TK'S ƒ

Off­set. Fr DE SMET. rue des­Waf­foms 14- 16. Anvers Tef: 209.05

Een SPE­CIA­LIST

sinds 1907

VOOR: Onder­ne­ming Onder­koud Hers­tel­ling "V ermeu­wing

VAN

DAKEN

TORENS, N SCHA­LIËN

I Fr. Dol­feyn

ANT­WERPSCHE TEL.993.27 ATT„r orvr. STEEN­WEG, 274 —mmiGU UL - LUU

ATE­LIERS DE CONSTRUC­TIONS METAL­LIQUES

Pierre MEEUWS

Tel. 555.38

ANVERS 15-17, Rue de la Consti­tu­tion

CHAS­SIS METAL­LIQUES

FER­RON­NE­RIES D’ART

CHAR­PENTES

PRO­GRAMME! 9 SPE­BL­WI­J­ZER

Ven­dredi

Vri­j­dag

4 Samedi Zater­dag

Dimanche fl Lundi Zon­dag Maan­dag

Jeudi

Don­der­dag

jan­vier -| (YXC

Januari

! 1. Eclair-Jour­nal

Actua­li­tés sonores

I 2. MUSIC-HALL

î attrac­tion

1. Eclair-Nieuws­be­rich­ten

Aktua­li­tei­ten op den klank­film

2. MUSIC-HALL

attrac­tie

3 PRIN­CESSE CZAR­DAS 3. CZAR­DAS VORS­TIN

d’après l’opé­rette de naar de ope­rette van

E. KAL­MAN

DRA­MA­TIS PER­SONÆ

Syl­via Varesco . . . Mar­tha EGGERTH.

Edwin . . . Hans SOHN K ER.

Boni . . . Paul KEMP.

Feri Bazi

La Com­tesse Stasi . . . Inge LIST.

La Prin­cesse de Wey­ler­sheim ... Ida WUEST.

Le Prince

L’Im­pre­sa­rio . . . . Edwin JUER­GEN­SEN.

Le Colo­nel . . . Hans JUN­KER­MANN.

Le Regis­seur . . . Andor HELT A I.

S. A. Anciens Eta­blis­se­ments D. SCHAM­ROTH

— PEL­LE­TE­RIE —

FOUR­RURES D’ORI­GINE - REPA­RA­TIONS — TRANS­FOR­MA­TIONS

Rue Simons, 10, Anvers. Télé­phone : 394.46.

PRIN­CESSE CZAR­DAS

A Buda­pest, le vieux comte Feri Bazi est un habi­tué de l’Qr­phéum, café chan­tant où tout lui rap­pelle sa jeu­nesse et l’époque de son mariage avec Mathilde Kugler, alors grande divette de l'éta­blis­se­ment. Celle-ci l’a d’ailleurs aban­donné et le comte se console en pro­té­geant pater­nel­le­ment les petites dan-deuses de la troupe de FOr­phéum dont Syl­via Varesco, sur­nom­mée la « Prin­cesse Czar­das » est l’étoile adu­lée du public.

Parmi les plus fer­vents admi­ra­teurs de la jeune femme se trouve le jeune vicomte Boni qui accable Syl­via de pro­tes­ta­tions amou­reuses dont elle ne fait que rire. Boni a pour ami le Prince Edwin Wey­ler­sheim, frin­gant offi­cier des hus­sards qui s’éprend de Syl­via, séduite, elle aussi, par la pres­tance du jeune homme.

Cette aven­ture n’est pas faite pour plaire au com­man­dant d’Ed­win, d'au­tant plus que le prince est fiancé à Vienne à la com­tesse Stasi pour laquelle il n éprouve aucun sen­ti­ment.

A Vienne, le Prince Wey­ler­sheim -tenu au cou­rant des esca­pades de son fils, décide d’al­ler à Buda­pest mettre Edwin à la rai­son.

A son arri­vée, il ren­contre chez le vicomte Boni, Syl­via, qu’il prend pour la

vicom­tesse et qui n’ose le détrom­per. Syl­via apprend ainsi qu’Ed­win est fiancé et que ses parents sont déci­dés à mettre fin par tous les moyens à sa liai­son avec la Prin­cesse Czar­das.

Syl­via demande conseil au Comte Féri Bazi; elle aime Edwin mais ne veut pas bri­ser son ave­nir car jamais le Prince n’ac­cep­tera que son fils épouse une chan­teuse de café-concert. Que faire? Oh lui pro­pose un enga­ge­ment en Amé­rique. Elle accep­tera et cette sépa­ra­tion mar­quera la fin de ses amours avec Edwin.

Edwin à la nou­velle du départ de Syl- t via, pense que celle-ci l’aban­donne et il j est prêt à se sou­mettre aux désirs de ses parents qui veulent lui faire épou­ser le plus tôt pos­sible la Com­tesse Stasi.

Mais la Com­tesse a changé d'avis. File est tom­bée amou­reuse de Boni et tous les deux s’en­fuient sous un dégui­se­ment.

De son côté le Comte Féri Bazi a reconnu dans la Prin­cesse Wey­ler­sheim, Mathilde Kugler, son ancienne femme! j En sou­ve­nir de sa jeu­nesse tumul­tueuse et du pré­cé­dent créé par son propre mariage, elle accor­dera son consen­te­ment et le Prince Edwin Wey­ler­sheim pourra ainsi épou­ser la Prin­cesse... Czar­das!

TAVERNE DU

Paon Royal

ANGLAISES

SPÉ­CIA­LITÉ DE

VIEUX PALE-ALE

UN VRAI BIJOU!

QUI REJOUIRA LES GENS DE GOUT

C’est aussi un récep­teur de qua­lité par­faite

41, rue du Midi, 41. BRUXELLES

POUR LE GROS:

ROTHER­MEL COR­PO­RA­TIONS.

CZAR­DAS VORS­TIN

Buda­pest... de oude graaf Feri Bazi is een vaste klant van het Orpheum, tin­gel­tan­gel, waar alles hem zijne jeugd herin­nert en den tijd van zijn huwe­lijk met Mathilde Kugler, de toen­ma­lige eerste zan­geres der inrich­ting. Deze heeft hem ech­ter ver­la­ten en de graaf troost zich met op vader­lijke wijze de dan­se­resjes van het Orpheum te bes­cher­men waar­van Syl­via Varesco, bij­ge­naamd Czar­das vors­tin, de door het publiek veraf­goodde ster is.

Tus­schen de ijve­rig­ste aan­bid­ders van het meisje is de jonge burg­graaf Boni, welke Syl­via overs­telpt met lief­des­verk­la­rin­gen, waar­mede deze enkel lacht. Boni heeft als vriend Prins Edwin W'ey­lers-heim, schit­te­rend offi­cier der Huza­ren, welke ver­liefd wordt op Syl­via die ook niet onge­voe­lig bli­jft voor den schoo­nen jon­ge­ling.

Dit avon­tuur is niet naar den zin van Edwin’s kom­man­dant, des te meer daar de prins te Wee­nen ver­loofd is met gra­vin Stasi, voor welke hij ech­ter niets gevoelt.

Te Wee­nen wordt Prins Wey­ler­sheim op de hoogte gehou­den van de han­dels­wi­jze van zijn zoon en bes­luit naar Buda­pest te komen om Edwin de les te spel­len.

Bij burg­graaf Boni aan­ge­ko­men, ont­moet hij Syl­via die hij voor de burg­gra­vin

neemt en deze durft hem niet ont­goo­che­len. Zoo ver­neemt Syl­via dat Edwin ver­loofd is en dat zijne ouders vast bes­lo­ten zijn door alle mid­de­len een einde te stel­len aan zijn min­ne­han­del met de Czar­das-vors­tin.

Syl­via vraagt raad aan graaf Feri Bazi; zij bemint Edwin, maar wil dezes toe­komst niet bre­ken want nooit zal de prins toe­la­ten dat zijn zoon eene kof­fie­huis­dan­seres huwt. Wat te doen? Men stelt haar eene ver­bin­te­nis voor in Ame­rika. Zij neemt aan en deze schei­ding zal het einde zijn harer liefde voor Edwin.

Bij het ver­ne­men van Syl­via’s ver­trek denkt Edwin dat zij hem ver­laat en hij is bereid zich te onder­wer­pen aan den wil zij­ner ouders, welke hem zoo spoe­dig moge­lijk aan gra­vin Stasi willen uithu­we­lij­ken.

Maar de gra­vin is van gedacht veran­derd. Zij is ver­liefd gewor­den op Boni en bei­den ontv­luch­ten.

Van zij­nen kant herkent graaf Feri Bazi in de prinses Wey­ler­sheim zijne vroe­gere ccht­ge­noote Mathilde Kugler. Onder de herin­ne­ring harer veel­be­wo­gen jeugd en het voor­gaande, door haar daar­ges­teld, zal zij hare toes­tem­ming geven en Prins Edwin Wey­ler­sheim zal dus de Czar­das-vors­tin kun­nen huwen.

CZAR­DAS

Zooals de wereld der ideeën zich veran­dert in den loop der tij­den, zoo veran­dert ook de volks­dans. Gezel­schaps­dans of kunst­dan­sen wor­te­len tens­lotte altijd in den volks­dans, die immers een gevolg is van den drang om het lichaam rhyth­misch te bewe­gen. De zucht daar­toe is ech­ter in wezen zeer beïnv­loed door het heele gees­tes­le­ven van een bepaald tijd­perk en door het karak­ter van het land. De zwaar­moe­dige Noor­der­ling uit het woeste land­schap danst anders dan de mensch uit het zon­nige zui­den, de Noor danst anders dan de Ita­liaan. Dte Vlaamsche boer uit den tijd van Rem­brandt en Rubens danste plomp en zwaar; de dans van de mid­de­leeu­wen ten tijde van de min­ne­zan­gers was de bezie! de bewe­ging, die behoorde bij het zin­gen der lie­fe­lijke reien. Dé sti­jve dracht der barok was een voor­waarde voor een sti­j­ven dans naar alle regels van de strenge hofe­ti­kette. De gra­cieuze tijd van de rococo schiep den licht bewo­gen dans van de schoone betoo­ve­rende vrou­wen in hoe­pel­rok, met hoog­ge­hakte schoentjes, van de ele­gante lachende cava­liers in kleu­rige zij­den galak­lee­ren met kan­ten jabot, witte pruik en een sier­lij­ken zil­ve­ren degen.

Zoo heeft iedere tijd en ieder volk zijn karak­ter­dans. Het Fransche hof danst de vroo­lijke doch plechts­ta­tige sara­bande, een oors­pron­ke­lijk Spaansche dans, met def­tige pas­sen en vele figu­ren, iet­wat gelij­kend op de moderne polo­naise. Men danste in 1' ran­krijk ook de oors­pron­ke­lijk Ita­liaansche pavane, een soort gesty­leerde rei­dans, waa­rop een wat leven­di­ger nadans, de sal­ta­rello, volgde, en de vroo­lijke vlugge uit Enge­land komende gigue. In de stor­mach­tige tij­den der revo­lu­tie ech­ter

gaf de wilde car­ma­gnole uiting aan wat er in de men­schen leefde. Spanje kent den lang­za­men fan­dango en de door het klep­pe­ren der cas­ta­gnet­ten bege­leide leven­dige segnu­dilla, ook boléro genaamd. De Ita­liaan danst bij de tam­boe­rijn de zeer snelle taran­tella. D'e Rus den wil­den kasàk en de Fooi de vurige kra­ko­viak. De Han­gaar ech­ter danst den czar­das, den dans die in rythme en muziek ove­reen­komt met het land­schap en den volk­saard.

Het Hon­gaarsche lage land strekt zich ver uit, het is het eigen­lijke Neder-Honga-rije in de wijde vlak­ten aan de Theiss. Hier ligt de kale steppe van de poesta, het Pan­no­nië uit den tijd der Romei­nen, thans weer vero­verd door den boe­rens­tand. Lan­gen tijd ech­ter was het slechts step­pe­land, nadat het door de uit Azië komende Magya­ren was vero­verd en ver­woest. Tegen­woor­dig is de Hon­gaar een ijve­rig land­bou­wer, doch hij ver­waar­loost ook niet zijn vee­teelt, iets wat nog stamt van zijn noma­den-voor­va­de­ren. Vóór alles houdt de Hon­gaar van het paard en hij is ook altijd een goed rui­ter geble­ven. Al zijn ook thans groote uit­ges­trek­the­den bebouwd, de poesta met haar wijde boom-looze ver­ten biedt hem toch altijd nog de gele­gen­heid tot een uit­ge­breide paar­den­fok­ke­rij en een aan­ge­naam, vroo­lijk rui­ter-leven. Rui­ter­vol­ken zijn mees­tal trotsch van aard, edel­moe­dig, rid­der­lijk, sterk in haat en sterk in liefde, warm­bloe­dig in vreugde en ook in smart, en... oprechte vrien­den!

Zooals de wijde, open vlakte vrij en frank maakt in den­ken en gevoe­len, zoo maakt zij ook diep­zin­nig en droo­me­rig, ja zelfs melan­cho­liek. Men ziet op de wijde poesta slechts hier en daar een enkel dorp.

ÉCO­NO­MIE,

Hygiène, Confort,

avec les

RADIA­TEURS “infill” CHAU­DIÈRES lUL/iL

pour

CHAUF­FAGE CEN­TRAL

par Eau chaude ou par Vapeur.

Deman­dez la Bro­chure spé­ciale envoyée franco sur demande.

Chauf­fage cen­tral

Dis­tri­bu­tion d’eau chaude

Ins­tal­la­tions

sani­taires

Louis VERAN­NE­MAN

43, Rue du Pavillon

ANVERS

TéL 557.45

Chau­dière “ Idéal Clas­sic ”

BES­PARI NG, GEZOND­HEID en BEHAA­GLIJ­KHEID

zijn U ver­ze­kert

door de

Cen­trale Ver­war­ming

mei

Radia­to­ren en Ketel

“ IDEAL CLAS­SIC

Vraagt het uit­leg­boekje, dat U kos­te­loos zal toe­ge­zon­den wor­den, aan

Louis VERAN­NE­MAN

43, Vlag­straat, Ant­wer­pen

TELE­FOON 557.45

Guin­ness

vous fera du bien

dik­wi­jls ver in den omtrek niets meer dan een een­zame her­der­shut met een water­put en een kudde, of op de kale heide van Debre­cen of Kecs­ke­mét een ver­la­ten her­berg. De roman­tiek van deze streek gebruikt Nico­laus Lenau als toev­lucht­soord van bru­tale rebel­len tegen het gezag, waar zij voor wei­nige uren bij wijn en dans het drei­gend gevaar van de hen ver­vol­gende huza­ren ver­ge­ten.

« Die Dir­nen waren frisch und jung Und hat­ten schlanke Lei­ber,

Gar frisch im D're­hen, rasch im Sprung. Die Bur­schen waren — Räuber. »

Hier in de poesta leeft met al zijn lief en leed de csi­kos, de her­der. Hier is hij vrij, zooals hij het zich wen­scht. Hier zingt hij zijn zwaar­moe­dige oude volks­lie­de­ren en hier danst hij zijn dans, den czâr­dâs, waa­rin het diepste van zijn aard tot uit­druk­king komt; die aard, die vrij is van iedere min­der­waar­di­gheid, ver­vuld van ede­len, moe­di­gen trots, van gra­tie, smaak en van een aan vurig tem­pe­rament gepaarde waar­di­gheid. Hij bes­peelt zijn ins­tru­men­ten mees­ter­lijk.

D:e viool_ snikt in smart en juicht in de grootste vreugde, bege­leid door den dof­fen, inge­hou­den toon van de echt Hon-gaarsche won­der­lijke cim­baal. Zijn muziek heeft een geheel eigen aard, zooals zijn geheele wezen, nu eens vroo­lijk en gemoe­de­lijk, dan weer zwaar­moe­dig en kla­gend en plot­se­ling veran­de­rend in wilde, ontem­bare vreugde. Dfeze muziek is onge­meen rhyth­misch en zeer afwis­se­lend. voort­schri­j­dend in wilde, lange pas­sages om plot­se­ling af te bre­ken in over­ma­tig lange pauzes, sin­co­pisch, ver­ras­send wis­se­lend in maat en plot­se­ling geheel onver­wachts, dik­wi­jls met een dub­bels­lag ein­di­gend.

Zooals de eigen­lijke Hon­ga­ren spe­len ook de Hon­gaarsche zigeu­ners. Bei­der

muziek is na ver­want aan elkan­der en aan de Turksche muziek. Dat komt tot uiting in de his­to­rische hel­den-lie­de­ren van de Hon­ga­ren en Tur­ken, die immers bei­den van één stam zijn, als Turk­tar­ta­ren, en ook zeer bij­zon­der in hun overv­loeiend vroo­lijke en toch ook zoo treu­rige volks­lie­de­ren. « Komm Czi­gany, spiel mir was vor... » luidt hef bekende lied uit de ope­rette van Kal­man, « Gräfin Mia­riza », dat als echte Hon­gaarsche muziek kan gel­den.

Er klinkt een lach in deze zwaar­moe­dige, gedra­gen en toch ook krach­tige melo­die, tege­lij­ker­tijd ech­ter een schreien, zooals ook lachen en schreien tege­lijk klin­ken in de muziek van de beroemd­ste ope­rette van Kal­man « Die Czâr­dâsfürs­tin ».

« Jaj, maman, Bru­de­rherz, kauf mir die

Was soll ich denn mit dem lum­pi­gen Geld? Wer weiss, ob mor­gen noch der Glo­bus

[sich dreht, j

Viel­leicht ist es dann zu spät. » j

Uit de oude Hon­gaarsche volks­lie­de­ren j heb­ben zich de menig­vul­dige bege­lei­den- j de melo­dieën van den Czâr­dâs ont­wik- s keld, wijsjes met trillers en slee­pende I tonen, cadan­sen en dub­bels­la­gen en de j I geheele snel wis­se­lende manier van be- 1! wegen. Zoo is de czâr­dâs ook een zeer j leven­dige dans, een tweek­warts-maat, j zeer ges­chikt voor een solo-uit­voe­ring van een lenig dan­sers­paar, voor den ech­ten onver­val­sch­ten csi­kos en zijn meisje. D(e czâr­dâs eischt een niet te streng vol­gen van bepaalde pas­sen en figu­ren, hij staat den dan­sers juist vri­j­heid toe voor hun eigen per­soon­lijke uit­beel­ding, zooals de stem­ming van het oogen­blik hun die ingeeft. Alleen het rhythme moet bewaard bli­j­ven, en zoo danst de csi­kos den czâr­dâs uit eigen erva­ring, bege­leid en aan­ge­vuurd door de muzi­kan­ten, die zich van hun kant aan­pas­sen aan de dan­sers. Lang-

KATE

NAGY

JEAN PIERRE AUMONT

daijs

UN JOUR VIEN­DRA

ENFANTS

Un film d’une for­mule ori­gi­nale et nou­velle

Une musique à suc­cès.

Un dis­tri­bu­tion écla­tante

ENFANTS

Zaam zet de czar­das in met gra­cieuze, steeds gere­ser­veerde bewe­gin­gen voor de « Lassu » genaamde muziek van het eerste deel. Lang­za­me­rhand ech­ter wor­den het tempo en de bewe­gin­gen opge­voerd. Naar­mate het bloed war­mer wordt, wordt de dans steeds leven­di­ger. Dte dan­sers wor­den geest­drif­tig en dit open­baart zich in den karak­te­ris­tie­ken stoot met hie­len en tee­nen, in het stam­pen en laten klep­pe­ren van de spo­ren bij het tegen elkaar slaan der voe­ten. De han­den slaan van ach­te­ren op den plat­ten, zwar­ten, met lin­ten ver­sier­den hoed; de witte, met franje en kleu­rige zoo­men gegar­nierde korte rok van de dan­seres en de even­zoo ver­sierde witte, wij­den knie­broek van den dan­ser zwie­ren boven de hooge laar­zen. Het rhythme wordt steeds wil­der, en steeds vuri­ger klin­ken de viool en de cim­baal onder de vroo­lijke uitroe­pen der toes­chou­wers bij het snelle tweede deel, dat «friss» of « friska » wordt genoemd, tot­dat een razende wer­ve­ling aan muziek en dans het einde brengt. Dat is het levens­ge­trouwe beeld van den czâr­dâs, zooals hij wordt

gedanst in de poesta, in den nacht bij het laaiende vuur, en bij den heer­lij­ken wit­ten tokayer-wijn. Hier slaat het heete Honga-ren­bloed volle, leven­dige accoor­den aan. Daar klin­ken de volks­wi­jsjes van smart en liefde, als de csi­kos zegt « Sze­ret­lek », d. w. z. « ik bemin u ». D'aar klin­ken ook de oude trotsche lie­de­ren van de Racoczy en de andere hel­den uit ouden tijd.

« Lass die Geige wil­der sin­gen,

Wil­der schlag das Cim­bal du!

Ruft der Wer­ber, und es klin­gen Seine Spo­ren hell dazu.

Dter Zigeu­ner hört’s, und vol­ler Wölkt sein Mund der Pfeife D'ampf, Lau­ter immer, immer tol­ler Braust der Ins­tru­mente Kampf.

Braust die alte Hel­den­weise,

Die vor Zei­ten schon mit Macht Frische Kna­ben, welke Greise Hin­zog in die Tür­ken­schlacht)).

A. A. HOLLÄNDER.

Ate­liers ” N FJ O R EC”

Bre­vet N° 403.809 — Société ano­nyme -- Tél. N° 270.59

RUE VEKE, 29-31, ANVERS

MOTIFS LUMI­NEUX AU NÉON

Fabri­ca­tion — Loca­tion -— Répa­ra­tions — Entre­tien.

. SEULS FABRI­CANTS A ANVERS

Cho­co­lat

JtTar­ton­gin

le meilleur

Société Ano­nyme

Longue rue des Images, 264

ANVERS

TELE­PHONE: 570.40

Tous com­bus­tibles de qua­lité des poids garan­tis

Four­nis­seurs au Jar­din Zoo­lo­gique des Bri­quettes « FER­MOUL H P. » des Char­bon­nages d’Hen­sies-Pom­me­roeul.

Arri­vages régu­liers par eau

Stocks per­ma­nents de Bri­quettes « FER­MOUL H.P. »

ZIET NAAR ONZE

LUCH­TERS

LAM­PEN

WAND­LICH­TEN

THEO COR­LUY

23, OMME­GANCKS­TRAÄT, 23 Tele­foon: 307,11 - ANT­WER­PEN

L eaiz

Cor­rige les écarts de régime

"DIE CZARD ASFÜRS­TIN"

Met Mar­tha Eggerth en Hans Söhnkßr in de hoof­drol­len

De fil­min­dus­trie, ges­choold aan de eco­no­mische en artis­tieke erva­rin­gen der prak­tijk, onder­scheidt zich in de din­gen van het dage­lijksche leven door twee ver­schi­j­ning­svor­men: din­gen, die ges­chikt zijn om ver­filmd te wor­den en din­gen, waar­van de eige­naar­di­gheid van de mate­rie een ver­fil­ming uits­luit. Mié­nig onder­werp, dat ges­chikt scheen voor ver­fil­ming, bleek post fes­tum onmoge.ijk te zijn, en een ander onder­werp, dat schi­jn­baar in geen enkel opzicht fil­mische moge­lij­khe­den bood, werd wan­neer moe­dige man­nen het dan toch ris­keer­den, 'n gewel­dig succes. Wan­neer bij­voor­beeld film­dra­ma­tur­gen, manu rcrip­ten­schri­j­vers en regis­seurs in het uit­ge­breide kader der ope­rette-lit­te­ra­tuur naar the­ma’s zoe­ken is het resul­taat mees­tal schraal. Ope­ret­ten ver­fil­men is nooit mak­ke­lijk en menig­maal schi­jnt het wer­ke­lijk een­vou­di­ger, een film in een ope­rette te veran­de­ren, dan een ope­rette, in milieu, han­de­ling en muziek geheel aan

de prin­cipes van het too­neel onder­wor­pen, tot een ges­chikt draai­boek om te vor­men. Toen acht­tien jaar gele­den, mid­den in den oor­log, « Die Czar­dasfürs­tin », bekroond door den bij­val van het Ween-

Sfr

sehe, Ber­li­jnsche en Bbe­da­pestsche publiek, het sen­sa­tio­neel­ste ope­rette-succes na Léhar’s « Vroo­lijke Weeuwtje » werd en, na het slui­ten van den vrede, in een onge­ken­den zege­tocht de geheele wereld vero­verde, werd het den vak­lie­den direct dui­de­lijk, dat deze dra­ma­tisch boeiende han­de­ling, waa­rin ook de komische noot niet ont­brak, alle voor­waar­den voor een film van een bij­zon­dere eige­naar­di­gheid bevat. Wat zou ech­ter een Czar­dasfürs­tin zon­der czar­das zijn, waar­van de pak­kende en zin­nen-prik­ke­lende rhyth­men met het milieu en de stof van de han­de­ling, in dit geval de poesta-lucht en Hon­gaarsche lief­des­za­li­gheid, één geheel moes­ten vor­men? Natuur­lijk moest dus elk plan om de sçhoone Sylva Varescu en haar part­ners den weg tot het witte doek te effe­nen, op de tech­nische onmo­ge­lij­kheid stran­den, het meest suc­ces­volle wapen van dit mees­ter­werk, de muziek, in de film te plaat­sen. Nu de rijke mid­de­len der acous­tische film­tech­niek de geheele weer­gave van deze door een zeld­zame hoe­veel­heid schla­gers en schit­te­rende gezan­gen door­we­ven ope­rette in de film­taal toes­taan, ver­won­dert men er zich eigen­lijk over, dat dit al niet eer­der is gebeurd.

Welke filimsche pers­pec­tie­ven bie­den alleen al de sce­nische gege­vens!? Hoe zal

men al den ach­ter­grond, zooals het « Orpheum » te Boe­da­pest, op het too­neel aan één enkele kamer gebon­den, tot in een hon­derd­vou­dige varia­tie kun­nen uit­bui­ten, het publiek de betoo­ve­ring van het Hon­gaarsche land­schap laten rond­gaan. Hon­ga­rije met zijn roman­tische vlak­ten, de ber­gen en wou­den en scherp gekruide atmos­feer van het Oos­ten­rijksche hotel­le­ven tot heele series van vroo­lijke milieu-stu­dies kun­nen uit­brei­den? Wer­ke­lijk, deze mate­rie, gedrenkt in papri­ka­sap en tege­lij­ker­tijd door­waaid van de Weensche Heu­ri­gen­lucht, schreeuwt er gewoon naar om ver­filmd te wor­den, ja, ze eischt het!

Oude melo­dieën en teks­ten: « Die

Mädis, die M’ädis, die Mädis vom Chan­tant», « Mlädchen gibt es wun­der­feine, doch wer liebt, der sieht nu eine... » zij zul­len wede­rom in de geheele wereld

wor­den gezon­gen «Die Czar­dasfürs­tin»

is ver­filmd. Een oude wensch der vrien­den dezer ope­rette, in haar wer­ve­lende eige­naar­di­gheid, bijna een klas­siek type van dit kunst­genre, wordt ver­vuld en mïl-lioe­nen, die over de geheele wereld dit werk zagen en hoor­den, roe­pen in bli­jde afwach­ting Sylva, dn vuri­gen jeune pre­mier en de geheele vroo­lijke cote­rie toe: Voors­poe­dige reis en tot weer­ziens!

MAI­SON — HUIS

Jules Pee­ters

14, rue Hou­blon­nière - Hopland, 14, ANVERS — ANT­WER­PEN

Fon­dée en Qes­ticht in

1870

tou

Tis­sus

apis

en tous genres

J- api­j­ten

in allen aard

Stof­fen

LINO­LEUM

APO­THEEK - -DRO­GE­RIJ

c< DE AREND

10, DE CONINCK­PLEIN, 10

(hoek Van Arte­vel­des­traat) TELE­FOON: 350.88 Vraagt het

«CACHET SPE­CIAL» onfeil­baar tegen hoofd­pijn, zenuw­pijn, enz.

PHAR­MA­CIE - DRO­GUE­RIE

4 L'AIGLE »

10, PLACE DE CON1NCK, 10

(coin Rue Van Arte­velde) TELE­PHONE: 350.88 Deman­dez le

«CACHET SPE­CIAL» infaillible contre maux de tête, névral­gies, etc.

Maga­zijn van alle soor­ten gemaakte en onge­maakte GOE­DE­REN. Groote keus van alle soor­ten Werk­kie­len, Broe­ken, Ove­rals, lange gri­jze- en Kakhi-frak­ken.

Groote keus in KIND­SKOR­VEN­GOED en BON­NE­TE­RIE.

Wed. A Nie­mans-Van Riel

Lange Beel­de­kenss­traat, 144

(nevens de Wets­traat) — Tele­foon 564.22

Dit huis heeft geen bij­hui­zen

GLOBE

Le Globe est une bois­son rafraî­chis­sante d'une pureté et d’une finesse incom­pa­rables.

Son goût exquis, son par­fum suave et sa déli­cieuse fraî­cheur, lui ont valu son sur­nom —

L'AME DU CITRON

PRO­CHAI­NE­MENT

BRI­GITTE HELM - JEAN MURAT

dans la grande super­pro­duc­tion

LE SECRET DLS WORON­ZEFF

Le Cinéma

Le gou­ver­ne­ment fran­çais vient de dépo­ser sur le bureau de la Chambre deux pro­jets des­ti­nés à venir en aide à l’in­dus­trie du spec­tacle. Le pre­mier concerne exclu­si­ve­ment les ciné­mas, le second étant rela­tif au droit des pauvres gre­vant tous les spec­tacles.

Il s’agit en l'oc­cu­rence, d’une réduc­tion de 20% en moyenne des taux actuels de la taxe d’Etat sur les recettes. Le taux maxi­mum qui était de 25% est réduit à 20% et une réduc­tion pro­por­tion­nelle est consen­tie pour les paliers inter­mé­diaires.

D’autre part, en vue d’amé­lio­rer la qua­lité des films, le pro­jet pré­voit l’in­ter­dic­tion de la loca­tion des films en bloc et à l’aveugle. Ces pra­tiques sont très pré­ju­di­ciables aux inté­rêts de l’in­dus­trie ciné­ma­to­gra­phique tout entière et en par­ti­cu­lier, à ceux des exploi­tants de salles. E,n effet, ceux-ci sont contraints, le plus sou­vent, pour obte­nir la loca­tion d’un bon film, de trai­ter en même temps pour une série de films qui ne sont même pas tour­nés et dont ils ignorent, par consé­quent, la valeur com­mer­ciale.

L’Em­pire, le fameux music-hall, vient de rou­vrir ses portes après un long silence. La nou­velle for­mule com­porte un spec­tacle mixte et les ama­teurs de cinéma, de cirque, de tour de chant et de numé­ros de caba­ret ou de music-hall, y trou­ve­ront leur compte.

Le met­teur en scène Far­kas réa­li­sera les ver­sions fran­çaise et alle­mande de « Varié­tés », que E. A. Dbpont tourna jadis avec Lya de Putti et Emil Jan­nings. Les acteurs déjà dési­gnés sont Anna­bella, Pierre Blan­char et Hans Albers.

à l'Etran­ger

Conrad Veidt, pres­senti par le D[r Robert Wiene, pour reprendre le rôle du som­nam­bule Cesare, dans la nou­velle ver­sion du « Cabi­net du D'oc­teur Cali­gari », s’est récusé en expli­quant qu’il n’était plus l’homme de ce rôle. Dans la lettre qu’il adressa d Angle­terre, au réa­li­sa­teur, il dit notam­ment: «...​le per­son­nage de Cesare est aujourd hui très loin de moi. Quand je l’ai créé, j’étais un jeune homme. Dte­puis, je me suis marié, j ai des enfants. Je joue au golf tous les matins. Je suis devenu un bour­geois. Je ne sens plus de la même manière»...

La pro­duc­tion amé­ri­caine menace de prendre un carac­tère poli­tique qu elle n’a jamais eu jusqu ici, par suite de 1 entrée de William Ran­dolph Hearts dans les affaires de la War­ner. Il s’agi­rait d’une oppo­si­tion très nette des démo­crates aux répu­bli­cains, la trêve poli­tique de Hol­ly­wood n étant plus garan­tie par la pré­sence du démo­crate Hearst dans les stu­dios répu­bli­cains de la ML G:. M,.

Le « Ber­li­ner Tage­blat » annonce que Greta Garbo aurait décidé de renon­cer au cinéma et de faire très pro­chai­ne­ment ses débuts sur la scène.

La grande artiste ferait en ce moment route vers la Suède. Elle aurait, de plus, chargé un homme de confiance de négo­cier l’achat d’une des plus grandes salles de spec­tacles de Stock­holm (L’Au­di­to­rium) . Les pour­par­lers enga­gés dans ce sens depuis quelque temps seraient sur le point d’abou­tir.

Greta Garbo se pro­dui­rait pour com­men­cer dans des pièces de Strind­berg.

rogra­Rim.e UO

BON

AVAN OSTAK

La mai­son qui ins­pire confiance

HOMMES -JEUNES GENS - ENFANTS

Ojj­set FnDES­MET. rue des Waf­Pons 14-16 Anvers. TeP: 269.05