Programma van 4 dec. tot 10 okt. 1931



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#741

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


Programme 14 Speelwijzer

Vendredi a Vrijdag

Samedi

Zaterdag

Dimanche Zondag ™

Lundi

Maandag

Jeudi

Donderdag

décembre

December

1931

1. EclairJournal

Actualités sonor< s

2. Les Animaux apprivoisés

Documentaire du service scientifique de l’U. F. A.

ENTR'ACTE Pendant l’entracte - Audition de disques

1. EclairNieuwsberichten

Aktualiteiten op den klankfilm

2. Getemde Dieren

Dokumentarische film van de kultuurafdeeling der U. F. A.

POOS

Tijdens de poos - Uitvoering van grammofoonpi.

PHONE

TOREADOR Paso doble du film „Flagrant délit,,

IL SUFFIT D'UN REGARD Valse du film „Flagrant délit,,

SERAIT-CE UN RÊVE?

Chanson du film „Le Congrès s'amuse" chantée en français par

VILLE D’AMOUR Valse du film "Le Congrès s'amuse"

Chantée en français par

3. FLAGRANT DÉLIT

Comédie

Scénario Scenario

Louis VERNEU1L & Robert LIEBMANN

Réalisation Verwezen ijking

Hanns SCHWARTZ avec la collaboration de met de medevferking van Georges TRÉVILLE Musique Muziek

Friedrich HOLLAENDER

B 17092 B 85129

LILIAN HARVEY

TOREADOR Paso doble van den film "Op Heeterdaad'* SLECHTS EEN BLIK IS VOLDOENDE Wals van den film "Op Heeterdaad"

IS HET EEN DROOM?

Lied uit den film "Het Kongrns danst in het Fransch gezongen door

STAD VAN LIEFDE Wals uit den film "Het Kongres danst" gezongen in het Fra sch. door

JEAN BOYER

3. OP HEETERDAAD I

Blijspel

Couplets Koepletten

Jean BOYER

Prise de vues Z’chtopnamen

Günther RITTAU

Prise de SO'S Toonopnamen

THIERY

Décors Schermen

Erich KETTELHUT

DRAMATIS PERSONÆ:

Rnée . . Blanche Montel Josefh Gustave Gallet

Durand . Henry Garat Le Commissaire (De Commis Baron fils (Zoon)

Dumontier . R. A. Roberts Hortense .... Fernande Albany

Sérigny . Charles Dechamps La bonne (De dienstmeid) . Renée Rvsor

ESFANTS PAS ADMIS

KINDEREN NIET TOEGELATEN


FLAGRANT DELIT

La romanesque Renée

Albert Dumontier se rend compte, après six ans de mariage, qu’il a eu tort d’imposer à sa jeune femme ses manies de sexagénaire et ses préoccupations d’inventeur. Le divorce? Certes, il y songe, mais comme il aime toujours Renée d'un paternel amour, il ne veut consommer cette séparation définitive qu’a-près avoir assurée l’avenir de sa femme, c’est-à-dire après avoir choisi le futur mari de la future divorcée. Il sait bien que le baron de Sérigny, familier de la maison, ne demanderait pas mieux que de prendre

sa succession, mais il estime que ce soupirant n’est point l’homme sincère, fougueux et courageux qui conviendrait à Renée. Celle-ci, en effet, est une petite personne ultra-romanesque qui professe, à l’égard des héros, un culte véritable, et confond dans une même admiration les toreadors, les aviateurs, les champions de tennis et les grands aventuriers. Sérigny, qui connaît Renée, lui aussi, lui jure de devenir un héros si elle consent à se donner à lui. Par dépit, un jour, la jeune femme se laisse fléchir et se trouve au rendez-vous que lui a fixé son soupirant dans la garçonnière d’un camarade. Mais au moment où Renée va peut-être céder aux supplications de Sérigny, un bruit se fait entendre dans l’appartement. Le mari? Non, mais un visiteur non moins inquiétant: un cambrioleur qui surprend Renée et son complice en flagrant délit de pré-adultère et en profite pour faire à Sérigny une leçon de morale que l'autre, le revolver devant le nez, est bien obligé d’accepter. Ce cambrioleur est d’ailleurs extraordinaire de galanterie, de sang-froid, de distinction et d’ingéniosité. Un véritable homme du monde en casquette, avec /’esprit en sus. « Celui-là », pense Renée secrètement, « est un véritable héros! »

Après quelques incidents où se manifeste à nouveau la maîtrise et la « classe » du cambrioleur, Renée et Sérigny réussissent à s’en aller sains et saufs, chacun de son côté, laissant l'intrus à ses occupations.

Le soir même, Demontier, rayonnant de joie, montre à sa femme un télégramme de Mr. Atkins, le célèbre marchand de jouets américain, qui annonce sa visite et son intention de passer aux usines Dumontier une forte commande. Atkins, en effet,

LES BIÈRES POUR TOUS LES GOUTS:

PILSNER URQUELL BOCK GRÜBER

SPATENBRAU

MUNICH

GUINNESS-STOUT

PALE-ALE

SCOTCH-ALE

SPÉCIALITÉS .

BUFFET FROID

GIBIER

SALLES POUR BANQUETS


arrive quelques instants plus tard, et Renée pense défaillir: l’Américain en frac n’est autre que le cambrioleur de la garçonnière! Après avoir éloigné Demontier au moyen d’une ruse habile, le jeune homma déclare son amour à Renée, et la conjure de se laisser enlever! Cette romanesque perspective séduirait infiniment Renée si elle pouvait parvenir à étouffer la voix de sa conscience, ce qui n’est pas le cas. Mais, pressée de prendre une décision, elle a accepté d’aller trouver dans un bal nègre des quartiers excentriques le gentleman-cambrioleur, qui commence à mériter à ses yeux beaucoup mieux que son admiration.

A ce bal, elle retrouve son « héros », et celui-ci lui décrit avec tant de fougueuse conviction la vie qu ils mèneront tous deux, il lui parle d’amour, aussi, avec tant de ferveur, que la belle Renée sent sa résistance faiblir de seconde en seconde.

Elle est mûre pour toutes les folies quand la porte s ouvre et Dumontier paraît! Mais aucune arme ne brille dans la main du mari: les feux de la vengeance ne brûlent pas dans ses yeux. Il s’approche de sa femme stupéfiante et lui parle d’une voix douce et résignée: « Ma chérie, Monsieur Durand, ici présent, n’est pas 1 homme que vous croyez: il n’a jamais cambriolé personne et il est auteur dramatique. Il a voulu se faire passer pour cambrioleur à vos yeux, car il vous connaît longtemps et sait votre goût pour les aventures romanesques.

Renée baisse les yeux, et sa main serre fortement celle de Jean: « Je l’aime et je suis prête à le suivre, même s’il n’est un honnête homme ».

Dumontier comprend que sa romanesque femme a su trouver elle-même l’époux qui lui convient. Il soupire et s en va, persuadé que l’honnête cambrioleur saura

Quelques minutes avec

Jean Boyer

Aux studios de la Ufa, à Berlin, les versions françaises se succèdent selon un rythme endiablé. Erich Pommer, dont on applaudit actuellement la dernière création: Le Congrès s’amuse, met en chantier un nouveau grand film, une opérette encore.

Afin d'obtenir quelques précisions sur 1 activité de cette firme, nous nous adressons à Jean Boyer. Nos lecteurs connaissent bien Jean Boyer. C’est lui qui a dirigé les scènes musicales du Chemin du Paradis; les chansons de « Flagrant délit »; les paroles de Princesse à vos ordres sont de lui. Enfin, c’est à lui que l’on doit les versions françaises de Calais-D'ouvres et Le Congrès s’amuse.

Jean Boyer travaille. Nous le surprenons à la tâche.

— Vous tombez bien, nous dit-il, demain premier tour de manivelle de La Fille et le Garçon. Lilian Harvey en est la vedette, ainsi qu’Henri Garat et Baroux.

— E,t quelles sont vos attributions?

— Coupletiste, et à la « sauvette » encore, car en même temps j’écris la prochaine opérette d Erich Pommer, qui sera mise sur chantier les premiers jours de décembre.

— Puis-je connaître la distribution?

— Vous êtes trop curieux... pas encore. Vous repasserez...

Et Jean Boyer ajoute plus bas:

— Ça me brûle la langue... mais j’ai promis de ne rien dire...

G. OULMANN.

rendre heureuse celle qu il a conquise à force d’imagination.


OP HEETERDAAD!

De zestigjarige Albert Demontier begrijpt, na zes jaar huwelijk, dat hij zijn jonge vrouw Renée niet gelukkig maken kan. Doch wijl hij nog steeds van ze houdt, met een ware vaderlijke liefde, wil hij niet tot de scheiding overgaan, vooraleer een echtgenoot te hebben gekozen voor z’n vrouw. Hij weet dat Baron de Sérigny, een vriend van den huize, niet beter zou vragen dan zijn opvolger te worden, doch hij is overtuigd dat deze niet de oprechte, moedige en onstuimige man is waarvan Renée droomt.

Inderdaad zij is een klein, ultra-roman-tisch wezen, die een ware vereering heeft voor alle helden: toreadors, vliegeniers, tenniskampioenen en groote avonturiërs. Sérigny, die op de hoogte is van haar hartstocht, zweert dat hij een held zal worden, de zijne worden wil.

Oja zekeren dag geeft zij toe en komt naar de bijeenkomst welke Sérigny ze had voorgesteld, in het jongmans-vertrek van een zijner vrienden. Doch op het oogen-blik dat Renée gaat bezwijken en in Séri-gny’s armen vallen, dringt plots een vreemde man in t vertrek binnen en verrast aldus Renée en haar medeplichtige op heeterdaad; hij maakt er gebruik van, z’n revolver op den Baron gericht, dezen een zedeles van belang in te peperen.

Dé inbreker is een toonbeeld van voorkomendheid, van koelbloedigheid, distinctie en vindingrijkheid. Een echte man der wereld met een klak, doch ook met verstand.

Na enkele voorvallen, die den goeden indruk, welke hij op het meisje maakte, nog verhoogen, weten Renée en Sérigny te ontsnappen.

Dien zelfden avond toont Dumontier zijn vrouwtje een telegram van Atkins, de

Amerikaansche fabrikant die zijn bezoek en een groote bestelling aankondigt.

En, inderdaad, enkele oogenblikken later verschijnt de bewuste Atkins. Renée denkt het slachtoffer te zijn van een zinsbedrog: die Amerikaan in rok en de koene inbreker zijn één en dezelfde. Na Demontier met een fijne list verwijderd te hebben, verklaart hij Renée de volheid zijner liefde en bezweert haar met hem te vluchten. Dit avontuur zou haar ten uiterste bevallen, doch haar geweten laat haar geen rust. Niettemin stemt zij toe de zonderlinge inbreker weer te zien op het Neger-bal in een der excentrische wijken der stad.

Dlaar vindt zij haar « held » weer. En hij schildert ze met zooveel begeestering het leven af hetwelk zij beide zullen leven, hij goochelt zoozeer met liefdewoorden dat de mooie Renée zich van stond tot stond zwakker voelt worden... Zij is tot alle dwaasheden in staat, wanneer plots de deur opengaat. Haar man!

Doch in plaats van een uitbarsting hoort zij volgende openbaring: « Mijn lieve Renée, Mijnheer Durand, die ge vóór u ziet, is niet de man dien ge denkt: hij is nooit inbreker geweest, doch hij is tooneel-schrijver. Kennend uw zwak voor romantische avonturen, heeft hij heel dit spel opgezet, met de medeplichtigheid van onzen nieuwen knecht Joseph... Nu gij de ware toedracht kent, wilt gij nu nog uw leven verbinden met dezen man? »

Waarop Renée zonder aarzelen antwoordt: « Ik bemin hem en ben bereid hem te volgen, al is hij een doodgewoon eerlijk man ».

Dumontier weet nu dat zijn te jonge vrouw het geluk zal gevonden hebben en gaat heen.

Délicieusement pétillante, d'une saveur franche et fraîche, le Schweppe» est une eau d’une pureté sans pareille.

Légèrement minéralisée, elle contient juste les sels nécessaires i débarrasser l’organisme des impuretés qvi l'envahissent.

Si vous tenez A votre santé, faites us usage régulier de Schweppes.

L’EAU QUI

nmi

rJs


Goedkoopst verkoopend huis der Stad in allerbeste Uurwerken en Juweelen.

HORLOGERIE

DELMONTE

Dambruggestraat, 2

(nevens Carnotstraat) Telefoon: 260.88

St. Gummarusstraat, 57

Telefoon: 294.13

De HOEDEN

Kerckhovc

Ckapellene Centrale

De sckoonste van model De goedkoopste in prijs De beste in kwaliteit De lichtste in gewiekt

Huis van vertrouwen. | j DambruggestraaClO

HUIS

DONNEZ

Wiegstraat, 17-1Q

bij de Meirbrug-

Telefoon 257.00

Sinds 1866 het degelijkste voor uw Handwerken, Kousen en breigoed, Zijde, Katoen. Garen. — Alle Benoodigheden —

MAISON

DONNEZ

Rue du Berceau, 17*'I9

près 'du Pont-de-Meir Téléphone 257.00

Depuis 1866 la meilleure pour vos Ouvrages de mains, Bonneterie Soies, Cotons, Merceries,

— Toutes Fournitures. —

NOTRE CONSPIRATION

par Blanche MONTEL

C’est par une page de livret de film qu a commencé notre petite histoire. Sur cette page, on pouvait lire ce qui suit: Henry, monte-en-l’air, grimpe par la façade, jusqu’à l’un des derniers étages d’une maison de rapport de Paris. Il tient d’une main un revolver et de l’autre une lanterne sourde.

Henry — tout le monde 1 a déjà deviné — c’est bien entendu Henry Garat. Nous tournions là-bas à Neubabelsberg — il y a quelques mois de là — le film sonore d’Erich Pommer de l’Ufa, Flagrant délit, et l’extérieur dont il est question constituait une des premières scènes de notre nouveau film.

Garat ne soufflait pas mot de la scène qu’il devait jouer comme cambrioleur. Apparemment, il lavait sautée. Nous n’étions pas contents de lui. Il ne demandait rien et ne cherchait pas à savoir où et quand cette scène serait tournée. En un clin d’œil, notre conspiration fut décidée. Hans Schwartz, notre metteur en scène, et Günther Rittau, l’opérateur, venaient justement de dire qu’ils allaient faire construire une façade massive afin d’obtenir de la scène de l’escalade un effet réaliste.

— Dis donc, Henry, quand c’est que tu t’entraînes? Tu sais que c’est après-demain que nous tournons ta grande scène.

— Ml’entraîner, moi? Et pourquoi donc? Voilà qu’alors notre metteur en scène, Hanns Schwartz, manifeste une sincère indignation: « Je trouve ça quand même un peu rigolo. Nous tournons dans deux jours

la scène dans laquelle une façade de maison pas une miette! »

tu dois escalader et tu ne t’en fais

— A quoi bon m’entraîner, Ce n’est que l’affaire d’un moment, juste le temps de mettre le spectateur dans P ambiance.

C’est à quoi Rittau répond à son tour: «Tu te trompes; nous avons l’intention de


tourner cette scène de la façon la plus réaliste. Viens un peu voir, c’est là que la façade va être montée. Elle sera très solide et haute d’au moins cinq étages».

Mais Garat restait impassible: « Eh

bien! nous verrons bien! J en ai déjà vu bien d’autres! »

A partir de ce moment, nous n’avons pas cessé d’inventer, avec scélératesse, de nouveaux détails, ainsi que toutes les complications inimaginables au sujet de cette scène d'escalade. Rayonnant de joie, l’un de nous lui racontait: « Tu auras un voile noir sur la figure et ta casqüette devra te couvrir complètement les yeux. Il faut que personne ne puisse te reconnaître ». Un autre lui disait: « D’une main tu tiendras ton revolver et, de l’autre, une lanterne sourde », et un malin ajoutait en fronçant les sourcils: « Et puis, tu sais, tu ne pourras grimper qu’avec des gants de caoutchouc ». Mais Garat continuait de répondre du ton le plus tranquille: « Eh bien, ça va, je porterai des gants en caoutchouc ». Le plus beau, ce fut quand notre électricien en chef lui confia, d’un air funèbre: « La lanterne sourde que tu tiendras à la main sera une lampe à haute tension. Nous ferons passer le câble dans tes effets ».

La fin de cette petite histoire.

Le voile noir, les souliers de caoutchouc afin de ne pas faire du bruit en grimpant et les gants de caoutchouc à cause de la lampe à haute tension tenue dans la main, le câble à haute tension traversant les vêtements, tout cela, tout ce que nous avions imaginé pour taquiner le brave Henry, tout cela ne fut que la pure et simple vérité. Avec cette différence qu’il ne s’est pas agi de grimper jusqu’au cinquième, mais seulement jusqu’au deuxième étage.

La musique de De muziek van

’’FLAGRANT DELIT" ”0P HEETERDAAO”

Les quatre chansons De vier zangen T oreador Ne tirez pas sur le pianiste.

Si c’est ça l’amour.

Il suffit d’un regard.

sont en vente dans zijn te koop in de la salle au prix de zaal aan den prijs frs. 8,— (pièce), van fr. 8,— (stuk), chant et piano, zang en klavier,

frs. 2,— (pièce), fr. 2,— (stuk), chant seulement. zang alleen.

Disques de gramoph. Grammofoonplaten

Orchestre: Orkest:

PolydoorParlophone

52.18.58 2 B 17092

23728 2

PATHE

96.016

Orchestre Leo Poll -— Orkest Leo Poll, (jazz)

Chant. Zang.

Polyclor:

521856 2

Si c est ça l’amour fox-trot chanté gezongen fox-trot Un regard valse chantée gezongen wals

par door

Henri Garat.

BLANCHE MONTEL.

Chaussures”WEST-END”

17, Canal au Fromage

Anciennement:

Pont de Meir, 5 Spécialité de

CHAUSSURES:

Bally Anglaises Américaines de chasse pour pieds

sensibles


10I1VEMIÉ

fljAGMÆVOX

MODÈLES

MODÈLES JUNIOR

N° Prix

116 110-190 v. Continu....Frs 1.076

118 180-300 • » 1.076

210 6-12 » » 1.076

410 105-120 v. 5C c. Alternatif ... » 1.650

MODÈLES SENIOR

(Cone 10 1/2”)

117 110-190 v. Continu....Frs 1.300

119 180-300 » .... 1.300

211 6-12 » » 1.300

411 105-120 v. 50 cy. Alternatif ... » 1.950

Licence: Frs 87,50Inet par appareil

Agents généraux pour la Belgique et l’Angleterre:

The Rothermel Corporation Ltd. =....

MAIN OFFICES: CONTINENTAL OFFICES :

24, Maddox Street, London W.I. 27, Quai du Commerce, Bruxelles

DEUX TWEE

FILMS TRÈS INTÉRESSANTS BELANGWEKKENDE ROLPRENTEN

d’un genre tout différent: van zeer verschillenden aard:

Un documentaire de grande valeur Een documentfilm van groote waarde

NORD NOORD

Récit magnifique d’une Aangrijpend reisverhaal van

expédition au een tocht naar

GROENLAND

] Une comédie attrayante Een bekoorlijk blijspel

La Princesse De Prinses

et son Taxi en haar Taxi

Un film très réussi d' Een uitmuntende film van

Alfred Santell

interprétée par vertolkt door

JAMES HALL


LE, CONGRES S'AMUSE

Au temps du film muet, le cinéma laissait généralement au théâtre le genre rpérette. On ne tournait qu’excep-tionnellement de ces comédies musicales qui laissent une si large part à la féerie, bien que la féerie appartienne en réalité à un domaine essentiellement cinématographique. Avec quelque mémoire, nous aurons vite fait le tour des opérettes filmées en muet, et Rêüe de Valse, avec Mady Christians et Willy Fritsch, est notre plus charmant souvenir (car il est di-ficile de laisser dans la catégorie « opérette » La Veuüe joyeuse de Stroheim, ce dernier ayant donné un tout autre caracvre que de quelqu’un d expérimenté: C’étaient pourtant les débuts au cinéma de son auteur, nous avait-on dit.

Nous avons vu Erik Charrell, ce personnage extraordinaire, venu à Paris pour la présentation de son premier film. C’est un homme jeune, vigoureux, modeste et décidé à la fois, semblant parfaitement savoir ce qu’il veut, dont le visage rappelle un peu celui de Charles Farell.

C’est enfin le plus célèbre metteur en scène d opérettes théâtrales et de comédies à grands spectacles d Allemagne.

Avant de monter ces sortes de specta-

LILIAN HARVEY

ERIC CHARRELL

tère à son film, qu’il interpréta avec Mac M'urray).

Depuis que le cinéma parlant est apparu l’opérette a conquis 1 écran. La musique enregistrée a permis une harmonie complète dans la féerie.

Dans un film comme Le Congrès s’amuse, qui est bien le type de l’opérette cinématographique à grand spectacle, la mise en scène proprement dite est évidemment prépondérante. Elle ne pouvait être l’oeu-

PROCHAINEMENT

HENRY GARAT


clés, m a dit Erik Charrell, j’ai été à grande école. C’est avec Max Reinhardt que j’ai appris mon métier de metteur en scène. Avec lui, j’ai travaillé longtemps. En Amérique, en 1923, j’ai monté entre autres: Madame de Pompadour, le Casanova de Strauss, Les Trois Mousquetaires, etc. Enfin, j’ai aussi monté à Londres la fameuse opérette à grand spectacle White horse inn, qui se joue toujours à la capitale anglaise depuis des centaines de représentation, et qui tint 1 affiche à Berlin pendant deux ans. Après la première à Londres, j’ai reçu une lettre personnelle du roi d’Angleterre.

White horse inn a été, je crois, le plus grand succès de théâtre à Londres, pendant ces derniers mois.

<(Je suis venu au cinéma grâce à un journaliste. Norbert Falk, journaliste berlinois notoire, me dit un jour: « Vous devriez utiliser le film parlant.Vous, qui animez au théâtre de grandes mises en scènes, qui jouez avec les foules, qui composez des ensembles, des couleurs, des mouvements, comment pouvez-vous ne pas vous servir de ce formidable instrument qu’est le cinéma? » Il avait écrit un scénario; cela m’intéressa: Vous savez la suite... Voilà l’histoire du Congrès s’amuse et de mes débuts au cinéma.

« Et j'ai l’intention de continuer avec mon premier film; je me suis attaché à respecter la formule d après laquelle on fait des films distrayants. Cela ne signifie pas du tout qu’il faille faire des concessions à un goût peu relevé. Avec Le Congrès s’amuse, j'ai voulu amuser le spectateur avec de jolies images composées sur un rythme très cinématographique. Je

crois que notre rôle est de dispenser la joie à tous ceux que de multiples complications d existence assaillent de plus en plus. Fendant les deux heures qu'ils consacrent au cinéma, il faut leur faire oublier leurs affaires, la crise de vie...

J’ai voulu que le Congrès s’amuse, que nous n’avons pas appelé « Le Congrès de Vienne », pour ne pas faire croire au film historique, entraîne les spectateurs en pleine féerie. Un passage comme la course de Lilian Harvey en pleine campagne relève de la fantaisie la plus pure. Dans ce domaine, je crois que le cinéma peut porter un coup assez dur au théâtre de la même espèce. Et, lorsque la couleur existera... ce sera le rêve!...

Après les fêtes de Noël, je pars pour l’Amérique. J’ai un contrat avec M. Roxy. 11 ouvre à New-York la nouvelle plus grande salle in the World: « L’Hippodrome. Huit mille places Je dois aller

monter le spectacle d’ouverture: ce sera... « White horse inn ».

L’action est située dans un hôtel. Pour créer l’atmosphère, le théâtre sera décoré comme hôtel. Le grand hall sera exactement comme celui d’un palace; au contrôle, on vous donnera le numéro de votre chambre, c’est-à-dire de votre loge...

Le cinéma peut attendre beaucoup d’un homme aussi averti que M. Erik Charrell. Il a, sur l'art, des images parlantes, des idées ingénieuses et multiples. Le Congrès s’amuse nous montre son goût et son intelligence, et il possède en outre ce qu’il faut pour faire de grandes choses. »

Avant de nous séparer, il m’a dit:

« M!on grand amour: le film... Avec cela, on remue les montagnes... »

ÉCONOMIE, j

Hygiène, Confort, j

avec les

RADIATEURS “I rt C/\ I ” CHAUDIÈRES IDLHL

pour

CHAUFFAGE CENTRAL

par Eau chaude ou par Vapeur.

Demandez la Brochure spéciale envoyée franco sur demande.

Chauffage central

Distribution d’eau chaude

Installations

sanitaires

Louis VERANNEMAN

43, Rue du Pavillon

Chaudière “ Idéal Classic ”

"BESPARING,! GEZONDHEID en I

BEHAAGLIJKHEID I

zijn U verzekert I

door de

Centrale Verwarming

Radiatoren en Ketel

“IDEAL CLASSIC

Vraagt het uitlegboekje, dat U kosteloos zal toe-gezonden worden, aan

Louis VERANNEMAN

43, Vlagstraat, Antwerpen

TELEFOON 557.45

ANVERS m 557.45


-MAISON BOLSIUS

11, COURTE RUE PORTE AUX VACHES, U

(En face dn Canal au Fromage)

Tout ce qui concerne le ménage

Foyers à Feu continu "Jan Jaarsma" Grand choix de Voitures d’enfants

Paiement au comptant et à terme

Téléphone: 257,85 Chèques postaux: 777,32

Chocolat

JtTartougin

U meilleur

En tournant "LE CONGRES S’ABUSE

Eric Charrell tourne à Neubabelsberg! Celui qui est considéré, avec Max Reinhardt, comme le plus fameux metteur en scène européen, réalise son premier film pour la production Erich Pommer, de la Ufa. Cette formidable production, un film-opérette d’une importance et d’une richesse encore inégalées, a pour vedettes Lilian Harvey, Henry Garat, et pour autres interprètes Pierre Ma-gnier, Jean Dax, Robert-Arnoux, Sinoël, Paul G'ilivier, Odette Talazac et Armand Bernard. C’est Jean Boyer qui collabore à la version française de ce film sensationnel.

Conrad Veidt tient le rôle de M'etter-nich dans les versions allemande et anglaise de ce film qui retrace d’une manière fantaisiste les épisodes du Congrès de Vienne, en 1815. C’est à Pierre Màgnier qu’échoit le rôle de Mtetternich, dans la version française.

Messieurs Metternich, en scène! », crie Erik Charrell dans le studio aménagé en cabinet de travail du prince Metternich. Des tentures noires à légers ramages cachent les fenêtres et une seule bougie, dont l’éclat est rehaussé par un immense globe lumineux, éclaire le bureau. Charrell, aidé par son opérateur, essaye des effets de lumière; il s’étend à terre, se relève, saute sur un praticable, afin de chercher l’effet le plus saisissant.

« Messieurs Metternich, c’est à vous! », appelle-t-il à nouveau dès que l’éclairage, l’appareil de prises de vues et le micro sont au point. Et les voici enfin, les deux

incarnations du prince Metternich; Piprre Magnier et Conrad Veidt. Veidt interprète la scène demandée, et c’est maintenant au tour de Pierre Magnier. Le jeune secrétaire de Metternich, sur l’injonction de celui-ci, lui lit une lettre: « Au nom du Tzar, je vous prie de faire remettre mensuellement 1.000 florins à la demoiselle Christine Waitzinger. Signé: Bibikoff. »

Un sourire de triomphe éclaire les traits de Magnier. Cette lettre doit être un coup de maître dans le jeu du prince. « Voilà du beau travail », s’écrie-t-il en tournant son monocle dans ses doigts. Le sourire s’efface lentement sur les lèvres de Magnier, car le jeune Tzar lui cause bien du souci, presque autant que la demoiselle Christine Waitzinger, vendeuse de gants dans une boutique viennoise. Ces deux personnages, incarnés par Henry Garat et Lilian Harvey, risquent de compromettre la belle ordonnance du plus étrange des congrès. Metternich soupire, ce qui fait vaciller, puis s’éteindre la flamme de la bougie.

Charrell se précipite au téléphone et interpelle l’ingénieur du son, puis il crie aux artistes dans les coulisses: « Mes enfants, tout a très bien marché! A la version anglaise, maintenant! »

Pierre Miagnier se repose dans un vaste fauteuil, la chaleur est suffocante et les malheureux artistes sont au supplice dans leurs somptueux costumes. Mais déjà les lumières se rallument et retentit la voijf du second « Monsieur Metternich ».


Het ’’dansend” Kongres van Weenen

in 1815

Het is nu juist honderd zestien jaar geleden dat in Weenen het denk waardigste en schitterendste kongres plaats had welke ooit de geschiedenis van Europa zou kennen.

Het Kongres te Weenen in 1815 was inderdaad de plaats van samenkomst van keizer en koningen, ministers en generalen van dien tijd en het leeft nog in de herinnering van de oude keizerstad aan den Donau. Wandelt men door de kleine straten van de stad, of de voorgeborchten, tot aan den rand van het beroemde Wee-nerwoud, dan zal men boven menige huisdeur eene kleine marmeren plaat zien, waarop, in gouden letters, de naam van een beroemdheid uit 1815 gebeiteld werd. Ja, daar hebben zij gewoond, de hooge en hoogste heerschappen, wanneer zij zich een paar dagen rust gunden na de stormachtige zittingen en de nog stormachtiger... dansfeesten. Of wanneer zij in de armen van een goudlokkige Weener-schoone de mooiste uren van het Weener « Kongres » doorbrachten!

De Ufa heeft nu een toonfilm verwezenlijkt waarin het heerlijke Weenen van 1815 geschilderd wordt: het Weenen van de groene tafel der potentaten en ministers; het Weenen van de feesten en uitspattingen, het Weenen van het Weener Kongres!

De liefdeshistorie van den grooten, Russischen Keizer Alexander de Eerste met een zoet Weener « Mädel », een eenvoudig waschmeisje, speelt zich af in het kader van dit berucht gebleven Kongres.

Is dit gebeuren waarheid of fantazie? Deze vraag behoeft geen antwoord. Toenmaals was alles mogelijk. En een blik in de oude, vergeelde dikke archieven van dien tijd bevestigt dit immers ten volle?

In het jaar 1821 verscheen te Weenen bij (ddofbuchhändler Anton Lechner» een bescheiden boekje « G’schichten üon Wiener Kongress ». Een zekere Ferdinand Pauspärtl is er de schrijver van. Hij besteedde zes jaren om alles neer te schrijven wat zich achter de schermen van het Kongres had afgespeeld.

Het zijn zestien kleine, amusante vertellingen. De held van iedere vertelling is een beduidende persoonlijkheid van het Kongres. De held van een galant avontuur, natuurlijk!

Op deze avonturen hebben de nu nog bestaande marmeren platen, waarover wij het reeds hadden, betrekking.

Een der kostelijkste der vertellingen is wel degene van dien Pruisischen Minister, die iederen dag, met z'n koets naar de Wachau reed om er een waschmeisje te leeren kennen.

Hij had het meisje in de straten van Weenen gezien; zijn dienaar gaf hij opdracht haar naam en woonst op te sporen. Maar zeven dagen achtereen keerde Zijn Excellentie onverrichterzake van de Wachau terug. Veel later moest hij ervaren dat zijn lakei-detektief, een brave maar niet te snuggere Berlijner, het adres verkeerd had verstaan. Het meisje woonde inderdaad in de Praderau, op z’n Weensch uitgesproken « Pradau », die niet alleen juist in de tegenovergestelde richting van de Wachau ligt, maar ook... in de onmiddellijke nabijheid van het huis waar de heer Minister leefde!

ATELIERS DE CONSTRUCTIONS WERKTUIG- EN

MÉCANIQUES & HYDRAULIQUES WATERKUNDIGE

LOUIS DONKERS

AVENUE DE LA VIEILLE BARRIÈRE 34/36, OUDE BARREELLEI Téléph. 587.36 MERXEM Telefoon 587.36

Puits artésiens — Puits tubés — Puits captant plusieurs sources pour grand débit — Sondages — Filtres de déferrage — Collecteurs de sable — Compresseurs — Pompes — Élévation et distribution d'eau

par l'air comprimé

Hydrophore automatique avec filtre Automatische waterhouder met

de déferrage sous pression* ontijzeringsfilter onder druk

Artesische waterputten — Buisputten — Zandhouwers — Boringen — Water-installatiën met luchtdruk, voor alle afstanden en hoogten, voor kasteelen, villa's,

landhuizen.


GLOBE

Le Globe est une boisson rafraîchissante d’une pureté et d’une finesse incomparables.

Son goût exquis, son parfum suave et sa délicieuse fraîcheur, lui ont valu son surnom —

L'AME DU CITRON

Cfrt&OffEff SCKW6PPE.S: i-ONDQfM K3«QJW5â

Een andere, zeker onpartijdige beoor-deelaar, een zekere Olaf Langström, zond in Zweden een boekje in het licht over de « Ontmoetingen bij het Weener Kongres », waarin een gedeelte voorbehouden bleef aan de « officieuze ontmoetingen ».

Hij meent dat dit Kongres het best kan vergeleken bij een festijn van het oude Rome. Zulke banketten, zulke uitgelaten dans- en maskers-feesten, zulke begeesterde deelname van gansch de bevolking had men sinds jaren niet meer gezien!

rang zouden het voorbeeld van « hooger-op » volgen.

Wassilli Strogabaschow, een Russisch student, die in 1815 te Weenen studeerde, heeft in een smaadschrift tegen Alexander 1 het Weener oponthoud voor het fameuze Kongres in harde woorden gehekeld.

Hij schrijft dat Alexander een diergene was die meestal « ontbrak » wanneer gewichtige besluitselen dienden getroffen. Hij verwijt de Russische anarchisten van

METERNICH in zijn werkkabinet naar een ets van den tijd verschenen in "Leipziger Illustrierte Zeitung"

Hij vertelde ook dat meerdere zelfmoordpogingen hem toen ter oore kwamen van menige Weener-jongen.

De flinke, vreemde heeren brachten het hoofd der Weener-meisjes op hol zooals dit nog nooit tevoren gebeurd was. En aangezien de hoogst-geplaatste heerschappen in hoogst eigen persoon tot in de meest verborgen hoekjes van de Praderau gingen snuffelen, dan kon het bezwaarlijk anders of hun volgelingen van minderen

dien tijd de afwezigheid van den Tzaar niet gebruikt te hebben om een revolutie te doen losbreken. Dte Tzaar —zoo schrijft hij — had waarschijnlijk eerst alles vernomen, wanneer alles voorbij was, — maar hij bekent anderszijds dat Metternich de groote « bewerker dezer afwezigheden » was.

Strogabaschow wij bewijzen dat Metternich het jonge meisje, aan wie Alexander zijn vrije uren zoo kwistig wijdde,


fr

mild betaalde voor dezen « dienst aan het Vaderland ». Doch dit blijkt, naderhand, een louter verzinsel te zijn geweest.

Ongeveer in denzelfden trant spot Hans Joachim von Gleichen met den genialen Costenrijkschen Minister. Zijn brochuur « Metternich’s schaduw over het Weener Kongres » is een ironische studie over de werkzaamheden van Metternich als minister; taveernewaad, hotelportier en... koppelaar in de beroezende dagen van het onvergetelijk Kongres. Wanneer hij ook toegeven moet dat Metternich alle draden in de hand hield, dat alles hem gelukte wat hij voorgenomen had, dan kan hij niet goedpraten dat een diplomaat van zulk gehalte z’n toevlucht nam tot middelen van zulk bedenkelijk allooi.

Van de Weener-meisjes was hij niet te spreken. « Zelfs niet in Rijnland zou men zulke lichtzinnigheid dulden », schrijft hij Er moet daarbij opgemerkt dat van « lichtzinnigheid » geen spraak was. Want van Weener-meisjes wordt steeds het tegenovergestelde beweerd.

Naar aie waarschijnlijkheid moet deze Hans een blauwtje geloopen hebben...

Honoré de Balzac schreef eveneens een kleine novelle over het Weener Kongres, verschijnend in zijn « Aventures amoureuses ». Het is de geschiedenis van een Fransch officier die zijn Weener-bruid als herinnering naliet: een medaljon en... een klein meisje. Veel jaren later komt hij naar Weenen terug om z n bruid te huwen. Hoe hij ook zoekt, vinden zal hij ze niet. Cp een avond gaat hij naar den schouwburg. Een soubrette treedt op. Zij draagt een medaljon. Ein nà de voorstelling moet hij ervaren dat de soubrette zijn dochter is...

Croyce Hughesnew was een andere ooggetuige van het Weener Kongres. Hij betitelt zijn herinneringen eraan: « Stories of

the Congress at Wien »; zij verschenen in 1817 bij Lyonei Stuart, te Londen. Zijn Engelsch bloed kwam in opstand: Hoe kunnen Hoogheden, Prinsen, ja, zelfs Köningen zich zóó verlagen? Waar was de trots van door de eeuwen bezegelde oude traditie?

Zoolang de feesten in de helverlichte zalen der paleizen en kasteelen besloten bleven, was hij tevreden. Doch wanneer de deelnemers zich niet schaamden te midden van het volk te verschijnen, in de duistere « wijn-tuinen », in de afgelegen huisjes of in den schaduw van de parken, met de dochters van eenvoudige arbeiders, dan begreep hij de wereld niet meer.

Hij schildert zijn landgenooten deze dagen in de somberste kleuren af en bezweert ze aan zijn geschrijf geloof te hechten en vooral... niet op dezelfde gedachten te komen. Daarnaast beschrijft hij op de meest ondecente wijze de avonturen van de hooge heeren, uit die landen nochtans waarmede Engeland niet op goeden voet stond!

Wanneer Hughesnew enkele jaren later naar Weenen kwam, — waar men intus-schen zijn werk had gelezen, — verzon men een poets van belang, ter afstraffing.

Hoe hij ook met misprijzen geschreven had over de « duistere wijn-tuinen », toch zocht hij deze op.

De hospes, bij wien hij was afgestapt, had hem achtervolgd en maakte hem bekend. Hem werd geen enkel letsel gedaan: hij moest maar drinken; zijn glas was nog niet ledig of een vol stond reeds te wachten. Tot hij zoo dronken was dat hij onder de tafel rolde. Toen duwde men hem in een koets en legde hem, in den vroegen morgen, vóór de deur van het Engelsch gezantschap neer: een hoopje « mensch »! Omtrent dit tweede bezoek heeft hij geen woord geschreven.

tSr

Maison

Jules Peeters

Rue Houblonnière, 14

Anvers

FONDÉE EN 1870

Spécialité de

TAPIS

en tous genres

mus

LINOLEUM

etc.

ETABLISSEMENTS

THIELENS

42, RUE OMMEGANCK, 42 14, RUE LÉOPOLD, 14

TÉLÉPHONES: 262.23 et 256.06

liminaires

art.

Je styles anciens et mo Jernes

,—' Toutes réalisations d éclairage artistique

Achetez vos

Vins et Liqueurs

- EN CONFIANCE A LA MAISON —

Arthur Enthoven

Fondée en 1896

Rue Breydel, 27, ANVERS Tel. 271.92

Champagnes et liqueurs fines de toutes marques. Vins de toutes provenances.

IMPORTATIONS DIRECTES


A I r: MONOPOLE

35, Marché au GRANDE MAISON DE BLANC Lait Telephone 272,00 rue Vlemitick, 1

COUVERTURES COUVR E - LITS LINGERIE STORES RIDEAUX DINGE DE TABLE BONNETERIE

Remise de 10°/o aux membres de la’’Liguedes familles nombreuses” et Invalides de Guerre.

FOURRURES

Maison Renée

GRAND PCHOIX

9, RUE DE f;l-'OFFRANDE ANVERS

PRIX MODERES

Ten slotte blijft nog een merkwaardig gedenkschrift te noemen van den Hon-gaarschen graaf Gyula Pongraces vort Medyerhaza nopens de Hongaarsche keuken op bet Kongres.

Doch achter den titel van het boek, waarin z. g. « kookrecepten » verzameld zijn, verschuilen zich geheel andere, alvast gepeperde spijzen. Dte opmerkzame lezer, die een weinig doorzicht in de spijskaart heeft, kan namelijk achter benamingen, die in de origineele taal een woordenspel uitmaken, als « Koningsdeeg in reepjes met suiker », of « Goudblonde, bruine of roode Perzikken à la Vienne », of « Wortelen in hemd », of « Appel in slaaprok », of « Wijn met noten », heel eigenaardige voorvallen ontdekken.

En uit de veel avonturen willen wij hier één samenvatten.

Een zeer hooge « waardigheidsbekleder » van een vreemd land, eene schoone, athletisch-gebouwde, bruingebrande jongen, had, het algemeen voorbeeld volgend, met een betooverend Weener-meisje, een « G’spusi », dochter van een bakker, een vrijage aangeknoopt.

De « heer Vader » was echter tegen iedere mesalliance, daar hij te goed wist waarheen dit voeren moet, en verbood zijn dochter iederen omgang met den on-dernemenden gezant. Doch laat een goudblond Weener-meisje zich iets verbieden? Neen. Zoo bleef alles bij het oude, alleen

met dit verschil dat de twee tortelduiven ver in het Weenerwoud bijeenkwamen. Dé gestrenge bakker had dit echter snel te snappen en ging eerst naar den Weener stadskommandant. DOze schudde bedenkelijk het hoofd; zulk hooge heer, kon hij niets verbieden voor wat zijn privaat leven betrof! Maar de bakker hield zich niet voor verslagen. Hij trok naar het gezantschap. Daar beloofde men hem den jongen Eros van zijn dochter te scheiden.

Den volgenden avond, wanneer de beide verliefden weer bijeen waren, trok een patroelje van het gezantschap naar het Weenerwoud. En rond elf uur s nachts weerklonk plots, onder het venster van het kleine, afgelegen huisje, het... nationaal lied van den liefdeheld.

Enkele minuten waren slechts verloo-pen als de jonge gezant als een pijl uit den boog buitensprong, niet heelemaal in pa-radekleedij, doch... in z’n hemd...

Het was, men heeft het kunnen ervaren, een wonderbaarlijke tijd, dien van het Weener Kongres!

Er werd veel gestreden, veel bemind en veel gedanst. Het waren de dolste, doch heerlijkste dagen welke de oude « Keizerstad aan den Dönau » ooit heeft gekend.

En nu worden zij heropgewekt, door Eric Charrell, in zijn « Kongres danst », als een « zingend, klingend sprookje uit Weenen »...


LY A DE PUTTI

Haar diep-donkere, verleidelijk-fonke-lende oogen hebben zich voor eeuwig gesloten... Zij was nauwelijks 27 jaar oud. Vijf jaren geleden kende zij den roem. Nu wordt zij in vreemden bodem neergelegd.

Haar jonge leven is ten einde, dat leven dat voor haar zoo ongelijk is geweest.

Zij was een Hongaarsche. Haar vader heette Baron Hoyos von Büxenstein.Streng werd zij opgevoed en de eenige betrachting harer ouders was ze jong te zien huwen en moeder worden. Nauwelijks zestien jaar oud werd zij verplicht een kolonel van het Hongaarsche leger te trouwen: Baron de Putti. Zulk huwelijk kon niet lang duren en zoo stond zij tegenover haar noodlot van in haar jeugd, wanneer andere meisjes nog in de kostschool toeven.

Van toen af trok tooneel en dans ze aan, ook bezocht zij regelmatig den schouwburg.

Twee jaar later was zij in Berlijn. Zij leerde er een attaché bij het Noorsch gezantschap kennen. Hij beviel haar. Ze huwden tezamen. Doch hun geluk zou van korten duur zijn: twee jaar later stierf hij.

Zoo was zij alleen met haar moeder, toen de revolutie losbrak in Hongarië. De twee vrouwen vluchtten naar Berlijn. Een music-hall-impresario bemerkte haar; hij stelde ze voor op te treden in een gekend lokaal van Deutschlands hoofdstad. Zij aarzelde een tijd en nam aan.

Haar nieuw beroep gaf haar tevredenheid, maar op zekeren avond meldde de beroemde Duitsche insceneerder Joë May zich aan in haar loge: hij kwam ze voorstellen in een film op te treden.

Een proef opname werd gemaakt. Zij gaf haar zulke impuls dat zij in filmland ’ haar ware loopbaan zou vinden, dat zij

zich met hart en ziel aan haar nieuwe roeping wijdde. Toch was het begin zeer zedig. Zij vervulde menige tweede-plan-rol, doch alzoo leerde zij, langs wegen van geleidelijkheid, de geheimen van het filmspel doorgronden. Haar eerste groote bijval behaalde zij in den nog heden niet vergeten film « Het Hindoe-Graf ».

Doch het is met «De brandende Akker» dat zij zich volkomen op het voorplan schoof, om in de titelrol van « Manon » zich heelemaal te openbaren.

Daarna kwam « In Naam des Keizers », waarin zij Hans Adalbert von Sehlettow als partner had.

Als Emilia in « Othello » verscheen zij voor het eerst naast den grooten Jannings, die de titelrol vervulde.

En het is ook naast Jannings dat zij het « star »-dom bereikte in die overweldigende tragedie der moderne tijden van E. A. Dupont: « Variété », een hoogtepunt.

Een dolle windvlaag voerde ze heen naar Amerika. Het zou een bittere ontgoocheling worden.Wel wist zij haar faam te handhaven in Griffith’s « Satan s Tranen », doch toen begon de deemstering: zij vond niet meer het werk zich aanpassend aan haar temperament.

Ohrust scheen haar te vervolgen. Onverwachts keerde zij naar Berlijn terug.

D'aar trachtte zij zich te zelfmoorden, uit een venster op de straat springend. Doch zij genas en na een kort oponthoud te Parijs vertrok zij terug naar het verre, nieuwe land aan de overzijde van den Oceaan.

Daar zou een haast ongelooflijk ongeval ze vernietigen, Een kippenbeentje was dwars in haar keel blijven steken; een heelkundige bewerking bleek noodig. Zij werd naar het hospitaal vervoerd. Een bloedvergiftiging bracht het einde.

Arme Lya de Putti! Haar leven met zijn up en downs is als een bitter-zoete droom geweest, die nu ten einde is.

ADIO et RADIO-GRAMOPHONE

La Voix de son Maître

ME1R,42. ANVERS Téléphone: 327.42

Les plus grands artistes

Les meilleurs enregistrements

Les grands succès

des

films sonores