naar den beroemden roman van Jules Verne. Voorheen was ik prinses, tooneelspel in 2 deelen. Nordisk-film. Zondag 1 1 en Maandag . . .

plaats en de ijsberg waarin de hut gevestigd was gaat naar de diepte, de navorschers aan zijne hellingen vastgeklemd...te hebben de bemanning tot opstand te brengen, was geketend geworden. Geen enkel spoor van den verdwenen kapitein...en orkest A. Timmermans Solist: F. VALC.K 5. Voorheen was ik prinses Dramatisch tooneelspel in 3 deelen. — Nordisk-film. 6. Carmen . . .

hooien. « Wat komt gij mij vragen indien ik van gedacht moest “veranderd zijn?... Versta mij wel: ik walg van het leven hetwelk ik hier in Schotland leid.... Ik ben gereed... gereed te vertrekken... gereed een troon te beklimmen...maar ook van vreugde. Zij beminde hem, er was geen twijfel aan; zij weigerde, was dit geen bewijs dat zij hem waardig was? Helaas, hetgeen de jonge Prins niet wist, was dat op dit zelfde oogenblik, terwijl hij zich aan dè voeten...Voor God en de menschen ben ik de vrouw van Uwe Hoogheid! Hebt .ge nagedacht over hetgeen ik u gezegd heb? Weldra zal ik mijne zwangerschap niet meer kunnen verbergen; ik wil mij dan ook niet schamen over een toestand waarop ik fier zou mogen zijn! » Bij het hooren dezer woorden werd de Prins . . .

voor tragische pantomime, welke ik met een waar genoegen vertolkte: een flink succes had ik dan ook-geoogst in den rol van « Hannele » van Gerard Hauptmann...der « stille kunst » op te treden. » Zelf schreef ik het scenario van het eerste drama, dat ik vertolken wilde voor het doek. Boven alle verwachting was het succes van dien film, die mij in Rusland en in Polen bekend...dien tijd een openbaring; « Intolerance ». Het was geen meesterwerk, het was zeker voor verbetering vatbaar, en zeker heeft men sinds . . .

lust tot rusten. — Mijne kunstloopbaan begon toen ik nog maar zestien jaar oud was. Met Dustin trad ik in een dans- en zangnummer op. Dustin was toen vijftien jaar en bekleedde het postje van figurant...was mijn grootste succes. — Daarna kwam het moderne treurspel aan de beurt. Met een evengr.oot succes vertolkte ik gedurende lange jaren die verschillende rollen, en ik kan zeggen dat ik Mary Miles Minter aan mijne zijde heb zien debuteeren. ... Maar...film « The Spoilers » wilde draaien, wilde dat ik er de hoofdrol in vertolkte. — Ik besloot de kans te wagen, en waarlijk, de proefneming was zoo afdoend, dat ik aanstonds mijn oud beroep vaarwel zegde om de nieuwe kunst . . .

ligt. ’:k Heb nog niet gezegd waar of wanneer ik Gloria zag. ’t Was op 21 Oktober, in ’t Krijgsgesticht van Natuurbehandeling...Overal? Zij was het! 'Nergens? Ik kcxm t niet vatten dat z’er was, zóó groot werd ze me in haar hooge menschblijkheid. zóó groot...mij de lucht ingeblazen, maar wanneer ik naar dé c'nema ga, steek ik mijn pijpje op zak, omdat ik weet dat het alzoo hoeft en ik dan zeker niemand zal hinderen. Ik heb gezegd. _ Vlamïnckx. Reeds lang ontstaat er een strijd tusschen . . .

zijn toeren verricht. Te huis gekomen, begaf ik mij vlug naar bed. Toen!... dien nacht... heb ik... oh! zoon mooie droom gehad! Ik droomde dat ik tooneelspeler was. Dootr mijn succes, hetwelk ik behaalde, werd ik weldra een groot kunstenaar. Ik besloot ook eens een reisje naar Amerika te wagen. Ik nam hier de boot van de Red Star voor New-York en ver rok. Na elf...ik barbier was! Ha! ha!... Ik ben een groot acteur!_ Maar Molyneux, hij was steeds goedhartig, vertelde ik de waarheid, daar ik ontdekt had dat zijn groot-grootvader een Franschman was En wilt ge nu de waarheid weten, Messieurs les Anglais? Mijn...neef in Frankrijk wilde mij doen huwen, doch, ik was een jong blokhoofd en weigerde; het was nochtans een edele, lieve jonge dame. Ik zegdus tot mijn neef: Neen, ik zal mijn keuze zelf -óen! Daarop werd hij woedend en wilde mij . . .

hij. « Ik zou niet kunnen zeggen wat het was, maar ik wil mijn reputatie als sportsman verwedden dat het een vogel...en in de' verte hooge toode rotsen, juist zooals ik dit in het sketchboek gezien had. Challenger was fier als een pauw daar wij aan ons doel waren; Summerlee was in zichzelve gekeerd. Den volgenden dag zou allen twijfel...boom. « Daarop was het », zegde Challenger, « dat de pterodactyl gezeten was, wanneer ik hem neerschoot. Een goed bergbeklimmer kan wel tot op die rots . . .