bij­een­komst vast­stel­de; dat hij hem ver­ras­te, schoot... en dat hij niets an­ders deed dan zijne eer ver­de­di­gen.

Hij over­han­digt Fe­do­ra de be­schul­di­gen­de brief. Zij werpt haar vroe­ge­re ver­lo­vings­ring verre van zich en laat zich in Loris’ armen val­len hem toe­roe­pen­de:

« Ik aan­bid u! »

DE MAR­TE­LEN­DE LIEF­DE

Eene lieve villa aan den boord der zee her­bergt hunne lief­de. Doch Fe­do­ra is niet ge­rust .Zij beeft bij elke nieuws­tij­ding uit Rus­land. Ginds is Va­le­re, broe­der van Loris, in dezes plaats aan­ge­hou­den en komt in de Peter en Pau­lus­ves-ting te Pe­tro­gra­do, waar­in hij op­ge­slo­ten werd om het leven. Voor wat ge­ne­raal Ja­ris­ki­ne be­treft, deze wil niets ter ver­de­di­ging van Loris weten.

DE DOOD­EN­DE LIEF­DE

De ge­zant­schaps­raad brengt Fe­do­ra een vier­dub­be­le tij­ding: twee goede: het ont­slag van Ja­ris­ki­ne en de toe­la­ting voor Loris om terug naar Rus­land te keeren;

twee tra­gi­sche: Valère’s dood en het over­lij­den der gra­vin Ipa­noff, Loris, moe­der.

Loris is terug in Rus­land en zijn ver­de­di­ger be­looft hem de naam der te Pa­rijs wo­nen­de rus­si­sche spi­on­ne, die aan Ja­ris­ki­ne het be­wijs zij­ner schuld be­looft had, te doen ken­nen.

— Wie is deze ramp­za­li­ge, die de oor­zaak is van den dood mij­ner moe­der en dien mijns broe­ders? roept Loris uit.

FRAN­CE­S­CA BER­TI­NI in

En Fe­do­ra be­kent dat die vrouw, die alléénlijk door lief­de zon­dig­de, zij­zel­ve is. Loris wil haar dooden, aar­zelt.. Maar Fe­do­ra of­fert zich op; zij ver­gif­tigt zich en sterft, na van Loris, dien zij zoozeer be­min­de, de kus der ver­gif­fe­nis ont­van­gen te heb­ben.

Fran­ce­s­ca Ber­ti­ni is 33 jaar oud. Zij ver­ruil­de haar ware naam, Elena Vi-tiel­lo, tegen haren hui­di­ge, voor een vijf­tien­tal jaar.

meid, in het Tea­tro Ni­n­o­ve van Na­pels werd aan­ge­wor­ven. Haar vader, Ar­tu­ro Vi­tiel­lo, een echt Na­po­li­taan, is over een jaar over­le­den en hare moe­der, af­kom­stig uit To­scanen, was vroe­ger lied-jes­zan­ge­res in klei­ne tin­gel­tan­gels.

Ver­le­den jaar is zij ge­huwd met een Zwit­ser, Al­fred Car­tier, een mil­li­on-nair, die van zijne eer­ste vrouw, eene win­kel­juf­fer uit Genna, die hem twee kin­de­ren schonk, ge­schei­den is.

den rol van “FE­DO­RA”

Fran­ce­s­ca Ber­ti­ni heeft, toen zij huwde, alles ver­kocht: hare villa, hare meu­be­len, oude en mo­der­ne kunst­voor­wer­pen, bi­bli­o­theek, om zich te Genua met haar echt­ge­noot te gaan ves­ti­gen.

Fran­ce­s­ca ver­liet dus de Ci­ne­ma, die haar zoo­veel rijk­dom be­zorg­de, voor een hu­we­lijk uit lief­de.

Ex­clu­si­vité, des. Eta­blis­se­ments Van Goit­sen­ho­ven, 17, Oude Kleer­koop­ers-straat, Brus­sel.

N.B. Het pu­bliek mag gra­tis ge­bruik maken van de,, Ci­ne­ma Brie­ven­bus”

J* it

« CI­NE­MA­WE­RELD »

it it

Mr. Black­var­nish. — 1° Het af­hu­ren van ril­men ge­schiedt door­gaans als volgt: er wordt door de film­ver­huur­ders een prijs ge­steld van zoo­veel per meter film en per week voor die ci­ne­ma­be­stuur­der welke de film in kwes­tie het eerst af­huurt; de ci-ne­mab­stuur­der welke daar­op volgt, die be­taalt na­tuur­lijk min­der dan de eer­ste, enz. Wie de film van den film­ver­huur­der het eerst af­huurt, en dan na­tuur­lijk de hoog­ste prijs be­taalt, die rolt de band, het eer­ste in zijne in­rich­ting af.

H. J. M. — Pris­cil­la Dean, voor­naams­te fil­men: « The Vir­gin of Stam­boul »,

2° Wanda Haw­ley, voor­naams­te fil­men: « Every -woi­nan », « Virg­nous Sin­ners», «The De­re­lict».

3° Glo­ria Swan­son voor­naam­s­to fil­men: « Don ’t Chan­ge your Hus­band»,«Why Chan­ge your Wife», « The Ad­mi­ra­ble Crich­t­on ».

Ser­gent Juan. — Lae­ti­tia Qua­ran­ta, adies: c/o rue Ro­croy, 3, Paris.

Bona et Oscar. — 1° Gla­dys Wal­ton, voor­naams­te fil­men: zie « Onze Ster », ru­briek Tril­beel­den dit num­mer.

2° Con­stan­ce _Tal­m­ad­ge, voor­naams­te fil­men: «In Search of a Sin­ner», «Two Weeks», «The Love Ex­pert ».

Flo­ria Tosca (A.D.) —- 1° Doro­thy Dal­ton is op 22 Sep­tem­ber 1893 te Chi­ca­go ge­bo­ren Amen-kaan­sche. Dit is haar ware naam.

2° Gun­nar Tol­naes is de duit­sche taal mach­tig; ge­bo­ren op 17 De­cem­ber 1881; adres: Carls Rangs Bej C., Ko­pen­ha­gen (De­n­e­mar­ken).

3° Best is hen uw brie­ven nog eens te her­in­ne­ren. In welke taal hebt U hen ge­schre­ven? Niet ver­ge­ten dat «stars» eene zeer druk­ke brief­wis­se­ling heb­ben.

N.-B. — Van las­tig val­len geen kwes­tie; vra­gen niet beter dan onze le­zers in te lich­ten; vrien­de­lijk be­dankt voor ’t com­pli­ment: een en­ge­len ge­duld, hoor!

Jane Novak. — 1° Hoofd­rol van «La Bonté qui pleu­re » werd ver­tolkt door Mabel Ju­li­en­ne Scott.

2° Duit­sche film, rol­ver­deel­ing werd niet ge­ge­ven.

3° Ka­ther­i­ne Perry, adres: Sel­z­nick Pic­tu­res Corp. Fort Lee, New-York Jer­sey (U. S.A.)

Eva Novak. — 1» Die ar­tist was Paul Hart­mann, en is de zelf­de welke de rol ver­tolk­te van Aam­a­deo Va­sel­li in «Mo­ni­ca’s Lij­dens­weg».

2° Myrga, voor­naams­te fil­men: « Jo­ce­lyn », « Ombre Déchirée », « Cof­fret de Jade », adres: c/o Gau­mont, rue de de la Vil­let­te, 53, Paris.

3° Peggy Jean’s waren naam is Peggy Brown; adres Uni­ver­sal Stu­dio’s, Uni­ver­sal City (Cal.) U. •S.A., zendt hare photo.

N.-B. — Re­ke­nen op de be­loof­de aan­be­vel­ling der zus­ters Nnvak.

Jack Du­pont. — 1° De noodi­ge in­lich­tin­gen zul­len ten ge­pas­ten tijde ver­schij­nen.

2° Voor meer in­lich­tin­gen zie ar­ti­kel « Fho­to-ge­nie » in ons num­mer van ver­le­den week.

3° Dou­g­las Fair­banks, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A. Een brief van 20 gram voor Ame­ri­ka vergt

D. A. L. — 1° Die les­sen zijn on­mo­ge­lijk per brief­wis­se­ling te geven.

2° De « Cow-Boy Va­ge­bond » werd ver­tolkt door Roy Ste­wart.

3° Jac­kie Coo­g­an, adres: First Na­ti­o­nal, 6 West 48th Street, New-York U.S.A., zendt zijne photo.

Toine is Toine. — 1° Mary Pick­ford en Dou­g­las Fair­banks zen­den immer de hun ge­vraag­de photo. Niet ver­ge­ten dat bij­zon­der­lijk zij eene zeer druk­ke brief­wis­se­ling heb­ben.

2° Lili Ja­cobs­sonn, adres: Nor­disk, 45, Vim­mel-kaf­tet, Ko­pen­ha­gen. Best is haar in de Duit­sche taal te schrij­ven.

3° Henny Por­ten zendt de haar ge­vraag­de photo.

Va­ren­de vriend. — 1° Wed­strijd om het Pa­ra­mount album is reeds geëin­digd. Wji schrij­ven re­gel­ma­tig prijs­kam­pen uit; ge­lie­ve de re­gle­men­ten ervan in ons blad to vol­gen.

2°Dou­g­las Fair­banks voor­naams­te fil­men: « The Nut », « The Mark of Zorro », « The Knic­ker­hroc­ker Bucka­roo », adres: Hol­ly­wood (Cal.) U. S.A.

3° Mary Pick­ford, voor­naams­te fil­men: « Stel­la Maris », « Pol­ly­an­na »,« Through the Back Door », adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Co­lom­bi­ne. — 1° Pris­cil­la Dean, adres: Uni­ver­sal Stu­dio’s, Uni­ver­sal City (Cal.) U.S.A.

2° Viola Dana, adres: 7070 Franklin Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

3° Betty Comp­son, adres: Lasky Stu­dio’s 621:4 Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Sapho. — 1» L’ar­tis­te qui in­ter­prétait lé rôle d’Hugh Ar­gy­le dans «La Glo­ri­eu­se Ave­n­tu­re» était Gerald La­wren­ce; son adres­se: Room 53, The Fleet­way House, Far­ring­don Street, Lon­don 1? C.4.

Le film en cou­leurs n’a pas en­co­re at­teint la per­fec­ti­on idéale.

Brie­ven­bus Ci­ne­ma

(De ar­tist welke de roi van Hugh Ar­gi­le in «Het Glo­rie­rij­ke Avon­tuur» ver­tolk­te was Gerald La­wren­ce; zijn adres: Room, 53, The Fleet­way House, Far­ring­don Street, Lon­don E. C., 4.

„De film in kleu­ren heeft de ide­a­le vol­maakt­heid nog niet be­reikt.)

2° Ra­quel Mel­ler, adres­se c/o Sté An. Française des Films Pa­ra­mount, ave­nue des Champs Elysées, 63 Paris.

3° Mary Miles Min­ter est at­tachée aux Re­a­l­art Pic­tu­res, fu­si­onnée à la Pa­ra­mount; adres­se: 701, New Hamp­shi­re Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

(Mary Myles Min­ter is aan de Re­l­art Pic­tu­res, ver­smol­ten met de Pa­ra­mount, ver­bon­den; adres:)

Il n’est répondu qu’à 3 ques­ti­ons par se­mai­ne.

(Er wor­den per week maar 3 vra­gen be­ant­woord .

L. Adriaen­sens. — Brief ont­van­gen, nemen er nota van; zie ar­ti­kel Pho'.oge­nie in ons vorig num­mer. U kunt het er op wagen Dou­g­las Fair­bangs mer. U kunt het er op wagen Dou­g­las Fair­banks

Mo­dist­jes Moe­der.— 1° Het aan­bod is reus­ach­tig groot en de vraag is ui­terst be­perkt; nemen ech­ter uw voor­stel in nota.

2° De film « Hu­mo­resque » is van de Cos­mo­po­li­tan Pic­tu­res; an­de­re ver­tol­kers dan van .* Goed­heid en Tra­nen ».

N.-B. — U zijt, even­als uwe doch­ter, Mo­dist­je, immer Wel­kom! Om Tooneel­we­reld thuis be­zorgd te krij­gen is het best een abon­ne­ment te nemen of U met een boek­win­kel of dag­blad rer­koo­per te ver­staan.

R. Guns. — 1° Vera Gor­don is Ame­ri­kaan­sche, doch van Jood­sche af­komst; rond de 45 jaar oud.

2° Tho­mas Can­nings, rond de 30 jaar oud.

3° Erich von Stro­heim, rond de 30 jaar; adres: Uni­ver­sal Stu­dio’s, Uni­ver­sal City (Cal.) U.S.A.

G. I. N. S. — Zie ar­ti­kel « Pho­to­ge­nie » in ons vorig num­mer. Nemen goede nota van uw aan­bod en komen er bij ge­le­gen­heid op terug.

Sus­la­pi­na. — 1° Dou­g­las en Mary zul­len zeker ant­woor­den, maar daar zij in ver­lof zijn ge­weest is de brief­wis­se­ling wat ten ach­ter ge­ble­ven. Henny Por­ten is ook met ver­lof.

2° Char­ley Chap­lin gaat in ’t ver­volg ban­den draai­en in den aard van « Het Kind », half kluch­tig, half dra­ma­tisch.

3° Elmo Lin­coln, voor­naams­te fil­men: «Tar­zan» -«Under Crim­son Skies»; adres: 2718, Sun­set Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A., zendt zijne photo.

Mi­ner­va, — 1° Edna Pur­vi­an­ce, adres: 402A, West­la­ke Ter­ra­ce, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A. zendt hare photo.

2° Char­ley Chap­lin, Eddie Lyons en Lee Moran zen­den ins­ge­lijks de hunne.

3° Mary Ma­d­dock in « De Ver­bo­dens Vrucht » werd ver­tolkt door Agnes Ayres.

Ver­geet* mij .niet. — 1° Tom Moore is een broe­der van Owen, Joë en Matt Moore.

2° Van tijd tot tijd draait Bout-de-Zan:iog cens een paar rol­le­tjes.

3° Den­ke­lijk was die ar­tist Cul­len Lan­dis..

N.-B. — Met de ma­chie­ne leeren schrij­ven; ’nen goe­den dag aan ’t nicht­je terug.

Sp­hinx. — 1° In regel voor ’t abon­ne­ment, ge­lie­ve ons het be­drag te doen ge­wor­den.

2° Maria Ja­co­bi­ni, adres: Itala Film, Ponte Trom­bet­ta, Tu­rijn (Italië).

3° Fran­ce­s­ca Ber­ti­ni, adres: Villa Elena, Via A. Gu­at­ta­ri, Rome.

N.-B. — U hebt geluk met de photo van Henny Por­ten; ver­schei­de­ne le­zers ont­vin­gen de hunne nog niet.

Quis­qua­ter. — Een sce­na­rio wordt door­gaans ge­schre­ven zooals een ge­wo­ne roman.​Met ver­lich­ting enz. hoeft U zich niet in te laten, dit is het werk van den film­re­gis­seur. Kor­te­lings wij­den wij een ar­ti­kel aan het sce­na­rio. Ant­woor­den wor­den al­leen­lijk door de brie­ven­bus ver­strekt.

A. D. W. — Eleen Sedg­wick is in 1897 te Gal­ves­ton, Texas (U.S.A.) ge­bo­ren; ge­huwd met J. H. Mo Clos­key, adres: Boul­vard Ap­part­ments, Hol­ly­wood, Los An­ge­lees (Cal.) U.S.A.

2° De acht uit­ver­ko­ze­ne van onzen film­wed­strijd moe­ten nog eerst aan het pu­bliek wor­den voor­ge­steld.

3° U kunt het er bei­den op wagen, doch eerst be­gin­nen met de photo te zen­den.

Li­ci­fer. — 1» Alice Brady, ge­bo­ren op 13 Mei 1900; Ame­ri­kaan­sche; ge­schei­den van James Crane; heeft een baby; voor­naams­te fil­men: « Death Dance », « Sin­ners », « Mario », adres: c/o Re­a­l­art Pic­tu­res, 469,Fifth Ave­nue, New-York City U.S.A.

2° Do ar­tist voor­ko­men­de op het ons toe­ge­zon­den stuk­je film is den­ke­lijk Wil­li­am Des­mond; zie le­vens­be­schrij­ving onder hoofd « Onze Ster-», ru­briek Tril­beel­den van ons vorig num­mer.

3° Dio vraag is on­mo­ge­lijk te be­ant­woor­den.

Ko­ren­bloem­pje. — 1» Betty Bal­four, adres: Welsh Pe­ar­son Co, 41, Cra­nen Park, Wil­les­den

N. W. En­ge­land; is al­leen­lijk de En­gol­sche taal mach­tig; zendt haro phote.

Ster­re­kic­ker. — 1° Die ac­tri­ce is den­ke­lijk Suzy Prim; over haar is nog niets ver­sche­nen.

2° Zie ant­woor­den in de Tooneel Brie­ven­bus van ons vol­gend num­mer.

Fran­cis. — 1° le rôle de Nora dans « Le Dia­mant Noir » e6t in­ter­prété par Gin­net­te Ma­d­die, adres­se: c/o Stu­dio’s Pathé, 1, rue du Cinéma­to­grap­he, Vin­cen­nes (Fran­ce).

(De roi van Nora in « De Zwar­te Dia­mant » werd ver­tolkt door Gin­net­te Ma­d­die; adres:)

2° L’in­ter­prète prin­ci­pa­le de « La Lan­ter­ne Rouge » était Alla Na­zi­mo­va, adres­se: 6124, Car­los ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

(De voor­naams­te ver­tolk­ster van « De Roode Lan­taarn » was Alla Na­zi­mo­va; adres: )

3° Croy­ons bien qu’elles en­ver­ront leur photo.

(Den­ken wel dat zij hun photo zul­len zen­den.)

Jo­ce­lyn— U kunt U wen­den tot het Cine Club­je « Mary Pick­ford », Langstraat, 125, Bor­ger­hout.

Ver­geet-mij.niet. — 1» Harry Car­rey adres: Uni­ver­sal Stu­dio’s, Uni­ver­sal City (Cal.) U.S.A., zendt zijne photo.

2° Char­ley Chap­lin zendt ins­ge­lijks de zijne Best is hen in de En­gels­sche taal te schrij­ven.

Nemo.

Harry Gar­son Pro­duc­ti­ons

HUN PRO­GRAM­MA VOOR 1923

Een dui­de­lijk be­wijs dat de voort­brengst voor 1923 be­lang­rijk zal zijn is dat deze film­maat­schap­pij reeds kont­rak­ten voor het nieu­we sei­zoen af­sloot met ver­schil­len­de be­ken­de fijm-per­son­na-li­tei­ten.

Zooals het te voor­zien was, zal Harry Gar­son a o. Clara Kim­ball Young voor­stel­len in eene reeks fil­men be­staan­de uit vijf dee­len, en die door de zor­gen der Metro Pic­tu­res zul­len uit­ge­ge-von wor­den. Twee dezer « The Hands of Nara » e:i « Enter Ma­da­me » zijn reeds klaar en aan de Metro af­ge­le­verd. Clara Kim­ball Young is nu aan haar derde band bezig, en zij maak­te van haar ver­lof, dat zij in de ber­gen door­bracht, ge­bruik om al­daar eeni­ge toonee­len te draai­en.

Bui­ten dit Me­tro-kont­rakt zul­len de Harry Gar­son Pro­duc­ti­ons on­af­han­ke­lijk een groote reeks uit drie dee­len be­staan­de fil­men vóórt­bren­gen, en wier sce­na­rio’s aan­pas­sin­gen zijn van wer­ken van zeer be­ken­de schrij­vers. Het ligt in hun voor­ne­men om deze fil­men recht­streeks aan de uit­ba­ters van der hand te doen. De Gar­son Cy heeft hier­toe in Ame­ri­ka een gansch nieuw stel­sel toe­ge­past, na­me­lijk klei­ne uit­trek­sels van den film aan de ci­ne­mauit­ba­ters te zen­den, de­wel­ke zich dan aldus een ge­dacht kun­nen vor­men van den hun aan­ge­bo­den band.

Voor de eer­ste film dier laat­ste reeks werd ge­ko­zen het in Ame­ri­ka zoozeer ge­ken­de dicht, dat ieder school­kind het u zal op­zeg­gen: «An Old

Swee­t­heart of Mine» door James Whit­comb Rilep, eon der be­roemd­ste Ame­ri­kaan­sche dich­ters. De om­wer­king voor ci­ne­ma is toe­ver­trouwd aan Louis Ligh­ton en M. Gar­son zelve zal de film be­stu­ren. Da hoofd­rol wordt ver­tolkt door El­li­ot Dex­ter, bij­ge­staan door Helen Se­ra­me Eddy, Lloyd Whit­lock, Arthur Hoyt en Bar­ba­ra Worth.

« Old Swee­t­heart of Mine » zal reeds kor­te­lings klaar zijn en voor de twee­de film dier reeks zal eene ver­ras­sing weg­ge­legd wor­den.

Wilt ge 6000 frank ver­die­nen?

Neem deel aan

onze wed­strijd.


il il

Cl N EM A WE­RELD »

Onze Ciné*Ro­mans il il

De Ver­bor­gen­he­den & & & & van Pa­rijs

(Les Mystères de Paris)

Groot Avon­tu­ren-dra­ma naar het be­roem­de werk van Eugèn Sue en naar den film der Phocéa. Vlaam-sche be­wer­king van Ed. Neorg.

(3e Ver­volg.)

Ge­du­ren­de het ge­vecht Um­se­hen de on­be­ken­de en Ohou­ri­neur was er een per­soon, ge­kleed als ko­len­bran­der, ver­scho­len in een ander por­taal, en volg­do met ang­sti­ge span­ning de wen­din­gen van den strijd. Deze per­soon was van eene bij­zon­de­re her­ku­li­sche ge­stal­te. Wan­neer de drie per­so­nen zich ver­wij­der­den volg­de hij hen. Chou­ri­neur en Gou­a­leu­se tra­den het eerst de kroeg van het «Ta­pis-Franc» bin­nen. De ko­len­bran­der hield de on­be­ken­de staan en zegde met stil­le stem: « Dat Uwe Hoog­heid zich in acht neme. »

De on­be­ken­de haal­de de schou­ders op en trad bin­nen.

De ko­len­bran­der vatte post aan de deur en spitste de ooren naar bin­nen; ge­luk­kig ook was er eene klei­ne ope­ning in een ven­ster langs­waar hij een wei­nig in de kroeg kon zien.

Het «Ta­pis-Franc» was ge­le­gen in het mid­den der Rue aux Fèves. Het be­sloeg het be­ne­den ge deel­te van een huis met twee ven­sters; eene ruime plaats, zwart van den rook en flauw ver­licht door eene soort lamp; aan elke kant der zaal waren zes ta­fels ge­plaatst met de noodi­ge ban­ken.

De bazin of «wol­vin», ge­naamd moe­der Po­nis­se, had eene drie­dub­be­le brood­win­ning: zij ver­huur­de ge­meu­bel­de ka­mers, zij hield eene her­berg en ver huur­de klee­de­ren aan de arme schep­sels die in deze wijk rond­zwier­ven. Zij was om­trent veer­tig jaai oud; zij was groot, zwaar­lij­vig, had een roode ge­laats­kleur en droeg een wei­nig baard. Hare ruwe stem, hare dikke armen en bree­de han­den ver­rie den eene on­ge­wo­ne sterk­te.

Twee man­nen, met gal­gen­tro­nies, raak­ten nau­we­lijks aan het­ge­ne men had op­ge­diend, en spra­ken met ge­demp­te stem. Een wei­nig ver­der zag men een jon­ge­ling van nau­we­lijks zes­tien jaar, bleek voor­ko­men en ha­ve­loos ge­kleed. De an­de­re gas­ten, man­nen en vrou­wen, gaven niets bij­zon­ders te zien.

Chou­ri­neur was een gi­oote ge­spier­de kerel; had blon­de haren; de el­len­de, de zon en het zware werk op de galei had­den zijn aan­ge­zicht een ruwt tint ge­ge­ven. Niet­te­gen­staan­de zijn vree­se­lij­ke bij­naam gaven zijne trek­ken noch­tans niets weei van deze hoe­da­nig­heid maar wel had­den zij iets weg van eene bru­ta­le stout­moe­dig­heid.

Gou­a­leu­se was een meis­je van nau­we­lijks zes­tien jaren oud. Het zui­ve­re voor­hoofd en haar re­gel­ma­tig aan­ge­zicht had­den iets en­gel­ach­tigs. Hare groote oogen had­den eene wee­moe­di­ge uit­druk­king en om haar mond speel­de nooit een glim­lach. Haai bruin kleed, een wei­nig te groot, om­hul­de eene schoo­ne ge­stal­te; eene klei­ne oran­je­kleu­ri­ge om­slag­doek met groe­ne fran­jes ver­sier­de hare borst. Het aan­ge­na­me ge­luid barer stem had haar on­be­ken­de ver­de­di­ger ge­trof­fen. En waar­lijk, de har mo­ni­eu­se klan­ken welke er van uit­gin­gen waren oor­zaak dat zij me­nig­maal uit­ge­noodigd werd om een lied te zin­gen, van­daar haar bij­naam. Gou­a­leu­se had ech­ter nog een an­de­re bij­naam, zeker ter oor­za­ke van haar lief ge­zicht­je, men noemdt haar ook Fleur de Marie.

De ver­de­di­ger van Gou­a­leu­se, zijn naam was Ro­dolp­he en was nie­mand an­ders dan de Prins Ro­dolp­he, welke na den dood zijns va­ders, deze! op­ge­volgd was en nu zijn mis­stap wilde boe­ten j door de el­len­dig­ste wij­ken te be­zoe­ken en de smar • ten te le­ni­gen der mis­be­deel­den, deze dan zeg- j gen we, was on­ge­veer 36 jaren oud; zijne wel­ge-1 vorm­de ge­stal­te liet noch­tans niet toe te ver­moe-1 den dat deze zich zoo kon ont­wik­ke­len als bij het ] ge­vecht met Chou­ri­neur.. Zijne trek­ken waren tel schoon om de trek­ken van een man te zijn; dank I zij zijne taal en ma­nie­ren, wel be­stu­deerd, maak­te] hem de geljke van de an­de­re gas­ten van het Ta­pis-1 Franc; al­leen zijne han­den ver­rie­den hem waar f door een goed op­mer­ker kon zien dat er een groote] af­stand tus­schen hen be­stond. 9

Bij het bin­nen­ko­men der kroeg plaatste Chou­ri ] neur een zij­ner groote han­den op de schou­der van, Ro­dolp­he en riep: 'i

« De groe­ten aan den mees­ter van Chou­ri­neur!...! Ja, mijne vrien­den, deze jon­gen hier heeft mij ver- j sla­gen!... Be­richt aan de lief­heb­bers welke lust’ heb­ben zich de her­se­nen te laten in­slaan, in­be­gre­pen 1

de Maître d!école en Sque­let­te welke ook nu hun mees­ter zul­len ge­von­den heb­ben!... »

Allen, te be­gin­nen van de bazin tot de min­ste harer klan­ten, zagen met eene eer­bie­di­ge vrees naar Ro­dolp­he. De wol­vin zond naar hem eene harer gra­ci­eu­se glim­lach­jes, iets wat maar per mi­ra­kel ge­beur­de tot ie­mand waar­voor zij bang was, en na­der­de hem om zijne be­ve­len te ont­van­gen.

« Goe­den avond, Fleur-de-Ma­rie » zegde zij, ter­wijl zij een glu­ren­de blik wierp op dezes klee­de­ren, klee­de­ren welke zij haar ver­huurd had; het on­der­zoek was be­vre­di­gend.

« Het is een ver­maak u iets te leenen, gij zijt zui­ver als een poes­je.... Ik zou die schoo­ne om­slag­doek voor niets ter we­reld wil­len ver­hu­ren aan Tour­nou­se of Bou­lot­te. Het is waar ook, sinds de zes weken dat ge bij mij uw in­trek ge­no­men hebt, heb ik u eene goede op­voe­ding ge­ge­ven. »

« Wij ver­lan­gen te eten, mama Po­nis­se! » zegde Chou­ri­neur.

« Wat kan, ik u op­die­nen? » vroeg zij aan Ro­dolp­he.

« Twee li­ters wijn van twaalf sous, drie dee­len brood zacht ge­bak­ken en een baars! »

« Ik zie dat ge nog steeds een zwak hebt voor een baars! » lacht­te de wol­vin.

Chou­ri­neur lacht­te en wend­de zich tot Ro­dolp­he:

« Op mijn woord » zegde hij, « al hebt ge mij een flin­ke dans ge­leerd, toch ben ik ge­vleid u ont­moet te heb­ben. »

«Omdat ge zeker de baars naar uw smaak vindt?»

« Zeker... en ook omdat ik ver­lan­gend ben u te zien de Maître d’école een lesje te geven! »

« Denkt gij soms, Chou­ri­neur, dat ik om u ge­noe­gen te doen, mij als een bul­dog op de Maître d’école ga wer­pen? »

« Neen, maar zoo­d­ra hij hoort dat gij ster­ker zijt dan hij, zal hij zich op u wer­pen! » lacht­te Chou­ri­neur zich de han­den wrij­vend.

« Bah, ik heb an­ders nog ge­noeg geld om hen, te be­ta­len » zegde ach­te­loos Ro­dolp­he, « Maar... daar het zulk een hon­den­weer is, wat denkt ge, in­dien we eens een goed glas bran­de­wijn met sui­ker namen? »

« Bravo! Dat gaat me! » riep Chou­ri­neur.

« En om onze ken­nis te vol­ma­ken, laten wij eens ver­tel­len wie wij zijn » voeg­de Ro­dolp­he erbij.

« Al­bi­nos » zegde Chou­ri­neur, « ge­we­zen galei boef, los­ser van drij­vend hout aan de kaai Saint-Paul, be­vro­zen ge­du­ren­de de win­ter en ge­bra­den tij­dens de zomer, twaalf à vijf­tien uren per dag in het water, half mensch en half visch, zie­daar mijne een­zel­vig­heid ». Deze be­schrij­ving liet hij ver­ge­zeld gaan van een mi­li­tai­re groet.... « En gij, mees­ter, het is de eer­ste maal dat men u in de Cite ziet. »

« Ik ben waai­er­schil­der en men noemt mij Ro­dolp­he. »

« Ah, daar­door hebt gij zulke blan­ke han­den » merk­te Chou­ri­neur op.... « Maar daar gij een eer­lijk werk­man zijt, hoe komt het dan dat men u ziet- in deze buurt? »

« Ik kom hier omdat ik van goed ge­zel­schap houd. »

« Welnu, mees­ter, gij ver­gist u waar­schijn­lijk in mijn per­soon en gij hebt on­ge­lijk. In­dien gij wilt zal ik u mijne ge­schie­de­nis ver­ha­len op voor­waar­de dat ge mij de vuist­sla­gen leert welke gij mij toe­be­deeld hebt. »

« Ik stem toe, Chou­ri­neur, maar Gou­a­leu­se zal ook de hare ver­tel­len, wilt ge, meis­je? »

« Ik wil wel, maar mijne ge­schie­de­nis zal niet lang duren » ant­woord­de Fleur-de-Ma­rie.

« Maar gij, op uwe beurt, ka­me­raad Ro­dolp­he, ver­haalt de uwe. »

« Waai­er­schil­der is een schoo­ne stiel » zegde Gou­a­leu­se.

« En hoe­veel ver­dient gij? » vreog Chou­ri­neur. « Zeer wei­nig » ant­woord­de Ro­dolp­he, « mijne goede dagen be­loop­en 3 fran­ken, soms wel 4 ook. »

»« Gij wan­delt dan wel veel? »

« Ja, als ik geld heb... Ik be­taal 10 sous per f nacht voor mijne ge­meu­bel­de kamer. »

« Ver­schoon­ing, Mon­seig­neur, gij slaapt aan 10 sous? » zegde Chou­ri­neur groe­ten­de.

Het woord « Mon­seig­neur » bracht een glim­lach rop de lip­pen van Ro­dolp­he.

I « Ook » ging Ro­dolp­he ver­der, « heb ik een goed f num­mer ge­trok­ken en mijn naam is Ro­dolp­he I Du­rand. Dit is al wat ik u kan ver­tel­len. »

I « Nu uwo beurt, Gou­a­leu­se » zegde de ge­we­zen [ga­lei­boef, « mijne ge­schie­de­nis houdt ik voor hot [laat­ste. »

Gou­a­leu­se en Chou­ri­neur

2 « Be­gin­nen wij dus met het begin! » lacht­te

Chou­ri­neur.

« Ja... uwe ou­ders? » begon Ro­dolp­he.

« Ik heb ze niet ge­kend. » ant­woord­de Fleur-de-Ma­rie.

« Ah bah!... Tiens Gou­a­leu­se, wij zijn van de­zelf­de fa­mi­lie! » scherts­te Chou­ri­neur.

« En wie heeft u op­ge­voed, Gou­a­lou­se? » vroeg Ro­dolp­he.

« Dit weet ik niet, mijn­heer. Ik kan mij maar her­in­ne­ren van toen ik zes of zeven jaar oud was. bij eene een­vou­di­ge vrouw welke men Chou­et­te noem­de daar zij een ge­krom­de neus en ronde groe­ne oogen had als die van een steen­uil. Zij deed mij des avonds stuk­jes sui­ker ver­koop­en op de Pont Neuf. Wan­neer ik dan niet min­stens tien sous naar huis bracht sloeg ze mij. »

« Alzop kreegt gij slaag in plaats van eten? » vroeg Chou­ri­neur.

« En daar­na kon ik mij op een stroozak op den grond te sla­pen leg­gen waar ik ver­ging van koude. Des an­de­ren­daags ’s mor­gens, kreeg ik het­zelf­de rant­soen eten als des avonds en werd ik naar Mont-fau­con ge­zon­den om wor­men voor de vischvangst te gaan ste­ken, want Chou­et­te hield een kraam met visch­ge­rief bij de brug No­tre-Da­me. Voor een kind van zeven jaar is het een groote af­stand van de rue de la Mor­tel­le­rie naar Mont­fau­con. Ik kwam als­dan zeer moede terug; ’s mid­dags gaf Chou­et­te mij weer een stuk brood.

« Klaag niet » zegde Chou­ri­neur, « wei­nig eten geeft u eene schoo­ne ge­stal­te... Maar, wat hebt ge toch ka­me­raad, neen, ik wil zeg­gen: mees­ter Ro­dolp­he? Gij ziet er zoo aan­ge­daan uit, is het omdat deze jonk­heid zulke mi­se­rie ge­kend heeft?... Wij allen heb­ben die gehad! »

« Ik ge­loof niet, Chou­ri­neur, dat gij meer ge­le­den hebt dan ik. » zegde Fleur-de-Ma­rie.

« Maar, lieve Gou­a­leu­se, te­gen­over ik waart gij eene ko­nin­gin. Ik sliep des nachts in de kalk­ovens van Cli­chy, en ik voed­de mij met afval van kooi­en welke ik aan den weg vond. »

« Een man kan er beter tegen; maar een zwak meis­je zooals ik. Wan­neer Chou­et­te mij sloeg viel ik steeds bij den eer­sten slag neer; dan wierp zij zich op mij roe­pen­de: De klei­ne niet­deug heelt voor geen sou wils­kracht! Een en­ke­le slag kan zij nog niet ver­dra­gen! »

« En nadat ge wor­men ge­zocht had, wat moest ge dan doen? » vroeg Chou­ri­neur.

« Chou­et­te deed mij ’s avonds in hare om­ge­ving, be­de­len, wan­neer zij op Pont-Neuf fri­tu­re maak­te. Lieve God, op dit uur was mijn stuk brood reeds lang ver­dwe­nen. Als ik dan de ver­me­teld­heid haa om eten te vra­gen sloeg zij mij weer zeg­gen­de: « Maak dat ge tien sous op­haalt, dan kunt ge sou-peeren! » Ge kunt wel den­ken dat op zulke avon -den mijn ver­driet gren­ze­loos was. Chou­et­te deed mij ook, zooals ik zegde, sui­ker ver­koop­en op de Pont-Neuf... in den Win­ter... geen me­de­lij­den voe­len­de wan­neer ik ver­ging van koude. »

« Maar dui­vels! » riep Chou­ri­neur, « als ge dan toch sui­ker bij u had, dan had ge toch kun­nen eten. »

« Ik ge­loof u, Chou­ri­neur, dit heb ik eens ge­daan maar dan heb ik het mogen be­koop­en... Eens te­rug­ko­men­de van Mont­fau­con had­den kwa­jon­gens mijn korf af­ge­no­men en waren er mee ver­dwe­nen; ik wist wat mij te wach­ten stond; ik kreeg sla­gen en geen brood. Al­vo­rens mij ’s avonds naar de Pont-Neuf te zen­den en mij te slaan opdat ik zou wee­nen, om zoo­doen­de het me­de­lij­den der voor­bij­gan­gers op te wek­ken, mar­tel­de zij mij tot bloe­dens toe door mij de haren uit te trek­ken... »

« Ton­ner­re! Dit was te sterk!... » riep de ban­diet.

Ro­dolp­he luis­ter­de aan­dach­tig naar Fleur-de-Ma­rie, bij den uit­roep van Chou­ri­neur keek hij hem ver­won­derd aan.

« Wat hebt gij, Chou­ri­neur? » vroeg hij.

« Wat ik heb! Wat ik heb! Welhœ, dit doet u niets? Zulk mon­ster van een Chou­et­te die zulk een kind mar­telt! Dui­vels, uw hart is even hard als uwe vuis­ten! »

« En ver­der, mijn kind? » vroeg Ro­dolp­he.

« Ik zegde u, niet­waar, dat deze vrouw mij pij­nig­de om. mij te doen wee­nen; ik begaf mij als­dan met mijn sui­ker naar de brug, Chou­et­te stond bij haar kraam; van tijd tot tijd liet zij mij hare vuis­ten zien. Daar ik se­dert ’s mid­dags niet meer ge­ge­ten had, at ik al be­ven­de een stuk sui­ker op. » « Bravo! »

« Ik at er twee. »

« Bra­vis­si­mo! »

« Maar eene ver­koop­ster van oran­je-ap­pe­len ver wit­tig­de Chou­et­te. »

« Arme Gou­a­leu­se. » zegde Ro­dolp­he.

(Wordt voort­ge­zet.)

0 Suc­ces­seurs de Ed. VAN REËTH RUE NA­TI­O­NA­LE, 136, AN­VERS

Déména­ge­ments - Trans­ports - Gar­de-Meu­bles

Mai­son Prin­ci­pa­le à Bruxel­les „La Con­ti­nen­ta­le­Men­kes”

Téléphone 4768 Adres­se Télégrap­hi­que: CON­TI­NENT

So­leil Le­vant Films

19, Ze­re­zos­traat, 19 A A BRUS­SEL A A

Ver­wacht:

Het we­reld­be­roem­de Drama

De Tooneel­spe­ler des Kei­zers

Rijke tooneel­schik­king it à it Bui­ten-Reeks­film


BANK CRÉDIT PO­PU­LAI­RE

Samt­nwt­Pkin­da Maat­schap­pll - - Stat­le­pleln. 2-3

ANT­WER­PEN

Alle Bank­ver­han­de­lin­gen

Leenin­gen op stadslo­ten en an­de­re waar­den

Aan­koop en ïer­koop van Pu­blie­ke fond­sen en an­de­re vaar­den

Cheks op alle lan­den - Hy­po­the­ken

Kre­diet­ope­nin­gen. Voor­schot­ten op koop­wa­ren

GELD­PLAAT­SIN­GEN

Loop­en­de re­ke­ning....3.50

PLAAT­SIN­GEN OP TER­MIJN: van 4.25 tot 60/0 in­trest *s jaars vol­gens ter­mijn

BRAND­KOF­FERS VAN AF IO Fr. 'S JAARS

Bu­ree­len open [van (8 tot 12 en van 2i tot 6 uur