van het erts dat wij gevonden hebben, vrees ik mijn deel ervan niet te ontvangen. Ik zou het zelf in zekerheid willen brengen, doch ik word te zeer bewaakt. Gij zoudt dit gemakkelijk kunnen doen...den kapitein, zijne dochter en Pietro alleen op het schip achter. Uit wanhoop beneemt de kapitein zich het leven, terwijl Venela en Pietro een vlot vervaardigen waarmede...s Fabrieken worden wijd en zijd geprezen. 5. Ik ben U het leven verschuldigd, tooneeispei 6. Volksmarsch Edw. Verheyden 7. De . . .

Alexandra, De eerbied cbie ik mijne moeder verschuldigd ben, verbieden, mij u nog weer te zien. Het hierin gesloten geld zal u voor de armoede bewapen. Ik dank u voor de heerlijke uren die uwe: liefde mij bezorgd heeft...Alexandra niet vergeten. Zekeren dag ontvangt hij het volgende briefje: Ik verwacht u dezen namiddag Lcmm, Koninklijkestraat. in het hotel van Mevrouw ALEXANDRA. DE DOOD OF HET LEVEN? Tusschen beiden is er te kiezen, lieve jonge dochters! schoons...De schoone Evelina » 5 » De terugkeerende » 5 » Het halssnoer der mummie » 5 » Op de klippen van het leven » 4 » De misdaad zijns vaders » 4 )) Het meisje van den film » 4 » De uren van beproeving » 3 » De kamer nr 17 . . .

strijdmachten uit Praga werden verdreven was het wonderlijk om zien hoë vlug de Duitschers het normale leven in Warschau herstelden. In die beroerde dagen ben ik meermaals aan den dood ontsnapt. Eens vergezelde mij eene...door een kogel van een machien-geweer; zoo moest ik elke avond op gevaar van mijn leven mijne rollen gaan vervullen op het theater. De triomfen van het Duitsche leger op het oostelijke front hernieuwden onze hoop op een vrij en onafhankelijk...noeste arbeid werd beloond en wanneer dit stuk het publiek deed loopcn was ik mijn normaal leven weer gewoon. Ik had nu met mijne meid mijn intrek genomen op een klein appartement . . .

gij zult mij, blinde leiden en overal zeggen dat ik uw vader ben. Wij zullen in de huizen dringen en duizend duivels! Ik zal aan dien mijnheer Ro dolphe toonen, dat ik nog besta! Ik zal het hoofd zijn, Tortillard de oogen en gij, Chouette, de handen...dit als een bewijs van groote liefde tot. elkaar. « Het is niets » zegde de Maître d’école,- « ik ben werktuigkundige van stiel; eens heb ik mijn been verbrand waardoor ik een diep lidteeken behouden heb; telkens'nu wanneer ik dit been stoot heb ik groote pijn, daardoor wierp ik mijn joogen van mij af. » Daarna, uit voorzichtigheid, vroeg hij...boosaardig. « Hoe weet ge dat?... Luister, ik heb genoeg van het leven! Breng mij bij haar, ik heb mijn mes! mtÊornt « CINEMAWERELD» Ik ga haar dooden! Daarna mag de guillotine mij hebben want ik voel dat het mij eene eeuwige marteling zal zijn te weten dat ze mij in . . .

Het zal hunne «groote reis» wezen, hunne huwelijksreis. Ik ben deze herstelling verschuldigd aan den zoon van hem die mijn beste vriend geweest...filmen heen zenden. « CIN EM AWE RE LD » Hoe ik aan Cinema ben gaan doen door BEBE DANIELS « Wanneer ik mijn eerste film herinner, kan ik niet nalaten te denken, dat ik wel een weinig recht heb aanspraak te maken op eene plaats...Stille Kunst. Dit was over een dertiental jaren en ik telde er toen acht. » Mijne verbintenis aan het Belasco Theatre te Los Angeles, alwaar ik Little Hall vertolkte, aan de zijde van Lewis Stone, kwam' te . . .

deskundige, Lucien Littlefield. lippen is het geraadzaam het helroode blanketsel te gebruiken. Ik geloof dat ik mij genoegzaam bezig gehouden heb met het « photogeniek zijn » en « het grimeeren » en wil nu de aandacht mijner lezers en lezeressen...van zijne trillende lippen. — Mevrouw, ô wat ben ik U niet verschuldigd? Aan Uwe voeten leg ik mijn degen, ja geheel mijn leven, 't leven en de eer van Louis de Clermont, graaf van Bussy. Bussy gewond...wedervoer de schoone edel-vrouw, terwijl ze het kleine salon binnentraden. Hoor, graaf, U moet wéten wie ik ben en het gevaar dat dat me bedreigt. — Bussy knikte. — Mijn naam is Diane . . .

zien », of « die je gezien moet hebben », terwijl ik nog nooit in het publiek iemand ben tegengekomen, die me aangereden heeft, de preek van dominé...Zus of van pastoor Zoo te gaan hooren, Dan geloof ik niet ver mis te zijn, als ik konstateer dat het met het geloof in deze lande mis is. En daarom voiel ik iets voor Amerika, waar ze redeneeren: « Voor een artikel, dat...noch voor f zijn gemoedrust, noch voor zij.n leven. Ik ben het eene met mijn vriend den mar-garine-fabrikant, die den mensch . . .

vele achtbare lezers erover zullen denken zooals ik. Neem wel notitie, dat ik zelf geen harstochtelijk rooker ben. Kai Jans. EEN VERVELENDE TOESTAND Het is toch wel eens waard een woordje te reppen over het rooken in de kinema-zajen. « Verboden te rooken », dat haingt er...door de komst van den dokter... en wanneer ik terug aan het toestel kwam.... waart ge vertrokken... Oh! hoe heb ik naar u gezocht. Ik ben naar Parijs gekomen, liet opzoekingen doen in den omtrek...mogelijk. Zult gij u hier instal-leeren of moet ik naar u komen? » « Het ware goed dat ge naar mijn atelier kwaamt, het licht is daar beter. « « Ja, het licht moet. goed' zijn, daarbij, ik kom liever naar u. » Het portret was bijna voltooid, maar Marie had het nog geen enkele maal gez en. Zocdra de zitting geëind gd was . . .

T[ K ga eene schemerlamp maken, zooals ik er in « 1'Enfant des Halles » eene gezien heb, zei het meisje met de rooskleurige blouse. « En was het een kostbare? » En indien ik nog genoeg in mijn spaarpot heb, ga ik een paar van die prachtige kussens maken die ik in « Opinion Publique » heb bewonderd, antwoordde het meisje met den kakikleurigen mantel. Dit .was een brok. van...personen zegden wel dat haar bi k hard was, maar ik noem dik verraad. Wat er in elk geva] mocht gebeuren ik wilde er dezen avond een e:nde aan maken. Ik was op het punt over die netelige zaak te beginnen, toen ik twee koolzwarte oogen doordringend op mij gericht zag. « Ik heb zoo’n gevoel, Edward, dat ge mij op dit oogenblik tén huwelijk...opnieuw maar dien lach stelde mij niet geTust. Ik ging naar buiten en dacht ma. Ik nam het papier aangaande de Professor en las het door bij het schijnsel mijner elektrische lamp... Daarop kreeg ik, als goed lid van de pers, een gedachte, maar juist omdat ik van de pers was zou ik niet bij Challenger kunnen geraken. Ik ging naar de club en wendde mij tot M. Tarp Henry, lid van « De \ Natuur . . .

wan-prestatie ben ik een contractueele boete van 1.000 peseta’s verschuldigd aan de directie ». En toch was het heele gezelschap toen het de trap af was geloopen en voor het huisje in groepjes stond te praten, in de beste stemming, die...leeren. Had de directeur niet gezegd: « Dames, in het leven moet je moed hebben. Men moet iets durven riskeeren. Werken...in een kasteel aan de Riviera. De oplossing van het raadsel? De baron heeft haar uit het « Paradiso », mijn variété, eenvoudig weg-getrouwd. Ik zie hem nog voor mij, dames. Een knappe verschijning was hij . . .