Programme from 28 Apr. to 4 May 1933



Booklet

Bron: FelixArchief nr. 1968#933

This text has been generated automatically on the basis of scanned pages, using OCR software. Because of the historical typefaces used in the programme booklets, the output is not flawless.

Show the facsimiles of this programme booklet



mtr

AU BON COIN

A. VAN OSTA & C

39 - 41 rue Carnot straat — rue Dambrugge straat, 1

Grande spécialité Best

de VETE­MENTS sur MESURE gek­end

et de huis

la belle CON­FEC­TION der stad

des

PRIX voor GEMAAKTE

défiant en op MAAT TE MAKEN

toute kleed­eren voor

con­cur­rence HEEREN. JON­GELIEDEN

en KINDEREN

AU BON COIN

f— Pro­gramme 33 Speel­wi­jzer

Ven­dredi qn Samedi Di­maache avril Lundi -| Jeudi a maj iQ't'i

Vri­jdag Zeat­ferdag £** Zondag April Maandag A Don­derdag Mei

1. Eclair­Jour­nal

Ac­tu­alités sonores

2. Chan­son du Print­emps

Dessins animés sonores

3 U,F.A. Bomben

Fan­taise sur les films senores

1. EclairNieuws­berichten

Ac­tu­aliteiten op den klank­film

2. Lentelied

Klank­teeken­film

Fan­tasie op de klank­fil­men

Dis­ques PA.​FIL1O­PHONE - Gram­mo­foon­platen

B 49001 A mol le Jour. — A toi la Nuit.

B 85515 L'Auberge de Cheval Blanc

chanté par Mar­cel'e Loria, Reda Caire et chœnrs.

4. A Moi le Jour 1

A toi la Nuit 1

3. Ik bij Dag î

Gij bij Nacht î

Comédie Tooneeis­pel

Sce­nario: * Sce­nario :

Hans SZEKELY et Robert LIEB­MAN Pro­duc­tion: Pro­duc­tie:

Erich POM­MER Musique: Muziek:

Werner R. HEY­MANN

DRAMA­TIS PER­SONÆ

Juli­ette .... . Kate de Nagy Ed­mond Roger Dann

Al­bert . Fer­nand Gravey Max Meyer Pierre Stephen

M. Cru­chod .... . Le Gallo ï chanteurs de rue . . . Leardy et Veriy

Charles . Georges Fla­mant et Gertrude Ginette d’Yd

Madame Weiser, . . . Mar­guerite Tem­p­ley et

Le gar­dien du musée . . Pierre Piérade Madame Ledour. . . . Jeanne Cheirel


Madame Ledoux est une an­ci­enne beauté, autre­fois pen­sion­naire des théâtres na­tionaux et que la dureté des temps force à louer en meublé une pièce de son ap­parte­ment.

Désireuse de faire rap­porter le plus pos­si­ble à cette cham­bre, la vieille ac­trice a pris deux lo­cataires. Juli­ette, une ravis­sante manu­cure couche chaque nuit dans le lit loué par Madame Ledoux, et chaque matin, les draps changés, Al­bert, garçon de café dans une boîte de nuit, vient y pren­dre un repos bien gagné jusqu’au soir.

Un matin, Al­bert ren­trant chez lui un peu plus tôt que d’or­di­naire, croise dans la rue Juli­ette se ren­dant à son tra­vail.

Re­mar­quant que sous son pardessus le jeune homme est en habit, Juli­ette le prend pour un riche fêtard..., le pseudoriche fêtard ac­com­pa­gne Juli­ette non jusqu’au ma­g­a­sin où elle ex­erce son art, mais seule­ment au coin de la rue ou une voiture somptueuse at­tend la manu­cure. Cette auto est celle d’un vieux client, dont ce matin là Juli­ette va polir les on­gles à domi­cile.

Un co­pain d’Al­bert a relevé le numéro de la voiture, c’est celle de Mi. Cru­chod qui possède dans un élégant quartier de Berlin un somptueux hôtel par­ti­c­ulier. Al­bert prend donc Juli­ette pour la fille de Cru­chod.

Doréna­vant Al­bert çt Juli­ette vont se

bluffer l’un l’autre au cours d’une idylle J qui se déroulera à Berlin et à Sanssouci. 1

Mais cha­cun rentré chez Madame Ledoux con­tin­uera à maudire le lo­cataire in­connu, qui laisse ses af­faires tramer et î sème dans la cham­bre sor­dire un ef- f froy­able désor­dre. f

Un hasard révèle à AJbert que l'objet de j sa flamme est manu­cure chez un grand coif­feur, il va la trou­ver pour lui avouer que lui aussi n’est qu’un mod­este tra­vailleur. Juli­ette, fu­rieuse, croit qu’Al­bert est venu I nu­mi­i­ier: elle le sup­pose fiancé à Made­moi­selle Cru­chod et, nerveuse, finit par le gi­fler malgré les élo­quentes protes­ta­tions d’amour du garçon. Cette gifle en plein salon de coif­fure fait congédier Juli­ette. La jeune fille ne rêve que vengeance: Al­bert lui a dit qu’on pou­vait le ren­con­trer chaque soir au «Casanova», boîte de nuit élégante. Elle s’y fera ac­com­pa­g­ner par un jeune idiot qui lui fait la cour et a l’heureuse sur­prise de con­stater qu’A.​lbert n’est qu’un sim­ple serveur. Elle i veut aller lui par­ler à l’of­fice, Al­bert la ( re­pousse: il pense qu elle est là pour fai- { re la noce, et la quitte pour puiser dans 5 le vin des con­so­la­tions.

Juli­ette est rentrée tris­te­ment chez elle, f la porte s’ouvre douce­ment, c’est Al­bert I un peu parti qui a oublié l'heure... î

Doréna­vant les deux lo­cataires de Ma- t dame Ledoux oc­cu­per­ont la cham­bre aux 1 mêmes heures.

A moi le Jour, A toi la Nuit f

TAV­ERNE DU

Paor­Roal

RENOMMÉE POUR SES

BIÈRES

ANGLAISES

SPÉCIALITÉ DE

VIEUX PALE-ALE


Les Récep­teurs

StrombergCarl­son

seront pour vous une révéla­tion de tout ce que la radio peut

don­ner comme pureté de récep­tion et de qualité mu­si­cale.

Pour nous per­me­t­tre de fournir aux dil­let­tanti, ces­mer­veilleux in­stru­ments de vraie musique, à des prix aussi modérés, nous avons décidé de fournir di­recte­ment du pro­duc­teur, dont nous sommes les délégués, aux am­a­teurs.

De­man­dez le cat­a­logue il­lustré N° 21 ou venez en­ten­dre les

Stromberg-Carl­son

dans notre au­di­to­rium.

ROTHER­MEL COR­PO­RA­TION S. A.

27, Quai du Com­merce, 27 BRUX­ELLES

Ik bij dag.... Gij bij nacht....

Mevrouw Ledoux is eene ver­welkte schoonheid, oud lid der na­tionale schouw­bur­gen en door den slechten tijd ver­plicht eene gemeubleerde kamer te ver­huren.

Cm deze kamer zooveel mo­gelijk te doen op­bren­gen, heeft de oude tooneel-speel­ster twee hu­urlin­gen genomen: Juli­ette, eene ver­rukke­lijke man­i­cure, slaapt eiken nacht in het door Mevr. Ledoux ver­hu­urde bed en, eiken mor­gen, het lin­nen verzuiverd, ge­niet Al­bert, kel­ner in eene nachtkroeg, tot s avonds eene welver­di­ende rust.

Zek­eren mor­gen komt Al­bert vroeger tehuis als naar gewoonte en ont­moet in de straat Juli­ette, welke zich naar haar werk begeeft.

Be­merk­ende dat, onder zijn over­frak, de jonge man in habijt gek­leed is, aanziet Juli­ette hem voor een rijken ni­ets­doener... De speudo-rijken ni­ets­doener vergezelt Juli­ette niet tot aan het mag­a­z­ijn waar zij werkt, maar enkel tot aan den hoek der straat, waar een prachtri­j­tuig de man­i­cure wacht. Het is de auto van een ouden klant, wiens nagels dien mor­gen door Juli­ette tehuis moeten gepoli­jst wor­den.

Een makker van Al­bert heeft het num­mer van het ri­j­tuig opgenomen: het is dit van Mr. Cru­chod, welke in een mooi kwartier van Berlijn een prachtig hotel bezit. Al­bert neemt dus Juli­ette voor de dochter van Mr. Cru­chod.

Nu gaan Al­bert en Juli­ette elkaar overbluffen, gedurende eene idylle welke zich af­speelt te Berlijn en te Sanssouci.

Maar bij Mevr. Ledoux terugge­keerd, zal ieder de on­bek­ende hu­ur­der ver­wen-schen, welke zijne zaken laat liggen en de kamer het on­der­ste boven zet.

To­e­val­lig verneemt Al­bert, dat het voor­w­erp zi­jner liefde man­i­cure is bij eenen grooten kap­per; hij gaat ze vin­den om haar te beken­nen dat ook hij slechts een een­voudig werk­man is.

Woe­dend, denkt Juli­ette dat Al­bert haar komt verned­eren, zij meent hem ver­loofd met Mej. Cru­chod en, zenuwachtig, geeft zij hem een kaak­slag, ni­et­te­gen­staande de wel­sprek­ende liefdesverk­larin­gen van den kel­ner. Die kaak­slag doet Juli­ette wegzen­den. Het jonge meisje zint enkel op wraak: Al­bert heeft haar gezegd dat men hem eiken avond kon ont­moeten in de «Casanova», eene gek­ende nachtkroeg. Zij gaat er heen, vergezeld van een jon­gen id­ioot, welke haar het hof maakt, en is ten zeer­ste ver­heugd te bestätigen dat Al­bert enkel een een­voudig di­en­aar is. Zij wil hem in de keuken spreken; Al­bert ver­stoot haar: hij meent dat ze daar gekomen is om te walle­bakken en ver­laat haar om troost te zoeken in het drinken van wijn.

Juli­ette is bedroefd huiswaarts gekeerd, de deur gaat langzaam open: het is Al­bert, een weinig dronken, welke het uur ver­geten is.

Voor­taan zullen de twee hu­urlin­gen van Mlevrouw Ledoux de kamer op dezelfde uren be­trekken.


Les chan­sons Je C(A moi

QUAND JE SORS DU CINE,

L'DI­MANCHE SOIR.

Musique: W.-R. HEY­MANN.

Lyrics: B. ZIMJMER.

Re­frain:

Quand je sors du ciné l’Di­manch’ soir, Quand je repense à la vieille his­toir’

Je me dis, en ren­trant, sur l'trot­toir:

Un jour! Connaître un seul jour la

[grand’ vie! Boir’ du cham­pagne... être bien servie... Avoir auto

Sali’ de bains... château.

Sor­tir du lit à midi... Moi, la grand’ vie... J’en ai l’envie!

Là-haut, serrée aux places à deux francs, C’était moi... je le croy­ais... qu elle

[couche!... Mioi! que le beau mar­quis de l’écran Em­bras­sait sur la bouche...

Quand je sors du ciné l’Di­manche soir,

Le ciel est beau comme une ro­mance. Lundi! Le tra­vail reprend!

Pas pour moi cette ex­is­tence Près du mar­quis de l’écran.

le jour, A toi la nuit8

T’AS D’LA CHANCE!...

Musique: W.-R. HEY­MANN.

Lyrics: B. ZIM­MER.

Re­frain:

T’as d'là chance,

L’ex­is­tence

C’est quand même un rich’ cadeau. T’as pas d’veine,

Mais ta peine

Tu l’oubli s s’il fait beau.

Quoi qu’on fasse Ce qu’on casse Gn peut le rec­oller!

Vite ef­face Ta gri­mace!

La vie est belle! ollé!

Musique: W.-R. HEY­MANN.

Lyrics: B. ZIM­MER.

Re­frain:

Si tu ne viens

Rosiers, lilas au­ront fleuri... pour rien Si tu ne viens

Le rossig­nol aura chanté... pour rien Le temps me dur'

Je n’ai plus de repos!

Une tor­tur'

Sans répit, c’en est trop!

Si tu ne viens

J’aura souf­fert... j’aurai lan­gui... pour

Si tu ne viens

Ma vi’ n’a plus de sens... si tu ne viens Ce soir, au plus dis­cret des ren­dez-vous

Edi­tions F. SAL­ABERT.

Eperdûment,

J’aura rêvé... pour rien.

Hy­drophore au­toma­tique avec fil­tre de défer­rafle sous pres­sion.

Au­toma­tis­che wa­ter­houder met on­ti­jz­er­ings­fil­ter onder druk,

Puits artésiens — Puits tubés — Puits cap­tant plusieurs sources pour grand débit — Sondages — Fil­tres de défer­rage — Col­lecteurs de sable — Com­presseurs — Pom­pes — Éléva­tion et dis­tri­b­u­tion d'eau

par Pair com­primé

ATE­LIERS DE CON­STRUC­TIONS WERK­TUIG- EN

MÉCANIQUES & HY­DRAULIQUES WA­TERKUNDIGE

LOUIS DONKERS

AV­ENUE DE LA VIEILLE BARRIÈRE 34/36, OUDE BAR­REELLEI Téléph. 587.36 MERXEM Tele­foon 587.36

Arte­sis­che wa­ter­put­ten — Buis­put­ten — Zand­houw­ers — Borin­gen — Wa­ter-in­stal­latiën met lucht­druk, voor alle af­s­tanden en hoogten, voor kas­tee­len, villa's,

land­huizen.


Coupe-pain

MAX BOL­SIUS

11, COURTE RUE PORTE AUX VACHES,11

(Bn face du Canal au Fro­mage)

Téléphone: 257,85 Chèques postaux: 777,32

Tout ce qui con­cerne le ménage Foy­ers "Jan Jaarsma" à Feu con­tinu Cadeaux utiles

Prix défiant tout* con­cur­rence

Choco­lat

Jïïor­tottgi»

le meilleur

niB­H­HOH

Lü PBE­MIErD Fim DAULAÏÏT DE

J U LE $ DER&y

5uzyED­Pin

Mon Cœur et ses Mil­lions est une amu­sante comédie, pleine de fan­taisie, de charme, d’émo­tion aussi. Les qualités du scénario pou­vaient à elles seules lui as­surer le succès, mais il y a mieux: Mon Cœur et ses Mil­lions, mar­que les débuts à l’écran par­lant des célèbres

comédiens Jules Berry et Suzy Prim, et l’on peut dire de ce poup d’essai qu’il est un coup de maître!

Jules Berry in­carne avec le na­turel, l’élégance, la désin­vol­ture qui le firent tant de fois tri­om­pher à la scène, ce mil­liar­daire améri­cain qui, pour éviter les im­por­tuns lors de son voy­age en Eu­rope, se fait « dou­bler » par son secrétaire.

A ses côtés, Suzy Prim est, avec une sincérité et une grâce touchantes, la belle Mar­guerite, na­ture sim­ple et bonne, que ter­rorise son frère, le ban­dit Mir­gaudon, mais dont Crighton saura fi­nale­ment récom­penser le dévoue­ment et l’amour qu elle lui of­frait alors qu elle le croy­ait un sim­ple secrétaire.

Le jeu de ces deux artistes est sim­ple, délicat, d’un na­turel re­mar­quable. Cette création les classe au pre­mier rang des vedettes de l’écran.

Tous les autres in­terprètes, Gas­ton Jacquet, Gas­ton Dtipray, Renée Veller, Bill Bbck­ett, etc., sont par­faits.

Le pub­lic pourra, d’autre part, apprécier cer­taines scènes qui sont de véri­ta­bles trou­vailles, telle celle où Crighton et Mar­guerite se décou­vrent un rêve com­mun: un pe­tite mai­son à la cam­pagne, des en­fants Tan­dis qu’ils par­lent, les im­ages

il­lus­trant leur rêve nous mon­trent com­bien il est aisé à deux être par­lant la même langue, et for­mu­lant le même vœu, d’ex­primer des idées to­tale­ment différentes.

Au reste, la mise en scène s’allie ad­mirable­ment à l’idée générale du film; la pho­togra­phie est ex­cel­lente.

Les publics les plus divers ne man­queront pas de pren­dre un plaisir extrême aux milles péripéties de ce film d’un comique si franc, et surtout très cinéma.


ILn tour­nant jMon Cœur et ses Mill ions „

Une amu­sante his­toire survint à Suzy Prim, la char­mante vedette de Mon Cœur et ses Mil­lions, l’actuel succès du..., alors qu’elle choi­sis­sait les toi­lettes qu’elle porte dans ce film.

Après avoir couru chez le bot­tier et la modiste, elle ar­riva dans une mai­son de cou­ture de la rue des Ca­pucines, et pria le chauf­feur de son taxi de l’at­ten­dre.

Une heure plus tard elle sor­tit. Plus de

taxi. Oh cherche... Rien

— Voilà, dit l’artiste, un moyen inat­tendu de faire des économies.

Mais le chauf­feur, ren­voyé de place én place par les agents de la cir­cu­la­tion,

s’était tout bon­nement rendu de­vant la mai­son de Suzy Prim. Et quand il la vit ar­river, il lui mon­tra gen­ti­ment le comp­teur qui mar­chait en­core. Et Suzy Prim d’ajouter:

— Les taxis qu'on n’utilise pas sont vrai­ment les plus coûteux.

Grâce à l’ac­tivité de toute la troupe de Mon Cœur et ses Mil­lions, la réal­i­sa­tion de cette grande pro­duc­tion Jacques Haïk s’est pour­suivi très rapi­de­ment.

Jules Berry lui-même que sa vie de théâtre a habitué aux grasses matinées, se trou­vait à 7 heures au stu­dio et il avoua que le cinéma avait de très pénibles ex­i­gences.

Il y a dans Mon Cœur et ses Mil­lions une scène par­ti­c­ulière­ment drôle, au cours de laque­lle Jules Berry, que l’on prend pour un pres­tidig­i­ta­teur, est sommé d exécuter un tour très dif­fi­cile qu’il n’a ja­mais fait de sa vie. 11 faut le voir aux prises avec Gas­ton Jacquet, une boîte de car­ton, et une boule d’ivoire! Son em­bar­ras est tel qu’on voudrait connaître le tour de passe-passe, afin de le lui souf­fler. 11 est vrai qu’il n’en­tendrait pas!!!

Dtepuis l’avène­ment du film par­lant, bien des vedettes du théâtre se sont laissées séduire par les charmes du micro. C’est un fait que toutes n’ont pas égale­ment réussi. Mais en re­vanche, quels suc-/ ces pour d’autres... Pour n’en citer qu’une men­tion­nons Jules Berry, qui, pour ses débuts à l’écran, dans Mon Cœur et ses Mil­lions, a montré de telles qualités que les Etab­lisse­ments Jacques Haïk ont immédi­ate­ment signé avec lui pour un nou­veau film qui sera tourné prochaine­ment.

WEST-END

CHAUS­SURES

17, CANAL AU FRO­MAGE Tel. 28.708 Anct. PONT DE MEIR, 5

RIEN QUE DES MAR­QUES DE RÉPU­TA­TION MON­DI­ALE

DE FAUW Isegkem

BALLY S uisse

SWAN SHOE An­gleterre

THIERRY France


Guin­ness

vous fera du bien

que la presse pense du C

œur et ses

Milli

Une amu­sante comédie, pleine de gais pro­pos et qui en­tremêle les aven­tures du mil­lion­naire Crighton et de son secrétaire Au­ribeau.

Mais ce film a surtout le mérite de servir de début à l’tcran au célèbre ac­teur Jules Berry. Il n’a rien perdu des qualités qui font son succès habituel. A ses côtés, Suzy brim, qui fit longtemps du cinéma, mon­tre, en revenant à ses amours passées, qu’elle est tou­jours en pleine pos­ses­sion de son tal­ent nuancé.

L’Ami du Pe­u­ple.

Jul es Berry vient de faire ses débuts à l écran, aux côtés de la ravis­sante Suzy Prim, dans «Mon cœur et ses Mil­lions». Ce coup d’essai est, na­turelle­ment, un coup de maître. Le film est gai, un peu mystérieux, un peu ro­cam­bo­lesque, tou­jours élégant.

La Dépêche.

Le spir­ituel fan­tai­siste qui sem­blait si peu fait pour lart cinématographique, y réussit bril­lam­ment. C’est un film pit­toresque et bien joué.

Jules Berry et Suzy Prim sont les vedettes du film. Tous deux l’in­terprètent avec es­prit, dans une for­mule amu­sante.

La Lib­erté.

Jules Berry a de la dis­tinc­tion et de la désin­vol­ture. Son jeu est vif et plein d’émo­tion. Suzy Prim prête sa je­unesse et sa grâce au per­son­nage de Mar­guerite. Elle a un charme étrange dont elle tire des ef­fets éton­nants. C’est une grande artiste à la scène et elle le de­meure à l’écran.

Rouen-Gazette.

Le tal­ent aisé, sou­ple, nuancé de Jules Berry et l’ex­cel­lent sujet du film, per­me­t­tront le succès de « Mon cœur et ses Mil­lions ». C’est une agréable comédie qui dis­traira le pub­lic. Sig­nalons l’amu­sante scène des pas dans la nuit, où cha­cun marche en dansant au ry­thme d’une musique d’ac­com­pa­g­ne­ment. Jules Berry, chic, désin­volte, plein d’ai­sance et de drôlerie, est une bonne re­crue pour le cinéma par­lant.

Cinématographique Française.

Cette pro­duc­tion Jacques Haïk, mer­veilleuse­ment in­terprétée, vous emmènera tour à tour dans les sa­lons du Clar­idge, à Mont­martre et en un beau château de Touraine.

Dteux heures de gaîté et de per­spec­tive.

Cour­rier Cinématographique.

Un scénario char­mant, amu­sant, mou­ve­menté, des scènes leste­ment enlevées, et tournées dans les sa­lons du Clar­idge, à Mont­martre et en Touraine, des airs à la mode lui as­sureront un beau succès.

La France de l’Est.

Les sit­u­a­tions ne man­quent pas d’imprévu, et puis tout cela est fort bien joué. Jules Berry, de­vant la caméra, n’a pas perd ucette désin­vol­ture qui est d’un art si agréable. Suzÿ Prim est agréable à voir et à en­ten­dre.

Agence d’in­for­ma­tions Cinématogr.

C’est le pre­mier film par­lant de Jules Berry et Suzy Prim: les deux comédiens gar­dent sur l’écran toute la fan­taisie qu’ils mon­trent sur la scène.

Paris-Midi.


... Mais sur­prise que nous n’es­comp­tions plus: la voix de Jules Berry! Cette voix que la scène gar­dait jalouse­ment, sans ja­mais la porter jusqu’à nous et que le micro in­dis­cret nous révèle pho­togénique! Jules Berry désor­mais, ne parle plus pour lui seul: l’écran sonore le rel­eva de son vœu de si­lence et son mur­mure, spir­ituelle­ment in­in­tel­li­gi­ble, de­vient lan­gage, mirac­uleuse­ment...

Les scènes sont, la plu­part du temps, agréable­ment montées: les sit­u­a­tions ne man­quent point d’imprévu et puis tout cela est fort bien joué.

Havre-Eclair.

Le film en­tier se classe parmi les rares œuvres d’études qui peu­vent agréer, pour différentes raisons, aux spec­ta­teurs les plus dis­sem­blables.

L’ a ex­pres­sion cinématographique » révélée par « Mon Cœur et ses Mil­lions», a par­ti­c­ulière­ment intéressé cet im­mi­nent cri­tique.

...​Des in­ven­tions aussi curieuses qui sont dues à l’écran, il n’en est au­cune qui mérite plus d’es­time, voire d’ad­mi­ra­tion. En effet, quand, dans un caberet, Crighton et sa fu­ture amie se ren­con­trent pour la première fois, cha­cun d'eux ex­prime le même souhait avec des mots iden­tiques, et pour­tant les im­ages il­lus­trant ces vœux ne se ressem­blent pas. C’est ainsi que le: « Je voudrais une pe­tite mai­son de cam­pagne » est, pour la femme, une bi­coque, pour l’homme un château. Cette pe­tite série d’il­lus­tra­tions démon­tre avec in­fin­i­ment de force la fac­ulté d’in­compréhen­sion entre des in­di­vidus pleins de bonne volonté et util­isant la même langue: cela est léger de forme.

Quant à M'. Jules Berry, que pou­vons-nous dire de lui, sinon qu’il est l’ac­teur par­lant le plus « vie », le plus « réalité » qui soit en France, avec deux ou trois autres.

Lu­cien Wahl, « Pour Vous».

Voici un film char­mant, plein d’es­prit, où l’on trouve à la fois le charme, l’émo­tion et qui cap­tive par l’intérêt qui s’at­tache sans cesse à son ac­tion.

Jules Berry est char­mant et d’un jeu mesuré dans le rôle de Crighton. Sa parte­naire, Suzy Prim, présente le per­son­nage de Mar­guerite avec grâce et la sincérité qu’elle ap­porte à toutes ses créations.

Mon Film.

Ce film est con­stam­ment amu­sant et tou­jours savoureux.

Le Matin.

On peut dire que ce film plaira à tous et que Jules Berry, fleg­ma­tique mais très sub­til; Suzy Prim, a l’âme trou­ble, Renée Veller, per­verse. Di­ener et Ger­maine Noizet, no­bles sans grandeur, Gas­ton Jacquet et Gas­ton Dùpray, bons comédiens, y récolteront le succès que méri­tent leurs rôles adroite­ment tenus dans un at­mo­sphère de com­pro­mis­sions.

Filma.

Jules Berry est char­mant et d’un jeu mesuré dans le rôle de Crighton. Sa parte­naire Suzy Prim, présente le per­son­nage de Mar­guerite avec la grâce et la sincérité qu elle ap­porte à toutes ses créations.

«Mon Cœur et ses Mil­lions» est un ex­cel­lent film des Etab­lisse­ments Jacques Haïk.

Mon Film.

—j Il faut aller voir ce film gai, que jouent avec une verve

étour­dis­sante Suzy brim et Jules Berry.

L’Œuvre.

Jules Berry qui, de par sa na­ture a eu quelque mérite à se plier à la dure dis­ci­pline du stu­dio, à ses ex­i­gences, ses procédés de tra­vail sou­vent il­logiques et — il faut le dire — peu ra­vor­a­bies à 1 élab­o­ra­tion d une forte com­po­si­tion, campa dans ce film le Mil­liar­daire qui évite soigneuse­ment de se iaire rouier. Son na­turel, sa non­cha­lante élégance, son brio ourtout font mer­veille.

Suzy Prim joue le rôle com­plexe d’une femme qu’une promis­cuité in­digne n a pas complètement per­ver­tie et qui s at­tache à sauver celui que des com­plices ont décidé de per­dre. Son jeu est sobre, volon­taire­ment dépouillé de tout ar­ti­fice. La sincérité et 1 émo­tion dont elle est em­preinte, .en­dent sa com­po­si­tion fort at­tachante.

L’Echo de Paris.

Jules Berry: de la fan­taisie, du brio, un jeu spon­tané, dan-jant. Fout cela, fait pour la rampe, le voici dans le cadre de l’écran, si grand par­fois, étroit sou­vent. L’épreuve était dif­fi­cile. Jules Berry l’enlève bril­lam­ment.

L’his­toire est sen­ti­men­tale, une pau­vre fille, un mil­liar­daire qui, pour éviter les im­por­tuns et les récep­tions of­fi­cielles, lors de son voy­age en Eu­rope, se fait passer pour son secrétaire. Joignez à cela la grâce touchante de Suzy Prim, et vous aurez une ex­cel­lente comédie de l’écran.

Se­maine à Paris.

Il n’est donc pas sûr que ce film ne ren­ferme pas une scène appelée à faire date.

Lu­cien Wahl, L’Œuvre.

C’est l'his­toire d’un mil­liar­daire qui, pour s'amuser à sa guise, se fait « dou­bler » par son secrétaire. Sur ce thème on peut évidem­ment broder bien des choses amu­santes et c’est ce qui a été fait ici.

« Mon Cœur et ses Mil­lions » est un film qui plaira par sa variété et sa fan­taisie pleine d’agrément.

Comœdia.


iar

Mijn Hart en zijn Miljoe­nen

Een jonge mi­i­jar­daire uit... Amerika F rank (Brighton is naar Frankrijk gekomen aan boord van zijn yacht «La Belle Galette».

Daar hij een plezier­reis wil maken heeft hij besloten, ten einde te ontsnap­pen aan alle verve­lende man­i­fes­ta­ties, zijn per­soon­lijkheid over te dra­gen op zijn Sec­re­taris Guil­laume Au­ribeau.

Deze laat­ste be­gint dus het spel­letje, ter­wijl Crighton alle ver­make­lijk­so­or­den der stad afloopt, ook op avon­turen...

Waar mocht zulke toe­s­tand heen­lei­den? Wat er van zij het geeft aan­lei­d­ing tot aller­lei kod­dig­ste voor­vallen, ver­bazende avon­turen in een dolle fan­tazie en brio; de avon­turen van een « voor­loop­i­gen » mil-li­on­nair.

Deze film bezit een ver­make­lijke, be­wogen han­del­ing, een orig­i­neele geschiede­nis van een bekoor­lijke vin­d­in­grijkheid.

Het is een klucht­spel, doch tevens een pret­tige ze­den­studie, ver­tolkt door twee groote Fran­sche fil­martis­ten:

JULES BERRY en SUZY PRIM.

Een suc­ces wordt het, voor­waar een bli­j­moedige film, het­geen men juist zóó noodig heeft in deze sombere ti­j­den.

De .snel­lieni lnj de film­re­portage

Als voor­beeld van mod­erne fi­im­re­por-tage geeft de « Film-Kurier » een overzicht van de wijze waarop de bi­jeenkomst van den nieuwen Rijks­dag te Post­dam « ver­sla­gen» is.

De Ufa trok te velde met vier gelu­ids-en een acht­tal stomme ap­pa­raten, de Fox ver­scheen voor haar sprek­end jour­naal met vijf ap­pa­raten op drie auto’s, de Emelka werkte er met zes. In to­taal waren veer­tig op­ne­mers en helpers aan het werk.

Zoodra de op­na­men gedaan zijn, gaan ze per ex­presse-snel­dienst naar de ate­liers, waar per­son­eel klaar staat voor on­twikke­len en copieeren, Al naar gelang van het aan­tal bestellin­gen wor­den de copieerma-chines in werk­ing gesteld en na vijf, zes uur kun­nen tuss­chen 150en 200 copieën ter leg­nte van 100 tet 120 ML klaar zijn Ter­wijl hi­er­aan de laat­ste hand wordt gelegd, heeft de keur­ings­di­enst reeds een copie in han­den gekre­gen.

Dte klare copie wordt nog eens doorge-draaid en dan door een spe­cialen di­enst ten snel­ste naar de sta­tions ge­bracht, waar snel­treinen (en zoo noodig vlieg­tu­igen) ze verder ex­pe­dieeren. Vaak draait de op­name nog den­zelf­den dag in de voor­naam­ste pro vin­cie-the­aters.

(ETAB­LISSE­MENTS f

THIE­LENS

42, RUE OmEGANCK, 42f 14, RUE LÉOPOLD, 14j

TÉLÉPHONES: 262.23 et 256.06

I Lumm aires d art, I

de styles an­ciens et mod­ernes f

-—' Toutes réal­i­sa­tions I 1 éclairage artis­tique g

Achetez vos

Vin­seti­iei­iffS

- EN CON­FI­ANCE A LA MAI­SON —

Arthur En­thoven

Fondée en 1896

Rue Brey­del, 27, AN­VERS Tel. 277.92

Cham­pagnes et liqueurs fines de toutes mar­ques. Vins de toutes prove­nances.

IM­POR­TA­TIONS DI­RECTES

Reis­agentschap

Voy­ages

EMILE WIRTZ

AV­ENUE DE KE7SER, 44, DE KEY­SER­LEI

AN­VERS-ANTWER­PEN


GLOBE

Le Globe est une bois­son ra-fraîchissante d’une pureté et d’une fi­nesse in­com­pa­ra­bles.

Son goût ex­quis, son par­fum suave et sa déli­cieuse fraîcheur, lui ont valu

son

surnom »

L'AME DU CIT­RON

CT­MOA­Jgff SCHWEPPES: LON­DON ft­piKO­JKSt

Friedrick Holländer en de Kl an kfil m

door Dr. LEON HARDT FUERST.

Uil Di! 1

Het is lang geen on­bek­ende meer — Friedrich Holländer -— de meester van de muzikale kleinkunst. Hi­er­voor dicht en com­poneert hij, stelt karak­ter­istieke en hoogst artistieke shows samen. Achter de zoo geroemde pit­tigheid en bru­tal­iteit van zijn lied­jes ver­bergt zich echter een zwaar­moedige wereld. Men kan niet zeggen, dat deze wereld in verzet komt tegen de opged­won­gen lev­ens-boeien. Met roerende over­gave staat hij, Friedrich Holländer, tegen­over de domhe­den en kwaad­wil­lighe­den van een wereld vol kleine en groote gemeen­heden. Hij stri­jdt niet. Hij probeert zich slechts te bescher­men en doet dat met su­perieure ironie, die men jam­mer ge­noeg niet al­tijd be­merkt, omdat zij on­der­gaat in een zee van har­monis­che klanken.

Hij is een stri­jder. En daarom ont­breekt ook in zijn muziek de voor­waats­drin­gen-de, sprongs­gewi­jze voortschri­j­dende ac­tiviteit van het rhythme. De neer­slag van zijn stem­ming ligt in de zware har­monie en in den haar dra­gen­den klank der in­stru­menten.

Het is duidelijk, dat Holländer, om uit­drukking te geven aan zijn artistieke be­gaafd­heid, zelf den tekst bij zijn chan­sons schri­jft. Hi­er­bij bereikt hij een een­heid van woord en muziek, waar­naar men in alle cat­e­gorieën der vo­cale kunst streeft.

Zulk een ide­ale com­ple­teer­ing blijkt uit de beide chan­sons « Ich bin von Kopf bis Fuss...» (D'e blauwe Engel) en «Wenn ich mir was wünschen dürfte » (De Man, die zijn mo­or­de­naar zoekt). ln beide vindt men een karak­ter­istiek type en de juiste stem­ming. Hier in de dal­ende chro­matiek,

aarze­lende neer­slachtigheid, daar, in het lied van Lola, bru­tale, on­ver­schillige an­i­male teugel­loosheid.

ten kun­ste­naar als Holländer, wiens eige­naardig ver­mo­gen tot het karak­terisee-ren het uiter­ste ver­langt van per­so­nen en het mi­lieu van de gelu­ids­film, oe­fent natu­urlijk ook een vor­menden in­vloed uit op den tekst, dien an­deren op zijn com­posi­ties schri­jven. Van medew­erk­ers wis­selt hij zelden. Robert Lieb­man is zijn vaste medew­erker, af en toe wordt hij ook bi­jges­taan door Wilder of Rillo. In zulk een ver­band ontstond de muziek voor « De blauwe Engel », « In­brek­ers », « Dte Man, die zijn mo­or­de­naar zoekt » en voor het eige­naardige lied van «Rus­sis­che Anna», uit de film « Heer­scher der Duis­ter­nis».

Holländer -— een der weini­gen, die van de mod­erne muziek iets geleerd hebben •— heeft geen « schlager » geschreven. Om dat te wor­den, wat men met dien naam betitelt, bezit­ten zijn com­posi­ties niet vol­doende con­ven­tion­eele melodie en har­monie. Er leeft iets an­ders in zijn geeste­spro­ducten. Een sterk gron­dele­ment, dat naar buiten vi­sueele vor­men aan­neemt.

Wat was vanzelf­sprek­ender, dan dat Holländer, de dichter en com­pon­ist, zijn eigen werken in scène zette? Nadat hij ook hi­erin van zijn artistieke be­gaafd­heid blijk had gegeven, was de stap tot film­regis­seur niet groot meer.

In de nieuwe UFA-film « Ich und die Kaiserin » voert F riedrich Holländer de regie. Jam­mer, dat hij ook niet de muziek geschreven heeft. Maar miss­chien mogen wij hopen, dat hij ook een­maal een zelf acoustisch door­leefde stof in beeld brengt.


Pourquoi ne se mari­ent-ils pas!

« En­tourés des plus jolies femmes dont la plu­part sont prêtes à tout pour conquérir Hol­ly­wood, sub­mergés d’in­vi­ta­tions, im­por­tunés traqués jour et nuit, les grands ac­teurs de cinéma évi­tent avec ha­bileté les li­aisons qui pour­raient de­venir dan­gereuses », lisons-nous dans «Mbvie Clas­sic».

Pourquoi préfèrent-ils la lib­erté?

« Par égoïsme, répond Gary Cooper. Je crois cer­taine­ment au mariage. G est même la seule façon d at­tein­dre le bon­heur par­fait. Et j’ai bien l’in­ten­tion de; me marier, mais pas avant plusieurs années. Chaque année je décou­vre tant de choses que je ne con­nais­sais pas avant que, d’abord, je veux les savoir, je veux ap­pren­dre. Je veux voy­ager, mais pas avec une femme. Je veux chas­ser, mais des vraies chas­ses, des chas­ses d'homme.

» Pen­dant que je suis à Hol­ly­wood mes heures de tra­vail sont in­ter­minables et je suis men­tale­ment sub­mergé par le film auquel j’ap­par­tiens en en­tier jusqu’à ce que je l’aie ter­miné. Croyez-vous qu'une femme serait alors heureuse? E,t je ne me mari­erai ja­mais avant d’être sûr que je rendrai ma femme heureuse. J’aime le plein air. J’aime me promener tout seul, dans un site sauvage, un fusil sous le bras. Con­nais­sez-vous beau­coup de femmes qui me suiv­raient? »

Joel Mc Créa ne gagne pas assez d’ar­gent pour fonder un foyer. Et les mil­liers de garçons aux­quels son ca­chet men­suel représen­terait le gain d'une année? Ils se mari­ent pour­tant et élèvent des en­fants.

« Obi, répond joel, mais j’ai placé toutes mes économies dans un ranch, qui me coûte fort cher. Et je sup­porte ma famille depuis la mort de mon père. A Hol­ly­wood, peur être heureux en ménage, il faut, de temps en temps, pren­dre des va­cances, s'en­fuir de cette rou­tine échevelée, de cette foire éter­nelle qui rend fou.»

il ne veut pas épouser une jeune femme «du métier». 11 veut être le maître chez lui et gag­ner l’ar­gent tout seul.

Ramon No­varro, lui, avoue qu’il n’a pas en­core ren­contré la jeune fille de ses rêves.

« Je suis un Latin, un peu sen­ti­men­tal. Mia re­li­gion ne per­met pas le di­vorce. J ai des idées désuètes sur la fidélité, la loy­auté, sans lesquelles il me sem­ble que le mariage est im­pos­si­ble. Et ici, per­sonne ne sem­ble y at­tacher de l’im­por­tance. Comme je me mari­erai une fois et pour tou­jours, j’en­tends bien choisir. »

Quant à Charles Rogers, il dit que le choix est trop em­bar­ras­sant.

« 11 y a tant de belles femmes. Je les aime toutes. Blondes, brunettes, rousses. On dit aussi que je suis très changeant...»

Le Cinéma a 1 Opéra-Comique L’in­stal­la­tion cinématographique de l’Opéra-Comique sera utilisée pour ap­porter le sec­ours des pro­jec­tions animées aux problèmes de mise en scène posés par cer­taines oeu­vres, no­tam­ment «Tris­tan et Iseult »... C’est cepen­dant un problème de savoir s’il est bon d’ap­porter au théâtre, qui est le do­maine de l’il­lu­sion, l’élément réal­iste que con­stitue le cinéma. Ceux qui ont vu à l’Opéra la mise en scène de « La Tour de Feu », qui com­porte un film de tempête, ont gardé une im­pres­sion de déséquili­bre.

D1’autre part, la relâche du lundi sera con­sacrée à des séances cinématographiques au cours desquelles seront présentées les pièces du réper­toire qui vont être filmées, à com­mencer par « La Fiancée ven­due », de Smetana, qui va être ter­minée en Tchéco-Slo­vaquie. Les films seraient gardés un mois rue Favart (c’est-à-dire qua­tre ou cinq représen­ta­tions) et en­suite livrés à l’ex­ploita­tion nor­male.

ÉCONOMIE, 1

Hygiène, Con­fort,

avec les

RA­DI­A­TEURS “1H F A1 ”

CHAUDIÈRES WlnL

pour

CHAUFFAGE CEN­TRAL

par Eau chaude ou par Vapeur.

De­man­dez la Brochure spéciale envoyée franco sur de­mande.

Chauffage cen­tral

Dis­tri­b­u­tion d’eau chaude

In­stal­la­tions

san­i­taires

Louis VE­R­AN­NE­MAN

43, Rue du Pavil­lon

AN­VERS Tél 557.45

BE­SPAR­ING, GEZOND­HEID en BE­HAAGLIJKHEID

zijn U verzek­ert

door de

Cen­trale Ver­warm­ing

Ra­di­a­toren en Ketel

“ IDEAL

CLAS­SIC „ I

Vraagt het uitleg­boekje. dat U kosteloos zal toege­zon­den wor­den, aan

Louis VE­R­AN­NE­MAN

43, Vlagstraat, Antwer­pen

TELE­FOON 557.45


MAI­SON — HUIS

Jvies - P eeters

14, rue Hou­blonnière - Ho­p­land, 14, AN­VERS — ANTWER­PEN

Fondée en Ges­ticht in 1870

Tapis nr 1 api­jten

en tous gen­res in allen aard

Tis­sus Stof­fen

LINOLEUM ETC. ENZ.

Au Mono­pole

Orande Mai­son de Blanc

31, Marché au Lait -• rue Vlem­inck, 1

mesmsmmÿk Téléphone 272.00 DHm

I COU­VER­TURES COU­VRE - LITS LIN­GERIE LINGE DE TABLE STORES RIDEAUX BON­NETERIE

Remise de 10o,° aux mem­bres de la "Ligue des familles nom­breuses" et In­valides de Guerre.

Apotheek -Drogerij “DE AREND,,

10, De Con­inck­plein, 10 (hoek Van Artevelde­straat)

VRAAGT HET DE­MAN­DEZ LE

CA­CHET SPÉCIAL „

on­feil­baar legen lIFD­flJS, mm,'eoz.~ || Maille coite il II TÊTE, NÉVRAL­GIES elc.

- Phar­ma­cie-Droguerie “L’AIGLE,, -

Tel. 350.88 10, place De Con­inck.lO (coin Rue Van Artevelde Tel. 350.88

Het Rot­ter­damsck Nieuws

Toen Wil­helm Thiele «Die Dtrei von der Tankstelle » (Dte Weg naar het Paradijs) voor de Ufa draaide, was er nog geen geruchtje aan de lucht, dat Lil­ian Har­vey naar Amerika zou gaan. Ze was toen pas 42 jaar... Waarom zulks verzwe­gen! Omdat de ware leeftijd van Pavlowa ook al­tijd verzwe­gen werd? Ot­n­dat deze vrouw be­wezep heeft, dat zij, diep in de vi­jftig, nog het slanke, sier­lijke, kwikzil-verige sug­gereeren kon van een jong meisje? Ook Lil­ian Har­vey heeft haar lichaam heenge­jaagd door het vert­erend vuur van den ver­rassenden tijd. Het is geen ver­raad je­gens haar, het feit van haar leeftijd te ver­raden. De ro­mantiek heeft veld ver­loren; de wereld ont­doet zich van veel « schijn » en vindt in het « wezen » nieuwe bron­nen van geluk. Lil­ian Har­vey heeft te goed de be­hoeften van den nieuwen tijd be­grepen om te weten, dat het getal van haar jaren haar pop­u­lar­iteit eer ver­g­root dan verni­etigt. Leeftijd is maar iets re­latiefs. Dte wereld wil alleen met werke­lijkhe­den te maken hebben. Zoo n werke­lijkheid is het leutig-luimige kind-wezen van Lil­ian Har­vey. D'aar alleen wil de wereld mee te maken hebben. Die leeftijd... ach, de tijd gaat zoo snel, dat de nor­men van « jeugd » ver­legd moeten wor­den, voor velen al­thans en zeker voor Lil­ian.

Corso brengt haar zon­ni­gen lach, haar dansend figu­urtje, haar charme en haar driftig jong ge­doente terug in « Die D;rei von der Tankstelle», met welke film de Ufa des­ti­jds een nieuwe pe­ri­ode op het ge­bied der gelu­ids­film-op­erette inzette. Een feestelijke film, des­ti­jds; nu een film, waar men met ge­noe­gen nog naar kijkt, om Lil­ian en haar trouwe sec­on­dan­ten Willy Fritsch en Heinz Rühmann.

klad on­tkult een filmgekeim

Tot zoover het « Rott. Nieuws­blad».

We zijn kapot. Wat nu? Drie jaren doe ik nu als redac­teur van « Het Week­blad Ufa-Ko­erier » mijn best Lil­ians oud­er­dom geheim te houden en daar bed­erft mijn waarde col­lega uit de Maasstad alles en ver­raadt u het schrikke­lijk Ufa-geheim. Thans heeft voor mij zwi­j­gen geen waarde meer en zal ik u de volle waarheid over Lil­ian vertellen:

« Lil­ian Har­vey zag den 30" Feb­ru­ari 1887 te Zaan­dam het lev­enslicht. Haar vader was een af­s­tam­mel­ing van Czaar Peter (dit on­thult haar bezie­lende cre­atie in «Het con­gres danst»), haar moeder was caissière in een bioscoop. Zij had een pret­tige jeugd, vooral toen zij op drie-ja-rigen leeftijd ver­rast werd met de ge­boorte van een zusje, de thans zoo gevierde ac­trice A.dèle San­drock. Cp zek­eren dag ver­toefde de bek­ende Ned­er­land­sche regis­seur Benno in Zaan­dam en hier ont­dekte hij een aller­liefst tafer­eeltje. Vóór een houten huisje zat onze kleine Lil­ian met de sparte­lende Adèle op haar schoot.

Hij en­gageerde het twee­tal voor één van zijn his­torische films, doch toen de eerste op­namedag aange­bro­ken was, verk­laarde Lil­ian, dat zij alleen voor de Ufa spe­len wilde. Zij vertrok naar Berlijn en trad op vi­jf­tien­jari­gen leeftijd in ’t huwelijk met Werner Kraus. Een jaar later werd hun zoon Willy ge­boren. Dit knaapje is Willy Fritsch, dat verk­laart het feit, dat men dit twee­tal zooveel samen zag. Het zijn niet zooals zoove­len aan­nemen man en vrouw ... maar moeder gn zoon. Willy is reeds twee jaar met Frieda Richard in den echt ver­bon­den. Lil­ian is dol op haar schoon­dochter Frieda. Dte kans, dat zij haar eve­neens een con­tract in Hol­ly­wood zal be­zor­gen, is dan ook zeer groot.


HARRY BAUR, MICHEL SIMON, JIM: GER­ALD EN MAU­RICE DEKO­BRA HOUDEN ER TEGEN­STRI­JDIGE MlEENIN­GEN OP NA.

De vraag: « Cin­ema?—The­ater? » bli­jft nog steeds be­lang­stelling ver­wekken.

Wij geven hi­er­bij enkele oordee­len van vooraanstaan­den in de cin­emapro­duk­tie:

HARRY BAUR

Harry Baur, de bek­ende ak­teur, die b.v. op zulke aan­gri­jpende wijze D'avid Golder ver­tolkte, liet zich ongeveer als volgt uit:

•— Al die cin­ema-kwasten leggen ge­tu­ige­nis af Van een dwaze domheid. Zij wek­ten den schijn alsof wij, ak­teurs, naar hen hebben moeten wachten om het gevoel te ken­nen, de liefde, het ver­driet, de vreugde... Men heeft dat vóór hun tijd toch ook uitge­drukt, ni­et­waar? En dat was niet zwart op wit, komt het me voor. De groot­ste poets welke men hen kan bakken is, in een groote zaal, voor een on­ver­wit­tigd pub­liek, een doo­dge­wone stomme film af te draaien, — zon­der muzikale begelei­d­ing! Want de kracht van de stomme film was de muziek.

Neem de muziek weg, — en het pub­liek zal on­be­wogen bli­jven! Men zou zeggen dat zij, die film-kwasten, de wereld geschapen hebben. Ik heb Mounet-Sully gezien, Got, groote tragédiens welke de volkomen men­sche­lijke ziel uit­druk­ten, toen de cin­ema nog niet ge­boren was.

Ik heb Chap­lin gezien toen hij nog geen film had gemaakt, — en reeds dan zon­der tech­nis­che mid­de­len, zon­der fo­togra­phie was hij won­der­lijk. Men heeft reeds zooveel dwaashe­den gezegd over de stomme

mema

eater

films. Men heeft nog niet de moreel e lui­heid bepaald, welke zij toeli­eten aan den toeschouwer. Maar kunst, in­te­gen­deel, dringt zich op, be­heer­scht...

JIM: GER­ALD

En hoor nu de oolijke Jim Ger­ald:

— Mien moet alles ver­geten wat men geleerd heeft, zoowel op school als door het tooneel. God lof heb ik nooit in de tooneelk­las van het kon­ser­va­to­rium ges­tudeerd, en in­dien ik aan eene van mijne vroegere beroepen iets ver­plicht ben, dan is het aan dit van clown. Het is do­or­dat ik clown ge­weest ben, dat ik het beroep heb geleerd van sprek­ende fil­mak­teur, — leerende dat het zeer moeil­ijk is tot kinderen te spreken...

MICHEL SIMON

Dte prachtige ver­tolker van « Jean de la Lune » en « La Chi­enne », liet zich als volgt uit:

— De spreek­film is een nieuwe stiel, welke wij nog maar pas leeren, — wij allen: ak­teur, au­teur, regis­seur, tech­ni­cus. Ik geloof vooral dat er voor deze nieuwe kunst een nieuwe gen­er­atie moet komen. Wij be­waren allen min of meer den stem­pel van het verleden. Tooneel­is­ten deze van de planken. Als ons rijk zal beëin­digd zijn, komen nieuwe ges­lachten welke zullen bouwen op de grond­vesten door ons gegraven. Ik vereer de cin­ema omdat het beeld, ver­volledigd door het woord, een won­der­baar en­sem­ble kan geven. Het is daarom dat wij moeten voort­gaan op zoek naar een zuiv­eren vorm.

MAU­RICE DEKO­BRA

D'e suk­sess­chri­jver houdt zich ook met sce­nario’s bezig. Men vroeg hem:

— De tooneel­spel­ers be­w­eren dat hun scenis­che on­dervin­d­ing hen zeer te stade komt bij de gespro­ken film. Dte cin­ema-

DES PRA­LINES? DU CHOCO­LAT? DES BON­BONS?

PRA­LINES? CHOCO­LADE?

SNOEPER­I­JEN?

CON­FIS­ERIE « EDEL­WEISS » !

PLACE DE LA GARE é côté du Ciné-Zo­olo­gie

STA TIEPLEIN naast de in­gang van Cine~Zo­olo­gie

N'ou­bliez pas de vous y ren­dre

— avant la représen­ta­tion —

— pen­dant Lentr'acte —

Loop er even bin­nen Vóór de ver­toon­ing ti­j­dens de poos

HUIS

DONNE

Wiegstraat, 17-19

bij de Meir­brug

Tele­foon 257.00

Sinds 1860 het degelijk­ste voor uw Handw­erken, Kousen en brei­goed, Zijde, Ka­toen. Garen, — Alle Benood­ighe­den —

MAI­SON

DON­NEZ

Rue du Berceau, 17-19

près du Pont-de-Meir Téléphone 257.00

Depuis 1866 la meilleure pour vos Ou­vrages de mains, Bon­neterie Soies, Co­tons, Mer­ceries, — Toutes Four­ni­tures. —

19

EM­PLOYEZ UN R O T O S A N Agence générale pour la Bel­gique: Al­ge­meen Agent voor België: R. LEENAERS 8, Hue de la Sta­tion, 8 8, Sta­ties­traat, 8, EECK­EREN AN­VERS - ANTWER­PEN

POUR PU­RI­FIER VOS W.C. DANS VOS AR­MOIRES, POUR ÉLOIGNER LES MITES, ETC EN USAGE ICI

EEN

RO­TO­SAN

IN UW W. C. VER­WEKT STEEDS FRISS­CHE LUCHT. IN UW KAS­TEN VER­JAAGT HET DE MOT ENZ.

HIER IN VER­BRUIK


X 3 eau cjui

Cor­rige les écarts de régime

spel­ers, in­te­gen­deel, houden vol dat deze on­dervin­d­ing hunne spon­tan­iteit weg­neemt en de sober­heid welke de film ver-eis­cht. Wat denkt gij er over?

Deko­bra antwo­ordde:

— Men moet won­der­lijk de tech­nis­che bedri­jvigheid van den tooneel­speler kun­nen binden aan de plas­tis­che schoonheid van den kine­maspeler. De ver­tolker van de stille film spreekt slecht. De tooneel­speler spreekt goed, — maar is niet al­tijd aan­ge­naam om aan te zien. D'e vereeni-ging vra­gen is on­mo­gelijk... Maar zij is er zeer be­treurenswaardig om.

Rus­sis­che Fi­hn­hedri­jviglie­icl

Men kan be­gri­jpen dat de Russen geen oogen­blik hunne ag­i­tatie via de film verzwakken. In­te­gen­deel. Meer dan ooit maken zij films, die er op berek­end zijn hun poli­tiek te di­enen. Maar gezien deze films door­gaans tot het be­lan­grijk­ste be­hooren van wat op filmge­bied wordt voort­ge­bracht, hebben hun films ook voor ons be­lang.

De her­denk­ings­feesten, die in begin No­vem­ber zullen gehouden wor­den, bren­gen twee nieuwe films. Eene van Fuw­dokin: « Het Schip Vijf jaren Plan », en een film van Ivens: « Dte Hol­lan­der», over de

jeugdbe­weg­ing.

Eisen­stein werkt thans aan de de­fin­i­tieve mon­teer­ing van zijn geweldige film over Mfexiko. Als die voltooid is, zal hij met Maxim Gorki een film maken.

Turin, die het tot dusverre bij zijn pro­pa­gandafilm « Turk­sib » liet, heeft zich den laat­sten tijd vooral in de the­o­rie bek­waamd. Nicolaï Ekk, wiens film « Der Weg ins Leben » thans ver­toond is, be­gint aan een film over de vrouwen in de Sow­je­tu­nie. Dteiga Wertoff is bezig aan een film over Lenin s in­vloed op het Rus­sis­che denken. Db­ws­jenko, de Ukrain­sche regis­seur, heeft een film op stapel staan, welke « Iwan » zal heeten en de geschiede­nis van drie jon­gelieden, die alle drie Iwan ge­noemd wor­den, be­han­delt. Zij

wordt opgenomen bij de wa­ter­w­erken en den grooten stuw­dam te D'niepostroj.

In Rus­land werken thans vele buiten­lan­ders, Zoo is Carl Jung­hans, de regis­seur van « So ist das Leben », thans bezig met een film » Wit en Zwart », die het rassen­prob­leem der negers in beeld brengt. Te dien einde zijn hier thans een der­tig­tal negers-vri­jwilligers uit Amerika gear­riveerd, Erwin Pis­ca­tor heeft het Ber-li­jn­sche tooneel vaar­wel gezegd en filmt in Odessa het leven der viss­ch­ers aan de Z warte Zee, Bela Bal­asz, de groote the­o­reti­cus van de Dbitsche film, maakt samen met een Rus­sis­che regis­seur een his­torische film over de Hon­gaarsche rev­o­lu­tie. Hans Richter, tenslotte, neemt een film op over de metaal-in­dus­trie, deels in Deutsch­land, deels in Rus­land.

Van de films, die gereed zijn, hebben vooral twee bij het pub­liek een on­verdeeld suk­ses. Het zijn Nicolaï Ekk’s « Weg ins Leben » en een film van regis­seur Uri­now, welke «Zwei Begeg­nun­gen» heet en de geschiede­nis van twee men-schen be­han­delt, die uit den burg­eroor­log tot den so­cialen op­bouw komen.

In het al­ge­meen mag gekon­sta­teerd wor­den, dat het pub­liek zich thans meer en meer afwendt van de films, welke uit­slui­tend den burg­eroor­log rekon­strueer-den en zich in hoofdzaak gaat bezighouden met kon­struk­tieve so­ciale films, ZOO-


J als die met Eisen­stein’s « Gen­er­allinie » ) wer­den in­gezet. 1 Eisen­stein is ook nog bezig met den J voorar­beid van een groote his­torische film voor de So­juskino: « De Zwarte Kon­sul ». De sce­nario is ontleend aan de Fran­sche geschiede­nis van het eind der 18e eeuw, het over­gangsti­jd­perk van de Re­pub­liek naar de alleen-heer­schap­pij van Napoleon. De film wil den strijd schilderen door Napoleon tegen de Negerre­pub­liek van Haïti gevo­erd, en zal in 't bi­j­zon­der het ver­raad ten toonele vo­eren waar­van de Neger-aan­vo­erder Tus­sain, « de zwarte kon­sul », het slachtof­fer werd. Deze fil­rn­stof is door Eisen­stein reeds gedurende zijn verblijf te Hol­ly­wood ver­gaard. Alexan­der Roorn, waar­van we hier de stomme films ken­nen: « Bed en Sofa » en « Men­schen-ar­se­naal », is te Moskou met de ver­wezen­lijk­ing van zijn eerste gelu­ids­film aan den gang. D'eze film « Ik wil een kind », be­han­delt het so­ci­aal prob­leem van het moed­er­schap. Daarna zal Room een film ver­vaardi­gen naar de eerste sce­nario door Gorki recht­streeks voor de film geschreven: «Ver­breker». In zijn man­u­script be­han­delt Gorki het opvoe-dingsvraagstuk, zooals het zich stelt in be­trekking met de Rus­sis­che jeugd. Het vraagstuk van de taal schi­jnt echter nog niet geheel opgelost te zijn. Er zijn in Rus­land heel wat di­alek­ten, — en van­daar de moeil­ijkheid. Sow­jet-Rus­land omvat niet min­der dan 150 ver­schil­lende rassen! Het film­pro­gramma voorziet dan ook voor 1933 40' gelu­ids­films en 85 stille films.

De beste fi ¥“"V e « Na­tional Board of Re­view of Mo-II tion Pic­tures », een Amerikaan­sch lichaam, heeft, voor de eerste maal sedert zijn opricht­ing, een lijst opge­maakt van de beste twintig films, die in 1932 in Amerika wer­den uit­ge­bracht. Die lijst werd samengesteld voor de helft uit Amerikaan­sch en voor de an­dere helft uit Eu­ropeesch werk. Ver­schei­dene van de aldus geklasseerde films wer­den, al­hier nog niet uit­ge­bracht, zoo­dat ook niet kan wor­den nage­gaan in ho­ever deze Ameri-kaan­sche rangschikking overeen­stem­men zou met een soort­gelijke lijst, in­dien in Eu­ropa tot een dergelijke keuze werd overge­gaan. Hier nu volgt de rangschikking: A. Amerikaan­sche films: « I am a fugi­tive from a chain gang » (Ik ben de galei-ket­ting ontvlucht), film van Mlervyn le Roy, « As you de­sire me» (In­dien gij mij begeert), « A bill of di­vorce­ment» (De wet der echtschei­d­ing), « A farewell to lm uit 193i arms» (Af­scheid van de wapens), film van Frank Borzake, met Gary Cooper en Helen Hays, « Madame Rack­e­teer » (ver­moedelijk gang­ster­film), « Pay­ment de­ferred» (Ver­daagde vergeld­ing), « Scarf a -ce» (de gang­ster­film van Hu­word Hughes, met Paul Mtani en Syd­ney Fox), « Tarzan » (van W. S. Van Dijke), «Trou­ble in Par­adise » (Oin­rust in het Paradijs), de jong­ste film van Ernst Lu­bitsch, en «Two sec­onds» (Twee sekon­den). B. Eu­ropeesche films: « De An­dere », « De Tragedie van de Mijn » (van G. W. Pabst), « Meis­jes in Uni­form » (van Leon­tine Sagan), «De Roof der Mona Lisa» (op­erette van Geza von Bolvary en Robert Stolz), «Twee Men­schen», alle Duitsche films; « A nous la lib­erté » (van René Clair), een Fran­sche film; «Een slag bij Gal­lipoli »; « Gouden Bergen », een Rus­sis­che film; «Voor­be­houden voor Dames»; « De Weg naar het Leven » (van Ekk), eve­neens een Rus­sis­che film.

EEN UN SPE­CIAL­ISTE 1907

VOOR: O n derne­min On­derk­oud Her­stelling V er­meuwing VAN DAKEN EN TORENS IN SCHALIËN POUR 1 en­tre­prise 1 en­tre­tien la répa­ra­tion re­nou­velle­ment DE TOURS ET TOI­TURES EN AR­DOISES

I ?r Plr­J­fown Nr 274 OUDE-GOD!• JLUll­Cryil ANTWERP­SCHE STEEN­WEG t TEL. 993-27 CHAUSSÉE D’AN­VERS. 274 VIEUX-DIEU


ßf

ETI­QUETTES EN COULEURS

TRAVAUX

COM­MER­CI­AUX

01 ni H CD 221)