Programma van 6 tot 10 mei 1923



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#472

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


CI­NE­MAW

OR­GAAN DER CI­NE­MA’S VAN BEL­GIE

Aan­ge­slo­ten bij den „ Bond der Bel­gi­sche Pe­ri­o­die­ke Druk­pers

DUS­TIN FARN UM

I Ci­ne­ma ZOOL­OGI

£ Sta­tie­plein, 21, Ant­wer­pen - Te­le­foon 5259

COCCCCCCCC­CO­COO­COCC


MEI 1923

in­ge­richt door “TOONEEL­WE­RELD”

In den loop van de maand Mei en Juni als ’t noodig blijkt, or­ga­ni­seert «Tooneel-we­reld» het eer­ste na­ti­o­naal dam­kam­pi­oen­schap in het Le­o­pold­s­pa­leis, den? mooi­en dan­cing van de De Key­ser­lei.

Voor­stel­len wer­den ons reeds ge­daan om naast dezen prijs­kamp voor salon­dan-sen en die uit­slui­te­lijk is voor­be­hou­den aan lief­heb­bers, ook een kam­pi­oen­schap uit te schrij­ven voor be­roeps­dan­sers, die dan zou­den op­tre­den in tooneel­num­mers. Maar dat zul­len we uit­stel­len voor een vol­gen­de ge­le­gen­heid.

De in­schrij­ving zal vast­ge­steld wor­den op fr. 5 per paar. Daar­voor wor­den twee kaar­ten af­ge­le­verd, één voor den heer en één voor de dame. De in­schrij­vers zul­len een ver­min­de­ring van den toe­gangs­prijs ge­nie­ten gansch den duur van het kam­pi­oen­schap, vrij­en toe­gang heb­ben den dag van hun dans­beurt, een bi­zon­de­re uit­noodi­ging ont­van­gen voor den ga­la-avond, die wordt in­ge­richt ter ge­le­gen­heid van de fi­naal, waar­op de prij­zen en de ge­tuig­schrif­ten zul­len uit­ge­deeld wor­den en daar­bij nog ont­haald wor­den op een bi­zon­de­re ver­ras­sing, waar­over we de vol­gen­de week allen uit­leg zul­len kun­nen ver­strek­ken.

Hier volgt het voor­loo­p­ig re­gle­ment:

1° De in­schrij­ving ge­schiedt op onze bu­ree­len, waar wordt op­ge­ge­ven naam, voor­naam en adres van dame en heer.

2° Het kam­pi­oen­schap wordt uit­ge­schre­ven uit­slui­te­lijk voor salon­dan­sen: one-step, fox-trott, wals en tango.

3" Bij de in­schrij­ving geven de deel­ne­mers, de dan­sen op, waar­in ze wil­len mee­kam­pen. Er wor­den bi­zon­de­re prij­zen en ge­tuig­schrif­ten ver­leend voor eiken dsns.

4° Het klas­se­ment ge­schiedt ment pun­ten: 10 voor­hou­ding, 10 voor ryth­me, 10 voor fan­ta­sie bij den heer en 10 voor le­nig­heid bij de dame. Samen 30.

5° Als kam­pi­oen wordt hij of zij uit­ge­roe­pen, die de mees­te pun­ten be­kwam voor de vier dan­sen samen.

6° Een ge­tuig­schrift zal af­ge­le­verd wor­den aan ieder dan­ser of dan­se­res, die in één dans twin­tig pun­ten be­haal­de.

7” Het al­ge­meen kam­pi­oen­schap of het kam­pi­oen­schap in één dans geldt voor één jaar. Wil de oud-kam­pi­oen het vol­gen­de jaar zijn titel ver­de­di­gen, dan hoeft hij al­leen op te tre­den in de fi­naal.

8“ Komt één van beide part­ners niet in aan­mer­king voor den kam­pi­oens­ti­tel! dan mag hij de an­de­re ech­ter blij­ven be­ge­lei­den. Kop­pels wor­den dus in geen geval ge­schei­den.

9° De fi­naal zal ge­hou­den wor­den tus-schen hen, die het groot­ste en het­zelf­de aan­tal pun­ten be­haal­den.

10° De jury zal tel­kens be­staan uit vijf leden en ge­wij­zigd wor­den voor elke zit­ting.

110 De deel­ne­mers zul­len op­tre­den in reek­sen van vier paren. Ieder reeks zal een let­ter dra­gen, die op de in­schrij­vings-kaart staat ver­meld. Ieder paar zal ge­ken­merkt wor­den door een ge­kleurd aint aan den lin­ker­arm van den heer.

12° De deel­ne­mers zul­len in het blad den dag van hun op­tre­den vin­den.

13° Wie zich niet aan­biedt den dag van zijn op­tre­den valt bui­ten prijs­kamp.

14° De uit­spraak van de jury is on­her­roe­pe­lijk.

Dat re­gle­ment kan nog ge­wij­zigd wor­den vol­gens om­stan­dig­he­den en voor­stel­len die ons door deel­ne­mers of be­lang­stel­len­den moch­ten ge­daan wor­den. Ze zul­len alle met de mees­te be­reid­wil­lig­heid on­der­zocht wor­den.

Bui­ten de ge­tuig­schrif­ten zul­len ook prij­zen af­ge­le­verd wor­den, die ons reeds wer­den ver­ze­kerd door de groot­ste hui­zen van de stad. Toe­ko­men­de week hopen we een eer­ste lijst af te kon­di­gen.

In­dien de deel­ne­mers aan den prijs­kamp zich er niet tegen ver­zet­ten, zul­len hun namen in het blad komen.

De in­schrij­ving is van heden af open.

Op onze bu­ree­len wor­den alle in­lich­tin­gen ver­strekt van 9 tot 1 en van 3 tot 7 uur.

DE GROOTE INSCE­NEER­DERS

Op het tooneel heb­ben wij de tooneel-f schik­kers (re­gis­seurs). In de ci­ne­ma heb­ben wij de insce­neer­ders.

Op deze rolt alles af, maar deze zijn ook de al­mach­ti­ge be­stuur­ders van den film.

De insce­neer­der zorgt voor alles en voor allen. Hij schept de toe­stan­den met al de bij­ko­men­de bij­zon­der­he­den, stelt de noodi­ge kleedij vast, kiest de ver­tol­kers, zon­der te ver­ge­ten dat hij dààr is om de be­we­gin­gen en de hou­ding van al die per­son­na­ges des­noods aan te dui­den en te ver­be­te­ren.

Zooals men dus zien kan is de insce­neer­der de spil, het hoofd van een film, de basis waar­op alles rust.

David Wark Grif­fith is on­be­twist­baar de ko­ning der insce­neer­ders.

Hij zal nu on­ge­veer 43 jaar oud zijn, dus be­trek­ke­lijk nog jong ge­noeg om meer uit­brei­ding aan zijn ta­lent te geven.

Hij begon zijne loop­baan als « re­por­ter », daar­na, aan­ge­trok­ken tot het tooneel, maak­te hij deel van een klein the­a­ter­ge­zel­schap waar hij door zijn ta­lent alles be­hal­ve uit­schit­ter­de. Dan werd hij schrij­ver, maak­te klei­ne tooneel­stuk­ken die hem toe­lie­ten stil­aan den kost te win­nen, tot het oog­en­blik dat hij zijn eer­ste sce­na­rio naar eene film­maat­schap­pij zond.

In 1908 werd hij insce­neer­der aan de Bi­o­graph welke hij in 1914 ver­liet on zelf eene maat­schap­pij te stich­ten, ’t Is als­dan dat zijn eer­ste mees­ter­stuk « De Ge­boor­te eener Natie » het le­vens­licht zag, het­welk, pas een jaar later ge­volgd werd van « On­ver­draag­zaam­heid » en in 1917 door « Har­ten der We­reld ».

De ci­ne­ma, zooals deze nu werkt, heeft on­ein­dig veel te dan­ken aan de ver­be­te­rin­gen door Grif­fith aan­ge­bracht. Het is door hem dat de voor­plan­toonee­len uit­ge­werkt en op­ge­voerd wer­den op zulke wijze dat het pu­bliek in de mo­ge­lijk­heid was de ver­schi­len­de ge­voe­lens te vat­ten, te ge­voe­len wat de spe­lers door hun spel uit­druk­ten.

In zijne fil­men zoekt Grif­fith voor­al een thema, een ge­dacht te ont­wik­ke­len dat vol­strekt men­sche­lijk is: hij brengt al zijne zor­gen aan de bi­zon­der­he­den, klein en groot, zorgt voor­al dat de too-neel­schik­king on­be­ris­pe­lijk zoude wezen en al deze toe­stan­den wor­den niet ge­speeld maar ze wor­den « ge­leefd ».

Tho­mas H. Ince, is met Grif­fith, eene der groot­ste krach­ten op hun ge­bied.

Al­vo­rens zich met ci­ne­ma Bezig tte hou­den, begon hij als tooneel­spe­ler in een klein the­a­ter te New-York. Ince werd wel­dra als insce­neer­der door de Uni­ver­sal Film Co aan­ge­no­men. Hij be­werk­te een groot aan­tal fil­men waar­on­der: «De Toorn der Goden», «Be­spie­ge­ling der Zie­len» en zijn mees­ter­stuk «Be­scha­ving».

Sinds­dien be­werk­te Tho­mas Ince een groot getal stuk­ken waar­on­der voor­al: « Het Ge­heim der Af­gron­den » waar­in aan­grij­pen­de on­der­zee­sche toonee­len in voor­ko­men die on­ver­geet­baar zijn.

Cecil B. de Mille is ook een der groot­ste tooneel­schik­kers. Deze begon zijne loop­baan, even­als zijne voor­noem­de ambt­ge­noo­t­en op het tooneel. Hij ver­liet dit om met Jesse L. Lasky eene uit-vers­maat­schap­pij van fil­men te stich­ten de­wel­ke prach­ti­ge zaken maak­te. Eeni-gen tijd later ver­smolt deze maat­schap­pij

88385204


« CI­NE­MA­WE­RELD »

zich met de «Fa­mous Play­ers Co» om het groote en mach­ti­ge huis der «Fa­mous Play­ers Lasky» te wor­den.

Cecil B. de Mille was er de be­stuur­der van. Hij zond er eeni­ge mooie fil­men in de we­reld zooals: «De Over­wel­di­ger», «Je­an­ne d’Arc» en ((Plichts­ver­zuim».

De «Fa­mous Play­ers Lasky» werd later de «Pa­ra­mount Art­craft» voor de­wel­ke de Mille eene lange volg­or­de ban­den be­werk­te o.a.: «Waar­om van vrouw te ver­an­de­ren?», «Ver­an­der niet van man», «De zaken van Ana­tol» of «Het Hart be­driegt ons», aan de­wel­ke er acht «ster­ren» me­de­werk­ten.

Mauri­ce Tour­neur is van Fran­sche af­komst. Hij was teek­e­naar en maak­te de schet­sen voor the­a­ter-de­cors al­vo­rens zich met ci­ne­ma bezig te hou­den.

Hij begon als tooneel­schik­ker aan de film­maat­schap­pij «Eclair». Later kwam hij bij de «Pa­ra­mount» waar hij eene lange reeks op­meifkens­waar­di­ge fil­men uit­werk­te. Tus­schen deze mer­ken wij voor­al zijn ge­heim­zin­ni­ge band «De Witte Cir­kel» op.

Rex In­gram heeft ons ge­toond wat hij met de film kan. «De Vier Rui­ters van den Apo­ca­lyp­se» is zijn mees­ter­werk en zijn «Ge­van­ge­ne van Zenda» moet voor de voor­gaan­de niet on­der­doen.

Wij mogen ook Wil­li­am Fox niet ver­ge­ten. Het is aan hem dat wij «De Ko­nin­gin van Saba» te dan­ken heb­ben. Het was ins­ge­lijks Fox die de fil­men der ver­maar­de zwem­ster An­net­te Kel­ler­man de we­reld in zond.

Mack Sen­nett is, in zijn vak, de eer­ste insce­neer­der. Bij hem is het voor­waar moei­lijk zijne sce­nee­rin­gen in twee dee-len te schei­den.De ver­tol­king zij­ner stuk­ken ver­schil­len ieder oog­en­blik. Het is aldus, over eeni­gen tijd, dat ie­de­re film van Mack Sen­nett de lach­spie­ren op on­be­dwing­ba­re wijze in be­we­ging bracht door b.v. een on­voor­zich­ti­ge po­li­cie­man. Deze werd op een ge­ge­ven oog­en­blik ver­van­gen door be­koor­lij­ke zwem­sters. Te­gen­woor­dig schij­nen deze te ver­dwij­nen om plaats te maken voor Baby Peggy en dë groote hond Teddy.

In Frank­rijk heb­ben wij Mar­cel l’Her­bier als eer­ste rang insce­neer­der.

Aan hem is te dan­ken «El Do­ra­do», L’Homme du Large)) en vele an­de­re fil­men van de­zelf­de waar­de. Hij spie­gel­de zich in de strek­king van Grif­fith om in Frank­rijk fil­men rn?t groot­sche uit­voe­ring onder ont­ploo­ing van alle pracht, in­druk­wek­kend­heid en schoon­heid op te voe­ren, en waar­in hij ge­luk­te.

On­ge­luk­kig­lijk vatte het pu­bliek, in het begin, niet al­tijd het schoo­ne, de fijne kunst­rijk­heid zij­ner voort­breng­se­len, de­wel­ke voor­al, in dra­ma­ti­sche toe­stan­den hun mooi­ste ef­fekt moesten maken, o. a. wan­neer het oog der toe­schou­wers als be­ne­veld, door de tra­nen heen keek, om aldus ze­ke­re fei­ten mis­vormd aan te zien. Dit pu­bliek be­greep er het schoo­ne niet van, het dacht dat ze­ke­re fei­ten, ze­ke­re toe­stan­den slecht ge­schikt en ge­speeld wer­den.

Henry Rous­sel, die in 1917 « De Ziel van het Brons» draai­de, heeft eene zeer be­wo­gen loop­baan gehad. Hij ook begon met het tooneel, dan werd hij insce­neer­der, dan weder ac­teur en insce­neer­der. Tus­schen zijne be­ken­de fil­men heb­ben wij «De Mis­stap van Odet­te Maréchal» en «Vi­s­a­ges voilés, Ames clo­ses».

Henri Dia­mant-Ber­ger heeft ons ge­toond dat hij de be­voegd­heid heeft om fil­men de­ge­lijk voort te bren­gen, voor­al ge­schied­kun­di­ge, en waar­in de bij­zon­der­he­den zorg­vul­dig geëer­bie­digd wor­den. De «Drie Mus­ke­tiers» heeft aan allen be­val­len. «Twin­tig jaar later» oog-ste bijna de­zelf­de bij­val.

Wij heb­ben daar nog Léon Poi­rier, Louis Feuil­la­de, allen echte ta­len­ten om met de beste kans de schoon­ste fil­men in beeld te bren­gen. Nemo.

Onze bu­ree­len zijn open alle week­da­gen van 9 tot 1 et van 3 tot 7 uur.

Korte Gast­huis­straat, 16, Ant­wer­pen. Tel. 117’36.

Tril­beel­den

« CI­NE­MA­WE­RELD »

Il üi (0

Sen «3

I ffl

jlj

I. OvO

Cd Cd

fis

bH> g

I cq .(S

feöß’s

sTS

"Sc3

s'rS t

Û0 co

oo 45

ON cd

eu Ht

gracht­straat, Brus­sel.




Eene Avon­tu­rier­ster

Alice Ho­ward .... Doro­thy Dal­ton

Vrouw Vani­tel­li ....​Augusta An­der­son

Tom Maxell ....​Charles Me­re­dith

Alice HèWard (Doro­thy Dal­ton) kwam zich te New-York, bij een bloed­ver­want ves­ti­gen na den dood haars va­ders, een der meest ver­maar­de lee­r­aars in de dans­kunst. Deze bloed­ver­wan­te (Au­gusta An­der­son) was ge­huwd met een ze­ke­re Vani­tel­li en bei­den hoor­den toe aan dit soort van volk die min of meer ge­sle­pen zich immer uit den slag weten te red­den op de eene of an­de­re wijze.

De te­gen­woor­dig­heid dezer jonge wees, die präch­ti­gen aan­leg had voor de dans­kunst, zou wel­dra voor oei­den een bron van wel­vaart wor­den en het twij­fel­auch­tig kop­pel spoor­de het jonge meis­je aan

Noch­tans, on­danks alle aan­bie­din­gen die Mi­mo­sa da­ge­lijks kreeg van­we­ge hare aan­bid­ders, waar­van er ver­schei­de­ne hunne for­tuin aan hare voe­ten wil­den neer­leg­gen, bleef zij immer de rech­te weg be­wan­de­len.

Al­leen voor de stil­le hulde die haar ge­bracht werd door den ne­de­ri­ge in­ge­ni­eur Tom Max­well (Char­les Me­re­dith) was zij ge­voe­lig. De voor­keur die zij aan hem gaf be­viel in het ge­heel niet aan vrouw Vani­tel­li, die, sinds lang ge­woon op de kos­ten van Mi­mo­sa te leven, hoop­te van in haar hu­we­lijk eene ver­ze­ke­ring te vin­den voor haren ouden dag. Aldus was Tom Max­well, die al­leen­lijk zijn di­plo­ma bezat als for­tuin, geens­zins de kan­di-daad naar haren keus.

Langs alle kan­ten wilde vrouw Vani­tel­li het sa­men­ko­men ver­ij­de­len en zij ver­weet Tom zelfs dat h'.j zoo stout was ge­weest om zijne oogen tot haar ge­durfd te heb­ben op­ge­richt. Vrouw Vani­tel­li bad hem, smeek­te hem van zijne plan­nen af te zien, niets baate: de twee ge­lief­den ble­ven bij hun be­sluit. Zien­de dat niets hielp fluis­ter­de zij iets in

ora in de bars te gaan dan­sen... maar Alice, hunne in­zich­ten klaar in­zien­de, ver­liet wel­haast deze plaat­sen waar de kunst maar een bij­hoor­i­ge rol speel­de en Alice ver­kreeg een schit­te­ren­de ver­bin­te­nis op eene groote scene.

Naar­ma­te haar ta­lent da­ge­lijks meer veld won zag de dan­se­res Mi­mo­sa, onder dien naam was zij ge­kend, da­ge­lijks het getal aan­bid­ders groo­ter wor­den en wel­dra werd zij door het pu­bliek als een godin ge­hul­digd.

Als dron­ken van den bij­val die hunne bloed­ver­wan­te ten deel ge­val­len was, ver­klaar­den de Vani-tel­li’g over­al dat die godin hunne nicht was.

zijn oor be­tref­fen­de het leven van Mi­mo­sa, in het begin harer dans­kus­nt.

Zij hoop­te aldus eene schei­ding te­weeg te bren­gen tus­schen bei­den, doch zij ver­gist­te zich. Tom Maxell zag klaar in haar spel en in stede van eene schei­ding wer­den de ban­den hun­ner lief­de nog vas­ter toe­ge­snoerd.

Mi­mo­sa, ver­groot dóór deze be­proe­ving, gaat heen aan den arm van hem die haar ver­de­di­ger zal wezen voor de men­schen en haar steun voor de Wet, en vrouw Vani­tel­li, ein­de­lijk ont­mas­kerd, voelt het dek­sel neer­val­len, in­een­stor­ten, waar­ach­ter zij hare ziel als Avon­tu­rier­ster ver­borg.

PA­RA­MOUNT - NIEUWSTRAAT, 48 - BRUS­SEL

CI­NE­MA­WE­RELD »

NA HET ON­WE­DER

De ban­kier Hugo Har­man is mil­li­on-nair ge­wor­den. In de lief­de is bij ech­ter min­der ge­luk­kig; zijne vrouw heeft hem een twin­tig­tal jaren ge­le­den ver­la­ten. Ze­ke­ren dag ech­ter, komt zij hem ver­gif­fe-ns smeek­en, doch hij zendt haar on­mee-doog­end weg.

Twee zaken waren het vooT­werp zij­ner ge­ne­gen­heid: zijne doch­ter Phyl­lis en de bank. Van al zijne be­dien­den, boe­zemt een en­ke­le, Jack Gray, de­wel­ke juist ge­huwd is, hem eenig be­lang in. Daar het hu­we­lijk voor den ouden Har­man een hin­der­paal voor de toe­komst van een werk­zaam mensch is, wil hij kost wat kost de jong­ge­huw­den schei­den.

De om­stan­dig­he­den leenen er zich uit­ste­kend toe daar Mev. Gray koket is en geld ver­die­nen wil ten­ein­de zich prach­ti­ge toi­let­ten aan te schaf­fen. Haar echt­ge­noot, een wei­nig zwak, ver­oor­loofd haar, zich door de ma­ga­zij­nen Jac­ke­lin te

doen aan­wer­ven. Het is daar dat Har­man ken­nis met Mev. Gray maakt; hij maakt van de ge­le­gen­heid ge­bruik haar op een thé ten zij­nent uit te noodi­gen en stelt haar voor eene klei­ne for­tuin ter harer be­schik­king te stel­len.Ge­du­ren­de drie weken zal zij het geluk, dat het geld ver­schaf­fen kan, sma­ken.

On­der­tus­schen tracht Har­man den echt­ge­noot te­ver­geef­sch te ver­strooi­en; in de Club ver­neemt hij plots het schuil­oord zij­ner vrouw. Ij­lings be­geeft hij er zich henen en ver­neemt, na eene zeer storm­ach­ti­ge woor­den­wis­se­ling, de on­schuld zij­ner vrouw. Gray toont den ban­kier dat eene op­rech­te lief­de nooit sterft en dat hij­zelf de oor­zaak van zijn leven zon­der toe­genei­gen­heid is.

Het jonge paar slaagt er in den hu­we­lijks­band, tus­schen de echt­ge­noo­t­en Har­man, nau­wer toe te halen, tot groote vreug­de van hunne doch­ter Phyl­lis.

HAC­KIN FILM KARTHUI­ZERS­STRAAT, 9 A - - BRUS­SEL


Het Huis der Ge­han­ge­nen

ver­tolkt door AGNES SOU­RET

CI­NE­MA­WE­REËD

De jonge Pa­rij­sche sport­man, Alain Lor­mier, is ui­terst ver­baasd een te­le­gram te ont­van­gen, mel­den­de dat zijn oom, M. Jean Lor­mier, zich zon­der eeni­ge ge­ken­de reden of uit­leg, op­ge­han­gen heeft.

On­mid­del­lijk scheept hij zich voor Tunis in en wordt daar door no­ta­ris Len­gra-gnet, boe­zem­vriend van den zelf­moor­de­naar, ont­van­gen en over het­ge­ne men aan­gaan­de het drama weet, in­ge­licht.

Wan­neer de jonge man zijn nieuw ei-

Ver­beeld u Alain’s ont­stel­te­nis, wan­neer hij door een twee­de te­le­gra­fisch be­richt ver­neemt, dat ook de nieu­we huur­lin­gen ten hun­nent ge­han­gen zijn ge­von­den. Nie­mand kon noch­tans in het huis ge­dron­gen zijn, daar het van bin­nen over­al ste­vig en zorg­vul­dig ge­slo­ten was. Ieder keert dan ook met angst het spook­huis den rug toe. On­danks de raad* ge­vin­gen van den no­ta­ris en diens vrouw, be­sluit eene nicht van den no­ta­ris Lan­grog­net, waar­van de be­koor­lijk­heid

gen­dom be­zoekt, ont­moet hij er in den tuin, een won­der­schoon meis­je, Agnès ge­hee­ten, de­wel­ke met haar voogd sa­men­woont en op zeer goe­den voet met Jean Lor­mier stond. Ge­du­ren­de een uit­stap­je, het­wel­ke de Pa­rij­ze­naar naar Kaïouran on­der­neemt, ver­huurt Lan­grog­net, op order van zijn kliënt, het huis aan eene jonge Spaan­sche fa­mi­lie.

Royal = Film

NIEU­WE BRUGS­TRAAT, 22

AA BRUS­SEL Ai»


Het Huis der Ge­han­ge­nen

ver­tolkt door AGNES SOÜRET

tracht te­ver­geefs de een­zel­vig­heid van het lijk vast te stel­len. Alain wordt zeer ver­ont­rust door het stil­zwij­gen van Agnès. Per toe­val valt een af­god­beeld­je, hem door Agnès ge­schon­ken, in den put van den kel­der, waar het water der fon­tein zich in be­vind. Hij laat den put leeg loop­en; Ab­dul­lah raapt het ding van den bodem op en ont­dekt in ’t naar boven gaan, langs den bin­nen­kant, eene won­der­ba­re ope­ning. Alain kruipt er door, voor­zien van een re­vol­ver en een lan­taarn. Ab­dul­lah, ver­schrikt zijn mees­ter te heb­ben zien ver­dwij­nen, haalt de koord in en trekt zich in huis terug.

Alain vindt geen uit­gang en kan langs de put niet naar boven. Hij be­sluit de nacht in den on­der­grond door te bren­gen en slaapt in. Wan­neer hij ont­waakt is het water ge­klom­men en ver­sperd den door­gang, Alain aldus ge­van­gen hou­dend.

Ein­de­lijk ont­dekt hij een soort val­deur. Dan ont­slui­erd zich alles en laten wij de zorg aan den film te ver­tel­len welke het ge­heim van «Het Huis der Ge­han­ge­nen» was.

een die­pen in­druk op Alain ge­maakt heeft, het huis op hare beurt te be­trek­ken. Ten einde het raad­sel op te los­sen, richt ook Alain er zich even­eens in. Als per­so­neel neemt hij den tui­nier Mo­ha­med de oude knecht van zijn oom, terug in dienst, als­ook een klein lis­tig vent­je.

Alain aar­zelt nog tus­schen Mevr. Dau-ri­an­ne, jonge ko­ket­te en de lieve Agnès.

Me­vrouw Dau­ri­an­ne richt, uit ja-loer­sch­heid een schrij­ven aan Agnès’ voogd, waar­op deze zijne pupil voor en­ke­le weken naar Gabès, bij eene zij­ner vrien­din­nen, me­vrouw de Roncières, zendt. Alain zal, ten einde haar ge­rust te stel­len, ze gaan ver­voe­gen, daar ze denkt dat hij het is die haar on­ge­luk zal aan­bren­gen, vol­gens de voor­spel­ling eener hel­der­zien­de. De voor­avond van zijn ver­trek wordt hij door Ab­dul­lah ge­wekt, de­wel­ke ge­rucht meent ge­hoord te heb­ben, doch het­wel­ke na­dien val­seh blijkt te zijn. Te Tunis van zijn reis te­rug­ge­keerd, vindt hij ten zij­nent een ge­han­gen...? Het nieuws ver­wekt groote pa­niek in de stad; het ge­recht

Royal Film

Nieu­we Brug­str., 22 & BRUS­SEL


« CIN BMA WE­RELD »

Het Kind dat gij me schonkt....

(THE CHILD THOU GA­VEST ME)

zal kun­nen heb­ben al­vo­rens Ed­ward een ge­heim van haar ver­le­den toe­ver­trouwd te heb­ben. Hare moe­der doet haar het ge­vaar­lij­ke en on­nut­ti­ge daar­van in­zien, daar het kind toch niet meer tot de le­ven­den be­hoort. Norma stemt er in toe het zwij­gen te be­wa­ren en maakt zich voor de brui­loft ge­reed. Zij blijft ech­ter van de waar­heid ver­sto­ken, daar het kind­je nog leeft. Wan­neer Norma op het ziek­bed ge­kluis­terd lag, ver­trouw­de Me­vrouw Hunj'

Roman van .... John M. Stahl

Rol­ver­deel­ing:

Norma Hunt­ley.. Bar­ba­ra Cast­le­ton Hare moe­der .. Adèle Far­ring­ton

Haar vader .... Win­ter Hall

J Ed­ward Ber­kley....​Lewis Stone

Tom Mar­shall.. Wil­li­am Des­mond

Bobby.... Ri­chard He­a­drick

Een gou­ver­nan­te .... Mary For­bes Jonge klap­zie­ke .... Helen Ho­ward meis­jes ....​Mayre Hall

De schoon­heid en for­tuin van Norma Hunt­ley, ge­voegd aan de edele daad zich als ver­pleeg­ster aan het Roode Kruis, in België, ge­wijd te heb­ben, maken haar alom ge­acht en ge­zocht, zoodat on­tel­ba­re me­de­din­gers de eer tot het be­ko­men ha-rer hand be­twis­ten. Twee onder hen, de boe­zem­vrien­den, Ed­ward Ber­ckley en Tom Mar­shall, staan bij haar voor­al in de gunst, en wan­neer Norma ein­digt met Ed­ward de voor­keur te geven, is Tom over­ge­luk­kig als eer­ste ge­tui­ge op de hu­we­lijks­plech­tig­heid te kun­nen zijn.

Deze fees­te­lijk­heid aan­ge­bro­ken, meldt Norma hare moe­der dat deze geen plaats

ley het aan de goede zor­gen eener arme fa­mi­lie toe. Doch door het ziek wor­den en naar het gast­huis voe­ren van de moe­der van dit huis­ge­zin, werd de baby, nu een al­ler­liefst ke­rel­tje van drie jaar en half ge­wor­den en Bobby ge­naamd, aan een buur­man over­ge­la­ten. Deze zendt Bobby, ver­ge­zeld van zijn doch­ter­tje, terug naar Me­vrouw Hunt­ley. Bei­den wor­den in de ont­vangst­zaal ge­leid, doch het meis­je vraagt me­juf­fer in de plaats van me­vrouw Hunt­ley te spre­ken. Norma her­kent de krul­lekop en is in den hoog­sten hemel haar kind le­vend terug te vin­den.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

Eid­ward ver­rast haar in eene vu­ri­ge om­hel­zing met Bobby en vraagt hier uit­leg over. Zon­der de ge­vol­gen te be­sef­fen, be­kent Norma, er bij­voe­gen­de dat hare moe­der haar voor­ge­lo­gen had. Dol van woede vraagt Ed­ward haar den naam van den vader, waar­op Norma ver­klaart deze niet te ken­nen. Zij wil de ge­noodig-den met de waar­heid in ken­nis bren­gen, doch Ed­ward ver­biedt haar zulks en dreigt de plich­ti­ge te dooden, zoo hij hem ooit mocht ont­dek­ken.

Ge­du­ren­de het ver­de­re ver­loop van het

feest, doet de han­del­wij­ze van Tom bij hem de ge­dach­te grond win­nen dat deze de schul­di­ge is. De wit­te­broods­we­ken heb­ben geen plaats. Onder den schijn van vriend­schap ten op­zich­te van Tom, noodigt hij deze uit, het «week-end» op zijn bui­ten­goed, waar hij met zijne vrouw en haar kind in­trek heeft ge­no­men, te komen door­bren­gen.

Na een tijd ge­voelt Ed­ward niet den min­sten twij­fel meer no­pens de af­komst van den klei­ne. Ge­du­ren­de een on­der­houd van Norma met Tom lost Ed­ward op dezen laat­ste een re­vol­ver­schot en kwetst hem. Dan ver­telt Norma dat geu­ren­de haar ver­ple­gings­dienst, zij ze­ke­ren dag door een dron­ken sol­daat ge­weld werd aan­ge­daan. Ed­ward wil zich zelf­moor­den, daar hij zelfd de be­doel­de sol­daat was, doch vrouw en kind be­let­ten hem zulks en Norma be­looft hem den on-mensch te ver­ge­ten om de mensch lief te heb­ben.

De Ameri\aan­sche pers is een en al loj over dezen su­per-film, de­wel­ke ie­de­re moe­der de tra­nen uit- de oogen perst en alle har­ten der we­reld stor­men­der­hand in­neemt. Het is de ge­schie­de­nis van een kind het­wel­fye de droef­heid en het geluk!n hef harte doet dalen van drie we­zens die het be­min­nen.

Com­pag­nie Cinéma­to­grap­hi­que Belge

Markt­straat, 30 - BRUS­SEL


C1­NE­MA­WE­RELD x

ime­ri­haaD­sche

Moe­ten wij ver­baasd zijn als iets uit Ame­ri­ka komt, al­waar de on­der­ne­men­de geest spreek­woor­de­lijk is?

Het be­treft im­mers eene on­langs in­ge­voer­de nieu­wig­heid op de Ame­ri­kaan-sche spoor­we­gen: de Ci­ne­ma op den ’rein, ten einde de rei­zi­gers op kos­te­looze wijze (a.u.b.!!!) ver­strooi­ing en ge­noe­gen te ver­schaf­fen.

Reeds vroe­ger had­den wij er een ronk over ge­hoord. Het ge­dacht dwar­rel­de nog ge­heim­zin­nig door de lucht en over een paar dagen ont­vin­gen wij van een onzer vrien­den, al­daar, een schrij­ven dat dit ge­rucht thans een vol­schre­ven feit is.

Zie­hier dus:

Mijn waar­de....

Ik neem deze ge­le­gen­heid te baat om u iets mee te dee­len dat voor­ze­ker uwe be­lang­stel­ling zal gaan­de maken.

Over eeni­ge dagen moest ik voor zaken naar Chi­ca­go. Toen onze trein on­ge­veer 10 mi­nu­ten aan ’t rij­den was, wer­den wij be­leefd door de trein­wach­ters ver­zocht de ci­ne­ma­ver­toon­ing bij te wonen die in de trein zelve zou ge­ge­ven wor­den. Gij kunt den­ken hoe ik mijne oogen open­trok. Een ci­ne­ma­ver­toon­ing, en nog al op den trein? Zou dit bluf wezen of wel een April­visch?

Goed, ik ging. Groot was mijne ver­won­de­ring te zien dat reeds alle de plaat­sen in­ge­no­men waren. Mij werd nog een ge­mak­ke­lij­ke zetel aan­ge­we­zen, die ik met ge­noe­gen in be­slag-nam.

In dien wag­gon was alles de­ge­lijk in­ge­richt: de ven­sters van dikke zwar­te sluit-gor­dij­nen voor­zien, ge­mak­ke­lij­ke zit­plaat­sen en, in de diep­te van dien wagon was een doek ge­span­nen op zulke wijze dat ie­der­een ge­mak­ke­lijk kon zien, zelfs als men er dicht bij ge­plaatst was, en hoog ge­noeg om den door­tocht niet te strem­men van den eenen naar den an­de­ren wagon. Twee ci­ne­ma­toe­stel­len ston­den er klaar.

Ge ziet, de mon­tee­ring was ui­terst een­vou­dig, zoo een­vou­dig zelfs dat ik mij, in diep ge­peins af­vroeg, hoe het toch komt dat men er niet reeds vroe­ger aan ge­dacht heeft de ci­ne­ma aan te wen­den ten einde af­wis­se­ling aan de rei­zi­gers te ver­schaf­fen. Het is ge­lijk, maar het ge­dacht is prach­tig en al­hoe­wel zeer een­vou­dig,

is het met dit zooals met het ei van Co-lom­bus, de kwes­tie van het ge­dacht te heb­ben.

De lange wagon werd dus in het duis-fer ge­dom­peld en da ver­toon­ing begon. Over en weer toon­de men ons lach­ver­wek­ken­de Mack Sen­net - fil­men, dan kwam « Robin Hood », de mach­ti­ge band van Dou­g­las Fair­banks, en dan, om te ein­di­gen, het In­ter­na­ti­o­nal News, waar­in wij alles te zien kre­gen der merk­waar­dig­he­den van Eu­ro­pa, zich­ten en voor­val­len uit Frank­rijk, Bel­gie; de be­zet­ting van de Ruhr der Bel­gen en Fran­schen, enz.

Deze ver­toon­ing duur­de 3 volle uren en daar­na her­be­gon zij op­nieuw voor die­ge­nen die op de eer­ste, ver­toon­ing niet te- ( gen­woor­dig waren. Nu en dan rolt men er an­de­re fil­men af, wat toe­laat dat ge­du­ren­de de reis nog ie­der­een die eens gaat te­rug­zien.

Na deze 3 uren door­ge­bracht te heb­ben waren al de aan­we­zi­gen het eens om vol­mon­dig te be­ken­nen dat deze ver­toon­ing eene bij­zon­de­re ver­lich­ting en aan­trek­ke­lijk­heid vóór allen was en dat, daar ie­de­re be­zoe­ker lan­gen tijd onder den in­druk bleef der ge­zie­ne fil­men, de een­to­nig­heid der reis zeer veel ver­min­derd was. Men zegde ook al­ge­meen dat, op der­ge­lij­ke wijze de reis van New-York naar San Fran­cis­co aan te vat­ten, die vijf dagen duurt, dit een echt feest­je zou zijn.

Mijne nieuws­gie­rig­heid was ge­prik­keld om te weten hoe het kwam dat die nieu­wig­heid in­ge­voerd was, en aldus ver­nam ik, dat dit ge­dacht uit­ging van de Uni­ver­sal Film Ma­nu­fac­tu­ring, die zich immer aan de om­stan­dig­he­den weet aan te pas­sen. Ook wordt de er­ken­te­lijk­heid van de on­tel­ba­re rei­zi­gers da­ge­lijks groo­ter te­gen­over den ver­dien­ste­lij­ken Voor­zit­ter der Uni­ver­sal Pic­tu­res Cor­po­ra­ti­on, Carl Lae­mm­le, even­als tot de Com­pag­nie Chi­ca­go en Alton Road, voor de ge­noeg­lij­ke en aan­ge­na­me ver­kor­ting der reis en de ver­ma­ke­lij­ke ston­den die zij heb­ben weten te ver­schaf­fen aan de rei­zi­gers.

Laat ons hopen dat bin­nen­kort die nieu­wig­heid op al de Ame­ri­kaan­sche spoor­we­gen zal in­ge­voerd wor­den.

Aan­vaardt, enz.

Wan­neer zou­den wij ons mogen ver­heu­gen in het feit dat de over­he­den onzer Bel­gi­sche spoor­we­gen de goede in­zich­ten hun­ner Ame­ri­kaan­sche ambt­ge­noo­t­en zul­len vol­gen? NEMO.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

— Brie­ven­bus —

Lou­lou. — 1“ Dou­g­las Fair­banks is een goed scher­mer.

2° In « De klei­ne Lord Fount­le­roy » ver­tolk­te Mary Pick­ford de dub­bel­rol èn van Ce­d­ric èn van Moe­der.

3° Dit zijn truk­ken, waar­op we in een hoofd­ar­ti­kel wel eens op terug komen.

Ar­tist. — Denkt u pho­to­ge­niek te zijn en ta­lent te heb­ben? Dit is hoofd­ve­r­eisch­te om kans op sla­gen te heb­Den.

Tam­ram. — 1° Fleu­re de Marie werd ver­tolkt door Hu­guet­te Du­flos; adres: 12, rue Cam­bacérès, Paris.

2" Miss Du­pont’s ware naam is Patty Ham­man; adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

3° Doro­thy Phi­lips, adres: 1510, Lau­rel Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

Puckie. -— 1° Ro­bert W. Fra­zer, adres: c/o 6411, Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Helen Waze, zelf­de adres als voor­gaan­de.

3° Ge­or­ge Hack­a­thorn, adres: Lasky Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

Nero. — Pearl White, hui­dig adres voor­loo­p­ig nog on­be­kend.

2° Col­leen Moore, adres: 7119, South Grand View, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Mi­ri­am Coo­per, adres: First Na­ti­o­nal, 6 West, 48th Street, New-York (U.(S. A.).

Fa­vo­ri­te. — 1° Lu­ci­a­no Al­ber­ti­ni is de ware naam van « Stalèn Arm »; adres: S. W. 48, Frie­d­rich­stras­se, 12, Ber­lin.

2° Pho­to­ge­niek zijn, goed kun­nen­de mi­mee­ren, veel ge­duld heb­ben en over eene goed voor­zie­ne beurs be­schik­ken.

B. D. — De film « De Man met de Ster­ke Vuist » met Eddie Polo is een Ame­ri­kaan­sche band.

Ex­cen­tri­que. — 1° Hu­guet­te Du­flos, zie adres ant­woord 1° aan Tam­ram; zendt hare photo.

2° Bebe Da­niels, voor­naams­te filmn: « Whÿ Chan­ge your Wife», «The Af­fairs of Ana­tol »; is de Fran­sche taal een wei­nig mach­tig.

3° Con­stan­ce Tal­m­ad­ge, voor­naams­te fil­men: « In Search of a Sin­ner », « A Vir­tuous Scamp », « The Love Ex­pert »; adres: Uni­ted Stu­dios, 5341, Mel­ro­se Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Louis. — 1° Geral­di­ne Far­rar is eene Ame­ri­kaan­sche; adres: Me­tro­po­li­tan Opera House New-York (U. S. AA.).

2° Lou Tel­le­gan is haar echt­ge­noot, waar­van zij ge­schei­den is; deze is van Griek­sche af­komst doch Ame­ri­kaan ge­na­tu­ra­li­seerd; adres: Gol­dwyn Stu­dios, Cul­ver City (Cal.) U. S. A.

Ti­ta­nia. -— 1° De ver­tolk­ster van den ti­tel­rol in « Dron­ken Lot » was Jac­que­li­ne For­za­ne; adres: 122, rue de la Fai­san­de­rie, Paris.

Jack B. 21. —' 1° Alla Na­zi­mo­va woont in Ame­ri­ka se­dert een vijf­tien­tal jaren on­ge­veer. De naam van haar echt­ge­noot is Char­les Bry­ant.

2° Dou­g­las Fair­banks, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3° Rubye de Remer is een oud se­hil­ders­mo­de), rond de 25 jaar oud; on­ge­huwd; blond haar en blau­we oogen;meet 1 m. 60.

N.-B. — Har­te­lijk dank voor uwe wen­schen en zier graag oude klan­ten terug. 'Ont­van­gen 2 fr.

Jimmy. —• 1» Con­rad Veidt en Dagny Ser­vaes

zul­len, als Duit­schers, de Vlaam­sche taal wel ver­staan; zen­den hun photo kos­te­loos.

2° Paul Ver­moy­al, adres: 13bis, rue Vic­tor-Hu­go, Neuil­ly-sur-Sei­ne.

3° In welke film hebt u deze ar­tist ge­zien?

Irma B. — 1° « Het Hin­doe­sche Graf » is een Duit­sche film der May Film Ge­sel­schaft, en is in Duit­sch­land ge­draaid.

2U Bui­ten de rol van den bouw­kun­di­ge Hei­mert Row­land, die ver­tolkt werd door Olaf Fönss, een Deen, waren al de an­de­re rol­len in han­den van Duit­schers.

Ed­mond. — 1° en 2° De vol­le­di­ge rol­ver­deel­ing van dien film werd niet ge­ge­ven.

3" De rol van Ko­ning Sa­lo­mon in « De Ko­nin­gin van Saba » werd ver­tolkt door Fritz Lei­ber.

Bi­bo­che. — 1° en 2° Van welke maat­schap­pij was die- film?

3° Die ar­tis­te was den­ke­lijk Eli­nor Fair.

Duc. — Ge­ne­viève Félix is nog on­ge­huwd en zendt hare photo; adres, 35, rue du Sim­p­lon, Paris.

Di­ir­kopp. — 1" Mary Pick­ford is op 8 April 1893 ge­bo­ren. Ge­schei­den van Owen Moore; ge­huwd met Dou­g­las Far­banks; geene kin­de­ren.

2° Char­lie Chap­lin stuurt zijne photo gra­tis; adres: Athle­tic Club, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3' Henry Krauss zendt zijne photo, adres: 12, rue Pier­re Curie, Paris.

N.-B. — Er wor­den per week maar 3 vra­gen be­ant­woord.

C ura­list. — 1° Die ar­tist uit den film « Ach­ter de muren der Ge­van­ge­nis » is Ge­or­ge Walsh; adres: c/o Raoul A. Walsh, Great Neck Long-Is­land, New-York (U. S. A.).

2° De voor­naam van Bis­cot is Ge­or­ges, adres: 3, Villa Etex, Paris.

3° « Pa­ri­set­te » werd o.m. ver­tolkt door San­dra Mi­lo­wan­off (Pa­ri­set­te), Fern. Her­mann (Stephan), Ge­or­ges Bis­cot (Co­go­lin).

Spinx van Gisch. -— 1° « Het Hin­doe­sche Graf » werd ver­tolkt door Her­bert Row­land (Olaf Fönss), Irene (Mia May), Ayan, radja" (Con­rad Veidt), de Vor­stin Sa­vi­tri (Erna Mo­re­na), de Yoghi Ra­mi­ga­ni (Bern­hard Göizke), Mir­r­jha (Lya de Putti), Mac Allan (Paul Rich­ter).

Sam. — 1° Die ver­tolk­ster uit « De­ge­ne die men ver­geet » was Mol­lie King, adres: Hotel Au­sonia, New-York City (U. S. A. ).

2° Die ar­tist uit de­zelf­de film was Frank Mills, adres: 264 West, 57th Street, New-York-Ci­ty (U. S. A.).

3° De ver­leid­ster uit « Het ge­heim der Af­gron­den der zee » werd ver­tolkt door Grace Darm­ond; adres: 7216, Franklin Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) Ü. S. A.

Sined Su­a­me­rot. — 1° Van welke maat­schap­pij was dien film?

2° Wal­la­ce Reid was ge­bo­ren op 15 April 1892; is over­le­den op 18 Ja­nu­a­ri 1923, om 1.10 uur na­mid­dag en is op 20 Ja­nu­a­ri be­gra­ven.

3° De va­der­rol in « La Jus­ti­cière » werd ver­tolkt door The­o­do­re Ro­berts.

Kei­zer der Armen. -— 1° Al deze ar­tis­ten zen­den hunne photo; raad­pleeg ver­der «Ons Pho­to­hoek­je».

2° Char­les Ray, adres: 1425,. Fle­ming Street, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Jane Rolet­te, adres: 3, Villa Etex, Paris.


« CIN EM A WE­RELD »

Wil­li­am Dair. — 1° Van welke maat­schap­pij was dien-film?

2° Glo­ria Swan­son is ge­schei­den van Wal­la­ce Beery en van Her­bert Sam­born; ira nog on­ge­huwd.

Or­kest­liel­heb­ben n° 2. — 1° Mary Miles Min­ter, adres: 701, New Hamp­shi­re Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Gla­dys Wal­ton, adres: 456, South Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Mary Prévost, adres: 451, South Hamp­shi­re, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Ver­pleeg­ster. — 1° Bes­sie Love doet nog steeds aan, ci­ne­ma; zendt hare photo; adres c/o Wil­lis & In­glis Wright & Cal­l­en­der Buil­ding, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Ha­ber­tui­us. — 1° Andrée Bra­bant is eene Fran-sche film­ar­tis­te; adres: 4, rue Ma­roeuf, Paris.

2° Edna Pur­vi­a­ne, adres: 402 A, West­la­ke Ter­ra­ce, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Pau­li­ne Fre­de­rick, adres: 503, Sun­set Boul­vard, Be­ver­ley Hills (Cal.) U. S. A.

Or­kest­lief­heb­ber n° 1.— 1° Vi­o­let Hop­son, adres: Prin­ces Stu­dios, ew Brid­ge, Mid­dles­ex (En­g­land;.

2° Buck Jones, adres: 1954, Cra­se­na Drive, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Dou­g­las Mac Lean, adres: 406, South Al­va­ra­do Street, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Margo, — Lady Diana Man­ners, adres: c/o Boom 53, The Fleet­way House, Far­ring­don Street, Lon­don E. C. 4 (En­g­land); kun­nen niet met ze­ker­heid zeg­gen o' zij hare photo zal zen­den,

Mo­dist­je. — 1» Monte Blue zendt zijne photo, adres: c/o Lasky Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2° Moei­li jk op voor­hand te zeg­gen; hangt af der ci­ne­ma­be­stuur­derg welke dien film moe­ten af­hu­ren.

Zukor. — U. kunt u dit 1/4 dol­lar ge­mak­ke­lijk bij een wis­sel­agent aan­schaf­fen.

Car­men­ci­ta. —- 1° De vol­le­di­ge rol­ver­deel­ing van dien film werd niet me­de­ge­deeld.

2° Lui (Ha­rold Lloyd), adrs: 369, South Hoover Street, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Hof­man, Me­che­len.— 1° Tho­mas Meighan, adres: Athle­tic Club, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2° Bil­lie Burke, adres: c/o Fa­mous Play­ers Lasky Cor­po­ra­ti­on, 485 Fifth Ave­nue, New-York-Citv (U. S.A.).

Shan­non. — Zijt u heel zeker dat de naam dezer ar­tis­te zóó is, zooals u hem op­geeft? In welke film fiebt u ze ge­zien?

I NOL. -— 1° Dit mag zeker, maar is niet aan te raden; zou een ge­brek aan be­leefd­heid aan­too­nen en meer dan waar­schijn­lijk zoo dan geen enkel der drie vol­doe­ning be­ko­men.

I. W. —* Cbn­way Tear­le, adres: Fri­ars Club. New-York-Ci­ty (U. S. A.).

Lico. — -° Olaf Fönss zal u zijne photo wel zen­den; u kunt hem dui­de­lijk ii» de Vlaam­sche taal schrij­ven; adres: c/o Nor­disk Film, 45, Vim­mel-kaf­tet, Ko­pen­ha­gen (De­n­e­mar­ken).

2° Mia May, adres: 70, Knrfürsten­damm, Char-lot­ten­burg, Ber­lin (Duit­sch­land).

3° Erna Mo­re­na, adres: Har­den­bergstras­se, 27 a, Char­lot­ten­burg-Ber­lin (Duit­sch­land).

N.-B. —- Er wor­den per week maar 3 vra­gen be­ant­woord jvra­gen ons na Zon­dag toe­ge­ko­men wor­den in het num­mer der daar­op­vol­gen­de week be­ant­woord.

F. Por­ta­bel­la. -— 1° Harry Liedt­ke, adres: Apos­tel Pau­lu­stras­se, 13-14, Schöne­berg-Ber­lin (Duif­sch-land).

2° Den­ke­lijk was dit Enid Mar­key, adres: 859, Se­venth Ave­nue, New-York-Cîty (U. S. A.).

Ca­pi­tan­cia. — 1° Van welke maat­schap­pij was dien film? In elk geval zal het wel geen broe­der van Wal­la­ce Beid zijn.

2° Die ar­tis­te was May Hopkins,, adres: 243 W. 132nd Street, New-York-Ci­ty (U. S. A.).

3 Wil­li­am Des­mond, voor­naams­te fil­men:« Blood will Tell », « Be­yond the Sha­dow », « Hell’s End »; adres: Athle­tic CIud, Los An­ge­les (Cal.) U- S. A.

Mi­che­li­ne. — 1° Kor­te­lings uit­slag.

2° Is tooneel­brie­ven­bus.

3° Kun­nen u voor­loo­p­ig de photo van Ra­quel Mel­ler be­zor­gen; 0.70 fr. op­zen­den in post­ze­gels.

Wal­la­ce. — Die num­mers van « Tooneel­we­reld », waar­in u het­zelf­de vindt, zijn nog te ver­krij­gen; voor elk num­mer 0.50 fr. en voor de photo 0.70 fr.; dit be­drag mag in post­ze­gels op­ge­zon­den wor­den.

Willy Bel­le­froid. — Zon­der­ling, daar an­de­re le­zers reeds aan dit adres vol­doe­ning ont­vin­gen; vraag het eens aan vol­gend adres: Paqua­li-Film, 75, Corso Stu­pi­ni­gi, Roma.

Mou­che. — 1° Wan­neer een film op­ge­no­men wórdt, dan heet die band « ne­ga­tief »; na ont­wik­ke­ling kan men er zoo­veel «po­si­tie­ven» van trek­ken als men wil.

2° Dit is on­juist; al­leen de tek­sten wor­den er uit­ge­knipt en deze in de ver­eiscb­te taal ver­van­gen, welke er dan terug op de­zelf­de plaats wor­den in­ge­la­scht.

3° Hoot Gib­son .adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal. ) U. S. A.

/Wil­li­am Devir. — Vi­o­let Mer­se­rean is op 2 Ok­to­ber 1894 te New-York ge­bo­ren; was vroe­ger too-neel­speel­ster; is eene in de Unie goed ge­ken­de film­ar­tis­te; voor­naams­te fil­men: « The Wild Cat », « The Rag­ge­dy Queen », « To­gether »; lidres: Hete) Mon­te­rey, New-York-Ci­ty (U. S. A.).

Minou. — 1» De roi van Car­ri­ta in « Fas­ci­na­ti­on » werd ver­tolk tdoor Ro­bert W. Fra­zer;, zie adres ant­woord 1° aan Puckie.

2° André Ro­an­ne zal den­ke­lijk de Vlaam­sche taal niet mach­tig zijn; hem uw brief nog eens her­in­ne­ren.

3“ Agnes Ayres even­min.

N B. —,Er wor­den per week maar 3 vra­gen be­ant­woord. Voor wat bet num­mer met het sce­na­rio be­treft, zendt u ge­rust 0.50 fr. en we doen het u toe­ko­men.

Tooneel­spe­ler. — 1° Voor tooneel­spel­les­sen u wen­den tot het Vlaamsch Con­ser­va­to­ri­um al­hier.

2° Jack Dem­psey, adres: c/o Jack Kerns, 710-714 Haas Buil­ding, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3° Her­bert Rawl­in­son, adres: Lambs Club, New-York (U. S. A.).

Djid­ji. — 1° Hoe komt u er bij te ver­on­der­stel­len dat die fi­gu­ran­ten in « Het Hin­doe­sche Graf » echte me­laat­schen waren! Was slechts schmink.

2° Die film werd tot hier­toe nog niet in Ame­ri­ka ver­toond

3° Pau­let­te Duval, voor­naams­te film: « Neron », adres: 85 bis, ave­nue de Wa­gram, Paris.

L. L. Ma­t­ijs, — 1° en 2° Zon­der­ling, daar deze ar­tis­ten door­gaans hunne photo zen­den; raad­pleeg « Ons pho­to-hoek­je ».

3° Char­lie Chap­lin, adres: Athle­tic Chin, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Leeu­wen­tem­mer. — 1° Elmo Lin­coln draait nog zeer zeld­zaam; den­ke­lijk ge­huwd.

2° Bei­den zijn aan el­kaar niet ver­want; deze ar­tis­te is nog on­ge­huwd.

3° De ware naam van Elmo Lin­coln is Otto Elmo Lin­ken­feit, en is van Duit­sche .J$|gmst, al­hoe­wel in Ame­ri­ka ge­bo­ren.

Nemo.

N.=B. — Vra­gen ons na Zon­dag toe­ge­ko­men wor­den in het vol­gend num­mer be­ant­woord.

< CI­NE­MA­WE­RELD »

Onze Ciné-Ro­mans

Eer­lij­ke Hutch

Naar de film der Gol­dwyn C" door Ed. Neorg.

Ort Hutch. .... Will Ro­gers Mrs Hutch....​Mary Alden

In het Zui­der-dorp­je Wil­low Bend waren er vóór den tijd van Ort Hutch al vele lui­aards ge­weest, maar zoo lui als Ort zelf had er nog geen een be-!aan. Als men aa, nde lui­aards de naam van ar­tist ge­ge­ven had, welnu dan zou deze er een ge­weest zijn in de per­fec­tie. Zijn leven was als.​een klok. In de Zomer stond hij juist op voor ’t mor­gen­maal, verob-ber­det en ging dan er­gens in de zon lig­gen tot ’t tijd werd voor het mid­dag­maal. Des na­mid­dags ging hij naar de ri­vier, deed of hij visch­te en bleef daar tot hij op­nieuw hon­ge­rig werd. Dan kwam hij terug, nam een ander maal en ging naar bed.

Des Win­ters was zijn leven het­zelf­de be­hal­ve dat de ka­chel de plaats der zon innam en hij niet uit vis­schen ging.

De Hut­ch-fa­mi­lie be­stand uit Ort, zijne vrouw Sarah, een aan­ko­men­de doch­ter, Ellen ge­naamd, en drie klei­ne kin­de­ren.

Mrs. Hutch hield het huis­hou­den in gang met uit wasçehen en naai­en te gaan ge­hol­pen door Ellen.

Daar Ort veel tijd had kon hij veel den­ken, het­geen hij ook deed, waar­door hij soms voor een fi­lo­soof ge­no­men werd, maar ’t meest waar­op hij dacht was hoe zijne vrouw nog meer wasch aan de hand te doen en alzoo een zil­ver stuk meer van haar los te krij­gen voor tabak of bier. Het was zeld­zaam dat hij voor Sarah meer waseb kon krij­gen, daar de sloor meer dan ge­noeg had, maar toch lette hij er zorg­vul­dig op dat zij geen werk te kort had. Niet­te­gen­staan­de dit alles hield Mrs. Ort van haar man, nooit was hij dron­ken, zegde haar nooit een on-vriendèlijk woord en was goed voor de kin­de­ren.

Daar hij een den­ker was ver­ont­schul­dig­de hij zijne lui­heid als volgt:

« Het was mijne lief­de tot het werk die het mij Ónmo­ge­lijk maak­te te ar­bei­den. Twin­tig jaar ge­le­den was ik een met­ser; ik was ge­kend als de hard­ste wer­ker van de firma zoodat de mees­ter­gast mij op ze­ke­ren dag zegde: « Ort, uwe drift voor het werk zal van­daag of mor­gen nwe dood zijn. Uwe ge­dach­ten zijn zoo vol over den ar­beid dat gij wel eens van de stel­ling zoudt kun­nen val­len. » Wan­neer Hutch aan dit punt van de ge­schie­de­nis kwam dan werd hij al­tijd plech­tig. « Eh die mees­ter­gast had ge­lijk » zegde hij, « want ze­ke­ren dag was ik zoo ver­diept in mijne be­zig­heid dat ik niet zag dar ik aan den boord der stel­ling was, 50 voet naar be­ne­den tui­mel­de en ik mijn rug zoo be­zeer­de datik nim­mer be­kwaam was tot wer­ken. »

Hutch ver­tel­de deze ge­schie­de­nis zoo dik­wijls dat hij ze ten laat­ste zelf ge­loof­de het­geen het te­gen­over­ge­stel­de geval was bij de in­wo­ners van Wil­low Bend.

Ze­ke­ren mooi­en zo­mer­schen dag zat Hutch op den koer zij­ner wo­ning het wa­sch­goed te be­kij­ken,

maar iö wer­ke­lijk­hid na te den­ken hoe van zijne vrouw een halve dol­lar los te krij­gen, toen hij de stem hoor­de van Mrs. Hiram Joy, de vrouw van den Bank­be­stuur­der. Hij hoor­de deze aan zijne vrouw ver­tel­len dat haar man een stuk land ge­kocht had en Ort wilde spre­ken om dit te be­wer­ken.

Een pijn­lij­ke trek over­toog het ge­laat van Hutch.

« Wat wil die mij sto­ren... » mom­pel­de hij.

« Ik zal het hem zeg­gen » hoord­de hij zijne vrouw ant­woord­den, maar op zulk een toon waar­uit klaar bleek dat hare vraag nut­te­loos was.

« Hij moest toch goed na­den­ken » we­der­voer Mrs Joy, « wan­neer hij dit land wil ter harte nemen dan is er voor hem eene schoo­ne toe­komst. »

Hutch zag rond na£ir de doos met wor­men welke zijn klei­ne jon­gen voor hem oip­ge­dol­ven had, want deze sa­men­spraak ver­veel­de hem. Wan­neer hij het ven­ster voor­bij ging zag Mrs. Joy hem en her­haal­de de vraag; zij maak­te ins­ge­lijks de op­mer­king hoe het toch mo­ge­lijk was dat hij zijne vrouw zoo het vel van de vin­ge­ren kon laten wer­ken ter­wijl hij niets deed.

« Ik zal naar Mr Joy gaan » ant­woord­de hij, ten eer­ste oim aan het ge­sprek een einde te maken maar hoofd­za­ke­lijk om aan de Bank­be­stuur­der eene klei­ne leening trach­ten te doen.

Wan­neer Mrs Joy weg was keer­de Hutch zich tot zijne vrouw:

« Waar­om hebt gij haar niets van mijn rug ge­zegd?... Zij kon wel eens den­ken dat ik een lui­aard ben. »

« Waar­om noodig, Ort?... Nie­mand.in het dorp wil het ge­looven. »

Hutch drong niet aan. Zijne ge­dach­ten ston­den op het mid­del hoe van haar een halve dol­lar los te maken.

« Ik ga dan maar naar Mr. Joy, Sarah, het zou wel eens een werk­je kun­nen zijn dat ik toch kan aan­pak­ken. »

Mrs. Hutch klaar­de op.

« Ik wen­scht­te, Hutch, dat gij het kon­det ten uit­voer bren­gen. Het maakt mij zoo ver­drie­tig dat de men­schen me­de­lij­den heb­ben met mij omdat ik een man heb die... »

« Ja, ik weet wat zij zeg­gen! » barst­te Hutch uit. « Al dat ik wen­schen kan is dat die men­schen mijn rug had­den!... Leen mij nu een halve dol­lar, Sarah, en ik ga naar Joy. Gij zult toch niet wil­len, niet­waar, dat ze in het dorp zeg­gen dat ik rond loop zon­der een cent. »

Mrs. Hutch ging naar de kast en gaf haar man het ge­vraag­de, waar­op deze ver­trok. Hij ging naar Mr. Joy en luis­ter­de zeer ge­dul­dig naar dezes voor­stel.

« Het is mijn grond, ik zal u de ploeg leenen en alle ncoi­di­ge ge­reed­schap­pen. De op­brengst, Ort, zul­len wij dee­len. »

« Grond lijk ijzer » zegde Hutch, « in­dien het niet was voor mijn rug... »

« Ik heb dik­wijls ge­dacht, mijn beste Ort, door een wei­nig werk te doen dat de stram­heid uit uw rug zou ver­dwij­nen. »

« Het werk zou mijn rug ge­ne­zen?... Loop heen, Mr. Joy, het was het werk dat hem ziek maak­te! » En zon­der meer ver­liet hij de plaats, maar met al dat had hij ver­ge­ten den bank­be­stuur­der om eene leening te vra­gen.

Hutch begaf zich naar zijne ge­lief­koos­de plaats om te vis­schen; het was een plek­je onder een groo


€ CI­NE­MA­WE­RELD »

te boom, dik be­groeid met gras; na zijne lijn met haak ver­zorgd te heb­ben viel hij in een rus­tig niets doen. Na een tijd­je open­de hij de oogen en wilde hij aan zijn haak een nieu­we worm ves­ti­gen maar zag dat er geene een meer in zijne doos was. Hij zag rond naar een plaats­je om er nieu­we op te del­gen.- Het ka­rak­te­ris­tie­ke ech­ter: hij was te lui om een voet te ver­zet­ten. Hij begon ne­vens hem met een stok­je de grond open te krab­ben. Eeni­ge dui­men diep stuit­te zijn stok op een stuk zak­ken­goed. Dit maak­te zijne aan­dacht gaan­de en daar­door zette hij zich op zijne knieën. Hij ver­wij­der­de het stuk goed en daar zag hij voor hem een klein brand-kof­fer­tje. Hij open­de het en kon een vreug­de­kreet niet on­der­druk­ken. In het kof­fer­tje lagen net­jes ge­rang­schikt een groot aan­tal ban­k­no­ten. Het bo­ven­ste pakje al­leen be­vat­te 1000 dol­lars. Met een spoed, welke hij voor jaren niet meer ge­toond had, door­liep hip de gan­sche in­houd.

« 50,000 dol­lars! » mom­pel­de hij.

Hij hoor­de stem­men na­de­ren en be­groef terug de schat. Nau­we­lijks had hij zich terug in zijn vo­ri­ge po­si­tie gezet of een man stond voor hem. Het was Jonas Gr­u­nis­so, ei­ge­naar van het dorps­ma­ga­zijn en welke Hutch niet lij­den kon.

« Ik heb daar juist uwe doch­ter met mijn zoon be­trapt » snauw­de deze Hutch toe, « en ik heb haar ge­zegd dat ik een kind van eene be­de­laars­fa­mi­lie in de mijne niet op neem! »

Hutch richt­te zich op om den bru­ta­len man eene ran­se­ling toe te die­nen, maar plots her­in­ner­de hij zich den schat welke in ge­vaar zou kun­nen komen, hij ver­ge­noeg­de zich dus met al­leen te zeg­gen;

« Wie zou er nu met een lid van zulke vrek­ki­ge fa­mi­lie wil­len trou­wen. Maak dat ge weg komt en doe maar lie­ver meer zand in uw sui­ker. »

« Voor die woor­den zou ik u voor ’t ge­recht kun­nen doen dagen! » snauw­de de an­de­re.

« Zoudt gij dit kun­nen, lee­lij­ke haai? » lacht­te Hutch.

« Ik ga niet lan­ger mijn tijd aan u ver­kwis­ten! » ant­woord­de Gun­ni­son ter­wijl hij heen ging.

Nau­we­lijks was deze ver­trok­ken of Ellen kwam ween­en­de aan­ge­loop­en.

« Trek het u niet aan wat Gun­ni­son ge­zegd heeft, lie­ve­ling, ik zal hem eens too­nen dat wij geene be­de­laars zijn; er zal spoe­dig ver­an­de­ring kamen. De rijk­ste jon­gen van den am­trek zal gauw ge­noeg zien dat uw vader waard... »

Maar hij brak plots af.

« Wat wilt gij zeg­gen, vader? »

« Laat het maar aan mij over, kind. Het is maar om die gie­rig­aard van een Gun­ni­son te laten zien. Ga spoe­dig naar huis en zeg aan nie­mand iets, ook niet aan uw moe­der. »

Al­leen ge­la­ten, stop­te Hutch zijne pijp en gaf zich over aan rijke droom­beel­den.

« 50,000 dol­lars!... Wel, in gansch Wil­low Bend was er niet zoo­veel geld!... Neen, ook niet in Joy’s Bank!... En de oude Gun­ni­son was niet meer waard dan twee of drie­dui­zend dol­lars!... »

Plots kwam. er over zijn ge­laat een ern­sti­ge trek. « Lieve God » mur­mel­de hij, « daar­aan dacht ik niet. Met al dit geld kan ik niets doen. Ie­der­een in Wil­low Bend weet dat ik geen en­ke­le dol­lar bezit, be­hal­ve het­geen ik van Sarah krijg. Wan­neer ik een brief­je van 5 dol­lar moest too­nen het zou meer op­schud­ding ver­wek­ken dan de groot­sten brand. Wan­neer ik 100 dol­lars moest laten zien dan brak er op­stand uit en zou de She­riff mij in­re­ke­nen!... Neen er is geen geluk voor een eer­lijk man.... »

Meer dan een uur lang over­dacht Hutch de zaak hoe in Wil­low Bend wel­heb­bend te wor­den zon­der ver­den­king op te wek­ken.

« Neen » mom­pel­de hij, i niets te doen. De eeni­ge weg is aan het werk te gaan. Wan­neer ik dan een 200 dol­lars ver­diend heb kan ik zeg­gen dat ik

met spe­kuleeren een for­tuin ge­won­nen heb... Het is hard maar het moet ge­daan wor­den. »

De vol­gen­de ge­dach­ten waren nu hoe het best dit geld te ver­ber­gen want geen en­ke­le plaats was vei­lig, vol­gens hem.

« Ik moet het op eene an­de­re plek be­gra­ven » dacht hij.

Hij haal­de het kof­fer­tje op­nieuw te voor­schijn, ver­borg het onder zijne vest en ging er mede naar een een­zaam stuk land. Met zijn mes en stok maak­te hij een put en legde er zijn ge­von­den for­tuin in, zorg­vul­dig over de plek eeni­ge drooge bla­de­ren leg­gen­de. Daar­na ging hij naar Gun­ni­son’s ma­ga­zijn, daar het de eeni­ge win­kel was waar hij tabak kon koop­en.

De jonge Tom Gun­ni­son, een flin­ke jon­gen, be­dien­de.

« Ik maak mij geen kwaad bloed, Tom, over wat uw vader zegt » begon Hutch. « Heb ge­duld en wacht. In­dien de men­schen in Wil­low Bend wis­ten wat ik waard ben... » |

Nog­maals moest hij zijne tong in be­dwang hou­den. Twee­maal op één en­ke­len dag had hij bijna zijn ge­heim ver­ra­den.

(Toe­ko­men­de week ver­volg en slot.)

ONS PHO­TO-HOEK­JE

(ge­lie­ve het for­maat der photo op te geven, a. u. b.)

Ca­pi­tan­cia. —. Ont­ving een photo van Char­lie Chap­lin.

Nero. — Ont­ving gra­tis de photo’s van: Ethel Clay­ton, Mary Pick­ford, Hen-ny Por­ten, Ses­sue Haya­kawa, Wil­li­am Duncan, Bry­ant Wash­burn.

Ti­ta­nia. — Ont­ving gra­tis de photo's van: San­dra Mi­lo­wan­off en van Ar­mand Tal­lier, als­ook een vrien­de­lijk schrij­ven van hen.

Dilr\opp. — Ont­ving gra­tis na 68 dagen de photo van Mary Pick­ford.

Willy Bel­le­j­roid. — Ont­ving gra­tis de pho­tos van: Wil­li­am S. Hart, Char­lie Chap­lin, Betty Bly­the, allen na drie maan­den.

Car­men­ci­ta. — Ont­ving gra­tis de photo’s van: Dou­g­las Fair­banks, na 2 1/2 maan­den; Mary Pick­ford, na 2 maan­den; San­dra Mi­lo­wan­off, na 47 dagen.

Morgo. — Ont­ving gra­tis de photo van Bert Ly­tell.

Zul?or. — Ont­ving gra­tis de photo's van Betty Bly­the, Edna Pur­vi­an­ce en Viola Dana na 6 weken.

F. Por­ta­bel­la. — Ont­ving de photo van Bry­ant Wash­burn na 2 maan­den.

aan de deur van een Ki­ne­ma ziet staan

treedt dan bin­nen en ge zijt zeker een aan­ge­naam oog­en­blik door te bren­gen

So­leil-Le­vant

Abon­neert u op TOONEEL­WE­RELD.

Het beste en meest ge­le­zen week­blad van*:

België.

Prijs per jaar­gang: fr. 22.50.

ver­wacht

Is de We­reld zot ge­wor­den??

Has the world gone mad??


AN­VERS

LOUIS CA­VENTS

In­stal­la­ti­ons et Répa­ra­ti­ons d’Eîec­tri­cité

GROS

Mai­son Prin­ci­pa­le: 1 21, RUE LÉOPOLD Devis gra­tuit FA­BRI­QUE:

sur de­man­de Rue Vir­cot­te, 88

* £ Suc­cur­sa­les DÉTAIL J BOR­GER­HOUT

6o, rue de l’Église 118, rue Na­ti­o­na­le > a» mw UMPES PHI­LIPS 1 - [An­vers] —

Ate­liers: Spéci­a­lité: LUSTRE­RIE T

rue Guil­lau­me Tell, 1 TÉLÉPHONE 5842

HAC­KIN!

Karl­hui­zers­straat, 9A ° Brus­sel

Kor­te­lings te Ant­wer­pen:

De laat­ste su­eees­fll­men

De Lief­de sterft nooit!

; Zijn Plicht

\ Ver­los­sing

De Zee­dui­vel

HUIS DE LANGE

Groen­straat, 69, B ussel

Kor­te­lings te Ant­wer­pen:

Een film van bij­zon­de­re groote waar­de

De Klei­ne Mar­te­la­res

D. W. Grif­fith

met uum


vn­w­vAW­MA­niI

ROYAL - ZOOL­OGIE CI­NE­MA

UNE LEÇON DE ’’ONE STEP”

Théodore Burke, un dos plus mo­des­tes rou­a­ges des « Aciéries Gar­ton », s'est épris d’une jeune fille nommée Ïean­net­te Muir.

le­an­nettc est orp­he­li­ne, elle vit avec son grand-père, Àugus Muir, un vieux méca­ni­cien qui ne possède plus main­te­nant qu'un très petit ate­lier.

Augus Muir a voué à Wil­li­am Gar­ton une haine ter­ri­ble que,1e années n’ont fait qu’aug­men­ter.

Un jour, Théodore Burke est gra­ve­ment blessé en sau­vant la vie de son pa­tron. Wil­li­am Gar­ton veut témoig­ner sa re­con­nais­san­ce d’une façon écla­tan­te à son sau­veur. Sa­chant qu'il est sans fa­mil­le, il le fait trans­por­ter dans son prop­re ap­par­te­ment et, lorsqu’il est enfin guéri grâce aux soins as­si­dus dont il a été l’objet, il lui pro­po­se de l’adop­ter.

Le voilà trans­mué en un élégant gent­le­man.

Sa première vi­si­te est pour .Je­an­net­te; il ar­ri­ve chez elle dans une luxu­eu­se au­to­mo­bi­le et lui offre un mag­ni­fi­que bra­ce­let, puis se tour­nant vers le grand-père, il lui fait ca­deau d’une su­per­be pipe d’écume.

Le vieil­lard s’étonne du chan­ge­ment énorme qui s’est produit dans la si­tu­a­ti­on du jeune homme et lorsqu’il ap­prend qu’il est de­venu le fils adop­tif de l’homme qu’il hait de tou­tes ses for­ces, il lui rend ses ca­deaux et le chas­se de chez lui.

Burke, ne se sen­tant pas le cou­ra­ge de res­ter plus long­temps sans voir celle qu’il aime, va at­ten­d­re Ïean­net­te à la sor­tie de sa mai­son et; l’emmène à l’insu de son grand-père, faire une pro­me­na­de en au­to­mo­bi­le.

Je­an­net­te en­tre­ra le lend­emain aux « Aciéries Gar­ton » en qua­lité de secrétaire de Théodore et ra­con­te­ra un petit mens­on­ge à son grand-père.

Resté seul avec Je­an­net­te, Théodore esquis­se de­vant elle un nou­veau pas de « One Step » qu’on lui a en­seigné la veil­le, et vou­lant le lui ap­pren­d­re, il J ’en­la­ce et se met à dan­ser avec elle.

Tout à coup la porte s’ouvue et Wil­li­am Gar­ton ap­pa­raît. 11. venait jus­te­ment par­ler à son fils adop­tif d’une riche et jolie héritière qu’il veut lui faire épou­ser. Il s'arrête, médusé par le spec­ta­cle qu’il voit, et très fâché il an­non­ce à Je­an­net­te qu’elle ne fait plus par­tie de la mai­son. Théodore prend la défense de celle qu'il aime et ne pou­vant faire re­ve­nir Gar­ton sur la me­sure qu’il vient de pren­d­re, il décide de quit­ter la mai­son de son bien­fai­teur, préférant l'amour de Ïean­net­te à la for­tu­ne.

Rentrée chez clic, la pau­vre pe­ti­te est obligée de ra­con­ter sa mésa­ven­tu­re h son grand-père et ce­lui-ci fu­ri­eux, prend son cha­peau et sa canne et s’en va chez son en­ne­mi.

Mais Théodore ren­con­tre le vieil­lard et il va immédia­te­ment rejoind­re Je­an­net­te. Tous deux par­tent alors en cou­rant pour rat­tra­per le vieil Àugus Muir et l’empêcher de com­met­tre quel­que folie.

Mais les deux hom­mes re­vi­en­nent à de meil­leurs sen­ti­ments, ils rejoig­nent les deux jeu­nes gens dans l’an­ti­cham­bre et, tan­dis qu'ils se récon­ci­lient, Théodore, et ïean­net­te se don­nent leur pre­mier bai­ser de fiançail­les.

Pro­gram­me ilu g stii K! mai

Say it with Music .

Fox-Trot

niKTO

Revue sci­en­ti­fi­que

The Mis­sou­ri Waltz .

Fleur du Mal

I. Ber­lin

S. Cha­pe­lier

Comédie dra­ma­ti­que in­ter­prétée par Mlle Ro­bin­ne et Mr Alexan­d­re

de la Comédie Française

5. Manon

. . . . J. Mas­senet

Une leçon de 'One Step”

Comédie gaie avec Ch. Ray dans le rôle prin­ci­pa­le

Pro­gram­ma van G Int 10 loi

1. Say it with Music .

Fox-Trot

2. jrim­TO

Ber­lin

We­ten­schap­pe­lijk

The Mis­sou­ri Waltz

S. Cha­pe­lier

Bloem der On­deugd

Dra­ma­tisch tooneel­spel ver­tolkt door:

Mej Ro­bin­ne en Mr Alexan­d­re

der Comédie Française

Eene les van “One Step” |

Tooneel­spel met Ch. Ray in

den hoofd­rol

SE­MAI­NE PRO­CHAI­NE

Deux films à grand Succès

Her­bert RAWL­IN­SON et Vir­gi­nia VALLI dans

LE sae NOIR

Comédie dra­mai­i­que

Les­ter CUNEO dans

TRAQUÉ DANS LES AIRS

Grand drame d’Ave­n­tu­res

EENE LES VAN ’’ONE STEP”

Àugus Muir, die door Wil­li­am Gar­ton’s groot­ka­pi­taal ten onder ging in zijn staal­han­del, en daar­voor zijn rijke me­de­din­ger een on­ver­zoen­ha­ren haat toe­draagt, bezit een ver­ruk­ke­lij­ke klein­doch­ter, Je­an­net­te, voor wie een van Gar­ton’s werk­lie­den — The­o­door Burke — een vu­ri­ge lief­de hoeft op­ge­vat.

Op ze­ke­ren dag wordt deze The­o­door Lurke zwaar ge­kwetst met zijn pa­troon van een ge­wis­sen dood te red­den. Wil­li­am Gar­ton, die in de ziel wel een goed mensch is, wi! zijn dank­baar­heid schit­te­rend be­tui­gen, en we­tend dat Burke een wees is, stelt hij hem voor hem als zijn zoon aan te nemen, wat, na een ze­ke­re aar­ze­ling, aan­ge­no­men wordt.

En nu wordt Burke in een gent­le­man om­ge­too-verd en na een maand noes­te stu­die tot dienst-over­ste be­noemd.

Wan­neer ech­ter Augus Muir ver­neemt wat er met The­o­door ge­beur­de, jaagt hij hem uit zijn huis hem ver­bie­dend nog ooit Je­an­net­te weer te zien. Maar die schei­ding, na eeni­gen tijd, wordt hem toch te zwaar, en hij gaat haar af­wach­ten aan haar huis. Tij­dens een au­to­rit ver­telt zij hem dat groot­va­der ziek en zij zon­der werk is, en er wordt be­slo­ten dat zij ’s an­der­daags bij hem als se­cre­ta­res­se in dienst zal komen; een over­een­komst waar­van groot­va­der na­tuur­lijk on­kun­dig moét blij­ven.

Den vol­gen­den dag, in het bu­reau, toont hij haar een nieu­we stap van de « One Step » dien hij den voor­avond heeft aan­ge­leerd. De ver­lei­ding wordt te sterk, hij krijgt als een voor­loo­per van den dans­waan­zin, grijpt haar vasi en be­gint rond tc zwie­ren.

Maar op dat oogènblik ver­schijnt plots Wil­li­am Gar­ton, die juist zijn ...​zoon spre­ken wou over een rijk en schoon « boon­tje in ’t zout » waar­mee deze huwen kon... Je­an­net­te wordt uit den dienst ont­sla­gen, en daar The­o­door’s tus­schen­komst ter ver­de­di­ging van het meis­je nut­te­loos blijkt, be­sluit hij het huis van zijn wel­doe­ner te ver­la­ten. Groot­va­der ver­neemt in­tus­schen de waar­heid, en woe­dend trekt hij op zijn vij­and af. The­o­door die den... ra­zen­den grijs­aard heeft ont­moet, snelt met Je­an­net­te naar Gar­ton. Na de twee man­nen, die zich reeds te lijf gin­gen, van el­kaar ge­schei­den te heb­ben, vra­gen de twee ver­lief­den om bij el­kaar te komen... voor eeu­wig. Het oogènblik is voor­waar slecht ge­ko­zen, en zij loop­en dan ook een kor­da­te wei­ge­ring on. Maar even kor­daat he­slui­ten /.ij dan maar over die toe­stem­ming heen te stap­pen, want zij wil­len niet dal de gekke twist der ou­ders hun geluk ver­nie­ti­ge.

De twee man­nen komen tot be­te­re ge­voe­lens, en ter­wijl zij zich ver­zoe­nen, be­zoo­non de twee be­min- ƒ §* den. in een ver­lo­vings­kus, hun over­win­nen­de i* i* 1 iefde. f f

Im­pri­me­rie du Cen­tre, 26. Rem­part. Kip­dorp. An­vers.


il

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

BIE­RES en «OU­TEIL­LES - en FUTS

HA­BIL­LEZ

FOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

77, Lon­gue rue d’Ar­gi­le

Mai­son RER­T­HY

106, rue de l’Eg­li­se, 106

FO U Fin U FIES

Ar­ran­ge­ments — Répa­ra­ti­ons Con­ser­va­ti­on de four­ru­res

Tra­vail soigné

Prix avan­ta­geux

*“ iiiémlc Ai­i­i­i­imo­li­il«

12, rue Van Ertborn Tél. 2921 AN­VERS Tél. 2921

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d’An­vers du Vrai "FERO­DO"

Agen­ce pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et No­bles Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux ga­ra­ges aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

EXE­CU­TIOh RAPI­DE ET SOIGNÉE

» Champ Vlem­mekx.. Ö AN­VERS

sna­vwxM­nau TELÉPM ’ 0200 c»a»a»B«s»r«

HSH­SaS­ZS­Z5ZSaS­Z5a5HS25aS­Z5HSHS­Z5a5a5S

OU­VRA­GES DE DAMES gj

OU­VRA­GES DES­SINÉS

LAI­NES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAP­PES, STO­RES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TEL­LES, JUM­PERS

MAI­SOfM EMMA

Il VNDW­KRKEN

WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREI­EN, TA­FEL-p] KLEE­DE­REN, STO­RES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED,

3 JUM­PERS

I An­vers, Rue Vond­ei­straat, 15, Ant­wer­pen

EÎlSiSHSHSHSH­SiSÏSaSHSÏSHSHSH­SiS­H­HH­SaSH

AR­NI­TU­RES

POUR

Fu­moirs, Sa­lons, Bou­doirs Cham­bres à cou­cher Ve­ran­dah Fau­teuils - Club

11, Lon­gue rue du Van­neau

(près du parc)

MEU­BLES

§ Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que |

9 Lon­gue rue des Clai­res 9

(près Meir)

I Grand choix de gar­ni­tu­res. 200 fa­lies à man­ger, | = cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah’s,! bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc. |

Mai­son Améri­cai­ne

I Meil­leur marché qu’ail­leu’s |

1 Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. f.

Ma­gas­in fermé |

imi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­ij­i­i­i­i­i­i­i­Mi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­M­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­iiîi

Autos pour Cérémo­nies. Ma­ria­ges, Baptêmes et Fêtes

Ga­ra­ge J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Bras­seurs - AN­VERS (g

VOY­A­GES A L’ÉTRAN­GER - EX­CUR­SI­ONS PRIX A FOR­FAIT

Zi'rv

JtJi

2.0UC llL IL ry­eS­jpn,

A. d eT?oo s -fi

Tg STËÂ/ITO

BRO­DE­RIES

DES­SINS MO­DER­NES

PER­LA­GES, BOU­T­ONS, POINTS­CLAIRS. PLIS­SA­GE

M— RY­CKAERT

RUE RU­BENS, 17, AN­VERS

TRA­VAIL SOIG­NE ET RAPI­DE

..​ENGE ESCH HOEDE .

VOM­DELSTR., 19 CAUS (nabij St. Jans­plaafs) |

de laat­ste nieu­wig­he­den in Vil­ten Hoe­den j

Rüjit}2 Ieus

Ziet Eta­la­ge