Programma van 17 tot 23 okt. 1930



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#696

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


Programme ö Speelwijzer

Vendredi -t nr Samedi i o Dimanche Vrijdag -*-/ Zaterdag Zondag

rv Lundi rj/Y Jeudi octobre , Q-irv

1 Maandag Donderdag " October

1 Eclair-Journal

Actualités filmées

2- Un film documentaire

3- Un film comique

4‘ Elle s*en va t’en guerre

1* Eclair-Nieuwsberichten.

Verfilmde aktualiteiten

2* Een dokument film

3- Een Komische film

4- Zij trekt ten oorlog

Dramatisch filmspel naar het roman

Comédie dramatique

d’après le roman

"SHE GOES TO WAR"

de van

RUPERT HUGHES

Scénario de Scenario van

HOWARD ESTABROOK

Mise en scène de: Insceneering van :

HENRY KINO

DRAMATIS PERSONÆ:

Joan Morant Eleanor Boardman

Tom Pike John Holland

Reggie Van Ruyper .... . Edmund Burns

Rosie . Alma Rubens

Bill Al. St. John

Katie . Glen Walters

La mère de Tom (Tom's moeder) Margaret Seddon

Yvette Yola d’Avril

La tante de Joan (Joan’s tante). . Evelyn Hall

Le Majoor (De Majoor) . . Capt. Zier

Top . Edward Chandler

Lady Hostess . Ann Warrington

Prise de vues: Zichtopnamen :

TONY GAUDIO


ELLE S’EN VA

En 1917, 1 Amérique vient au secours des Alliés. Joan Morant, jeune fille très snob, rêve de se joindre au mouvement.

Elle est fiancée à Reggie Van Ruyper, jeune homme de son monde. Celui-ci n est que simple soldat et Joan regrette l’absence de petits galons.

A une soirée d’adieux, donnée aux soldats par les dames de la haute société, Joan s’aperçoit que son garagiste, Tom Pike, porte le costume d’officier. Ce dernier lui apprend que, depuis trois ans déjà, il suivait les cours de la National Guard et que, le matin même, il avait reçu sa nomination. Reggie ne comprend pas que son Gouvernement nomme officier des hommes de la classe ouvrière...

Pourtant Joan accorde une danse au jeune homme. En tournoyant, un couple accroche le jeune officier qui, perdant l’équilibre, tombe en entraînant sa cavalière. Joan ne peut excuser un pareil affront et, sans écouter les regrets de Tom, elle le quitte brusquement_

Au front, Tom Pike est maintenant capitaine. Reggie a réussi à se faire nommer sergent d'approvisionnement. Joan n’a pas abandonné son idée, et, un soir, sous une pluie battante, elle arrive au petit village de l’arrière où le l’Y.W.C.A. a établi un cantonnement. Elle est envoyée pour faire partie de la cantine où trois femmes sont déjà occupées.

Ce premier contact lui fait voir sous des couleurs moins agréables, la vie qu’elle envisage. Elle doit partager une chambre avec deux compagnes. Ces dernières sont

T’EN GUERRE

anciennes domestiques et leur familiarité amicale choque la riche demoiselle. Dès l’aube, elle sort à la recherche de la cantine. La vue du village en ruines, le sol labouré par les obus, tout lui est sujet à étonnement. S’embourbant, elle appelle à son aide un homme qui se lave à une fontaine. Celui-ci se précipite. C’est Tom, et les deux jeunes gens sont stupéfaits de se rencontrer de cette manière.

La jeune fille se rend à la cantine. Elle ne peut d’abord comprendre le genre de travail que l’on attend d’elle. Laver les planchers!... Elle n’est certainement pas venue d’Amérique pour cela! Pourtant elle doit s’incliner ou repartir. La mort dans l’âme, ses beaux rêves d héroïsme détruits, Joan prend la brosse. Reggie, prévenu par Tom, la trouve à genoux au milieu des seaux; il ne reconnaît plus sa jolie fiancée. 11 veut obtenir une permission pour reconduire Joan à Paris. Celle-ci enlève son tablier, se refait une beauté. Elle est interrompue par l’arrivée de Tom Pike. Les ambulances viennent d’amener de nombreux blessés; l’un d’entre eux se. meurt et, dans son délire, réclame sa mère. Le jeune capitaine vient à l’Y.W.GA. chercher une femme pour donner l’illusion au mourant. Joan ne comprend pas une pareille demande. Tom repart et, rencontrant les deux autres servantes du foyer, les emmènent à l’ambulance. Joan, intriguée, les suit. Elle aperçoit une de ses compagnes s’agenouiller près du moribond, lui dire de douces paroles et le blessé s’éteint doucement dans les bras de celle qu’il prend pour sa mère.

Joan commence à comprendre la guerre. Elle revient au « Foyer », reprend son

LES BIÈRES POUR TOUS LES GOUTS

GUINNESS PILSNER URQUELL PALE-ALE

BUFFET

BOCK GRUBER SCOTCH-ALE

SPATENBRAU

MUNICH

GIBIER

SPÉCIALITÉS:

FROID -

SALLES POUR BANQUETS


Tel. 259‘9 —/ 29, 31 Rue Leopold

ANVERS

SPLITTER ERÈRES

E0URREUR5

tablier et se remet à son humble besogne.

Le régiment doit remonter en ligne. Reggie, que son poste a exempté jusqu’ici des coups durs, doit partir avec son bataillon. Pour se donner du courage, il boit. Joan, venue lui faire ses adieux, le trouve ivre-mort.

Les avions ennemis ayant repéré les mouvements des Américains, lancent des gaz asphyxiants sur le village. Tous les soldats mettent leur masque. Les hommes sont comptés. Un d’entre eux manque, mais... le voici qui arrive en courant. Ce retardaire n’est autre que Joan qui, pour éviter le Conseil de Guerre à son fiancé, a pris sa place.

L’attaque est déclanchée. L’ennemi ne bouge pas, mais soudain des liquides enflammés barrent la route. Les A.méri-cains doivent reculer en toute hâte jusqu’aux tanks où Tom Pike ordonne à ses hommes de prendre place. Joan, pendant ces moments terribles, apprend à connaître le véritable caractère de son jeune compatriote. C’est un homme dont on peut être fier!

Les Allemands ont dû s’enfuir devant les tanks, les soldats chargent à la baïonnette, mais une mitrailleuse ennemie les fauche. Le capitaine américain donne l’ordre de s'en emparer... les volontaires sont tués.

Joan, ne se rendant pas compte de la situation exacte, est sortie de la tranchée

pour échapper aux taquineries de deux soldats. Elle est bientôt près de la mitrailleuse, un tronc d’arbre mort la protège et la cache. Surprise de se trouver si près, elle a pourtant la présence d’esprit de tirer son revolver. Elle tue le mitrailleur, mais elle-même, les nerfs à bout, tombe évanouie.

A la tête de ses hommes, Tom reprend l’attaque. Voyant un de ses hommes étendu près de la mitrailleuse, il s’arrête. Celui-ci a fait un geste. Tom prend sa gourde pour faire boire le jeune Sammy... à sa grande surprise il reconnaît Joan.

L’attaque a réussi... les soldats reviennent au cantonnement. Tom ramène la jeune fille sur ses épaules.

Dans sa chambre, Reggie cuve son alcool. Joan l’y retrouve et le regarde avec mépris. La présence de la jeune fille rappelle le sergent à la réalité... il a peur du Conseil de Guerre, Joan le rassure, mais lui fait comprendre qu’il ne lui est plus rien.

A 1Y.W.Ç.A., Tom déjeûne... il a des larmes dans les yeux... soudain, il sent une présence près de lui. Joan est là... installée, et le regarde tendrement. La barrière qui les séparait n’existe plus, ils ont appris à se connaître et, sans un mot, leurs lèvres s’unissent.


ZIJ TREKT TEN OORLOG

In 1917 schaart Amerika zich aan de zijde der Verbondenen en zendt zijn beste zonen naar Europa. Joan Mo-rant, een zeer met zich zelf ingenomen meisje droomt ervan mede te vertrekken. Zonder haar is geen overwinning mogelijk!

Zij is verloofd met Reggie van Cuyper, een jongmensch van haar stand. Hij is eenvoudig soldaat, wanneer Joan hem graag met veel graadstrepen had opgesmukt gezien!

Tijdens een afscheidsavondfeest, ingericht ter eere der soldaten, door de dames der « society », bemerkt Joan dat haar autovoerder Tom Pike in een offi-cierspak steekt. Tom verklaart haar dat hij, sinds drie jaren, de kursussen van de National Guard volgde en dat hij dienzelfden morgen zijn benoeming verkreeg. Reggie begrijpt niet dat zijn Regeering mannen uit de arbeidersklas tot officier wil verheffen...

Joan staat nochtans den jongen man een dans toe. Tijdens dezen dans stoot een pierewaaiend paar den jongen officier zoozeer tegen het lijf, dat hij het evenwicht verliest en zijn Partnerin in zijn val meesleurt. Joan voelt zich zoozeer daardoor gekrenkt dat zij, zonder naar Tom’s verontschuldigingen te luisteren hem vol woede verlaat...

Aan het front. Tom Pike is tot kapitein bevorderd. Reggie is er in gelukt zich tot sergeant te verheffen, bij den bevoorra-dingsdienst. Joan heeft haar plan niet opgegeven en op zekeren avond, in een stortregen, komt zij in een dorpje aan

achter de vuurlijn, waar de Y. W. C. A. een opslagplaats heeft ingericht. Zij wordt naar de kantien gestuurd, waar reeds drie vrouwen werkzaam zijn. Die eerste kennismaking geeft een flinke deuk aan haar droombeelden. Zij moet dezelfde kamer met twee harer gezellinnen dee-len. Deze laatsten waren eens in haar dienst en hun ongedwongen, vriendschap-pelijken omgang kwetst de rijke freule. In den vroegen morgen gaat zij op zoek naar de kantien. Het beeld van het verwoeste dorp, van de aarde doorploegd met obustrechters, die troostelooze eenzaamheid wekt haar verwondering op. Zij zakt in het slijk en roept een man, die zich juist aan het wasschen is, ter hulp. Deze snelt toe: het is Tom en beide zijn verbaasd elkaar op zulke wijze terug te vinden.

Het jonge meisje gaat naar de kantien. Zij kan eerst maar niet begrijpen, dat men haar met zulke taak kan belasten... de vloer schuren! Zij is toch niet daarvoor van Amerika gekomen. Doch hier valt niet te redetwisten. Al haar droomen van heldhaftigheid zijn aan flarden, wanneer zij de borstel opneemt. Reggie, door Tom verwittigd, vindt ze op haar knieën te midden der emmers. Hij herkent waarlijk zijn mooie verloofde niet. Hij wil een verlof bekomen, om Joan naar Parijs te voeren. Dteze legt haar werkkleed af en knapt zich op. Zij wordt daarin onderbroken door de komst van Tom Pike. De am-bulanciewagens voerden tal van gekwetsten aan. Een dezer ligt te zieltogen en in zijn ijlkoorts, roept hij op zijn moedertje. De jonge kapitein komt in de Y.W.C.A. een vrouw halen om den stervende de laatste illusie te geven, Joan begrijpt zulke vraag niet. Tom vertrekt en de twee

GLOBE

Le Globe est une boisson rafraîchissante d’une pureté et d’une finesse incomparables.

Son goût exquis, son parfum suave et sa délicieuse fraîcheur, lui ont valu son surnom —

L'AME DU CITRON

CHWEPPES: LONDON


andere vrouwen ontmoetend, voert hij ze mede naar den ziekenwagen. Joan’s nieuwsgierigheid is geprikkeld en zij volgt hen.

Zij ziet alsdan hoe een harer gezellinnen neerknielt bij den stervende, hem zoete woorden toefluisterend tot de gekwetste zachtjes neerzinkt in de armen van degene, welke hij voor zijn moeder aanzag.

Joan begint te begrijpen. Zij keert naar de Y.W.C.A. terug, neemt haar werk-kleed op en zet zich aan haar schamel werk...

Het regiment moet naar de vuurlijn. Reggie, die tot dusver geen harde slagen hoefde mede te maken, moet met zijn bataljon optrekken. Om zich moed te geven, drinkt hij. Joan, die hem nog begroeten kwam, vindt hem smoordronken.

Dte vijandelijke vliegeniers hebben de troepen-bewegingen der Amerikanen gesnapt en werpen stikgassen op het dorp uit. Alle soldaten doen hun gasmaskers voor. De manschappen worden geteld. Een hunner ontbreekt, maar... daar komt hij aangeloopen.

Dle telaatkomer is Joan die, om haar verloofde van den Krijgsraad te redden, zijn plaats heeft ingenomen.

De aanval is begonnen. De vijand verroert niet, doch plots komt een vloed van brandende vloeistoffen aangerold. De Amerikanen moeten wijken in allerijl, tot aan de tanks. Het is in deze vreeselijke oogenblik]$en, dat Joan Tom Pike leert kennen: hij is een man waarover men fier mag zijn!

D'e Duitschers moesten vluchten voor de stalen monsters. De Amerikanen chargeeren. Doch een vijandelijk machienge-weer maait ze weg. De kapitein beveelt, dat men er zich van meester make— de vrijwilligers worden gedood.

Joan, die geen juist besef van den toestand heeft, verlaat de loopgraaf om aan de plagerijen van twee soldaten te ontkomen. Zij is weldra bij het machinegeweer. Een boomstam beschermt en verbergt haar. Verrast zoo dicht bij den vijand te zijn, heeft zij nochtans de tegenwoordigheid van geest om den mitraljeur met een revolverschot te dooden. Doch, dan stort zij zelf bewusteloos neer.

Tom hervat de aanval. Hij ziet een zijner soldaten neerliggen bij het machinegeweer, laat de jonge Sammy drinken en ... herkent in hem Joan!

De aanval is gelukt... de soldaten kee-ren terug. Tom draagt het jonge meisje op zijn schouders weg.

In zijn kamer slaapt Reggie zijn roes uit. Joan vindt hem er weer en ziet hem met misprijzen aan. De komst van het jonge meisje roept den sergeant tot de werkelijkheid terug... hij is bang voor den Krijgsraad. Joan stelt hem gerust, maar laat hem verstaan dat hij niets meer voor haar is.

In de Y.W.C.A... Tom ontblijt... tranen staan hem in de oogen. Plots voelt hij iemand rond hem. Het is Joan, die hem vol teederheid aankijkt. De afgrond die beiden scheidde, bestaat niet meer. Zij leerden mekaar kennen en zonder één woord te spreken, vallen zij in eikaars armen.


Eleanor BOARDMAN

Eleanor Boardman, binnenhuis-specia-liste en artiste van erkende bekwaamheid, is enkele jaren geleden de « Eastman Kodak girl » geweest. Zij is gefotografieerd en gereproduceerd geworden in haast alle steden en meer dan welke andere persoonlijkheid van de Veree-nigde Staten. Zij werd te Philadelphia geboren en deed haar studies in de scholen dezer stad.

Van jongs af had zij een zwak voor zaken van artistieken aard en het is geenszins te verwonderen, dat zij naar New-York City kwam; het middenpunt van het Amerikaansch kunstleven.

Haar eerste stap op den weg van den bijval waagde zij, door op zekeren dag in het filmstudio van Fort Lee te dringen, rriet de hoop daar de een of andere opgave te bekomen.

Doch haar moeder wou niet, onder welk voorwendsel ook dat haar dochter aan film deed. Aan tooneel, dat zou nog gaan!

Eleanor wist alsdan een rol te bemachtigen in een stuk dat door Arthur Hopkins in New-York werd opgevoerd. Samuel Goldwyn zag ze in dit spel en noo-digde ze uit in filmland toch haar geluk te wagen.

Het gebeurde alzoo, nu zoowat zes jaar geleden. En achtereenvolgens zal men ze dat jaar zien in 5 films: « Vanity Fair », « Three Wise Fools », «The Day of Faith» en « Souls for Sale ».

Wanneer Goldwyn’s onderneming versmolt met deze van Marcus Loew zal Miss Boardman, van 1924 tot einde 1927 optreden in 15 van de beste films, verwezenlijkt in de ML G. M.-studio’s.

Tusschen haar jongste prestaties zijn in

John HOLLAND

Geboren te Kenosha-Wis. 1 oen hij nog een piepjong ventje was, trokken zijn ouders naar Greenboro (Noord-Carolina).

D'aar ging hij ter school en later volgde hij de Fishburne Military Academy, ingericht in Wagnesboro.

Hij moet wel door een ingeboren « Wanderlust » gedreven zijn geweest, toen hij van Wagnesboro op eigen handje naar de Webb-school en Bell Buckle (Tenn.) trok. Doch het avontuur zat hem in het bloed en pas zestien jaar oud monsterde hij aan bij de U. S. Navy en bracht het van kabienboy tot matroos. Toen brak de oorlog uit en hij was een der eersten, die naar Europa overkwam en zoo maar naar Wladivostok.

Twee jaar lang bleef hij daar.

Na den oorlog geraakte hij - - hij weet het zelf niet goed hoe — aan het tooneel. Tijdens een rondreis zag Henry King hem optreden en hij vond hem een ideale vertolker voor zijn « She Goes to War ».

En zoo trad hij in deze rolprent voor het eerst op in filmland.

hoofdzaak te vernoemen: The Auction Block, Memory Lane, Bardleys the Magnificent, Tell it to the Marines en The Crowd.

King Vidor, de echtgenoot van Eleanor Boardman, was haar regisseur in « Bardleys » en « The Crowd ».

Tusschen verschillende kandidaten koos Henry King ze uit om de vrouwelijke hoofdrol te vertolken in « She Goes to War! » en waarin zij een der treffendste uitbeeldingen harer loopbaan wist uit te werken.

L EAU QUI

élicieusement pétillante, d’une saveur franche et fraîche, le Schweppes est une eau d'une pureté sans pareille.

Légèrement minéralisée, elle contient juste les sels nécessaires à débarrasser l'organisme des impuretés qui l’envahissent.

0> vous tenez â votre santé, faites un usage régulier de Schweppes.


RESERVE — VOORBEHOUDEN AAN

DE MEULENAERE

MAMAN

COLIBRI

MARIA JACOBI NA

FRANZ LEDERER HELENE HALLIER

Production: M.VANDALet CH. DELAC.


Julien Duvivier est un metteur en scène très adroit, il l’a prouve. Il le prouve encore. De rien il sait faire quelque chose, car il a au suprême degré le sens du cinéma Duvivier a extrait de Maman Colibri, la pièce qu’Henri Bataille écrivit il y a maintenant 26 années, tout ce qu’il pouvait en tirer.

Le film est agréable, adroitement réalisé, avec beaucoup de détails typiques et pittoresques.

Les photographes ont, en effet, droit à beaucoup de complimenrs, pour les très beaux clichés qu’ils ont rapportés d’Afrique.

A travers un fatras de grands décors, de panoramas algériens et de robes à traînes, l’histoire humaine et douloureuse surgit, grande, fière et noble et qui touchera toujours les cœurs.

Maria Jaccbini se vieillit avec beaucoup de grâce et de charme. Elle a de superbes violences et vers la fin du film des expressions de détresse émouvantes.

A côté d’elle Franz Lederer, jeune et joyeux; Jean Gerrard, charmant et distingué; Jean D'ax, excellent comme toujours; Hélène Hallier aux toilettes fraîches et la grâce un peu acide.

LA SEMAINE PROCHAINE

MAMAN

COLIBRI

Grande superproduction dramatique d'après l'œuvre célèbre d'

Groote dramatische superproductie naar het beroemde tooneelwerk van

Henry BATAILLE

verwezenlijkt

door

réalisée par

Julien DUVIVIER

DE VOLOENDE WEEK

Op 8 November 1904 werd dit tooneelstuk, in 4 bedrijven, van Henry Bataille voor het eerst opgevoerd in het « Théâtre du Vaudeville » te Parijs.

Berthe Bady, de befaamde tooneelspeelster, vervulde de roi van Irène de Rysbergue. André Brulé was de Burggraaf Georges de Chambry en Lérand de Baron de Rysbergue.

Het werk, vooral gezien in het kader van zijn tijd, verwierf een buitengewonen bijval.

Uit dit tooneehverk hebben twee gekende cineasten: Joë May en Hans Szekely een film bewerkt, welke door Julien Duvivier werd verwezenlijkt.

Het was werkelijk moeilijk met meer gewetensvolheid en schroomvalligheid het werk van den schrijver van « De Naakte Vrouw », « Het Kind der Liefde », « De Dwaze Maagd » en zooveel andere gekende tooneelstukken, over te brengen op de Rolprent.

Julien Ddvivier, die reeds zooveel knappe uitvoeringen op zijn aktief heeft, bracht ons hier een film van zeer ontroerende, zeer


innige dramatiek.

Twee thema’s werden hier ontwikkeld: de strijd tusschen de hartstocht en de moederlijke liefde eenerzijds; de schrijnende bitterheid van het berouw, wanneer de passie bij den minnaar is uitgedoofd en de vrouw alleen blijft, zonder liefde, zonder kinderen anderszijds.

Met een zeer dramatischen climax is hier dit diep-menschelijk, pakkend gegeven ontwikkeld, dat de toeschouwers tot in het diepst van hun wezen zal aangrij-pen.

Dfe Algeriaansche atmosfeer, die, als zoel van hartstocht, over het grootste gedeelte van dit drama van schijn en wezen ligt, geeft er nog een grooter aantrekkelijkheid aan.

Ook heeft de insceneerder, met zeer gelukkige toetsen, die exotische stemming in zijn regie gelegd en heerlijke landschappen als achtergrond gebruikt voor het dramatisch gebeuren.

De creatie van Maria Jacobini is prachtig. Zij leeft de gansche tragiek mede van die vrouw die, als bedelend om liefde, het groote Avontuur volgt om alsdan, verlaten, de schrijnende, ontstellende wreedheid te kennen van de vergane begoochelingen. Zij maakt oogenblikken van opperste smart door met zooveel oprechte deernis, dat zij bij eenieder de tranen in de oogen doet komen. Zij heeft, vooral aan het einde van den film, wanneer zij al haar wee, al haar nood doorpeilt, uitdrukkingen van onvergetelijke ontroering.

Franz Lederer teekent perfekt de figuur uit van de Chambry, levenswaar, onbe-wust-cynisch, wiens jeugd wreed maakt.

Jean Dax weet een rasechte voornaamheid te geven aan den Baron de Rysber-gue, in juiste maat, waar, Begrijpend.

L'Automne de l'Amour

Les drames que provoquent, chez la femme, le déclin de sa beauté et l’approche de la vieillesse, sont moins tapageurs, en général, que les autres tragédies de l’amour. Mais ils ne sont pas moins poignants.

Vieillir... sentir que, peu à peu, s’efface tout ce qui constituait votre charme, votre grâce, votre beauté: tout ce qui vous rendait aimable, désirable! Ah! le cruel destin, que celui de la femme de 40 ans! Les romanciers, les auteurs dramatiques de tous les temps se sont émus de cette lutte pathétique entre le cœur et le corps de la femme qui vieillit. Mais celui qui analysa avec le plus d’humanité, le plus de pénétration, les phases de ce conflit, fut sans contredit le grand dramaturge Henry Bataille, à qui nous devons La Marche Nuptiale, L’Enfant de l’Amour, La Possession et ce chef-d’œuvre qu’est Maman Colibri.

Qui ignore encore le douloureux calvaire d’Irène de Rysbergue, épouse délaissée, qui, pour répondre à l’appel de l’amour, abandonne son foyer, ces enfants et va rejoindre en Algérie le jeune officier de spahis, Georges de Chambry? Tous ceux qui voudront se rappeler les minutes poignantes que leur a fait vivre la pièce, tous ceux qui voudront connaître le drame le plus pathétique qui ait jamais porté à l’écran, voudront voir l’admirable film que Julien Duvivier a tiré de l’œuvre de Bataille: Maman Colibri, superproduction française, interprétée par la grande artiste Maria Jacobini.

Helène Hallier is allerbekoorlijkst met een tikje perverse aanminnelijkheid.

(( Maman Colibri » is een dier films, die men steeds opnieuw wil zien.

MAISON BOLSIUS

11, COURTE RUE PORTE AUX VACHES, 11

(En face du Canal au Fromage)

Tout ce qui concerne le ménage Foyers à Feu continu "Jan Jaarsma" Grand choix de Voitures d'enfants

Paiement au comptant et à terme

jCßr

1APPY

Téléphone: 257,85

Chèques postaux: 782,01

Chocolat

Jlîcrl iottgin

le meilleur


Maison

Jules Peeters

Rue Houblonnière, 14

Anvers

Spécialité de

TAPIS

en tous genres

TISSUS

LINOLEUM

etc.

ETABLISSEMENTS

THIELENS

42, RUE OMMEGANCK, 42

ANVERS

TÉLÉPHONE: 577.58

Luminaires J art. Je style

et moderne

-—' Toutes réalisations J éclairage artistique

Ch au fïage et Eclairage scientifique

Concessionnaire exclusif des produits ZELSS-IKON pour 1 éclairage

Appareils pour vitrines, magasins, bureaux, écoles, ateliers, éclairage public, de façades, etc.

Fournisseur de la Société Royale de Zoologie d’Anvers

En tournant ’’MAMAN COLIBRI"

Laissez-moi dire tout l’amour, toute la passion et toute la douleur que j’ai apportées à ma création du rôle d’Irène de Rysbergue dans ce grand film tiré du chef-d’œuvre d’Henry Bataille. Ce rôle a été pour moi un des plus poignants de ma longue carrière. Et cependant, Maria Jacobini, vous le savez, fut 1 interprète de plus de cent films, qui m’ont valu votre précieuse faveur...

Mais, cette fois, je puis dire que j’ai joué avec tout mon cœur, avec toutes mes larmes, ce personnage de la femme qui vieillit et qui, après avoir tout sacrifié à

son amour: foyer, réputation, enfants, s'aperçoit qu elle est supplantée, dans le cœur de l’homme qu elle aime, par une rivale plus jeune... plus forte de tout l’éclat de ses vingt ans triomphants! Si je puis avoir extériosiré toutes les tortures de la femme de 40 ans délaissée, si je puis avoir transcrit fidèlement le terrible conflit analysé par Bataille, vos applaudissements me paieront de la souffrance véritable que j’ai connue en incarnant la malheureuse Irène de Rysbergue.

MARIA JACOBINI.


ftAMAN COLIBRI

et la presse corporative française

Comœaia:

« Sous une apparente simplicité, cette réalisation cache une somme de technique considérable. Et comment décrire avec des mots toute la poésie des nuits africaines, la couleur des ciels, les chevauchées dans le désert, et cette fantasia de spahis, qui est l’un des plus beaux passages du film. Toutes les scènes de la fin, lorsque Irène voit qu elle n’a plus qu à partir, puisque son amant na l’aime plus, sont traitées de main de maître et avec une tristesse poignante, dont en se défend mal. Maria Jacobini, dans le rôle d’Irène de Rysbergue, est inoubliable. Elle a joué de toute son âme avec une maîtrise et une sensibilité rarement égalée. C’est une très grande artiste et nous ne croyons pas, en le disant, dépasser notre pensée. Toute la distribution, qui comprend Hélène Hallier, Franz Lederer, Jean Gerrard, Jean de Baere et Jean Dax, nous semble ne mériter que des éloges. »

Le Matin:

De jolies photos de paysages africains, de bonnes mises en scène d intérieurs agrémentent le film. Les interprètes: M'’ICS Maria Jacobini, Hélène Hallier; MIMI. Jean Dax, Jean Gerrard et Franz Lederer, se montrent excellents dans leurs différents rôles. »

Le Cinéphile:

<( Il convient de féliciter Mària Jacobini et Jean Dax pour les deux belles créations faites dans ce film. Dans un petit rôle Jean Gerrard a fait montre de fort belles qualités, ainsi que Franz Lederer. »

Le Courrier Cinématographique:

Ml. Julien Dùvivier a réalisé là un très beau film où l’on admirera particulièrement les scènes algériennes, splendides par leur lumière, leur mouvement, et où le drame, sobrement traité, donne son maximum d’intensité émouvante. Les chevauchées, les manœuvres des spahis, la fête algérienne, sont à retenir peur leur valeur spectaculaire. Maria Jacobini trouve dans le personnage d’Irène un rôle tout à fait à sa taille. Jean Dax joue avec élégance le rôle du baron de Rysbergue. Hélène Hallier incarne avec tout le charme pervers nécessaire, miss Deacon. Franz Lederer a un jeu primesautier, très plaisant; Jean Gerrard et Jean de Eaere jouent consciencieusement. »

Filma:

« Duvivier a tiré ce film de la pièce de Bataille. Chaque nouvelle production de ce réalisateur, marque un pas en avant. Dùvivier affirme sa maîtrise chaque jour davantage. Il a le don de la mesure; aucun détail ne vient entraver le mouvement scénique, et ceci est très apparant, notamment dans la scène du bal. Et les extérieurs comme ils sont bien choisis! Que de féérie dans ces scènes algériennes, les chevauchées des spahis, la fête! Quelle profusion de lumière, de mouvement, de vie! Servi par une interprétation de choix et par des opérateurs qui ont la technique et qui connaissent leur « patron » par cœur, Dùvivier a réussi une très grande et très belle chose. Maria Jacobini, dans le rôle d’Irène, est admirable; Jean Dax, élégant; Hélène Hallier, Jean Gerrard et Franz Lederer sont tous excellents. »

Pourquoi demande-t-on De HOEDEN

PARTOUT van

LES THÉS et CAFÉS Kerckhove

Gupérus ? Ckapellerie Centrale De sekoonste van model 4b De goedkoopste in prijs

1 • Parce que c’est une maison de confiance7fondée De keste in kwaliteit De.kcktste in gewiekt

en 1823 - ~ ——•—•—» 3: Dambruggestraat, 10

HUIS

DONNEZ

Wiegstraat, 17-19

bij de Meirbrug

Telefoon 257.00

Sinds 1866 het degelijkste voor uw Handwerken, Kousen en breigoed, Zijde, Katoen. Garen. — Alle Benoodigheden —

MAISON j

donnez!

Rue du Berceau, 17-19

près du Pont-de-Meir j

Téléphone 257.00 j

Depuis 1866 la meilleure pour vos | Ouvrages de mains, Bonneterie j Soies, Cotons, Merceries, !

— Toutes Fournitures. — l


ï AUTOMOBILES f

MINERVA

! M.VanHeurck&C0

15, Champ Vleminck, 15; Rue Gérard, 6 I

ANVERS I

A U ] MONOPOLE

35, Marché au GRANDE MAISON DE BLANC Lait Téléphone 272,00 rue Vleminck, 1

COUVERTURES COUVRE - LITS LINGERIE STORES RIDEAUX LINGE DE TADLE BONNETERIE

Remise de 10°/< aux membres de la’’Ligue des familles nombreuses"

Gelukkige Film-Huwelijken

Ook in Hollywood treft men, hoe ongelooflijk en onwaarschijnlijk het ook moge klinken, een groot aantal gelukkige huwelijken aan, ondanks de elk oogenblik opduikende sensationeele schei-dingsberichten.

In deze filmstad is men namelijk na den arbeid gedwongen zich bij eenige mogelijke ontspanning, de « huiselijkheid », te bepalen. Er zijn geen nachtclubs, er vinden geen zesdaagsche rennen plaats, en buiten de bioscopen en theaters zijn er geen andere « amusementen ». Men blijft thuis in de smaakvolle en rijk-ingerichte woningen of... men legt bezoeken af bij vrienden en collega's.

Dat er zooveel over echtscheidingen in Hollywood wordt gefluisterd, bewijst met dat de betreffende persoon uit reclame-oogpunt zoo gewichtig zijn, maar Hollywood vestigt zelf de opmerkzaamheid van de filmwereld op zich. Ieder geval wordt enorm opgeblazen en uitgesponnen, waarbij het onbelangrijke van dergelijke gebeurtenissen, tenminste voor de « film »-liefhebbers niets ter zake doet. Men wil nu eenmaal van scheidingen spreken en de gelukkige huwelijken zijn niet interessant. Wanneer meiv wat meer van de bekende acteurs en actrices afweet, dan zal men verbaasd staan, hoe velen in de beste harmonie met elkaar leven. Huwelijken als van Douglas Fairbanks en Mary Pickford, van de Mc Cormicks — mevrouw Mc Cormick is Colleen Moore —, van de Milton Sills’ — mevrouw Milton Sills is Doris Kenyon — kunnen als voorbeeld van een voortreffelijk huwelijk worden beschouwd. George Bancroft deelt reeds meerdere jaren in trouwe kameraadschap lief en leed met zijn vrouw Esther Ralston. Zij gaan nu, na een tweejarig huwelijksleven, nog met elkaar om als in de wittebroodsweken. Harold Lloyd en « mevrouw Kareltje » hebben een benijdenswaardig gelukkig familieleven. — Clive Brook heeft twee aardige kinderen. Ook Neil Hamilton’s en Richard Aden’s huwelijken (beiden zijn kort geleden in het traditioneele bootje gestapt) behooren tot de meest harmonische. Evelyn Brent, die eveneens kort geleden gehuwd is, zweert bij het huwelijk!

Een klein begrip van het voorbeeldige familieleven der Hollywoodsche beroemdheden, kan men krijgen door op een Zondagmiddag eens een kijkje te gaan nemen op het strand van Malibu Beach. Daar zoeken de filmmenschen ontspanning na den vermoeienden arbeid in de studio’s. Daar zijn zij geheel vrij, laten zich bruin branden en door het water afkoelen. Zij stoeien er met hun kinderen, die zich al heel weinig bekommeren om de populariteit van hun ouders.

Natuurlijk: tooneelspelers en filmartis-ten zijn niet temperamentloos! Zij twisten wel eens met elkaar, maar zijn even spoedig weer verzoend. Hollywood wordt door nieuwtjesjagende reporters overstroomd. Alle kleine gebeurtenissen worden door de Wereld gebazuind, terwijl in werkelijkheid een kleine huwelijksoneenigheid misschien al lang is bijgelegd, moeten de betreffende echtgenooten tot hun verbazing in een courantenbericht lezen, dat zij zich onder sensationeele omstandigheden zullen laten scheiden.

Zoo gaat het in Hollywood. Doch de werkelijkheid is echter lang niet zoo erg als het soms in de oogen van de buitenwereld schijnt.


DANS LE MONDE DU CINEMA

La société « Osso » à Bruxelles.

Mî. Alphonse Osso est venu à Bruxelles avec M. Keith Trevor, en vue de la constitution de la Société belge des Films Osso. Le siège provisoire de cette Société est actuellement à la Scala, place de Brouckè-re, à Bruxelles. E,n effet, la Société d Exploitation Cinématographique a confié la direction générale de cet établissement à la Société des Films Osso.

Le contingentement en Hongrie.

On annonce de Budapest que les ministre de l’Intérieur signera prochainement une ordonnance d’après laquelle tous les directeurs de cinémas seront obligés de projeter 25 pour cent de films nationaux au cours de chaque programme.

On ignore où ces directeurs prendront leurs films nationaux.

O Prude Anastasie!

Dans un film qu' elle tournait à Londres et qui était tourné dans les trois versions, française, anglaise et allemande, la blonde artiste avait à tourner une scène en chemise.

La chemise, fournie par le metteur en scène, n’ayant pas eu l’honneur de lui plaire parce que trop longue et pas en soie, la blonde D... fit venir de Paris, par avion, une arachnéenne chemise de soie, aussi courte que possible.

Quand la version française fut terminée, la fraulein qui tournait la version allemande et la girl qui tournait la version anglaise, supplièrement M6”0 D... de prêter la chemise, ce qu’elle fit de bonne grâce.

Mais, à la projection, si la scène fut jugée parfaite à Paris et... pas trop habillée à Berlin, à Londres la censure anglaise se fâcha et coupa la scène.

Pola Negri a demandé le divorce.

Annoncé à grand fracas, voici quelques mois, le divorce de l artiste de cinéma Pola Negri avec le prince Georgien Serge Mdviani, pourrait bien être chose faite sous peu. Pola Negri s’est, en effet, rendue au Palais de Justice de Paris, où elle a déposé sa demande officielle. Bien que la jeune femme se soit montrée fort discrète sur les mobiles de sa décision, on disait que l’empressement du prince Mldviani auprès de la cantatrice miss Mary Mac Cormick, qui fit dernièrement un séjour en France, n’en serait pas étranger.

A ce sujet on raconte en effet ce qui suit:

Lorsque le train transatlantique démarra de la gare Saint-Lazare, emportant vers Cherbourg, parmi les passagers du « Bremen », la belle Miary Mac Cormic, certain reporter avisé ne manqua pas de remarquer que le prince Mdviani, époux de Pola Negri, accompagnait la populaire chanteuse américaine.

A Cherbourg, au moment de la séparation, le reporter se trouvait comme par hasard tout près du couple et entendit l'homme murmurer quelque chose comme: <( Partir, c’est mourir un peu ».

Et lorsque la belle Mary eut disparu, notre homme n’hésita plus à interviewer le prince.

À la vérité, c’était le moment ou jamais de savoir si, ainsi que le bruit en court depuis plusieurs mois, la voyageuse deviendrait ou non princesse Mdviani, aussitôt le divorce prononcé entre le prince et Pola Negri.

— Il n’y a, entre Mary et moi, que des rapports de camaraderie, déclara le prince. Je ferai d’ailleurs à se sujet une déclaration à la presse, dès mon retour à Paris.

BIJOUTERIE - HORLOGERIE - ORFEVRERIE

MAISON VERDICKT

MAGASINS:

RUE VONDEL, 4 121, MEIR RUE UES FRÈRES CELLITES, 21

Tel 264 44 I Tél 241.06 Tél. 241.06

I Riches Mobiliers - Tableaux de Maîtres

Bronzes et Marbres d’Art - Argenterie antique - Tapis d’Orient

— Toujours des occasions uniques —

Vente journalière de 9 à 7 heures — Dimanche et jours fériés de 10 à 1 h.

VENTE — ECHANGE — EXPÉDITION — CRÉDIT LA PLUS VASTE EXPOSITION

HOTEL DES VENTES ”DU CENTRE ”

Rue de la Commune, 10 (Près Gare Centrale) _ ANVERS — Téléphone 280 33

VEPBEECK L LAMBEPT

Pue des Aumôniers.75

TÉL 261.38 - ANVERS

Montres ’’OMEGA” Pendules & Horloges

— pour dames et Messieurs — à Carillon \\ estminster

Précises - Elégantes Le plus beau choix de

en tous prix et tous genres REVEILS

Bijoux or i8 carats garanti Transformations - Réparations


UIT FILMLAND

4e Julien Duvivier, de insceneerder van « Maman Colibri », is begonnen aan zijn nieuwen film « David G older ».

* De Opera van Malta, die gebouwd werd in 1731 en die sedertdien geen enkele verandering had ondergaan, gaat gansch van bestemming veranderen. Men zal er geen Wagner, Berlioz of Rimsky -Korsakov meer hooren, doch nog slechts zang- en spreekfilms...

4e Het schijnt dat United Artists een pas gedraaide film « The bat Whispers » zou opgenomen hebben op film van gewone breedte en op film van 65 mm., de z.g. « wide film ». De opname op breede film zou geheim gebeurd zijn, zoodat dit de eerste film zou zijn geheel met film van het nieuwe formaat opgenomen.

4< «United Artists» zal te Londen een filmschouwburg bezitten. Inderdaad, Joseph Ml. Schenck’s besprekingen met de Buchanan Estates Ltd leidden tot de overeenkomst waardoor U. A. de nieuwe bios-koop, welke in Leicester Square in opbouw is, in huur neemt om uitsluitend de producties dezer maatschappij te vertoo-nen. De reeks zou worden ingezet met Chaplin’s « City Lights ».

4e De Vereeniging der Zwitsersche bios-koopbestuurders heeft beslist, voortaan alle Engelsche dialogen te verbieden.

Alleen dialogen in Fransch, Düitsch en Italiaansch zullen toegelaten worden.

4< Roger Lion beijvert zich aan de voorbereiding van den nieuwen spreek- en klankfilm «La Reine des Quatz’Arts».

4e Adelqui Millar is begonnen aan de verwezenlijking van den Spaanschen gesproken film « Lieveling », waarvan Roberto Ray de mannelijke hoofdvertolker is. Leo Mittler zal er een Duitsche versie van maken.

4< E. A. Dupont is van plan een groote spreekfilm (in het Duitsch, Engelsch en Fransch) te verwezenlijken, waarvan Danton de hoofdfiguur zou uitmaken. Reeds vroeger gebruikte Buchowetzki deze figuur der Fransche Revolutie ejr_ welke geïncarneerd werd door niemand minder dan Emil Jannings.

4e G. W. Pabst, bijgestaan door Georges Root is te Berlijn begonnen aan de klankopnamen van zijn eersten film, die integraal in het Fransch wordt verwezenlijkt: « L’Opéra des quatre Gous », voor de Warner Bros van Amerika. Als hoofdvertolkers: Albert Fréjean, Gaston Mo-dot, Florelle, Jacques Henley, Mevr. de

Matha.

4< Mten spreekt ervan dat Jacques de Baroncelli zinnens is een herverfilming te maken, in klank en spreekfilm, van « De Droom » van Zola, een zijner heerlijkste scheppingen.

4e « Televisie », een zeer aktueel onderwerp wordt opgenomen in het Fransch door Dimitri Buchowetzki (met Gaston Jacquet, Madeleine Guitty, Fanny Clair, Lucien Galas) in het Duitsch door M. Gibbon.

:4e Daniele Parola, de diva van « aanbid u, maar Waarom? » is ook de hoofdvertolkster van « Op een Verlaten eiland ».

4< Henri Fescourt beëindigt de film « La Maison de la Flèche », groote spreekfilm met Leon Mathot in de hoofdrol.

4e Te Dusseldorp zal van 6 tot 8 December een door de plaatselijke afdeeling van het « Duitsche Instituut voor wetenschappelijke Paedagogiek » georganiseerd Congres worden gehouden, waarop de betee-kenis van fotografie, film, radio en gra-mofoon in dienst van het onderwijs zal worden besproken.


IVAN MOfJOUKINE

Lil Dagover BeH-y Amman ig/jiiaii

DE WITTE DUIVEL

HADJI MOURAD de reus uit het gebergte

EN ZANGF1LM

AVIS

Par suite de circonstances imprévues, il a été impossible d’éditer la brochure-prospectus de la saison 1930-31.

Nous nous excusons auprès de notre Public. Toutefois, les prochains programmes seront consacrés, eh majeure partie, aux grandes productions que nous avons sélectionnées pour la saison 1930-31.

La Direction de Ciné Zoologie.

BERICHT

Vanwege onvoorziene omstandigheden is het prospectus voor het seizoen 1930-31 niet kunnen verschijnen.

Wij verontschuldigen ons hiervoor bij ons Geacht Publiek-

Nochtans zullen de eerstkomende spelwijzers grootendeels gewijd worden aan een overzicht der groote films, Welke wij tijdens dit seizoen zullen aanbieden.

lfet Bestuur van Ciné Zoologie.

APPAREILS GRAMOPHONE

LES PLUS GRANDS ARTISTES LES MEILLEURS ENREGISTREMENTS

Compagnie Française

du Gramophone

42, PLACE DE MEIR, 42. ANVERS Téléphone: 327.42

Les grands succès des films sonores