KINE­MAW­ERELD

'FJAAICiNtz MTAS­bhlT, de bek­ende Trausche film­ster

Uit­gave Kinema- en Tooneel­w­ereld

Korte Gasthuis­straat, 16, Antwer­pen. N° 3

• OINEHA WERELD »

Hoe men een Film draait

ANAF ’t oogen­blik dat de sce­nar­ioschri­jver een film 1 eeft ont­wor­pen of een let­terkundig werk ont­dekt, dat hij denkt in eene goede film, die het pub­liek zal in­tere sseren, te kun­nen omw­erken, heeft de ver­wezenli ker met aller­lei moeil­ijkhe­den te kam­pen die op net eerste zicht, de stout­moedig­ste zouden ont­moedi­gen.

Eerst en vooral het ver­schil met an­dere let­terkundige gewrochten, die tot een der­tig à vi­jftig­tal toonee­len zi n samengevat gewor­den, dan wan­neer een film in al zijne on­derd­e­den dient gezien te wor­den.

Een film bestaat pe­woonli’k uit niet min­der dan 300 à 500 toonee­len, dit wil zeggen dat een film eene aa­neen­scha­kel­ing is van ver­schil­lende stuk­jes van 3,5, 10 meer me­ters lengte.

Men geeft zich wel reken­schap der moeil­ijkheid om een roman, of een sce­nario in 500 toonee­len in te dee­len.

Ti­j­dens zijn ar­beid heeft de aan­passer weer nieuwe toonee­len ont­wor­pen die er dan ook weer moeten in­ge­lascht vo­or­den.

Over het al­ge­meen doet de film­regis­seur zelf de in­deel­ing en stelt een zeker aan­tal gedeel­ten vast die ongeveer de lengte van één deel of rol zullen uit-maken. In ieder deel wor­den de toonee­len zorgvuldig genum­merd: dit zijn de plans. Deze in­deel­ing geëin­digd zi­jnde, zal het werk van de film­regis­seur bestaan in de toonee­len samen te vat­ten waarin dezelfde vertellers en scher­men zullen of kun­nen gebezigd wor­den.

Bi­jgevolg wan­neer de film­regis­seur be­gint te draaien, kan hij van plan I naar plan 50 gaan; zoo draait hij dik­wi­jls het einde van zijn film alvorens hij met den aan vang be­gonnen is. Dit om dezelfde dekors niet ver­schil­lende malen te moeten oprichten of zijn gezelschap meer dan eens naar dezelfde plaat­sen te lei­den.

Men be­gri­jpt dat in­dien een dergelijk werk niet goed geor­gan­iseerd moest zi, n. het een onu­itk­com­bare war­boel zou wor­den.

Men heeft er dus dit opgevon­den: al vorens aan een tooneel te be­gin­nen schri­jft men met krijt op een schalie het num­mer van het plan, houdt het voor het ob­jec­tief en men draait een paar keeren • aan het ap­pa­raat.

Met de on­twik­kel­ing zullen de 500 of 600 ver­schil­lende toonee­len van die film elk hun num­mer dra­gen, wat het mon-leeren van de band zeer zal verge­makke­lijken.

Wan­neer zij in het stu­dio ar­bei­den gaan de regis­seur en op­er­a­teur elke avond naar het lab­o­ra­to­rium om er de eind­jes film, de vorige dag gedraaid, na te zien en er de fil­men dien dag opge nomen, te bren­gen.

De film wordt op de groote rechthoekige kaders ges­pan­nen, de beprentte zijde der pel­licule langs de buiten­z­i­jde Men gaat dan te werk als met een gewone pho­to­plaat; men on­twikkelt, fix­eert, doet de film droogen, en men bekomt ein­delijk het negatief, dat zal di­enen om later de posi­tieve band af te trekken, de « kopij » die dient om de film op het doek te pro­jek­teeren.

Het kader­s­telsel is reeds meer­maals ver­be­terd en gemod­erniseerd gewor­den

Ter­wijl men met al die be­w­erkin­gen bezig is, heeft de schilder de op­schriften afgeleverd. Ieder dezer draagt 1 et num­mer van het plan dat op die tekst volgt In zekere fil­men kan men deze num­mers in den hoek on­der­aan links van het doek nog lezen.

Het werk­meisje dat be­last is met het mon­teeren van de film, knipt het negatief iedere maal door waar het noodig is een tuss­chen­tekst in te lass­chen.

Ein­delijk is de gan­sche negatieve band klaar om er de posi­tieve van te trekken

« CIN­EMA WERELD »

Dit gebeurt zooals in de gewone pho­togra­phie.

Maar het werk is nog verre van klaar. Alleen de ac­tu­aliteiten — op eenige uit­zon­derin­gen na — wor­den on­mid­del­lijk aan de uit­baters afgeleverd zoodra de posi­tieve band is afgetrokken.

Een gewone film is maar alleen klaar wan­neer de regis­seur bet aan­tal me­ters door de han­dels­di­en­sten der firma ver-eis­cht, heeft bereikt.

Men moet dus tooneel na tooneel nazien en de over­tol­lige lengten er uitknip­pen.

( We moeten nog even een paar wo­or­den zeggen over het kleuren der fil­men

De film­regis­seur ver­strekt zeer duidelijke on­der­richtin­gen aan de tech­nis­che di­en­sten die zich met dit werk gelas­ten.

De gebezigde kleuren zijn hoofdza­ke­lijk uit ani­lyne ver­vaardigd, en door zekere scheikundige pro­duk­ten, o. a. de ni­tro-ben­zine, gewi­jzigd.

Eerst en vooral moet men goed van het feit do­or­dron­gen zijn dat de oor­spronke­lijke kleuren van elke film, zooals hij afgetrokken is gewor­den, de zwarte en de witte zijn.

Over ’t al­ge­meen zal de blauwe kleur óp een grijs plan in volle zon­licht een zeer mooi nacht­ef­fekt in de maneschijn weergeven.

Het­zelfde nacht­ef­fekt, maar zon­der maan­licht, bekomt men met het­zelfde (, leursel, toegepast op een met zacht licht opgenomen tooneel.

Om de open­lucht­toonee­len weer te geven, wordt de band lichtelijk bruin gek­leurd. Met de gele kleur­ing bekomt men een zeer mooi zon­ef­fekt.

Bran­dramp­toonee­len wor­den immei in het rood gek­leurd (ac­tu­alite­hen) wat niet al­tijd een gelukkig ef­fekt vcor gevolg heeft.

Een tr­e­f­fend voor­beeld, dat aan­toont, dat men zich goed van de roode kleur kan on­thouden om vlam­men weer te

geven, vindt men in de Zweed­sche film (I De Vu­ur­proef », waarin de brand­stapels van dezelfde kleur zijn als die van het tooneel, wat aan het geheel niets schaadt.

In de Para­mount­film « De Zwane-zang » heeft men vi­o­letk­leuren gebezigd voor de bin­nen­toonee­len, en dit met een zeer gelukkig gevolg.

Men zal zich miss­chien afvra­gen waarom een film dik­wi­jls van het begin tot het einde toe gek­leurd is. De reden is zeer een­voudig: de gebezigde kleuren, die doorschi­j­nend zijn, hin­deren in niets de witte vlekken van de band. Daaren­boven ver­hoogen zij de on­doorschijn-baarheid der zwarte gedeel­ten. De film wint hi­er­door in re­lief, de pro­jek­tie lijkt dus beter en zeer dik­wi­jls wor­den zekere min­der goede pho­tos door de kleur­ing gered.

Wan­neer nu de band klaar is om in den han­del ge­bracht te wor­den, wordt hij voor het hoofd der han­del­safdeel­ing en in tegen­wo­ordigheid van den film­regis­seur nog eens af gerold.

Zesr diewi ls gebeurt bet dat bei­den niet ’t akko­ord ger­aken over dit of dat tooneel, en het zou de eerste maal niet zijn dat het han­delshoofd, dat eigen­lijk ve­r­ant­wo­ordeli k staat voor het fi­nan-tieel suc­ces van de film, ten rechte of ten on­rechte het be­wust tooneel van de band afkeurt of beveelt dat het op­niew moet gedraaid wor­den.

Beer­i­jpeli k is het dan ook dat uit der-gelijke toe­s­tanden veel twist en wrijv­ing voortkomen waarmede de inni e samen­werk­ing, door die beide de­parte­menten vereis­cht, alles be­halve ge­di­end is.

Maar dit maakt deel uit der in­ner­lijke geheimen van de film­com­pagn'e.

De film is dan toch einde’i k klaar ter ver­hur­ing en dit gebeurt als volgt:

Dit is echter stof voor een vol­gend ar­tikel.

Cl HER! A WERELD »

WERELD­KAM­PI­OEN

(CHAM­PION DU MONDE) — Tooneel­spel in 4 deden

Voorgesteld door .... Jesse L. Lasky

Sce­nario van .... E. J. Nash en van

Al­bert Shelly le Vino Film­regie van....​Philippe E. Rosen

Rolverdeel­ing:

William Bur­roughs .... Wal­lace Reid Elis­a­beth Carstairs .... Lois Wli­son

TI­J­DENS eene vis­chvangspar­tij maakt de jonge William Bur­roughs ken­nis met de lieve Elis­a­beth Carstairs, die de dochter is van eene der meest aris­tokratis­che fam­i­lies van het land. William is echter wat on­voorzichtig galant en wordt op hét on­verwacht berispt door de neef en voogd der schoonè, de vreeselijke Lord Brock­ing­ton,

William’s vader verneemt wat zijn zoon heeft uit­ge­haald en woe­dend wijst hij hem de deur.

Met alleen de photo zi­jner teergeliefde op zak, gaat William de wijde wereld in. Hij scheept in naar Amerika en heett het geluk op de boot Ter­ence Mooney te ont­moeten, een man­ager die op zoek naar bok­sers is.

Vijf jaar later is William wereld­kam­pi­oen en rijk gewor­den heeft hij zijn kam­er­aadje der vis­chvangst niet ver­geten. Deze, om aan de aan­dringerighe­den van haar neefje te ontsnap­pen, heeft als kamer­meisje bij de Bur­roughs di­enst genomen. Ziedaar dus William terug r den fam­i­liekring en deze is er hoegel. jmd niet mede gevleid te moeten verne­men dat de beroemde bokser Bat­tling William nie­mand an­ders is dan hun af­s­tam­mel­ing en er­f­ge­naam.

Hij moet de hulp der plaat­selijke over­he­den in­roepen om aan zijn haard terug tbege­laten te wor­den en wel­dra teekent hij de groot­ste over­win­ning aan in den per­soon van Elis­a­beth Carstairs, wier hart hij stor­mender­hand veroverd heeft.

Films

« CIN­EMA WERELD »

KINEMÂNIEUWS­JES

Phyl­lis Lyt­ton heeft gedraaid voor de Mar­tin Thorn­ton-film « Diana of the If lands », eene idylle op de Zuidzee Ei­lan­den. Ver­schil­lende weken heeft de Com­pany gekam­peerd op een ver­laten ei­land met niet ver van hen een kan­ni­balen-kamp. Phyl­fis Lyt-ton zegt dat zij nooit iets meer zenuw­pnkke­lends gezien heeft dan het spel der kleurlin­gen wan­neer hun dorp in brand gesto­ken werd.

Voor de eerste maal in de geschiede­nis van het Amerikaan­sch film­land zal een film-comp­nay naar de stad Mex­ico gaan, om daar toonee­len op te nemen. Dit is voor de vol­gende film van Maë Mur­rav « Mdlle Mid­night »..​Daardoor zal men nu de hoofd stad van de Re­pub­liek Mex­ico zien zooals ze werke­lijk is.

Car­lyle Black­well's won­der­baar werk in « The Beloved Vagabond » heeft be­wezen dat hij een zeer bek­waam artist is. Hij maakt nu plan­nen voor zijn vol­gende film waar­van de buiten­toonee­len zullen genomen wor­den in Al­giers. Hij is nu op zoek naar een En­gelsche ac­trice welke het uitzicht heeft van een A raalisch meisje.

Meer­maals in dag- en week­bladen heeft men ge schreven over Baby Peggy Mont­gomery, haar oud­er­dom en ge­boorten­laats, ook menig­maal sprak het eene blad het an­dere tegen. Ziehier nu de waarheid: Baby Peggy Mont­gomery werd ge­boren te San-Diego. in Cal­i­fornie, vijf jaar gele­den, de 26e Oc­to­ber. Zij vierde haar laat­ste ge­boorte­feest te New-York en eaf te-dier gele­gen­heid een lunch. Zij begon haar film­loophaan wan­neer zij 2 1/2 jaar was, en tot hi­er­toe heeft zij 40 kluchten gedraaid en 3 groote fil­men.

Zon­der twi­jfel om met het spel van de film ken­nis te maken zal de fijne artiste Si­mone Judie een kleine rol vervullen in de film van haar echtgenoot Luitz-Morat «La Cité Foudroyée».

MARY MILES MINTER

werd door hare moeder. Mre Shelby, het voors­tel gedaan hare garde-robe te verkoopen ten einde de fi­nanties van het huishouden wederom gezond te

V Met hare laat­ste verbin­te­nis had zij 600,000 dol­lar aan inkom­st­be­last­ing afge­dra­gen; 300,000 dol­lar had Mrs Shelby voor zichzelf gehouden. Zij bood hare dochter 200,000 dol­lar. Mary nam dit voorg­tel ver­keerd op en na een twist met hare moeder ver­liet zij de oud­er­lijke won­ing, om in een kleine bim­ga­lom, die zij in de om­streken van Los An­ge­les heeft gehu­urd, op haar een­tje te gaan wonen.

Het leven van Datia, de schoone fil­martiste en danseres, is vol avon­turen ge­weest, eve­nals in een film­drama. Zij was op Ja­maica gedurende de vree-seli­ike aard­bev­ing en waar zooveel men­schen­levens ver­loren gin­gen. In « Weavers of For­tune » had zij eene der prachtig­ste rollen welke men ooit op het doek gezien heeft. Zij is eene artiste met buitenge­wone bek­waamheid. Zij houdt van vele schoone zaken en verza­meld oude merk­waardighe­den, waaron­der bi­j­zon­der glaswerk.

Naar het schi­jnt heeft Mac Sen­nett een tweede Char­lie Chap­lin ont­dekt, zijn naam is Harry Lang­don, een vroeger mu­sic-hall klucht­speler. Mac Sen­nett was zoo getrof­fen door dezes bek­waamhe­den, dat hij verk­laarde in Lang­den de opvol­ger te zien van Char­lie, daar de groote filmkomiek een leemte gelaten heeft met over te gaan naar het stille drama. Teder zal zich kun­nen over­tu­igen daar Harry Lang­don nu een film geëin­digd heeft met naam « Lis­ten, Lester ».

Zoodra zijn kon­trakt met Gold­wyn ten einde is za! Vic­tor Sjöström naar Zwe­den terug keerèn om in de Sven­ska Stu­dios be­lan­grijke fil­men te maken

Wij zullen Jenny Has­selquist terug zien in. « La Légende de Costa Berling », welke Sven­ska gaat uit­geven.

De knappe En­gelsche film­speler Steweart Rome welke in Frankrijk te zien is in de film « La Poupée du Mil­liar­daire» met Andrée Bra­bant en welke men in­s­geli jks ziet in « Fer­ra­gus » met Elmire Vau­tier en René Navarre, is een bokser die, in­dien hij maar wilde, de Ring beschamen zou. Men heeft hem meer­maals op het Fn­gelsche witte doek als bokser gezien, bi­jvoor­beeld in de film « The White Hope ». Som­mige Fransehe bladen vra­gen of het niet mo­gelijk is deze fil­mac­teur in een Fransehe film te zien, waarin hij zijn bok­skunst kan later zien, iets waar­van men in Frankrijk veel houdt.

Jean Ep­stein zal voor Pathé-Con­sort­inm « Du Sang dans les Ténèbres » draaien.

In Egypte gaat een nieuw kinemablad ver­schij nen, het­welk opgesteld zal zijn in ver­schil­lende ta len. De titel zal luióen « Cin­ema ». Bi­j­zon­der zal het zich bezig hon­den met de Fransehe pro­duc­tie welke in Egypte zeer gewild wordt.

Robert P/gue gaat een film draaien op het ei­land Mau­ri­tius voor reken­ing eener in­land­sche firma. Het op­schrift van dit fo­to­spel heet « Kithoy », waar­van de hoof­drollen in han­den zijn van Gas­ton Norès. Schn’tz, Jean Bradin. Beuve. Gouget, Mme Guichard. Mme Péguv en Mme Beuve.

Dad°lijk na « Man­drin » zal Fes­court twee an dere fil­men draaien van 1800 me­ters elk en eer nieuwe ciné-ro­man

« CIN­EMA WERELD »

VRIJE TRIBUUN

Ondor deze rubriek mag ee­nieder, onder dek­naam, zijn opinie, de klne-ma aan­be­lan­gend, uit­drukken. De Inzen­ders moeten noohtans hun naair en adres doen ken­nen op ons bu­reel en bli­jven ve­r­ant­wo­ordelijk voor het In­ge­zon­dene. De hoof­dredak­tie be­houdt zloh echter het reoht van op­name of weiger­ing voor.

Fil­mac­tri­ces of « poseuses »!?

Het is reeds meer dan eens gebleken dat som­mige regis­seurs meer be­lang hechten aan de schoonheid van een artiste dan aan hun artistieke waarde. De toa­neellei­der denkt met de ver­lei­delijke vor­men en aller­hande mond­je­spruim van de heldin van het stuk zijn slag thuis te halen, en ’t is, mijns inziens, hi­er­door dat hij het groot­ste be­wijs lev­ert zi­jner onkunde. Do schoonheid moet het halen op de kunde. En, eilaas, hoe ver­keerd! Een oogen blik wekt de artiste (?) de be­lang­stelling op, be spreekt men in de zaal, niet haar spel, o, neen, maar haar prachtige oogen, mooie lokken en fijne gede­tailleerde trekken. Doch de film is nog niet aan de helft, of het lieve kindje wordt gewoon-!ijk verve­lend, onu­it­staan­baar zelfs. Het kun­st­peil van deze « poseuses » —- want daar­voor moeten ze toch het meest di­enen — staat vee­lal onder nul. De uit­beeld­ing is on­be­holpen en ge­tu­igt van on­er­varen­heid in het vak waar­voor ze door on­bevoegde men­schen uitverko­ren wer­den. Het gevolg? Do film is vero­ordeeld vóór hij goed afgerold is.

’t Zijn Mergelijke grove dwalin­gen die men meestal aantreft in Fran­sche voort­brengsels van Com­pag­nies die ik lipfst nipt zal noe­men, maar die door elk gewoon cinébe­zoeker bek­end zijn.

Van­daar ook dat het pub­liek liefst Amerikaan sehe pro­duk­ten gaat zien, omdat ze weten daarin echte beroeps­men­schen te zullen in aantr­e­f­fen.

Fiat Lus.

Bel­gis­che film­ster­ren!!

Ho­evele jonge meis­jes hebben niet reeds gezucht en gehun­kerd, bij bet aan­schouwen van een film, om ook maar eens een gele­gen­heid te hebben, al was het maar enkele uren, door te bren­gen in het stu­dio, voor bet helle licht der sun­shinelichten.

Voorzeker, bestaan deze be­tra­chtin­gen enkel in droombeelden, die zij vooruit weten, nooit ver­wezen­lijkt te zullen zien.

En nochtans, in­dien zij er de gele­gen­heid toe kre­gen, ho­evele geknipte figu­urt­jes zouden er hier in onze mid­dens, niet kun­nen gevon­den wor­den, die wezen­lijk over alle mid­de­len beschikken om zich als fil­mac­trice te lanceeren.

Laten wij eens even een oogop­slag wer­pen, enkel nog maar in onze Antwerp­sche the­ater­mid­dens en, op den man af, een paar el­e­men­t­jes noe­men die over in­ge­boren ca­paciteiten beschikken om, met veel kans op su­kees, voor de film te de­bu­teeren.

Vooreerst' wil ik Mej; Mar­guerite Bertrijn noe­men. Wie die dit kleine, lieve ac­trisje reeds zien spe­len heeft, is er niet van over­tu­igd, dat dit een ‘ler­nen­tic is, als voor het doek geknipt. Uiterst pho­to­ge­niek, een flink oogen­spel hebbende, dar­tel als êen vis­chje; jeugdig als een lente­bloem­pje; over sprek­ende gelaat­strekken, die met alle gemak het gui­t­ige komis­che, als dè pi­jn­lijk­ste gemoed­saan­doenin­gen kun­nen weergeven, beschikkende, kan deze ac­trice in hare uit­beeldin­gen hoogtepun­ten bereiken, die bet pub­liek als het'ware op-zweepen en doet meeleven.

Wie van Mej. Bertrijn «Een shoon Avon­tuur», « Vadertje Lang­been », « Peggy m’n Schat » en zoovele an­dere par­elt­jes gezien heelt, zal on­be­twist­baar en vol­mondig met mij bea­men, dat deze juf­fer, met alle recht, de Bel­gis­che « Mary Pick ford » van ’t tooneel kan ge­noemd wor­den.

Wij hebben reeds eens geho­ord dat het de droom van Mej. Bertrijn is, eens als fi­imact ace te de­bu­teeren, en we gelooven zelfs dat er on­der­han delin­gen di­en­aan­gaande reeds aange­knoopt waren; doch sedert­dien bo­or­den wij daar niets meer van Treurig! Echt treurig!...

Is er dan in België geen enkel en­ergiek onder ne­mende geest te vin­den, die, met be­hulp van vak­men­schen, hier in ons land. zoo rijk aan na tu­urlijke schep­pin­gen, en folk­lorische idyl­let­jes, een in­dus­trie wil ver­wezen­lijken die de naam en de faam van ons klein lan­deken, de wereld rond, luis­ter zou bi­jzetten?

Doch, gaan we verder... Hebben wij hier ool( niet Mej. Jeanne Van Rijn, de jong­ste en meest belovende drama­tis­che trage­di­enne, die miss­chien in heel België te vin­den is?! Welke re­al­is­tis­che schep­pin­gen zou deze juf­fer niet weten te ver wezen­lijken op het doek.

En hebben wij ver­vol­gens niet: Netty Hart, Roza Her­mans, enz. enz.?

Laat ons hopen dat het deze juf­fers eens moge gegeven zijn, hun geluk op de film te be­proeven. Wij zijn ervan over­tu­igd, dat, onder bevoegde lei­d­ing, er nog ver­rassin­gen voor hun cn ook voor on3, weggelegd zijn.

Leonore Per­d­u­cala.

Kinemapro­gramma's

Pro­gramma’s zijn beslist noodza­ke­lijk!

Over dit ax­ioma zijn wij het allen, geloof ik, lo­erend eens.

Dan rijst de vraag op: moet een pro­gramma der. kor­ten in­bond van de te draaien fil­men be­vat­ten:

Mijn inziens, neen!

Omdat dit: primo, alle span­ning en ver­beeld­ing wurgt. Se­cundo, de toeschouw­ers belet ob­jek­tief te oordee­len of op te merken. Ter­tio, omdat de .kor­ten iuhoud dik­wi­jls het sce­nario slecht weergeeft.

Maar, zal men op­peren, Pub­liek zal de rol­prent al ti id niet be­gri­jpen of ver­keerde gevol­gtrekkin­gen maken!...

De kor­ten in­houd kan dan vo­ordeelig door eei( in­lei­d­ing of ver­duidelijk­ing ver­van­gen wor­den Daar­bij kan men den naam van den schri­jver, aan [lasser, tooneelse­hikker, ver­tolk­ers, enz. voe­gen, wat voor de kine­maliefheb­bers nut­tige in­lichtin­gen zou daarstellen.

Dit vaag on­twerp zal meer vruchten af wer­pen, geloof ik en slechte aan de filmkunst en Pub­liek ten goede komen.

Ik zie vol verwacht­ing de meen­ing van an­dere Tri­bunis­ten tege­moet.

Have­laar.

Willy D. B. — Miriam Cooper is in 1896 ge­boren le Neir­bor (U.S.A.), gehuwd met haar bestu­ur­der Kaoul Walsh, voor wiens maatschap­pij zij 'draait Adres: First Na­tional, 6 West, 43th Street, New Vork.

Hei­dekneuter. — Liban Gish meet 1 m. 58 en Priscilla Dean, 1 m. 63 dus...

Ex­cel­sior. — Nemen in­lichtin­gen en zullen niet nalaten u langs deze weg te doen gewor­den.

Dou­glas Fair­banks-Artho. — 1°j Hoogst noodig zelfs on­mis­baar is dit wel niet, maar bet is toch aan te beve­len.

2° Dou­glas Fair­banks en Her­bert Rawl­in­son die rien bei­den in de En­gelsche of Fran­sche taal geschreven te wer­den.

3«; Té mid is nien nooit: er zijn rollen voor iedc ren oud­er­dom.

« CIN­E­MAW­ERELD »

3. v. L. A. — 1°) Dit gebeurt wel eens: zoo heeft aen o.a. het geval van Mar­gareth Leheay, een winkelmeisje uit Lon­den, dat ti­j­dens haar be­zoek -ian die stad, door Norma Tal­madge werd opge­merkt i-n is nu reeds aan de Metro te Los An­ge­les ver­bon­den.

2°) Het is er bi­j­zon­der moeil­ijk daar men er de »spi­rant-film­ster­ren er met duizen­den en duizen­den telt.

3°) Jack Pick­ford. adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.

René en Jenny. — De rolverdeel­ing van dien -ilm is niet gegeven gewor­den.

Geen koek­jes! — 1°) Bettv Bal­four, adres: 41, »raven Park, Willes­den, Lon­don N. W.

2°) Rachel Devins, adres: 6, av­enue Lamarck, Paris.

3°1 Wanda Haw­ley, adres: Vita­graph Stu­dio, East 15th Street and Lo­cust-Aven­nue, Brook­lyn-Xe w-York (U.S.A.).

N.-B. — Eet u dan miss­chien liever... ba­na­nen?

Loulou. — 1") Mil­ton Sills is niet meer aan de Para­mount ver­bon­den; zendt zijne photo gratis: mmo­gelijk juiste tijd te bepalen, door­gaans een dri­etal weken.

2°) Ses­sue Hayakawa is nu in En­ge­land; adres: o/o. Room, 53, The Fleet­way House, Far­ring­don Street, Lon­don E. C. 4.

3°) Leatrice Joy zendt in­s­gelijks gratis de haar gevraagde photo; adres: 1626, Vine Streu* Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

N.-B. — Neen, die photo wordt niet meer ver »»acht.

On­a­gra.— 1°) Mabel Nor­mand en Edna Pur­viance zijn nooit wet­telijk gehuwd ge­weest.

2°) Mary Philbin, adres: c/o. Gold­wyn Stu­dios, Duiver City (Cal.) U.S.A.

Wlezeke. — 1°) Jean Toulout, is in de Fran­sche aal te schri­jven; adres: 31*, rue Vic­tor Massé, Paris.

Renée. — 1°) De roi van Axel (de zoon) in «(Le Mariage de Mi­nuit » werd yer­tolkt door Gabriel de Oravonne.

2°) Leatrice Joy, zie adres: antwo­ord 3 aan Loulou.

3°) Lil­ian Hall Davies, adres: Worten Hall, Isle-worth (Eng­land).

Leve Léon Mathot. — 1“) U kunt u eens wen­den int de Belga Film, 34, Barthele­my­laan, Brus­sel.

3°)Léon Mathot, adres: 47. av­enue Félix Faure .Paris); u zult hem kor­tel­ings te zien kri­j­gen in « Mon oncle Ben­jamin ».

3“) Doroty Dal­ton, adres: Para­mount Stu­dios, ó284 Selma Av­enue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Muc­quoy. — 1° cn 3°, van welke maatschap­pij waren die fil­men?

2°) Tom Mix is in 1881 ge­boren.

Swensen. — Alleen het par­ket, op last van den prokureur des kon­ings, heeft het wet­telijk recht de opvo­er­ing van een stuk te ver­bieden.

R. Waelput. — 1°) Kun­nen u alléén één raad geven: u voor dergelijke aankondig­ing hoe­den, daar zij door­gaans slechts zui­v­ere zwen­del zijn.

2°) Aan­ge­naam te verne­men dat de Cin­ema Se­lect te Gent u volkomen be­valt.

Lustige Trio. — 1°) Alma Rubens, « Hu­moresque», «World and bis Wife», «The G'host Flower»; adres: c/o. Pi­o­neer Film Co, 729 Sev­enth Av­enue, New-York (U.S. A.).

2°) Leatrice Joy, id. «Manslaugh­ter», «Sat­ur­day Night »: ' zie adres: antwo­ord 3 aan Loulou.

3°) Hope Hamp­ton, voor­naam­ste film « A Girl of the Mavies »; adres: c/o. 6915, Hol­ly­wood Boul-vard, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

N.-B. — Dit is weeral zooveel let­ters min­der te schri­jven: winst aan tijd, min­der inkt en min­der,-leet aan pen... dank!

P. T. —- Uwe vraag te ï ichten aan den redak­teur • lier rubriek.

Harry Sin­gle­ton. — 1°', Leatrice Joy, zie antwo­ord 3 aan Loulou.

2°) Betty Blythe is niet vast aan eene com­pany ver­bon­den, kon­trak­teert siechst per film; adres: 1820. La Brea Street, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Davlolo. — 1°) Richard Tal­madge is slechts een eerste fig­u­rant; heeft geen uit­staans met de gezus Iers Tal­madge.

2°) Bij gele­gen­heid vol­doen we aan uwen wen­sch.

Vrouwen­be­won­der­aar. — 1°) Dit is het adres van een onzer per­soon­lijke vrien­den; geloof ons vrij, dit komt wel in orde, an­dere briefwis­se­laars ontvin­gen toch reeds antwo­ord.

2°) Hope Hamp­ton, adres: c/o. 6015, Hol­ly­wood Boul­vard, adres: Mayflower Pho­to­play Cor­po­ra­tion. 1465, Broad­way, New-York (U.S.A.).

Schootkind. — « Cal. » is de verko­rt­ing van deu naam van den Amerikaan­schen Staat Cal­i­fornie, en U.S.A. zijn de be­gin­let­ters van United States Amer­ica (Vereenigde Staten van Amerika). De ver ke-"*;""pn vn­Maan.

N.-B. — Beste nieuw­jaar­swen­schen terug, en bij de pri­j­suit­deel­ing van dit jaar ’t kroon­tje, hoor!

.. ..a i». iJ) Andrée Bra­bant, adres: 4, rue Mar­beuf, Paris.

2°) William Desmond stu­urt gratis de hem gevraagde photo; adres: Los An­ge­les Ath­letic Club, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

3°) Leatrice Joy in­s­gelijks.

Jim. — 1°) Miss Pearl White, adres: Hotel Gril Ion, 2, rue Boissy d’An­glas, Paris (8).

2") Omette Mad-he, voor­naam­ste fil­men « Le Dia­mant Noir», «Vin­di­eta». Sarati Ie Ter­ri­ble».

3°) Lil­ian Gish is terug in Amerika.

ONS PHO­TO­HOEEJE

Stalen Arm ontv­ing gratis de photo van Mary Pick­ford. for­maat 21 1/2 op 16 1/2, na 3 maan­den.

L. Co­l­inet ontv­ing de vol­gende pho­tos:

Vrouwen: Hélène Darly, for­maat 22 1/2x16 1/2. Buitenge­woon prachtig, en die ook melde een be zoek te bren­gen aan onze stad. — Mar­ion Davies, for­maat 25x20. — Mary Pick­ford, for­maat 25x20.

— Raquel Meller, for­maat 23 1/2x17 1/2, in Kei-zer­lijke Vioolt­jes. — Agnes Ayres, for­maat 21 1/2 xl*5 1/2, met brief over hare vrien­den­club. — Viola Dan». for­maat 16 1/2vU. — Lil­ian Gish, for­maat 18x12 1/2, met schri­jven over hare reis in Italië en bare film « De Witte Zuster ». — Andrée Bra­bant. for­maat 13x13. — Paulette Berger, for­maat 22 1/2x16 1/2, zeer prachtig. — Pan­dra Milm­vanoff, for­maat 23xl7. — Geneviève Félix, 2 pho­tos, for­maat 1 van 18x13 en 1 van 23x13. met vrien­delijk schri­jven, mite 5 frank. — Betty Com, pson, for­maat 24x19. — Anna O. Nils­son, for­maat 24x19, ongevraagd. zeer prachtig. — Con­stance Tal­madge, foi maat 24x19. — Norma Tal­madge, for­maat 24x19, ongevraagd. — Ginette Mad­die, for­maat 23x16, bi­zon­der prachtig. — »nche Mon­tel. for­maat 29 1/2x14 1/2, bi­zon­der m-achtig. — G;na Relly, 2 pho­tos, 1'bru­ine kleur, 23x16, 1 zwart, 23x16, zeer prachtig.

Man­nen: Mar­cel Vi­hert, for­maat 13 1/2x17, buitenge­woon prachtig. Met vrien­delijk schri­jven van een be­zoek aan onze stad. — Ja­cone Cate­laim, 3 pho­tos, 1 van 23x22, 1 van 23 1/2x17 1/2, 1 van 18x23, allen zeer mooi. — Dou­glas Flair­banks, for­maat 21 1/2x16 1/2, photo uit «Robin des Bois».

— Rudolf Valentino, for­maat 18x12 1/2;met schri­jven en prijs van zijn groote photo die hij zendt tegen 35 ' iner­ikan.oche cen­ten, doch is niet schoon, for­maat 24'T9. — Thomas Meighan, for­maat 17x18.

— Frank Mayo, for­maat 17x12. — Max Lin­der, 2 pho­tos elk van *7x12. — Tvan Mosjonk­ini, postkaart for­maat. — William Far­num. for­maat 18x12 1/2. — Georges Car­pen­tier, for­maat 20x13, bok­shoud­ing.

Clema­tis ontv­ing gratis de photo van Violo Dana na 7 weken en van Alice Terry na 2 maan­den.

« CIN­EMA WERELD »

PUL­CINELLA

HET DRAMA DER FOLIES BERGÈRE

Groot treur­spel van Gas­ten Roude Hoofd­ver­tolk­ers:

Con­stant Remy A France Dhélia A Jean De­valde

« CIN­E­MAW­ERELD »

SEP­TIME Médéric, de groote too-neel­speler, is tot het top­punt van glans gekomen.

Gan­sch buiten zijn weten heeft hij een vurige be­won­der­ing doen ont­bran­den in het hart eener arme strijk­tser, Céline Donat, die een werk­meisje is der zaak waar zijn lin­nen gewass­chen wordt. Door een to­e­val komt zij ein­delijk in per­soon­lijke aan­rak­ing met de beroemd­heid en Médéric, door zooveel natu­urlijke een­voud en be­won­der­ing getrof­fen, neemt het op zich, on­danks al de ont­gooche­lin-(f m welke zij in hare nieuwe loop­baan zal ont­moeten, ze voor het tooneel­vak c>p te lei­den.

Eenige maan­den later vin­den wij den kun­ste­naar weder in het Théâtre der Folies-Bergère te Par­ijs en is er in gesprek met den bestu­ur­der en een groot­meester der fi­nanties, zekere Henri de Bon­temps, die tevens een dolle vrouwengek is. Een nieuw stuk zal wor­den opgevo­erd en de gan­sche bezetting is er reeds voor klaar be­halve die der prima donna. On­willekeurig denkt Médéric aan Céline die reeds sinds een paar maan­den druk ges­tudeerd heeft. Hij stelt ze het gezelschap voor en de bestu­ur­der slaat toe.

Céline’s overeenkomst is geteek­end, en Henri de Bon­temps, die de nieuwelinge gan'ch naar zijn smaak vindt, heeft hier natu­urlijk geene op­merk­ing tegen "emaakt.

De her­halin­gen nemen een aan­vang en Henri die ze regel­matig bi­j­woont, heeft reeds aan het jonge meisje laten ver­staan dat zij nu een an­dere lev­ens-rang dient te nemen: een prachtig hotel, di­en­st­bo­den, auto, dit alles wil hij aan hare voeten neer­leggen.

Médéric, die reeds ver­moedt dat hij in de Bon­temps een mededinger heeft, ziet met angst het oogen­blik der première tege­moet.

Ein­deliik is dit aange­bro­ken. Wan­neer Céline, in een prachtige pelsen

man­tel gehuld, hare in­trede in den schouw­burg'doet, is het een ophef van be­lang: vol begeeren nadert Henri de jonge diva en drukt haar een kus op de naakte armen. Médéric in woede ontsto­ken rukt haar uit Henri’s armen en Gé line op­ne­mend vlucht hij er mede naaT hare loge, sluit de deur en plaatst zich er voor, klaar om er den in­gang ten allen koste van te verdedi­gen.

Maar Henri wist een tweede weg en langs een geheime trap is hij er toch in gelukt in Céline’s loge te drin­gen, en dit met de medeplichtigheid eener ka­me­nier­ster. Dank aan de heer­schende ver­war­ring heeft hij Céline in de armen genomen en haar langs den­zelfde weg naar zijn auto ge­bracht.

Een paar dagen zijn ver­loopen en Médéric verneemt van zijn bestu­ur­der dat Céline nog steeds bij Henri is.

Diezelfde avond geeft de wellus­tel­ing een groot gemaskerd feest in zijn hotel der Av­enue du Bois. Op zeker oogen­blik over­handigt hem een geheimzin­nige zwarte domino een briefje dat hem uit-nood­igt zich naar het paviljoen­tje in het park te begeven.

Daar gekomen bevindt hij zich plot­sel­ing tegeover Médéric die hem bezweert Céline terug te geven. Op zijne weiger­ing ont­brandt eene korte worstel­ing ti­j­dens dewelke de tooneel­speler Henri op-neemt en over de brugle­un­ing werpt..

Op het geschreeuw dat deze slaakt komen de an­dere gas­ten toegeloopen. waaron­der ook Céline. Deze herkent Médéric en zij valt be­wusteloos in zijne armen.

Het gerecht opent een on­der­zoek maar daar Henri, die slechts gek­wetst was, weigerde eene klacht neer te leg gen. bli­jft alles zon­der gevolg. Dit verne­mende snelt Médéric op zijn vriend toe doch deze stelt hem gerust en zegt:

« Het is niets... het is het geluk! »

Société Générale Cinématographique

153-155, Nieuw­straat, 153-155 - -

BRUS­SEL

10

< CIN­EMA WERELD »

ASS­CHEP­OESTERTJE

(CENDSM­L­LON­NETTE)

Drama­tis elh TôcmeeSspel in väer deels n

Mary WæStesra . Mary Malss Mimlsr

E KLEINE Mary Wal­ton heelt reeds vroeg hare moeder ver­loren en woont nu met haar vader, een echte gieri­gaard, en een zi­jner vrien­den, Bud Jenk­ins, in een werk­mans­bu­urt.

De vader, die er een klein for­tu­in­tje op na­houdt, komt te ster­ven, en kleine Mary zal naar hare eenige bloed­ver­wante, tante Jane, vertrekken. Maar de «rouwe Bud heeft het goede gedacht gemeisje gebleven.

Maar Mary weet niet dat er een for­tu­in­tje in haar oude pop ver­bor­gen zit; het is maar alleen wan­neer een dief, welke dit vroeger had ver­nomen, eene poging wilde doen om zich van het speel­goed meester te maken, ges­napt wordt, en dit bekent.

Stan­ley, die de laat­ste dagen in de ka­toen­waar­den had gespekuleerd, on­thad van eerst de kleine schat van Mary ia... hare pop te ver­ber­gen. In het pen­sioen van hare tante aangekomen ont­moet zij er een jong­men­sch die er uit verveling zijn in­trek heeft genomen, zekere Robert Stan­ley. Deze spekuleert veel op de beurs.

Al spoedig hebben de beide jon­gelie-dea vriend­schap ges­loten: snaaks kan Mary alles van den jon­gen gedaan kri­j­gen wat zij wil, en deze is niet ongevoelig aan de bekoor­lijkheid van het jonge

vangt van zijn bankier een on­rust­wekkend bericht. Zoo hij niet on­mid­del­lijk eene groote som kan beschik­baar stellen is hij geruïneerd. Zijn somber gelaat doet aan Mary ver­moe­den dat er iets niet in den haak zit en op haar aan­drin­gen vertelt hij haar gan­sch de toe­dracht der zaak.

Geen geld gevon­den hebbende, berust hij zich in zijn lot en verwacht vol geduldigheid de med­edeel­ing van zijn bankier af. Na een paar dagen ont­vangt hij een

« CIN­E­MAW­ERELD

schri­jven,... en... maar wat is dit? Zijn bankier deelt hem mede dat op het sluiten der Beurs er hem ie­mand 20,000 dol­lar ter hand heeft gesteld, en dat deze per­soon zekere Mary Wal­ton is.'

En het is dan dat Stan­ley aan het kleine ass­chep­oesje voorstelt van haar in een chèque te be­talen, of nog beter, van met haar een ven­nootschap aan te gaan... De eerste kus wordt gewis­seld en hij zal de bezegeling zijn van het kon­trakt dat hen voor­taan voor het geheele leven zal verbinden.

N. B. — Wij zijn over­tu­igd, na het­geen wij in de buiten­land sehe pers over dezen jilm gelezen hebben, een goede daad te ver­richten, met aan de heeren kine­matographis­ten er op te wi­jzen, dat men met het bren­gen van dezen band in hun in­stelling, zeer zeker de daar­van graag geziene vruchten zal kun­nen pluk ken.

30, MARK­T­STRAAT, BRUS­SEL

Geïllus­treerde Kine­manieuws­jes

CON­STANCE BIN­NEY ONT­DEKT EEN VER­BOR­GEN SCHAT

Ti­j­dens de op­name van een nieuwe film, moest deze knappe artiste voor het sce­nario in de zee duiken.

Ten einde de op­name zoo goed mo­gelijk te doen lukken had men Port Nas­sau de hoofd­stad der Ba­hamas-Ei­lan­den, uit­gekozen omdat het water daar bi­j­zon­der helder en doorschi­j­nend was.

Op een zestal meter diepte stootte zij met hare han­den op een ijz­eren koifer. Terug Boven gekomen deelde zij hare bevin­d­ing aan de regis­seur

mede en on­mid­del­lijk ging een duike­laar naar

bene­den.

Met de hulp van eene ijz­eren ket­ting en een win­das werd de kist opge­haald. Men brak ze open en men vond er voor meer dan een mil­loen franken gouden Spaan­sche doe­bloe­nen in, ges­la­gen in 1790.

Na gedane op­zoekin­gen kwam men tot het re­sul­taat dat deze kist de geld­kof­fer moet ge­weest zijn van een En­gelsch oor­logss­chip dat rond 1900 in die om­streken verg­ing.

In afwacht­ing der te nemen eindbesliss­ing werd de schat in de Staats­bank van Kanada neergelegd

Naar men verzek­erd zal de schat tuss­chen Con­stance Bin­ney en de En­gelsche Regeer­ing ve-leeld wor­den.

« CIN­EMA WERELD »

KINE­MANIEUWS­JES

RENEE ADOREE

She’s a new screen find from whom great things are ex­pected.

She has a lead­ing role in "The Man Thou Gavest Me.” a big Regi­nald Barker pro­duc­tion.

Deze lieve Fran­sche artiste, sinds lan­gen tijd in de Amerikan­sche stu­dios, komt het slachtof­fer te wor­den van een zeer ern­stig on­geluk en het heeft weinig gescheeld of het had nood­lot­tige gevol­gen na zich gesleept.

Men was bezig «Woman who wait», een nieuwe band voor de Metro te draaien, met Regi­nald Barker als film­regis­seur. In die film komt eene dolle ontvlucht­ing per auto voor. Door eene tot nu toe nog niet opgeklaarde oorzaak haperde er iets aan het stuur der ma­chine en auto met Renée Adoree, die aan ’t stu­ur­rad zat, don­derde van een rots­fand in een veer­tig­tal me­ters dieper gele­gen vallei. Een geluk bij een on­geluk vas bet dat de auto kan­telde, zoo­dat de artiste er vlak onder kwam te liggen, wat de schok brak. On­mid­del­lijk snelde men haar ter hulp en het was met vijf ge­bro­ken ribben en ern­stige kneuzin­gen aan het hoofd dat zij werd opgenomen en on­mid­del­lijk naar het zieken­huis der Metro Com­pany gevo­erd.

De ' laat­ste berichten lu­iden dat haar toe­s­tand gerust­stel­lend is.

Zooals men weet is Renée Adorée de beschei­dene echtgenoote van den luimi­gen film­speler Tom Moore.

Raquel Meller en André Roanne

de ver­tolk­ers van

"KEIZ­ER­LIJKE VIOOLT­JES" te BRUS­SEL

Raquel Meller, de hoofd­ver­tolk­ster van « Keiz­er­lijke Vioolt­jes » heeft hare medew­erk­ing ver­leend an de ver­toon­ing, Don­derdag avond der vorige week, inge icht in de Cin­ema de la Mon­naie, te Brus­sel, ten bate van het Werk der Oor­logs-in­va­lieden.

Toen zij Woens­dag 1.1. in de hoofd­stad aankwam werd zij en André Roane, die haar vergezelde, in de Hare du Midi te Brus­sel ont­van­gen en ver­welkomt door den heer Braude, bestu­ur­der der Société des Films Artis­tiques, uit­geef­ster van « Keiz­er­lijke Vioolt­jes ».

De heei Jas­par, sec­re­taris van het Werk der In-va­lieden, bood de lieve artiste een mooie ruiker bloe­men aan.

De ri­j­tu­igen vo­er­den het gezelschap naar de zetei der Société des Films Artis­tiques waar de schuim wijn werd gedronken.

Ver­schil­lende toe­spraken wer­den er gehouden en Raquel Meller antwo­ordde in ’t Franseh, lichtelijk getint door een Spaan­sche uit­spraak, dat zij gelukkig was ook het hare te kun­nen bi­j­dra­gen voor de Bel­gis­che in­va­lieden. Tevens deelde zij ons mede dat zij besloten beeft al de winst der Spaan­sche uit­gave van «Keiz­er­lijke Vioolt­jes» (waar­van zij de uit­gave-rechten bezit) af te staan aan boven­ver­meld werk.

Don­derdag avond had dus de gala-ver­toon­ing plaats en Raquel Meller be­haalde een reuzen­suc­ces met de door haar gezon­gen lied­jes.

Pp eerste ver­toon­ing te Ihusel van «Keiz­er­lijke Vioolt­jes » welke te dier gele­gen­heid plaats greep, werd een ware tri­omf.

Na de ver­toon­ing werd aan Raquel Meller en aan de per­son­aliteiten der Bel­gis­che kine­matogra­phie een in­tiem souper . in de Palace, aange­bo­den. Het ging er recht gezel­lig toe in naam der Bel­gis­che cinc­matografis­ten, bood haar Mr Coppe­jans, medebestu­ur­der van den High l.​ife Cin­ema,1 een mandie met vioolt­jes alsmede een prachtige waaier uit paarl­moer in Brugsche kant aan.

Het was door Rex Tngram dat Rodolph Valentino beroemd werd en wel met « De Vier Ruiters van den Apoc­alvp­sus » waarop het vol­gende suc­ces van Rodolph was « De Sheik ». Nu wil In­gram uitvin­den of De Sheiken wel zoo in­ter­es­sant zijn in het werke­lijke leven zooals zij op schilder­i­jen afge-beeld zijn. Op het oogen­blik is de groote regis­seur in de Sa­hara-woestijn voor een nieuwe film « De Araab » met Ramon No­varro en Alice Terry in de

hoof­drollen

Van Hol­ly­wood komt het bericht als zouden met elkaar ver­l­loofd zijn Bessie Love, de bek­ende film-speel­ster en de komiek Johnny Hines.

Fric von Stro­heim heeft zijn film « Greed » geëin­digd waar­bij hij verk­laart dat als het pub­lie!? deze film niet goed on­thaalt hij de filmw­ereld vaar­wel zal zeggen.

Naar wij verne­ment komt de danseres Irène Cas­tle terug aan de film zoodra zij een dans-tournée geëin­digd heeft.

« CIN­EMA WERELD »

Onze Ciné-Ro­mans

De Lot­gevallen eener Film­speel­ster

Door ED. N EO RG

8e Ver­volg

Doch ira en dan zag ik, bij het schi­jnsel eener lan­taarn, zijn uni­form, ganseh de nacht door. Zeker, de man waakte over mij. De nacht scheen mij niet zoo lang. Geen enkele maal sloot ik mijn oogen.

Een ander punt van het re­gle­ment was nog, zoo men al toe liet daar te zit­ten, men niet slapen mag. Die an­dere per­so­nen waren daar aan gewoon, meestal zaten zij in schijn droomerig, om dan opeens op te schrikken.

De mor­gen vond mij koud en stijf. II volde mij onge­makke­lijk; natu­urlijk, niet ges­lapen, niet ver­frischt; al dien tijd overgeleverd aan de kilte van den nacht.

De belofte in­dachtig aan de poli­tieagent gedaan, ver­liet ik, zoodra het licht werd, het park. n een restau­rant, welke ganseh de nacht open bleef, nam ik een wanne kop koffie. Lk wis­selde mijn laat­ste 5 cents om een mor­gen­blad te koopen en las het ganseh door; om zoo lang mo­gelijk daar te kun­nen bli­jven, tijd zoek­ende om mij van daar te begeven naar Mevr. Fisk.

Mijn be­zoek aan haar was ver van vrien­delijk. De jonge man, welke mij de vorigen avond had open gedaan, had haar mijn laat be­zoek gemeld. Ik maakt haar mijne verontschuldig­ing en vertelde haar de gan­sche zaak, er bi­jvoe­gende dat ieder in mijn plaats het­zelfde zou gedaan hebben. Ik maakte haar zelfs bek­end hoe ik den nacht had doorge­bracht. Doch, in­st­ede medeli­j­den te be­toe­nen voor iete, waar zij feit­elijk mede de sc#uld aan had, werd zij hard en laakte mijn gedrag, als zi­jnde weinig eerbaar, juist zooals de poli­tie­di­en­aar gedaan had.

Ten laat­ste be­taalde zij mij het ver­schuldigde bedrag, wen­schende mijn gelaat in haar huis nooit meer te willen aan­schouwen. Dit laat­ste liet mij on­ver­schiEig,:k was zeer gelukkig mijn geld te hebben. Ik nam een au­to­bus en liet mij zoo naar huis vo­eren. Na mijn on­dervin­d­ing met Mevr. Fisk dacht ik het meer voorzichtig de waarheid te verzwi­j­gen voor mijn huis­meesteres. Ik toonde haar mijn spijt den avond tevoren mijn huur niet be­taald te hebben, ik had mijn werkgever gemist en had den nac­Tit bij een vriendin doorge­bracht.

Hoe heer­lijk zag er mijn een­voudig kamertje uit! Hoe rijk was ik een frisch bad te kun­nen nemen! En hoe aan­ge­naam mij in an­dere kleed­eren to kun­nen steken!

Oüder weg had ik twee eieren gekocht, dewelke ik op mijn gusvuur kookte. Nooit hebben mi j eieren beter ges­maakt. Ik had nog een weinig geld over en was weer iets of wat hoopvol. Ook was ik tot een besluit gekomen. Ik zou mijn trotsch in mijn zak steken en gaan zien of Roland nog niet was terugge­keerd, of geen nieuws voor mij gezon­den had. Hij moest in elk geval nu wel spoedig van de reis weer­keeren en zou mij dan zeker helpen.

Eenige uren later, met n:enwe moed, ging ik nog­maafs naar het 'X.... Stu­dio.

Twee prachtige au­to­mo­bie­len glin­s­ter­den in het

lente-zon­nelicht voor het gebouw. Een groep arme stakkers. welke fig­u­ran­ten waren, ver­dron­gen ei kaar bij de poort om toch maar iets te doen te kri­j­gen. De groote hall zelf was stam­pvol, waarbi j hooren en zien verg­ing. Do teiefoon­juf­fer herken ae mij en glim­lachtte.

« Gij ver­langt Mr. Welfes te zien? » vroeg «j. Ik knikte.

« Welnu, zie dan eens achter u. »

Ik keerde mij om. Daar stond hij voor me, mij vrien­delijk toelachende. Ik kreeg een blos op de wan­gen, ik voelde dat het mij moeite kostte mi j in te houden om niet-'aan zijn hals te vliegen. Hij nam mij bij de han­den en boog zich naar mij toe.

« Ik ben bli­jde u te zien. Hoe gaat het er mee Hoe is het met Weasel - Face?

Dit was de naam van de bestu­ur­der van het Hsti ry Irv­ing The­ater.

Ik lachtte.

« Ik heb hem ver­laten! »

« Ver­laten? Hoe dat? » vroeg hij ver­won­derd Ik zag vlug om mij heen.

« V..p'.. » stamelde ik. « Er is zoo veel volk hier...»

«Kom langs hier», antwo­ordde hij.

Hij wierp een deur open waarop ik Roland volg de. Hoe gelukkig, was ik! De toekomst op­nieuw opende zich voor mij! Ik vond een plaats in de wereld! Mijn wan­hoop was verd­we­nen! Doch, wat was Roland ve­ran­dert! Om te be­gin­nen: in zijn kleed­ing was een gan­rche om­me­keer gekomen. Schoe­nen had hij aan de voeten van eerste kwali teit Ieder; een prachtige fan­tazie-gilet; kosthart rin­gen aan de vingers en zijn kos­tuum was ge maakt uit een zeer bi­j­zon­der weef­sel. Maar mee nog: in zijn houd­ing was iets beve­lends; hij zag er voldaan' uit. in één woord, hij was een meester Ik vol­gde hem langs een cor­ri­dor en gin­gen dan eenige trap­pen op. Dan lei­dde de weg langs een donkere hall waarop hij een bu­reeldeur opende Glim­lachend zegde hij:

« Dit lijkt niet op een kleed­kamer, ni­et­waar? » «Neen», antwo­ordde ik.

Ik zag een bu­reeltafel, dito stoe­len, fotos aan d-muren, enfin, het leek mij een plaats van een be stu­ur­der.

« Kunt gij niet raden? » vroeg hij.

Ik stond ver­baasd. Hij wees mij een zetel waai ik on­troerd mij liet in­vallen. Hij zat zelf, nam plaats voor de tafel.

« Nella! » begon hij, « Nella, ik ben gelukkig u weer te zien! Ik was op het punt u te schri­jven * Ik ben juist twee dagen terug! Veel is er veran derd! Gij ook! Wat zijt ge schoon gewor­den! Ge wordt een heele vrouw! »

Ik lachtte door rfii;n tra­nen. Tk sloeg mijn hau den in elkaar; zou hij ger­aden hebben hoe ik hem be­minde?

«Zoo, gij hebt Weasel-Face ver­laten?... Wat is er gebeurd? »

Ik keerde mijn gelaat af en vertelde hem de gan sehe geschiede­nis. Wan­neer mijn ver­haal geëin­digd was. sloeg hij met de vrist op tafel en riep uit:

« Het beest! Gij moest hem langer ver­laten heb hen! Hadde ik dit geweten, ik had er u niet gezon­den! Bij alle Goden! »

Hij bezag mij een wijl en lachtte vroolijk:

« Hem bedreigen met een re­volver!.... zoo, dal is uw antwo­ord wan­neer men u 'liefde be­toont '. Hni! Hm!.... Gij maakt me bang!»

« CIN­E­MAW­ERELD

Ik lachtte hem tegen.

« Bang?.... » her­haalde ik.

«Zij noe­men u «De Kleine Pan­ter», ni­et­waar?.. Han­den omhoog!... Ha! Ha!... Gij zijt een zon­der­ling meisje!.... »

Daar was hij zeker ver­stomd van, want hij bezag mij een oogen­blik met een zon­der­linge glim­lach. Nu be­grijp ik alles. Toen was ik te on­er­varen.

« Luis­ter » zegde hij plots, naar mij toele­unende, « ik heb u gezegd dat veel ve­ran­derd is. Kunt gij nu niet raden op welke manier?... Ja, Nella, nu hen ik di­recteur gewor­den; wan­neer gij dus werk wilt hebben, spreek het woord uit! »

Dat was het dus! Een ac­teur was bestu­ur­der gewor­den! Dit was de rede zi­jner ve­ran­der­ing in kleed­ing en manieren, lk lachtte zeer opge­to­gen.

« Ik ben gereed! » riep ik uit. « Zal ik aanstonds be­gin­nen? »

Hij lichtte het dek­sel zi­jner tafel op, haalde -r pa­pieren uit, overzag een lijst en antwo­ordde: « Natu­urlijk kan ik u zoo maar oogen­blikke­lijk geen « star » maken. Gij zult eerst moeten be­gin­nen met bi­jrollen. Doch, hier heb ik een kleine liefde-rol: een jon­gen be­mint een dorpsmeisje, ver­laat haar en gaat naar de stad; een tooneel in een huisje en een ander in de boss­chen, « Harde Stee­nen », heet het ding. De jon­gen wordt deelgenoot •in de zaken van zijn oom; hij verza­akt dus aan zijn eerste liefde om een rijk huwelijk aan te gaan. Alles slaat hem tegen en wan­neer hij oud is, komt hii tere'.' naar het dorp ... Gij wordt dus ook oud... Een ander zou dit wel ver­tolken. Het is moeil­ijk ouu te loo.​ien, Nel.a! »

Wij bei­den lacht­ten. Op dit oogen­blik klopte ie­mand op de deur.

« Ro, alles is gereed, de «am­era-man wacht. »

« AU right!... » antwo­ordde hij, ter­wijl hij zijn hoed opzette. « Laat zien. Nella, ziet dat ge er­gens een lint hebt om dit aan uw hoed te binden, zoo­dat ge deze aan uw arm kunt hangen!.. Spoedt u! »

Ik liep hem na. Het was ver­bazend. Wat een geluk. Ik kon het nauwelijks gelooven. Niet alleen werk maar voor de!film en met Roland Welles als di­recteur. Het was mij als had ik mijn leven lang daarop gewacht! ’

Ik was op straat. Roland hielp mij in eene der utos en een meisje nevens mij leende mij een lint. poedig reden wij in volle vlucht door de stad. Steeds moet ik beken­nen dat Roland een goed bestu­ur­der en regis­seur was. Hij zette alle per­soon­lijkhe­den terz­i­jde wan­neer hij een film bestu­urde en gaf zich met ziel en lichaam aan zijn werk. Hij nam een tooneel in het Park; liet de auto in eene der lanen, ging mar een brrg over een wa­ter­val om daar te « draaien ». Spoedig was er een menigte volks verza­meld. I

Er waren harde ft een en aan den oever van de riv­ier en daarop zouden wij gefilmd wor­den. Ik begon mij een weinig zenuwachtig te gevoe­len; dat

volk ron­dom ons, geen gewoon pub­liek zooals no een schouw­burg. Doch, ik moest mij kloek houdon tegen­over Roland iV­elles, welke bene­den ons stond: Hij prak tot de jonge man welke aan mijn zijde stond:

« Goed, Jim. Ga naar die derde steen. Heri­naftj u nu dat gij van daar komt en zij van gin­der Halfweg stru­ikelt zij en gij loopt haar ter hulp Gij neemt haar han­den en geleidt haar. Zij ver­lies! haar even­wicht maar gij vangt haar op en kost haar; alvorens zij goed be­gri­jpt, hebt gij haar rei lig over de stee­nen ge­bracht. Toon uwe liefde mi en vooruit! »

Ik nam mijn plaats aan het begin der steenon Ik be­greep dadelijk ailles, maar ik be­greep ook ast mijn liefde tot Roland alles ging bed­er­ven. Hoe kon ik liefde too­nen, tot een ander man, onder zijn oogen?

Angstig bal­anceerde ik over de stee­nen op ge vaar af, op de onder mij zi­jnde rot­sen, te plette» te vallen.

Jim was een koel­bloedig ac­teur, doch hij voelde dat hij in mij een « plank » had, want toen hij naar mij toe kwam en mijn han­den nam, bezag hij mij ver­baasd en was hij hopeloos. Hij tra­chtte mij verder te doen gaan, hij tra­chtte mij te zoe­nen maar dan on­willekeurig, keerde ik mijn hoofd van hem af. Ik voelde het bloed mij naar het hoofd »tij gen. Roland riep:

« Wat is er met u gaande?... Liefde, Nella! Kant ge nu niet lief zijn? »

Wij be­gonnen op­nieuw. Maar nu vulden mijn oogen zich met tra­nen. Een mis­lukking in zijn tegen­wo­ordigheid» Mis­lukt bij dees lang verwachte proef.

« Zeg, Jim! Zijt gij het film­spe­len ver­geten? »

« Maar Ro» antwo­ordde deze, « het spijt mij wel. maar dit meisje beant­wo­ord niet eens mijn liefde..»

Rol­land sprong op de stee­nen, en kwam woe­Jend naar ons toe.

« Ga weg! » riep hij tegen Jim, en gaf deze eén duw zoo­dat wij bei­den bijna in het water vie­len.

« Hier, Nella, laat mij u too­nen wat ge doen moet! »

Zijn blik was donker en dit veron­trustte mij mee’ dan mijn mis­lukking. Hij uoog zich naar mij en fluis­terde:

« Tk be­grijp u niet. »

Mijn wan­gen gloei­den, ik had willen weg loopen Maar Mi n»Tn mijn heide han­den en ni­et­te­gen­staaav de mijn liefde tot hem, hield ik steeds mijn hoofd afgewend.

« Voor Godes zaak, voel dan toch iets » zegde hij «Gij zijt ver­liefd, voor de eerste maal.... het is een zaak van leven of dood.... gij zijt door het' bosch gekomen.... het is lente.... gij ont­moet hem. het is het heer­lijk­ste oogen­blik van uw leven Hebt ge dan nooit be­mint, Nella?

(Wordt voort­gezetf

Wilt gij het portret UWER GELIEFDE FILM­STER­REN bezit­ten?

BESTE

DER EGYP­TIS­CHE CIG­A­RET­TEN

Kijkt niet s echts naar den titel van de film or naar

den naani van de ster, maar ook en vooral

naar den naam van de maatschapoff

Herin­nert gij U de ti­tels van al de goede films die gij gezien hebt? Ongetwi­jfeld niet, want in­dien men er U de lï st var v or­legde zoudt ge zien dat het groot­ste asm tal tot dl PARASK­CUNT > rc duc­tie be­hoort.

PARA­MOUNT is dan ook ge ’ijk aan een onuïtput­telijke bron, die eiken dag, dank zij haar or­gan­isatie, een menigte artistieke films over de wereld ver­spreidf, films die een werke­lijke werel­drep­u­tatie verkre­gen hebben.

Voor dat g j een kine ma bin­nen­treed!, ziet eerst en vooral van welke firma ce films zijn die er ver­toond wer­den.

In­dien hel PARA­MOUNT­FILMS zijn, ga dan zon­der aarze­len bin­nen, vooral gedurende de zes weken van het Fes­ti­val Para­mount, het­welk op 13 «Jan­u­ari a.s. be­gint

Abon­neert u op « Cin­ema- en Tooneel-wereld ». Fr. 15 per half jaar. Fr. 8 per 3 maan­den.

AAN DE HH. AD­VER­TEERDERS VAN WEEK­BLADEN

Wen­scht U een goede pub­liciteit, plaatst dan uw aankondigin­gen In « Cin­ema- en Tooneel-wereld ».

« Cin­ema- en Tooneel­w­ereld » Is het beste en meest gelezen week­blad van België.

« Cin­ema- en Tooneel­w­ereld » is het of­fi­cieel or­gaan van het Na­tion­all Ver­bond der Vlaam-ache Tooneel­maatschap­pi­jen, waar­bij bijna al de tooneelkrin­gen van het Vlaam­sche land zijn aanges­loten. Het is alleen daar­door reeds het voor­naam­ste fam­i­lie­week­blad van België.

Met een aankondig­ing van slechts enkele li­j­nen in « Cin­ema- en Tooneel­w­ereld ». bereikt men meer dan met heels pages in an­dere week­bladen.

«CIN­EMA- EN TOONEEL­W­ERELD» WORDT DOOR HAAR AAN­QE­NA­MEN IN­HOUD, van ar­tikels van de beste en meest gek­ende schri­jvers en let­terkundi­gen van België, OVERAL GELEZEN.

Onze bu­ree­len zijn open alle werkda­gen van 9 tot 1 en van 3 tot 7 uur.

Korte Gasthuis­straat, 16, Antwer­pen.

H ACKIN

Karthuiz­ersstraat 9A. — BRUSS'

Biedt aan:

De School­ste kcesl'ios ver­tolkt door & de hesle FiMerieo als:

Pauline Fred­eric, Con­way Jearle Elaine Ham­mer­stein, Mae Marsh H. B Warner en Bessie Bar­riscale

Drukk. « Nep­tune », Steen­houw­ersvest, 28, Antw,

ROYAL - ZO­OLO­GIE CIN­EMA

TEN­TA­TION

PRO­GRAMME DU 20 AU 24 JAN­VIER

Monique Grave, jeune fille in­no­cente, mariée h Jacques Bald­wyn, sim­ple em­ployé d’agent de change, n’a qu’un seul rêve: le luxe.

Un jour elle se rend avec une voi­sine, la Jeune veuve Mrs Mar­tins, à un tea-room à la mode et y ren­con­tre Fred­eric Arnold, gros fi­nancier de la ville, qui en­tre­prend la conquête de Monique, suite ù un pari par lequel il s’en­gageait à conquérir le cœur de n ’im­porte quelle, femme: Il fait spéculer Jacques dans ses opéra­tions heureuses et lui fait gag­ner des masses d’or: Monique, riche, „éblouie par le luxe et par la vie nou­velle qu’elle mène, som­bre dans cet étour­disse­ment, ou­blie tous scs de­voirs...

Le pari est gagné. Jacques ne fut qu’un jouet: main­tenant Frédéric veut le ru­iner mais il échoue dans sa ten­ta­tive: au con­traire Jacques gagne une for­tune colos­sale... Et tous deux se met­tent à re­gret­ter les années passées dans le calme d’une vie sim­ple et bonne... Mais désor­mais ils sont entraînés dans l’en­grenage... Jacques est, l’ami de Mrs Mar­tins; Monique la maîtresse de Frédéric... Seul un mir­a­cle ou le hasard peut les sauver... Et enfin il se pro­duit! La vie est une chose étrange et capricieuse...

1. Au Rhin

(Marche)

Ntc. Genotte

2 Chasse au Léopard

3. Brownie Ecol­ier

comique

4. Le „Cid”

(fan­taisie)

J. Massenet

s. Vieille,,Dy­na­mite’

comédie

(prélude)

Trémisot i:

,TEN­TA­TION

Grand drame mondain en 7 par­ties in­terprété par Eva Novak et B. Wash­burn

PRO­GRAMMA van 20 tot 24 JAN­U­ARI

1. Aan den Rijn

(March)

Nie. Genotte

2. Luipaard-Jacht

3. Uro wille Scholier

klucht

(fan­tasie)

s. Oude,,Dy­na­mite”

tooneel­spel

6. Stam­boul....​Trémisot

(voor­spel)

BEKO­R­ING

Groot wereld­sch drama in 7 dee­len ver­tolkt door Eva Novak ell B. Wash­burn

SEMA I.​VE IM­tOCIlAI.MJ

LE GRAND FILM D’ART

Voile du Bon­heur”

d'après la célèbre pièce du grand homme d’Etat

Georges Clemenceau

GRAND SUC­CES

A I»AKTIU m 3 FEVRIER

PRO­GRAMME EX­TRA­OR­DI­NAIRE

Mar­ion Davies

dans

RÉ GIN A

Su­perbe comédie mondaine Clara Kim­ball Young

dans

MAGDA

Grand drame d’après la célèbre pièce de SU­D­ER­MANN

BEKO­R­ING

Mon­ica Grave, een on­schuldig, jong meisje, gehuwd met Jacques Bald­wijn, een­voudige be­di­ende bij een wis­se­la­gent, heeft slechts één droom: de weelde ken­nen. — Op zek­eren dag gaat zij met een burin, de jonge we­duwe Mrs Mar­tins naar een tea-room, waar zij Frededic Arnold, een groot-fi­nancier der stad ont­moet. Deze heeft een wed­den­schap aange­gaan, waar­bij hij zich ver­bond het hart van gelijk welke vrouw voor zich te win­nen. Mon­ica zal nu zijn doel­wit zijn. Door geld­spec­u­laties laat hij Jacques goud met massa’s win­nen... Mon­ica, nu rijk wordt verblind door al die weelde en door het nieuwe leven dat zij leidt: in die schit­terende be­weg­ing gaat, zij ten onder, vergeet zij al haar plichten... De wed­den­schap is gewon­nen. Jacques di­ende sléchts tot speel­tuig: nu wil Fred­eric hem ten onder bren­gen maar hij mis­lukt in zijn plan en Jacques wint in­te­gen­deel een reusachtig for­tuin... En t,och be­gin­nen bei­den het eens zoo kalme leven, vol een­voud en oprechtheid te be­treuren. Maar het is te laat: zij wor­den meegesleurd in het rader­w­erk van het fac­tive bestaan: fac­ques is de vriend gewor­den van Mrs Mar­tins; Mon­ica de minnares van Fred­eric... Slechts een won­der of het to­e­val kan hen nog red­den. En ein­delijk gebeurt dat won­der! Het leven fs een zon­der­ling, een wis­pel­turig iets.

Im­primerie du Cen­tre, 26, Rem­part Kip­dorp, An­vers.

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN

HOMBEECK

BERCHEM - Tél. 5210

en BOUTEILLES - en FUTS

I HA­BILLEZ

VOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

77, Longue rue d’Argile

Tél. 2921

12, rue Van Ert­born AN­VERS

Tél. 2921

Agence pour la Province d’An­vers d'h Vrai "FER­ODO”

Agence pour An­vers des Roule­ments à billes S. K. F.

Agence générale pour la Bel­gique du Di­a­mond et Noble’s Pol­ish

La seule mai­son de la place four­nissant aux garages aux prix de gros

PHO­TOGRAVEURS

DESSI­NA­TEURS

EX­E­CU­TION RAPIDE ET 50IGNÉE

Champ Vlem­inekx. Ö AN­VERS

mxxmxxa*xm~Mxxm*, ÎELÉPM * 9209

Mai­son BERTHY

106, rue de l’Eglise, 106

FO UJRFt U 1RES

Arrange­ments — Répa­ra­tions Con­ser­va­tion de four­rures Prix avan­tageux •— Tra­vail soigné

OU­VRAGES DE DAMES'

OLVHAGKS OES­SIMÎH

LAINES, .SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAPPES, STORES, ' BON­NET­TERIE" A LA MAIN, DEN­TELLES, JUMPERS

MAISüa lmma

II IMI­WKI­IKIA

WOL, ZIJDE, KA­TOEN. BED­SPREIEN, TAFEL-KLEED­EREN, STORES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED, JUMPERS

An­vers, Rue Vo­gel­straat, 15, Antwer­pen

GAR­NI­TURES

POUR

Fu­moirs, Sa­lons, Boudoirs Cham­bres à coucher Ve­ran­dah Fau­teuils - Club

11, Longue rue du Van­neau

(près du parc)

..​iiiiii­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­ifi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­iii

MEUBLES

I Les plus grands Ma­g­a­sins en Bel­gique fj,

9 Longue rue des Claires 9

(près Meir)

I Grand choix de gar­ni­tures. 200 salles à manger, | = cham­bres à coucher, sa­lons, cuisines, ve­ran­dah’s, | I bu­reaux, li­ter­ies, chaises-longues, etc. etc. 1

Mai­son Améri­caine

Meilleur marché qu’ail­letus g Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. .> . |

Ma­g­a­sin fermé %,

Autos pour Cérémonies. Mariages, Baptêmes H « et Fêtes

I Garage J & H. DEHU

P Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - AN­VERS

I VOY­AGES A L'ÉTRANGER - EX­CUR­SIONS I PRIX A FOR­FAIT

etc.

oot­tedt - ery­ZolezuioeMf

BRODERIES

DESSINS MOD­ERNES

PER­LAGES, BOU­TONS, POINTSCLAIRS. PLIS­SAGE

M= RYCK­AERT

RUE RUBENS, 17, AN­VERS

TRA­VAIL SOIGNÉ ET RAPIDE

.. EN­GELSCH HOEDEZ­IJN..

V0N­DEL­STR., 19

CAUS

: nabij TSt. Jansplaats)

De laat­ste nieuwighe­den in Vil­ten Hoe­den

Ik y RQir­rje Keus Ziet Eta­lage