Programma van 1 jan. tot 31 dec. 1923



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#480

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


CI­NE­MA­WE­RELD

OR­GAAN DER CI­NE­MA’S VAN BELGIË

Aan­ge­slo­ten bij den „ Bond der Bel­gi­sche Pe­ri­o­die­ke Druk­pers ”

Ci­ne­ma ZOOL­OG i

Sïatiepïein, 21, Ant­wer­pen - Te­le­foon 5259


AN­VERS

LOUIS CA­VENTS

In­stal­la­ti­ons et Répa­ra­ti­ons d’Elec­tri­cité

Mai­son Prin­ci­pa­le:

21, RUE LÉOPOLD

Suc­cur­sa­les:

60, rue de l’Église 116, rue Na­ti­o­na­le

Ate­liers:

rue Guil­lau­me Tell, 1

GROS

Devis gra­tuit sur de­man­de

DÉTAIL

Spéci­a­lité: LUSTRE­RIE

FA­BRI­QUE:

Rue Vinçotte,88 BOR­GER­HOUT 1 - [An­vers] --

TE­LEP­HO­NE 5842

HAC­KIN

, Karthui­zers­slraat, 9A - Brus­sel

Kor­te­lings te'Ant­wer­pen:

De laat­ste suc­ces­film met de be­roem­de Ame­ri­kaan­sche ster

Nokma Tal­m­ad­ge in «

Hare mooie blau­we oof/en lach­te me toe

Groot­sche Tooneel­schik­king |

fiais De han­gel

Groen­straat, 69, Brus­sel

Kor­te­lings te Ant­wer­pen:

Een film van bij­zon­de­re groote waar­de

De Klei­ne Mar­te­la­res

D. W. Grif­fith. Met Li­li­an Gish

De Gees­ten­ver­schij­nin­gen in den Film

In­dien Dante nog van deze we­reld zijn moest, zou hij aan de gees­ten, welke de stil’e kunst dik­wijls op het doek terug in beeld roept, vele fi­gu­ren kun­nen ont­lee-nen die hij in zijne God­de­lij­ke Ko­me­die zou kun­nen te pas bren­gen.

On­mis­baar om het rijk van over ’t graf te kun­nen voor­spie­ge­len, is het weder voor den geest roe­pen van af­ge­stor­ve­nen. Dit be­komt men door den over­druk, waar­toe men ins­ge­lijks zijn toe­schim richt zich op en be­gint te be­we­gen.

He' door­schij­nehd li­chaam, dat de trek­ken van den doode trouw weer­geeft is niets min of meer dan een han­di­ge over­druk van de­zelf­de ar­tist die twee rol­len ver­tolkt. Voe­gen wij er bij dat hij er niet kwaad om is want in­dien hij in het tegin van een tooneel ware «ge­dood» ge­weest, zou hij ver­der geen sa­la­ris meer ont­van­gen daar zijn rol dan ten einde

vlucb' neemt tot het weer­ge­ven van droo­men, vi­zi­o­e­nen, enz.

Voor­beeld:

Een mensch is ge­dood ge­wor­den.Daar ligt hij on­be­weeg­lijk op den grond. Maar de dood is slechts een ijdel woord: de ziel maakt zich van haar om­hul­sel los en dwaalt nog eeni­gen tijd in de na­bij­heid der plaast rond waar zij, ge­du­ren­de het leven, aan vast­ge­kluis­terd was. Hier is het dat het angst­wek­kend mys­te­rie be­gint: de mensch ont­dub­belt zich, zijne

was. Ter­wijl hij daar­en­te­gen, ver­re­zen, voort gaat met « draai­en », net alsof hij niet dood was.

Kent gij «De Spook­kar» (La Char­ret­te Fantôme)?

In dien film is er eene vol­maak­te ver­we­zen­lij­king der ci­ne­ma­to­graphi­sche tech­niek: wij zul­len niet spre­ken van het sce­na­rio dat on­waar­schijn­lijk is, zooals in alte toonee­len waar­in een droom voor­kom... maar de ver­schij­nings­beel­den zijn met eene ui­ter­ste zorg be­stu­deerd en


uit­gc­werkt ge­wor­den. De Zweed­sche ar­tist Siöström is on­ge­twij­feld een won­der­baar kun­ste­naar, maar in­dien de film de geest­drift der me­nig­te zóó heeft weten op te zwee­pen, is dit hoofd­za­ke­lijk te dan­ken aan de pho­to­graphi­sche over­druk­ken der kar, welke door de ste­den, volle zee, enz., enz... trekt, over­druk­ken waar­aan men sinds eeni­ge jaren het pu­bliek had ont­wend.

Wat is nu ei­gen­lijk'de over­druk? Het woord zelve geeft het ant­woord. Welke pho­to­graaf-lief­heb­ber heeft door on­acht­zaam­heid eene plaat niet eens twee­maal be­drukt? In het geval dat ons bezig houdt is hei ef­fekt ge­wild, maar aan ze­ke­re re­ge­len on­der­wor­pen. Men moet slechts één dekor kun­nen zien, of men nu met ten wer­ke­lijk of spook­ach­tig per­soon te doen heeft. Maar hoe er te ge­ra­ken?

Eer­stens draait men het tooneel, zon­der eenig on­waar­schijn­lijk beeld op te nemen: geest, ver­schij­ning, vi­zi­o­en.enz.

Ver­vol­gens neemt men af­zon­der­lijk, op zwar­ten ach­ter­grond, en op de­zelf­de film, de per­soon op die de geest zal moe­ten voor­stel­len. Deze zal immer een grijs of licht ge­tint kos­tuum moe­ten dra­gen.

De ont­du­h­he­ling. — Ach­ter de per­soon die zich moet ont­dub­be­len en rond­dwa­len in de­zelf­de om­ge­ving waar­in hij zich be­vond op het oog­en­blik dat hij neer­stort­te, plaatst men een zwart scherm dat het dekor ver­bergt (de zwar­te kleur slorpt het licht niet op). Men rolt de bo­bijn film we­der­om op en men neemt, op de­zelf­de ne­ga­ti­ve band, de per­soon terug op, die zich dan naar de ei­schen van het sce­na­rio zal kun­nen be­we­gen.

Om dit alles tot een goed einde te kun­nen bren­gen is de nauwe sa­men­wer­king tus­schen ope­ra­teur en re­gis­seur eene hoofd­ve­r­eisch­te.

In ons vorig num­mer druk­ten we het sce­na­rio af van den film « De Schim des Doods » (Earth­bound) waar­uit eene gees­tes­ver­schij­ning hier in beeld ge­bracht is. Deze band is eene der beste stu­dies over spi­ri­tis­me welke tot nu voor het doek zijn ver­we­zen­lijkt ge­wor­den. In de eindsce­ne, wan­neer Wynd­ham Stan­ding ten hemel lijkt te varen, werd er een ge­lukt ge­bruik van het over­druk-procédé ge­maakt. Een groot hou­ten

vlak, met te mid­den eene ope­ning, werd met zwart flu­wee­len dra­pe­rij­en om­han­gen Lang­zaam wan­del­de de ar­tist er om heen ter­wijl de auto’s, waar­op de op­na-me-ap­pa­ra­ten waren be­ves­tigd, hem ach­ter­na volg­den. Daar­na wer­den de ge­wo­ne toonee­len op­ge­no­men en op de ei­gen­lij­ke film kan men nu de door­schij­nen­de geest van Wynd­ham Stan­ding dwars dood de me­nig­te zien wan­de­len.

In den film « Dr Jeky­ll and Mr Hyde » heeft men ins­ge­lijks tot de­zelf­de stu­dio-truk zijne toe­vlucht ge­no­men. Maar met dit ver­schil dat het voor­gaan­de dat men in de vo­ri­ge film de geest zich plot­se­ling van den doode ziet los­ma­ken, te­wijl in deze laat­ste band die ont­dub­be-ling ge­lei­de­lijk ge­schiedt. Men ziet dok­ter Jeky­ll stil­aan en zien­der­wij­ze ver­an­de­ren in de af­zich­te­lij­ke Mr Hyde. Tot dit re­zul­taat kwam men op de vol­gen­de wijze. Eerst nam men het beeld van den dok­ter op; aan het einde der op­na­me van dit tooneel dat zal moe­ten ont­dub­beld wor­den, ver­an­der­de men ge­lei­de­lijk de af­stand tus­schen de lens­ope­ning en de dok­ter. Daar­na rolde men de band terug op en met deze laat­ste lens­af­stand nam men het beeld van Mr Hyde op, stil­aan de af­stand tot de oor­spron­ke­lij­ke te­rug­bren­gen­de.

In « J’ac­cu­se » heeft Abel Gance ins­ge­lijks een mach­tig ge­bruik weten te maken in het aan­grij­pen­de tooneel waar­in hij de dui­zen­den en dui­zen­den ge­sneu­vel­den uit hunne gra­ven doet op­staan.

Op ge­bied van over­druk is het laat­ste woord nog niet ge­zegd, en groote ver­be­te­rin­gen, om niet van uit­vin­din­gen te spre­ken, staan ons hier nog te wach­ten. Maar de hoog­ste tech­ni­sche kunst der cinéma­to­grap­hie alléén zal het mo­ge­lijk maken dat gees­ten van af­ge­stor­ve­nen op de ver­eisch­te waar­di­ge wijze zul­len ver­schij­nen, want der­ge­lij­ke toonee­len zijn immer té eer­bied­waar­dig, daar zij het op­per­ste men­sche­lijk treur­spel nog eens doen her­le­ven. Nemo.

Tril­beel­den

« CI­NE­MA­WE­J­RELD »

Ojjü-

pen

ECT' sO

CU TP

J00

O -T3

Ü-i fi

CU CU

mu, -a r-5 H;fi eu LU

o 'erg «-P o Lü

Ch (h

ft- C fi

ufi

Os -B

CQ fi

Os 33


« CI­NE­MA­WE­RELD »

Hoe ik aan Ci­ne­ma ben gaan doen

door

MAE MUR­RAY

« Toen ik nog kind was hield ik reeds dol graag veel van dan­sen. Op vijf­ja­ri­gen ou­der­dom ver­huis­de ik met mijne ou­ders naar New-York en ik her­in­ner mij nog zeer goed dat we in eene arm­za­li­ge ach­ter­buurt woon­den.

» Ik vond er ech­ter wel mijn ge­noe­gen (daar ik toen mis­schien niet beter wist) want ie­de­ren dag kwam er een draai­or-gel­man zijne deun­tjes voor een paar cen­ten ten ge­hoo­re bren­gen en dit was voor mij eene ge­le­gen­heid om op de too­nen dier draai­or­gel eens rond te sprin­gen. On­ge­luk­kig­lijk deed ik dit immer op mijne kou­sen, waar­van het ge­volg mij bij moe­der nogal wat last ver­oor­zaak­te.

» Toen ik tien jaar was maak­te ik ken­nis met een goed be­ken­de New-York-sch ac­tri­ce die spoe­dig mijne vrien­din werd Deze kwam er toe mijne moe­der over te halen hare toe­stem­ming te geven om aan de zijde mij­ner vrien­din in hare mu­sic-hall op te tre­den.

» Al spoe­dig werd ik komte in een be­ken­de mu­sic-hall van Broad­way al­waar ik mij met gan­sche krach­ten aan mijne lie­ve­lings­kunst, de dans, wijd­de.

» In 1907 werd ik aan de « Zieg­feld Fol­lies » ver­bon­den. Sinds­dien trad ik

in bijna al de toonee­len van New-York op.

» In 1915 kwam ik terug naar de « Zieg­feld Fol­lies » om er de hoofd­rol in hun revue te kreëeren. Deze rol was half tooneel, half ci­ne­ma. Men zag mij eerst op het doek op ver­schil­len­de pun­ten van New-York om mij ein­de­lijk de Music Hall te zien bin­nen­tre­den, en ter­wijl het doek werd op­ge­trok­ken be­vond ik mij in de­zelf­de kleedij op het tooneel waar­in men mij zooe­ven op het doek zag.

» ver­schil­len­de be­stuur­ders van film( maat­schap­pij­en waren in de zaal aan­we-' zig Men moet ge­looven dat ik pho­to­ge-niek bleek te zijn want ’s an­de­ren­daags ont­ving ik ver­schei­de­ne aan­bie­din­gen.

» Eeni­ge maan­den later was het sei­zoen ten einde en ver­trok ik naar Los An­ge­les met eene goede ver­bin­te­nis van de Pa­ra­mount-Art­craft. »

Ci­ne­ma­nieuws­jes

Pris­cil­la Dean als fy­ool­mijnw erlöster. — Deze flin­ke film­star welke reeds zoo­ve­le glans­rol­len op haar ac­tief heeft,

« draait » op het oog­en­blik een nieu­wen band: « That Lass o’ Low­rie’s » naar de no­vel­le van Fran­ces Hodg­son Bur­nett. Daar­in ver­tolkt zij een kool­mijn­meis­je uit Lan­ca­shi­re (En­ge­land).

Eene an­de­re zie\e. — Mon­ta­gue Love, die groote naam ge­maakt heeft met:

« What's Wrong with the Women » lijdt zeer ern­stig aan in­flu­en­za.

Het Ca­si­no van Mon­te-Car­lo. — Wei­ni­ge men­schen in ver­ge­lij­king met het aan­tal ver­spreid over den aard­bol, heb­ben de ge­le­gen­heid gehad de speel­za­len te zien in Mon­te-Car­lo. Welnu, in een ko­men­de Cos­mo­po­li­tan­film zal men dit te zien krij­gen. Deze Com­pa­ny zond een groot ge­zel­schap ar­tis­ten naar gin­der om toonee­len te draai­en voor: « The Ene­mies of Women » (De Vij­an­den der Vrou­wen), naar de no­vel­le van Vi­cen­te B'lasco Iba­nez. De hoofd­rol­len zijn in han­den van Alma Ru­bens en Li­o­nel Bar­ry­mo­re. De schrij­ver zelf, Iba­nez, heeft van de over­he­den van Mo­na­co toe­la­ting ver­kre­gen om de zalen van het Ca­si­no te fil­men: sinds zeven jaar is dit niet meer ge­beurd.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

De Afgod van het Noor­den

(IDO­LES

Voor­stel­ler.... Adolph Zukor

No­vel­le van.... J. Clark­son Mil­ler Sce­na­rio van.... Frank Be­re­sford Film­re­gie van. ... R. Wil­li­am Neill

Co­let­te Bris­sac. . . . Doro­thy Dal­ton

Je­ro­me Bris­sac door de po­li­tie ach­ter­volgt was zich in een hutje in het woud, met zijne vrouw en doch­ter Co­let­te gaan 1 ver­schui­len. Zijne vrouw ge­stor­ven zijn­de, ver­laat Bris­sac dit hoek­je van Alas­ka om zich naar Totem City te be­ge­ven, ten einde er zich ge­van­gen te geven en zijne doch­ter de ge­wensch­te op­voe­ding te ver­schaf­fen. Al­daar ge­ko­men sterft hij van ver­moei­e­nis en Co­let­te ziet zich ge­dwon­gen als dan­se­res in een bar Totem City aan te geven.,

OF NORTH)

Om zich over Co­let­te te wre­ken, be­slo­ten de man­nen haar aan Mar­tin Bates te huwen wat in die stre­ken slechts kwes­tie van een paar oog­en­blik­ken is.

Co­let­te’s woede was vree­se­lijk, maar stil­aan werd zij door het lot van haar met­ge­zel ge­trof­fen. Eeni­gen tijd later ont­dek­te Bates een rijke goud­ader en het nieuws te New-York be­kend, doet Glo­ria Wal­dron be­slui­ten, Foi­son te los­sen, en terug naar Bates te komen, dien zij niet ge­huwd dacht.

Ze­ke­ren dag komt Glo­ria dus te Totem City aan, op de hie­len van Foi­son ge­volgd.

Co­let­te ech­ter weet alles zoo te schik­ken dat Glo­ria den te­rug­weg naar New-York neemt, ver­ne­derd en be­schaamd, het­ge­ne Foi­son tegen Bates over Co­let­te doet zeg­gen: « Ik be­grijp dat gij van

Ten hoog­ste ver­waand, wei­gert zij hare gun­sten aan een der man­nen te ver-leenen, en deze woe­dend, be­sluit haar een les te geven.

Ze­ke­ren dag strandt er te Totem City een echt men­sche­lijk wrak. Dit mensch was vroe­ger met eene ze­ke­re Glo­ria Wal­dron ver­loofd die hem ver­liet om een rijke goud­zoe­ker, Foi­son, te huwen. Al-zoo werd de man, Mar­tin Bates, een dool­aard.

haar houdt. Zel­den ont­moet men eene vrouw die op der­ge­lij­ke wijze voor een man zou han­de­len. »

En eeni­ge dagen later ver­la­ten Mar­tin Bates en Co­let­te Totem City, waar voor hen slechts pijn­lij­ke her­in­ne­rin­gen leef­den, en ver­trok­ken naar stre­ken waar nie­mand hun droe­vig ver­le­den zou ken­nen.

PA­RA­MOUNT, Nieuwstr., 48. Brus­sel


« CI­NE­MA WE­RELD»

ONS PHO­TO-HOEK­JE

Cesar ont­ving gra­tis eene photo van Wil­li­am S. Hart.

F. Por­ta­bel­la ont­ving de photo van Elsie Janis, Geral­di­ne Far­rar (2), Larrÿ Semon (Zi­go­to) en Andrée Bra­bant.

D;idi’s vriend komt ins­ge­lijks eene mooie photo van Wil­li­am S. Hart te ont­van­gen.

D.O.5. ont­ving eene photo van Bry­ant Wash­burn.

Eva Novak ont­ving gra­tis de photo van: San­dra Mi­lo­wan­off (2 photo’s) na 3 dagen; Jean An­ge­lo (2 photo’s) na 11 dagen; Fer­nand Her­r­mann (2 photo’s) na 14 dagen; Mlle Madys (2 photo’s) na 10-da­gen; Gi­net­te Ma­d­die (2 photo’s na 14 dagen; Blan­che Mon­tel (2 photo s) na 30 dagen; Lya de Putti (2 photo’s) na 60 dagen; Mi­ri­am Bat­ti­s­ta (2 photo’s) na 60 dagen; Ar­mand Tal-lier (2 photo’s) na 3 dagen; Andrée Bra­bant (2 photo’s) na 7 dagen; Greyja­ne (1 photo) na 7 dagen; Con­stan­ce Tal-ma­d­ge ( 1 photo) na 60 dagen: Peggy« Jean ( 1 photo) na 45 dagen; Tho­mas Meighan ( 1 photo) na 60 dagen; Liane Haid (I photo) na 60 dagen; Pris­cil­la Dean ( 1 photo) na 50 dagen; Gina Rel-ly (i photo) tegen op­zen­ding van fr. 2.85.

R. Ant­werp F. C. ont­ving gra­tis de photo’s van: Dou­g­las Fair­banks na

3 maan­den; Ge­or­ges Bis­cot na 7 dagen met de beste ge­luk­wen­schen voor het nieu­we jaar; Andrée Bra­bant na 10 dagen; San­dra Mi­lo­wan­off na 6 dagen; Max Lin­der na 6 dagen; Blan­che Mon­tel na 4 dagen; Ma­ri­on Da­vies na 32 dagen.

Maë en Glo­ria ont­vin­gen gra­tis de photo van Char­les Ray na 3 maan­den en 25 dagen; Ru­dolph Va­len­ti­no werd op 21 Ok­to­ber 1922 om zijne photo ge­vraagd; ont­van­gen op 26 De­cem­ber 1922 een kaartje dat het hem on­mo­ge­lijk was en nu op 11 April 1923 ont­vin­gen zij toch eene mooie photo.

Lek­ker­bek ont­ving gra­tis Henny Por-ten's photo na 6 dagen in ant­woord op eenen Vlaam­schen brief; van Norma Tal­m­ad­ge, gra­tis na 1 maand en 25 dagen (for­maat 20x25),van Ses­sue Hayakn-wa gra­tis na 3 maan­den en 19 dagen (for­maat 12 x 18).

Ci­ne­ma­nieuws­jes

Naar het tooneel. — Met spijt zal ver­no­men wor­den dat de be­ken­de Pa­ra-mountstar Tho­mas Meighan terug naar het tooneel gaat. Zijn laat­ste film:

« Back Home and Broke » had zulk een suc­ces dat de schrij­ver Ge­or­ge Ade hem gaat be­wer­ken in een tooneel­stuk.Waar­schijn­lijk zal Tom daar­door terug aan het tooneel gaan en blij­ven; hopen wij niet voor lang.

Reis rond de We­reld. — Wij ver­ne­men uit Ca­li­for­nië dat Dou­g­las Fair­banks en Mary Pick­ford in on­der­han­de-ling zijn met de ei­ge­naar van een klei­nen s oce­aan­stoom­er ten einde met dit schip -eene reis rond de we­reld te maken. Ver­schei­de­ne hun­ner film­vrien­den wor­den uit­ge­noodigd mede de reis te doen waar­on­der Char­lie Chap­lin en Pola Negri.

Nigel Bar­rie be­hoort tot eene zeer eer­bied­waar­di­ge New-Yor­ker fa­mi­lie; zijn ware naam is Nigel Chol­mond­ley Jones. Vóór hij aan de film ging was hij een be­roeps­dan­ser.

Char­lie Chap­lin heeft een slacht­of­fer ge­maakt. Een jong meis­je van 15 jaar, Ma­ri­na Vega, heeft op dendr empel van het door Char­lie Chap­lin be­woon­de huis ge­zelf­moord. Meer­maals had zij zich aan­ge­meld om Char­lie te kun­nen spre­ken, ten einde hem hare hand aan te bie­den. Ieder maal af­ge­we­zen, ein­dig­de zij met gift in te nemen en zij is komen ster­ven aan de deur van hem die zij lief had.

Het fil­men eener over­stroo­m­ing. — * De Fox Film­matt­schap­pij heeft weer eens een pracht­film voort­ge­bracht, ge­naamd: « The Town That God For­got » (De Stad welke God ver­gat). Het tooneel had plaats in den om­trek van New-Jer­sey (New-York) in eene val­lei waar voor de ge­le­gen­heid 52 hui­zen waren op-gebc uwd. Een dam was ge­bouwd welke eene on­me­te­lij­ke massa water te­gen­hield. Drie maan­den had men noodig gehad om dit stad­je te bou­wen en het wer3 ver­nie­tigd door eene en­ke­le ont­plof­fing welke de dam liet sprin­gen. Voor dit tooneel wacht­te men een echte storm af welke kwam op­zet­ten in de maand Au­gus­tus van ver­le­den jaar. Vier­en­twin­tig toe­stel­len waren ge­plaatsts om de ver­nie­ti­ging door het water van al deze hui­zen op te nemen.

« CI­NE­MA WE­RELD »

6de Ci­ne­ma-Wed­strijd

UIT­SLAG

• 1° Welk zijn de namen der twee film­ster­ren waar­van de hier on­der­staan­de photo de af­beel­ding geeft?

Man: Mil­ton Sills.

Vrouw: Glo­ria Swan­son.

2° Uit welke film komt dit tooneel?

« Flet Op­per­ste Uur ».

Zooals het te voor­zien was, is onze prijs­kamp we­der­om een reu­zen­suc­ces ge­weest. Er ge­wer­den ons 5,482 in­zen­din­gen; het aan­tal juis­te be­droeg 979.

Wij heb­ben dan na­tuur­lijk onze toe­vlucht’ tot het lot moe­ten nemen dat de hier­on­der vol­gen­de uit­sla­gen gaf.

Ten einde nog meer ge­luk­ki­ge win­naars in de ge­le­gen­heid te stel­len een prijs zien te beurt val­len, heb­ben we ons de op­of­fe­ring ge­troost het aan­tal tot

VIJF EN DER­TIG PRIJ­ZEN

te ver­hoogen en we hopen dat dit ge­baar door onze me­nig­vul­di­ge le­zers zal ge­waar­deerd wor­den.

VER­DEEL­ING DER PRIJ­ZEN EEN PRACHTAL­BUM

met photo's in sep a-tinl uit f tuen en v*n ƒ lm« ter ren

1. De Keersmae­ker, Le­o­pold, 8, Drie Ko­rin­gen­straat, Ber­chem.

2. Jon­sen, Ma­thil­da, 45, Brou­wers-vlie* Ant­wer­pen.

3. Ver­meu­len, Ama­lia, 70, Kerk­straat, Ant­wer­pen.

4. De Neeff, Frans, 2, Con­scien­ce-straat, Me­che­len.

5. Wil­lems, Jo­seph, 83, Dorp­plaats, Ho­boken.

6. St­ef­fens, Ed., 51, Steel­straat, Me­che­len.

7. Prues, Julia, 128, Lange Beel­de-kens­straat, Ant­wer­pen.

8. Ger­la­che, G., 46, Rans­fort­straat, Brus­sel.

9. Ver­schu­e­ren, Louis, 30, Vlas­markt, Den­der­mon­de.

10. Roels, Ju­li­en­ne, Sa­na­to­ri­um, 2e P. We­s­lmal­le.

11. Adam, Elsa, 35, Te Bou­lae­r­lei, Bor­ger­hout.

12. Pee­ters, Gu­staaf, 61, Ki­liaen­straat, Duf­fel.

13. Hout­huys, Irma, 93, Pro­vin­ci­a­le Steen­weg, He­mixem.

14. Her­nal­steen, Char­les, 37, IJ­zer-han l, Be­ve­ren-Waes.

15 Allyn, Je­ro­me, 64, Hei­straat, Wil-rij­ck

16. Le­com­te, Al­bert, 3, Korte Van Bloei­straat, Ant­wer­pen.

17. Cau­wen­berg, Gu­staaf, 3, Frank-rijklei, 'Ant­wer­pen.

18. Smidt, Adolf, Open­ba­re Rei­nig-heids­dienst Noord­lo­kaal, 149, Visé-straat. Ant­wer­pen.

19. Van Car­pels, C., 24, Ca­pu­cie­ner-sen­straat, Ant­wer­pen.

20. Aerts. Cl., 88, Deur­ne­straat, Mort­sel.

E'ne redis van viif photo’s van flm­ar­tis­ten

1. Van Loo, Mar­gu­e­ri­te, 11, Au­gus­tij-nerstaat, Ant­wer­pen.

2. Mo­reels, Alois, 68, Hei­de­straat, Ho­boken.

3. Ver­c­kist, John, 85, Han­del­s­traat, Ant­wer­pen.

4. Lo­gist, Ar­mand, 78, Lange Schip-straal, Me­che­len.

5. Heij­li­gen, Anna, 87, Kort­rijk­straat, Bor­ger­hout.

6. De Groof, Vir­gi­nie, 241, Ab­dij­straat, Ant­wer­pen-Kiel.

7. Ste­ven­ger, Syl­vi­na, 60, Das­sastraat, Deur­ne-Zuid.

8. Van den Bemt, A., 103, Hei­straat, Wi­hij­ck.

9. Eleg­heer, An­net­te, 675, He­r­ent­hal-sche steen­weg, Deur­ne-Zuid.

10. Si­mons, Mart­ha, 12, Diepe­straat, Ant­wer­pen.

Eene reeks van drij photo’s van filmr­tis­ten

1. De­la­rue, Hu­ber­ti­ne, 17, Bo­ter­markt, Me­che­len.

2. Van Doe­se­laer, Ed­ward, 91, Lange Van Bloer­straat, Ant­wer­pen.

3. Gene, Je­an­ne, 59, Kerk­straat, Ant­wer­pen.

4 Van Berg­hen, Rosa, 26, Jos. Storm-straat. Ho­boken.

5. Mans­sens, A., 26, Reu­zen­straat, Bor­ger­hout. .

De prijs­win­naars, de stad en naas­te om­ge­ving be­wo­nen­de, zijn vrien­de­lijk ver­zocht de hun toe­ge­ken­de prijs op ons bu­reel, 16, Korte Gast­huis­straat, te komen af­ha­len. Hier­toe die­nen zij van hun een­zel­vig­heids­be­wijs voor­zien te zijn.

Aan de ove­ri­ge win­ners zul­len de prij­zen per post toe­ge­zon­den wor­den; vrien­de­lijk ver­zoek ons de goede ont­vangst ervan te wil­len be­rich­ten.


NERON

GROOT RO­MEINS­GH DRAMA

ROL­VER­DEEL­ING:

Néron .... Jae­cru­es Gre­til­lat.

Poppée....​Paulette Duval.

Ho­ra­ti­us .... Alexan­der Sal­vi­ni.

Mar­cia .... Vi­o­let­te Mer­se­reau.

Tul­li­us .... Ne­ri­on Ber­nar­di­ni.

Actée .... Edy Dar­clea.

FOX FILM

Wol­ven­gracht­straat, 35, BRUS­SEL

Néron is op het top­punt zij­ner macht. Mon­ster van hoog­moed en hoo­vaar­dig dwin­ge­land, door vele ge­vreesd, ge­koes­terd, ver­acht en ge­haat, re­geert hij over de Eeu­wi­ge Stad. Zijn pa­leis is een tem­pel van on­tucht en Neron is vat­baar voor alle daden die zijne drif­ten kun­nen vol­doen.

Tul­li­us, zijn fa­vo­ri, hitst zijne ver­beel­ding aan op alle mo­ge­lij­ke wij­zen. Om zijne gunst te be­hou­den is deze slaaf tot alle vuige wer­ken vat­baar.

Neron wordt aan­be­den door Actée, eene ge­we­zen sla­vin. Doch is ver­val­len tot ne­de­ri­ge Kei­ze­rin. Tot hier­toe speelt zij aan het Hof een zeer af­ge­trok­ken rol.

Te Rome is eene an­de­re vrouw die van Neron droomt: ’t is de ij­ver­zuch­ti­ge, de trot­sche Poppée. vrouw van Othon. De wet be­staat te Rome dat ie­de­re vrouw die zich ’s nachts op straat waagt, opgeëischt mag wor­den als prooi voor den Al­mach­ti­ge Mees­ter. Poppée ver­staat zich met de slaai Tul­li­us, om zich ze­ke­ren nacht ook te laten scha­ken door de sol­da­ten van den Kei­zer, om alzoo in het Pa­leis te kun­nen ge­ra­ken.

Poppée wordt aldus in aan­ra­king ge­steld met Neron en wel­dra is hare macht over­heer­schend.

Een der meest ver­maar­de ro­mein­sche ge­ne­raals, Galba, ge­last een zij­ner on­der­ge­schik­ten, Ho­ra­ti­us ge­naamd, zich mees­ter te maken van de doch­ter van den over­won­nen ko­ning Van­ni­an en haar als gij­ze­laar­ster naar Rome te voe­ren.

Ho­ra­ti­us be­geeft zich op weg om zich van zijne

taak te kwij­ten.

Doch de jonge prin­ses maakt op hem zul­ken die­pen in­druk dat hij haar be­mind.

Aan zijn ge­ne­raal biecht hij zijn ge­voe­len op, doch deze, vol schrik voor de woede van Neron, brengt hem van dit ge­voe­len af.

In­tus­schen­tijd is Poppée eene op­rech­te Kei­ze­rin ge­wor­den: alles Duigt voor haar en zij schijnt de macht te heb­ben over alles en over ie­der­een te heer­schen.

Ho­ra­ti­us is ten oor­log ge­roe­pen haar het land van Van­ni­an, dat zich in op­roer ge­steld heeft, en h'.j komt terug als over­win­naar. Poppée voelt zich aan­ge­gre­pen van eene he­vi­ge lief­de voor deze jonge over­win­naar.

In den loop van een feest ter zij­ner eere ge­ge­ven, mag Ho­ra­ti­us iets vra­gen als vol­doe­ning zijns in­nig­sten wensch. Neron zal zijn wensch vol­doen.

On­danks de lief­de-aan­bie­ding van Poppée, vraagt Ho­ra­ti­us, als gunst, van de jonge prin­ses Mar­cia te mogen huwen. Neron vindt dit te wei­nig, doch hij zal aan het ver­zoek alle vol­doe­ning geven.

Edoch, met dien wensch heeft Ho­ra­ti­us op zich de he­vi­ge haat ge­trok­ken van Poppée, de Kei­ze­rin.

Tul­li­us, die even­eens de haat over zich heeft ge­kre­gen van Poppée, tracht deze in den geest van Neron te ver­van­gen door eene an­de­re schoon­heid: hij kiest daar­voor de schoo­ne prin­ses Mar­cia. Den dag zelve dat deze aan Ho­ra­ti­us moest ge­schon­ken wor­den brengt Tul­li­us haar bij Neron.

De twee­strijd tus­schen de mach­ti­ge Kei­zer, des­poot en ge­vreesd door allen, en Ho­ra­ti­us breekt uit. Maar de eer­ste heeft zijn woord ge­ge­ven. En toch ver­breekt hij het en geeft geen ge­volg aan zijne be­lof­te.

Een on­we­der breekt los en Ho­ra­ti­us komt er toe van zich in de vlucht te red­den met haar die hij be­mind.

Neron, woe­dend, droomt van eene ont­zag­ge­lij­ke ver­slin­ding en ver­del­ging.

Ho­ra­ti­us kan de lief­de niet win­nen van Mar­cia daar deze Chris­te­ne ge­wor­den is en zij niet zal toe­hoo­ren dan aan ie­mand van haar gods­dienst.

Tul­li­us zet Neron aan gansch Rome in brand te ste­ken en... deze stad brandt gansch af. Mid­de­ler­wijl be­gint de woede van het volk meer veld te win­nen en deze wordt op­ge­wekt dat het zich moet wre­ken op de Chris­te­nen, die oor­zaak van al het kwaad zijn. Poppée heeft be­slo­ten Mar­cia te doen ster­ven, ten einde zich op Ho­ra­ti­us te wre­ken.

Mar­cia wordt ten dien einde in het strijd­perk met wilde die­ren gezet al­leen­lijk van een slaaf ver­ge­zeld. Ho­ra­ti­us wil tus­schen­ko­men.

Eens­klaps wordt de' plaats des Kei­zers over­mees­terd door de woe­den­de sol­da­ten en het ra­zen­de volk, en hij sterft na op laf­fe­lij­ke wijze zich te heb­ben wil­len red­den.

Voor Mar­cia en Ho­ra­ti­us bre­ken dan ver­de­re dagen van geluk aan.


« CI­NE­MA­WE­RELD »

HET VIE­REN VAN HET PAASCH­FEEST

Ten huize van Elea­zar.

Men viert er het Paasch­feest; Le­o­pold werpt het paasch­brood, zon­der gist, het­welk men hem ge­ge­ven had, vol­gens de re­ge­len van den jood­schen gods­dienst, onder de tafel. Ra­chel heeft dit op­ge­merkt. Doch zie­hier dat men, in naam des kei­zers, op de deur klopt. Allen ver­trek­ken langs eene ge­hei­me deur, be­hal­ve Le­o­pold, die zich met schrik ver­schuilt daar hij zijne ver­loof­de zag bin­nen­ko­men, de­wel­ke een hals­snoer komt koop­en bij den jood om het haar toe­ko­men­de echt­ge­noot ten ge­schen­ke te geven. Elea­zar laat haar een pracht­stuk zien. De prin­ses ver­trok­ken zijn­de, komt Le­o­pold Ra­chel te­rug­ha­len. Van hem ver­neemt zij dat hij kris­ten is. Maar de harts­tocht heeft de oven­hand en bei­den wil­len gaan vluch­ten toen op­eens Elea­zar hun den weg ver­spert.

Toen hij ver­nam dat de ver­lei­der zij-

De Jodin

Prach­ti­ge ge­schied­kun­di­ge sa­men­stel­ling van het be­roemd opera in 5 akten van Eugène Scri­be

Su­per-pro­duc­tie van de « Mi­la­no-Film »

1ste AKT DE STOET

De han­de­ling grijpt plaats begin der XVe eeuw. De stad Con­stan­ce is in vol­len feest­dos, ter ge­le­gen­heid van de aan­komst van kei­zer Si­gis­mond. De prins Le­o­pold, zijn neef, is ver­liefd op Ra­chel, de doch­ter van den jood Elea­zar, en be­vindt zich tus­schen het volk onder eene ver­mom­ming, met het in­zicht, zij die hij be­mint, weer te zien. Ra­chel en haar vader, die zich in het por­taal der kerk ver­scho­len heb­ben, om den stoet voor­bij te zien trek­ken, wor­den wel­haast her­kend en zijn op het punt van ver­moord te wor­den, wan­neer prins Le­o­pold hun het leven redt.

Dien­zelf­den nacht moet Elea­zar in zijn huis zijn Paasch­feest vie­ren en daar moe­ten prins Le­o­pold en de doch­ter el kan­der weer­zien zon­der dat Ra­chel iets weet no­pens den rang en den gods­dienst van haar ge­lief­de.

« CI­NE­MA­WE­RELD»

ner doch­ter een kris­ten is wil hij hem dooden. Maar Ra­chel bidt hem haar Le­o­pold als echt­ge­noot te geven en de vader stemt er mede in. Le­o­pold die dit hu­we­lijk niet aan­ne­men kan vlucht, ach­ter­volgt door de ver­ma­le­dij­ding van de ach­ter­blij­ven­den.

DE AAN­KLACHT

De ho­vin­gen van het pa­leis. Fees­ten ter eere van prins Le­o­pold, de over­win­naar der Hus­si­ten.

Ra­chel en haar vader komen bin­nen dra­ger van het kos­te­lijk hals­snoer voor prins Le­o­pold be­stemd. Ra­chel her­kent Le­o­pold en zij klaagt hem aan als kris­ten die be­trek­kin­gen gehad heeft met eene jodin, feit dat met de dood kan be­straft wor­den.

Zij is ook schul­dig en ver­dient die straf ins­ge­lijks

HET VON­NIS

Ra­chel en Le­o­pold wor­den door den Hoogen Raad ge­oor­deeld.

Le­o­pold’s vrouw komt Ra­chel smee-ken te wil­len ver­kla­ren dat zij ge­lo­gen heeft. Ra­chel laat zich ver­mur­wen. Ten an­de­re be­looft de kar­di­naal Brog­ni de red­ding aan Ra­chel en haar vader in geval zij hun gods­dienst wil­len af­zwe­ren. Elea­zar wei­gert.

Dan ver­telt Elea­zar dat, toen vroe­ger La­dis­las, ko­ning van Na­pels, zich van Rome mees­ter maak­te, Brog­ni, toen ma­gi­straat van die stad, alle zijne na­be­staan­den zag ver­moor­den. Hij dacht het ten min­ste. Maar Elea­zar, om hem te pij­ni­gen, zegt hem dat zijne doch­ter door een jood gered werd en dat zij nog leeft. Meer wil hij niet zeeg­gen.

DE PIJN1­GINC

Ra­chel en haar vader zijn ver­oor­deeld om te ster­ven in ko­ken­de olie. Le­o­pold zal ver­ban­nen wor­den.

Door spijt ge­kweld vraagt Elea­zar aan Ra­chel of zij kris­tin zou wil­len wor­den en schit­te­ren op den eer­sten rang. Hij heeft daar­om maar een woord te zeg­gen. Zon­der hem te ant­woor­den, werpt zij zich rond zijn hals en samen gaan zij naar de plaats der pij­ni­ging.

Als­dan dat de beul zich van haar mees­ter maakt en haar in den ketel werpt met ko­ken­de olie zegt Elea­zar tot Brog­nie:

«Uwe doch­ter was le­vend en... daar is zij. »

ROYAL FILM

Nieu­we Brugs­traat, 22, Brus­sel


« CI­NE­MA­WE­RELD »

Hoe deze film ge­draaid werd

In te­gen­stel­ling met al de vroe­ge­re groote spek­ta­kel­fil­men, zooals « Sa­lo­me », « De Ko­nin­gin der Ce­sars », « De Ko­nin­gin van Saba » die allen in Ca­li­for-nië zijn ge­draaid ge­wor­den, be­sloot de Fox Film « Neron » in Italië zelf te gaan ver­we­zen­li j ken.

Acht maan­den vóór dat de film­re­gis­seur J. Gor­don-Ed­wards naar Italië in­scheep­te, waren twee leden van den op-zoe­kings­dienst der Fox naar Rome ge­zon­den om al de kwes­ties aan­gaan­de de scher­men en de tijd­kos­tu­mes diep in te stu­deeren.

In den herfst van 1922 kwam J. Gor­don-Ed­wards te Rome aan en richt­te zich in het in de om­ge­ving ge­le­gen No­va-Stu­dio in, door de Fox Film af­ge­huurd, om de bin­nen­toonee­len van « Neron » te draai­en.

Het draai­en duur­de bijna tien maan­den. Het sce­na­rio, door de kro­nij­ken van Dion Cas­si­us en van Sen­to­ne in­ge­ge­ven, was door Char­les Sar­ver en Vir­gi­nia Tracy be­werkt ge­wor­den.

In de om­ge­ving van het stu­dio bouw­de men het be­ruch­te Gul­den Huis, het pa­leis van Neron, als­me­de de voor­ge­vels der Ro­mein­sche hui­zen op, die later door den brand zou­den moe­ten ver­nield wor­den

De open­lucht-toonee­len wer­den te Tivoli in de villa Este ge­draaid; in de Ita­li­aan­sche Alpen; en van uit een vlieg­tuig de uit­bar­sting­toonee­len van den Ve­s­u­vi­us.

De Fox Film ver­kreeg geene toe­la­ting om de toonee­len van het Cir­cus Maxi­mus in het echte Co­li­se­um te Rome te draai­en. Zij huur­de dus het ste­de­lijk sta­di­um af en ver­an­der­de het zoo goed mo­ge­lijk. Hier had men eene groote men­schen­mas­sa noodig die aan de cir-kus­spe­lers, aan de wa­gen­koer­sen, aan het slacht­of­fe­ren der kris­te­nen moest te­gen­woor­dig zijn.

Daar het aan­tal te Rome be­schik­ba­re fi­gu­ran­ten veel te klein was, zond men, ge­du­ren­de twee dagen, twee vlieg­tui­gen over de stad, om op roe­pen tot de be­vol­king uit te strooi­en. Op deze strooi­bil­jet­ten was het be­loof­de sa­la­ris als­me­de het

schouw­spel dat men zou bij­wo­nen, aan­ge­duid.

Op deze wijze bekwâm men 65,000 men­schen. Men be­taal­de ze drie fran­ken per ver­toon­ing. De groe­pen­hoof­den, be­roeps­fi­gu­ran­ten, ont­vin­gen 10 fran­ken. On­noodig te zeg­gen dat vanaf zon­s­op-tot zons­on­der­gang, de weg die van Rome naar het Stu­dio voer­de, zwart van volk zag, zon­der de nieuws­gie­ri­gen, toe­ris­ten in auto, enz. mee te tel­len. Drie hon­derd vijf­tig man had­den als taak die gan­sche massa van water te voor­zien, daar de hitte op de uren dat men draai­de, ver­schrik­ke­lijk was. De Ita­li­aan­sche re­gee-ring had eene af­deel­ing rui­te­rij ge­zon­der om de orde te hand­ha­ven, wat op ze­ke­re oog­en­blik­ken hoogst noodig was.

De groote toonee­len wer­den door een do­zijn ope­ra­teurs te­ge­lij­ker­tijd op­ge­no­men. De Brand van Rome, die het laatst werd ge­draaid, ver­eisch­te eene reus­ach­ti­ge fi­gu­ra­tie en werd door niet min dan 26 ap­pa­ra­ten te­ge­lij­ker­tijd op­ge­no­men. Meer dan 60,000 meter film wer­den er be­nut­tigd, en de ei­gen­lij­ke film meet er maar 3,000 meter.

In «Neron» bij­zon­der­lijk, wer­den bui­ten­ge­woon goed ge­luk­te wol­ken­zich­ten op­ge­no­men. In te­gen­stel­ling met an­de­re ban­den waar­in men tot de over­druk zijn toe­vlucht dien­de te nemen, be­zig­de men hier eene nieu­we uit­vin­ding, een nieu­we soort film van ui­ter­ste ge­voe­lig­heid.

De toonee­len met de leeu­wen verg­den na­tuur­lijk een groote en ge­vaar­vol­le( ar­beid. De eer­ste die­ren die men had af-ge­huurd, waren die welke men reeds in The­o­do­ra ge­be­zigd had. Men kon er niets mede uit­rich­ten, zij waren veel te tam daar zij de ge­woon­te had­den van draai­en. Men zond dus een af­ge­vaar­dig­de naar Ham­burg die er zich met de be­ken­de firma Ha­gen­beek ver­stond, en der­tig min­der « be­schaaf­de » leeu­wen wer­den er af­ge­huurd om er de ge­verg­de toonee­len van «Neron» mede te draai­en.

Nemo.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

— Brie­ven­bus —

Ko­rel­bloem. — 1° Mi­mee­ren is door ge­laats­uit­druk­kin­gen zijne in­ner­lij­ke ge­voe­lens weer­ge­ven.

2° Mooi moet men immer niet zijn, aocn wel pho­to­ge­niek.

Drif­kop­je. — 1° Mi­ri­am Cbo­per en Gla­dys Coo­per zijn geene fa­mi­lie.

2° Aimé öimon-Gi­rard zendt zijne photo, en den­ken niet dat hij op taal­fou­ten zal let­ten.

3° Olive Tho­mas is aan ver­gif­ti­ging ge­stor­ven.

V. Gij­seg­liem. — 1° Hennv Por­ten, adres: 76, Parkstras­se, Ber­lin-Dah­lem (Duit­sch­land).

2° Wil­li­am S. Hart, aures: Bates & Lt­fies­street, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3° Bebe Da­niels, adres: Re­a­l­art Stu­dios, Oc­ci­den­tal Bou­le­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

R. A. J. C. S. — 1° Maë Mur­ray, adres: 1 West, 67th. Street, New-York (U. S. A.)

2° Pris­cil­la Dean, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

3° Gla­dys Wal­ton, adres, 406, South Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Voor­loo­p­ig 7'in de pho­tos der Para meunt-ar­tis­ten al­leen ver­krijg­baar.

Mart­he. — Mauri­ce Co­s­tel­lo, adres: c/o 6411 Hol­ly­wood Boul­vard, Los Ange les (Cal.) U. S. A.

Mar­got. — 1° Alla Na­zi­n­o­va is ge­bo­ren op 22

Mei bJi9; heeft zwart haar en vi­o­let­kleu­ri­ge oogen; zij meet 1 m. 60.

2,J Glo­ria Swan­son is ge­bo­ren in 1899; heeft rood­bruin haar en blau­we oogen; meet 1 m. 58 en weegt 55 kgr.

Wil­li­am Fox. —- 1° Miss Betty Bal­four, voor naams­te fil­men: o Squibs » en «-Squibs wins the Cal­cut­ta Sweep ».

2° Harry Hou­di­ni, adres: c/o 6411 Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Ma­d­lai­ne Tra­ver­se, adres: Hol­ly­wood Hotel. Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Ser­je­ant Juan. — 1° Pau­li­ne Star­ke is ge­bo­ren op 10 Ja­nu­a­ri 1900; heeft bruin haar en don­ker­grij­ze oogen; meet lm. 60; adres: Se­lect Pic­tu­res, 729, Se­venth Ave­nue, New-York City (U. S. A.)

2° Pau­li­ne Cur­ley is rond de 25 jaar oud; heeft blond haar en licht­brui­ne oogen; meet 1 m. 60; adres: 806 Wa­ter­loo Street, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Bot­tiers. — Doro­thy Dal­ton, adrps: Pa­ra­mount Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

Doul­gas. — 1° Die al­bums zijn niet te koop.

2° De pho­tos der Pa­ra­mount, post­kaart­for­maat, wor­den fran­co thuis­be­zorgd aan fr. 0.75 per photo;

Sined Sna­me­rot, — 1° De rol van de(n) zoon die zieh in de plaats zijns va­ders liet ge­van­gen­ne­men in den film « Maman » werd ver­tolkt door Jo­h­n­nie Wal­ker.

2° De­zelf­de, al­leen ver­schil in pa­pier.

3« Voor­loo­p­ig kun­nen we u aan die photo’s nog niet hel­pen.

N.-B. — Uw eigen naam om­ge­draaid m’n Deste?

Mi­chel Smol­ders. — 1° «Het Ge­heim der fiele Kamer » is een band naar de roman van Gas­ton Le­roux en op de film ge­bracht door Emile Cti­an-tard; ge­draaid in 191S voor de Re­a­l­art; voor­naams­te ver­tolk­ster was Ethel Grey Terry, in den rol van Ma­thil­de; in Eu­ro­pa uit­ge­ge­ven door de Ciné-

ma­to­grap­hes Harry, 158­ter, rue du Tem­ple (3e), Paris.

L. Ver­meu­len. — 1° Marie Wal­camp, adres: c/o Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S, A.; ge­huwd met Har­lan Tuc­ker.

2c Die ar­tist was Henry Wal­t­hall.

Tij­baert de Kater. — 1° Fritz Lei­ber, adres: c/o Fox Film, Wes­tern Ave­nue,- 1401, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Her­bert Heyes adres: c/o 6411, Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Marie Mosqui­ni, adres: c/o Pathe Ex­chan­ge, 35 West, 45th. Street,'New-York (U. S. A.)

N.-B — Een goede raad die men u gaf en u zult on­der­vin­den dat u aan het rech­te adres zijt.

Si­ga­ren­ma­ker. — 1° Der­ge­lij­ke prijs­kamp is ter stu­die, maar ei­scht eene zeer gron­di­ge voor­be­rei­den­de stu­die; komt den­ke­lijk klaar tegen het vol­gend win­ter­sei­zoen.

2° Die zijn ner­gens te huren; wèl kunt u een ope­ra­teur er­gens, mits be­ta­ling na­tuur­lijk, eene op­na­me laten nemen.

3° In­dien het zoover is, zul­len wij u wel eene aan­be­ve­ling voor onze vrien­den al­daar be­zor­gen.

N.-B. — Dit is de schuld van de ver­hu­rings-maat­schap­pij welke in dien film zoo jam­mer­lijk met de schaar ge­ze­ten heeft.

Cesar. — 1“ Bes­sie Love, adres: c/o Wil­lis & In­glis, Wright & Cal­l­en­der Buil­ding, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Uw schrij­ven nog eens her­in­ne­ren; richt het dit­maal per­soon­lijk aan den Heer de Kem­pe­neer, al­ge­meen be­stuur­der.

Nieuws­gie­ri­ge. — 1° Clau­de Mérelle, adres: 106, rue de la Tour, Paris.

2° Char­les Vanel, adres: 28, Bou­le­vard Pas­teur, Paris.

3° Do­na­tien, adres: 75, Ave­nue Niel, Paris.

Por­ta­be­lia. — 1° Vi­vi­an Rich, adres: c/o 6411, Hol­ly­wood Bor­l­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Hope Hamp­ton,'adres: c/o Room 53, The Fleet­way House, Far­ring­don Street, Lon­don E. C. 4.

3° Die ar­tis­te draai­de slechts bij ge­le­gen­heid.

Eva Novak. — IP Do­na­tien is een Fran­scb film-ar­tist, te­vens film­re­gis­seur; zie adres ant­woord aan « Nieuws­gie­ri­ge ».

2° In welke film hebt u die ar­tis­te ge­zien?

3° Myrga, André Nox, Greta He­ge­sa, Con­rad Veidt, Régine Du­mien en Asta Nie­ben zen­den hunne photo; volg ver­der re­gel­ma­tig «Ons Pho­to-Hoek­je ».

Djid­ji. — 1° Zeker, die Tom Mix-film werd door Fox-Film uit­ge­ge­ven.

2° Den­ke­lijk is die ar­tist Ame­le­to No­vel­li.

3° Wil­li­am Dps­mond i= ge­hn-pn in 1890; adres: Athle­tic Club, Los An­ge­los (Cal.) U. S. A.

Re­gis­seur. — 1° Ca­ther­i­ne Craig, adres: c/o Wil­lis & In­glis, Wright & Cal­l­en­der Buil­ding, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Dick Hat­ton, zelf­de adres als voor­gaan­de.

3° Lya Mara, adres: 12. Bis­mar­ck­stras­se, C'har-lot­ten­burg-Ber­lin (Duit­sch­land).


14

« CIN EM A WE­RELD »

D. 0. S. — 1° Die ar­tist is Nigel Bar­rie, adres: 7131, Sun­set Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2“ Erie Von Stro­heim, adres: Gol­dwyn Stu­dio’s, Cul­ver City (Cal.) U. S. A.

3° Ri­chard Bart­hel­mess, adres: Athle­tic Club, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Cine Club Mary Pick­ford. — 1» Mary Carr, adres: Fox-Film, 1401, Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2C Jo­h­n­nie, Wal­ker, zelf­de adres als Mary Carr.

V. Dce­se­laer. — 1° Ja.

2C In « De Har­ten der We­reld » speel­den o. a. mede: Li­li­an Gish en Ro­bert Har­ron.

2° « Voer Hp Men­sch1 eid » werd ver­tolkt door: Doroithy Phi­lips en Wil­li­am Sto­well.

Boon­tje. — iv Die ar­tist was hor­reet Stan­ho­pe; hem in de En­gel­sche taal te schrij­ven.

2° U kunt zelf die photo aan een film­ar­tis­te vra­gen; als reden geeft ge b.v. op, dat ge een groot be­won­de­raar van hun prach­tig spel zijn; op de brief­om­slag al­leen een post­ze­gel van fr. 0.50.

Ant­werp Beer­schot. — 1° Lu­ci­a­no Al­ber­ti­ni is de Farn­sche taal een wei­nig mach­tig, even­eens de Duit­sche en zal bij­ge­volg een dui­de­lijk in de Vlaamschë taal ge­schre­ven brief wel be­grij­pen.

2° Zon­der­ling daar die ar­tis­ten ee­woon­lijk hunne photo zen­den (Zie « Ons Pho­to-Hoek­je » ); voor wat Wal­la­ce Reid echt­ge­noote be­treft, dit is ech­ter twij­fel­ach­tig.

3° Zelf­de ant­woord als voor n° 2; reeds meer dan een lezer ont­ving Betty Bal­four’s photo; haar uw schrij­ven nog eens her­in­ne­ren.

N.-B. — Ge­lie­ve ons op de hoog­te te hou­den der nog te ont­van­gen photo’s.

Prui­men­mond­je. — De rol van Sil­vet­te in « De Kei­zer der Armen » werd ver­tolkt door G'ina Relly, adres: 53, rue Cau­lain­court, Paris.

Bertha De Bode. — 1° Dou­g­las Flair­banks, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2° André Ro­an­ne, adres: c/o Société Pa­ra­mount, 64. ave­nue des Champs Elysées, Paris.

N.-B. — U kunt deze ar­tis­ten zelf om hunne photo vra­gen; ver­ne­men met ge­noe­gen dat ons blad u zoo be­valt.

Ad­j­en­dod­der­ke. — 1° Die rol werd ver­tolkt door Ethel Bar­ry­mo­re.

2° De rol van Prin­ses Irene in « Kla­ve­ren Zeven » werd ver­tolkt door Lise Jof­fry.

Jazma­nia. — 1° Blan­che Mon­tel, adres: 92, ave­nue des Ter­nes. Paris.

2° Ar­mand Tal­lier, adres: 8, rue des Cloys pro­longée, Paris.

3° Andrée Bra­bant, adres: 4, rue Marbœuf, Paris.

Star. — 1° Van welke maat­schap­pij was dien film?

2° Omdat het zeer, zeer lang duurt al­vo­rens men het ge­wensch­te doel be­reikt heeft.

3° Zie ant­woord n° 2 aan « Boon­tje ».

N.-B. •—- Zul­len er met onzen kon­fra­ter eens over spre­ken, hoor!

Gyp. — 1° Pearl White ver­zocht haar adres in Zwit­ser­land niet be­kend te maken; wan­neer zij naar Ame­ri­ka af­reist, zul­len wij op tijd en stond me­de­dee­len.

2° Kun­nen er u nog niets be­paalds over zeg­gen.

N.-B. — Bes­ten dank voor uwe in­lich­tin­gen over het weder en de tijd, hoor!

Mae en Glo­ria. —• 1° Régine Du­mien, adres: 197, ave­nue du Maine, Paris.

2t- Sta­cia de Na­pier­kows­ka zendt hare photo.

3° Is moei­lijk te zeg­gen of we dien film hier in Ant­wer­pen nog zul­len te zien krij­gen; dit ligt aan de ci­ne­ma­be­stuur­ders welke dien band moe­ten af­ho­ren. ....“

Mi­che­li­ne. — 1° Nu en dan draait die ar­tist in

Frank­rijk nog wel eens een de­tec­tie­ven­band.

2° Maken het aan den be­voeg­den kron­fra­ter over.

3° Gif­ten voor lief­dagi­ge wer­ken mogen onder vorm van geld of post­ze­gels in­ge­zon­den wor­den.

Lico. — 1° Mary Mac Laren in de En­gel­sche taal te schrijvèn; zendt hare phóto; adres: Pa­ra­mount Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2° U kunt Henny Por­ten’s photo in de Vlaamschë taal vra­gen.

3r Wil­li­am Far­num, adres: c/o Fox-Film, 1401, Wes­tern Ave­nue, Los A.​ngeles (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Steeds wel­kom, van las­tig val­len geen kwes­tie.

Katy. — Kor­te­lings wij­den wij er een paar woor­den aan en geven u dan vol­le­dig de ge­wensch­te in­lich­tin­gen.

N.-B. — Ont­van­gen fr. 2 voor lief­da­dig werk.

Pol en Mit. — 1° U moogt de moed zoo vlug

niet ver­lo­gen geven; raad­pleeg even ons pho­to-hoek­je en u zult zien dat vele le­zers nog lan­ger dan u ge­wacht heb­ben.

2° Glo­ria Swan­son is ge­bo­ren in 1899.

Lek­ker­bek. — 1° Die ar­tist is Ber­nard Dud­ley.

21- Geene roi­ver­deel­ing ge­ge­ven.

3° Pau­li­ne Star­ke, adres: Se­lect Pic­tu­res, 729, Se­vent Ave­nue, New-York City.

N.-B. — Geen kwes­tie van, hoor! Vroe­ger, en dit on­der­von­den we per­soon­lijk zond Gina Relly 'hare photo gra­tis; maar alle on­deu­gen­de kin­de­ren, lek­ker­bek in­be­gre­pen, ver­an­de­ren om het ze­ven­tal.

De Krol. — 1° « De Lief­des­be­ker » werd ver­tolkt door Ho­bart Bos­worth en Madge Bel­la­my.

2° In « De Kin­der­kreet » werd de rol van Nan Brent ver­tolkt door Mi­ri­am Coo­per.

3° De hoofd­ver­tolk­ster van « De Zwar­te Dia­mant » is Gi­net­te Ma­d­die; zij is rond de 20 jaar ond Nemo.

N.-B. — Vra­gen ons toe­ge­ko­men na Zon­dag wor­den in ons vol­gend num­mer be­ant­woord.

Ci­ne­ma­nieuws­jes

EEN MEES­TER­LIJK DRUK­KER is

de titel van een film waar­van de voor­naams­te toonee­len hier in ons Plan­tijn-mu­ze­um zijn op­ge­no­men ge­wor­den. De ti­tel­rol wordt ver­tolkt door een Brus-selsch kun­ste­naar, André Vil­lers.

MAX LIN­DER is te Nice op de Pro­me­na­de des An­glais door een auto om-ge­wor­pen ge­wor­den en zwaar ver­wond naar het zie­ken­huis ge­bracht. Hij klaagt over in­wen­di­ge pij­nen en de ge­nees­hee-ren be­oor­dee­len zijn toe­stand ern­stig.

LON CHA­NEY was vroe­ger slan­gen-mensch in een cir­kus.

« CI­NE­MA­WE­RELD i

ONZE CI­NERO­MANS

De Ver­bor­gen­he­den & &> & & van Pa­rijs

(Les Mvstères de Paris)

(22e Ver­volg.)

Bij deze kor­rek­te be­ve­len boog het hei­sche wijf het hoofd en zegde:

« Wij ken­nen in de Champs-Elysées eene ta­veer­ne met ver­schil­len­de on­der­aard­sche ka­mers. De pa­troon noemt zich Bras-Rou­ge. »

« Goed, goed. » ant­woord­de Sey­ton.

Na aan Chou­et­te eeni­ge ban­k­no­ten ge­ge­ven te f heb­ben richt­te hij zich tot Fleur-de-Ma­rie:

« Bin­nen twee maan­den zult gij vrij zijn, mejuf fer, en dan zult gij in eene om­ge­ving ver­keeren het­welk u de hoeve van Bou­que­val niet zal doen be­treu­ren. »

Tien mi­nu­ten later ver­volg­de het rij­tuig zijn weg naar Pa­rijs.

De Maître d’école wend­de zich rnw tot zijne me­de­plich­ti­ge:

« Ant­woordt mij, Chou­et­te, gij wilt het meis­je, bij Bras-Rou­ge op­slui­ten om haar te ver­drin­ken? » En daar hij de hel­le­veeg hoor­de grin­ni­ken zwoer hii:

« Welnu, dit zal niet ge­beu­ren, ver­staat gij? Men zal het meis­je geen let­sel doen! Dit zweer ik, op mijn woord! Zoo gij één haar krenkt van Fleur-de-, Marie dan ver­wurg ik u! »

Een uur later gaf de --.aître d’école aan Bras-Rou­ge zijne be­ve­len:

« Gij gaat dit meis­je naar de naast­bij ge­le­gen po­li­tie­post voe­ren. Gij zegt dat dit meis­je der Cité is, welke rond uwe her­berg sloop... »

« Gij zijt gek! » riep Chou­et­te.

« Stil­te en dat men mij ge­hoor­za­me!... Daar men de meis­jes, ge­von­den rond de Champs-Elysées, drie maan­den ge­vang geeft, zoo zal men haar in Saint-La­za­re plaat­sen en bij­ge­volg zal zij daar vei­li­ger zijn dan hier! »

( « Maar zij zal ons aan­kla­gen! » kreun­de Chou­et­te.

« Neen » zegde de ban­diet... « Niet­waar, Fleur-de-Ma­rie? Gij zweert van aan nie­mand iets te zeg­gen aan­gaan­de deze zaak? »

Be­grij­pen­de dat dit het eeni­ge mid­del was om haar leven te red­den ant­woord­de zij:

« Ik zweer u aan geen enkel per­soon iets te zeg­gen. »

« Zeer goed. Ik weet dat gij uw eed zult hou­den... Nu, Bras-Rou­ge, haast u! »

Het arme meis­je hield hare be­lof­te en was nu op­ge­slo­ten tus­schen alle schuim der vrou­we­lij­ke ban­die­ten. Alle el­len­de en alle mis­da­den waren hier ver­te­gen­woor­digd. Wij zul­len niet be­schrij­ven wat het arme kind hier te lij­den had. Zeg­gen wij enkel dat zij bijna het slacht­of­fer werd van de woest­heid van eene dier vrou­wen welke haar met een mes aan­viel.

NE­GEN­DE TIJD­VAK

HET EI­LAND VAN DEN VER­NIE­LER

XX­VI­II

On­voor­zich­tig­heid

Nadat zijne uit­noodi­gings­brie­ven ver­zon­den waren hoor­de de Mar­kies d’Har­vil­le het ge­rucht van

Saint-La­za­re twee on­be­ken­de be­scher­me­lin­gen te be­zoe­ken.

een rij­tuig op de koer van zijn hotel. Het was zijne vrouw welke uit­ging om in het ge­vang van Een wei­nig later kwa­men de ge­noodig­den bin­nen. « Mijne hee­ren » zegde hij, « ik ga mijne vrouw eene ver­as­sing doen. »

Daar­op haal­de hij uit een schrijn een prach­ti­ge dia­man­ten hals­snoer.

« Prach­tig! » riep een zij­ner vrien­den nit. « Hoe­veel moogt gij daar wel voor be­taald heb­ben? »

Zeg nu nog dat M. d’Hai­vil­le geen mo­del-echt-ge­noot is! »

Na het maal begaf men zich naar het par­ti­cu­lie­re salon van de Mar­kies. De eenig­ste ver­sie­ring van dit ver­trek be­stond uit twee schil­den ver­sierd met de prach­tig­ste wa­pe­nen.

« Ge ziet, mijne hee­ren, dat ik nog steeds lief­heb­ber ben van wa­pens, niet­waar? »

Een paar zij­ner vrien­den, waar­on­der de Her­tog de Lv­ce­nay, on­der­zoch­ten de ver­za­me­ling.

d’Har­vil­le nam een kost­baar pi­stool, laad­de heten zegde al la­chen­de:

« Zie­hier, beste vrien­den, een ge­nees­mid­del tegen - de ver­ve­ling en het kwaad. »

Daar­op bracht hij de loop aan zijne lip­pen.

« Wat mij be­treft » lacht­te eene der ge­noodig­den, « ik vind dit maar goed voor wan­ho­pi­ge ge­val­len. »

« Neem u in acht! » riep de Luce­nay, « een on­ge­luk is spoe­dig ge­beurd! »

« Par­bleu!... Wan­neer het ge­la­den was denkt gij dan, dat ik zulk spel zou spe­len? » ant­woord­de d’Har­vil­le.

« Zon­der twij­fel, maar het is steeds on­voor­zich­tig. »

« Lieve God!... d’Har­vil­le, ge zijt roe­ke­loos! » a Men drukt den vin­ger op den trek­ker... »

« Maar het zijn kin­der­stre­ken!... Op zijn ou­der­dom!... »

« Eene klei­ne be­we­ging... » ging de Mar­kies ver­der, « en uwe ziel vliegt ij­lings heen... »

Bij deze woor­den knal­de een schot en de Mar­kies d’Har­vil­le stort­te le­vens­loos ten gron­de. Men be-grij­pe de ont­stel­te­nis der ge­noodig­den.

Des an­de­ren­daags kon men in de dag­bla­den lezen: « Mar­kies d’Har­vil­le, 26 jaren oud, be­zit­ter van een on­me­te­lijk for­tuin, bad eeni­ge vrien­den uit­ge-noodigd. Na het de­jeu­ner begaf men zich naar eene salon met eene prach­ti­ge wa­pen­ver­za­me­ling. De Mar­kies nam al la­chen­de een pi­stool en plaatste de loop. om te gek­sche­ren in zijn mond. Plots ging het schot af en werd de Mar­kies het slacht­of­fer zij­ner on­voor­zich­tig­heid. »

Is het noodig te zeg­gen dat d’Har­vil­le al­leen het ge­heim zij­ner vrij­wil­li­ge dood mede naar het graf nam?

XXIX

De Be­scherm­ster

Op het­zelf­de oog­en­blik bracht Cle­men­ce d’Har­vil­le, in ge­zel­schap van eene waak­ster, een be­zoek aan het ge­vang van Saint-La­za­re.

« Daar Me­vrouw de Mar­kie­zin mij heeft ver­zocht eeni­ge der vrou­wen te too­nen welke door hun goed ge­drag me­de­lij­den ver­die­nen, zoo kan ik haar al­vast een lief jong meis­je aan­be­ve­len. » zegde de vrouw.

« Wat is hare mis­daad? »

« Zij is ge­von­den des avonds in de Champs-Elysées. » r


16

« CI­NE­MA­WE­RELD »

« En gij boe­zemt er be­lang in? »

« Nim­mer heb ik een wezen ge­zien zoo be­koor­lijk en welke mij toe­schijnt nim­mer iets slechts te kun­nen doen. »

« En hpe zijn hare han­de­lin­gen? »

« Zij spreekt zeer eer­bie­dig en wordt door hare me­de­ge­van­ge­nen be­mind. Eer­gis­te­ren, op het uur van het eet­maal, wilde zij niet eten en vroeg wie haar brood wilde. Twee vrou­wen wier­pen zich op haar, de eene heet de Wol­vin en de an­de­re Mont-Saint-Jean; zij gaf het aan de laat­ste ter­wijl de eer­ste haar. aan­viel met een mes. Gou­a­leu­se, zoo is de naam van het meis­je, glim­lach­te en zegde: Oh, dood mij ge­rust, dit wil ik juist, waar­op de an­de­re haar mes weg wierp en riep: « Gou­a­leu­se, ik heb on­ge­lijk, ver­geef mij, in­dien er ie­mand u kwaad wil zul­len ze met mij af te re­ke­nen heb­ben!... » En nu, me­vrouw de Mar­kie­zin, het an­de­re meis­je dat aan­moe­di­ging ver­diend, Loui­se Morel, wordt be­schul­digd haar kind ver­moord te heb­ben. Het is niet te ge­looven. Haar vader is krank­zin­nig ge­wor­den van ver­driet en hare moe­der... Deze fa­mi­lie, vol el­len­de, be­woont eene man­sar­de in de rue du Tem­ple. »

« Bue du Tem­ple? »

« Jas het meis­je was in dienst van Jac­ques Fer-raud, de no­ta­ris, een zeer eer­bied­waar­dig man. »

« Ik wil deze beide meis­jes zien... Wat kan er ge­daan wor­den om hunne vrij­heid te be­ko­men? »

« Met uwe be­trek­kin­gen, Me­vrouw de Mar­kie­zin, kan er zeer veel ge­daan wor­den. Alles hangt af van de goed­heid van M. de Pre­fekt van Po­li­tie. »

' Het sloeg twee uren op de klok van Saint-La­za­re. De Wol­vin ver­liet Fleur-de-Ma­rie, of Gou­a­leu­se, niet meer. Zij ver­tel­de hare ge­schie­de­nis, dat zij de min­na­res van Mar­ti­al, een wild­stroo­per van een ei­land­je nabij de brug van Asnières, enz. Gou­a­leu­se van haar kant, ver­haal­de de goed­heid van haar wel­doe­ner M. Ro­dolp­he. Bei­den wer­den in hun ge­sprek ge­stoord door de komst van de Mar­kie­zin.

« Mijn kind » zegde deze, « ik wil graag iets weten over uw ver­le­den en uwe toe­komst. »

Het meis­je brak in tra­nen uit.

« U ziet er mij zoo goed uit, Me­vrouw, dat ik u wel kan me­de­de­len dat er mij een ver­wijt drukt. »

« Een ver­wijt? »

« Ja, Me­vrouw, ik heb ge­zwo­ren, door ze­ke­re ge­beur­te­nis­sen, van te zwij­gen, wat de oor­zaak is hoe ik hier ge­ko­men ben. »

« Dit juist is mijn ge­heim. Maar mijne wel­doe­ners zul­len nu zich on­ge­rust over mij maken en den­ken dat ik on­dank­baar ben. »

« Deel mij alles mee en reken op mijne stil­zwij-gends­heid. »

« Ik dank u, Me­vrouw... Het meest lijdt ik bij de ge­dach­te aan mijn be­scher­mer M. Ro­dolp­he. » Me­vrouw d’Har­vil­le zag ver­won­derd op. Be­doel­de zij mis­schien de Prins?

« Dank zij u, Me­vrouw, denk ik mijn woord te kun­nen hou­den en zoudt gij noch­tans mijne wel­doe­ners kun­nen ver­wit­ti­gen. Ik smeek u te schrij­ve nnaar Ma­da­me Ge­or­ges, op de hoeve van Bou-que­val. »

« Mijn kind, dit zal on­noodig zijn, want door mij zult gij uwe vrij­heid be­ko­men. »

« Denkt gij, Me­vrouw? Zou ik wel­dra vân hier kun­nen gaan?... »

De be­stuur­ster, Mme Ar­mand kwam zeer ge­jaagd op de Mar­kie­zin toe­ge­loop­en.

« Me­vrouw de Mar­kie­zin... slecht nieuws... Den Her­tog de Luce­nay wacht op u... hij komt van uw hotel... »

« Lieve God, wat is er? »

Zij haast­te zich naar den Her­tog.

XXX

De Lief­de van Ri­go­let­te

Prins Ro­dolp­he had van Ri­go­let­te, zijne zoog­e­naam­de ge­buur­vrouw, ver­no­men dat het meis­je van François Ger­main een brief ont­van­gen had waar­in hi jal­les be­ken­de aan­gaan­de de dief­stal van 1300 fr. bij de no­ta­ris, 1300 fran­ken en niets meer) en dit al­leen om Je­ro­me Morel te red­den welke door Jac­ques Fer­raud be­dreigd werd.

Ro­dolp­he be­loof­de haar van Ger­main uit het ge­vang te red­den en vroeg om haar te mogen ver­ge­zel­len daar Ri­go­let­te de jon­ge­ling een be­zoek ging bren­gen. Wan­neer zij uit het huis van de rue du Tem­ple kwa­men steeg zijn trou­we Murph juist uit een rij­tuig.

« Gij hier! » zegde de Prins ver­won­derd. « Wat is er? »

« Een groot on­ge­luk, Mon­seig­neur! »

« In Gods naam, spreek! »

« Mon­seig­neur, de Mar­kies d’Har­vil­le is hetf slacht­of­fer ge­wor­den van een on­ge­val... »

« Is hij zwaar ge­kwetst? »

« Mon­seig­neur... hij is dood! »

De Prins en Murph ver­lie­ten Ri­go­let­te, welke het be­zoek naar Ger­main tot ’s an­de­ren­daags zou­den uit­stel­len.

Ro­dolp­he schreef naar de Mar­kie­zin een brief­je van waar­schu­wing om voor eeni­gen tijd Pa­rijs te ver­la­ten daar hij door de dood van de Mar­kies voor Cle­men­ce vele ge­va­ren zag.

Drie uren later was de Mar­kie­zin en haar doch­ter­tje op weg naar Nor­man­dië.

Een rij­tuig van het Hotel van Ro­dolp­he volg­de de­zelf­den weg.

Door deze ge­beur­te­nis­sen ver­gat Cle­men­ce aan Ro­dolp­he de ont­moe­ting te ver­ha­len met Fleur-de-Ma­rie.

XXXI

Het Ei­land van den Ver­nie­ler

Men her­in­nert zich dat Chou­et­te Ma­da­me Sérap­hin had komen'’be­drei­gen met het be­staan van Fleur-de-Ma­rie.

Men her­in­nert zich ook dat Jac­ques Fer­raud door deze ont­hul­ling be­vreesd was dat al zijne mis­da­den aan het licht zou­den komen en hij be­slo­ten was het meis­je te doen ver­dwij­nen. Dat hij naar Bra­da­man- f tl (Po­li­do­ri) ge­schre­ven bad, maar dat deze ver­trok­ken was naar Nor­man­dië en dat deze laat­ste daar­door ook niet Mme Sérap­hin ge­zien had welke ge­tracht bad hem te so­re­ken.

Het on­weer pakte zich samen boven de no­ta­ris. Chou­et­te was een twee­de maal komen drei­gen er bij­voe­gen­de dat bet meis­je in Saint-La­za­re op­ge­slo­ten zat onder de naam van Gou­a­leu­se en zoo me

(Wordt voort­ge­zet.)

Ci­ne­ma be­zoe­kers

In­dien gij naar de ci­ne­ma gaat vraagt «Ci­ne­ma-we­reld », het geïllu­streerd pro­gram­ma der mees­te ci­ne­ma’s van België.

Ver­schil­len­de voor­dee­len voor de le­zers van « Ci­ne­ma­we­reld ».

In ’t be­lang der ci­ne­main­du­strie moet «Ci­ne­ma-we­reld» het eeni­ge pro­gram­ma wor­den der ci­ne­ma's van Vlaamsch België.

Als ge het woord

aan de deur van een Ki­ne­v­na ziet staan,

treedt dan bin­nen en ge zijt zeker een aan­ge­naam oog­en­blik door te bren­gen

So­lo­Um­ni

* Abon­neert u op TOONEEL­WE­RELD.

I Het beste en meest ge­le­zen week­blad van £ j

België.

* Prijs per jaar­gang: fr. 22.60.

ver­toont

Her­bert Rawl­in­son

De Zwar­te Reis­zak

Super pro­duc­ti­on Uni­ver­sal j»

tmm­rmm


BANK CRÉDIT PO­PU­LAI­RE

len­ken­de Maat­schap­pij - - Sta­tie­pl

ANT­WER­PEN

Alle Bank­ver­han­de­lin­gen

Leer­lin­gen op stadslo­ten en an­de­re waar­den

Aan­koop en ver­koop van Pu­blie­ke fond­sen en an­de­re waar­den

Cheks op alle lan­den - Hy­po­the­ken

Kred­let­ope­nin­gen. Voor­schot­ten op koop­wa­ren

GELD­PLAAT­SIN­GEN:

Loop­en­de re­ke­ning....3.50 o

Plaat­sin­gen op ter­mijn van 5 25 tot6o

in­trest ’sjaars vol­gens ter­mijn. BRAND­KOF­FERS VAN AF IO Fr. *S JAARS

Bu­reel*3!! opn vatt 9 tol. 12 en van 2 Va tot 6 un