Programme de 18 à 24 mars 1932



Livret de programme

Source: FelixArchief no. 1968#754

Ce texte a été généré automatiquement sur la base des pages numérisées, en utilisant la technologie ROC. En raison des polices de caractères historiques utilisées dans les livrets de programmes, les résultats ne sont pas sans fautes.

Consultez les images de ce livret de programme


Vri­j­dag

Zater­dag

1. Eclair "Jour­nal

Actua­li­tés sonores

2. Les Indes fas­ci­na­trices

Docu­men­taire du ser­vice scien­ti­fique de l’U. F. A.

ENTR'ACTb

Pro­gramme 29 Speel­wi­j­zer

* Q Dimanche Lundi r\-| Jeudi

XV Zon­dag Mfinn­rian

Ven­dredi -| o Samedi -|Q Dimanche r*/"* Lundi

Xw Zater­dan XV Zon­dao Maan­dag Don­der­dag

f\A mars Maart

1. Eclair­Nieuws­be­rich­ten

Aktua­li­tei­tèn óp dén klank­film '

2. Fas­ci­nee­rend Indië

Doku­men­ta­rische film van de kul­tuia­raf­dee­ling der U. F. A.

POOS

Pen­dant l'en­tr’acte - Audi­tion de disques Tij­dens de poos - Uit­voe­ring van gram­mo­foonpl.

PÆF­j­LO­PHONE

RONNY

d'après l’opé­rette de naar de ope­rette van

EMME­RICH KAL­MAN

3. Le Petit Ecart

Grand film - Vau­de­ville musi­cal Scé­na­rio: Sce­na­rio :

Schün­zel & Press­bur­ger

Réa­li­sa­tion: Regie :

Rein­hold Schün­zel

En col­la­bo­ra­tion avec; in samen­wer­king met:

Henri Cho­mette

Dia­logues: Dia­lo­gen :

Raoul Plo­quin & Hen­ri­Cho­mette

Décors:

Herlth - Roh­rig

3. De Kleine Zijs­prong

Groot muziek-film­bli­js­pel Musique: Muziek :

Ralph Erwin Cou­plets: Koe­plet­ten :

André Mau­prey Prises de vues: Zi'chtöpna­men :

W. Brandes

Prises de sons: Too­nop­na­men :

Dr. Leist­ner

Scher­men:

Schlich­ting

DRA­MA­TIS PER­SONÆ

Mar­tial Epp­mann .... Lucien Baroux

August Becker . André Ber­ley

Jac­que­line Hel­ler Jeanne Boi­tel

Une diseuse Miss Dinah v

Un domes­tique. - Een knecht . Fer­nand Frey

Eona Becker Louise Lagrange

Un pia­niste - Een pia­nist . Pizani

Une clien­te' - Een kliente . . Odette Tala­zac

Ber­nard Hel­ler . .: Richard Willm


LE PETIT ECART

Ber­nard Hel­ler, avo­cat, et sa femme, la douce Jac­que­line, forment le ménage le plus uni. Mais voilà qu’un soir, au moment où Jac­que­line se pré­pare à se rendre chez le conseiller Epp-mann, où Ber­nard et elle sont invi­tés à dîner, Ber­nard rentre et, très contra­rié, lui annonce qu’il ne pourra l’ac­com­pa­gner: un ren­dez-vous de la der­nière heure avec un client en est la cause. La cause, ou plu­tôt le pré­texte, car en réa­lité Ber­nard doit retrou­ver, en cabi­net par­ti­cu­lier, une de ses anciennes maî­tresses, Lona Becker, qui est en butte aux menaces d’un maître-chan­teur et qui a imploré l’as­sis­tance du jeune avo­cat.

Or, un inci­dent télé­pho­nique a révélé à Jac­que­line la vérité sur les pré­ten­dues occu­pa­tions de Bèr­nard et, lorsque M. Hel­ler s’en va en la lais­sant seule, la jeune femme furieuse décide d’al­ler, elle aussi, s’amu­ser.

Pen­dant ce temps, le conseiller Mar­tial Epp­mann, céli­ba­taire un peu timide, attend ses invi­tés et s’étonne de leur retard. Sou­dain, le télé­phone reten­tit: C’est Jac­que­line qui, ayant oublié son argent à la mai­son, demande à Mar­tial de venir la tirer d’em­bar­ras dans la boîte de nuit où elle se trouve: «Le Petit Ecart». Ahuri, ne com­pre­nant rien à cela, Mar­tial se rend au « Petit Ecart » et là trouve Jac­que­line, déjà fort égayée par 1 absorp­tion d un cer­tain nombre de cock­tails. Entre-temps Ber­nard ne s’amuse pas du tout. Arrivé au ren­dez-vous que lui a fixé Lona Beckei, il a failli asso­mer le pia­niste de 1 éta­blis­se­ment; puis, après une heure pas­sée avec Lona, il a com­pris que cette his­toire de chan­tage était une pure inven­tion et il est parti, furieux d’avoir été joué par son ancienne amie. Mais celle-ci ne se tient pas

pour bat­tue. Elle se lance à ses trousses et voici le couple dans la rue, sous une pluie bat­tante, à la recherche d’un taxi.

A la même heure, Jac­que­line et Mar­tial sortent du «Petit Ecart» et la jeune femme se refu­sant à réin­té­grer le domi­cile conju­gal, Mar­tial, mal­gré ses scru­pules, accepte à contre-cœur de l'em­me­ner chez lui. Ils montent tous deux dans la voi­ture de Mar­tial et quelques minutes plus tard arrivent chez le conseiller, qui laisse son cabrio­let devant sa porte.

Or, Ber­nard et Lona, dans leurs péré­gri­na­tions sous l’averse tor­ren­tielle, aper­çoivent la voi­ture que Ber­nard connaît bien. «C’est le cabrio­let Mar­tial... sau­tons dedans! » Ils partent; Ber­nard, tou­jours furieux, se dis­pose à recon­duire Lona, quand, sur l'as­phalte glis­sant, la voi­ture qu'il conduit dérape et accroche une autre auto. Un double cri reten­tit: « Ma femme! — Mon Mari! ». En effet, le conduc­teur de la voi­ture accro­chée n’est autre que M. Becker, le mari de Lona et le client de Ber­nard. Ber­nard aus­si­tôt démarre, sans deman­der son reste, mais Becker a pu sai­sir au vol le numéro de la voi­ture “ accro­cheuse. Au pro­chain poste de police,’A il se fait don­ner l’adresse du pro­prié­taire-et, bien entendu, bon­dit chez... Mar­tial. Le mal­heu­reux conseiller voit arri­ver sou­dain chez lui, en pleine nuit, cet énergu-mène inconnu, qui l’ac­cuse d’avoir démoli sa voi­ture et qui lui réclame sa femme! Ahu­ris­se­ment de Mar­tial, menaces de l autre, qui ne quitte la place que contraint et forcé par le concierge.

Le len­de­main de cette nuit agi­tée, la situa­tion est la sui­vante: Ber­nard ignore où se trouve sa femme. Jac­que­line se réveille au domi­cile de Mar­tial, où elle a passé la nuit, et se rend compte enfin de l’im­pru­dence qu elle a com­mise. Becker se pré­sente chez Ber­nard et intro­duit une

LES BIÈRES POUR TOUS LES GOUTS:

PILS­NER URQUELL BOCK GRÜ­BER

SPA­TEN­BRAU

MUNICH

GUIN­NESS-STOUT

PALE-ALE

SCOTCH-ALE

SPÉ­CIA­LI­TÉS:

BUF­FET FROID

SALLES POUR BAN­QUETS


demande en divorce, en accu­sant Mar­tial. « u norme . lrnrnrK,

Et Mar­tial, arri­vant der­rière lui, annonce CHAN­SONS. LIE­DE­REN.

à Ber­nard qu’il, consi­dère Jac­que­line como u r n v i

r- ✓ • -n '1 •. Les i chan­sons Le 3 lie­de­ren van

me sa rran­cee, puisqu elle a passe la nuit £.j

sous son toit! Ber­nard, après avoir douté, r : _ „ .

, r mi / J crois que le suis un peu grise,

entre dans une tureur ter­rible et pre­pare r . . . a

i-i- j al tout quitte pour mon Amour,

son propre divorce. Tra-la-la,

Et voilà que l'ar­ri­vée de Jac­que­line me- musique de muziek van

hace d’en­ve­ni­mer encore la situa­tion. Elle Ralph Erwin.

et Benard se jettent à la tête de mutuels Sont en vente dans Zijn te koop in reproches d’in­fi­dé­lité. lasalle de zaal

Lona Becker, mena­cée de divorce par au prix de aan den prijs van

son mari, arrive à son tour, affo­lée, chez y-s' > piece fr. 8, elk

1 avo­cat, et est reçue par Jac­que­line, la- (y1311!; et P'ano) > (zang en kla­vier), |

quelle lui fait com­prendre çu’elle sait tout “s- A piece fr. 2, elk J

et qu’elle va dire la vérité à Becker; Lona | (chant seul). (zang alleen).

pro­teste de son inno­cence et de celle de jTi 7 7 p 7 TT

son com­pa­gnon noc­turne. A ce moment, Disques de gra­moph. Gram­mo­foon­pla­ten

Becker sur­vient et se trouve en pré­sence padî npuAWc

de sa femme et de Jac­que­line. Cette der­nière prend la parole: « M'. Becker, vous B. 17144

vous trom­pez; votre femme n’était pas Tra-la-la

cette nuit chez le conseiller Epp­mann. Je fox-trot

vais vous en four­nir la preuve! » Elle ap- exé­cuté uit­ge­voerd

pelle Epp­mann, qui atten­dait doci­le­ment par l’or­chestre door het orkest

dans 1 anti­chambre: «Mar­tial, dites-nous Dobri.

qui était chez vous cette nuit? ». Comme B 49029

Mar­tial refuse, elle lui enjoint de répon- Tra- la - la

dre. Et Mar­tial avoue: « C’était vous, Jac- avec met

que­line... » Sen­sa­tion! Mais la jeune fern- refrain alle­mand D'uitsch refrein

me conti­nue: « Quant à la per­sonne qui PQLYDQR

était auprès de Lona, au moment de l accro­chage, c’était moi! ». 522144

Ber­nard est entre dans la piece, sur ces y crois que jc guis un peu grige

der­meres paroles. 11 com­prend que Jac- chanté gezon­gen door

que­line, gene­reuse, n a pas voulu détruire ]ßanne Boi­tel

le toyer de Becker, lequel, de rait, n a PATI-Iit

plus qu’à pré­sen­ter ses excuses les plus i

plates à son épouse. X 94140

Lorsque tous sont sor­tis et qu'il ne reste 1' crois que je suis un peu grise

plus en pré­sence que Ber­nard et Jacque- chante P1 / gezon­gen dooi j

line, l’aven­ture ne tarde pas à se ter­mi­ner , Edmee Pauart |

par une brève hési­ta­tion et un long bai­ser. oprana de (van) „Opéra-Comique». j

CHAN­SONS. LIE­DE­REN.

Les 3 chan­sons De 3 lie­de­ren van du film den film

/’ crois que je suis un peu grise, J’ai tout quitté pour mon Amour, Tra - la - la, musique de muziek van

Ralph Erwin.

Sont en vente dans Zijn te koop in

de zaal

la salle au prix de frs. 8,— pièce (chant et piano) frs. 2,— pièce (chant seul).

aan den prijs van fr. 8,— elk (zang en kla­vier), fr. 2,— elk (zang alleen).

Disques de gra­moph. Gram­mo­foon­pla­ten

PAR­LO­PHONE

fox-trot

exé­cuté uit­ge­voerd

par l’or­chestre door het orkest

Dobri.

Tra-la-la avec met

refrain alle­mand D'uitsch refrein

— PQLYDQR —

Tra - la - la J’ crois que je suis un peu grise chanté par gezon­gen door

Jeanne Boi­tel.

PATHË X 94140

J’ crois que je suis un peu grise chanté par gezon­gen door

Edmée Favart soprana de (van) « Opéra-Comique ».


De Kleine Zijs­prong

De jonge advo­caat Ber­nard Hel­ler en diens vrouw Jac­que­line zijn zeer geluk­kig: geen wolk heeft tot dus­ver hun huwe­lijk­she­mel ver­duis­terd. Maar op een avond, wan­neer Jac­que­line zich gereed­maakt om met haar man bij een vriend, raad­sheer Epp­mann, te gaan avond­ma­len, meldt Ber­nard dat hij ze niet kan ver­ge­zel­len: een zeer drin­gende samen­komst wee­rhoudt hem. Natuur­lijk, een uitv­lucht! Inder­daad, Ber­nard moet een zij­ner vroe­gere vrien­din­nen, Lona Becker, opzoe­ken, die zijn hulp als advo­caat had inge­roe­pen.

Doch de indis­kreete tele­foon brengt toe­val­lig Jac­que­line op de hoogte van den «toes­tand». Wan­neer M. Hel­ler dan ook heen­gaat, ze ach­ter­la­tend, bes­luit zij woe­dend op haar beurt te gaan fui­ven.

lntus­schen wacht raad­sheer Mar­tial Epp­mann tever­geefs zijn genoo­dig­den, wan­neer hij plots wordt opge­beld door Jac­que­line. Zij bevindt zich in een nacht-bar, « De Kleine Zijs­prong », doch ver­gat haar geld. Hij moet ze uit den neteli-gen toes­tand komen hel­pen. En, als ware gent­le­man, snelt hij er heen.

lntus­schen heeft Ber­nard, Lona Becker ver­voegd, nadat hij de pia­nist van het eta­blis­se­ment haast naar de andere wereld zond. Wel­dra moet hij erva­ren dat de ges­chie­de­nis, waar­voor Lona hem had ont­bo­den, een zui­ver ver­zin­sel is. Woe­dend aldus beet­ge­no­men te zijn geweest, ver­laat hij de plaats. Doch Lona zet hem na in de straat, in den neer­plas­sen­den regen. Tever­geefs zoekt men een taxi.

Rond den­zelf­den tijd ver­la­ten Jac­que­line en Mar­tial « De Kleine Zijs­prong »; zij wei­gert bes­list terug naar huis te kee-ren. Ten einde raad, doch met tegen­zin, neemt M!artial aan ze ten zijnent te voe­ren, waarna hij zijn auto vóór het huis laat staan.

Nu gebeurt het dat Ber­nard en Lona, ove­ral op zoek naar een onvind­ba­ren taxi, Mar­tial’s auto zien en... er in stap­pen. Ber­nard, nog steeds woe­dend, zal Lona naar huis rij­den. Maar het asfalt is glad en bedrie­glijk. De auto gli­jdt uit en botst lich­te­lijk tegen een andere auto aan. Een dub­bele kreet weerk­linkt: « M'ijn vrouw! — Mijn man! ». De aan­ge­re­den auto is deze van August Becker, man van Lona en kliënt van Ber­nard. Zon­der te tal­men rijdt Ber­nard weg, doch Becker heeft toch de num­mer­plaat kun­nen lezen en gaat in het dichtst­bij gele­gen poli­tie­bu­reau navraag doen naar den eige­naar van bedoel­den auto. En een paar minu­ten later stormt hij bin­nen bij... Mar­tial, hem bes­chul­di­gend zijn auto te heb­ben stuk­gere-den en... zijn vrouw opei­schend.

Alleen de hard­han­dige tus­schen­komst van een por­tier zal Becker er toe bren­gen het huis te ver­la­ten.

Toes­tand den vol­gen­den mor­gen: Ber­nard weet niet waar zijn vrouw is. Jac­que­line ont­waakt in het huis van Mar­tial, waar zij den nacht door­bracht en nu besef kri­jgt harer onvoor­zich­ti­gheid. Becker komt bij Ber­nard een vraag voor echt­schei­ding indie­nen en bes­chul­digt Mar­tial. En Mar­tial, die op z n beurt Ber­nard komt opzoe­ken, bekent hem dat hij Jac­que­line als zijn ver­loofde aan­ziet, ver­mits zij den nacht onder zijn dak heeft door­ge­bracht. Na eerst get­wi­j­feld te heb­ben, wordt Ber­nard dol-woe­dend en bes­luit zijn eigen echt­schei­ding­sproces gereed te maken. Daar ver­schi­jnt Jac­que­line, wat den toes­tand nog gaat verer­ge­ren. Zij en Ber­nard wer­pen zich weder­zi­jds een pater­nos­ter van ver­wi­j­ten van ontrouw naar het hoofd.

Dóch ten slotte komt alles terecht en is alles weer goed in de beste der werel­den!

Déli­cieu­se­ment pétillante, d'une saveur franche et fraîche, le Schweppe* est une eau d’une pureté sans pareille.

Légè­re­ment miné­ra­li­sée, elle contient juste les sels néces­saires i débar­ras­ser l’or­ga­nisme des impu­re­tés qui l’en­va­hissent.

Si vous tenez a votre santé, faites ua usage régu­lier de Schweppe»,

L’EAU QUI


Goed­koopst ver­koo­pend huis der Stad in aller­beste Uur­wer­ken en Juwee­len.

HOR­LO­GE­RIE

DEL­MONTE

Dam­brug­ges­traat, 2

(nevens Car­nots­traat) Tele­foon: 269.88

St. Gum­ma­russ­traat, 57

Tele­foon: 294.13

Huis van ver­trou­wen.

Au Mono­pole

6rande Mai­son de Blanc

35, Mar­ché au Lait -- rue Vle­minck, 1

I COU­VER­TURES COUVRE - LITS LIN­GE­RIE LINGE DE TABLE STORES RIDEAUX BON­NE­TE­RIE |

Remise de 10° ° aux membres de la ’’Ligue des familles nom­breuses” et Inva­lides de Guerre.

VEP­BEECK e, LAM­BERT

Pue des Aumô­niers.75

TÉL:261.38 - ANVERS

RONNY

Opé­rette à grand spec­tacle - Ope­rette met grootsche inse­nee­ring de van

E. Press­bur­ger & R. Schün­zel

réa­li­sée par ver­we­zen­lijkt door

Rein­hold Sc h ü n z e 1

musique de muziek van

Emme­rich K a 1 m a n

inter­pré­tée par ver­tolkt door

RONNY)

MARC DANT­ZER » LUCIEN BAROUX CHARLES F ALLOT - GUS­TAVE HUBER­LEAU GEORGE DENEU­BOURG - FER­NAND FREY MONIQUE CASTY - LUCIEN CAL­LA­MAND


Nous pré­sen­te­rons pro­chai­ne­ment 1 opé-rette à grand spec­tacle Ronny, qui vient de rem­por­ter un si brillant suc­cès au Cinéma des Champs-Ely­sées, à Paris. Dans la tra­di­tion de ses aînées, le Che­min du Para­dis et Le Congrès s’amuse, elle apporte un mou­ve­ment, un charme, une sorte d’al­lé­gresse conti­nus qui sont bien a elle. Cette pro­duc­tion, G. Sta­pen­horst de [ la U. F. A., réa­li­sée par R. Schün­zel, se déroule, bien entendu, dans un pays ima­gi­naire dont le Prince s amuse à repré­sen­ter des opé­ras, com­po­sés par lui, sur son propre théâtre. La grande can­ta­trice qui devait jouer le rôle prin­ci­pal ayant fait faux-bond, on pré­sente un « out­si­der », une petite model­liste qui, bien entendu, se révèle grande artiste et fait la conquête

du prince. Tout cela et ce qui se passe ensuite se déroule parmi les danses et les ravis­santes mélo­dies d’E. Kàlmàn, le com­po­si­teur célèbre de La Baya­dere et de Com­tesse Maritza. Dans une réa­li­sa­tion à la fois fas­tueuse et pleine de grâce, Kate de Nagy, du Capi­taine Crad­dock, chante, joue divi­ne­ment et porte des toi­lettes ravis­santes. Il ne faut donc pas s éton­ner si un prince char­mant, incarné par Marc Cant­zer, tombe amou­reux de la déli­cieuse altiste. Lucien Baroux, Cal­la­mand, De-neu­bourg, Guy Sloux sont amu­sants à sou­hait. 11 serait injuste dans un tel film de ne pas citer une figu­ra­tion extrê­me­ment brillante, ani­mant la ville, les rues, le théâtre, de ses jeux et de ses danses sur des rythmes qui seront bien­tôt popu­laires.

Chaus­sures ” WEST-END”

17, Canal au Fro­mage


Le Haut Parieur de lElite

Deman­dez cata­logue

Agent géné­ral pour la Bel­gique

ROTHEB­MEL COR­PO­RA­TION S. A.

27, Quai du Com­merce, 27 BRUXELLES

Ik Kom­po­neer "RONNY”!

H et is in den Herfst van het jaar 1930 dat ik mijn eerste uit­noo­di­ging ont­ving van de Ufa-diree­tie, juist toen ik mij te Ber­lijn bevond tij­dens een « luch­treis ». Het woord « luch­treis » beteekent nu eigen­lijk niet dat ik naar Ber­lijn gev­lo­gen ben. Neen, ik ben heel dood­ge­woon per spoor naar Duit­schlan­d’s hoofd­stad ges­toomd. Met zulke « luch­treis » wordt men ech­ter met opdrach­ten, ont­wer­pen, voors­tel­len, plan­nen zon­der tal over­wel­digd. Men onde­rhan­delt dag en nacht; men drinkt ontel­bare kof­fie’s,'rookt ontel­bare siga­ren, praat zich gek, vraagt zich tens­lotte af wat men alle­maal met het geld gaat doen het­welk men met volle karre-vrach­ten gaat ver­die­nen... Zoo gaan enkele dagen voor­bij. En lang­za­me­rhand komt de kalmte en,., de' ont­nuch­te­ring. Van al de belof­tep 'bli­jft niet veel over.

Dus, ik ging mijn "geluk bij de Ufa beproe­ven. Ik zette mijn artis­tieke plan­nen uiteen: ik zou een groote muziek­film kom-ponee­ren, met gol­vende gezan­gen, zware kon­flik­ten en... met veel tra­nen. Ik heb uit­druk­ke­lijk den hoofd­lei­der der manus-krip­ten-afdee­ling naar een tra­nen-opwek-kend sce­na­rio gevraagd, wijl alleen de tra­nen van mil­joe­nen men­schen de mil­joe­nen kun­nen doen toes­troo­men.

De chef glim­lachte en beloofde mij plech­tig zulk sce­na­rio te zoe­ken. Maan­den­lang hoorde ik sind­sdien niets meer van de Ufa. Een lucht­kas­teel te meer, dacht ik.

In het voor­jaar 1931 was ik ander­maal in Ber­lijn. Dit­maal was het geen « luch­treis », maar een «triomf­tocht»! Een « triomf­tocht » beteekent dat een werk — natuur­lijk een wereld­succes!!! —- voor het eerst te Ber­lijn wordt opge­voerd. Men herhaalt weken­lang, het stuk wordt vol­ko­men op z’n kop gezet; de muziek wordt S

hee­le­maal « her-getoon­dicht », men houdt ein­dé­looze bijeen­kom­sten met bes­tuur­der, regis­seur, kapel­mees­ter, enz.

Ten slotte, na dui­zend en één tri­bula-ties, gaat de « pre­mière »...

Het is bij zulke gele­gen­heid dus dat ik terug naar de Ufa toog en er ont­van­gen werd in het bureau van den almach­ti­gen Direc­teur Ernst Hugo Cor­rell. Ik ont­wik­kelde opnieuw mijn kunst­volle plan­nen, sprak opnieuw van tra­nen en dies meer en... kreeg het sce­na­rio in han­den ges­topt het­welk die hee­ren voor mij had­den uit­gezócht: Ronny.

Ik had slechts een vaag denk­beeld wat dit woord wel betee­ke­nen kon. Waar­schi­jn­lijk een naam, de ver­kor­ting van « Ronald ». Goed tee­ken! Ik had reeds een­maal met dezen naam geluk gehad. Inder­daad, de man­ne­lijke hoof­drol in Czar-das­vors­tin heet Edwin-Ronald.

Ik ving aan met lezen: voo­reerst « Ronny » is geen man, maar een meisje; t stuk was niet droe­vig, maar over­moe­dig-lus­tig; in de plaats van « muziek­fra­zen », voelde ik de prik­kel van hup­pe­lende ryth­men.

Ik las ver­der: Ha, gewis komt nu de zware, dra­ma­tische ont­wik­ke­ling. Geen den­ken aan: de ges­chie­de­nis wordt al dol­ler en vroo­lij­ker, naar­mate zij zich ont­wik­kelt. Niet den zwaar­moe­di­gen melan­koli-schen Kal­man werd ver­langd, maar den lus­ti­gen, tem­pe­ra­ment­vol­len Kal­man.

Ik dacht na. Wel­licht had de Ufa gelijk, wel­licht is het beter zoo! « Het is beter zoo », heet ook een lied in Ronny. Ik heb mij dan in mijn onder­werp gaan wonen. Natuur­lijk werd ik ver­liefd op « Ron-n » en, als men ver­liefd is...

Wat er van zij en wat het publiek ook er over denke, ik ben geluk­kig geweest dat het toe­val mij deze Ronny heeft laten kompönee­ren. Emme­rich KAL­MAN.


Ce que la presse

.... . t ',*X' l «f» $ * w wW i dit de ;pîll!ll 1I1IÜI! Hilf!ff,

Le Jour­nal.

Une opé­rette fil­mée qui a pré­ci­sé­ment pour pivot une véri­table opé­rette. Ronny est un film agréable, bien joué et dont la musique est char­mante. Kate de Nagy est amu­sante, jolie, ce qui ne gâte rien, et d’une mobi­lité excel­lente à l écran. Le rôle du prince est tenu par Marc Dant­zer, qui se classe dans les bons jeunes pre­miers. A leurs côtés se trouvent des inter­prètes comme Charles Fal­lot, Huber­deau, Dte­neu­bourg, Fern. Frey, Monique Casty, Sloux, Cal­la­mand et Lucien Baroux.

L’Œuvre.

La mise en scène est ori­gi­nale. 11 y a des scènes d’en­semble très réus­sies et des prises de vues infi­ni­ment pit­to­resques,

{ comme celle de la revue des troupes de

Pérusa, ou bien comme celle de cet amu-

sant tor­tillard. Kate de Nagy est une belle artiste qui joue avec une sédui­sante ingé­nuité. Son par­te­naire est élé­gant; il pos­sède un phy­sique agréable et une dic­tion par­faite. Parmi les autres inter­prètes, je signale encore Lucien Baroux, qui arrive tou­jours à point nommé pour don­ner de la gaîté. Telle que, Ronny aura le pri­vi­lège de plaire à tous les publics.

L’Echo de Paris.

Un film d’une aimable réus­site. L'his­to­riette qu’il nous conte a tous les charmes, tout l’ir­réel et déli­cieux attrait d’un conte de fées. Elle se déve­loppe dans la fan­tai­sie, fait preuve de gaîté, d entrain, nous offre des danses et chan­sons et nous convie à cet agréable diver­tis­se­ment sans exi­ger que nous le pre­nions au sérieux. Ronny a été mis en scène par M. Rein­hold Schün­zel. 11 n est que de van­ter F entrain d’une figu­ra­tion impor­tante, la pré­ci­sion et l’ori­gi­na­lité de ses évo­lu­tions pour rendre appa­rent le talent de l’ani­ma­teur qui pré­side à des ébats aussi réus­sis. Une musique agréable d'Em­me­rich Kal­man se fait entendre tout au long du film. Ronny, c’est Kate de Nagy, et nous sou­hai­tons d'avoir sou­vent l’oc­ca­sion d’ap­plau­dir le talent si souple, si nuancé de cette belle vedette. Le Prince Char­mant, c’est Marc Dant­zer, jeune pre­mier élé­gant et sym­pa­thique, au jeu fin et dis­cret. Lucien Baroux campe un inten­dant de théâtre léger, ambi­tieux et débrouillard. Sa-com­po­si­tion est des plus réjouis­santes. Il ne force jamais son talent et sait être très comique avec un tact, une mesure qui lui défendent de char­ger des effets. M"11" Monique Casty, MMI. Lucien Cal­la­mand, Guy

Sloux, Charles Fal­lot, Gus­tave Huber­deau, Deneu­bourg et Fer­nand Frey, qui semblent tous s’être éver­tués à don­ner à ce film un joyeux mou­ve­ment, ont droit à de vifs éloges.

La Liberté.

C’est un film char­mant que ce Ronny, un film rem­pli de trou­vailles sonores, empreint de cette bonne humeur et de ce charme que la période de sou­cis actuelle rend par­ti­cu­liè­re­ment pré­cieux et qui se déroule dans un cadre somp­tueux comme le cinéma seul sait en conser­ver le secret.

L’A uto.

La belle, la somp­tueuse opé­rette fil­mée! Quels décors mer­veilleux et purs, tour à tour char­mants et solen­nels, ani­més de danses et de chan­sons, de bal­lets et de jolies scènes d’amour!


Dagen in ' PER­USA"

Käthe von Nagy = Ronny.

Ter­wijl ik, in mijn jeugd­ja­ren, van rechts naar links rond­doolde, ben ik in dit vrien­de­lijk resi­den­ties­tadje beland. Ik had eigen­lijk niet het inzicht daar lang te toe­ven. Maar ik bleef er, als gefas­ci­neerd door de bekoor­lij­kheid van het stad­sbeeld en de bui­ten­ge­wone aan­min-nelij­kheid der bevol­king. Mijn lie­ve­lings-wan­de­ling strekte zich uit tus­schen de ingang van het vors­te­lijk slot, waar steeds een stramme schild­wacht stond, en het gas­thof « De Gou­den Haan ». Op de Groote Markt werd, zooals ove­ral, groen­ten- en vruch­ten­markt gehou­den, onder het oog van een reu­sach­tig rui­terss­tand-beeld, het monu­ment van den vroe­ge­ren vorst. In den ach­ter­grond praalde de gevel van de Resi­den­tie.j Aan den rech­ter­kant het café, waar alle avon­den alle Pe-rusa­niërs en vreem­de­lin­gen bijeenk­wa­men.

Twee­maal, als ik er toefdè, heb ik die altijd rus­tige stad, waar pre­cies niets gebeu­ren kon, in beroe­ring gezien. Dë bur­gers van Per­usa zijn zooals de bur­gers van alle kleine ste­den, waar zoo zel­den iets voor­valt, dank­baar voor de minste afwis­se­ling. Daar­door is het te vers­taan dat zij waar­lijk in dichte drom­men teza­men-stroom­den wan­neer op een zon­ni­gen namid­dag een mooie dame, bege­leid doör een jon­gen man, door Per­usa’s stra­ten slen­terde. De voor­bi­j­gan­gers ble­ven staan, bogen het hoofd wan­neer het paar voor­bi­j­trok. Die onge­meene eer­bied intri­geerde mij vol­ko­men. Gol­den deze bui­gin­gen

ÉCO­NO­MIE,

Hygiène, Confort,

avec les

RADIA­TEURS “I HÓ I” CHAU­DIÈRES IUL/AL

pour

CHAUF­FAGE CEN­TRAL

par Eau chaude ou par Vapeur.

Deman­dez la Bro­chure fci

spé­ciale envoyée jf// ij™

franco sur demande.

Chauf­fage cen­tral |j 1

Dis­tri­bu­tion

d’eau chaude p §3 [T y

= I Ins­tal­la­tions 1

.sani­taires chau­dière

“ Idéal Clas­sic ”

Louis VERAN­NE­MAN

43, Rue du Pavillon

ANVERS ™ 557.45

BES­PA­RING, GEZOND­HEID en BEHAA­GLIJ­KHEID

zijn U ver­ze­kert

door de

Cen­trale Ver­war­ming

met

Radia­to­ren en Ketel

“IDEAL CLAS­SIC „

JCT

Vraagt het uit­leg­boekje, dat U kos­te­loos zal toe­ge­zon­den wor­den, aan

Louis VERAN­NE­MAN

43, Vlag­straat, Ant­wer­pen

TELE­FOON 557.45


HAPPY N?J,

MAI­SON BOL­SIUS

11. COURTE RUE PORTE AUX VACHES, H

(Eb face du Canal au Fro­mage)

Tout ce qui concerne le ménage Foyers à Feu continu "Jan Jaarsma" Grand choix de Voi­tures d'en­fants

Paie­ment au comp­tant et à terme

Télé­phone: 257,85 Chèques pos­taux : 777,32

Cho­co­lat

JtTar­ton­giis

le meilleur

Hoe men in «Per­usa» geraakt...

die dame (Käthe von Nagy) of den heer (Marc Dant­zer)?

Niet min­der ver­won­derd als ik, stelde

deze vorst... doch dat komt later!...

1 En nog een andere maal kende de stad een « groote » dag. Weder stroom­den de nieuws-jgie­ri­gen teza­men. Dit­maal om de koets te bewon­de­ren die vóór den « Gou­den Haan » stil­hield en in dewelke het­zelfde mooie vrouwtje steeg, het­welk ik vroe­ger aan de zijde van den Vorst had bewon­derd. De Pe-rusa­niërs rek­ten zich den hals I als struis­vo­gels, als Ronny weg­bolde, haar geluk tege­moet. Ja, Ronny — reeds de zoetk­lin­kende naam stemt u sym­pa­thiek — had het geluk ont­dekt. I.​ieve, kleine scheps­ter van de hee -lijkste too­neel­kos­tumes, zou zij zelf een der kos­te­lijkste ervan dra­gen, die zij tot dus­ver slechts voor ande­ren ont­wer­pen mocht.

Rens zou men haar won­der­bare stem

de darne dezelfde vraag aan haar bege­lei­der. Hij stelde ze gerust: die groe­ten en hul­de­blij­ken kwa­men natuur­lijk haar toe, als vreem­de­linge. Alle vreem­de­lin­gen wer­den in die stad op zulke wijze begroet! Mlet dien uit­leg was de dame tevre­den. Ik kon mij ech­ter maar niet herin­ne­ren dat, toen ik voor de eerste maal in Pç-rusa ver­scheen, ik op zulke devo­tie­volle wijze werd onthaald. Eerst later ben ik te weten geko­men dat de flinke man, die tasch en scherm der dame droeg, nie­mand min­der was dan... zijn Hoo­gheid, de Vorst van Per­usa, in hoogst-eigen per­soon. Ik ver­nam ook dat


ont­dek­ken en vasts­tel­len dat zij het zang­spel, door den Vorst zelf ges­chre­ven, hee-lemaal van bui­ten kent. Maar, een oogen-blik! Ik klaar dit raad­sel wel op. Stra­lend is een nieuwe ster aan den too­neel­he­mel van Per­usa ver­sche­nen. Een ove­reen­komst « voor het leven » zal men ze aan­bie­den, mits­ga­ders de hoog­ste cachet­ten, en zij zal een heer­lijk paleis tot woning beko­men: Mon bijou!... Het is een

sprookje!

Dik­werf hoorde men wel dat vors­ten en vorstjes wel eens van muziek hiel­den.

De Vorst van Per­usa is meer dan een gewone dilet­tant. Hij weet een gansche opera te kom­po­nee­ren, De Ver­ruk­ke­lijke Prinses, en deze opera zal in den Hof-schouw­burg van Per­usa natuur­lijk z’n crea­tie ken­nen.

Een zeer net en lief thea­ter, gansch in witte toon gehou­den, maar de zetels zijn met groen flu­weel over­trok­ken. Een­vou-dig-aan­trek­ke­lijk. En de stoe­len der orkest­le­den heb­ben gou­den omli­js­tin­gen. In de wan­del­gan­gen spie­gels en nog spie­gels. In dezen kleine opera heb ik een groote dag beleefd. Ove­ral zij­den kleede-ren. Op de zwarte klee­dij der hee­ren een over­wel­di­ging van eere­tee­kens.Daar heeft men ove­ral een zwak voor.

Ik zegde reeds dat men Ron­ny’s stem ont­dekt had en dat zij van den eenen dag op den ande­ren de hoof­drol in de Vors­te­lijke Opera moest over­ne­men. Haar inbeel­ding over­trof waar­lijk de hoog­ste ver­wach­tin­gen. Een razende bij­val, zooals men nog nooit te voren in Per­usa had gekend. In de sti­jf­ste raad­sle­den kwam leven, dien avond, en zelfs de vrou­wen­we­reld onder­drukte allen nijd en jaloersch-heid om de groote triomf te vie­ren.

D'at was nog een tijd, in het oude Pe-rusa. Wan­neer ik daa­raan denk, wordt ik er nog wee­moe­dig om. En nu her­leeft die Per­usa-atmos­feer, gaaf en gansch, in den heer­lij­ken Ufa-film Ronny! J. K.

De "'Le­vende Beel­den" van Per­usa

Waar men ook blikt... « P ». Een groote, Lati­jnsche, iet­wat ver­wron­gen « P ». Op alle orne­men­ten « P ». Op den helm der sol­da­ten « P ». Doch daar « PP ». Dat wil zeg­gen: « Poli­tie Per­usa », en dat staat gegrift op de sha­ko's der poli­tiea­gen­ten!

Zoo maakt het lan­deke « Per­usa » zich ove­ral bekend. En déze idee heeft het te dan­ken aan... twee archi­tek­ten: Wer­ner Schlich­ting en Benno von Arent. Niet dat deze beide de hofar­chi­tek­ten waren van het Vors­ten­dom Per­usa, want Per­usa bes­taat juist in de fan­ta­zie van Press­bur­ger en Schänzel, die « Ronny » uit één stuk uit hun mouw schud­den. En deze schouw­plaats, met haar gebou­wen, par­ken, kos-tumes, kamers en niet te ver­ge­ten de

« P »’s, zoo flink moge­lijk op te rich­ten, dat was de taak van de beide bouw­mees­ters.

In ideale samen­wer­king is een betoove-rende Ope­ret­ten - ins­ce­nee­ring onts­taan. Vraagt men, wie dit of wie dat ont­wor­pen heeft, dan is steeds het ant­woord: Beide. Alles rijk aan kleu­ren en licht van toon. D'at beteekent: « kleu­ren » zijn nu juist niet gebruikt. Want alles is in een gamma van wit naar zwart gehou­den met lou­ter scha­duws­pe­len. Want, men ver­gete het niet, bonte kleu­ren heb­ben een geheel andere uit­wer­king in de zwart-witte foto-opname dan men wel den­ken zou.

Het hoofd­de­cor is het vors­te­lijk slot in de stad en het kleine Pom­pa­dour­kas­teel-tje « Mon bijou » in het park. Alles licht

ATE­LIERS DE CONSTRUC­TIONS MÉCA­NIQUES & HYDRAU­LIQUES

WERK­TUIG" EN WATER­KUN­DIGE

LOUIS DON­KERS

AVE­NUE DE LA VIEILLE BAR­RIÈRE 34/36, OUDE BAR­REEL­LEI Téléph. 587.36 MERXEM Tele­foon 587.36

Puits arté­siens — Puits tubés — Puits cap­tant plu­sieurs sources pour grand débit — Son­dages — Filtres de défer­rage — Col­lec­teurs

de sable — Com­pres­seurs — Pompes — Élé­va­tion et dis­tri­bu­tion d'eau

par l'air com­primé

Arte­sische water­put­ten — Buis­put­ten — Zand­hou­wers — Borin­gen — Water» ins­tal­la­tion met lucht­druk, voor alle afstan­den en hoog­ten, voor kas­tee­len, vil­la's,

land­hui­zen.

Hydro­phore auto­ma­tique avec filtre de défer­rage sous pres­sion.

Auto­ma­tische wate­rhou­der met onti­j­ze­ring­sfil­ter onder druk

Eau fil­trée

vers la, dis­tri­bu­tion géné­rale.


GLOBE

Le Globe est une bois­son rafraî­chis­sante d’une pureté et d’une finesse incom­pa­rables.

Son goût exquis, son par­fum suave et sa déli­cieuse fraî­cheur, lui ont valu son sur­nom —

L'AME DU CITRON

CrViOf­fif­TiT­SCH­WEPPES - LON­DON TCTK­QftgS

vn Aï

en leven­dig, met groote, impo­sante trap­pen.

Ove­ral erkent men het stre­ven der archi­tec­ten, vol­ko­men bes­lo­ten beel­den te schep­pen: geen kamers met twee en half stuk­ken muur. maar echte kamers met vier vol­le­dige wan­den.

Zoo bekomt het opna­me­toes­tel meer moge­lij­kheid om zich in meer diverse hoe­ken op te stel­len.

Daar­bij is het ook onein­dig beter voor de ver­tol­kers, die veel gemak­ke­lij­ker in

kin­der-bouw­doos!

Maar het park van « Mon­bi­jou »! Een prach­tige tuin met fon­tei­nen, waterspu-wende leeu­wen en deko­ra­tieve luch­ter-dra­gers. Koud als mar­mer staan de « Pom­pa­dours » der vroe­gere vors­ten op hun sok­kels, ieder in een andere mode, als ddoor de eeu­wen heen». Maar wan­neer in het park alles danst en zingt, dan wor­den ook deze harde mar­me­ren har­ten week en zacht; gansch zacht begin­nen die beel­den te leven en met het hoofd van

de stem­ming kun­nen komen in een afge- rechts naar links te nei­gen. En ach­ter de slo­ten geheel, dan wel wan­neer één oog mar­me­ren beel­den staan levende meisjes, het geraamte van het stu­dio ziet en het waar­van alleen het hoofd zicht­baar is. andere het pronks­lot moet aan­schou­wen! Zulke vond­sten zijn bij tien­tal­len te ver-Een bizon­dere aan­dacht werd ges­chon- noe­men; door de innige samen­wer­king ken aan de detaillee­rin­gen, alles in den van archi­tek­ten, regis­seur en came­ra­man ech­ten geest der ope­rette. Een spoor­baan- heeft men een merk­waar­dige, wel­ge­lukte tje voert naat Per­usa, met een treintje rolprent kun­nen ver­we­zen­lij­ken, die bij de proes­tend en puf­fend, met kleine vens­ter- beste van dit jaar moet aan­ge­re­kend: tjes, een schoors­teentje, alles als uit een Ronny!


Hol­ly­wood, la ville des contrastes...

Depuis que je vis et tra­vaille dans cette ville, il ne se passe pas de jour où I on ne me pose cette ques­tion:

Que pen­sez-vous d Hol­ly­wood?

Ma réponse: « De quel Hol­ly­wood par­lez-vous? » plonge tou­jours dans la stu­pé­fac­tion mes inter­lo­cu­teurs, qui ne com­prennent pas ce que je veux dire par là.

Le Hol­ly­wood dont j'ai l’ha­bi­tude est le Hol­ly­wood qui tra­vaille. L’autre Hol­ly­wood, je ne le connais pas et je ne désire pas le connaître.

Les stu­dios sont quelque chose d impos­sible à dépeindre.

Tout fonc­tionne comme au com­man­de­ment et la dis­ci­pline, comme dans 1 armée, tout plie sous la loi. Mais, en dépit de cette dis­ci­pline, la tech­nique artis­tique n évo­lue jamais en rou­tine, car 1 art est 1 opposé même de la méthode stricte et de l’uni­for­mité.

Mal­gré moi, je remarque, en cette ville, de pénibles contrastes, et je m’en afflige.

D’un côté de la rue s’élève une magni­fique mai­son d’ha­bi­ta­tion, illu­mi­née pour une récep­tion. Les invi­tés arrivent en voi­ture, des voi­tures de grand luxe; les femmes arborent des toi­lettes somp­tueuses et des bijoux de prix.

De l'autre côté de la rue, deux fillettes, à l’as­pect misé­rable, sont assises dans Une chambre déso­lée d’une mai­son lépreuse. Dans l’im­meuble voi­sin, un gar­çon­net, appuyé à la fenêtre, écoute la musique de la

T. Si. F. qui s’échappe d’une villa proche. Deux portes plus loin, dans une man­sarde, un vieillard se penche sur un four­neau à gaz et fait chauf­fer la tasse de thé qui consti­tuera son maigre dîner.

Luxe et pau­vreté, joie et déses­poir... on les ren­cotre par­tout, je le sais, dans chaque pays, dans chaque ville, et la détresse

humaine est infi­nie. Mais nulle part les contrastes ne s’op­posent aussi bru­ta­le­ment que dans ces décors ani­més.

Les inter­vie­wers d’Hol­ly­wood sont des gens sin­gu­liers, qui vous posent les ques­tions les plus invrai­sem­blables:

Quels sont vos plats favo­ris?

- Quelle cou­leur de vête­ments pré­fé­rez-vous?

— Quel artiste incarne pour vous le type idéal de l’amou­reux?

Ce ne sont là que quelques exemples des ques­tions sau­gre­nues aux­queles il me faut répondre.

Au début, j étais décon­te­na­cée par la désin­vol­ture et ( indis­cré­tion de ces inter­ro­ga­tions. Et puis, peu à peu, j’ai com­pris que le public s inté­res­sait réel­le­ment à ma modeste opi­nion.

Mais quand j’ai voulu essayer d’ex­pli­quer à un inter­vie­wer qu il était peut-être mal averti des goûts de son public et qu'il devait com­men­cer par s’in­for­mer un peu mieux de ce qui peut inté­res­ser ses lec­teurs, chaque fois mon bour­reau m’a lancé un regard de com­pas­sion, comme s’il vou­lait dire: « Jeune femme, vous êtes ici une étran­gère. Vous ne connais­sez pas les gens aussi bien que moi. Vous com­pren­drez un jour que c est moi qui ai rai­son ».

Pen­dant quelque temps, je me suis attris­tée d’être cette étran­gère, mais depuis que je ne suis plus seule et que j ai près de moi ma petite fille, tout est pour moi plus léger, meilleur.

Et puis, j ai mon tra­vail qui m’oc­cupe, et me rend heu­reuse. Hol­ly­wood, celui que je connais, celui où je tra­vaille, a toute ma sym­pa­thie, toute mon ami­tié, et je lui suis atta­chée, très atta­chée.

Mar­lène DIE­TRICH. j

Mai­son

Jules­Pee­ters

Rue Hou­blon­nière, 14

Anvers

FON­DÉE EN 1870

Spé­cia­lité de

TAPIS

en tous genres

TIS­SUS

LINO­LEUM

etc.

I ETA­BLIS­SE­MENTS j

THIE­LENSl

. 42, RUE OMME­GANCK, 42 j 114, RUE LÉO­POLD, U

TÉLÉ­PHONES: 262.23 et 256.06 |

(Lumi­naires d art, k

de styles anciens et modernes 1

— Toutes réa­li­sa­tions | d éclai­rage artis­tique |

Ache­tez vos

Vins et Liqueurs

- EN CONFIANCE A LA MAI­SON

Arthur Entho­ven

Fon­dée en 1896

Rue Brey­del, 27, ANVERS Tel. 271.92

Cham­pagnes et liqueurs fines de toutes marques. Vins de toutes pro­ve­nances.

IMPOR­TA­TIONS DIRECTES


Confi­se­rie „EDEL­WEISS”

Place de la Gare Sta­tie­plein

(à côté du Ciné-Zoo­lo­gie) (naast de ingang van Ciné-Zoo­lo­gie)

Ses pra­lines les plus fines De fijnste pra­lines

Son cho­co­lat Ie meilleur De sma­ke­lijkste cho­co­lade

SS> SS)

Ses bon­bons exquis De lek­kerste snoe­pe­ri­jen

Tout pour les gour­mets Alles voor de fijn­proe­vers

N’ou­bliez pas de vous rendre à la Men loope dus even bin­nen bii

Confi­se­rie „ EDEL­WEISS ”

— avant la repré­sen­ta­tion — vóór de ver­too­ning

— pen­dant l’en­tr’acte. — tij­dens de poos.

HUIS

DON­NEZ

Wiegst raat, 1719

bij de Meir­brug

Tele­foon 257.00

Sinds 1866 het dege­lijkste voor uw Hand­wer­ken, Kou­sen en brei­goed, Zijde, Katoen. Garen. — Alle Benoo­di­ghe­den —

MAI­SON i

don­nez!

Rue du Ber­ceau, 17"I9 !

près du Pont-de-Meir ï

Télé­phone 257.00 j

Depuis 1866 la meilleure pour vos I Ouvrages de mains, Bon­ne­te­rie { Soies, Cotons, Mer­ce­ries, ) — Toutes Four­ni­tures. — |

Dans le Monde du Cinéma

M. Bern­stein, auteur de filins.

M. Be rnstein ne don­nera pas pour T ins­tant La fameuse Jea­nine Lacroix, rem­pla­cée par un nou­veau scé­na­rio qui s’in­ti­tu­lera sans doute D’autres deux. (Le prin­ci­pal rôle de ce drame ciné­ma­to­gra­phique sera tenu par Melle Marie Bell et il y a deux rôles d’hommes fort impor­tants, dont l’un est d ores et déjà confié à M. André Ber-

C’est M. A,ugusto Genina qui assu­mera la mise en scène de ce der­nier film inédit de M'. Henry Bern­stein.

Un film de René Leclère.

Le jour­na­liste Leclère pour­suit actuel­le­ment le décou­page et les dia­logues d’un grand film inter­na­tio­nal, por­tant comme

titre L’Usine__ L’ac­tion de cette œuvre

d’en­ver­gure se déroule dans une grande usine métal­lique du Luxem­bourg et montre le conflit des races au len­de­main de la guerre...

Le Pica­dor, dont M. Jaque­lux vient de com­men­cer la réa­li­sa­tion, sous la direc tion artis­tique de Mme Ger­maine Dülac, sera un grand film dra­ma­tique et musi­cal, d’amo­sphère espa­gnole. L’ac­tion se déroule à Ronda, le plus réputé centre tau­ro­ma­chique de la pénin­sule ibé­rique, parmi ce monde si spé­cial des courses de tau­reaux.

Mais ce qu’on aura sur­tout dans ce film, c’est du soleil — le soleil d’Es­pagne.

M. Jean Mau­ran, M"" Ginette d Yd, M. Enrique de Rivero, Mïm Made­leine Guit-ty, MMI. Joffre, Pitouto, etc., ani­me­ront cette pro­duc­tion.

UIT FILM­LAND

+ Pathé-Natan gaat het leuke werk van Cour­teiine, Les gaî­tés de l’Es­ca­dron, ver­fil­men. Mau­rice Tour­neur is ins­ce­neer­der; Raimu, hoofd­ver­tol­ker.

+: Ivor Novello, auteur, toon­dich­ter, ver­tol­ker, is na twee jaren afwe­zi­gheid te Lon­den terug­ge­keerd uit Hol­ly­wood om op te tre­den in den schouw­burg in een too­neel­stuk door hem-zelf ges­chre­ven.

Corinne Grif­fith werd ver­bon­den door de Asso­cia­ted Radio Pic­tures van Enge­land om op te tre­den in den film « T he Bra­ce­let». Zij heeft als part­ner Fran­cis Lede­rer.

Wan­neer de film, welke zij voor het oogen­blik voor Para­mount draait, afge­werkt is, keert Mar­lène Die­trich terug naar Duit­schland.

Na Street Scene, waar­van gansch de han­de­ling zich afrolt in een straat te New-York, gaat men een film inzet­ten waar­van de actie uits­lui­tend plaats heeft in de kamer van een groot gas­thof te Ber­lijn: Grand Hôtel. De hoof­drol­len zijn in han­den van: Greta Garbo, Joan Craw­ford, Jean Her­sholt, John en Lio­nel Bar­ry­more, Wal­lace Beery, Lewis Stone, John Mil-jorn.

Jk Anita Page heeft haar kon­trakt ver­nieuwd met Metro-Goldwyn-Mayer. Men zal ze bin­nen­kort zien naast Bus­ter Kea-tron in Side­walks of New-Yorlç.

De fil­mac­teur George Mac­far­mone werd te Hol­ly­wood door een auto aan­ge­re­den en op den slag gedood.

>k Vier Lon­densche bios­ko­pen rich­ten iede­ren Zater­dag namid­dag spe­ciale ver-too­nin­gen in voor kin­de­ren. Dte pro­gram­ma’s wor­den samen­ges­teld in samen­wer­king met de Bri­tish Ins­truc­tio­nal. Dte prijs der plaat­sen is vast­ges­teld op 2 pence.


SOCIÉTÉ ROYALE DE ZOO­LO­GIE D'AN­VERS

KONINK­LIJKE MAAT­SCHAP­PIJ VOOR DIER­KUNDE

MER­CREDI 7CT MARS à OfY 1,9 heures WOENS­DAG JAy MAART om u u r

Au pro­fit de la caisse de secours du per­son­nel du Jar­din Zoo­lo­gique Ten bate der hulp­kas van het per­so­neel van den Die­ren­tuin

FES­TI­VAL

WAG­NER

Sous la direc­tion de Mon­sieur Onder de lei­ding' van den Heer

FLOR. ALPAERTS

et avec le concours de en met de mede­wer­king' van

M'Lies­beth Pool­mann-Meis­ner iW V. FORTI

SOPRANO CHŒUR MIXTE

TÉNOR de *’ OPÉRA de Papris..

van de van Parijs

ARTL­VO­CALI

GEMENGD KOOR

ORCHESTRE SYM­PHO­NIQUE DE LA SOCIÉTÉ ROYALE DE ZOO­LO­GIE SYM­FO­NISCH ORKEST DER KONINK­LIJKE MAAT­SCHAP­PIJ VOOR DIER­KUNDE

AU PRO­GRAMME: FRAG­MENTS DE - OP HET PRO­GRAMMA: FRAG­MEN­TEN UIT LE VAIS­SEAU FAN­TOME — DE VLIE­GENDE HOL­LAN­DER SIEG­FRIED Pe* THANNHÄUSER

PRIX DES PLACES ) p 7 SO __

PRI­J­ZEN DER PLAAT­SEN j rr> " 1 1

ÀDIO et RADIO-GRA­MO­PHONE

” La Voix de son Maître

ME1R,42. ANVERS Télé­phone: 327.42

Les plus grands artistes

Les meilleurs enre­gis­tre­ments

Les grands suc­cès

des

films sonores