»CINEMA WERELD »

De Ruhr­be­zet­ting en de

Duitsche Cinema-Indus­trie

In Duit­schland is er eene sterke strea­ming voor het boy-cott der Fransche fil­men. Eene bewe­ging is er in het leven geroe­pen met het doel te beko­men dat elke cinema-bes­tuur­der geen Fransche film meer voor het Duitsche publiek zou afrol­len; geen enkel film­ve­rhuur­der zou nog een Fransche film op de Duitsche markt bren­gen; geen enkel invoer­der zou nog Fransche ban­den in het 'land bren­gen; geen enkel voort­bren­ger zou nog fil­men draaien met Fransche gel­de­lijke onders­teu­ning.

De lei­ders dier bewe­ging zijn zelf zóó ver gegaan er bij den Minis­ter van Han­del op aan te drin­gen zijn steun te ver-lee­nen.

Een voors­tel zal kor­te­lings aan al die­ge­nen die met de fil­min­dus­trie in betrek­king staan, gezon­den wor­den, hen uit­noo­di­gende alle gemeen­schap tus-schen de Duitsche fir­ma’s eener­zi­jds, en de Fransche en Bel­gische ander­zi­jds, af te bre­ken.

Eene aan­zien­lijke Duitsche film-maat-schap­pij heeft hare Fransche brief­wis­se­laars reeds doen weten dat, gezien de hui­dige gees­tes­ges­teld­heid in Duit­schland, zij niet in staat is voor ’t oogen­blik Fransche fil­men op de markt te bren­gen.

Dit is het eerste gevolg dier reeks voor de cinema-indus­trie belan­grijke bes­lis­sin­gen, en het is raad­zaam den toes­tand der Duitsche film­markt en de ont­wik­ke­ling en de ten uit­voer bren­ging dier be-sluit­se­len van dicht­bij en nauw­keu­rig te vol­gen.

Brie­ven­bus Cine­ma’s

J. Van­der­san­den. — Schri­j­ven ont­van­gen en ne-men er goede nota van: komen er bij gele­gen­heid op terug.

José. —• 1“) De rol van Che­va­lier de Vau­drey in « De Wee­zen in den Storm » werd ver­tolkt dooi Joseph Schild­kraut. Adres: Grif­fith Stu­dio’s,

Mama­ro­neck, New-York (U.S.A. )

2°) Doro­thy Gish is gebo­ren op 11 Maart 1898; Lilian Gish op 14 Okto­ber 1696, en Mary Pick-ford op 8 April 1893.

3°) Pho­tos van Wal­lace Reid zijn ver­kri­jg­baar op ons bureel, aan den prijs van fr. 0.50 ’t stuk; die albums zijn niet te koop.

Modistje. — 1<>) Zie arti­kel over Wal­lace Rei­d’s leven en dood in ons unm­mer van 2 Februari.

2°) U kunt u eens wen­den tot de Para­mount, 48, Nieuws­traat, Brus­sel; schrijf hen van onzent­wege.

3°) Photo van Wal­lace Reid werd u opge­zon­den op 8 dezer.

N.-B. — Ont­van­gen 1 frank.

Kater. — 1°) De voor­naam­ste fil­men van Eileen Segd­wick zijn: « The Cir­cus King » « The Traie

of No Return», «The great Radium Mys­tery ».

2°) Draait nu gewone fil­men.

3°) Die fil­men zijn hier nog niet ver­toond.

N.-B. — Er wor­den per week maar drie vra­gen beant­woord.

Derby.— Een jaa­ra­bon­nemnt op «Too­neel­we­reid» voor Ame­rika kost fr. 22.50, port niet inbe­gre­pen. Gelieve u hie­romtrent op het post­kan­toor te infor-mee­ren.

Bona en Oscar. — 1°) Art Acord, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U.S.A.; voor­naam­ste fil­men: « Out West», « The Cow-Boy and the Kid », « Te Moon Riders ».

2° Dit meisje was Terence Cava­nagh. Adres: Room 53 The Fleet­way House, Far­ring­don Street. F. C. 4. Voor­naam­ste fil­men: «Saved Gram the Sea», «Love Blag­gie ».

3°) Is den­ke­lijk een Duitsche film, waar­van de rol­ver­dee­ling niet gege­ven wordt.

N.-B. — Ont­van­gen 1 frank. — Alhoe­wel u bij ’t leger zijt moet u niet nala­ten ons te schri­j­ven, hoor!

Stui­vertje. — 1») Nemen inlich­tin­gen en zul­len u, bij goe­den uits­lag, deze mede­dee­len.

2°) Maria Jaco­boni, schrijf haar eens: O/O. U. O I. via Mace­rata 51, Rome (Ita­lie).

3°) Mar­ga­reth Fisher; adres: C/O. Willis & Tnglis, Wright & Cal­len­der Buil­ding, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

N.-B. — Ver­ne­men met genoe­gen dat u pho­to’s van William S. Hart, Clyde Cöok, Maë Mur­ray, enz., enz. ont­vingt; een zedig per­soontje, hoor, dat zich maar een stui­vertje waarde schat; voor ’t ove­rige: Steeds wel­kom!

Maë en Glo­ria. — 1°) Col­leen Moore is de Fran-sche­taal niet mach­tig; onge­huwd.

2°) Ruth Roland is de Fransche taal een wei­nig mach­tig; ges­chei­den en nog onge­huwd.

3°) Elsie Fer­gu­son is de Fransche taal niet mach­tig; gehuwd met Tho­mas B. Clarke, een New-Yor­ker ban­kier.

N.-B. — Ont­van­gen 1 frank.

Pari­sete. — 1°) Men kan het bedrag der pho­to’s opzen­den, in geld of post­ze­gels, aan ons bureel; voor opzen­ding per post gelieve er fr. 0.30 bij te voe­gen.

T. B. B. S, .. 1°) San­dra Wila­wa­noff, adi’es:: 10, rue Mer­lin-de-Thion­ville, Sur­esne (France).

2°) Wanda Haw­ley zal u zeker de gevraagde photo zen­den.

3°) Julia Fay, adres: Famous Players, Hollv wood (Cal.) U.S.A.

N.-B. —• Er wor­den maar drie vra­gen per week beant­woord.

Clai­rette Ciné.— 1/2°. Duitsche film waar­van de rol­ver­dee­ling niet gege­ven werd.

3°) Ten­ge­volge van zekere omstan­di­ghe­den zal deze dit sei­zoen niet geo­pend wor­den; voor het ove­rige zon­der wrok, hoor!, wen­schen niets betera dan onzen Lezers en Leze­re­sen goe­den raad te vers­trek­ken.

R. U. D. S. — 1°) Dou­glas Fair­banks en Mary Pick­ford, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2°) William S. Hart, adres: Bates & Effie Streets, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3°) Best is ze in de Engelsche of Fransche taal te schri­j­ven;noch geld noch post­ze­gels bij­voe­gen.

A. De Ceus­ter. — 1°) In orde voor de pho­to’s.

2°) De lijst is nog niet vol­le­dig; kor­te­lings druk­ken wij het afbeeld­sel der te ver­kri­j­gen pho­to’s in ons blad af.

« CINE­MA­WE­RELD »

De Man met het Ijze­ren Mas­ker

naar den roman van Alexan­der Dumas

BANQUE CINÉ­MA­TO­GRA­PHIQUE

110, Emile Jac­q­main­laan =:= Brus­sel

Ber­trand (De Man met het ijze­ren Mas­ker) .. Vla­di­mir Gai­da­row

Een ster­ren­wi­che­laar waar­schuwt de eerste minis­ter, de mach­tige kar­di­naal

ders, welke Fran­krijk in een bur­ge­roor­log zou kun­nen mees­lee­pen. Hij doet de oud­ste door een zij­ner ver­trou­we­lin­gen, de abt Laplace, ont­voe­ren en houdt deze geboorte streng geheim.

Twin­tig jaar later. De abt Laplace heeft de broe­der van Lode­wijk XIV, die Ber­trand gehee­ten wordt, in de vol-maakste onwe­tend­heid over zijne afkomst opge­voed. En nu zijn wij aan de

de Riche­lieu dat de pla­ne­ten ver­kon­di­gen dat er konin­gin Anna van Oos­ten­rijk niet alleen­lijk een zoon doch ook een twee­ling­szoon zal gebo­ren wor­den. En daar de voor­zeg­ging zich ver­we­zen­lijkt, vreest de kar­di­naal eep toe­kom­stige nai­j­veT tus­schen de twee­ling­sbroe­her­roe­ping van het Edikt van Nantes. De Hugue­no­ten trach­ten door alle mid­de­len hun vijand, Lode­wijk XIV, te doen ont­tro­nen. Gas­ton d’Au­bi­gny, een oud hove­ling, heeft vroe­ger iets over een zoo­ge­zegde broe­der van Lode­wijk XIV gehoord, en zich aan het hoofd der op-

roer­lin­gen stel­lende, weet hij zijne pro-tee­tantsche geloof­sge­noo­ten er toe te bewe­gen van dit konink­lijk kind op te zoe­ken en het, in de plaats van Lode-wijk XIV, op den Fran­schen troon te verhef­fen.

D’Au­bi­gny begeeft zich naar den abt Laplace, ont­voert Ber­trand en neemt hem mede naar Parijs, alwaar hij hem aan de Hugue­no­ten voors­telt..

Maar kar­di­naal Maza­rin, de opvol­ger van Riche­lieu, Ber­tran­d’s vlucht ver­no­men en door de geheime papie­ren van zijn voor­gan­ger op de hoogte gebracht wie die Ber­trand in wer­ke­lij­kheid is, doet de graaf de Saint-Mars, een gewe­ten­loos man, uit de Bas­tille halen, en geeft hem de vol­macht Ber­trand op te spo­ren en aan te hou­den. Hij gelukt in zijne zen­ding en Ber­trand wordt in de ves­ting Ste-Mar­gue­rite geker­kerd, en waar­van Saint-Mars gou­ver­neur wordt.

Daar iede­reen de zon­der­linge gelij­ke­nis van den koning met Ber­trand heeft opge­merkt, beves­tigt men op dezes aan­ge­zicht een ijze­ren mas­ker, een toes­tel dat hem op het hoofd ges­chroeft wordt, en op de boe­ken der gevan­ge­nis wordt hij inges­chre­ven onder den naam van Mar­chiali.

Door Gas­ton d’Au­bi­gny aan­ge­voerd wend­den de Hugue­no­ten vruch­te­looze pogin­gen aan om den arme gevan­gene

te bevri­j­den, die ten lan­gen laatste in den ker­ker den geest gaf op het oogen-blik dat Lode­wijk XIV, die de waa­rheid komt te ver­ne­men, naar zijn broe­der komt doch slechts een lijk vindt.

Aan den ges­chied­kun­dige roman mengt zich eene lieve lief­des­ges­chie­de­nis tus­schen Etien­nette en Ber­trand, « de man met het ijze­ren mas­ker »; Etien­nette, doch­ter van baron de Tif­fange. speel­ge­noote uit Ber­tran­d’s kin­der­ja­ren, wier bekoor­lij­kheid en jeugd eene zon­nes­traal in dit som­bere drama werpt.

« CINE­MA­WE­RELD »

Mijn­heer de Aart­sher­tog

Voors­tel­ler .... Jesse L. Lasky

Sce­na­rio van ....​Olga, Rrinzla-u

Novelle van ....​Semerset Man­gham

Film­re­gie van .... William de Mille

F.​uropeesehe omwer­king van

Henry Lafra­grette

VER­TOL­KERS:

Jack Straw ....​Robert War­wick

Mr Owen ....​Charles Ogle

Mrs Ash­ton ....​Sylvia Ash­ton

Caro­line Owen....​Carroll Mac Comas

Jack Straw’s loop­baan is zeer eige­naar­dig: hij begon als ijs­ver­koo­per en was in wer­ke­lij­kheid de zoon eener konink­lijke hoo­gheid.

Tij­dens een zij­ner ron­den maakt hij ken­nis met de fami­lie Owen; de man ver­dient zijn kostje op moei­lijke wijze; zijne wede­rhelft is eene zeer heersch-zuch­tige vrouw. Jack is ver­liefd op Caro­line, de doch­ter der fami­lie Owen. Zeke­ren dag doet de rijk­dom in dit huis­ge­zin zijne intrede en met dit de minach­ting voor hunne mede­men­schen.

De fami­lie Per­kins bes­loot dit bij de Owen’s te veran­de­ren. Wetende dat zij er op uit zijn om zich van ((per­so­nen met naam» te omrin­gen, kun­nen zij er een hotel­be­diende toe bewe­gen zich als Aart­sher­tog te doen door­gaan.

De Owen’s berei­den hem eene groot-sche ont­vangst, maar de Per­kins van gedacht zijnde dat de klucht nu lang genoeg geduurd had, bes­lo­ten Mevr. Owen de waa­rheid te gaan zeg­gen. Hare woede kent geene palen meer en zij wil de

CINEMA WERELD »

indrin­ger door de poli­tie laten aan­hou­den. Maar deze, welke nie­mand anders is dan Jack Straw, weet allen zoo goed te bepra­ten, dat zij aan zijn titel geloof hech­ten en de fees­te­lij­khe­den beko­men een grootsche bij­val.

Maar ’s ande­ren­daags rijst er nieuwe twi­j­fel bij Mrs. Owen op die Jack op han­dige wijze weet weg te nemen door zijn vader die zich toe­val­lig in Ame­rika bevindt, met het noo­dige cere­mo­nieel aan haar te laten voors­tel­len.

Dit neemt voor goed Mevr. Owen's slechte ver­moe­dens weg en in hare vreugde omhelst zij de Aart­sher­tog en vraagt hare doch­ter het­zelfde te doen.

En nu heeft Mevr. Owen nog slechts één doel: San Fran­cisco ver­la­ten en zoo spoe­dig moge­lijk de troons­bes­ti­j­ging van Mijn­heer de Aart­sher­tog, haar schoon­zoon, met Mevrouw de Aart­sher­to­gin, hare doch­ter, te zien plaats heb­ben.

PARA­MOUNT - nieuws­traat 48 - BRUS­SEL

Olive Tho­mas

is niet dood!

Dit is het sens­ca­tie­be­richt dat we zou­den afkon-gen indien we het plaat­se­lijk dag­blad, dat er eene « Kinema rubriek » op na wil hou­den, moes­ten ge-loo­ven.

In ons vorig num­mer moes­ten we eila­sie! ’n paar in het dag­blad in kwes­tie ges­cho­ten kemels even-tjes aans­tip­pen. Ten­ge­volge ervan vin­den de vak-men­se­hen, die er de pen over kinema han­tee­ren-het blijk­baar reeds bene­den hunne waar­di­gheid ver­keerde adres­sen van fil­mar­tis­ten mede te dee-len. In hunne alwe­tend­heid over het kinema-vak zien wij hen nu in een ander domein aan ’t woord, n.l, over spi­ri­tisme.

Zoo heb­ben zij er deze week het vraag­stuk, waar­mede geleer­den eeu­wen en eeu­wen zich het hoofd bra­ken, n.l. de gemeen­schap tus­schen boven, aardsche en aardsche wezens, zoo maar op een loopje opge­lost.

Zij heb­ben het zelfs zoo­ver weten te bren­gen dat men den eers­ten een schri­j­ven als­mede geld voorde onkos­ten van het ant­woord dat zij ook al vers­trek­ken, kan doen gewor­den.

Welke klucht had het vak­mensch er nu weer liit­ge­haald? Zie­hier:

Eene oneer­bie­dige lezeres wilde de alwe­tend­heid dier vak­lui eens eventjes op proef stel­len en vroeg hen bet adres van... Olive Tho­mas, en de filmre-dak­teurs in kwes­tie, die zich vak­lui noe­men, zijn er dan ook zoo maar even lek­kertjes inge­loo­pen.

Natuur­lijk von­den zij in het boekje waa­rop zij voor de te vers­trek­ken adres­sen, aan­ge­we­zen zijn. geen adres van Olive Tho­mas. Stout ges­pro­ken is half gewon­nen, was er de leus, de pen in de hand en dan maar eventjes het adres van een soort be-mid­de­ling­skan­toor neer­ge­flanst..

En alzoo prijkt in de «would-be kinema rnbriek» van gezegde plaat­se­lijke krant het mid­deltje 0! zóó een­vou­digjl hoe men met film­speel­sters, welke dit aardsche tra­nen­dal ver­lie­tep in brief­wis­se­ling kan komen, want Olive Tho­mas is op Vri­j­dag, 10 Sep­tem­ber 1920, te Parijs, aan ver­gif­ti­ging over. leden.

En tot over­maat van lol voegt het oolijké vak-mensch er nog bij dat om een photo, wede­rant­woord of iets der­ge­lijks van haar te beko­men men er een kwart dol­lar moet bij­voe­gen.

BELAN­GRIJK BERICHT

Alle brief­wis­se­ling, mede­dee­lin­gen, enz. « Too­neel­we­reld » of aCi­ne­maWe-reld » aan­be­lan­gende, moe­ten van af heden, aan onders­taand adres gezon­den wor­den.

« TOO­NEEL­WE­RELD »

Post­bus n° 47, Ant­wer­pen I.

CINE­MA­WE­RELD»

••• ••• Met den Glim­lach!

Han­ni­bal Pills­bury David But­tler

eens in de hooge wereld bin­nen geleid te wor­den, dingt naar Ali­ce’s hand, en tante Ellen, beter op de hoogte van den wei­nig schit­te­ren­den geld­toes­tand, is Andrew’s bond­ge­noote.

Tij­dens het bezoek aan een hou­thak­kers­kamp te Har­bor Bar, ont­moet AJice Han­ni­bal Pills­bury, de kok der kan­tien.

Han­ni­bal wordt op het jonge meisje ver­liefd, maar wel voe­lende dat hij op geene weder­liefde moet hopen, ver­laat

ln gezel­schap van Alice Dryan en hare tante Ellen, is Andrew Cad­man. een rijk­ge­wor­den niets­doen­der, op bui­ten­ver­blijf te Har­bor Bar, eene bosch-acb­tige streek van den Staat Main. Cad­man, wiens eenige droom het is.

zijne wou­den, en ver­trekt naar New-York.

Daar Alice door roe­ke­looze spe­cu­la­ties van haar oom en voogd vol­ko­men is ten onder gebracht gewor­den, begeeft zij zich ins­ge­lijks naar New-York, en

€ CINE­MA­WE­RELD »

vraagt onder­dak aan vrien­din­nen uit hare kin­der­ja­ren, en die nu de min of meer zon­der­linge artis­ten­wijk bewo­nen.

Zij ziet de toe­komst niet al te schit­te­rend in, wan­neer zij toe­val­lig wede­rom Han­ni­bal ont­moet, die haar van de bru­ta­li­tei­ten van een dron­kaard bevri­jdt.

Met bei­der ove­reen­komst bes­lui­ten zij het beheer der wel­be­kende res­tau­ra­tie, « Het Indisch Zwi­jntje », bijna uits­lui­tend door kuns­te­naars bezocht, over te nemen. In eenige maan­den tijd, heeft Han­ni­bal de roem zij­ner inrich­ting weten te vers­te­vi­gen, en de toe­komst komt nu Alice min­der don­ker voor.

Zij gevoelt voor Han­ni­bal een gene­gen­heid, waar­van zij de ware rich­ting niet juist kan onder­schei­den, en de toe­wi­j­ding van den jon­gen zal ware liefde wor­den nadat hij eene poging tot ont­voe­ring, door Andrew en hare tante op touw gezet, heeft kun­nen doen mis­luk­ken.

En in de toe­komst zal het hotel « Het Indisch Zwi­jntje », door M. en Mme Pills­bury beheerd wor­den, die er hunne klan­ten zul­len ont­van­gen... met den glim­lach I

Deze film zal zeer kor­te­lings te Ant­wer­pen ver­toond wor­den.

Gine­ma­nieuwsjes

Jackie Coogan, het beroemde jon­getje uit « Het Kind», «Mijn Jon­gen», «Heische Guit», zag zich laatst eene ver­bin­te­nis aan­bie­den die hem 500,000 dol­lars (8,000,000 frank) plus 60 % in de wins­ten, voor zijne mede­wer­king aan vier fil­men, zou­den opbren­gen. Dit aan­bod werd hem gedaan door Mary Pick­ford en Dou­glas Fair­banks.

Vóór onge­veer vier jaren ver­diende Jackie Coo gan slechts 75 dol­lar per week.

Maë Mur­ray had ver­schei­dene droo­men waa­rin kas­tee­len voork­wa­men. Wan­neer zij nu haar nieuwe film « Jazz­ma­nia » moest gaan draaien, bes­loot zij van een regis­seur te heb­ben die een kas­teel moest ineen­zet­ten zooals zij er meer­maals een gedroomd had.

« In plaats van mijne kas­tee­len in de lucht te( bou­wen, verk­laarde zij, bouw ik ze te Hol­ly­wood,»' J «Jazz­ma­nia» wordt bes­tuurd door haar echtge noot Robert Z. Leo­nard en door de Métro uit­ge­ge­ven.

Vio­lai Dana houdt er eene ver­za­me­ling van deurk­lin­ken op na.

Henny Por­ten gaat de hoof­drol ver­tol­ken van den groo­ten film « De graaf Strauen­sée; deze film wordt door de Maxim­maat­se­hap­pij voor reke­ning der Gaumönt gedraaid.

De Oude­jaa­ra­vond op « Pick­fair ». — Dou­glas Fair­banks en Mary Pick­ford heb­ben hun Oude­jaar­sa­vond op de een­vou­dig­ste wijze qp hunne ver­bli­jf­plaats te Ber­ver­ley Hills door­ge­braoht. Daar zij ech­ter het jaar op vroo­lijke wijze wil­den ein­di­gen, bes­lo­ten zij van een orkest te laten over­ko­men. Edward Kno­block, de film­re­gis­seur, was de eenig uit­ge­noo­digde.

Wan­neer de stars een orkest bes­tel­len om de Oude­jaar­sa­vond te vie­ren, den­ken de onin­ge­wi­j­den gewoon­lijk dat er eene groote menigte zich ten hunnent ver­dringt om tot de kleine uurtjes toe te dan­sen.

Het orkest kwam dus op Pick­fair aan en hoe groot was de ver­won­de­ring der muzi­kan­ten niet te moe­ten vasts­tel­len dat zij slechts voor drie perso-nen te spe­len had­den! Na het diner begon het or- ( leest met een Jazz­band in de pro­jek­tie­zaal alwaar Mary, Doug en Kno­block de dien dag gedraaide film ging nakij­ken... Maar daar de film dien dag nog al lang was, bad deze voor gevolg dat Dou­glas in zijn zetel ins­liep. Mary ver­liet de pro­jek­tie­zaal om eenige brie­ven te gaan schri­j­ven, en Edward Kno­block ging in het park eene ciga­rette roo­ken.

De ver­baasde muzi­kan­ten hie­den met spe­len op. pak­ten hunne ins­tru­men­ten in en ver­lie­ten de villa. Zij zijn over die Oude­jaar­sa­vond qp Pick­fair nog nog niet te spre­ken.

HACKIN FILM KAR­THUI­ZERSS­TRAAT, 9 A - - BRUS­SEL

« CINE­MA­WE­RELD »

EUGE­NIE GRAN­DET

Naar het werk van .... Honoré de Bal­zac

Film­re­gie van .... Rex Ingram

Euro­peesche omwer­king van . . C. F. Tavano

VER­TOL­KERS:

Euge­nie Gran­det .... Alice Terry

Charles Gran­det .... Rudolphe Valen­tino

Vader Gran­det .... Ralph Lewis

Moe­der Gran­det .... Edna Dumary

Cru­chot .... Edward Connelly

Cru­chot de Bon­fons .... George Atkin­son

Abt Cru­chot .... Wal­ter Lee Hall

Nanon .... Mary Hearn

Mme des Gras­sins .... Brid­getta Clark

M. des Gras­sins .... Mark Fen­ton

Alphonse .... Ward Wing

Vic­tOT Gran­det, eene der rijkste Pa-rij­zer koo­plie­dèn, had slechte zaken gemaakt en bes­loot tot de zelf­moord, daar hij de oneer niet wilde over­le­ven.

Alvo­rens de hand aan zich­zelf te slaan had hij zijn zoon Charles, naar

zijn broe­der, een rijk doch zeer gie­rig gron­dei­ge­naar te Sau­mur, gezon­den. Aldaar ont­moet hij zijn nichtje, de kleine Euge­nie, wier bes­taan hij nog niet eens ver­moedde, en die, er door hare moe­der toe gehol­pen, niets anders

trachtte dan de bit­te­rheid van een ruw leven, waa­raan de knaap niet gewoon was, te ver­zach­ten. Wel­dra wer­den bei­den op elkan­der ver­liefd, en na zich in t geheim met elkaar ver­loofd te heb­ben, vol­bracht Charles Gran­det de laatste wensch zijns vaders en ver­trok naar de kolo­niën.

Gedu­rende de lange jaren die op hunne schei­ding volg­den, ont­ving Euge­nie niet één schri­j­ven van haar ver­loofde, en deson­danks kon het ver­trou­wen dat zij in zijne liefde stelde niet aan 't wan­ke­len gebracht wor­den.

Hoe ouder vader Gran­det werd, des te gie­ri­ger werd hij: voor hem was het men­sche­lijk geluk alléén in deze twee woor­den ver­vat: Goud bezit­ten.

Zeke­ren dag vraagt hij het jonge meisje van het som­metje, dat zij bijeen ver­gaard had met geld­stukjes die zij nu en dan van hem kreeg, ter leen, ten einde eene kleine geld­be­leg­ging te kun­nen doen. Het meisje is beang­stigd, en aar­zelt te ant­woor­den. Vader Gran­det begri­jpt: zij gaf Charles het geld ten einde hem ginds verre te kun­nen hel­pen. Vader Gran­det’s woede is ver­schrik­ke­lijk. Hij verv­loekt zijne doch­ter en sluit ze in eene kamer op water en brood op. Moe­der Gran­det, wier gezond­heid reeds wan­ke­lend was, geeft plot­se­ling den geest.

Maan­den lang houdt hij zijne doch­ter aldus opges­lo­ten. Zeke­ren dag kwam gebu­ren­praat ter oore van M. Cru­chot, voor­zit­ter der recht­bank van Sau­mur. Hij gaat den ouden gie­ri­gaard vin­den en zegt hem: « Neem u in acht, uwe doch­ter is meer­der­ja­rig en zou u het gedeelte van moe­der’s erfe­nis kun­nen eischen. Tracht van haar te beko­men dat zij ten uwen voor­deele van deze for­tuin afstand doe; zij zal nadien mijn neef huwen die reeds van over lan­gen tijd hare hand vroeg, en alzoo zult ge noch van haar noch der gebu­ren iets te vree­zen heb­ben. »

Door haar vader en Cru­chot er toe over­ge­haald, is Euge­nie op het punt de afstand­sakte te onder­tee­ke­nen, wan­neer

zij op de schri­jf­ta­fel van Gran­det, niet alleen­lijk hare brie­ven, die zij sinds jaren aan haar ver­loofde ges­chre­ven had, maar ins­ge­lijks de tal­rijke brie­ven die Charles haar gezon­den had, vond. Zij doet zich thans als bes­chul­dig­stex gel­den, en ondanks haars vaders bedrei­gin­gen wei­gert zij de akte te tee­ke­nen.

Hie­rop wordt vader Gran­det vol­ko­men krank­zin­nig, en loopt zich in het kamertje, waa­rin hij zijn schat bewaart, ops­lui­ten. Kort daa­rop vindt men er hem onder den geld­kof­fer half ver­plet­terd weder, en een paar dagen nadien sten.

hij.

Met de brie­ven van haar ver­loofde te lezen, werd er een eind aan haar lief­des­droom ges­teld: de jon­ge­ling gaf haar zijn woord weder, en sprak van niets anders dan van for­tuin te maken... het bloed der Gran­det’s was in hem...

Jaren ver­lie­pen. Noch immer hopende dat Gha­les’ opvat­ting zou veran­de­ren, leefde Euge­nie met eene oude meid, gansch van de wereld afge­trok­ken. Zeke­ren dag ver­neemt zij dat Charles op het punt is naar Parijs weer te kee­ren. Helaas, is het slechts om eene rijke erf­ge­name te huwen.

En hier­mede vez­windt Euge­nie’s laat( ste hoop als rook.

Ten lan­gen laatste staat zij hare hand aan haar buur­man toe, die het slechts op hare for­tuin gemunt had.

« En wede­rom is het Goud ster­ker dan de Liefde geweest. »

AUBERT - 40, DE BROU­KÈ­RE­PLAATS, 40

BRUS­SEL

€ CINE­MA­WE­RELD »

De Ver­bor­gen­he­den & & & & van Parijs

(Les Mys­tères de Paris)

(15e Ver­volg)

« Ik, arm kind, boos op u?... Kom spoe­dig dan en kleedt u aan. Geluk­kig is het niet zoo ver. » Wel­dra had­den bei­den de hoeve ver­la­ten. Eenige minu­ten later gin­gen zij de weg op, waar de Maître d’école en zijne gezel­len in hin­der­laag lagen.

« Daar zijn zij » zegde Chouette stil, « alle avon­den ver­ge­zelt zij den pries­ter. Wan­neer zij terug komt zul­len wij haar oplich­ten en in het ‘tuig bren­gen. »

« Maar indien zij roept » ant­woordde de ban­diet, «men kan ze van hier gemak­ke­lijk hoo­ren... Neen, ik weet beter, Tor­tillard gaat een wei­nig den weg op en wan­neer Goua­leuse terug keert, smeekt hij haar om eene oude vrouw ter hulp te komen. »

« Gaat alles van zelf. Tor­till­rad leidt haar in de nabi­j­heid van het rij­tuig, dan is ze ver­der van de hoeve ver­wi­j­dert en kan men haar niet hoo­ren. » Tor­tillard volgde het ges­prek met de grootste aan­dacht. Chouette zag hem aan en zegde:

« Hoe slim die kleine is! Men kan zien dat hij alles spoe­dig begri­jpt. Kom hier, gij zijt waard dat ik uwe moe­der ben! »

Dit zeg­gende drukte zij de kleine schelm aan hare borst.

« En als ge braaf zijt » ver­volgde de heks,

« moogt gij voor goed bij ons bli­j­ven! »

« Ja » ant­woordde daa­rop de Maître d’école,

« gij zult mij, blinde lei­den en ove­ral zeg­gen dat ik uw vader ben. Wij zul­len in de hui­zen drin­gen en dui­zend dui­vels! Ik zal aan dien mijn­heer Ro dolphe too­nen, dat ik nog besta! Ik zal het hoofd zijn, Tor­tillard de oogen en gij, Chouette, de han­den! »

« Heb ik u niet steeds gehol­pen, Four­line, van

C' het oogen­blik dat gij uit het hos­pi­taal geko­men jt? »

Op deze woor­den veran­derde, plots het gelaat van den boos­wicht.

« Ja, het is waar, maar des ande­ren daags was ik reeds bes­to­len; al het geld welke die dui­vel uit de Allée des Veuves mij gege­ven had, was verd­we­nen! Zie, tel­ken­male als ik daa­raan denk, Chouette, heb ik lust u te doc­den! »

Daa­rop deed hij een-'stap in de rich­ting van de heks.

« Pas op, indien ge Chouette kwaad doet! » riep Tor­tillard.

« Ik ver­nie­tig u alle­bei, gij slan­gen! » bul­derde de Maître d’école.

En in den blinde, den­kende de zoon van Bras Rouge te raken, deelde hij een vuists­lag uit welke geen doel trof. De kleine schelm, om Chouette en zich zelve te wre­ken, raapte een steen op en slin­gerde hem naar den blinde, hij trof hem op het voo­rhoofd, wel niet gevaar­lijk, maar men kon zien dat het pijn­lijk was, want de kerel brulde als een aan­ge­val­len stier. Chouette, niet­te­gens­taande de bloe­dige ban­den» wel­ken hon veree­nig­den voelde eene hei­me­lijke vreugde de onmacht te zien van haar mede­plich­tige.

« Een mes! geef mij een mes opdat ik mij dooie, de gan­schê wereld heeft mij ver­la­ten! >< schreeuwde het mons­ter.

« Gij hebt een mes in uw zak, Four­line, neem het. » ant­woordde Chouettè.

De Maître d’école, laf als hij was, veran­derde van toon en zegde:

« Gij alleen, Chouette, zijt in mijne kamer geweest; die boe­ren gin­der, zijn niet in staat mij te bes­te­len. Wie zou ik dan moe­ten ver­den­ken? Maar ik weet, ik ben in uwe macht en gij maakt er mis­bruik van. »

« He! he! Ik wil dat gij op uwe knieën daar­voor ver­gif­fe­nis vraagt! » zegde Tor­tillard.

En de ban­diet, de een­maal sterke reus, gehoor-' zaamde aan dit kind, hij viel op de knieën, vroeg ver­gif­fe­nis en smeekte om mede­li­j­den. De twee ande­ren ver­maak­ten zich om de grap. Plots zegde Tor­tillard:

« Opge­past, daar komt zij terug! »

En in de stilte van den nacht, op den bevro­zen grond, hoorde men dui­de­lijk stap­pen nade­ren.

« Zij zijn met drieën » ant­woordde Chouette, « ik kan mij wel met de kleine gelas­ten, maar de ande­ren? Four­line ziet niet en Tor­tillard is te zwak. Wat te doen? »

« Ik ben wel zwak » ant­woordde deze, « maar ik kan mij rond de bee­nen van één der man­nen wer­pen... Maar als ik goed zie, heb­ben zij nog een hond bij zich. »

« Wat zegt gij, Four­line? Gij zijt het hoofd. »

« Van­daag kun­nen wij niets doen » ant­woordde deze.

« En waar bli­j­ven dan onze dui­zend bal­len als bekro­ning? Neen, geef uw mes, ik dood die twee kerels! »

« Neen, van­daag is het onmo­ge­lijk. Mor­gen is het nog tijd. »

« Gij zijt bang » zegde Chouette met verach­ting.

« Neen, ik ben niet bang, maar ge zoudt ver­lo­ren zijn en gevan­gen geno­men wor­den. »

« Ja, nu is het te laat, zij zijn voor­bij. Uwe schuld dat de 1000 fran­ken naar de maan zijn! »

« 1000! 2000! Mis­schien 3000 te win­nen! » zegde de Maître d’école met zeker gezag. « Luis­ter, Chouette, gij gaat terug naar Bar­billon welke met het rij­tuig wacht, hei­den keert gij weer naar den heer welke naar de uits­lag ver­langt, gij zegt hem dat het voor van­daag onmo­ge­lijk is maar dat zij mor­gen zal ont­voerd wor­den. Het is een toe­val dat het meisje van­daag die twee man­nen bij zich had, want alle avon­den keert zij alleen terug. Mor­gen komt gij met Bar­billon en het rij­tuig op de zelfde plaats. »

« En gij, wat gaat gij dan doen? »

« Tor­tillard gaat mede met mij naar de hoeve, wij klop­pen aan, vra­gen een schuil­plaats voor den nacht en ver­tel­len de een of andere ges­chie­de­nis. Tor­tillard als­dan door­zoekt de gansche woning, er is bij die lie­den altijd geld te vin­den. De hoeve ligt gansch afge­zon­derd, dus wij kun­nen er altijd een slag wagen. »

« Goed, goed, Four­line, ver­der? »

« Mor­gen vroeg, klaag ik van pijn in de voe­ten, dat het mij onmo­ge­lijk is te gaan en die lie­den zul­len niet wei­ge­ren mij te laten bli­j­ven. De avond nadert waa­rop de kleine met de pries­ter ver­trekt, ik voel mij beter en Tor­tillard en ik ver­trek­ken ins­ge­lijks. Goua­leuse keert weer, zij valt in onze han­den en bren­gen haar naar het rij­tuig en de 1000 bal­len zijn ver­diend. Drie of vier dagen later bren­gen wij een bezoek aan de hoeve terug, maar dit­maal des nachts en vin­den daar een schoone buit in geld. »

« Rech­tuit gezegd, ÏTour­line, men vindt uws gelijke niet! » riep de hel­le­veg waa­rop zij de blinde omhelsde. Daa­rop namen zij afscheid; zij ging naar het rij­tuig ter­wijl de Maître d’école en Tor­tillard de weg ins­loe­gen die naar de hoeve van Bou-que­val leidde.

CINE­MA­WE­RELD »

Zon­der­ling “toé­val, 'het­welk Anselm Dti­res­nel naar zijne vrouw, die hij niet meer gezien heeft sinds zijne veroor­dee­ling tot eeu­wig­du­rende ops­lui­ting, voerde.

XVII In den Nacht

Het was een aan­ge­naam tafe­reel, gedu­rende een win­te­ra­vond, de keu­ken van de hoeve van Bouque-val, het uur waa­rop men het avond­maal nut­tigde, te zien. Alle arbei­ders zaten om de groote tafel, toen er plot­se­litlg een hond blafte.

« Er is iemand bui­ten » zegde vader Châ­te­lain, de oud­ste der man­nen.

Nau­we­lijks had hij deze woor­den ges­pro­ken of men hoorde de klok aan de groote poort.

« Wie kan er nog zoo laat komen? Iede­reen is toch bin­nen. Ga in elk geval maar eens zien, Jean-René » zegde de oude.

Jean-René, een jonge boer, legde met tegen­zin zijne vork op het bord en ging naar bui­ten.

« Zie­daar, de eerste maal Jat Madame Georges en mejuf­fer Marie aan ons avond­maal geen dee, nemen, het eten smaakt mij min­der goed » ging vader Châ­te­lain ver­der.

« Madame Georges is naar de kamer van mejuf­fer gegaan, want toen het'meisje van de pas­to­rij terug kwam, voelde hij zich niet wel » ant­woordde eene der boe­ren welke Fleur-de-Marie ver­ge­zeld had.

Jean-René kwam terug welke in de vin­ge­ren h] aasde.

« Wat èene koude!... Er is een arme blinde met een kleine jon­gen, vader Châ­te­lain.»»

« En wat wil hij? »

« Deze blinde is verd­waald en zij vra­gen eene schuil­plaats voor den nacht. »

« Madame Georges wei­gert nooit de gast­vri­j­heid, maar men moet haar ver­wit­ti­gen. »

Een oogen­blik later had de goede vrouw de toe stem­ming gege­ven. Men hoorde opnieuw de hon­den hevig blaf­fen, daa­rop ging de keu­ken­deur open en ver­scheen de Maître d’école met Tor­tillard op den drem­pel.

Vader Châ­te­lain sprak hem bemoe­di­gend toe:

« Mijn goede man, nader en zet u bij het vuur, warm u eerst en dan kunt gij met ons avond­ma­len, daar zet u. »

De eet­lust der arbei­ders, een oogen­blik onder­bro­ken, ver­nieuwde zich weer en eenige ston­den later hoorde men niets anders dan het gerucht der vor­ken op de bor­den. Men leidde de blinde en de kleine naar eene plaats aan tafel. Allen beza­gen hen met belang­stel­ling en voelde mede­li­j­den voor . de twee onge­luk­ki­gen. Nog meer werd dit gevoel bij de aan­we­zi­gen opge­wekt, wan­neer zij zagen hoe Tor­tillard de blinde ver­zorgde; het kind sneed zijn brood, gaf hem alles in de han­den en liet hem drin­ken. Dit was de schoone zijde der meda­lie. De kleine boos­wicht, gedre­ven door een wree­daar­dig ins­tinkt, vond er ple­zier in de Maître d’école te mar­te­len; nu en dan gaf de zoon van Bras-Rouge de blinde een stamp tegen de bee­nen en dit juisi op eene plaats waar de ban­diet het gevoe­ligst was door het dra­gen der ket­ting op de galei en altijd wan­neer de Maître d’école getrof­fen was, zegde Tor­tillard:

« Hier, lieve vader, neem van dit; daar drink eens. »

De Maître d’école wachtte zich wel van het uit te schreeu­wen.

« Maar, lieve God, wat hebt ge toch, vader? » Waa­rop het kleine mons­ter zich aan den hals van den blinde wierp en hem omhelsde; deze in zijne razer­nij, plette de kleine zoo hevig dat hij een

kreet liet en wierp hem van zich af. De arbei­ders aan­za­gen dit als een bewijs van groote liefde tot. elkaar.

« Het is niets » zegde de Maître d’école,- « ik ben werk­tuig­kun­dige van stiel; eens heb ik mijn been ver­brand waar­door ik een diep lid­tee­ken behou­den heb; tel­kens'nu wan­neer ik dit been stoot heb ik groote pijn, daar­door wierp ik mijn joo­gen van mij af. »

Daarna, uit voor­zich­ti­gheid, vroeg hij:

« Maar zeg mij, goede lie­den, hoe is de naam van de eige­naar dezer hoeve opdat ik hem in mijne gebe­den herin­ner? »

« De eige­naar noemt zich mijn­heer Rodolphe, maar zijne gevol­mach­tigde hier, onze lief­tal­lige bes­tuurs­ter, noemt zich Madame Georges. »

« Mijne vrouw! » mur­melde de ban­diet neer­ge­blik­semd door deze open­ba­ring.

« Rodolphe!... Madame Georges!... » '

De ban­diet kon er niet aan twi­j­fe­len. Welk toe­val bracht deze twee per­so­nen bij elkaar? De eerste gedachte van de Maître d’école was te vluch­ten, hij stond dan ook recht, nam de hand van Tor­tillard en zegde:

« Kom, geleid mij van hier! »

« Wat is dat nu? » zegde vader Châ­te­lain, « op dit uur van hier gaan, ge zijt gek! »

« Arme vader » ant­woordde Tor­tillard wel­ke­niet begreep waa­rom de oude wilde ver­trek­ken. « Laat ons lie­ver bli­j­ven, de koude zal u kwaad doen. »

De Maître d’école was zeer bevreesd Madame Georges of Rodolphe plots te zien ver­schi­j­nen, maar hij kon niet ver­trek­ken, hij was over­geie­verd aan de kleine schelm.

« Ik dank u wel voor uwe gast­vri­j­heid » zegde de blinde, « maar ik ben moede en zou gaarne een wei­nig gaan sla­pen om mor­gen vroeg te ver­trek­ken. »

« Daar gij het ver­langt, volg mij dan » ant­woordde vader Châ­te­lain.

Hij bracht hen in eene kamer gelijkv­loers gele­gen ten einde een lange gang.

« Zie­hier uwe rust­plaats en slaapt bei­den in vrede. » / '

De oude boer ver­trok; de Maître d’école zett zich in gedach­ten op den boord van zijn bed, hij was som­ber ges­temd. Tor­tillard kreeg een gedacht en liep vader Châ­te­lain na.

« Wat wilt ge, mijn kind? » zegde deze.

« Wel » ant­woordde hij, « mijn vader kri­jgt, soms aan­val­len, waar kan ik, in tijd van nood om hulp komen? »

« Gij ziet gin­der bij dien trap eene deur, niet waar! Daar slaapt altijd een van onze lie­den, ge reed om op te staan als er iets bizon­ders is. Op het eerste ver­diep slaapt onze bes­tuurs­ter. Madame Georges, wien ook niets te veel is om te hel­pen! Goe­den avond! »

Tor­tillard wist genoeg. Wan­neer hij terug in de kamer kwam vroeg de ban­diet:

« Yan waar komt ge, boos­wicht? Wat gij mij dezen avond hebt doen lij­den zult ge duur beta­len!... Verv­loekt, alles spant tegen mij samen! Het is mijne vrouw welke dien Rodolphe op mij afge­zon­den heeft! O, kon ik dit huis in brand ste­ken!... »

« Ha! ha! Indien ik wilde kon ik u bij uwe vrouw gelei­den, zij is maar eenige stap­pen van u af! » lachtte Tor­tillard boo­saar­dig.

« Hoe weet ge dat?... Luis­ter, ik heb genoeg van het leven! Breng mij bij haar, ik heb mijn mes!

mtÊornt

« CINE­MA­WE­RELD»

Ik ga haar doo­den! Daarna mag de guillo­tine mij heb­ben want ik voel dat het mij eene eeu­wige mar­te­ling zal zijn te weten dat ze mij in hunne macht heb­ben! »

ZESDE TIJD­VAK, ELLENDE!

XVIII Cle­mence d’Har­ville

Omtrent 4 uur ont­ving Rodolphe de vol­gende brief:

Mon­sei­gneur,

(f Ik dank u meer dan het leven. Indien Uwe Hoo­gheid mij de eer wil aan­doen mij dezen avond in mijne woning te komen opzoe­ken, dan zal de dag ein­di­gen zooals hij begon­nen is, met eene edele daad.

d’Har­ville-d’Or­bi­gny.

P.-S. Onnoo­dig te ant­woor­den, Mon­sei­gneur, ik ben de gansche avond ten mijnent.

Rodolphe, geluk­kig Mevrouw d’Har­ville uit een gevaar­lij­ken toes­tand gered te heb­ben, had spijt dat zij hem eene uit­noo­di­ging zond.

Cle­mence wachtte dien avond met onge­duld op de Prins. Naar­mate- het uur naderde gevoelde zij zich meer en meer ontroerd.

Een kamer­die­naar kwam bin­nen en vroeg:

« Wil Mevrouw de Mar­kie­zin madame Asthou en Mejuf­fer zien? »

Zij ant­woordde beves­ti­gend en haar doch­tertje kwam in het salon. Het was een kind vaa vier jaren oud, het zou een heel sym­pa­thiek figuurtje geweest zijn, indien het niet zoo bij­zon­der mager en doo­de­lijk bleek was. Claire, zoo heette zij, liep naar hare moe­der.

« Hoe gaat het met haar, Mevrouw Asthou? »

« Rede­lijk goed, een oogen­blik heb ik gevreesd.»

« Lieve kleine engel » zegde Cle­mence ter­wijl zij haar kind in de armen sloot.

De kamer­die­naar kwam weer en meldde aan:

« Zijne Konink­lijke Hoo­gheid Mon­sei­gneur de Groot-Her­tog van Gerol­stein! »

Op het zicht van Rodolphe kreeg de Mar­kie­zin eene hooge kleur; zij zette haar kind neer en gaf tee­ken aan Mevrouw Asthou het weg te bren­gen.

Na elkaar gegroet te heb­ben, zegde Rodolphe:

« Sta mij toe, Mevrouw, de ken­nis­ma­king met mijn3 kleine vrien­din te her­nieu­wen? »

Hij boog zich en gaf Claire de hand.

« Hare gezond­heid nog steeds wan­ke­lend? »

« Het gaat beter, maar zij lijdt nog steeds. »

De gou­ver­nante nam het kind mee en Rodolphe en Cle­mence waren alleen.

« Mevrouw » begon de Prins, « gij waart het slach­tof­fer van eene samenz­we­ring, bij toe­val, hoorde ik een ges­prek van. Sarah Sey­ton en haar broe­der. »

« Mon­sei­gneur, de eenige erken­te­lij­kheid die ik u kan bewi­j­zen, is met u eene beken­te­nis te doen welke ik nog aan nie­mand gedaan heb en dan zult gij mij mis­schien min­der schul­dig vin­den... Mon­sei­gneur, op 16 jari­gen ouder­dom ver­loor ik mijne moe­der, zij stierf door de behan­de­ling van een dok­ter welke de mina­reg van mijn vader hem had

voor­ges­teld. Mijn vader huwde deze vrouw welke mij een doo­de­lijke haat toe­droeg. Op aan­ra­den van deze dok­ter, Poli­dor genaamd... »

« Hoe zegt ge, Mevrouw? » riep Rodolphe, maar zich spoe­dig weer mees­ter, zegde hij:

« Neen, ik ver­gis mij, ga voort. »

« Op aan­ra­den van deze Poli­dori deed mijn vader mij de Mar­kies d’Har­ville huwen. Wat zal ik u zeg­gen? Van af mijn huwe­lijk werd mijn leven eene hel. Zeke­ren avond liet hij plots een vreese-lij­ken schreuuw en greep mij bij den arm als wilde hij- dien bre­ken, zijne oogen puil­den uit hunne hol­ten en zijn mond was bedekt met een bloe­dig schuim. Ik viel in zwijm. Zie­daar, Mon­sei­gneur, de wraak van vrouw Roland, de echt-genoote mijns vaders. »

« En dat is niet alles, Mon­sei­gneur, hij lijdt er nog aan en mijn arm kind heeft die vree­se­lijke ziekte over geërfd. »

« Uw kind!... Die blee­kheid? Die zwa­kheid?...»

« De erfe­nis van haar vader!... De dok­ters zeg­gen dat zij onge­nees­baar is. »

Mevrouw d’Har­ville ver­borg haar hoofd in hare han­den en weende bit­ter, ij sprak geen woord meer. Ook Rodolphe bleef spra­ke­loos.

XIX

De droom van de Maître d’école.

In de kamer van de twee vage­bon­den ging het ake­lige too­neel ver­der.

« Oh, geleidt mij bij mijne vrouw! Gij kunt er al ste­len wat ge wilt en de vlucht alleen nemen! »

« Ja, ja, ik versta u. Ik moet u bij haar bren­gen, bij haar bed, uwen arm gelei­den ook opdat gij haar zou­det tref­fen. Ik zal alzoo de steel van uw mes zijn, niet­waar, oüd mons­ter? Ik breng er u niet naar toe! »

« Gij wei­gert? »

Tortü­lard ant­woordde niet; op zijne tee­nen sloop hij zij­de­lings naar den blinde en nam hem plots het me» af het­welk deze drei­gend in de hand had.

« Mijn mes! Mijn mes!;.. »

« Neen, mor­gen vroeg zijt gij in staat ach­ter Madame te vra­gen en u op haar te wer­pen!... »

« Waa­rom ver­de­digt gij haar? »

« Om u te erge­ren! »

De Maître d’école liet een schreeuw en viel dof ach­te­ro­ver; hij lag in zwijm. Tor­tillard bes­loot van niet te gaan sla­pen want hij betrouwde de kerel niet. Hij ver­ge­noegde zich met eene roode beurs te voor­schijn te halen, dezelfde welke hij uit de han­den van Mevrouw d’Har­ville getrok­ken had, en telde zijn schat na: 17 goud­stuk­ken! Hij was scha­trijk!

De'Maître d’école viel van zijne bez­wi­j­ming in een koort­sach­tige droom:

Hij zag Rodolphe in de Allée des Veuves. Hij zag het gansche too­neel terug waa­rin men hem had blind gemaakt en op de tafel de voor­wer­pen van bes­chul­di­ging.

Dan ver­schè­nen er drie spo­ken voor hem, drie zij­ner slach­tof­fers, deze wer­den groo­ter en groo-ter... Van waar kwa­men zij?... Zij richt­ten zich naar de Maître d’école, zij bedreig­den hem... Het zweet brak hem uit, wat wil­den zij van hem? Wat te doen? Op dit oogen­blik liet de ban­diet in zijn droom een ver­vaar­lij­ken kreet en ont­waakte.

(Wordt voort­ge­zet.)

CINE­MA­WE­RELD »

— Brie­ven­bus

Bob. — 1°) Jack Holt, adres: Lasky Stu­dio, 6284 Selma Ave­nue Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2°) Betty Comp­son, adres: Famous Players, Lasky Stu­dio, Hol­ly­wood (Oal.) U.S.A.

3°) Zen­den bei­den hunne photo.

•Wis­tik. — 1°) Armand Tal­lier, adres: 8, rue des Gloys pro­lon­gée, Paris (France).

2°) Régine Dumien, adres: 197,ave­nue du Maine, Paris (France).

3°) Is ter stu­die.

Alpen­meisje. — 1°) Viola Dana, voor­naam­ste fil­men: « False Evi­dence », « The Microbe », « The Willow Tree ».

2°) Pris­cilla Dean, voor­naam­ste fil­men: « The Vir­gin of Stam­boul », « The Two-Sou­led Woman ». « Which Woman? »

3°) William S. Hart, voor­naam­ste fil­men: «Wag­gon Tracks», «Sand», «The Toll Gate».

Cairo. — Denkt u pho­to­ge­nisch te zijn?

Fran­çois P. — 1°) Hoot Gib­son, adres: Uni­ver­sal Stu­dio’s Uni­ver­sal City (Cal.) U.S.A.

2°) Aan allien te schri­j­ven, bij vor­keur in de Engelsche taal, bij onts­ten­te­nis in de Fransche; zij zen­den allen hunne photo.

Jack Deporre. — Pearl White is ges­chei­den van Wal­lace Mc. Cut­cheon; is de Fransche taal mach­tig; haar adres is: C/O. Willis & Inglis, Wright & Cal­len­der Buil­ding, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Ont­van­gen 1 frank.

Mich. Smol­ders..— 1°) Gelieve u daar­van tot een papie­rhan­del te wen­den.

2P) Jane Novak, voor­naam­ste fil­men: « Temple of Dusk », « His Debt », « Eyes of the World »: adres: 6692 1/2, Hol­ly­wood Bou­le­vard, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3°) Gene­viève Felix, voor­naam­ste fil­men: «Han­tise », « Miche­line », « La Dame de Mon­so­reau »; adres: 35, rue du Sim­plon, Paris (France).

aHenr. Boré. — 1°) Henri Rous­sel, adres: 6, rue de Milan, Paris (France).

2°) Abel Ganc, adres: 8, rue de Riche­lieu, Paris (France).

E. Schak. — 1°) Adolf Zukor is geen fil­mar­tist, doch Pre­sident der Famous Players, Lasky Cor­po­ra­tion (Para­mount) en zal u dus zijne photo niet zen­den; adres: Fifth Ave­nue, 485, New-York City (U.S.A.)

2°) Dit was slechts een zwen­del.

3°) «De Vree­se­lijke Klui­ze­naar» is een in Bei gié gedraaide film.

N.-B. — Ont­van­gen 1 frank.

Rikske. — 1°) Mary Carr, de aver­tolks­ter van de titel­rol uit « Maman» is 47 jaar oud.

2°) De vol­gende rol­len uit « Maman » wer­den ver­tolkt door Mary Carr’s eigen kin­de­ren, Charles, 20 jaar later (Wal­lace Carr); Luch, kind (Rose­mary Carr); Suzanne, kind (Mary Beth Carr), Su zanne, 20 jaar later, (Louella Carr).

3°) Ver­ne­men met genoe­gen dat u de photo ont-vingt van Mary Pick­ford, Henny Por­ten en Mae Mac Avoy.

N.-B. — Ont­van­gen 1 frank.

Koni­jntje. — 1°) De geko­zen film­ster zal een film draaien die hier in Bel­gië zal wor­den afge­rold.

2°) In groote fil­men wor­den de die­ren gedood; door­gaans zijn het slechts truk­ken.

3°) U hebt twee fil­men van dien aard; van welke maat­schap­pij was de bedoelde?

Lao­coco. — Henny Por­ten, adres: Parks­trasse. 75, Ber­lin-Dah­lem (Duit­schland).

Mary Rod. — 1°) Frank Mayo, adres: 7018. Frank­lin Ave­nue, Los Angeles (Cal.j U.S.A.

2°) Harry Carey, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni versa! City (Cal.) U.S.A.

3°) U kunt Frank Mayo in de Fransche taal schri­j­ven; hij zal u zeker zijne photo zen­den.

Sapho. — Denkt u pho­to­ge­nisch te zijn en talent te bezit­ten?

N.-B. — Gif­ten wor­den in dank aan­vaard.

Ser­geant Jüan. — 1°) Fred Niblo, adres: CJ0f Metro Pic­tures Cor­po­ra­tion. '

2°) D. W. Grif­fith, adres: Mama­ro­neck, New York (U.S.A.)

3°) Cecil B. dé Mille, adres: Para­mount Stu­dios, 6284 Selma Ave­nue Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

N.-B. — Betreu­ren het, maar inlich­tin­gen wor-den allééen door deze Brie­ven­bus vers­trekt. Nemen nota van uw -vrien­de­lijk aan­bod.

De Bruiyn Ch. — De pho­to’s van Betty Cornp son, Agnes Ayres en Wal­lace Reid wer­den u op 8 dezer opge­zon­den. De pho­to’s van George Walsh, Dou­glas Fair­banks en van William Far-num zijn voor­loo­pig nogniet ver­kri­jg­baar.

Eedel­Weiss 2. — 1°) De photo van Wal­lace Reid, post­kaart­for­maat, is op onze buree­len ver­kri­jg­baar aan den prijs van fr. 0.50 per photo.

2°) Zie arti­kel over Wal­lace Rei­d’s leven en dood in ons num­mer van 2 Februari!

Sphinx. •— 1°) Maria Jaco­bini, schri­jft haar eens: O/O U. O. I., 51, via Mace­rata, Rome (Ita­lie).

2°) Loir Tel­le­gan: C/O Willis & Inglis, Wright & Cal­len­der Buil­ding, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3°) A!s alge­meene regel zendt Leon Mathot zijne photo niet.

Gerges Wond. — Zul­len de zaak onder­zoe­ken.

Vra­gen ons na Zon­dag toe­ge­ko­men wor­den steeds in het eerst­vol­gend num­mer beant­woord.

ONZE FILM-STER WED­STRIJD

Uit­ge­deelde deel­ne­ming­sbul­le­ti­jns van

12 tot 18 Januari 19 tot 26 Januari 27 Jan. tot I Febî. 2 tot 8 Febr.

9 tot 16 Febr.

Totaal

60.000

75.000

50.000

50.000

20.000

255.000

Als ge het woord

aan de deur van een Kinema ziet staan9

treedt dan bin­nen en ge zijt zeker een aan­ge­naam oogen­blik door te bren­gen j

5* CIU USTU - P MEiE CIIB8MI

Uit­ges­chre­ven door het week­blad TOO­NEEL­WE­RELD .. Orga­nisé par l'heb­do­ma­daire TOO N EEL WERELD ..

STEM­BRIEF — BUL­LE­TIN DE VOTE

Aan vlelke bloem geeft U de Voor­keur?

À cjuelle fleur don­nez vous la pré­fé­rence?

Met hoe­veel stem­men zal de Eerste Bel­gische Film­ster geko­zen vJor­den?

Avec com­bien de Voix sera élue la pre­mière Etoile Ciné­ma­to­gra­phique Belge?

NJelk zal Vol­gens U de alge­meene rang­schik­king zijn, hoe­veel stem­men zal elk der acht kan­di­da­ten beko­men?

Quel sera d'après Vous le clas­se­ment géné­ral, et com­bien de Voix obtien­dra chaque concur­rente?

Alge­meene rang­schik­king - Clas­se­ment géné­ral AAN­TAL STEM­MEN NOMBRE DB VOIX

St

Zie keer­zi­jde - Voir au verso

BANK CRÉ­DIT POPU­LAIRE

Samen­werkt­nil* Maal­se­hap­pll -

Stat­le­pleln. St, 3

ANT­WER­PEN

Aile Sank­ve­rhan­deiin­gen

Lee­nin­gen op stad­slo­ten en andere waar­den

Aan­koop en ver­koop van Publieke fond­sen en

andere v/aar­den

CheKs op alle lan­den - Hypo­the­ken

Kro­dle­to­penln­gen Voor­schot­ten op koop­wa­ren

GEM)lJLAATSI\Gi:.\: Loo­pende reke­ning 3.50 o

Spaar­kas * 00 o o

Plaat­sin­gen op ter­mijn van 5 25 tot6o/° intrest 'sjaart volgent ter­mijn. HAND­KOF­FERS VAN AF IO Fr. 'S JAARS Burae­len epen van 9 tot 12 an van 2‘k tot 6 uur

Naaiii Jan den deel­ne­mer Nom du par­ti­ci­pant

Adresse

Dui­de­lijk invul­len en zen­den onder moto „KILM­WED­STRIJD” aan,,Too­neel«5ereld” Post­bus 47 Ant­wer­pen I of te bes­tel­len op ons bureel: Korte Gas­thuiss­traat, 16, Ant­wer­pen. Envoyer dûment rem­pli sous la motion „CONCOURS CINE­MA­TO­GRA­PHIQUE ” h „Too­neel-vte­reld” Boîte Pos­tale 47 Anders I ou à remettre à nos bureautc; Courte rue de l’Hô­pi­tal, 16 à Anvers.