Programme from 1 to 5 Feb. 1925



Booklet

Bron: FelixArchief nr. 1968#838

This text has been generated automatically on the basis of scanned pages, using OCR software. Because of the historical typefaces used in the programme booklets, the output is not flawless.

Show the facsimiles of this programme booklet


* VLAAM­SCHE UIT­GAVE

• VER­SCHI­JNT WEKE­LIJKS

RUDOLPH VALENTINO

« Mon­sieur Beau­caire »


2 FILM-RE­VUE

Cin­ema- en Tooneel­w­ereld

in de Amerikaan­sche Filmkolon­les

EEDS meer­malen waren we in j de gele­gen­heid onzen lez­ers ter­loops te wi­jzen op de be­trekkin­gen die « Cin­ema- en Tooneel­w­ereld » on­der­houdt met de Amerikaan­sche film-mid­dens.

Bij elke uit­gaaf wor­den er et­telijke num­mers naar de gestemde Re­pub­liek gezon­den en elke mail bijna brengt ons een aan­vraag van film­men­schen, om ons blad te mogen ont­van­gen.

Vreemd zal het den meesten wel toeschi­j­nen dat een Vlaam­sch blad in het En­gelsch sprek­ende Amerika zoo’n af­trek vindt. Maar hier dient gezegd dat de be­langhebben­den er hun ver­talers op na­houden en zoodra er een ar­tikel hun be­lang in­boezemt, wordt het ver­taald en hun voorgelegd. Echt Amerikaan­sch!

Toen, over een paar jaar, ti­j­dens ons be­zoek aan den zetel der Para­mount te New York, in een zaal onze aan­dacht getrokken werd door een reusachtig aan­tal vakken en afdeelin­gen, verk­laarde onze begelei­der, dat ieder cin­e­matijd-schrift der wereld hier was on­derge­bracht en hun verza­mel­ing regel­matig wordt bi­jge­houden, en waarachtig, het « Groene Boekje » was hier ook verte­gen­wo­ordigd! ( 1 )

Reeds toen be­merk­ten we hoe « Cin­ema- en Tooneel­w­ereld » er gewaardeerd werd, waardeer­ing, die met den tijd nog geste­gen is.

We zeggen dit nu niet tot eigen lof of zelf­be­wier­rook­ing, maar het is toch voor ons een zelfvol­doen­ing te bestätigen, dat in de Vereenigde Staten, waar de prachtig­ste, best in­gelichte cin­ema-ti­jd­schriften der gan­sche wereld ver­schi­j­nen, « Cin­ema- en Tooneel­w­ereld » er graag wordt in­gekeken en ger­aad­pleegd, een zelfvol­doen­ing die voor ons dubbel is, daar wij aldus weten onzen Lez­ers prima- en degelijke lek­tuur, over al wat cin­ema be­treft, te ver­schaf­fen!

( I ) Dit be­zoek werd des­ti­jds in een reeks ar­tike­len uitvo­erig beschreven.

Zooals we hooger zeg­den, wordt ons blad door de « peo­ple of the movies » zeer gewild.

Een be­wijs?

De on­be­twist­bare koningin der avon-, tu­urlijke episo­den­fil­men, Ruth Roland, I die een der tal­rijken is, welke regel­matig Cin­ema- en Tooneel­w­ereld ont­van­gen, liet zich kieken met het num­mer van 28 No­vem­ber 1.1., waarin zij haar eigen lev­ens­beschri­jv­ing heeft gevon­den.

In het schri­jven dat haar sekre­taris ons met bi­j­gaande photo zond, zegt hij schalksch: « Miss Ruth Roland had

evently found some­thing in­ter­est­ing in your mag­a­zine, judg­ing from her smil­ing coun­te­nance when the cam­era caught her. » (Miss Ruth Roland heeft in uw ti­jd­schrift ongetwi­jfeld iets be­lang­wekkends gevon­den, te oordee­len aan haar opgewekt uiter­lijk, toen de pho­tograaf haar kiekte. )

Daar we het nu toch over de « Se­r­ial’s, queen » hebben, maken wij er meteen ge­bruik van om nog eenige nadere bi­j­zon­der­he­den over haar mede te deeien.

Miss Roland komt juist twee nieuwe \ fil­men te voleindi­gen voor haar eigen maatschap­pij: de « Co Artists Pro­duc­tions », en die zeer kor­tel­ings door de zor­gen der « Prin­ci­pal Pic­tures Cor­po­ra­tion » zullen wor­den uit­gegeven.

« Dol­lar Down », de eerste film, is: een gevoelvolle men­sche­lijke geschiede­nis uit het mod­erne leven, vol van aan­gri­jpende en pa­thetis­che toonee­len. Het: is het ver­haal eener heden­daagsche fam­i­lie, die niet in overeen­stem­ming leeft met haar principes, doch door een toeloop van om­standighe­den ertoe ged­won­gen wor­den ze na te leven. Miss Roland! ver­tolkt op merk­waardige wijze de dochter van den huize, die haar leven waagt om de eer haars vaders te red­den. Het sce­nario is een orig­i­neele geschiede­nis, geregis­seerd door Tod Brown­ing en waarin Ruth Roland door eerste rang-artis­ten, als Henry B. Walthall, Mayn­rtt Kelso, Claire Mc Dow­ell, Earl Schenck,.

OU­VRAGES DE DAMES

OIJVIÏAGES DESSINÉS

LAINES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAPPES, STORES, BON­NET­TERIE A LA MAIN, DEN­TELLES, JUMPERS

MAI­SON EMMA

HANDW­ERKEN

WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREIEN, TAFEL-KLEED­EREN, STORES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED, JUMPERS

An­vers, Rue Von­del­straat, 15, Antwer­pen

' ALLE EL­E­GANTE DAMEN KOOPEN HUNNE

PELSEN

Pels­man­tels, Boas en Marabous

in het

Huis ANNA

. Qiepsstraat, 140 - ANTWER­PEN . - -XS

111111 in in I in ni h h in ii­i­i­i­iiu ni mi h ii­i­i­i­i­i­i­iii um ininj

MEUBLES

I Les plus grands Ma­g­a­sins en Bel­gique g I 9 Longue rue des Claires 9

Grand choix de gar­ni­tures. 200 salles à manger, | g cham­bres à coucher, sa­lons, cuisines, ve­ran­dah’s, | I bu­reaux, li­ter­ies, chaises-longues, etc. etc. |

I Mai­son Améri­caine

= = I Meilleur marché qu'ailleurs

I Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. f. 1

I Ma­g­a­sin fermé |

Autos poui Cérémonies, Mariages. Baptêmes et Fêtes

Garage J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - AN­VERS

VOY­AGES A L’ÉTRANGER - EX­CUR­SIONS PRIX A FOR­FAIT

A. ot e”Roo s - fye­cuxdùbt

BRODERIES-PER­LAGES

an­ci­enne

M= RYCK­AERT

A. Cauchefeux, suc­cesseur

Rue Rubens, 17 - Téléphone 12217 Rue Porte St. Georges, 27 - Tél. 12218

AN­VERS

MAI­SON λF. CON­FI­ANCE

Ate­liers de „Plis­sage et Points-clairs

.. EN­GELSCHHOEDE

VON­DEL­STR., 19 CAUS (nabij St. Jansplaats)

I)e laat­ste nieuwighe­den in Vil­ten Hoe­den

füifTje keus Ziet Sta­lave


I ip:

ROYAL - ZO­OLO­GIE CIN­EMA

COUP” DE DY­NA­MITE

PRO­GRAMME du 1 au 5 FEVRIER

Bill For­est, un an­cien Sammy, un héros de Château-Thierry el, de l’Ar­gonne, est pop­u­laire à Bacheville, son vil­lage natal... Deux politi­ciens véreux, Slay­tor et Dohridge, de mèche avec le ten­ancier farouche d’une dis­til­lerie clan­des­tine... craig­nent que le shérif actuel, Robert Mil­lard, en sacne tro.p long sur leur illégal trafic, lui sus­ci­tent, aux élec­tions, l’ex-sol­dat con­nue con­cur­rent...

Celui-ci est d’ailleurs élu à une forte ma­jorité:

A'oilà les deux politi­ciens en­chantés... Ils se croient tran­quilles, assurés qu’ils sont de mener Bill For­est par le bout du nez...

Mais les yeux de celui-ci s’ou­vrent sous la ca­resse des jolis doigts de la gen­tille Alice Mil­lard et, malgré les dif­fi­cultés in­croy­ables que lui sus­ci­tent, dans l’ac­com­plisse­ment de sa tâche, Slay­tor et Dohridge, il déjoue leurs machi­na­tions, s’em­pare de la dis­til­lerie défendue comme un vrai fortin... Et alors qu’on le croit défunt, précipité d’une passerelle au pied d’une gorge de quar­ante mètres, il cap­ture après une pour­suite fer­tile en folles péripéties, grâce âu con­cours inat­tendu d’un mulet nommé «Dy­na­mite», l’âme damnée des politi­ciens.

Grâce aux aveux de celui-ci... les deux mal­pro­pres per­son­nages pour­riront sur la paille hu­mide...

Et Bill épousera Alice!

Marche Turque

PATHE - REVUE

L. v. Beethoven

LE “COUP” DE DY­NAMIC

Comédie in­terprétée par HOOT GIB­SQN

Le Bar­bier de Seville ’ O. Rossini

(Ou­ver­ture)

Chaînes Brisées

Grand Drame

Pen­dant la Pause

Récita] pour Orgue

PRO­GRAMMA van 1 tot 5 FEB­RU­ARI

1 • Turksche Marsch . L. v. Beethoven

2 PATHÉ - REVUE

3( JE “SLAG” VAN DY­NA­MITE

Tooneel­spel ver­tolkt door HOOT GIB­SON

O. Rossini

De Bar­bier van Sevilla

(Open­ingstak)

Ge­bro­ken Ketens

Groot Drama

Ti­j­dens de Poos

Récitaal voor Orgel

Se­maine prochaine

BABY PEGGY

DANS SON DERNIER, ET PLUS GRAND SUC­CES

SE­CRET DE FAMILLE

GRANDE COME­DIE SEN­TI­MEN­TALE

Chaînes Brisées

Elevé dans le luxe, et l’oisixité, Jacques Wynd-bam est. connu pour sori manque de fer­meté et de courage; il prend la réso­lu­tion de de­venir courageux.

Un jour il décou­vre dans une mas­sure isolée dans la montâgne, une jeune femme enchaînée par un pied, comme ùn forçat; elle lui ap­prend qu’elle est épouse d’un ban­dit, Simon Lehar, dont la forêt abrite les méfaits.

Jacques re­vient le lende­main, ayant pris toutes les dis­po­si­tions pour délivrer la jeune femme, mais il est sur­pris par le maître du logis et une lutte ler­ri­ble s’en­gage.. A un mo­ment donné les deux hommes roulent au bord d’un pont-levis qui défendait le re­paire. L’abîme est là et tout à coup un corps est précipité dans le gouf­fre. C’est celui de 1’in­fame Lehar.

Jus­tice est faite et Jacques retrouve le bon­heur auprès de celle dont il a brisé la chaîne cru­elle.

Ge­bro­ken Ketens

In de weelde en de ledigheid opgevoed, is Jacques Wyn­d­ham gek­end om zijn te kort aan moed en wilskracht. Hij neemt, het voorne­men voor­taan moedig te wor­den.

Op zek­eren dag ont­dekt hij in eene hut in het gebergte eenc jonge vrouw welke eene ket­ting aan den voet droeg zooals een galei­boef.Hij ver­nam van haar dat zij de vrouw was van een bandiet, Simon Lebar, welke zich in het bosch ver­schuilde. Jacques kwam ’s an­der­daags weder met het voorne­men de jonge vrouw te ver­lossen, doch hij ont­moette de meester, en een hevige strijd ontstond. Op een gegeven oogen­blik rolden beide man­nen op den boord eener brug en een­sklaps stortte een lichaam in den af­grond) liet was Simon Lebar.

Jacques vond het geluk bij de­gene waar­van hij de wreede ketens ge­bro­ken had.

Im­primerie du Cen­tre, 26. Rem­part Kip­dorp, An­vers


POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOMBEECK

BËKCHEM - Tél. 5210

BIERES en BOUTEILLES - en FUTS

HA­BILLEZ

FOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

17, Longue rue d’Argile

Mai­son BERTHY

106, rue de l’Eglise, 106

Grand choix en toutes sortes de

FO UFtrt U JR, ES

Man­teaux et casaquins à par­tir de fr. 37 5

La Four­ni­ture Génie AiMi­oli­ile

12, rue Van Ert­born

Tél. 2921 AN­VERS Tél. 2921

Agence pour la Province d'An­vers du Vrai “FER­ODO”

Agence pour An­vers des Roule­ments à billes S. K. F.

Agence générale pour la Bel­gique du Di­a­mond et Noble’s Pol­ish

La seule mai­son de la place four­nissan aux garages aux prix de gros

PHO­TOGRAVEURS

DESSI­NA­TEURS

EXÉCU­TION RAPIDE ET SOIGNÉE

Champ Vlem­ineKx.ô AN­VERS

Télé pm - 9209

FILM-RE­VUE

Lloyd Whit­lock, Otis Har­lan, Roscoë Karns en Jane Mer­cer, wordt bi­jges­taan.

In « Out where the Worst Be­gins », Ruth Roland’s tweede film, vin­den we de Se­r­ial’s Queen terug, lachende, paardri­j­dend, in een drama­tisch tooneel­spel: de geschiede­nis van een meisje uit de Far-West, dat naar het Oosten trekt en met zekere schep­sels in aan­rak­ing komt. Matt Moore, als de New Yorker schurk en Roy Stew­art, als de held uit de Fàr-West, ver­lee­nen Miss Roland in deze film hun waarde­volle medew­erk­ing. De

an­dere ver­tolk­ers zijn ook allen bek­ende fiïmper­son­aliteiten, o.a. Alec B. Fran­cis, Grace Dar­mond, Derelys Per­due, Theodore Lorck en Ernie Adams...

Zooals we ons in Amerikaan­sche be­lang­stelling mogen ver­heugen, zoo ook on­dervin­den we die van Fran­sche zijde. Zoo­even gew­erd ons nog een vrien­delijk en waardeerend schri­jven van de bek­ende fran­sche film- en tooneel­speel-ster Jeanne De­valde, doch dit is stof voor een vol­gend ar­tikel... NEMO.


FILM-RE­VUE

ONZE BI­OGRA­PHIES

LEATRICE JOY

(Van onzen briefwis­se­laar)

Zek­eren dag, dat Cecil B. de Mille niet aan ’t draaien was, zag ik Leatrice joy in hare loge.

Hare eerste wo­or­den waren:

— Zeg, als ’t u be­lieft, dat men mij niet Beat­rice noemt, maar wel Leatrice; dit is niet het­zelfde; ik heb maar één voor­naam en ik houd er aan.

Leatrice Joy’s stem is iets zoet, oneindig zan­gerig.

Alzoo zegt Leatrice niet « be­fore » maar « befo », « going », maar « goin », en dit is eene bekoor­lijkheid te meer die zij haar per­soon­tje to­evoegt.

De artiste is afkom­stig uit het Zuiden. Vijf jaar gele­den ver­liet zij New-Or­leans en in vijf jaar tyd ver­li­est men de tong­val der kinder­jaren niet.

Zij was in een uiterst lief wan­del­toi­let uitge­doscht, bijna in gala kleedij.

— M. de Mille, zegde zij, wil dat zijne ver­tolk­ers immer goed voorkomen, zelfs als zij niet draaien. Hij is een beslist tegen­stander van het « laat maar gaan »... en, in­dien U wel wilt, zullen we deze loge ver­laten, het is buiten beter dan hier. Wij zullen mÿn echtgenoot gaan op­zoeken die voor ’t oogen­blik toch niets an­ders te doen heeft dan zijne kn­evels voor zijn vol­gende film te laten groeien. Hij vindt zich zoo leel­ijk dat hij zich overdag niet op straat waagt.

We li­eten het stu­dio en Leatrice Joy begon met het begin harer loop­baan te ver­halen, toen we in de auto plaats namen.

— Ik ben geene nieuwelinge. Reeds sinds vijf jaar lever ik een zware studie ar­beid. Ik houd er van, zelfs in­dieh ik over autos moet sprin­gen of room­taarten in het gelaat krijg.

— Ik wist niet dat U bij Mack Sen-net had gedraaid?

— Neen, ik heb *met kein niet gadj-A d?Eciid. Maar geloof mij vrij, ik verkies Je ern­stige en drama­tis­che rollen.

Op eene zon­der­linge wijze ben ik aan cin­ema gaan doen. Zeker jaar werd ik als koningin voor de Vas­te­navond­feesten gekozen. Nooit heb ik mij meer ve»-​n.​aakt. Een dag of twee, na het laat­ste bal, werd ik aan de tele­foon geroepen. Het was de bestu­ur­der eener film­maatschap­pij die mij wen­schte te zien.

Het was hoe­ge­naamd niet om mij om mij een « gr­rr­roote » rol toe te vertrouwen maar om mij eens op proef te stellen. Daar mijn vader toen érn­stig ziek was, en daar in mijne fam­i­lie nog nie­mand om te leven had gew­erkt, besloot ik de « baan­breker » te zijn. Ik vertrok naar het stu­dio.

Ik vond er een half doz­ijn jonge meis­jes die ik reeds ti­j­dens de feesten had * ont­moet. In de stoet zelve had de in-Vl sce­neerder zich een gezelschap samengesteld.

De bestu­ur­der wachtte ons.

— Heeft ie­mand onder U eenige ci-nema-on­dervin­d­ing? vroeg hij in het fran­sch, want hij kwam van Par­ijs.

Verbluft keken we elkaar aan, tot ein­delijk één onzer de hand op­stak en in dezelfde taal antwo­ordde:

— Ik, Mi­jn­heer, ik heb...

Al­hoewel ik geene enkele on­dervin­d­ing had, toch kwam ik er toe den bestu­ur­der, wiens naam ik zelfs niet wist, te be­vallen.

Het was slechts s an­deren­daags, toen ik mijne photo en lev­ens­beschri­jv­ing ia de dag­bladen zag staan, dat ik wist deel uit te maken der « Nola Com­pany ».

Het was geene zeer groote film­maatschap­pij, wier zaken helaas, ook niet al te bloeiend waren, maar er werd hard

FILM-RE­VUE

gew­erkt met veel be­minnelijkheid en op eene degelijke manier.

Ik draaide er drie drama­tis­che ban­den, en daarna viel alles in het niet.

Mijne moeder wilde dat ik de cin­ema vaar­wel zegde, maar ik hield voet bij stek; men her­doopte mij toen om eene nieuwe kans te kun­nen wagen.

Tot dàn toe was ik steeds Leatrice Zei­dler; ik werd nu Leatrice joy, en

len. Hare stap­pen in gezelschap van Vola-Vale en van Mary An­der­son.

Op weinig na, werd zij door Fatty aange­wor­ven, maar toen zij zich in zijn stu­dio aan­bood was deze voor eenige maan­den afwezig, en eenige dagen later vond zij gele­gen­heid met de Para­mount in verbind­ing te komen.

Het was niet veel bi­j­zon­ders.

Charles Ray deed haar de mo­gelijk-

LEATRICE JOY

door mijn echtgenoot werd ik Leatrice Gilbert, maar « Joy » is de naam die ik liefst hoor van al.

Ter­wijl zij steeds aan ’t stuur zat ging de artiste voort hare loop­baan te vertel­beid inzien een film te draaien, maar eene an­dere nam hare plaats in.

Ceci! B. de Mille aan dewelke zij

was voorgesteld gewor­den, vond haar te on­er­varen.


FÏLM-RE­VUE

Georges Loane Tucker viel ziek toen hij met haar een film ging draaien.

— De tegenslag ver­sterkt ons geduld. Ik wendde an­dere stap­pen aan en won mijn pleit, ik ging bij Gold­win draaien.

Op dit oogen­blik werd er ste­vig geremd en de auto stopte. Leatrice Joy stapte uit en ik vol­gde ze lang­sheen eene dreef met gewas en gras­pleinen afge­bo­ord naar hare won­ing.

Vic­tor Var coni en Leatrice Joy in « Tri­umph »

Het huis bevindt zich gan­sch achter­aan in het park en eene ve­ran­dah be schermt het tegen de hitte.

— Een oogen­blik)e, wilt U! zegde me Leatrice Joy, die alleen de ve­ran­dah bin­nen­treedt.

Vanaf mijne plaats ho­orde ik een groot gedruisch van stoe­len die on­zacht ver­plaatst wor­den, een half on­der­drukte vloek en ik zag eene schaduw het huis bin­nen­vluchten.

De artiste ver­scheen terug, de glim­lach om de lip­pen.

— Johnny wil zich niet laten zien, zegde zij, zijn kn­evel is nog niet vol­doende doorgeschoten.

Johnny is John Gilbert, de jonge echtgenoot van Leatrice Joy, een waarde­vol artist die zelve aan in­sce­neer­ing doet.

En we liepen het huis in zijn geheel door. Leatrice Joy’s salon is ver­sierd met schilder­i­jen, ak­warellen en oliev­erf­teeke-nin­gen die zij zelve heeft voort­ge­brachi.

Heel gaarne had ik mag­a­zines willen il­lus­treeren, ik geloof zelfs dat dit mijne ware roeping is.

Zij toonde me eene een­voudige teeken­ing uit een ti­jd­schrift omgeven van een zil­v­eren kadertje.

— Het is eene herin­ner­ing uit mijne jeugd, zegde zij, ik be­waar ze, daar ik van het op­schrift mijne ken­spreuk heb gemaakt. Lees ze. ik lees:—

« O God, doe me win­nen, en in­dien U mij niet doet win­nen, maak dan dat ik een goed ver­liezer zij en een goed speler. Ali-Baba. »

Leatrice Joy is eene goede speeïsteiAN wel heeft zij reeds eenige par­ti­jen ver­loren, maar er veel meer gewon­nen, zon­der dat haar glim­lach haar veliet.

— Met mijn uiter­lijk zou ik de fa­tale vrouw-rollen moeten spe­len, maar dit staat me in het geheel niet aan. Daar­voor ben ik te veel op­ti­mistisch.

Voe­gen wij aan dit in­ter­view nog toe dat Leatrice Joy op 7 No­vem­ber 1899 te New Or­leans (La.) ge­boren is en op 5 April 192! gehuwd met John Gilbert, maar komt er on­langs van te schei­den na de ge­boorte van haar zoon. Leatrice joy heeft zwart haar en bru­ine oogen. Hare voor­naam­ste fil­men zijn: « Bunty Pulls the String », « The Tale of two

Leatrice Joy in haar nieuw­ste Para­mounifilm «Chang­ing Hus­bands»

Worlds », « Ace of Hearts », « Poverty and Riches », « Ladies Must Live ». Voor Cecil B. de Mille draaide zij « Sat­ur­day Night », « Manslaugh­ter » en was

o. a. de « lead­ing lady » van Thomas Meighan in « The Bach­e­lor Daddy ».

FILM-RE­VUE

De Zwen­del der C!nema~Sc­holen

On­der­staand ar­tikel ver­scheen in de rubriek der «Rechter­lijke Kro­nijk» der Ant-werp­sche dag­bladen.

Onze lez­ers zullen hier bek­ende per­son­nages in aantr­e­f­fen.

Verder is alle kom­men­taar over­bodig.

Rond een Ajlmgge­larij?

On­der­zoek

Ten gevolge van een klacht, inge­di­end door den heer W., gek­end in de Fran­sche kolonie der Stad, werd een on­der­zoek in­gesteld, ten laste van twee per­so­nen, B. en T., die zich met cin­ema-za­ak­jes bezig houden.

B., die hier in de stad onder een dek-naam verbli­jft, en T., zouden een som van 40.000 fr. ont­van­gen hebben, van den heer W. Tot terug­be­talen kwam het tot op dit oon­gen­blik niet.

De heer W., was agent van verzek­erin­gen. Zekere per­so­nen meld­den zich aan om een lev­ensverzek­er­ing aan te gaan. Dan kwam B. bij den heer W., en wees hem er op, welk een goede klant hij aange­bracht had. Dat wet­tigde weer een vraag naar geld. Zoodra het geld in han­den was, ho­orde men niets meer van het teeke­nen van den verzek­er­ingspo­lis.

T. over­schreed het crediet op de bank, en keerde nog wis­sels uit, al­hoewel het geweten was, dat de voor­raad was uit­geput.

De oud­ers van T. had­den be­loofd het geld terug te geven. Tot nu toe gebeurde dat niet.

Het par­ket stelde dan ook een on­der­zoek in, en dezer dagen wer­den, door den on­der­zoek­srechter ver­schil­lende per­so­nen on­der­ho­ord.

Cin­e­manieuwsj es

ECHT GEBEURD. — In een der groot­ste cin­ema's van. Antwer­pen kwam ti­j­dens de ver-toon­ing een per­soon, den di­recteur vra­gende, Op het doek een berichtje te doen ver­schi­j­nen, dat zijn echtgenoote, die met een ander naar de cin­ema was gegaan, naar huis moest komen.

Men vold­eed aan zijn ver­zoek en de di­recteur voegde er bij, dat de zaal eenige minuten donker zou bli­jven, om de be­doelde per­soon gele­gen­heid te geven, ongezien de zaal te kun­nen-ver­laten. Toen na 5 minuten het licht weer ontsto­ken werd, was de zaal half leeg geloopen!...

HET LAAT­STE JAAR hebben de Amerikaan-sche film­maatschap­pi­jen 5 mil­lioen dol­lar aan pub­licité! tsonkosten besteed.

CHAR­LIE CHAP­LIN en zijn vrouw van... 16 jaren zullen waarschi­jn­lijk in de maand April naar Eu­ropa komen.

MARY MILES MINTER is in het huwelijk ge­tre­den met een Amerikaan­sch zee­of­ficier.

300.000 BE­DI­EN­DEN zijn be­trokken in de ver­schil­lende afd’eelin­gen der Amerikaan­sche fil­min­dus­trie.

IN NIEUW-ZEE­LAND is de taks op de cin­ema af geschaft...

EEN der groot­ste suc­cesstukken in Broad­way, op de planken, is « My Son ». Men gaat dit nu op het witte doek bren­gen met Alla Naz­i­mova in de hoof­drol. Regis­seur is Edwin Carewe en Na-zi­mova’s part­ner lan Keith. Het is First Na­tional Pic­tures, welke deze pro­duc­tie op de markt zal bren­gen.

HOOT GIB­SON is garf­soh her­steld van een soort griep, opgedaan ti­j­dens een op­name. Wan­neer hij in Hol­ly­wood terug­keerde, ver­ergo'e zijn toe­s­tand en moest hij te bed voor geruimen tijd. Hij zal nu terug werken, te be­gin­nen met de film « The Range Dwellers ».

CLIVE BROOK wint al­lengs de sym­pa­thie in de Amerikaan­sche mid­dens; men weet dat deze ac­teur een En­gelschman is en nog niet lang gele­den naar de Nieuwe Wereld getrokken is om daar zijn geluk te probeeren. Hij begon daar te fil­men met « Play­ing With Souls » en naar wij verne­men, be­haalt hij daar een enorm suc­ces mea'e.

ER WAS in Uni­ver­sal City een be­lan­grijke bi­jeenkomst, wan­neer Gertrude Olm­sted ar­riveerde, om de vrouwelijke hoof­drol te spe­len in « Cal­i­for­nia Straight Ahead » met Regi­nald Denny en tevens aan de zijde van Mary Philbin op te tre­den in « The Phan­tom of the Opera ».

Ons Pliotoltoekfe

NOUGA ontv­ing gratis de fotos van Viola. Dana, 17x12, na 43 dagen; Pola Negri 23x20, na 41

ROSETTE ontv­ing gratis de fotos van Con­rad Nagel, 13x17, na 3 m. 1w; Dou­glas Fair­banks en Mary Pick­ford in medail­lon, na 5 dagen met be-dank­ings­briefje; Lya de Putti, postkaart, na 4 -weken; Rudolph Valentino, 18x21, na 1 maand 3 weken; Frank Mayo, 17.5x11, na 1 maand, 1 v/eek; Viola Dana, 16x11, na 1 m. 1 w; Pola Negri, 24x20, na 1 maand 3 dagen (in 't Vlaam­sch aan geschreven); Erna Morena, postkaar­for­maat.

na 1 week; Harry Piel, 2 postkaarten, na 1 week.

FRICOLIN ontv­ing de photo van Asta Nielsen, mits be­tal­ing van 1.30 fr. port, na 14 dagen.

MARIA ontv­ing gratis de photo van Nor­man Kerry, na 1 maand en 7 dagen.

JULIA en PIERRE ontvin­gen gratis de photo van Colleen Moore, 16,5x21,5, met lief schri­jven, na 6 weken.

CHU-CHIN-CHOW ontv­ing gratis de photo van Rudolph Valentino, 15x21.5, na 45 dagen, vergezeld' van lief schri­jven, na in de fran­sche taal te hebben aan geschreven; Thomas Meighan, 12.5x18, na 2 maan­den; Edouard Mathé, post-kaart­for­maat, na 21 dagën.


FILM-RE­VUE

fel

Naar den roman van JENS ANKER

NORDISK FILM

Philippe Bech

Aan­pass­ing van SAip ASK

—ver­tolkt door Elba Lund - Edith Schou

Tooneelschikking van A. W. SAND­BERG

NORDISK FILM

- Peter Mal­berg

Aage Fons - Ka­rina Bell - Gun­nar Tol­naes

Gilberte, dochter van den Burge­meester van het dorp, stelt een lev­endig be­lang in policiero­mans. Ham over­heer-schend ideaal is -de won­dere bi­j­zon­dere de­tec­tie!, die zich in de ro­mans al­tijd met roem over­laadt. Zij ziet met een zeker mis­pri­jzen neer op de over­he­den der regel­matige poli­cie, en verk­laart net stout­moedig aan Mon­treux, den nieuwen po-li­ciekom­mis­saris, wereld­sch man, jong en be­val­lig, on­langs in het dorp aangekomen. Mon­treux is aanstonds op de ver­rukke­lijke Gilberte ver­liefd ger­aakt, met wie hij boven­dien op ro­man­tis­che wijze ken­nis maakte.

Het vreedzaam dorp geeft hem geen gele­gen­heid om aan Gilberte te be­wi­jzen, dat haar vooro­ordeel tegen de of­fi­cieele de­fec­tieven gerecht­vaardigd is. Maar opeens is het dorp het tooneel van een ake­lig drama, dat in niets moet on­der­doen met de buitenge­wone gebeurtenis­sen dei bij voorkeur door Gilberte gelezen ro­mans.

Op het kas­teel der Charmilles verbli­jven de oude heer De Dièvre en zijn vrouw, eerti­jds ver­maarde zan­geres, veel * jonger dan hij. Ti­j­dens een reis heeft hij haar leeren ken­nen en heeft haar in den vreemde gehuwd. Zijn dochter Si­mone, houdt niet van haar, die in het gezin hare lieve overleden moeder is komen ver­vagen. De tweede Mevr. De Dièvre ver­toont zich be­haagziek en ar­glistig. Om de verveling te- ver­dri­jven, die haar ver­teert, zi, n haar alle mid­de­len goed, zelfs te tra­chten het hart van een jong gebuur, Paul Ju­visy, zoon van een rijken pachter, die zijn studiën voor land­bouwinge'hieur doet, te ontstellen. Zij weet nochtans dat Paul Si­mone be­mint en van haar be­mind wordt en door zon­der­linge vrouwen­gril, tra­cht zij die liefde te breken. De on­ver­schil­ligheid van Si­mone ten haren opzichte ve­ran­dert in haat. Een weinig later bekomt Mevr.

De Dièvre van haar man, haar vroegeren begelei­der Plenry Quibray op het kas­teel te laten komen, en van met hem haar

zan­goe­fenin­gen te herne­men. Eenige dagen later vond men Mevrouw De Dièvre dood, waarschi­jn­lijk ver­mo­ord, in de kamer harer stief­dochter...

De ver­denkin­gen vallen op Paul Ju­visy en Mon­treux is wel­haast ver­plicht hem te doen aan­houden, ni­et­te­gen­staande de le-( ndige op­w­er­pin­gen van Gilberte, die oen welbe­minde van haar vriendin Si­mone kent, en hem niet schuldig gelooft. In­tuss­chen hoopen de bezwaren tegen Paul en Si­mone zich op, en denk­ende de laat­ste te red­den, bekent Paul zich schuldig. Wat gaat dat Gilberte aan?

Voor haar is Paul on­schuldig en Mon­treux er niet van kun­nende over­tu­igen, besluit zij zich zelf met deze duis­tere zaak bezig te houden, en den waren schuldige te vin­den.

Vol­gens de wi­jzen die haar hare lieve-lingslezin­gen in­prenten is zij zeker tot een buitenge­wo­nen uit­slag te gereken en Mon­treux te doen twi­jfe­len. Helaas, in de prak­tijk veitoo­nen hare the­oriën zich el­lendig machteloos Nochtans gelukt Mon­treux er door een be­hendig on­der­zoek toe te komen den waren schuldigen te ont­dekken.

Henry Quibray had ti­j­dens een hevige wo­or­den­wis­sel­ing Mevrouw De Dièvre met een hevige be­weg­ing van zich gewor­pen, met het on­gelukkig gevolg, dat zij met het hoofd tegen den hoek van een meubel terecht kwam.

Quibray wordt aange­houden .ter­wijl Si­mone haar teerbe­minde die zich voor haar rust op­ge­of­ferd had, weervindt.Mon­treux, spot­tende niet zijn lieven kleinen mede­broeder. den bi­j­zon­deren de­tec­tief, Gilberte, ont­vang de zoet­ste be­loon­ing: de liefde van het jonge meisje.

Bij ge­brek aan be­lan­grijke vast­stellin­gen in de zaak der Charmilles, komt Gilberte tot de ont­dekking, dat Mon­treux veel ver­standi­ger en be­hendi­ger is dan haar ro­man­helden en dat heel haar klein hart van lief­tal­lig meisje, hem voor al­tijd toe­be­hoort.


FILM-RE­VUE

Vrije Tribuun

Onder deze rubriek mag ee­nieder, onder dek­naam, zijn opinie, de kine-ma aan­be­lan­gend, uit­drukken. De inzen­ders moeien nochtans hun naam en adres doen ken­nen op ons bu­reel en bli­jven ve­r­ant­wo­ordelijk voor het in­ge­zon­dene. De hoof­dredak­tie be­houdt zich echter het recht van op­name of weiger­ing voor.

Een getrouwe lez­eres van Cin­ema en Tooneel-wereld, wen­scht haar twistzieke even­men­schen een gelukkig en voor­spoedig Nieuw­jaar, ter­wijl zij hoopt dat, zon­der dat een der tri­bunis­ten het kwal­ijk zal nemen, zoo vrij te mogen zijn ook eens wat te mogen schri­jven.

Ik las de klacht welke Chu-Chin-Chow uitte, en ’k geef haar volkomen gelijk. Doch, waarde gezel (lin), dit gebeurt niet alleen te Meche­len, ook in onze groote Scheldestad komt dat voor.

Niet lang gele­den trad ik een o'er groot­ste cin­e­mazalen van de stad bin­nen. Men speelde de prachtige film « Pour don Car­los », maar hoe groot was mijn ver­won­der­ing toen de op­schriften in het Fran­sch ver­sch­enen. Maar enfin, ik zette mij vol moed neder, doch, voor mij, was een heer aan zijn dame woord voor woord aan ’t uit­leggen, achter mij een veront­waardigd' gemom­pel, zoo­dat ik mijn aan­dacht niiet op de voorstelling kon ves­ti­gen. Ja, ook ik stel de vraag: Wan­neer zal hier een einde aan komen? Pa­pa­genci.

NA REGEN... KOMT...​WELLICHT.... ZON­NESCHIJN

Eerst was ik van zin niet te antwo­or­den op de aan­ti­jgin­gen en klachten van de heeren roo-ker&. Maar nu, daar de on­weer­swolken zich zoo zwaar en dreigend boven mijn hoofd be­gin­nen samen te pakken, en ik ten slotte meer aan­vallers krijg dan verdedi­gers, zoo moet ik wel zelf voor mijn eigen rep­u­tatie en vei­ligheid de hand­schoen op­ne­men.

Ik moet de man­nen toch een gevoeli­gen steek hebben toege­bracht, daar zij toch zoo opge­won­den re­de­neeren.

Het schi­jnt hun voorzeker of ik hen de les wil spellen, en hun wil ver­bieden van te rooken, al­tijd en overal.

Ik wil een klein vraagje stellen, dat het de heeren duidelijker zal maken.

Gdat u naar de kinexna om te rooken? Neen! Dus, en dat is uw doel, om een film te zien! Dan ziet u naar de ver­toon­ing? Gedurende de Ie poos en ook de 2e poos, kunt u dus uw hart cphalen in het rooken. Niet in de zaal, a. u. b., maar wel in de wan­del­gan­gen.

Dat is heel klaar en duidelijk, en het staat vast dat u thuis en op de straat zooveel kunt rooken als het u lust.

Nooit heb ik het an­ders willen zeggen, maar ik denk wel dat een welopgevoed man zich steeds weet te gedra­gen gelijk het be­hoort, en zeker in gezelschap.

En daarom noemt men mij d'e haat­ster van het sterke ges­lacht. Maar dan moet ik u, heeren, betite­len met het woord haters van het zwakke ges­lacht omdat zij mij zoo een­parig met veront­waardig­ing aan­vallen.

Ik wist niet dat de man­nen zoo heftig kon­den

uit­vallen en moet mijn uiter­ste best doen om ze te kalmeeren. Zou bet lukken?

Ook zouden de heeren gaarne hebben dat de vrouwen hun hoofd­dek­sel af­na­men.. Dat is een gewoonte gewor­den waar­van men mis­bruik maakt. Daar­bij, het staat niet deftig in een cin­ema zijn hoed afne­men. Dat hebben de­ge­nen met hun haren « à la Garçonne of à la Ninon » in de mode ge­bracht. Eerst hun hoed afgedaan, en dan be­gint het spel. Een kam­metje komt voor den dag en natu­urlijk ook een zak­spiegeltje, en dan maar kam­men, schud­den met de haren, kijken in het spiegeltje, en een kalotje van zulke afmetin­gen kan dik­wi­jls nog meer het zicht belem­meren. En daar­bij: Wie zit er gaarne met zijn neus in liet haar van een ander?

En, om op het rooken. terug te komen, ik denk en hoop wel dat we daarmede dit kapit­tel maai| zullen laten rusten. Er is toch niets aan te ve­ran­deren, en het spijt mij dit jaar te hebben moeten be­gin­nen met een beknibbel­ing. Laat bet ook de laat­ste zijn.

Ik sluit mijn brief zon­der den min­sten wrok aan een van u allen.

Van harte Alice Pavor

VREDE OP AARDE

Vooral aan.​de men­schen van goe­den wil! Met Ker­st­mis werd die phrase uit­ge­bazuind op alle plaat­sen.

Het nieuwe jaar is pas aange­bro­ken en daar be­gin­nen al de tri­bunis­ten elkaar in ’t Kaar te zit­ten en tra­chten met hun wreed wapen, de pen, hun mededinger te doen wanke­len.

Hé, wat zijn de meenin­gen verdeeld. Ze schelden en vechten, ver­schooning, ze schri­jven met ver­woede wo­or­den en halen de krachtig­ste ar­gu­menten aan; heke­len eikaars gezeg­den en— win­nen niet veel ter­rein langs beide kan­ten.

Eerst moest ik het ont­gelden en kreeg een heel leger op m’n nek, maar nu hebben een paar ede­len van den tegen­wo­ordi­gen de­moc­ra­tis­chen tijd m’n ar­tikel ges­te­und, door bijna dezelfde meen­ing te hebben als ik.

An­ders een heer­lijk en be­haaglijk gevoel als ge weet dat ge zooveel on­bek­ende vi­jan­den hebt en te kun­nen uit­gal­men gelijk Ro­s­tand in z’n boek van « Cyrano de Berg­erac »:

Chaque en­nemi de plus est un nou­veau go­dron Qui m’ajoute une gêne, et m’ajoute un rayon:

Car, pareille en tous points à la fraise es­pag­nole, La Haine est un car­can, mais c’est une auréole!

Kai Jans

Onder den titel « Nog iets over rooken en....

rid­der­lijkheid » schreef een on­bek­ende X. Y., een echt-on­broed­er­lijk ar­tikeltje, niet zoozeer gericht tegen het rooken dan wel tegen een zekere heer Jans. Die flinke X. Y. met zijn « man­nen­hand », is zeker een per­soon die met rookt!

Wat mij be­treft, of­schoon ik uitërst weinig rook, ik kan of wil niet eis­chen dat de heeren rook­ers hun geliefkoosd ver­maak laten. Die heer X. Y. zou beter doen zich naar den wen­sch van de meerder­heid te schikken.

Het volk wil rooken....! Rookt heeren, ten spijt van die— Dok­ter William Q.

'N ROOK-BROM­MERTJE!

Aan allen die er over kibbelden!

Ga toch ook eens m’n brom-meen­ing over die oogen­schi­jn­lijk zeer netelige kwestie laten hoo-ren.

’k Spreek niet ten vo­ordeele van heer Vlam­inckx die er, onder ons gezegd, wel een beetje hard­handig over­gaat, noch ten profi­jte van Toby, die ’t zoo wat op een laeb­par­ti­jtje aanstu­urt, noch ten

FILM-RE­VUE

bate van Kai Jans of van wie t ook weze.

ïk rook m’n 20 à 30 sigaret­jes per dag. Of ik me niet schaam het te zeggen? Warem­pel niet. Ik d'oe zit­tende m’n werk, en dat vereis­cht af en toe ’n alfeldingetje, dat ik in ’t op­blazen van damp zoek.

Het rooken is me on­mis­baar, ook in een cin­ema. Ned­erig beken ik, dat ik on­mo­gelijk 3 vol­sla­gen uurt­jes in ’n filmzaal zou kun­nen door­bren­gen zon­der ’n eindje sigaret te ver­wal­men. Maar k doe dat op m’n eigen manier, een wijze die door ieder kan aangepast wor­den.

’n Sigaret rooken is slechts ’n ti­jdelijk stillen van een gewoonte die slaaf­schheid werd. Die gewoonte vol­doet men even­goed met één trekje, of ’n paar, als met ’n gan­sche sigaret of ’n heele reeks dergelijke aan­ge­name tabak­snuis­ter­i­jen.

Ik steek m’n rook­stokje op, haal dap­per ’n paar maal den rook in, ben tevre­den, doe m’n sigaret uit of werp ze weg, naarge­lang ik m’n geld­beugel dik of mager voel, en daarmede is m’n lust opgelost.

Ti­j­dens de poos ga k even « achter » rook er man­haftig op los, haal m’n schade in en belem­mer of stoor aldus nie­mand in z’n filmgenot.

Wan­neer ieder looker t zoo doet zal men in ’n cin­ema, ti­j­dens de donkerte, slechts hier en daar, af en toe, en heel schuw om weer snel te verd­wi­j­nen, ’n paar rooa'e vu­urkop­jes zien op­duiken. ’t Zal nie­mand erg­eren en de rook­ers vol­doen.

Dri­jft, op ge­niepige wijze (’t is miss­chien een slechten raad dien ’k geef) uw rook zoo verne-pen mo­gelijk in de laagte of in de hoogte, geeft ’n trap op uw sigaret of dooft ze tuss­chen de vingers, en alles is gezegd.

De streng­ste poli­tieagent zal ’t wel door de vingers zien! Uw omgev­ing zal ’t heel, heel weinig merken. Uzelf zijt tevred'en, en meer wordt er niet geëischt, is t niet?

Het kibbe­len in V. T. werd, den laat­sten tijd, een­voudig ’n uit­bran­der tjes-kome­die, zelfs ’n raak-scher­men met gewaagde wo­or­den, zoowel van de voor- als van de tegen­par­tij.

Och, hemeltje, we zijn nu een­maal kribbe­laars onder elkaar, en moeten elkaar dan maar liefst be­gri­jpen, hoor! Brom­men is nooit leuk, is t niet?

’t Rooken is doo­d­een­voudig n ko­rt­stondig paaien van ’n tra­di­tion­eele zenuw-neig­ing, ’n gedacht, net lijk « grooten dorst hebben, en veel drinken ». Een slok ver­friss­chende drank is vol­doende om dien dorst op ’n loopje te jagen; daarom be­hoeft men niet glas na glas te ledi­gen. Zoo met *t rooken ook.

An­toon Van lersel

MOD­ERN REKLAAM

Zou men het reklaam, de cin­ema-pho­tos van ar-tis­ten, gaan mod­erniseeren?

Zou men met dat­gene waar de mondaine wereld mee te koop loopt, de aan­dacht van het pub­liek willen trekken?

Zou men met zulk reklaam de roem van een beroemde star nog ver­hoogen, omdat de heden-daagsche wereld het zoo aangeeft? Denken de heeren bestu­ur­ders dat soms? Heeft sol:ede en degelijke reklaam hun dan zooveel schade aange­bracht?

We hebben gezien ' Betty Blythe’s reklaam. Meerdere jonge lui ston­den stil voor dit reklaam. Ze vin­den haar eenig, prachtig en be­won­deren haar half-naakt figuur.

'Soliede men­schen bek­ijken het­zelfde portret en vin­den het schan­dalig, en vra­gen zich af waar het toch naar toe gaat.

Als men zulk aan­plak­bil­jet ziet, hoeft men niet te vra­gen wat de film is (zulk een gezegde maakt ook reklaam). Twee kinderen staan ook voor het­zelfde bil­jet stil en bek­ijken Betty Blythe langs alle kan­ten, en ik zie aan hun gezicht dat het niet erg in hun smaak valt en, waar­lijk, bei­den richten hun han­den op en ver­scheuren de twee naast elkaar hangende foto’s, van onder te be­gin­nen tot aan den hals, en gaan verder.

Weg was het schoone figuur, haar schoonheid was ver­trapt door kinder­lijke on­schuld. Welk een prachtgedacht van die kinderen!

’t Was alsof ze be­grepen, beter nog dan an­deren, wat die reklaam be­hield.

Mondainen von­den het prachtig, oud­eren schud­den hun hoofd, en kinderen staken hun han­den uit de mouwen en pak­ten aan. Men zou waar­lijk zeggen dat de wereld ver­keerd draait; dat de kleinen ’t voor­beeld geven aan de grooten in plaats van omge­keerd.

Ik geef vol­gaarne toe dat niet alle reklaam zoo is en ik hoop dat photo’s (reklaam), zooals Betty Blythe, niet alle weken te zien zijn. Zij is nu een­maal een vrouw die ver­schrikke­lijk graag met haar figuur schi­jnt te pronken, over­dreven zelfs, en van­daar ook miss­chien zulk reklaam.

Ik ben nu niet zoo erg flauw aan­gelegd als men miss­chien wel denkt, hoor; ik kan wel tegen een stootje, al­sook tegen een grapje, maar op z’n tijd ook ern­stig.

Ik, die reusachtig van cin­ema houd, vind het erg jam­mer dat zulke reklaam de men­scheiL- ver­keerd in­licht over deze of gene film, al weten de trouwe be­zoek­ers, dat het heusch zoo niet is. Maar mod­ern reklaam geeft (zooals deze van bovenge­noemde artiste) toch een niet at te goe­den kijk op de rest. Het oog moet ook wat hebben, niet waar! ’t Is zooals Mr John Wor­den schreef: Is de cin­ema geen huis van bed'érf? heele­maal niet; ik ben het volkomen met hem eens, in­te­gen­deel men vindt er vele lessen, die men in den tegen­wo­ordi­gen tijd als nut­tig mag aanzien.

Vele fil­men zijn schet­sen die, wie weet, we zelf nog meemaken, en daarom on­thoudt van alle fil­men het mooie en het goede, en laat het­geen dat u niet aanstaat links liggen.

Zij, die de cin­ema als bed­erf der jonge lui beschouwen, wel die nemen dan dat­gene wat een ander als niets beschouwt ern­stig op. Ik zeg maar, zo­olang men in de cin­ema zit, is men goed be­waard.

Gaat zien naar de film die men­schen van ken­nis u aan­beve­len. Eerste klas fil­men, hoor, reken daar maar op, en neem al het mooie van die film mee in uw gedacht naar bed, droomt er heer­lijk van, en als ge ’s mor­gens op­staat ben je een heel ander men­sch.

Vele fil­men vor­men een men­sch zijn gedacht op ’t leven en men kri­jgt er een an­deren kijk op. Ik zeg ron­duit, tegen ieder dîe er tegen mij over be­gint: zo­olang ik naar de cin­ema ga, en heel dik­wi­jls ga ik, ben ik er op vooruit gegaan; ik heb veel, heel veel fil­men gezien, van alle soorten, en ik heb er heel veel mee geleerd. Dat durf ik gerust zeggen.

Als men tegen mij zegt dat veel naar de cin­ema gaan slecht is, dan zeg ik, dat alleen hij, die zoo iets zegt, zelf niet deugt en daarom is het juist dat zulke din­gen op hem of haar zooveel vat hebben. Op mij niet hoor, en op jul­lie?

Denkt er maar over, even zooals ik, en be­waar het mooie er van. Trek er nut­tige lessen uit en wees niet zoo kleingeestig.

Dat zij, die het niet met me eens zijn, maar eens bij mij te biechten komen. Ik geef weinig, pene­ten­tie en denk....


FILM-RE­VUE

Kinemabrieven­bus

FAUNTLEROI. — 1) Bar­bara La Marr, adres: c/o Metro Pic­tures, 1025 Lil­ian Way, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

2) Bebe Daniels, adres: c/o Para­mount Pic­tures, 6284 Selma Av­enue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Betty Comp­son, zelfde adres als Bebe Daniels.

ROSE­MONDE. — 1 ) Ginette Mad­die, voor­naam­ste fil­men: «Le Dia­mant Noir», «L’Ar­riv­iste », « Aux Jardins de Mur­cie ».

2) Thomas Meighan, voor­naam­ste fil­men: « Manslaugh­ter », « The Mir­a­cle Man », « Dou’t change your Wife ».

3) Thomas Meighan is gehuwd met Flo­rence Ring.

MAR­QUISETTE. — 1) Wal­lace Reid is op 15-4-Î892 ge­boren en op 18-1-1923 overleden; te Hol­ly­wood be­graven.

2) Zijn voor­naam­ste fil­men waren: «The Af­fairs of Ana­tole », « Clarence », « Too Much

Speed ».

BOUBOULE. — 1 ) Madge Bel­lamy, voor­naam­ste fil­men: «Woman under Cover», «Sadie Love», adres: c/o Suite 523, Taft Build­ing, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Mary Thur­man, voor­naam­ste film « Pub­lic Opin­ion», adres: 133 Edgeliff Drive, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3) Tsuri Aoki, voor­naam­ste film « De Zeeslag ». Adres: Ha­worth Pic­tures Corp. Brun­ton Stu­dios, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

N. B. — Zen­den allen gratis hunne photo.

HAD-JE-ME-MAAR. — Schri­jven wel ont­van­gen en ver­moe­den wel wie die vol­geling eigen­lijk is. In ieder geval wen­schen we u geluk met uw en­gage­ment tengevolge dier photo'-geschieaënis. Ziet u wel dat de Brieven­bus wel voor iets goed is!!!!! Da-ag!

LILA LEE. —- 1 ) Dorothy Dal­ton weegt ongeveer 72 kgr.; gewogen twee uur na haar maaltijd!

2) De parte­naire van Regi­nald Denny in « Dwaze Jeugd » was Laura La Plante; is geen star.

3) Betty Blythe meet 1 m. 75.

WEET ALLES GRAAG. — 1) Richard Tal­madge, in de en­gelsche taal te schri­jven; zendt gratis zijn photo. Adres: Grand As­cher, 1438, Gower Street, Los* An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Max Lin­der, zendt zijn photo tegen ver­goed­ing van 2 fr. In de fran­sche taal te schri­jven; adres: 11 bis. Av­enue Emile Dechanei, Paris.

MON­SIEUR BEAU­CAIRE. — 1) Harold Lloyd, adres: 502 Irv­ing Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Lois Wil­son, zelfde adres als Bebe Daniels, zie antwo­ord 1 ) aan Fauntleroi.

3) Zen­den bei­den gratis hun photo, in de fran­sche of en­gelsche taal te schri­jven.

OTH­ELLO. — 1) Ben Turpin ziet van na­ture uit in twee richtin­gen tegelijk­er­tijd.

2) Richard Tal­madge is in 1897 ge­boren; zie adres antwo­ord aan Weet Alles Graag.

3) Dou­blepatte is Car] Schen­ström, en Pat­a­chon is Micke Mad­sen, adres: Nordisk Film, 45, Vim­melka­ftet, Kopen­hagen (Den­e­marken).

MA­CHIN­IST. — Bij gele­gen­heid vol­doen we aan uwen wen­sch.

KLEIN, DIK, ZWARTE OOGEN EN HAAR, EN LANGE TONG. — 1) Mil­ton Sills is op 10-1-1882 ge­boren; adres: 1320, Cres­cent Heights,

2) Afge­spro­ken, als eerbied­waardig biecht­vader.

be­waren we trouw de harts­ge­heimen onzer lez­er­essen.

3) Daar u geen dek­naam op­gaaft, zagen we ons ver­plicht uw phy­s­ionomis­che beschri­jv­ing hi­er­voor te nemen. Wat be­doelt u met het zen­den van ons blad aan uw neefje?

L. S. A. V. — In orde met de pri­jskam­popga-ven.

JEAN V. D. SAN DEN. — Die in­richt­ing heef haar werkza­amhe­den voor­loopig stop gezet.

HE­LENE 21, ANTWER­PEN. — 1) Harold

Lloyd, zie adres antwo­ord aan Mon­sieur Beau-caire.

2) Li­onel Barrj/more, adres: Lambs Club, New York City (U. S. A.).

3) U kunt ze bei­den in d'e fran­sche en en­gelsche taal schri­jven.

HAGEROOSJE. — 1) Ivor Nov­ello is een En-gelschman, adres: 11, Ald­wyck N. W. (Enge-

2) ’t Spijt ons zeer uw inzend­ing voor V. T. niet te kun­nen op­ne­men, en wel in uw eigen be­lang. Weet u dat het on­der­w­erp van die film nu niet pleit in het vo­ordeel der eerbaarheid van een jong meisje? We weten wel dat dit met u niet het geval is, maar de over­g­roote meerder­heid van het pub­liek houdt er zulke zon­der­linge men­tal­iteit op na. Hebben we goed' of slecht gehan­deld?

LEKKER­BEK. — 1) Thomas Meighan, adres: Ath­letic Club, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Lila Lee, zelfde adres als Bebe Daniels, zie antwo­ord aan Fauntleroi.

3) De eerste in de en­gelsche en fran­sche taal, de tweede in de en­gelsche taal te schri­jven, bei­den zen­den gratis hun photo.

BUF­FALO. — 1) Char­lie Chap­lin, adres: Ath­letic Club, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Jackie Coogan, adres: c/o Metro Stu­dios, 1025 Lil­ian Way, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3) De aan hen gerichte brieven wor­den door hun sec­re­taris­sen geopend en beant­wo­ord.

N. B. — Aan­ge­naam zou het ons zijn dit schri­jven van D. F. eens te mogen inzien; besten dank op voor­hand! Nu niet tè nieuws­gierig zijn, hé?

BAKKERIN. — I ) Mary Pick­ford is op 8-4-1893 en Dou­glas op 23-5-1883 ge­boren.

2) Léon Mathot is te Ri­js­sel ge­boren en heeft nog fam­i­lie te Luik wonen.

3) Rudolf Valentino is op ’t oogen­blik terug voor de Para­mount aan t draaien.

LICO. — 1) Con­rad Veidt, adres: 21, Luther­strasse, Berlin W. 62; kan in de Vlaam­sche taal geschreven wor­den.

2) Aimé Si mon-Gi­rard, vergt 2 fr. voor zijn photo, adres: 167, Boule­vard Haus­mann, Paris.

3) Gabriel de Gravone, in­s­gelijks, adres: 5, rue de Lall er, Paris.

NOUGA. — 1) Rolverdeel­ing niet gegeven.

2) Van welke maatschap­pij was die film?

CHI-LO-SA. — 1 ) ’t Spijt ons zeer, maar bi­j­drage voor V. T. kan niet opgenomen wor­den is pub­liciteit. Voor­wat hét boek zelve be­treft, uw di­enst­willige di­en­aar heeft het in zijne boekenkast staan.

2) Doris Kenyon, adres c/o Suite 523, Taft Build­ing, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Dou­glas Fair­banks, adres: Hol­ly­wood (Cal.)

A. VAN IERSEL. — 1) In orde voor de bi­j­drage.

2) U kunt U nu een gedacht geven wat 'n Brieven­bus zooal is; met dit ver­schil dat het aan­tal ver­tien­voudigd is en de in­houd dik­wi­jls wat.... meer gekruid’.

FILM-RE­VUE

3) M’n beste fe­lic­i­taties voor H. J. M. M. en wil U m’n groeten over maken?

SMARAGD. — 1) De we­duwe van Wal­lace Reid is Dorothy Davon­port.

2) De ware naam van Baby Peggy is Peggy Mont­gomery.

3) De Fran­sche d’Artag­nan uit de « Drie Mus­ketiers » is Aimé Simon Gi­rard, en de Ameri-kaan­sche is Dou­glas Fair­banks.

FRICOLIN. — 1) House Pe­ters, adres: 431, Geir­gia Av­enue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

2) Elaine Ham­mer­stein, adres: c/o Selznick Pic­tures, Fort Lee, New-York (U. S. A.).

3) Alice Brady, adres: c/o Suite 523, Taft Build­ing, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

BIG­MANS. — 1) Geneviève Félix, adres: 33

rue du Sim­plon, Paris.

2) Betty Bal­four, adres: 41, Graven Park, Willes­den, N. W. (En­ge­land).

3) Mary Pick­ford, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.

MARIA. — 1) Lewis Stone, adres: c/o Sinte 523, Taft Build­ing, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Claire Wind­sor, adres: 4634, Santa Mon­ica Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3) Flo­rence Vidor, adres: 1719, Selma Av­enue, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

RO­MAINE. — 1) Ivan Mosjoukine is geschei­den van Nathalie Lis­senko, voor ’t oogen­blik onge­huwd: adres: c/o Film Al­ba­tros, 55, rue du Ser­gent Bo­bil­lot, Mon­treuil-sous-Bois (France).

2) Zeg eens, Roze­mar­i­jn­tje, neemt U ons voor *n soort Harem-Pacha, dat we de groeten moeten over­bren­gen aan « al » de man­nen van den ver­maar­den Nemo?

CHU-CHIN-CHO W. — 1) Ses­sue Hayakawa, adres: c/o Stern Film 223, Friedrich­strasse, Berlin S. W. 48.

2) David Pow­ell, onge­huwd, adres: Para­mount Stu­dios, New-York City (U. S. A.), rond de 30 Jaar oud. (Niet zoo erg bi­zon­der).

3) Pauline Garon is geene star; zendt gratis hare photo; adres: 7139, Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

N. B. — U wou graag langs een omweggetje onze iden­titeit weten, niet? Maar U zijt er nog niet half hoor m’n waarde!

JULIA EN PIERRE. — 1) Vola Vale, adres: c/o Suite 523, Taft Build­ing, Hol­ly­wood (Cal.)

2) Charles Mur­ray, adres: c/o Mack Sen­nett Stu­dios, Santa Mon­ica Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

3) H. B. Warner, voor­naam­ste fil­men: « Un-char­terd Chan­nels », « The White Dove », « One Hour be­fore Dawn», adres: Hol­ly­wood Hotel, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

ALL­BEN-DARAK. — 1) Bar­bara Bed­ford,

adres: 5269, De Long­pre Av­enue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Flo­rence Vidor, zie adres antwo­ord aan Maria.

3) Mary Astor, adres: 1755, Vine Street, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

N. B. — Zen­den gratis hun photo.

DIANA. — 1 ) U moet lies­list aan die artiste terug schri­jven en vra­gen dat zij U ofwel hare photo of het geld terug zende, adres: 5, rue de Brousse, Paris.

2) De volledige rolverdeel­ing van die film is niet gegeven gewor­den; is eene duitsche voort-brengst.

3) Sta­cia de Napierkowska, adres: 35, rue Vic­tor Massé, Paris.

ALICE PAVOR. — 1) Om U rech­tuit ons gedacht over die artiste te zeggen, we houden wel

van haar spel, maar ons inziens, mocht zij wel nu en dan die ex­cen­triciteiten achter­wege laten waarmede zij menig mooi tooneel bed­erft. Zijt U het hi­er­mede eens?

2) Glor a Swan­son draagt nu kort haar.

3) We zijn op de hoogte dier pho­tozendin­gen. Hebt U reeds opge­merkt welk suc­ces Uwe V. T. ar­tike­len hebben? En zeggen dat U vreesde er in te zen­den! Niet? Beste groeten terug!

MAR­GOT. — 1) De hoof­drol in Vin­dicta werd ver­tolkt door Georges Bis­cot, en in Scara­mouch« door Ramon No­varro.

2) Georges Bis­cot, adres: 3, Villa Etex, Paris.

3) Ramon No­varro, adres: c/o Rex In­gram, Metro Pic­tures Leghorn (Italië).

AL­TIJD EVEN ZWAK. — 1) Bij gele­gen­heid

drukken we die pho­tos af in ons blad.

2) Lu­dano Al­ber­tini, adres: c/o Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

3) Mario Au­so­nia, adres: c/o U. C. I., 51, Via Mac­er­ata, Rome.

LIB­ERTY. — 1 ) We gaan eenigzins met U t’akko­ord, al­hoewel we het niet onder stoe­len noch banken steken dat de Duitsche film waardig is dat er be­lang in gesteld worde.

2) Mogen we voor eene vol­gende maal op inkt-schrift reke­nen? We kun­nen an­ders ook van le-ger­com­fort meespreken hoor!

WALLY. — I) Har­riet Ham­mond, adres: c/o Suite 523, Taft Build­ing, Hol­ly­wood (Cal) U. S. A.

2) Bil­lie Dove, zelfde adres als voor­gaande.

3) Ons per­soon­lijk oordeel over die film is dat het sce­nario on­waardig is door dergelijke artisteïi ver­tolkt te wor­den.

JANISAR. — Op dergelijke beleed­i­gende schri­jvers wen­schen we niet te antwo­or­den en U zoudfc ons een groote di­enst be­wi­jzen met U in ’t ver­volg te on­thouden nog brieven te zen­den.

NEMO.

N. B. — Antwo­or­den ons na Zondag toegekomen wor­den in het vol­gend num­mer beant­wo­ord.

Gine­manieu wsj es

IS Dou­glas Fair­banks zin­nens de gan­sche wereld voor te stellen in de ver­schil­lende karak­ters op het witte doek? Men zou het zeggen! In al zijn fil­men gaat hij al verder en verder naar het Oosten. Hij begon met de cow-boy rollen in het Westen. Daar draaide hij voor het laatst « The Mol­ly­cod­dle ». Van­daar ging hij, figu­urlijk gespro­ken, naar Frankrijk en draaide « De Drie Mus­ket ers». Dan zette hij een kleine Eu­ropeesche monar­chie het on­der­ste boven met « One of the Blood ». «Het Teeken van Zorro » bracht hem in Nieuw-Spanje, het­geen eigen­lijk niets an­ders was dan een stukje van het oude Span e, overgezet in Cal­i­fornië. Daarna wendde hij zich met « Robin Hood » naar En­ge­land, dan terug naar Frankrijk om verder te gaan naar Palestina, en daarop naar Bag­dad1. Het schi­jnt nu dat hij terug naar het Westen gaat en weer een cow-boy film gaat maken.

ALICE TERRY en John Bow­ers zullen de hoof­drollen ver­tolken in de nieuwe pro­duc­tie « Kings in Exile », onder regie van Vic­tor Seas-trom. Dit wil zeggen dat Bow­ers terug geëngageerd is onder de vlag van de Metro-Gold­wyn-Mayer Stu­dios, sinds hij bij de oude Gold­wyn was, nu zeven jaar gele­den. Alice Terry zal haar echtgenoot, Rex In­gram, te Par­ijs gaan ver­voe­gen, zoodra « Kings in Exile » is voltooid. Zij zal aan de zijde van An­to­nio Moreno de hoof­drol spe­len, in « Mare Nos­trum ».


FILM-RE­VUE

[BU CINERO­MAN

Mon­sieur Beau­caire

naar den roman van Booth T aris­ing ton en de nieuwe Para­moun­tjiim Vlaam­sche be­w­erk­ing van Ed. Neorg

ROLVERDEEL­ING:

Mon­sieur Beau­caire Rudolph Valentino

Prinses Hen­ri­ette van Bour­bon Bebe Daniels Koningin Maria van Frankrijk Lady Mary Carlisle Madame de Pom­padour Koni n g Lode wijk XV Riche­lieu

Her­tog van Win­ter­set Kapitein Bad­ger Her­tog van Chester­field Her­to­gin van Marl­bor­ough John Molyneux Nash

Lois Wil­son Doris Kenyon Paulette Du Val Low­ell Sher­man John David­son Ian Mac Laren Frank Shan­non Down­ing Clark Blanche Craig Mau­rice Col­bourne H. Cooper-Cliff e

(3e Ver­volg)

In den stillen avond ho­orde men. dolle aankomende ruiters. De edel­lieden, welke vooraan de koets reden, dreven hun paar­den ijlings aan den boord van den weg en nu zag men bij het licht der maan een aan­tal gemaskerde ruiters, met ge-trokken degen, welke nu razend riepen:

« De bar­bier! Doodt den bar­bier! Doodt den bar­bier! »

Beau­caire had juist den tijd om zijn zwaard te trekken, zoo ijlings stor­m­den zij op hem af.

« A moi! » ho­orde men nu een heldere stem roepen. « A moi! François! Louis! Berquin! A moi, François! »

De ruiters kwa­men recht op hem af. Hij kon juist op tijd de eerste weer­staan, doch, de schok was zoo hevig dat zijn paard tegen de koets viel.

«Vuile zwi­j­nen! » riep hij bit­ter. «Een lady in gevaar bren­gen! Gij ontziet u niet, in tegen­wo­ordigheid van een dame, zulke el­lendige kun­sten ten toon te sprei­den!... Vooruit! » riep hij verder tegen de dri­jvers.

« Neen! » riep Lady Mary.

AI waren de aan­vallers gemaskerd, men kon toch zien dat het geen baanstroop­ers waren.

« Bar­bier! Bar­bier! » huilden zij, ter­wijl zij rond hem een cirkel maak­ten.

« Ziet, mi­jn­heeren, hoe men dit staal ge­bruikt!» antwo­ordde Beau­caire, ter­wijl hij een der man­nen door­bo­orde. Voor een oogen­blik kon hij door den kring breken, waarop Lady Mary, bij het maan­licht, zijn gelaat glin­steren zag.

« Canaille! » bromde hij, toen zijn paard onder hem neerviel.

Men had het arme dier een ver­rader­lijken stoot toege­bracht om hen des te beter te kun­nen tr­e­f­fen. Beau­caire kon echter de sla­gen van boven zijn hoofd afw­eren. Doch, nu zag hij den man welke zijn paard gedood had en zijn eerste werk was ook om deze on­schadelijk te maken.

« Het is geen kom­pli­ment, zegde plots een zware stem, « om zes reuzen af te zen­den op Mon­sieur! »

« Oh, zijt gij daar, mijn vriend, ga een weinig ter zijde, als ’t u be­lieft! Ha! Ha! »

De Fran­schman zoo me* den degen te zien spe­len was een veropen­bar ng voor geoe­fende scher­m­ers, te meer daar zijn wapen slechts van lichte hoedanigheid was. Doch de ring sloot op­nieuw rond hem en zou hij het nog slechts eenige oogen-blikken langer kun­nen vol­houden?

Lady Mary’s gelei­ders, de edel­lieden, réden op de koels toe om deze te bescher­men, doch, meng­den zich niet tuss­chen het gevecht.

«Sr Hugh Guil­ford!» riep Lady Mary woe­dend, « in­dien gij hem niet helpen wilt, geef mij dan uw zwaard! »

Doch, deze stelde zich voor de deur.

« Wees stil, me, uffer » antwo­ordde hij en zich daarop tot de dri­jvers wen­dende: «En nu vooruit! »

« In­dien zij een beweg'ng maken, ontsla ik hen! » riep zij heftig. «Ah! d'le lafaarde! Wilt gij clan den Her­tog ver­mo­ord hebben? »

« De Her­tog! » lachtte Guil­ford. « Zij zullen hem niet doo­den, in­dien... Wees kalm, lieve dame, er

Twee toonee­len uit Mon­sieur Beau­caire zal spoedig ophelder­ing komen Een be­de­laarsleven » mom­pelde hij stil tot Molyneux. « Het wordt tijd dat die knecht eens een lesje kri­jgt! » « Bar­bier of geen bar­bier, ik had hem willlen ver­wit­ti­gen. Hij kam vechten zooals geen enkele gen­tle­man vecht... Ah! Ah!... Zie eens!... Hei is een schande! »

Beau­caire streed nu te voet. Zijn hoed was afgevallen en ni­et­te­gen­staande zijn witte vest rood gek­leurd1 werd door zijn bloed, stond hij moedig al deze aan­ran­ders te weer. Hij was een won­der­baar scher­mmeester en zijn uit­vallen mis­ten nooit hun doel. Daar­bij lachte de jonge man nog als een kind.

FILM-RE­VUE

« Geloof mij » zegde Molyneux, « die jon­geling is‘ geen bar­bier, dit was hij nooit! »

Voor een oogen­blik, kon men denken dat Beaur caire al die man­nen zou ver­slaan, ver­schil­lende reeds had hij in het zand doen bi­jten en kon steeds de an­deren op af­s­tand houden, doch, nu over­mees­terde men hem plots door een truk. Een der man­nen was onopge­merkt afgeste­gen, liep ' achter Beau­caire’s rug en greep dezes degen. Hij worstelde met deze een oogen­blik, maar twee an­deren, van die gele­gen­heid ge­bruik mak­ende» spron­gen in­s­gelijks van hun ri­jdier en wier­pen Beau­caire ten gronde.

« A moi! A moi! François!» riep hij, ter­wijl zijn zwaard in twee ge­bro­ken werd. Steeds was zijn stem opgewekt en helder.

« Schande! » murmelden een paar edel­lieden nabij de koets.

« Het was laf hem zoo te over­win­nen » antwo­ordde Molyneux. « Ik heb lust om hem ter hulp te komen. »

«Breng hem op de been, jon­gens! » riep de krachtige stem. «Maakt plaats voor de koets!... Daar is de gemeene lakei!.... Nu. Whif­fin, haast u en geef hem de opgelegde straf! »

Twee man­nen brachten Beau­caire bij een groeten eiken­boom; een ander nam van zijn zadel een zweep met knoopen in.

« A moi! François! »

« Mon­seigneur! Mon­seigneur! » ho­orde men antwo­or­den.

Dit antwo­ord werd lu­ider en lu­ider. Paar­denge­trap­pel kwam nader en nader. De be­di­en­den van Mon­sieur Beau­caire waren achter gebleven, maar kwa­men nu, op het geroep van hun meester toe-ges­neid. Het waren uit­gelezen lieden, deze be­di­en­den, en als een don­der­storm vie­len zij op de ver­baasde aan­ran­ders.

« Chateaui­ien! Ghateau­rien! » riepen zij en. zagen naar niets; zij reden eenige Lieden het on­der­ste boven om Beau­caire te bereiken. Twee man-nnn bereik­ten hun meester, ter­wijl de an­deren er op loshak­ten.

« Dit ver­di­enen wij » mom­pelde Molyneux filo-sophisch.

Sir Hugh Guil­ford’s paard viel onder hem waar­door zijn been onder het zadel geplet­terd lag. In min­der dan tien minuten, van den eersten aan­val op Mr. Beau­caire, was de aan­val­lende par­tij in wanorde gevlucht, en de niet stri­j­dende edel­lieden waren in een oog­wenk ont­wapend door de be­di­en­den van den Fran­schman.

Het ongeval Sir Guil­ford overkomen, maakte de deur van de koets vrij. Wan­neer M. Beau­caire goed en wel, geholpen dor zijn be­di­en­den, op de bee­nen kon staan, strekte hij de han­den uit en vond deze wel­dra tuss­chen twee kleine maar koude hand­pal­men gek­lemd en zag hij in twee heldere medeli­j­dende oogen.

De Chaleau­rien rukte zich los, hij wilde op eigen krachten staan, en boog hof­fe­lijk voor Lady Mary Carlisle.

«Ik maak duizend verontschuldigin­gen, sprak hij, omdat ik de oorzaak ben dat men in uw tegen­wo­ordigheid al die her­rie gemaakt heeft. Zich daarop tot François, zijn be­di­ende, wen­dende, riep hij in goed Fran­sch: « Gij schurk! Een weinig nog en ge waart te laat gekomen! »

François boog zeer diep voor zijn meester.

« Vergif­f­e­nis, Mon­seigneur », smeekte hij,.

« Mon­seigneur had ons bev­olen heel ver op af­s­tand te bli­jven. De wind belette ons waarschi­jn­lijk de stem van Mon­seigneur te hooren. »

« Ziet wat er zou gebeurd zijn, mijn kinderen » sprak hij verder, op de koord wi­jzende waarmede men hem wilde vast­binden, en op de zweep. Een

sid­der­ing liep over het lichaam van den lakei, dewelke zich voortzette bij de an­dere be­di­en­den.

« Oh, Mon­seigneur! » riep François, de armen ten hemel slaande.

«Doch, zoo ver kwam het niet! » lachte Mr. Beau­caire.

« Dit kon ook niet! » waagde François nu te zeggen.

« Neen... En ge hebt uw best gedaan, mijn kindeken » riep de jon­geling nog meer vi ool ijk. « En nu », wendde hij zich tol Lady Mary in het En-geisch, « sta mij toe dat ik aan uw gevolg vraag, hce het toch komt dat deze in be­trekking staan met bandi­eten der groote wegen. Ie­mand van hen moet met deze m aan­rak­ing komen. Is het niet zoo? »

Hij boog een an­der­maal, nam haar hand en gelei­dde haar naar het vo­er­tuig, al­waar in­tuss­chen Molyneux, Sir Guil­ford van onder zijn paard had geholpen, en, welke nu bezig waren Lady Reller-ton tot haar zelve te bren­gen. Doch, Lady Mary deed teeken met de hand en hield hem staan.

« Mon­seigneur » sprak het meisje met bevende stem, maar zoo Leeder, dat het Mr. Beau­caire gelukkig maakte. Doch, deze be­weg­ing was vol­doende om hem een kreet van pijn te ont­lokken; hij bracht ook daarop zijn hand naar een plek welke rood gek­leurd was.

« Gij zijt gek­wetst? » vroeg zij angstig.

« Het is niet erg » gi­im­lachtte hij, en opdat zij zich niet veron­trusten zou, .hield hij zijn za­k­doek op de wonde.... « Een lichte schram, meer, niet?»

« Gij zult in de koets plaats nemon, Mr de Cha-teau­rien » zegde zij be­zorgd. « Wilt gij daarin toestem­men? »

«Oh, mijn schoone! » fluis­terde hij. «Ik wen­schte dat ik voor al­toos met u mocht in de koets gaan Kunt ge daarop antwo­or­den, made­moi­selle? »

« Mon­seigneur! » riep zij in een oogen­blik van ver­vo­er­ing. « Ik wilde dat het­geen u zoudt wen-schen, mócht be­waarheid wor­den!— Ge zijt de dap­per­ste man van de wereld! »

« Ha! Ha!... Ik ben slechts een arm Fran­schman! »

« Ik had gaarne gezien, dezen avond, dat eenige En­gelschman­nen zoo arm waren als u!.... De lafaards...u niet ter hulp te komen!» Met een weinig woede in haar stem ging zij naar de koets.

Sir Hugh Guil­ford, luid kre­unende werd in­tuss­chen in het ri­j­tuig ge­bracht.

« Mijn blood­aards » zegde zij « wat doet gij daar met dien « dap­peren » Guil­ford in mijn. koets? »

« Mejuf­fer » sprak Molyneux « Sir Hugh Guil­ford’s been is ge­bro­ken. Lady Reller­ton heeft die toe­lat­ing gegeven. »

« Maar ik sta zulks niet toe! Mr. de Chateau-rien rijdt met ons mee! »

« Sir! Laat die man daar aan den weg liggen F sprak zij fier, u ailen moogt hem gezelschap houden. Fijne edel­lieden zijt gij! Helden, door een man alleen te laten, hulpeloos over geleverd aan een troep baanstroop­ers.... De hemel geve, in uw be­lang, dat er geen ge­tu­igen zijn welke uw dap­per­heid gaan vertellen! »

« Mejuf­fer »

« Zwijg!.... Mr de Chateau­rien, Lady Reller­ton en ik zullen zeer geëerd zijn met uw gezelschap— Wilt gij in­sti­j­gen? »

Zij stapte vlug in de koets en nam haar kleed­sel op om voor den Fran­schman plaats te maken. Doch, plots ho­orde men een stem, welke van achter een boom kwam.

(Wordt voort­gezet)


FILM-RE­VUE

Vlaam­sche n Fran­sche uit­gave, is het meest aangewezen fam­i­lieblad van België en is met haar duizen­den en duizen­den oplaag, en door haar aan­ge­na­men in­houd over alles wat de Kinema be­treft, en met bi­jvoeg­ing van het weke­lijks ch pro­gramma, uit­sluitelijk de FILM-RE­VUE voor een groot aan­tal Bel­gis­che Kinema’s. In die Kinema’s, waar FILM-RE­VUE eventueel nog mocht ont­breken of niet aan­wezig is, zult U goed doen, den Bestu­ur­der erover te raad­ple­gen.

Van onze zijde zullen wij alles doen om U tevre­den te stellen; van Uwen kant vra­gen wij dan ook daar­voor beleefd Uwe medew­erk­ing.

De Redac­tie.