« CINB­MA­WE­RELD »

CAR­TOU­CHE, Ko­ning der Die­ven

GE­SCHIED­KUN­DIG DRAMA

In den film die ons ver­toond wordt zien wij Car­tou­che wiens gees­tes­ga­ven hem aan­zet­ten, in zon­der­lin­ge ge­val­len deel te maken eener bende ge­vrees­de boos­doe­ners.

De kro­nijk van dien tijd meldt ons dat de ka­pi­tein der bende, om de waar­de te schat­ten van zijn nieuw lid, Car­tou­che met eene zen­ding be­last­te. Dit was een licht­straal voor hem. Het was toen dat hij de graaf de la Roch, op wie hij tref­fend ge­leek, het hoofd in­sloeg. Zich in de plaats stel­len van zijn slacht­of­fer, in aan­ra­king komen met de nicht des graafs, de­wel­ke hij sinds jaren niet meer ge­zien had, prin-elijk te fees­ten, ter­wijl hij in­tus­schen in be­trek­king bleef met de "bende aan het Hof te leven; dit alles

scheen hem mo­ge­lijk en, in­der­daad.... dit alles werd wer­ke­lijk­heid.

Maar in de bende, waar­van hij met­ter­tijd hoofd­man ge­wor­den was, be­vond ét zich een man die af­gun­stig ge­wor­den, hem haat­te en hem ver­acht­te.

De ver­ra­der­lijk­heid van den eene en de af­gunst van den an­de­re even­als de te­rug­komst van den ech­ten graaf, die van den aan­slag ge­ne­zen was, deed al zijne stou­te en ge­waag­de plan­nen ineen stor­ten.

Car­tou­che, ach­ter­volgd, ver­ra­den, ge­van­gen ge­no­men, ont­snapt en terug ge­knipt, be­taalt ein­de­lijk zijne schuld aan het men­sche­lijk ge­recht.

Film Van Goit­sen­ho­ven.

Oude Kleer­koop­ers­straat, 17, Brus­sel.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

« CI­NE­MA WE­RELD »

Avon­tu­ren van Ka­pi­tein Bar­clay

(CAPPY RICKS)

Voor­stel­ler .... Adolp­he Zukor.

Se­na­rio van....​Albert Shel­by Evino.

Roman....​Edward E. Rose.

Film­re­gie van....​Tom For­man.

VER­TOL­KERS:

Mat­thews Bar­clay....​Thomas Meighan.

Flo­rie Ricks....​Agnès Ayres.

PA­RA­MOUNT, Nieuwstr., 48, Bruxel­les.

Na zijne moe­der in het land ge­la­ten te heb­ben scheept de jonge Mat­thews Bar­clay zich in als twee­de of­fi­cier op een han­dels­schip van de « Blue Star Na­vi­ga­ti­on ) in be­stem­ming voor San Fran­cis­co waar hij twee maan­den later aan­komt.

Mar­tin Ricks, de ei­ge­naar van het schip, vader van eene be­koor­lij­ke doch­ter, Flo­rie Ricks, is een ei­gen­aar­dig man.

Ze­ke­ren dag heeft Mat­thews Bar­clay deze juf­fer uit de han­den ver­lost van die­ven die heur haren hand­zak wil­den ont­ne­men. Daar­door ont­stond tus­schen de twee jonge lie­den een ge­voel van in­ner­lij­ke vriend­schap.

Een der schoon­ste boo­ten van de «Blue Star Na­vi­ga­ti­on» wacht­te in de haven. Hij kon niet ver­trek­ken daar de ka­pi­tein. om rede van dron­ken­schap, aan­ge­hou­den was. Het be­vel­heb­ber­schap werd dus toe­ver­trouwd aan ka­pi­tein Ken­dall die twee zij­ner vrien­den, Murp­hy en Bar­clay, aan­mon­ster­de om van de be­man­ning deel te maken.

Ze­ke­ren dag legde men in de haven

van een stil ei­land aan om de be­man­ning toe te laten eeni­ge dagen rust te gun­nen en van de jacht te kun­nen ge­nie­ten. De man­nen vie­len in een hin­der­laag en ka­pi­tein Ken­dall werd ge­dood.

Mat­thews Bar­clay nam het com­man­do over het schip en liet het ge­beur­de aan den ei­ge­naar weten. Deze ant­woord­de terug dat hij een ver­van­ger af­zond om het be­vel­heb­ber­schap over te nemen. Die nieu­we be­vel­heb­ber was ka­pi­tein Pe­ter­son. Spoe­dig waren de twee ka­pi­teins in onmin en wel­dra kwam het tus­schen beide tot een hevig ge­vecht waar­in Bar­clay de over­hand had.

Ttrug­ge­ko­men in San Fran­cis­co be-sta­tig­de de ei­ge­naar van het schip dat er geen enkel ge­volg ge­ge­ven was aan zijne voor­schrif­ten. Om zich te wre­ken zond hij Bar­clay weg. Langs zijn kant ging hij eene groote zee­reis doen opdat zijne doch­ter Bar­clay zou kun­nen ver­ge­ten. Doch on­der­weg werd hun schip door een zware storm over­val­len en de te­le­graaf zon­der draad vroeg drin­gen­de hulp Bar­clay die dit op zijn nieuw schip ver­nam zette koers naar het on­ge­luk­kig be­dreig­de vaar­tuig en, na een zware strijd tegen de or­kaan, had hij het geluk al de op­va­ren­den te red­den.

Nu was Mat­thews Bar­clay de vriend ge­wor­den van den ouden Mar­tin Ricks, be­noem­de hem me­de-be­stuur­der van de «Blue Star Na­vi­ga­ti­on» en zijne doch­ter trad in het hu­we­lijk met den bra­ven Mat­thews Bar­clay.

« C1­NE­MA­WE­RELD »

De Man met Krach­ti­ge Vuis­ten

HOOT''QlßSON in the LL­nixs&rsal JJt­trac­bi­on. " Jfce LO­A­OEO DOOR

Bert Lyons....​Hoot Gib­son

Bert Lyons, bij­ge­naamd «de Che­ru-byn», te­rug­ko­men­de na eene af­we­zig­heid van één jaar, be­geeft zich naar zijne hoeve en ver­neemt dat zijn oud-pa­troon ge­stor­ven is en dat de ei­gen­dom aan een ver­dacht per­soon ver­huurd is ge­wor­den.

Onder den schijn van «vee­han­del» houdt het per­son­neel zich meest bezig met smok­ke­len van al­kool.

Bert gaat zijne vroe­ge­re vrien­din, Molly, op­zoe­ken en ver­telt haar wat hij denkt

no­pens de le­vens­wij­ze van dit per­son­neel. Deze be­slui­ten zich van Lyons te ont­doen omdat zijne nieuws­gie­rig­heid hen hin­dert.

Mid­de­ler­wijl ver­volgt de ei­ge­naar van de hoeve de vrien­din van Lyons en hij dreigt haar te scha­ken.

In­tus­schen spant Lyons aan het per­so­neel eeni­ge strik­ken en ont­vlucht. De ban­die­ten wor­den allen aan­ge­hou­den en Lyons huwt Molly.

UNI­VER­SAL FILM, 28, St. Mi­chiel­straat, Brus­sel.

CINEM ANIEUW S JES

Op­wek­kend Door de film. — Ge­du­ren­de het nemen van toonee­len op Cuba voor de Com­pa­ny In­gram voor de film «Where the Pa­ve­ment Ends» wer­den de film­star­ren Ramon Na­var­ro en Alice Terry op­ge­no­men door het hevig stroo­men-de water, tegen de rot­sen ge­sla­gen en zou­den zeker om­ge­ko­men zijn in­dien per­so­nen die zich in de na­bij­heid be­von­den hen niet ter hulp waren ge­ko­men.

Norma Tal­m­ad­ge heeft haar lid­maat­schap in de «ver­ee­ni­ging voor Vrou­wen­stem­recht» op­ge­zegd. Sinds eeni­gen tijd vie­len hare fil­men in Ame­ri­ka een min­der gt­n­stig ont­haal ten deel en Norma schreeft dit aan be­wust lid­maat­schap toe. Ech­ter is zij nog lid van 21 an­de­re ver­ee-ni­gin­gen.

Pearl White's ge­zond­heids­kuur in Zwit­ser­land schijnt ten einde te zijn. Op het oog­en­blik ver­toeft zij in Span­je en wel­dra zal zij te Pa­rijs zijn om er eeni­ge avon­tu-ren­fil­men te draai­en.

De Zwar­te Reis­zak

Doro­thy Sim­son .... Vir­gi­nia Valli Billy Kerk­wood Her­bert Raw­lih­son

Billy Kerk­wood, op jacht naar avon­tu­ren, maakt in een res­tau­rant ken­nis met eene jonge vrouw, die zooëven een hals­band komt te ste­len bij den ju­we­lier Sa­mu­el Brent­wick. Ie­mand heeft het ge­baar ge­zien en houdt haar in ’t oog. Voe­len­de dat zij be­waakt wordt, ver­trekt Do-( rothy Sim­son naar Riva Joly al­waar haar

« CI­NE­MA­WE­RELD »

be­wa­ker haar volgt even­als Kerk­wood, de­wel­ke zich zeer aan­ge­trok­ken tot Doro­thy ge­voeld. Deze be­ant­woordt dit ge­voel en ze­ke­ren avond, na eene wan­de­ling in den ma­ne­schijn, be­merkt Billy den be­wa­ker en ver­neemt aldus dat hij eene diefeg­ge lief­heeft.

Billy be­sluit dien hals­band terug aan den ei­ge­naar te geven en Doro­thy op den rech­ten weg te bren­gen. Billy neemt het snoer weg en wordt op zijne beurt aan­ge­hou­den: Doro­thy, die dacht dat Billy het van haar ge­sto­len had, heeft de po­li-cie ver­wit­tigd.

Alles legt zich uit: Doro­thy is de nicht van den ju­we­lier en het is haar eigen hals­snoer dat zij ge­no­men heeft ten einde haar broe­der ter hulp te komen die zich in on­gun­sti­ge om­stan­dig­he­den be­vond.

Wan­neer zij dus on­schul­dig in dien dief­stal was, heeft zij toch het hart ge­sto­len van Billy, maar deze zal zich wel wach­ten een klacht in te die­nen.

EEEEEdSTBAÂT, 19 - BEU­GEL

GLO­RIA SWAN­SON star­ring m PA­RA­MOUNT PIC­TU­RES

Glo­ria Swan­son was vroe­ger eene Ba­thing Girl en heeft als dus­da­nig roem ge­maakt door hare... mooie beenen. Nu nog, op een on­langs te Los An­ge­les ge­hou­den wed­strijd « om de mooi­ste beenen», werd haar de eer­ste prijs toe­ge­kend.

BAR­BA­RA LA MARR

She can play siren and the sym­pa­the­tic roles, and do both eqi­ral­ly well.

Bar­ba­ra La Marr is eene der best be­ken­de Ame­ri­kaan­sche tooneel­speel­sters

en ver­tolkt al­ler­lei rol­len met even­veel ta­lent. Laatst­le­den ont­ving zij een aan­bod uit Pa­rijs om al­daar op het tooneel te ver­schij­nen, maar hare ver­bin­te­nis met de Metro ver­hin­der­de er ge­volg aan te geven.

Bar­ba­ra La Marr is eene soort twee­de Sarah Bern­hardt; de schil­der- en beeld­houw­kunst be­zit­ten voor haar geene ge­hei­men en menig door haar ge­schre­ven tooneel­stuk werd reeds met groot suc­ces op­ge­voerd.

MADGE BEL­LA­MY

She plays a “wild girl" in a cir­cus pic­tu­re. Here she Is with Oscar, the noted pa­chy­derm star.

Madge Bel­la­my is eene der Ame­ri­kaan­sche film­ster­ren die er on­ge­twij­feld de groot­ste eigen me­na­ge­rie op na houdt. Reeds dik­wijls hoor­den we van diva’s die er hon­den, rat­ten, slan­gen, apen, vis-schen, enz. enz. op na hiel­den, maar nog nooit hoor­den we van een oli­fant. Dit is nu het geval met Madge Bel­la­my. Hier staat zij met haar lie­ve­ling af­ge­beeld. Oscar, zoo heet hij, treedt in een harer laat­ste fil­men op, waar­in zij zelve de rol eener jonge wilde ver­tolkt.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

Betty Comp­son. — Deze lieve film­ster ont­ving ver­le­den week een hu­we­lijks­aan­zoek van een be­kend Ame­ri­kaansch mul-f ti-mil­li­on­nai­re. Zij sloeg het ech­ter af, zooals zij het reeds met al de voor­gaan­de deed. De klei­ne Betty wil bij hare moe­der blij­ven en later zich al­leen, aan het ver­zor­gen en on­der­steu­nen van ou­der­lin­gen wij­den. Tot­dat Cu­pi­do....

CI­NE­MA­NIEUWS­JES

Ook eene be­re­ke­ning. — Nach Beery, welke al­toos ka­rak­ter­rol­len speelt, heeft eens uit­ge­re­kend wat hij zooal ver­bruik­te om zijne typen te maken. Op de zeven jaar, dat hij aan de film is, ge­bruik­te hij 150 pond schmink, hon­der­den me­ters crêpe (al­leen voor kne­vels en baar­den), drie gal­lons kleef­sel, om deze aan het ge­zicht te plak­ken en hon­der­den kilos poe­der.

John Fair­banks, de broe­der van Dou­g­las en al­ge­meen be­stuur­der dezes maat­schap­pij, is door eene be­roer­te ge­trof­fen welke hem met vol­le­di­ge spraak­loos­heid en lam­heid sloeg. Naar het schijnt zou ze­nuw­over­span­ning hier de oor­zaak van zijn.

Lewis Day­ton. — Deze Lon­den­sche ar­tist, welke nu de part­ner is van Clara Kim­ball Young, heeft in vele ste­den van Eu­ro­pa fil­men ge­draaid; in En­ge­land, Frank­rijk, Italië, Zwit­ser­land en Hol­land, als­ook in Egyp­te. Zijn eer­ste op­tre­den voor het tooneel was als kind in een stuk: «Lost in Lon­don». Zijne beste too-neel­rol­len waren in de stuk­ken: « The

Walls of Je­ri­cho » en « The Great Day ».

Eene pro­fe­tie be­waar­heid. — Wal­ter Long, de be­ken­de film-deug­niet en welke nu te­gen­over Ru­dolph Va­len­ti­no staat in den band «Blood and Sand», zegt dat hij al­tijd een deug­niet ge­weest is, van als hij nog, als kind, op moe­der’s knieën zat. « Ik stool jam, brak rui­ten met steenen en joeg mijn hond ach­ter de kat­ten», be­kent hij. Ie­der­een voor­spel­de: « Die zal nog wel eens aan een slecht einde komen. ». Dit laat­ste is reeds meer­maals ge­beurd, (in de film).

Dou­g­las Fair­banks ver­dient 10,000 dol­lars,164,000 frs) per week; dit maakt per dag 1666,60 dol­lars, 209 per uur en 3 dol­lars 1 /2 per mi­nuut.

Helen Da­niels, de doch­ter van den oud Ame­ri­kaansch mi­nis­ter van Ma­ri­ne, gaat draai­en en heeft reeds met de Gol­dwyn een kont­rakt af­ge­slo­ten.

ONS PH0T0-H0EK­JE

F. Por­ta­bel­la ont­ving gra­tis de photo van Ge­or­ges Bis­cot, na 10 dagen; San­dra Mi­lo­wan­off, na 12 dagen; Ar­mand Tal-lier, na 3 dagen; Wanda Haw­ley, na 7 maan­den.

Pipke ont­ving gra­tis de photo van: San­dra Mi­lo­wan­off, na 8 dagen; Ethel Clay­ton, Pris­cil­la Dean, Dou­g­las Fair­banks en Char­ley Chap­lin na 6 à 7 maan­den.

Ant­werp F. C. ont­ving gra­tis de photo van Wanda Haw­ley en van Mary Pick-ford.

Ona­gra ont­ving gra­tis de photo van San­dra Mi­lo­wan­off, na 4 dagen.

Maë en Glo­ria ont­vin­gen gra­tis de photo van: Max Lin­der, na 4 dagen; Wanda Haw­ley, na 5 dagen; Flora Le Bre­ton, na 5 dagen; San­dra Mi­lo­wan­off, na 4 dagen; Alla Na­zi­mo­va, na 1 maand en 3 dagen, mits op­zen­ding van frs 5 in Bel­gisch geld.

Lek­ke­rek ont­ving gra­tis de photo van San­dra Mi­lo­wan­off en van Frank Mayo.

Hoe ik aan Ci­ne­ma ben gaan doen

door

EI­L­EEN SEDG­WICK

« Toen ik drie jaar oud was, ik ben in 1897 te Gal­ves­ton, in den Texas, ge­bo­ren, kwam er eens een cir­kus in onze streek, en, naar men mij later ver­tel­de, werd ik op­ge­licht.

» Hoe ruw dit woord ook moge klin­ken, toch heb ik mij over dien tijd, al­daar door­ge­bracht, niet te be­kla­gen, want hoe jong ik ook nog was, toch staat alles mij nog trouw voor den geest.

» Op­ge­spoord en terug ge­von­den werd ik door mijne ou­ders in eene kost­school ge­plaatst, al­waar ik straf op straf op­liep voor mijne gui­ten­stre­ken.

» Toen ik twaalf jaar oud, mocht ik de galei, zooals ik de kost­school noem­de, ver­la­ten en werd, dank aan mijn oom, aan een schouw­burg ver­bon­den.

» Maar spoe­dig ging er door de streek een ge­rucht, over eene nieu­we uit­vin­ding, later wist ik dat het de ci­ne­ma was, of mijn wis­pel­tu­ri­ge geest zette mij aan ook daar­aan mijne krach­ten te be­proe­ven.

» Het klei­ne, ver­lo­ren hoek­je dat wij

toen in de on­me­te­lij­ke uit­ge­strekt­heid van Texas be­woon­den, bood al­vast geen ge­le­gen­heid om aan mijn wensch te kun­nen vol­doen.

» Na op slink­sche wijze, hier en daaT, uit den mond van rei­zi­gers, al­ler­lei in­lich­tin­gen ver­gaard te heb­ben, be­sloot ik de groote stap te wagen.

» Ze­ke­ren nacht ont­vlucht­te ik het ou­der­lij­ke huis en ver­borg mij in eene le­di­ge kist in een goe­de­ren­wa­gen die in de sta­tie van ons stad­je zijn ver­trek af-wach­te.

» Ik had na­tuur­lijk voor mond­voor­raad ge­zorgd en twee dagen later zette de trein zich in be­we­ging en eene week la ter land­de ik, zon­der op­ge­merkt te zij ge­wor­den, te San Fran­cis­co aan.

» /.onder mii af te vra­gen of mijne ou­ders on­ge­rust waten of niet, begaf ik mij op zoek naar men­schen die met de nieu­we uit­vin­ding ver­trouwd waren. Het geluk dien­de mij, en ik trof ie­mand die zich op zulke wijze aan mijne lot­ge­val­len in­te­res­seer­de dat hij mij mede naar Los An­ge­les nam.

» Daar eerst leer­de ik de be­wus­te nieu­we uit­vin­ding ken­nen. Ik moet ech­ter be­ken­nen dat het mij eerst een te­gen­val­ler was.

» Doch ik gaf geen moed ver­lo­ren en ik ben nu de mee­ning toe­ge­daan dat, het­geen ik nu ben, ik te dan­ken heb aan mijn avon­tuur­lij­ke geest en zucht naar sen­sa­ties ».

CI­NE­MA­NIEUWS­JES ' -

Het Ka­naal Van Pa­na­ma. — Bij de laat­ste film van Tho­mas Meighan heeft deze drie mid­de­len aan­ge­wend om van het eene ui­ter­ste van het ka­naal naar het an­de­re te gaan. Zeven uren met de boot; twee en een half uur met den ij­ze­ren weg en twin­tig mi­nu­ten per vlieg­ma­chien. Toonee­len wer­den ge­no­men op boot, ij­ze­ren­weg en vlieg­ma­chien.

Dc lief­de tot \in­de­ren, van Char­lie Chap­lin, is al­ge­meen ge­kend in de Nieu­we We­reld. In zijn ko­men­de film (( The Pil­grim » zul­len wij een nieu­we klei­ne star kun­nen be­won­de­ren, op­ge­leid door de ver­maar­de kro­niek. Op het oogsnblik is deze. Dinky Dean, aan­ge­tast door de kink­hoest. Char­lie vraagt da­ge­lijks per te­le­foon naar zijne ge­zond­heid

< CI­NE­MA­WE­RELD »

Onze C1NÉR0­MANS

De Ver­bor­gen­he­den & k & k van Pa­rijs

(Les Mystères de Paris)

(23e Ver­volg)

Jac­ques Fer­raud, door zijne be­trek­kin­gen, ver­nam dat Fleur-de-Ma­rie wel de­ge­lijk in Saint-La­za­re was. Als­dan kwam een helsch plan in hem op. Hij her­in­ner­de zich het be­staan der fa­mi­lie Mar­ti­al schui­mers der Seine, en wo­nen­de op een ei­land­je bij de brug van Asnières. Hij had een lang on­der­houd met Mme Sérap­hin en den dag na -et ver­trek van Bra­da­man­ti begaf deze zich naar de fa­mi­lie Mar­ti­al.

Deze fa­mi­lie, waar­van de vader en groot­va­der op het scha­vot ge­stor­ven was, be­stond uit de we­du­we; de oud­ste, Ca­le­bas­se ge­naamd, was een meis­je dat zeer op hare moe­der ge­leek en voor geene mis­daad te­rug­deins­de; de oud­ste der jon­gens welke men steeds Mar­ti­al noem­de, was voor vele goede zaken vat­baar en was niet zoo zeer ver­dor­ven, maar Ni­co­las, de vol­gen­de was, even­als Ca­le­bas­se, een ge­vaar­lijk boos­doe­ner; dan waren er nog twee jon­ge­ren, François en Aman­di­ne. Deze fa­mi­lie leef­de van al­ler­lei, al wat voor de hand kwam was goed; al­leen Mar­ti­al hield zich uit­slui­tend bezig met wild­stroop­e­rij. Daar­om werd hij ge­haat door zijne moe­der, zus­ter en broe­der.

Ma­da­me Se­rap­hin was over­een­ge­ko­men met Ni­co­las dat hij haar en een meis­je moest over­zet­ten en dat zij zich van het meis­je moesten ont­doen, maar zij wist niet dat de no­ta­ris, on­be­kend, ook niet Ni­co­las ge­spro­ken had en dat deze voor eene groote som de beide vrou­wen met zijn boot mid­den in de Seine moest laten zin­ken zoodat zij zou­den ver­drin­ken.

Züo ston­den de zaken wan­neer, bij het on­der­gaan der zon, Ni­co­las in een boot­je bezig was een gat te maken, waar­bij zijne zus­ter Ca­le­bas­se te­gen­woor­dig was.

Zij wach­ten vol on­ge­duld op Mme Sérap­hin en Fleur-de-Ma­rie.

Ca­le­bas­se zag vol ver­wach­ting naar den oever, toen zij plot­se­ling uit­riep:

« Ni­co­las! Ni­co­las!... Daar zijn ze!... »

Zij had zich niet ver­gist. Het waren wel de­ge­lijk de huis­houd­ster van de no­ta­ris en het on­ge­luk­kig kind. Mme Sérap­hin wist van Jac­ques Fer­raud, wan­neer het meis­je uit het ge­vang kwam bij voor­spraak van de Mar­kie­zin en wacht­te haar aan den uit­gang op. Zij gaf zich uit ge­zon­den te zijn door hare wel­doe­ners en Fleur-de-Ma­rie ver­trouw­de haar.

Wan­neer zij uit het rij­tuig stap­ten dat hen ver­voerd had en zij de oe­vers der Seine volg­den zegde het .meis­je:

« Het komt mij voor, Me­vrouw, dat dit niet de weg naar Bou­que­val is... »

« Al wat ik u kan zeg­gen, lief kind, is dat ik de be­ve­len uwer wel­doe­ners ten uit­voer moet bren­gen en dat gij hen groot ver­driet zoudt doen met mij niet te vol­gen. »

« Oh! Me­vrouw, denk dit niet van mij!... Ik volg u blin­de­lings! »

Een lich­te kleur ver­hoog­de het ge­laat van het meis­je; zij was ge­luk­kig daar zij de open vel­den zag en de stroo­men­de ri­vier. Plots riep zij:

« Oh, Me­vrouw! Zie ginds in het mid­den van het water, dit lieve klei­ne ei­land­je, ver­sierd met die hooge po­pu­lie­ren. Wat moet men ge­luk­kig zijn daar te wonen! s

« Wel, lief kind, wij gaan er naar toe... Dit ver­rast u, niet­waar? »

« Een wei­nig. »

«. Maar zoo gij daar al uwe wel­doe­ners vindt, ver-eenigd om uwe vrij­heid te vie­ren, zoudt gij daa niet blij zijn? »

« Is dit mo­ge­lijk?... Ma­da­me Ge­or­ges?... Mijn­heer Ro­dolp­he?... »

Zon­der meer te ant­woor­den en ge­heim­zin­nig la­chen­de riep Mme Sérap­hin Ni­co­las Mar­ti­al.

TIEN­DE TIJD­VAK DE MAI­TRE D’ECOLE EN CHOU­ET­TE XXXIV Het Geluk zich weer te zien Ni­co­las Mar­ti­al steeg in de voor­be­rei­de boot, ter­wijl Ca­le­bas­se in eene an­de­re plaats nam en haar broe­der volg­de.

Wan­neer zij aan den oever aan­leg­den zegde Mme Sérap­hin zeer stil tot Ni­co­las:

. « Zeg haar dat Ma­da­me Ge­or­ges haar wacht. » Dan met lui­der stem ver­volg­de zij:

« Wij zijn wat over ons uur, niet­waar jon­gen! » « Zeker, goede vrouw, Ma­da­me Ge­or­ges zit vol ver­lan­gen te wach­ten. »

« Gij ziet, mijn lief kind, Ma­da­me Ge­or­ges is zeer on­ge­dul­dig u te zien » zegde de huis­houd­ster. « Beste jon­gen, nader wat meer met uwe boot zoodat vrij kun­nen in­stap­pen! » En zich over hem bui­gen­de ging zij ver­der: « Gij moet haar zon­der fout ver­drin­ken; zoo zij boven komt moet gij haar terug in de diep­te duwen. »

« Goed, en gij, wees niet be­vreesd; in­dien ik u teek­en geef, reik mij de hand. »

Beide vrou­wen ste­gen in. Ni­co­las wis­sel­de een blik met zijne zus­ter én riep:

« A la bonne heure! »

Met een flin­ke duw van een zij­ner rie­men duwde hij zijn boot van kant.

De ge­beur­te­nis­sen volg­den el­kaar snel op. De Wol­vin had ins­ge­lijks St-La­za­re ver­la­ten en begaf zich naar haar min­naar Mar­ti­al, naar het ei­land van den Ver­nie­ler. Zij kwam juist aan den oever van de ri­vier wan­neer de boot van Ni­co­las zonk, Fleur-de-Ma­rie en Ma­da­me Sérap­hin naar de diep­te sleepen-de. De Wol­vin zon­der aar­ze­len sprong in het water en kon ge­luk­kig het meis­je be­hou­den aan wal bren­gen, ter­wijl de huis­houd­ster van de no­ta­ris goed en wel ver­dron­ken was. Fleur-de-Ma­rie werd als­dan ver­zorgd door hare vroe­ge­re ge­zel­lin uit de ge­van­ge­nis.

Zeg­gen wij maar al­vast dat Ni­co­las en zijne zus­ter, na hunne mis­daad vol­bracht te heb­ben, dade lijk naar Pa­rijs waren ver­trok­ken al­waar zij bij Bras-Rou­ge eene ver­ga­de­ring had­den om een nieu­we aan­slag te ple­gen.

Chou­et­te, van haar kant, ging de Gra­vin Sarah Mac-Gre­gor op­zoe­ken, oog­en­blik­ke­lijk werd zij bij deze bin­nen ge­la­ten welke haar ver­wacht­te. Daai Sarah bij de no­ta­ris niet ge­luk­te om deze over te halen aan­gaan­de het be­staan van een kind had zij zich tot Chou­et­te ge­wend.

« Jac­ques Ferraüd, zegt gij? » a Dit wil zeg­gen, door tus­schen­komst van Tour-ne­mi­ne. »

Sarah in der haast open­de een kof­fer­tje en deed teek­en aan Chou­et­te óm te na­de­ren. Het kof­fer­tje be­vat­te al­ler­lei kost­ba­re ju­wee­len welke zij op de tafel legde ter­wijl zij op den bodem zocht.

Chou­et­te’s oogen glin­ster­den, zij was al­leen en ge­wa­pend, want zij had in haar kof­fer de moord­priem van de Maître d’école welke zij dezen af­ge-no­men had.

14

« CI­NE­MA WER ELD »

Sarah nam een me­dail­lon en liet het • de oude vrouw zien.

« Maar dit is Gou­a­leu­se! » riep deze.

Er was geen twij­fel mo­ge­lijk: Fleur-de-Ma­rie was het kind van Sarah en Ro­dolp­he..

Zij.​was vrij... we­du­we... in hare ver­beel­ding zag zij nog­maals de Her­to­ge­lij­ke kroon.

Chou­et­te had hare moord­priem ge­no­men en na­der­de lang­zaam Sarah.

« Kunt gij schrij­ven? » vroeg zij.

« Neen, Me­vrouw » ant­woord­de Chou­et­te.

« Dan zal ik uw ver­haal opteek­e­nen. »

Als­dan schreef zij het vol­gen­de:

« Ik ver­klaar dat in de maand Fe­bru­a­ri 1837 de ge­naam­de Pier­re Tou­memi­ne, te­gen­woor­dig op de galei van Ro­chefort, mij een kind af­ge­le­verd heeft, aan hem ge­ge­ven door de huis­houd­ster... »

De Gra­vin schreef niet ver­der. Chou­et­te had zich op haar ge­wor­pen en plant­te haar de moord­priem tus­schen de schou­ders. Haas­tig maak­te zij zich mees­ter van de ju­wee­len welke zij in haar korf stak, ver­liet zeer kalm de wo­ning en begaf zich ins­ge­lijks naar Bras-Rou­ge.

Bras-Rou­ge was al­vo­rens de we­du­we Mar­ti­al, Ca­le­bas­se, Ni­co­las en Chou­et­te er waren, in on­derhan-de­ling met een ge­heim agent der Vei­lig­heid om de gan­sche bende te ver­koop­en ten einde zelf uit de klau­wen der po­li­tie te blij­ven.

De klei­ne Tor­til­lard gaf door een teek­en te ken­nen dat Chou­et­te na­der­de waar­op de agent de plaats ver­liet om zijne man­nen te ver­wit­ti­gen.

« Zijn de Mar­ti­al’s reeds ge­ko­men? » vroeg zij.

« Neen, nog niet. »

« Als­dan heb ik nog tijd om eens bij Four­li­ne te gaan. »

Zij daal­de als­dan de stij­le trap­pen af. Tor­til­lard, welke iets ver­dacht in haar korf zag door eene ope­ning, zette zijn voet op den boord van haar kleed zoodat zij naar be­ne­den viel met het hoofd tegen de Maître d’école welke in dezen ake­li­gen kel­der door haar aan ket­tin­gen was ge­legd. Door deze be­we­ging liet zij den korf los welke Tor­til­lard vast greep en op de trap­pen vlucht­te.

« Ah! nu heb ik u! » brul­de de Maître d’école.

« Zoo gij haar hebt, kunt gij haar troos­ten! » lacht­te het ge­brek­ki­ge kind.

« Ter hulp! » riep Chou­et­te welke reeds de klau­wen van den blin­de om haar' hals voel­de.

« Oh! Nu gaat gij boe­ten voor al het kwaad mij aan­ge­daan! »

De strijd tus­schen deze twee mon­sters in den duis­te­ren kel­der was ij­se­lijk. Geen kreet werd ge­hoord, al­leen het hij­gen van den adem.

« Tor­til­lard, roep uw vader! » riep het wijf plot­se­ling.

« Nooit van mijn leven! » ant­woord­de deze.

« Mar­te­ling voor mar­te­ling! » brul­de de Maître d’école.

Eens­klaps had Chou­et­te een arm vrij en kon de moord­priem grij­pen welke zij tus­schen haar kleed ver­bor­gen had. Zij stak het wapen in de borst van haar te­gen­stre­ver welke een smart­kreet slaak­te. Deze, om er een einde aan te maken, greep de hel­le­veeg met ver­dub­bel­de woede vast, 'licht­te haar op en bons­de haar meer­ma­len met het hoofd tegen de grond zoodat hare her­se­nen in het ronde spat­te.

Tor­til­lard, welke nu ver­stijfd van schrik was door het tooneel welke hij niet zag maar voel­de, zag plots ver­schil­len­de man­nen met bran­den­de toort­sen de trap­pen af­da­len. Aan hunne oogen ver­toon­den zich een ake­lig schouw­spel: De 'Maître d’école en Chou­et­te lagen dood naast el­kaar.

« Breng die lij­ken naar boven! » beval de over­ste der Vei­lig­heid.

Daar zag men de we­du­we Mar­ti­al, zoon en doch­ter, ge­boeid,.

Dien­zelf­den avond kreeg Prins Ro­dolp­he be­richt

dat Fleur-de-Ma­rie de hoeve Van Bouquëval ver­la­ten had, naar Saint-La­za­re was ge­bracht maar deze ook ver­la­ten had, Waar­heen dit wist men niet. De Prins was wan­ho­pend.

Ook kwam in dienst van no­ta­ris Fer­raud, Ce­ci­ly de Cre­ool­sche, ont­sla­gen uit de ge­van­ge­nis­sen van Ge­rol­stein, voor ge­hei­me be­stem­ming.

De dood van Ma­da­me Sérap­hin ver­lost­te hem van eene ge­vaar­lij­ke me­de­plich­ti­ge. De dood van Fleur-de-Ma­rie, zooals hij dacht, be­vrijd­de hem van het le­vend be­wijs zij­ner eer­ste mis­daad, en ein­de­lijk de dood van Chou­et­te en Sarah be­let­ten deze ont­hul­lin­gen te doen.

Maar Jac­ques Fer­raud had zon­der den waard ge­re­kend. Ce­ci­ly, de ge­sle­pen vrouw, met ge­hei­me or­ders, deed de no­ta­ris zood­a­nig op haar ver­he­ven dat deze alles ver­gat: for­tuin, mis­da­den, alles. Hij be­ken­de alles aan deze be­koor­lij­ke kleur­lin­ge en op het oog­en­blik dat hij dacht haar te be­zit­ten was zij ver­dwe­nen en ging haar ver­slag aan den Prins bren­gen.

De ge­trou­we Murph, op bevel van Ro­dolp­he was naar Nor­man­die ver­trok­ken en had Bra­da­man­ti ot beter Po­li­do­ri kun­nen ge­van­gen nemen welke nu op­ge­slo­ten zat in het huis van de Allée des Veu­ves waar deze wel­dra zijne ge­rech­te straf -zou ont­van­gen.

ELFDE EN TWAALF­DE TIJD­VAK HARE HOOG­HEID FLEUR­DE­MA­RIE

Baron de Graun, welke door Prins Ro­dolp­he uit­ge­zon­den was, kwam zijne ver­sla­gen in­bren­gen.

Ro­dolp­he ver­nam als­dan de moord op Sarah en dat deze de Prins nog een­maal wilde zien daar zij stei-ven­de was.

Dat François Ger­main ein­de­lijk de ge­van­ge­nis zou ver­la­ten en naar zijne moe­der Ma­da­me Ge­or­ges op de -hoe­ve van Bouquëval zou ge­bracht wor­den.

En ein­de­lijk ook dat Fleur-de-Ma­rie door de Wol­vin terug naar de hoeve ge­leid was.

Zelfs kon Baron de Graun mel­den dat no­ta­ris Jac­ques Fer­raud de laat­sten adem uit­ge­bla­zen had, ver­gaan van wan­hoop ter oor­za­ke van het ver­lies van Ce­ci­ly, na eerst zijne mis­da­den be­kend te heb­ben.

Prins Ro­dolp­he begaf zich eerst naar Sarah Mac­G­re­gor.

« Laat mij al­leen! » zegde zij tot haar broe­der.

Wan­neer de Prins het salon bin­nen trad druk­ten zijne ge­laats­trek­ken barm­har­tig­heid uit, maar wan­neer hij Sarah in haar zetel zag zit­ten kreeg zijn ge­zicht eene koude uit­druk­king.

« Gij komt om mijne laat­ste wen­schen te hoo-ren? » zegde zij.

« De wen­schen van eene ster­ven­de zijn steeds hei­lig » ant­woord­de hij... «Wat wilt gij zeg­gen? »

« Zoo gij niet. ge­ko­men waart dan was er een groot ge­heim met mij in het graf ge­gaan. »

« Dit alles is ern­stig en plech­tig? »

« Ern­stig en plech­tig... Ro­dolp­he... onze doch­ter leeft... »

« Onze doch­ter? »

« Zij leeft... Ik heb de be­wij­zen van haar be­staan. »

Deze woor­den kwa­men Ro­dolp­he als niet ern­stig voor. Tot zelfs op haar laat­ste oog­en­blik­ken mis­trouw­de hij haar.

« Neen, neen... dit is een droom... het is ónmo­ge­lijk... ik acht u tot alles in staat!... »

« Luis­ter... Gij hebt een jong meis­je uit de el­len­de ge­haald en naar den bui­ten ge­bracht... De ja­loe­zie ver­teer­de mij en deed haar op­lich­ten zon­der te weten dat het mijn eigen kind was... Zij werd naar- Saint-La­za­re ge­bracht waar zij nog is!... »

« Neen, el­len­di­ge, zij is er niet meer! Men deed haar ver­drin­ken, maar ge­luk­kig is zij gered! » riep de Prins... « maar, ga voort... Gij zegt?... »

« CI­NE­MA­WE­RELD »

« Dit meis­je is onze doch­ter! »

« Wat zegt gij?... Gou­a­leu­se of beter Fleur-de-Ma­rie is onze doch­ter?... Be­driegt gij u niet?... Ant­woordt! »

« Uw hu­we­lijk ver­ne­men­de en ik ook aan een hu­we­lijk den­ken­de, heb ons kind, dat toen 4 jaren oud was, niet bij mij kun­nen hou­den. Mijn broe­der ge­last­te Ma­da­me Sérap­hin, de we­du­we van een onzer be­dien­den, het kind bij zich te hou­den tot dat het naar eene kost­school kon gaan. Eene groote som werd daar­voor bij een no­ta­ris, Jac­ques Fer­raud ge­plaatst. De be­wij­zen zijn daar in dit kof­fer­tje. Acht maan­den later, schreef men mij dat het kind dood was en zond de no­ta­ris de doods­ak­te. Ma­da­me Se­raphm was in dienst van den no­ta­ris ge­gaan na het kind aan Chou­et­te over­ge­le­verd te heb­ben. Bezie de be­wij­zen als­ook het por­tret van ons kind welke allen daar­in zijn... »

Na deze woor­den zonk Sarah uit­ge­put ach­ter­over in har zetel. Ro­dolp­he stond ge­na­geld aan den grond door deze ont­hul­ling. Dan ging hij naar het of­fer­tje en over­las een voor een de stuk­ken. Er vas geen twij­fel meer: Fleur-de-Ma­rie was zijn kind. Plots ging hij voor* Sarah staan, kruis­te de armen over de borst en zegde:

« En dit alles is uw werk ge­weest! Ik heb voor u tegen mijn vader den degen ge­trok­ken!... Vrouw zon­der hart!... Vrouw zon­der eer­ge­voel!!... »

« Oh! mijn God! Hij is zon­der barm­har­tig­heid!» snik­te Sarah. « Ver­gif­fe­nis, Ro­dolp­he, ver­gif­te nis! »

« Geene ver­gif­fe­nis! El­len­dig schep­sel! Ver­vloekt zijt gij! »

Bij deze harde woor­den ver­liet de Prins ij­lings het huis.

De hoeve van Bouquëval was volop in feest; het geluk was er terug ge­keerd.

Dank zij Ro­dolp­he had Ma­da­me Ge­or­ges haar zoon weer­ge­von­den. Hij was naar zijne moe­der ge­gaan in ge­zel­schap van Ri­go­let­te met wie hij zich ver­loofd had.

Fleur-de-Ma­rie, ver­ge­zeld van de Wol­vin, was er ook te­rug­ge­keerd en had hare twee­de moe­der har­te­lijk om­helsd.

Maar een groo­ter geluk stond het arme kind te wach­ten. Een rij­tuig hield aan de hoeve stil waar­uit Ro­dolp­he en Murph ste­gen.

« Ge­luk­ki­ge moe­der! » zegde de Prins tot Ma­da­me Ge­or­ges. « Maar ik ben een ge­luk­kig vader vant Fleur-de-Ma­rie is mijne ware doch­ter welke .k dood waan­de. »

En in korte wóórden maak­te hij haar de zaak be­kend. Zeer voor­zich­tig werd dit Fleur-de-Ma­rie me­de­ge­deeld.

Het 'meis­je om­hels­de haar vader har­te­liik en snik­te van aan­doe­ning.

« Be­mint gij mij, Marie? »

« O ja, vader... Steeds heb ik van u ge­hou­den. » Op deze woor­den volg­de een oog­en­blik stil­te... Daar­na was de vreug­de al­ge­meen en werd het geluk ge­feest.

Twee uren later gaf Ro­dolp­he, Groot-Her­tog van Ge­rol­stein, zijne be­ve­len en ver­trok een rij­tuig met hem Fleur-de Marie, of beter Hare Hoog­heid Prin­ses Mai’ie, en zijne trou­we Murph op weg naar Ge­rol­stein.

De Prins boog zich naar zijn kind en mur­mel­de: « Op weg naar het geluk, mijn lie­ve­ling! »

EINDE

TOE­KO­MEN­DE WEEK:

Onze nieu­we ciné-ro­man

« EER­LIJ­KE HUTCH »

NAAR -DE' GOL­DWYN­FILM.

Brie­ven­bus Ci­ne­ma’s

Ant­werp F. C. — 1° Eric von Stro­heim zendt zijne photo; adres: c/o Gol­dwyn Stu­dios, Cul­ver. City (Cal.) U.S.A.

2J Dit in ant­woord op uwe op­mer­king dat het den spe­lers dier club niet te best ging.

Ru­fa­lo Bil. — 1») Gi­net­te Ma­d­die, adres: 41. rue Damrém-ont, Paris.

2°) Geral­di­ne Far­rar, adres: Me­tro­po­li­tan Opera House, New-York City (U.S.A.)

3°) Ha­rold Lloyd, adres: 369, South Hoover

Street, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

Wilde Bill. — 1») Con­stan­ce Bin­ney, adres: c/o Re­a­l­art Pic­tu­res, 469, Fifth Ave­nue, New-York City (U.S.A.)

2°) An­to­nio M-oreno, adres: Athle­tic Club, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

3°) Jane Grey is eene Fran­sche vrou­we­lij­ke film-ar­tis­te; adres: 5, rue du Co­lo­nel Ren­ard, Paris.

Je­an­ne. — 1°) Henny Por­ten zal als Duit­se­he een dui­de­lijk in de Vlaam­sche taal ge­schre­ven brief wel ver­staan; u kunt hare photo bin­nen de week ont­van­gen.

2°) Doris May, adres: Ince Stu­dios, Cal­ver City (Cal.) U.S.A. U kunt zelf hare photo vra­gen, die zij wel­wil­lend op­zendt.

3°) Zool­ang het nieuws niet be­ves­tigd werd, ver biedt het De­roe­qs­ge­heim ons de namen dier be­trok­ken ar­tis­ten ken­baar te maken.

Ona­gra. — Ma­d­lai­ne Tra­ver­se draait zéker nog; ge­bo­ren in 1887; ge­huwd.

N.-B. —- Als- zusje groo­ter is, zal zij ons blad kun­nen lezen, en dan zal zij u niet meer pla­gen.

Mae & Glo­ria. — 1°) Con­stan­ce Bin­ney, zie adres ant­woord aan Wilde Bill.

2°) Weten niet met ze­ker­heid of deze ar­tis­te hare photo zendt; u kunt het er op wagen aan het vol­gend adres: c/o 22, Gal­ge­wa­ter, Lei­den (Hol­land).

3°) De vrou­we­lij­ke hoofd­ver­tolk­ster van den film « De Taxi 313x7 », Mme de Beau­pré, was Mlle Ma-dys; adres: 47, rue Saint-Vin­cent, Paris .

Die­ren­vriend. — 1°) Maar beste vriend, weet u da, n niet dat Brow­nie, Baby Peggy’s part­ner, een vier­voe­ter is? Mis­schien zal zijn ei­ge­naar u zijne photo wel zen­den; adres: c/o Uni­ver­sal Stu­dios. Uni­ver­sal City (Cal.) U.S.A.

2°) De rol van Betty in «Au Fond de l’Océan » werd ver­tolkt door Bar­ba­ra Bed­ford; adres: 5269, De Long­p­re Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3°) De vrou­we­lij­ke hoofd­rol in den film «Un mari pour un Dol­lar », Helen Hayer, werd ver­tolkt door Wanda Haw­ley, adres: c/o Gau­mont Stu­dios, 2, Den­man Street, Pic­ca­dil­ly, Lon­don W. (En­g­land).

N.-B. — Bij ge­le­gen­heid vol­doen we aan uwen wensch .

Nelly. — 1°) San­dra Mi­lo­wan­off is ge­bo­ren in 1897; is eene Rus­si­sche jge­huwd met G. de Meck.

2°) Ru­dolph Va­len­ti­no wilde zijn kont­rakt met de Pa­ra­mount ver­bre­ken; van­daar éen pro­ces dat hij ver­loor;, nu mag hij kie­zen, ofwel voor de Pa­ra­mount terug draai­en, wat hij niet wil, ofwel één jaar wach­ten al­vo­rens voor eene an­de­re maat­schap­pij op te tre­den. In af­wach­ting zingt hij voor eene pho­no­graaf­maat­schap­pij.

Joske. —• 1°) De rol van den zoon in « Maman » werd ver­tolkt door Jo­h­n­nie Wal­ker; de rol van den zee­ka­pi­tein in « De Lief­des­be­ker » was in han­den Ho­bart Bos­worth.

2°) Voor­loo­p­ig kun­nbn we u al­leen aan de photo’s der Pa­ra­mount­ar­tis­ten als­me­de van Tom Mix en Pearl White hel­pen; fr. 0.50 per stuk; fr. 0.75 vracht vrij thuis. — Ont­van­gen 2 frank.

Lek­ker­bek. — 1°) Wij ken­nen le­zers die Mario Ansonia’s photo bin­nen de maand ont­vin­gen, dus nog maar wat ge­duld heb­ben.

16

* CI­NE­MA­WE­RELD »

2°) Die ar­tist was Lew Cody.

3°) San­dra Mi­lo­wan­off draait nu voor Ba­ron­cel­li.

N.-B. — Men kan in de school ook op mooi pa­pier schrij­ven, hoor.

Lico. — 1° Mary Mac Laren zendt hare photo gra­tis; haar in de En­gel­sche of Fran­sche taal schrij­ven; adres: c/o 6411, Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

2°) Pau­li­ne Fre­de­rick, adres: 503, Sun­set Boul­vard, Be­ver­ley Hills (Cal.) U.S.A.

3°) Door­gaans ver­gen de Fran­sche ci­ne­ma-ar­tis-ten 2 frank voor de hun ge­vraag­de photo.

N.-B. — Die vra­gen wor­den de vol­gen­de week be­ant­woord.

Char­les Mari. •— Kwaad kan dit na­tuur­lijk niet, maar op­passén is de bood­schap, dar er met der­ge­lij­ke zaken veel ge­zwen­deld wordt.

F. Por­ta­bel­la. -— 1°) De rol van Ramphis in « De Vrouw van den Pha­rao » werd ver­tolkt door Harry Liedt­ke.

2°) Fer­di­nand von Alten, voor­naams­te fil­men «Perle des Orients», « Ma­no­h­ne Namen»; adres: Schwarz­hof­ber­ger­stras­se, 2, Ber­lin—Lank­witz

(Duit­sch­land).

3°) Ge­or­ges Car­pen­tier, voor­naams­te fil­men: « De Won­der­man » en « Een Bo­he­mer Edel­man »; adres: 33, rue de Brun­ei, Paris.

Clai­ret­te Ciné. — 1°) De rol van dien zoon in «Maman» werd ver­tolkt door Jo­h­n­nie Wal­ker; adres: c/o Fox Film, 1401, Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

2°) Dit is eene film­maat­schap­pij.

N.-B. — Bes­ten dang voor uwe groe­ten, en eene spoe­di­ge ge­ne­zing!

Pipke. — 1°) Doro­thy Phi­lips, adres: 1510, Lau­rel Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) IJ.S.A.

2°) Wil­li­am Sto­wel is reeds sinds bijna 5 jaar dood.

3°) ’t Ak­koord, maar Bout-de-Zan ver­tolk­te er ins­ge­lijks een rol in; de vraag van dien lezer dien­de aldus be­ant­woord te waren.

H. V.​d.​Aa. — 1P) Le­a­tri­ce Joy, adres: 1626, Vine Street, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

2°) Jane Grey, zie adres ant­woord aan Wilde Bill.

3°) Fred Gro­ves, adres: 10, Pic­ca­dil­ly Cham­bers Lon­don W. (En­g­land),

Sp­hinx van Giseh. — 1°) Gi­net­te Ma­d­die, on­ge­huwd: rond de 20 jaar; adres: 41, rue Damré-rnont, Paris.

2°) Alla Na­zi­mo­va, ge­huwd met Char­les Bry­ant; ge­bo­ren in 1879; adres: 6124, Car­los Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

3°) San­dra Mi­lo­wan­off, ge­huwd met G.​de Méck; ge­bo­ren in 1897; adres: 10, rue Mer­lin-de-Thi­on-vil­le, Su­re­s­nes (Fran­ce).

N.B. — U kunt hen b.v. schrij­ven dat u een groot be­won­de­raar van hun prach­tig spel zijt; ’t spijt ons, maar daar kun­nen wij ons niet mede be­las­ten.

Mar­got. — 1°) De ei­gen­lij­ke ci­ne­ma werd uit­ge­von­den te Lyon door de ge­broe­ders Lumière.

2°) Ga­briel de Gravon­ne, voor­naams­te fil­men « Rou­le­ta­bil­le chez les Bohémiens », « ’Artési­en­ne», « Ma­ria­ge de Mi­nuit ».

3°) Vol­gens de laat­ste be­rich­ten zou­den Char­ley Chap­lin en Pola Negri reeds ge­huwd zijn, maar...

N.B. — Bes­ten dank voor de waar­deering en aan­be­ve­ling van ons olad.

David. —- 1°) De vrou­we­lij­ke par­te­nai­re van Char­ley Chap­lin in « Schou­dert ’t Ge­weer » en « Een Hon­den­le­ven » was Edna Pur­vi­an­ce.

2°) De vrou­we­lij­ke hoofd­ver­tolk­ster in « De Lie­ve­lings­vrouw van den Ma­ha­rad­jah » was Lily Ja­cob­sonn.

3°) De rol van den bouw­kun­di­ge in den film « Het Hin­doesch Graf » werd ver­tolkt door Olaf Fónss (Her­bert Row­land).

V. R. El­va­ba. — 1°) Ho­bart Bos­worth zendt zijne photo;adres: Be­ver­ley Hills Hotel, Be­ver­ley Hüls (Cal.) U.S.A.; in de En­gel­sche of Fran­sche taal te schrij­ven.

Djidi. — 1°) Loui­se Glaum werd te Bal­ti­mo­re in 1894 ge­bo­ren.

2°) Door ver­schil­len­de; ie­der­een kan van die /oort­brengst­maat­schap­pij fil­men af­koop­en en ze dan zelf uit­ge­ven.

3°) Die film werd nog niet te Me­che­len ver­toond.

N.-B. — Die me­de­wer­ker is niet meer aan het blad ver­bon­den.

Mimi Pee­ters, Me­che­len. — Wordt vrien­de­lijk ver­zocht, haar adres te wil­len laten ken­nen voor het op­zen­den der ge­vraag­de pho­tos.

Bi­bo­che. — 1°) In welke film hebt u deze ar­tis­te ge­zien?

2°) De hoofd­ver­tol­ker van den film « De Brug der Zuch­ten » was: Lu­ci­a­no Al­ber­ti­ni.

3°) Is mo­ge­lijk, maar be­twij­fe­len het sterk.

Sined Sna­merdt. — 1°) Lu­ci­a­no Al­ber­ti­ni zendt zijne photo gra­tis; adres: Frie­d­rich­stras­se, 12. Ber­lin S.W, 48.

2a) De par­te­nai­re van Ho­bart Bos­worth in « De Lief­des­oe­ker » was Madge Bel­lan­ny.

3°) Zie ant­woord aan Joske.

Leu­ge­naar. — Wat geeft er nu na­ti­o­na­li­teit aan?

2°) Moei­lijk om juist te be­pa­len; dit getal ver­an­derd ge­du­rig; door­gaans een hon­derd­tal.

3°) Dit zijn slechts ar­tis­ten; geene vak­men-schen.

De Krol. — Lady Diana Man­ners, adres: c/o Room, 53, The Fleet­way House, Fa­ring­don Street. Lon­don E.C, 4.

2° Her­bert Heyes, zelf­de adres als Lady Diana Man­ners.

3°) Cul­len Lan­dis, adres: Metro Stu­dios, 1025. Li­li­an Way, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Smol­ders. — 1°) Ha­rold Lloyd, voor­naams­te fil­men: «Bum­ping into Broad­way», «From Hand to tho Mouth »; adres: 369 South Hoover Street, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

2°) Ruth Roland, voor­naams­te fil­men: « Hands Up», «Tiger’s Trail»; adres: 605, South Nor­ton Ave­nue, Los An­ge­les (Cal. ) U.S.A.

3°) Lois Wil­son, voor­naams­te fil­men: « End of Game », « Too Much Jo­hn­son », City of Si­lent Men »; adres: Lasky Stu­dio, 6284, Selma Ae­ve­nue. Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

Re­gis­seur. —• Ifi) Ju­bi­lo werd ver­tolkt door Will Ro­gers;adres: Cul­ver City (Cal.) U.S.A.

2°) Ste­wart Rome, adres: 10, Chis­hol­me Road, Richmond, Sur­rey (En­g­land).

3°) T'he­o­nis, uit «De Vrouw van den Pha­rao», werd ver­tolkt door Dagny Ser­vaes; adres: 6a. Grüne­wal­der­stras­se, Steg­litz (Duit­sch­land).

An­toi­ne. — 1«) rol van Syl­vet­te in « De Kei­zer der Armen » werd ver­tolkt moor Gina Relly: adres: 53, rue Cau­lain­court, Paris.

2°) Zie ant­woord 3 aan Lico.

Nemo.

N.B, — Plaats­ge­brek nood­zaakt ons een aan­tal vra­gen, als­me­de die na Zon­dag toe­ge­ko­men, in het vol­gend num­mer te be­ant­woor­den.

CINEM ANIEUW S JES

Het groot­ste hoofd. — Het is wei­nig ge­we­ten dat het suc­ces van Lloyd Ha­mil­ton groo­ten­deels te dan­ken is aan zijn groot hoofd. Ner­gens kan hij een ge­maak­te hoed vin­den welke hem past.

Als ge het woord

aan de deur van een Ki­ne­ma ziet staan

treedt dan bin­nen en ge zijt zeker een aan­ge­naam oog­en­blik door te bren­gen

* Abon­neert u op TOONEEL­WE­RELD.

Het beste en meest ge­le­zen week­blad van I België.

!> Prijs per jaar­gang: fr. 22.50.

So­lell-Lm&t

ver­toont:

Her­bert Raw­li­mon

De Zwar­te

Reis­zak

Super pro­duc­ti­on Uni­ver­sal

BANK CRÉDIT PO­PU­LAI­RE

S a men war Kende Maat­schap­pll - • Stat­le­pleln, 2, 3

ANT­WER­PEN

Alle Bank­ver­han­de­lin­gen

Leenin­gen op stadsto­len en an­de­re waar­den

Aan­koop en ver­koop van Pu­blie­ke fond­sen en an­de­re waar­den Cheks op alle lan­den - Hy­po­the­ken

Kre­diet­ope­nin­gen Voor­schot­ten o » koop­wa­ren

GELD­PLAAT­SINGKN:

Loop­en­de re­ke­ning 3.50 o

Spaar­kas 4.00 o/o

Plaat­sin­gen op ter­mijn van 5 25 tot 6o|»

in­trest 'sjaars vol­gens ter­mijn. BRAND­KOF­FERS VAN AF IO Fr. 'S JAARS

Bu­reeln opn van 9 tot 12 en van 2 Va tot 6 uur

VA­W­VW­VWA­W­Hi VU1A­VA

ROYAL - ZOOL­OGIE CI­NE­MA

rsj

RON

L’Em­pe­reur du Monde est à l’apogée de sa puis­san­ce. Néron, mon­stre d’or­gueil, tyran re­douté, adulé et haï, règne sur la Ville Eter­nel­le qui frémit au moind­re de ses ca­pri­ces.

Tul­li­us, son cour­ti­san fa­vo­ri, met au ser­vi­ce de son maître une ima­gi­na­ti­on déli­ran­te. Pour gar­der les fa­veurs de l’Em­pe­reur, cet es­cla­ve tout puis, sant ne peut être rebuté par au­cu­ne be­sog­ne vile.

Néron est adoré par Actée, une an­ci­en­ne es­cla­ve grec­que qui l’aima de tout temps, alors que Néron, élevé en exil, était pau­vre, mais de­puis long­temps, le rôle de la mal­heu­reu­se reine est effacé à la Cour.

Une autre femme, à Rome, rêve à Néron: c’est l’or­gu­eil­leu­se Poppée, la femme d’Othon. Poppée, avec la com­pli­cité de Tul­li­us, ima­gi­ne de se faire en­le­ver nuitam­ment par les sol­dats de Néron et d'être en­fermée dans le pa­lais impérial. La nuit, les gar­des se sai­sis­sent de toute femme qui ose s’ave­n­tu­rer sur les voies, pour ser­vir aux ca­pri­ces du Maître du Monde.

Après avoir pro­mis à Tul­li­us de le faire nom­mer Gou­ver­neur de l’Ile, de Chy­p­re si elle ar­ri­vait à sub­ju­gu­er Néron, Poppée est mise en présence de l’Em­pe­reur. Le tri­omp­he de. la cour­ti­sa­ne or­gu­eil­leu­se ne tarde pas el, bientôt, elle est toute puis­san­te.

Un des généraux les plus célèbres de l’armée Ro­mai­ne, .Galba, char­ge son ai­de-de-camp fa­vo­ri, Ho­ra­ti­us de se sai­sir de la fille du roi vain­cu Van-ni­an et de la con­dui­re en otage à Rome.

Ho­ra­ti­us, vain­queur de l’Ibérie, se met en roufê et s’em­pa­re de la Prin­ces­se Mar­cia. Mais la grâce et la beauté de la fille du roi Van­ni­anf ont gran­de im­pres­si­on sur lui el il éprou­ve pour elle un amour aussi vi­o­lent qu’impéris­sa­ble.

A Galba il con­fes­se qu’il veut sui­vre Mar­cia. Mais le vieux général qui connaît les colères ter­ri­bles de Néron en dis­su­a­de son jeune ami. L’Ibérie s’est révoltée. Qu’Ho­ra­ti­us aille l’as­ser­vir une se­con­de fois et alors, tout auréolé d’un nou­veau tri­omp­he, le jeune général vic­to­ri­eux pour­ra oser de­man­der la main de l’otage.

Ce­pen­dant Poppée est de­venue la véri­ta­ble Impéra­tri­ce de Rome. Néron est tout à sa dévo­ti­on mais déjà l’at­trait du nou­veau l’at­ti­re. Ses pro­ches ont péri pour sa­tis­fai­re à l’impétu­eu­se am­bi­ti­on de l’impériale cour­ti­sa­ne.

Ho­ra­ti­us domp­te à nou­veau l’Ibérie et re­vient plein de gloi­re. Poppée s’éprend du jeune général. Une fête est donnée pour ho­no­rer le vain­queur.

Or. Ho­ra­ti­us s’est attiré la colère de la toute puis­san­te fa­vo­ri­te de Néron dont il a re­poussé les avan­ces.

Tul­li­us jure de la faire sup­plan­ter dans l’es­prit de Néron par quel­que nou­vel­le beauté et c’est la prin­ces­se Mar­cia qu’il amène à l’Em­pe­reur, le jour même où elle doit être donnée à Ho­ra­ti­us.

Le duel entre Néron le ma­ni­aque et Ho­ra­ti­us va écla­ter.

Les Légions ro­mai­nes sont à la discrétion entière de leur idole. Ho­ra­ti­us le vic­to­ri­eux. Ya-t-îl fal­loir avoir re­cours à elles pour tran­cher le différend

Pro­gramm« du Pli avril an d mai

1. Le Régi­ment de Sam­bre et Meuse

mar­che

R. Plan­quet­te

KI­NE­TO

Revue sci­en­ti­fi­que

Reine de Saba

Ch. Gou­nod

In­tro­duc­ti­on

Grand drame Ro­main mier­prété par les ar­tis­tes Français Jac­ques GRE­TIL­LAT et Pau­let­te DUVAL

Adapta­ti­on mu­si­ca­le spéciale pour

CHŒUR-MIX­TE et GRAND OR­CHES­TRE

sour la di­rec­ti­on de Mr H. Ceu­le­mans

Pro­gram­ma van ïl April mi d Moi

Het Re­gi­ment van Sam­ber en Maas

R. Plan­quet­te

mar­sch

KI­NE­TO

We­ten­schap­pe­lijk

Reine de Saba

In­lei­ding

Ch. Gou­nod

NERO

entre les deux hom­mes éga­le­ment épris de X cia?

Une tempête éclate brusque­ment et Ho­ra­ti­us peut fuir em­por­tant celle qu’il aime.

Néron de plus en plus névrosé rêve cT’un ca­ta­clys­me for­mi­da­ble qui pour­rait (de dis­trai­re».

Ho­ra­ti­us, malgré son amour, ne peut tri­omp­her des dernières résis­tan­ces de Mar­cia con­ver­tie de­puis peu à la nou­vel­le Loi di­vi­ne, le Chris­ti­a­nis-El­le ne sera pas au héros quTel­le aime si un

apôtre ne peut les ma­rier après avoir fai.t du général un Chrétien.

Tul­li­us, ma­chi­avélique, a conçu un plan cri­mi­nel qui réjoui­ra Néron. La de­struc­ti­on de Troie que le tyran re­gret­te de n’avoir pu ad­mi­rer n’est rien auprès du spec­ta­cle que le cour­ti­san va lui of­frir.

Rome va brûler! Les sol­dats de Tul­li­us met­tent le feu à cent en­droits et, de­vant cette vi­si­on gran­di­o­se de l’in­cen­die de la Ville Eter­nel­le, Néron in­spiré chan­te et est heu­reux!

Ce­pen­dant la fu­reur du peu­ple gron­de. Les légions ro­mai­nes sont mécon­ten­tes.

«A mort Néron l’in­cen­di­ai­re!», s’écrie-t-on.

Rem­pli de crain­te le tyran trem­ble et, pour' don-

Groot Ro­mein­sch drama met

Jac­ques GRE­TIL­LAT en Pau­let­te DUVAL

in de hoofd­rol­len

Bij­zon­de­re inu­ziek­aan­pas­sing voor

GE­LENGD KOOR en GROOT OR­KEST

onder de lei­ding van den Heer H. Ceu­le­mans

ner e proie à la haine po­pu­lai­re, il ac­cu­se les f Chrétiens.

S. Et les Chrétiens seront ex­ter­mi­nes sans pitié.

Malgré l’in­ter­ven­ti­on d’Ho­ra­ti­us, Mar­cia, flan­quée d’un seul es­cla­ve est mise dans l’arène en face du lion le plus féroce.

Ho­ra­ti­us veut in­ter­ve­nir en vain. L’es­cla­ve ac­com­plit le pro­di­ge de vain­cre le fauve. Mais, quand même, Néron donne l’ordre de sa­cri­fier Mar­cia malgré l’appel désespéré d’Ho­ra­ti­us, l’idole des sol­dats.

; L’armée sur­git. Galba à la tête des légions révoltées, aidé d’Othon, le mari de Poppée.

I L’as­saut des légions est irrésis­ti­ble. Galba est pro­clamé Em­pe­reur. On pour­s­uit le plus grand des cri­mi­nels pour le met­tre à mort, t Néron, le tyran, Néron qui a envoyé des mil­liers de vic­ti­mes à la mort se cache et fuit, blême de ter­reur. Lâche deux fois il châtie Poppée ou­t­ra­geu­se­ment et doit avoir re­cours à l’as­sis­tan­ce d’un sol­dat pour quit­ter le monde qu’il a il­lu­stré de sa toute puis­san­te et or­gu­eil­leu­se gloi­re, î Ce­pen­dant que pour la gra­ci­eu­se Prin­ces­se Mar-cia et son héros vain­queur s’ouvre l’ère du bon­heur.

NERO

Te mid­den van teu­gel­looze zin­ne­lijk­heid en van wil­le­keu­ri­ge dwin­ge­lan­dij be­reikt Nero het hoog­te­punt van zijn heer­schap­pij. Zijn wensch is wil en zijn woord is wet. Niet­te­gen­staan­de Actea, een oud Griek­sche slaaf den Cesar be­min­de toen hij nog in bal­ling­schap, el­len­dig werd op­ge­voed, heeft de on­ge­luk­ki­ge ko­nin­gin uil­ge­daan. De ij­de­le, per­ver­se Pop­pea heeft haar plaats in­ge­no­men bij den Kei­zer en heers­clit al­mach­tig, over het Ro-mein­sche Rijk. In­tus­schen­tijd heeft Ge­ne­raal Galba den Moe­di­gen op­stand in Iberië ge­dempt en nu be­vecht hij zijn veld­heer Ho­ra­ti­us, de doch­ter van den over­won­nen ko­ning Van­ni­an — Mar­cia — als gij­ze­laar­ster op te ei­schen en ze naar Rome te voe­ren. Ho­ra­ti­us gaat er heen doch Mar­cia’s on­ein­di­ge schoon­heid be­toovert hem en een gren­ze­looze lief­de sluipt in zijn hart.

Aan Galba be­kent hij de waar­heid: hij wil Mar­cia lot vrouw, maar de oude ge­ne­raal die Nero’s grim­mi­ge woede kent. raadt het zijn jon­gen vriend af. Iberië is weer in op­stand. Dat Ho­ra­ti­us een nieu­we zege be­voch­te en dan om­kranst van lau­we­ren kan hij Nero de hand van het meis­je vra­gen. Ho­ra­ti­us keert over­win­nend weer en Pop­pea, wuip­sche cour­ti­sa­ne, steeds zoe­kend naar af­wis­se­ling, wil den roem­rij­ken veld­heer in haar strik­ken van­gen. Een groot feest zal te zij­ner eer plaats heb­ben en dan zal hij zijn duur­baar­ste wensch uit­spre­ken, niet­te­gen­staan­de de ver­lok­kin­gen van Pop­pea die dan in haar trots ge­trof­fen, op wraak zint En in haar ra­zer­nij be­gaat zij de on­voor­zich­tig­heid Tul­li­us te be­schim­pen. Tul­li­us, de ver­trou­we­ling van Nero, de­ge­ne die haar voor het eerst den Cesar voor­stel­de, wijl zij hem de heer­schap­pij over Chy­pra be­loof­de zoo zij eens Nero’s vrien­din werd.

Tul­li­us zweert, ze bij Nero te laten ver­drin­gen door een nieu­we schoon­heid en het is de prin­ses Mar­cia, die hij den Kei­zer voor­brengt, den dag zelf dat zij Ho­ra­ti­us zou. ge­ge­ven wor­den.

De twee­kamp Ins­schen Nero en Ho­ra­ti­us gaat los­bar­sten. Nero sleunt op zijn on­be­perk­te wil­le­keur en macht; Ho­ra­ti­us op de Ro­mein­sche le­gi­oe­nen wier afgod hij is. Een plot­se storm breekt los en Ho­ra­ti­us kan met zijn be­min­de vluch­ten.

Nero, meer en meer zie­ke­lijk van geest, droomt van een ti­ta­ni­sche ramp die hem ((ver­ma­ken» zal en ter­zelf­der­tijd een poëma in­ge­ven, een poëma zoo mach­tig dat hij Hom­eros zelf over­vleu­ge­len zou. En Rome wordt in vuur en vlam gezet. Nero zingt en is ge­luk­kig, maar de volks­woe­de gromt en barst uil: « Ter­dood, Nero de brand­stich­ter! Op­ge­zweept door ont­zet­ting en schrik en om de ge­moe­de­ren te be­da­ren, be­schul­digt hij de Kris­te­nen den brand te heb­ben ont­sto­ken. De Kris­te-te­nen den brand te heb­ben ont­sto­ken.

Nero’s ster ver­bleekt: hij vlucht weg, bleek van schrik, wreekt zich laf­har­tig op Pop­pea en roept de hulp in van een sol­de­nier om hem den dolk in het hart te stoo­ten.

En ter­wijl de tyran sterft gaan Mar­cia en haar ze­ge­vie­ren­de held hun duur ge­kocht en hoog geluk te ge­moet...

Im­pri­me­rie du Cen­tre. 26. Rem­part, Kip­dorp. Anver?

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

BIE­RES en BOU­TEIL­LES - en FUTS

HA­BIL­LEZ

VOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

77, Lon­gue rue d’Ar­gi­le

La lo­ni­ni­ti­i­re li­te­ra­le Au­toi­ii­o­lil­le

12, rue Van Ertborn Tél. 2921 AN­VERS Tél. 2921

Mai­son BERTH Y

106, rue de l’Eg­li­se, 106

FO U RR URES

Ar­ran­ge­ments — Répa­ra­ti­ons Con­ser­va­ti­on de four­ru­res Prix avan­ta­geux — Tra­vail soigné

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d'An­vers du Vrai "FERO­DO”

Agen­ce pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et Noble’s Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux ga­ra­ges aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

EXE­CU­TI­ON RAPI­DE ET SOIGNÉE

Champ Vle­mi­nekx.Ô AN­VERS

OU­VRA­GES DE DAMES g

OU­VRA­GES DES­SINÉS

LAI­NES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAP­PES, STO­RES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TEL­LES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

H 1ND­WER­KE1V

jg WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREI­EN, TA­FEL-H KLEE­DE­REN, STO­RES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED,

H JUM­PERS

I An­vers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

\ gar­ni­tu­res'’5

* POUR

Fu­moirs, Sa­lons, Bou­doirs Cham­bres à cou­cher Ve­ran­dah Fau­teuils - Club

11, Lon­gue rue du Van­neau

(près du parc)

I MEU­BLES I

= = I Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que | = ~ 9 Lon­gue rue des Clai­res 9

= (près Meir) a

Grand choix de gar­ni­tu­res, 200 sal­les à man­ger, § I cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah’s, | 1 bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc. | J I

1 Mai­son Améri­cai­ne i

I Meil­leur marché qu'ail­leurs

I Ou­vert tous les jours jusqu'à 8 h. i. | I Ma­gas­in fermé |

ai­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­iiïï

Autos pour Cérémo­nies, Ma­ria­ges, Baptêmes et Fêtes

Ga­ra­ge J & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Bras­seurs - AN­VERS VOY­A­GES A L’ÉTRAN­GER - EX­CUR­SI­ONS PRIX A FOR­MAIT

A. d e Roo s - ÇoqiC.​kxxC

. eyv­coL&'Fi.​ceJk

ivoca. O

BRO­DE­RIES

DES­SINS MO­DER­NES

PER­LA­GES, BOU­T­ONS, POINTS­CLAIRS, PLIS­SA­GE

MS0N RY­CKAERT

RUE RU­BENS, 17, AN­VERS

TRA­VAIL SOIG­NE ET RAPI­DE

..​ED1GELSCH HOE­DEN­MA­GA­ZIJN.. VON­DELSTR,, 19 CAUS (nabij St. Jans­plaat­si

De laat­ste nieu­wig­he­den in Vil­ten Hoe­den

Püirne h2us Ziet Eta­la­ge ya