Programme from 3 to 9 May 1935



Booklet

Bron: FelixArchief nr. 1968#959

This text has been generated automatically on the basis of scanned pages, using OCR software. Because of the historical typefaces used in the programme booklets, the output is not flawless.

Show the facsimiles of this programme booklet


Off­set. Fr DE SM ET. rue desWaf­Pons )A-16. An­vers TeP: 209.05


Een SPE­CIAL­IST

sinds 4907

VOOR: On­derne­m­ing On­derk­oud Her­stelling V er­meuwing

VAN

DAKEN

I Fr. Dolfeyn

ANTWERP­SCHE TEL.993.27 TTTAT, ~ „

STEEN­WEG, 274 O U DE - OU D

ATE­LIERS DE CON­STRUC­TIONS MET­ALLIQUES

Pierre MEEUWS

Tel. 555.38

AN­VERS 15-17, Rue de la Con­sti­tu­tion

CHAS­SIS MET­ALLIQUES

FER­RONNER­IES D’ART

CHAR­P­ENTES

Ven­dredi

Vri­jdag

Samedi

Za­ter­dag

PRO­GRAMME 18 SPE­BLTOZKK

5 Lundi £:

Maan­daa ”

4 Di­manche Zondag

Jeudi

Don­derdag

mai

Mei

1935

1, Eclair*Jour­nal

Ac­tu­alités sonores

1. Eclair-Nieuws­fo­erichten

Ak­tu­aliteiten op den klank­film

2. U.F,A. VER­TELSELS

3. Al­adin et la lampe 3. Al­adin en de

mer­veilleuse Won­der­lamp

Dessin animé en couleurs Klank­teeken­film in kleuren

RE­MOUS 4 DraaiKolK

DRAMA­TIS PER­SONÆ

Jeanne Saint-Clair

Henry Saint-Clair Jean GAL­LAND

Madame Gar­dane

Robert Vanier

Pierre .... Robert ARNOUX.

Paulette Gar­dane

La Chanteuse . .

Le Doc­teur ... Jean KÜLB.

I Max BOL­SIUS

Les plus belles VOITURES d’En­fants

Courte RUE PORTE AUX VACHES 11

STYLE - EL­E­GANCE - CON­FORT - SOU­P­LESSE


RE­MOUS

Jeanne et Henri Saint-Clair, ont vu leur voy­ages de noces in­ter­rompu par un af­freux ac­ci­dent. Jeanne en réchappe, mais Henri restera jiaralysé des mem­bres inférieurs: au sur­plus une lésion de la moëlle épinière le voue désor­mais à l’im­puis­sance. Af­freuse épreuve: Jeanne soigne son mari avec un dévoue­ment ab­solu et la ten­dresse d'un amour de­meuré in­tact. Mais elle souf­fre dans sa chair d’être privée des preuves af­fec­tives d’amour que récla­ment ses sens. Elle résiste de tout son pou­voir con­tre leur tyran­nie mais la na­ture ex­igeante l’entraîne dans les re­mous de la pas­sion con­trariée. Henri qui recherche dans le tra­vail une con­so­la­tion à son mal­heur et un en­cour­age­ment à vivre, suit avec un muet désar­roi les progrès de ce tour­ment qu’elle est im­puis­sante à dominer. Or, voici qu’elle ren­con­tre chez des amis un jeune sportif Robert, séduisant et jouis­sant de la pléni­tude de sa force physique, qui lui fait une cour discrète mais tenace. Jeanne à qui répugne la pensée de tromper son mari, résiste à l’amour pres­sant de ce beau garçon. Mais les cir­con­stances se con­juguent pour la per­dre: elle cède avec le re­mords de tromper, malgré elle, le seul homme qu’elle ait aimé. Par mal­heur Henry décou­vre la li­ai­son de sa femme. Il ne lui adresse aucun re­proche, mais ayant com­pris l’inéluctable fa­talité dont ils sont l’un et l’autre des victi-

JEANNE BOI­TEL

DANS

RE­MOUS

TAV­ERNE DU

Paon Roval

RENOM­MEE POUR LES

BIÈRES

ANGLAISES

SPÉCIALITÉ DE

VIEUX PALE-ALE


UN VRAI BIJOU!

QUI RE­JOUIRA LES GENS DE GOUT

C'est aussi un récep­teur de qualité par­faite

POUR LE GROS:

ROTHER­MEL COR­PO­RA­TION s a

41, rue du Midi, 41. BRUX­ELLES

mes, il se sui­cide afin de lui per­me­t­tre de re- in­utile pour les amants puisque le sou­venir du faire sa vie. Sac­ri­fice qui d’ailleurs de­meur­era dis­paru ren­dra leur union im­pos­si­ble.

DRAAIKOLK?

Tengevolge van een ver­schrikke­lijk auto-on­geluk bekomt in­ge­nieur Henry Saint-Clair eene al­ge­meene on­ge­neeslijke ver­lam­ming van het on­der­lichaam.

Jeanne, zijn jonge vrouw, ver­zorgt hem met al de toewi­jd­ing eener rein gebleven liefde, maar haar lichaam lijdt onder het gemis der liefkozin­gen waar­naar het ver­langt.

Jeanne stri­jdt tegen hare zin­nelijke gevoe­lens, ni­et­te­gen­staande zijn ge­brek be­mint zij nog al­tijd haar echtgenoot en zij ve­r­af­schuwt de gedachte hem on­trouw te wor­den.

Bij vrien­den ont­moet zij een jon­gen krach-tigen sport­man, Robert, die haar beschei­den

maar aan­houdend het hof maakt.

Jeanne weer­staat, zij vreest te zullen bezwijken aan de man­nelijke be­val­ligheid van dezen schoo­nen, gezon­den en kloeken jon­gen man.

Het on­ver­mi­jdelijke gebeurt... zij geeft toe en wordt Robert’s minnares.

To­e­val­lig ont­dekt Henry de be­trekkin­gen van zijne vrouw en, om haar toe te laten haai leven te her­be­gin­nen, zelf­mo­ordt hij zich.

Doch deze opof­fer­ing zal nut­teloos zijn daar het beeld van den doode al­tijd tuss­chen de twee gelief­den zweeft en hun geluk en hun huwelijk on­mo­gelijk maakt.

Ate­liers ” N E O R EO

Brevet N° 403.809 — Société anonyme -- Tél. N° 270.59

RUE VEKE, 29-31, AN­VERS

MO­TIFS LU­MINEUX AU NÉON

Fab­ri­ca­tion — Lo­ca­tion — Répa­ra­tions — En­tre­tien.

SEULS FAB­RI­CANTS A AN­VERS


IA

Jean GAL­LAND

Jean Gal­land (9, rue Saint-Ro­main, Paris) est né à Laval (Mayenne), le 28 mai 1897, de par­ents nor­mands.

Sa vie. — Etudes au lycée de Cher­bourg. Etudes de droit à Caen et à Paris, in­ter­rompues par la guerre. Blessure. Com­mo­tion. Légion d’hon­neur. Reprise des études de droit tout en ter­mi­nant, après l’armistice, son ser­vice mil­i­taire comme lieu­tenant. Rêvait de théâtre, con­tre le gré de sa famille. Une cir­con­stance toute for­tu­ite le met en re­la­tions suiv­ies avec des comédiens; il aban­donne le droit, refuse par fierté les sub­sides que ses par­ents se dis­po­saient à lui con­tin­uer en les ac­com­pa­g­nant de re­proches, et mène pen­dant plusieurs années l'ex­is­tence de tous les ac­teurs impécu­nieux. Non seule­ment ne se plaig­nait pas, mais était même fort heureux ainsi. Un sien ami l’en­voie à Jacques Co­peau, près de qui il passe trois ans. Là, son goût se forme et son métier se développe. Part jouer à Nice où il se trouve pour la première fois vrai­ment aux prises avec un rôle et un pub­lic. Sa carrière véri­ta­ble est com­mencée. 11 n'a ja­mais re­gretté le droit.

Au cinéma. — - En 1930, ap­paraît pour la première fois sur l’écran dans « Paris la nuit », film de Dia­mant-Berger, où il es­quisse une sil­hou­ette. Autre sil­hou­ette dans le film de Ray­mond Bernard, « Les Croix de bois ». Son pre­mier grand film, qui déclan­cha la suite, est « Fan­tomas ». Vin­rent en­suite « Coup de feu à l’aube », « Mater Do­lorosa », « Juge­ment de mi­nuit », « Le Bar­bier de Séville », « Cessez le feu », « Amok », où il ne voit que morte Mar­celle Chan­tal, sa parte­naire et son épouse, «Le Scan­dale », « Re­mous » et enfin « Marc­hand d’amour », film d’Ed­mond T. Gréville, qui sor­tira dans quelques mois.

Françoise ROSAY

C’est une femme aux cheveux blancs. Elle est un peu de chez nous, puisqu’elle a épousé un de nos com­pa­tri­otes: Jacques-Fey­der.

Jacques Fey­der, c’est un cinéaste, un des meilleurs cinéastes du monde.

Et Françoise Rosay, c’est sa femme.

Elle est d’abord la femme de Jacques Fey­der.

Et puis elle est aussi artiste de cinéma.

Cela fait un ménage très « mod­erne », di­rez-vous, comme il doit y en avoir pas mal à Hol­ly­wood.

Cela fait un ménage, tout sim­ple­ment. Un beau ménage. Un bon ménage.

Car voyez-vous, Françoise, c’est non seule­ment une femme mais aussi une femme in­tel­li­gente, et qui a sa fierté.

Et qui a sa dig­nité.

Comme son mari du reste.

« Le jour où j’en aurai be­soin pour vivre, di­s­ait récem­ment Jacques Fey­der, j’ac­cepterai peut-être de tourner un film qui n’est pas à mon goût ». Mais, en at­ten­dant, il ne faut es­sayer de lui en im­poser.

Françoise Rosay est de même. Elle ne joue pas n’im­porte quoi, n’im­porte com­ment.

C’est une grande ac­trice.

Tout le con­traire d’une star.

Une grande artiste.

Sa vie fut nette et belle. Et je voudrais la racon­ter, pour mon­trer à tous ceux et à toutes celles qui rêvent d’un des­tin ex­cep­tion­nel, qu’il est une des­tinée com­mune à tous et à toutes et en de­hors de laque­lle rien de durable ne se fait.

Ah! la belle vie...

Une vie sim­ple et qui tient en si peu de mots. Une vie comme celle de nos par­ents, tout

ÉCONOMIE,

Hygiène, Con­fort,

avec les

iAT­FURS“inFAP CHAUDIÈRES II/UAL

pour

CHAUFFAGE CEN­TRAL

par Eau chaude ou par Vapeur.

De­mandt?: la Broo'üw?3 spéciale envoyée franco sur de­mande.

Chauffage cen­trai

Dis­tri­b­u­tion d'eau chaude

In­stal­la­tions san­i­taires

“ Idéal Clas­sic ”

Louis VERÂNNE­MAN

43, Rue du Pavil­lon

AN­VERS

557.46

BE­SPAR­ING, GEZOND­HEID en BE­HAAGLIJKHEID

zijn U verzek­ert

door de

Cen­trale Ver­warm­ing

mei

Ra­di­a­toren en Ketel

“ IDEAL CLAS­SIC „

Vraagt het uitieg­boekje, dat U kosteloos zal toe* gezon­den wor­den, aan

Louis VE­R­AN­NE­MAN

43, Vlagstraat, Antwer­pen

TELE­FOON 557.45


Guin­ness

ou s fera du bien

sim­ple­ment.

Mais ici, mon confrère parisien René Bizét me per­me­t­tra bien de lui voler un texte pour que je puisse vous faire en­ten­dre Françoise elle-même nous racon­tant sa vie...

« Ma mère, Mme Sylviac, était ac­trice. J’ai été élevée sur les genoux du théâtre. J’ai tout de suite rêvé d’en faire. J’en ai fait. J’ai été au Con­ser­va­toire, j’ai joué à l’Odéon. La guerre vint in­ter­rompre et mes études et mon tra­vail. J’étais fort jeune.

«C’est alors que j’ai pensé que j’avais de la voix. Je me suis représentée au Con­ser­va­toire, mais pour l’opéra. J’y ai réussi, puisque j’en suis sor­tie avec un pre­mier prix d’opéra et que j’ai été engagée par la di­rec­tion de notre Académie Na­tionale.

« Mais l’ex­is­tence ne de­vait pas me per­me­t­tre de pour­suivre cette carrière. Je me suis mariée avec Jacques Fey­der. J’ai eu trois en­fants. J’étais maman avec tous les soucis que ce mot-là ex­plique. J’aban­don­nai mes am­bi­tions.

« Com­ment à tout le monde, on m’a dit alors: «Vous de­vriez faire du cinéma...»

« J’en ai fait pour gag­ner ma vie... J’ai débuté dans « Gribiche » de Kar­menka. Bon film, d’ailleurs, qui me valut un gen­til succès...

« Et puis de nou­veau, des soucis mater­nels m’empêchèrent de con­tin­uer. Quand Jacques Fey­der fut en Amérique, il me fit venir à Hol­ly­wood et je tour­nai dans « Si l’Em­pereur savait ça »... On ne met­tait pas une con­fi­ance débor­dante dans mon avenir, puisque mon nom ne fut d’abord pas men­tionné... Mais, comme on m’avait bien ac­cueil­lie, que la cri­tique était élo­gieuse, les Améri­cains, qui sont très «sport», rec­tifièrent leur oubli et m’an­noncèrent...

» Depuis j'ai tou­jours tourné. »

L’artiste et le jour­nal­iste par­lent alors d’autres su­jets et c’est ce qui amène Françoise Rosay à dire:

— Une femme de­vrait tou­jours jouer les rôles de son âge, ou presque...

— Mais, réplique le jour­nal­iste qui saisit au vol l’oc­ca­sion de faire un com­pli­ment, mais vous n’avez pas l’âge de vos cheveux.

— Non, mais ça, c’est une ques­tion de na­ture. Je suis blanche depuis longtemps.

Par cette pe­tite ci­ta­tion l’on s’est rendu compte immédi­ate­ment que l’on avait af­faire ici à une femme comme on en ren­con­tre assez peu dans les mi­lieux cinématographiques. Et je n’ai guère en­tendu que Madeleine Re­naud par­ler à peu près ainsi.

Une femme in­tel­li­gente et sim­ple que Françoise Rosay.

Une vie ab­sol­u­ment éton­nante que la si­enne, parce que très or­di­naire....

Et de ses con­fi­dences, qui sont à peine des con­fi­dences, je re­tiens qua­tre phrases.

Parce que ces phrases-là ont leur sub­limité.

« Je me suis mariée avec Jacques Fey­der.

» J’ai eu trois en­fants.

» J’étais maman avec tous les soucis que ce mot-là ex­plique.

» J’aban­don­nai mes am­bi­tions. »

Et ici nous re­vient à l’es­prit la vérité évangélique: «celui qui se perd se trouve».

Françoise Rosay se trouve au­jourd’hui avec trois grands en­fants aux­quels elle a con­sacré la meilleure par­tie de sa vie. Que de temps perdu dans une des­tinée d’artiste!...

Non. Que de temps gagné, au con­traire.

Au­jourd’hui cette femme peut repren­dre les am­bi­tions de sa je­unesse. Dix ans de vie ex­clu­sive­ment fa­mil­iale ne l’ont pas amoin­drie, bien au con­traire.

Et il n’a pas fallu trois films pour que Françoise Rosay s’im­pose à tous comme une artiste de grande classe.

JEAN DENIS.


Maître BOL­BEC et son MARI

AVEC

MADELEINE SORIA LU­CIEN BAROUX - DE­BU­COURT

DEUX FILMS A

GRAND SUC­CES

KAYAK

GRAND DRAME GROEN­LANDAÎS DE

KNUD RAS­MUSSEN


KAYAK

KNUD RAS­MUSSEN

KAYAK est le pre­mier film ethno­graphique exécuté sous la di­rec­tion d’un Sa­vant: Knud RAS­MUSSEN, dont la sci­ence pleure la dis­pari­tion prématurée, fut un ex­plo­rateur po­laire de nais­sance; né au Groënland, ayant par sa mère du sang Es­quimau dans les veines, il con­nais­sait leur men­talité et avait su conquérir leur con­fi­ance et leur af­fec­tion.

Toute sa vie a été con­sacrée à l’étude de ce pe­u­ple ex­tra­or­di­naire, adapté à des con­di­tions de vie ex­cep­tion­nelles.

11 a pour­suivi ses enquêtes, sans relâche, avec amour. Mais ne voulant pas garder pour lui seul et quelques spécial­istes les con­nais­sances qu’il avait ac­quises et les émo­tions qu’il avait éprouvées, il a eu l’idée généreuse de présen­ter au grand Pub­lic les vi­sions ad­mirables de la vie dans le grand Pays du Si­lence.

Le film qui vous sera présenté prochaine­ment, est un film sincère ex­empt de tout truquage. Tous les per­son­nages sont des Es­quimaux; toutes les scènes sont prises de leur ex­is­tence jour­nalière. Dans ces rudes régions de l’Extrême-Nord, le mil­lieu et l’Homme sont émou­vants en soi.

FEC

FEÇj

Knud RAS­MUSSEN n’a voulu que faire vrai. La pe­tite in­trigue qui relie entre eux les Episodes du Grand Drame de la vie dans les régions a été volon­taire­ment réduite au min­i­mum; elle est comme un fil­igrane, à peine vis­i­ble dans la trame de l’œuvre.

En ap­plaud­is­sant ce beau film, vous ren­drez hom­mage à un grand sa­vant, mort à 54 ans des fa­tigues d’une ad­mirable vie, con­sacrée à la recherche et à l’ex­plo­ration, et à Pœuvre colo­niale hu­maine et désintéressée que le Dane­mark pour­suit, avec un rare bon­heur, dans une région des plus rudes de la terre.

Paul RIVET.

Choco­lat

JT­Tor­tou­gin

U meilleur

Société Anonyme

Longue rue des Im­ages, 264 AN­VERS

TELE­PHONE: 570 40

Tous com­bustibles de qualité des poids garan­tis

Four­nisseurs au Jardin Zo­ologique des Bri­quettes « FER­MOUL H.P. » des Char­bon­nages d’Iien­sies-Pom­merœul.

Ar­rivages réguliers par eau

Stocks per­ma­nents de Bri­quettes « FER­MOUL H.P. »

ZIET NAAR ONZE

LUCHTERS

LAM­PEN

WAN­DLICHTEN

THEO COR­LUY

23, OM­MEGANCK­STRAÄT, 23 Tele­foon: 307,11 - ANTWER­PEN


L eair

Van ket No­ordelijke cc E-inde der Wereld

Onze ken­nis van Groen­land en het leven van ook een aan­tal vaste woon­plaat­sen ver­toont

men­scli en dier op dit no­ordelijke deel van den aard­bol hebben wij vooral aan zee­vaarders en jagers te danken, en aan drie weten­schaps-men­schen, waar­van ieder een ander deel van Groen­land van kust tot kust doorkruiste.

Zoo on­der­zocht den Zweed Nansen het zuidelijke, de Duitscher We­gener het mid­del­ste en de Deen Ras­mussen het no­ordelijk deel van het in­ner­lijk volkomen ver­i­jsde en ver­gletscherde ei­land. Slechts 88.000 K.M.2 van dé ruim twee mil­lioen zijn ijsvrij en daarom be­woon­baar.

De HT.​OOO Groen­lan­ders, die voor ver­reweg het groot­ste deel op de smalle land­strook aan de beschutte west­kust wonen (de oost­kust met het eenige sta­tion Angmagssa­lik wordt door niet meer dan een half duizend men­schen be­woond) staan onder Deen­sch bestuur, want Groen­land is een Deen­sche kolonie. Maar slechts weinige Eu­ro­pea­nen verte­gen­wo­ordi­gen het Deen­sche koninkrijk, wan­neer ze in de beide hoofd­plaat­sen van de no­ordelijke en zuidelijke west­kust, God­havn en Godthaak, in traan, huiden, pelzen, viss­chen en dons han­de­len. Daar­door is het Groen­land­sche volk aan de oost­kust tot nu toe bi­j­zon­der van beschavende in­vloe­den ver­sto­ken gebleven, en daaraan is het te danken, dat de lev­ens­ge­woon­ten, de zeden en ge­bruiken van deze men­schen zich on­veran­derd in al hun oor­spronke­lijkheid gehand­haafd hebben.

Het geweldige en het men­sche­lijke, dat van alle beschri­jvin­gen van het leven der Groen­lan­ders uit­gaat, vindt zijn verk­lar­ing in den gi­gan­tis­chen strijd met het geweld van een in deze ijs­re­gio­nen over­ma­chtige natuur, die de no­ordel­ing telkens op­nieuw en als no­made onder steeds wis­se­lende om­standighe­den ver­duren moet. Want of­schoon de kaart van Groen­land

buiten Fred­eriks­dal, Ju­lian­shaab, Ivig­tut, Chris­tian­shaab, Om­e­nak, Up­er­rtivit en zelfs in het hoog­ste No­or­den Thule ( de sticht­ing van Knud Ras­mussen), bli­jft de Groen­lan­der toch nooit erg lang op één plaats, omdat de jacht en de vis­chvangst, waar­van zijn leven hoofdza­ke­lijk afhanke­lijk is, hem dwin­gen rond te trekken.

Als de zon na een lan­gen Pool­win­ter den ijs­ring, die het land ais een pantser omgaf, heeft doen sprin­gen, dan stapt de Groen­lan­der in zijn kajak en gaat op de robben­jacht. In het besturen van dit vaartüig, waarmee hij van kinds­been af ver­groeid is, is de Es­kimo een meester. Duizen­den booten ver­laten gelijk­ti­jdig het kamp en keeren na een suc­cesvolle jacht, met buit be­laden, terug onder het vroolijk gezang der reisgenoten, die wel­dra den met de prim­i­tieve werp­speer gedoo­den zee­hond aan vrouwelijke han­den over­laten, die van jongsaf gewend zijn aan de economis­che verdeel­ing van het wild.

Spoedig vangt dan in de licht­ge­bouwde ten­ten een vroolijk smullen aan. Dit is voor den Eu­ro­peaan een meer in­ter­es­sant dan smake­lijk gezicht. De eter brengt namelijk opgewekt een reusachtig, met beide han­den vast­ge­houden por­tie vleesch naar den mond, om den niet kleinen hap, die achter zijn tanden verd­wi­jnt, dicht bij zijn lip­pen met het mes af te trekken.

Nauwelijks is dan tegen den zomer­tijd, wan­neer de zalm de kust­wa­teren op­zoekt om kuit te schi­eten, het mid­dag­maal beëin­digd, of de post, die uit­gezet is om den trek van den zalm gade te slaan, alarmeert de be­won­ers van het kamp. Deze ren­nen naar het rot­sachtige strand om den zalm te van­gen, die tuss­chen de klip­pen gek­lemd is ger­aakt. De man­nen hanteeren de


dubbel­ge­tande speren, waaraan ze de viss­chen ri­j­gen, om ze dan aan de vrouwen te reiken, die de vangst verza­me­len en naar het kamp bren­gen.

Het zoo gemakke­lijk uitziende zalm van­gen eis­cht groote vaardigheid, in­dien de viss­cher ten min­ste geen ongewen­schte ken­nis wil maken met het ook in den zomer ijsk­oude water. Deze ken­nis­mak­ing gebeurt echter nog maar al te vaak. Dan heer­scht er natu­urlijk groote vroolijkheid en een ein­de­loos gelach van goed­moedig leed­ver­maak, voor het slachtof­fer dubbel smartelijk, wan­neer zich onder de helpende schoo­nen to­e­val­lig de uitverko­rene zijn’s hart bevindt.

Men kan bij dergelijke gele­gen­heden, die slechts zelden in haat of daden on­taar­den, het goed­moedige, open en vroolijk karak­ter van den Es­kimo leeren ken­nen. Hoe zij ge­ni­eten van zin­gen, dansen en vroolijke bi­jeenkom­sten open­baart zich voor­namelijk op het zangfeest, dat het hoogtepunt van den zomer is én kamps-gewi­jze met de opgewekte deel­name van de gas­ten uit naburige woon­plaat­sen wordt gevierd.

Het mid­delpunt van dit feest is de aloude « Trom­mel­dans », waarin ook eventueele eere-za­ken op eige­naardige wijze beslist wor­den. Onder de murme­lende, door eige­naardige kreten on­der­bro­ken gezan­gen, nemen de beide tegen­standers tegen­over elkaar plaats, om­ringd door het heftig ges­tic­uleerende volk. Dan be­gint men elkaar laster­praat­jes en bespot­tin­gen naar het hoofd te gooien. De beide tegen­standers prooeeren elkaar, door de om­standers steeds op­nieuw aange­vu­urd, te overtroeven. Zeer ver­make­lijk voor de toeschouw­ers is daar­bij het tegen elkaar niezen van de vi­jan­den. De­gene, die juist aan het woord is, moet dicht bij den ander komen en hem flink in het gezicht niezen.

Wan­neer de geesten­bezweerder aan een ziekbed ont­bo­den wordt, om daar zijn toover­for-mules te komen mom­pe­len, zal dat dus dik­wi­jls een ander oorzaak hebben, dan een ver­wond­ing, opgeloopen in den strijd met een ijs­beer. Het doo­den van een beer, het gevaar­lijk­ste wild van de Pool, maakt den stout­moedige op slag beroemd, wat niet te ver­won­deren is, daar hij het dier slechts met zijn prim­i­tieve speer tege­moet treedt.

Wan­neer de naderende win­ter dan zijn voor­bo­den, zware stor­men, over de zee stu­urt en geweldige gol­ven op de rot­sachtige kusten uiteenspat­ten, is het tijd het zomerkamp op te breken en een beschutte over­win­ter­ingsplaats te zoeken. Begeleid door de kleine, maar flinke ka­jaks, waarin de man­nelijke gezinsle­den plaats hebben genomen, vaart de vrouwen­boot, waarin tent en voor­raden opge­bor­gen zijn, langs de kust, tot het gezin­shoofd een geëigende plaats voor het win­terkamp heeft opge­spo­ord. Hier wordt dan spoedig een ste­vig huis van stee­nen platen opge­bouwd. De voe­gen wor­den met mos en grass­pri­eten dicht­gestopt om wind en storm te weren.

Nu mag het stor­men en sneeuwen zooveel het wil, het gezin is gebor­gen. Weer en wind kun­nen het geen kwaad doen. De jon­geling, die het waagt den dood ve­r­ach­t­en­den tocht door de brand­ing te maken en hem over­leeft, kri­jgt het meis­jes zi­jner keuze, ook al is het tegen den wil van haar oud­ers. Geen enkele Groen­lan­der waagt het tegen deze ongeschreven wet in te han­de­len.

Een dergelijke stor­ma­chtige verover­ing vormt de hoofd­scho­tel van de film « Palo's Huwelijk­sreis », 'het nage­laten meester­w­erk van Dr. Knud Kas­mussen, die, eve­nals de bovenge­noemde Groen­land-on­der­zoek­ers Nansen en We­gener, door den dood aan het leven on­trukt is. Hij kende het land en zijn be­won­ers het best van alle Eu­ro­pea­nen.

MAI­SON — HUIS

Jules Peeters

14, rue Hou­blonnière - Ho­p­land, 14, AN­VERS — ANTWER­PEN

Fondée en Ges­ticht in 1870

tous

Tis­sus

apis

en tous gen­res

J. api­jten

in allen aard

St ffen

LINOLEUM

APOTHEEK - -DROGERIJ

«DE AREND 9

10, DE CON­INCK­PLEIN, 10

(hoek Van Artevelde­straat) TELE­FOON: 350.88 Vraagt het

«CA­CHET SPE­CIAL» on­feil­baar tegen hoofd­pijn, zenuw­pijn, enz.

PHAR­MA­CIE - DROGUERIE

10, PLACE DE CON­INCK, 10

(coin Rue Van Artevelde) TELE­PHONE: 350.88 De­man­dez le

«CA­CHET SPE­CIAL» in­fail­li­ble con­tre maux de tête, névral­gies, etc.

Mag­a­z­ijn van alle soorten gemaakte en onge­maakte (iOED­EREN. Groote keus van alle soorten Werkkie­len, Broeken, Over­als, lange gri­jze- en Kakhi-frakken.

Groote keus in KIND­SKO­R­VEN­GOED en BON­NETERIE.

Wed. A. Nie­mans-Van Riel

Lange Beeldekensstraat, 144

(nevens de Wet­straat) - Tele­foon 564.22

Dit huis heeft geen bi­jhuizen


GLOBE

Le Globe est une bois­son rafraîchissante d'une pureté et d'une fi­nesse in­com­pa­ra­bles.

Son goût ex­quis, son par­fum suave et sa déli­cieuse fraîcheur, lui ont valu

son

surnom —

L'AME DU CIT­RON

N don

UN GRAND FILAI DRA­MA­TIQUE j

entière­ment réalisé dans l'Atlas /Maro­cain (

PAR

Jean Benoit LEVY et Ylarie EP­STEIN

Musique d'AL­BERT WOLF I Ime PRIX DU FILM FRANÇAIS


LES FILMS QUE VOUS VER­REZ BI­EN­TOT SUR NOTRE ECRAN

»Si­mone BERRIAU Camille BERT

DANS LE GRAND FILM

Réalisé par JEAN BENOIT LEVY et MARIE EP­STEIN

Aladeleine SORIA Lu­cien BAROUX Ro­sine DEREAN

Maître BOL­BEC

et son MARI

KAYAK a

GRAND DRAME GROEN­LANDAIS de KNUD RAS­MUSSEN

Rien que des Succès!!

Drukkerij De Vos-Van Kleef, Rood­e­straat, 44, Antwer­pen.

AUX FORGES DE VUL­CAIN

Flo­rent Ver­strepen

Huis ges­ticht in 1793

St.​Jacobs­markt, 97, Antwer­pen Tele­foon: 214.73 - Han­del­sreg. 424

Al­ge­meen verdeeler voor Antwer­pen der ver­maarde vul­haar­den « RECORD » der Fab­rieken «Les Fonderies Brux­el­loises»

KACHELS

CUISINIEREN

GASVUREN

GEREED­SCHAP­PEN voor alle stie­len en voor liefheb­bers. Ijz­er­waren en Kop­er­w­erk voor bouwen. Huishoudar­tike­len. — Hofmeube­len.

Lii Fils Iffl-FIM

Société Anonyme Belge BRUX­ELLES

Couleurs. — Emaux. — Ver­nis.

Seuls fab­ri­cants de la véri­ta­ble

” FER­RI­LiNE ”

VOY­AGES

WIRTZ

AN­VERS


TS

HOMMES-JE­UNES GENS - EN­FANTS

Off­set ErDESMET rue des V/aP­Pons 14*16 An­vers. TeP*. 209.05

COIN

La mai­son qui in­spire con­fi­ance