FILM-REVUE

ONZE INTERVIEWS

(Van onzen Correspondent te Parijs)

TUI ET Stud io des Réservoirs te JoinIPI I ville. Het is tusschen twee too-neelen in van « La Princesse aux Clowns » dat wij eindelijk Charles de Rochefort kunnen spreken, dewelke wij om ee.n onderhoud verzocht hadden.

De groote artist is het warm onthaal der Antwerpenaren niet vergeten, waardoor wij dan ook hartelijk ontvangen werden.

— Kom in mijn loge, zegde hij ons, daar kunnen wij ongestoord praten en zijn wij meer op ons gemak.

Wij babbelen over alles en nog wat, over de vertooningen in België van « De Tien Geboden »; over het feest van het « Palais des Glaces », waar hij zijn medewerking' aan gegeven heeft, en de cinematografische bedrijvigheid in ons land. En zoo zijn wij langzamerhand aan het doel gekomen waarin wij het meest belang stellen.

En, terwijl hij ons zoo aan den praat houdt, verandert de populaire artist van huid, indien wij deze uitdrukking gebruiken mogen. In zijn loge gekomen in de gedaante van tzigaan, stond hij daar nu in een schitterende uniform van Russischen prins. De loge zelf was zeer aangenaam ingericht, men voelde er zich gemakkelijk en alles toonde aan dat men hier te doen had met een man van kunstzin en goeden smaak.

Charles de Rochefort, met zijn waren naam graaf Charles d’Authier de Rochefort, werd geboren te Port-Vendres, in het Zuiden van Frankrijk; hij werd opgevoed in Algiers, waar zijn vader bestuurder was van de Compagnie Générale Transatlantique.

In 1905 kwam hij naar Parijs om zijn studies te voltooien waar hij een prachtig diploma behaalde. Willende vóór zijn tijd in het leger gaan, bood hij zich aan, maar werd afgekeurd wegens een kwetsuur aan den arm, opgeloopen tijdens een ongeval met zijn paard. Intusschen werd hij aangetrokken tot het tooneel en debuteerde in de « Comédie de l’Epoque » in

« Sous T Epaulette ». Die eerste rol deed1 hem eenig succes verwerven; hij ging op tournée met Théodore Botrel, gedurende twee jaren en men zag hem aldus op alle kleine tooneelen van Frankrijk. België en Holland.

Bij zijn terugkomst te Parijs zag men hem in de «Mathurins» te Moncey, daarna in de « Folies-Bergère », waar hij een «sketch» vertolkte van zijn hand. Ten dien tijde begon de cinema zijn weg te maken en was het voor hem niet moeilijk een engagement te vinden. Men zag hem weldra aan de zijde van Max Linder, René Le Prince en Nick Winter.

De eerste groote rol op de film welke-hij vertolkte was deze van « Louis Saint-Juste » in (( La Dernière Charrette »... welke voortgebracht werd door Albert Cappelani voor de S. G. A. G. L.

1914... Charles de Rochefort biedt zich aan als vrijwilliger en wordt aangenomen. Aan het front leidt hij een avontuurlijk leven en komt meermaals op de dagorde, maar ongelukkiglijk wordt hij krijgsgevangen gemaakt tijdens een aanval nabij Eparges. Eenigen tijd later vinden wij hem terug in Zwitserland, waar hij Max Linder weervindt. De toelating bekomen hebbende om propagandastukken te spelen vertolkt hij op het theater van Lausanne o Les O’ erié ».. « La Flambée », enz.

Bij zijn terugkomst in Frankrijk wordt hij aangeworven door de Gallo-Film om « Marthe » te draaien onder leiding van Gaston Roudès. Opgemerkt door René Navarre wordt hij door deze geëngageerd' om de rol te vervuilen van den « Hertog" de Corannes » in - Imperia ». M. de Morlhon neemt nem vervolgens aan orn de rol van den advokaat te spelen in « Fille du Peuple ». Wij zien daarop de-sympathieke artist in « Gigolette ». verwezenlijking van Pouctal.

René Le Prince, welke het bijzonder talent van de Rochefort naar waarde-schat, deed hem « L'Empereur des Pauvres » draaien. Een weinig daarna is hete

FlUC-tBVUE

« L’Arlésienne », onder bestuur van André Antoine, en « "Le Roi de Camargue » (een zijner beste creaties), voortbrengst van Hugo Hugon. In deze laatste film is het dat wij hem zien strijden tegen de snelheid en de kracht en wij hem een stier zien neervellen met een bewonderenswaardige koelbloedigheid.

Het was na deze creatie dat Charles de Rochefort door de Amerikaansche regisseurs gezocht werd. John S. Robertson, naar Europa gekomen voor de Para-mount-maatschappij, engageerde onze vedette om de voornaamste rol te vertolken in « Spanish Jade », dewelke gedraaid werd in Spanje. Kort daarop zag ' men hem in « L’Homme qui pleure », een Fransche film, voor rekening van de T Fox Co. Daarna ging hij over naar de So-fciété des Films Artistiques, waar hij «La Faute des Autres » en «Notre-Dame d’A-mour» draaide.

Daar «Spanish Jade» in Amerika een enormen triomf behaalde, zag de Rochefort zich een schitterend kontrakt voor 18 maanden aangeboden. Hij nam aan en eenige maanden later zagen wij hem te Hollywood.

In de films welke hij aldus over den Oceaan vertolkte, deed hij zich als een buitengewoon acteur kennen en als iemand welke, zeer gewetensvol zijn werk verrichtte. Voor Paramount heeft hij vertolkt: « The Ten Commandments », «The Law of the Lawless », « The Marriage Maker », « Shadows of Paris » en « The Cheat ». Ook heeft hij voor Universal gedraaid « Love and Glory » en voor First National « The White Moth ».

Enten laatste voor Paramount zien wij hem in de rol van «Maarschalk Lefèbre» in « Madame Sans-Gêne », film welke hier nog' niet vertoond is. Gedurende zijn verblijf in Amerika maakte hij een tournée in Canada alwaar hij een goede ontvangst genoot.

En eindelijk draait hij nu de dubbele rol in « La Princesse aux Clowns », naar

het werk van J. J. Frappa, met als partenaire HugUette Duflos, onder bestuur van André Hugon.

Wij zijn verzekerd dat dit een nieuwen triomf worden zal voor den excellenten artist.

— Hebt gij toekomstplannen?

— Ja en neen. Ik ga mij naar Amerika begeven om deze film te lanceeren en daarna... weet ik eigenlijk niet wat er gebeuren zal.

— Wij zijn zeker niet te liegen als wij zeggen dat gij in België veel bewonderaars telt.

— Het is de waarheid; ik ontvang uit uw schoon land een massa brieven, welke, naar den inhoud te oordeelen, van hartstochtelijke cinemalief hebbers komen.

— Mogen wij U een indiskreete vraag stellen?

— Maar zeker, ga uw gang.

— Wat denkt gij over de cinema?

— Volgens mij is dit ee, n vraag welke goed moet bestudeerd worden. Op gebied van artistiek standpunt staat Amerika ver beneden ons. Het land en de lieden daar zijn nog nieuw wat dit betreft.

— Maar... volgens U, de Fransche film?

— Ik zie waar ge naar toe wilt, antwoordde de Rochefort. Bij mijn terugkeer uit Amerika heb ik moeten bestätigen dat de film alhier een grooten vooruitgang gemaakt heeft, en dat de regisseurs hun zaak verstaan...

Intusschen was onze charmante causeur verkleed en stond er voor ons een superben prins. Wij verlieten het studio, daar Hugon zijn vedette met ongeduld wachtte. Wij namen afscheid, niet zonder Charles de Rochefort hartelijk bedankt te hebben, dewelke zeker een der grootste <( stars » van zijn tijd is.

En het zal ook wel met Verlangen zijn dat de talrijke bewonderaars « La Princesse aux Clowns » op de markt zullen zien komen... ROBERT.

Ginemanieu wsj es

. .RIN-TIN-TIN is geklasseerd bij de beroemde filmartisten; de gekende hond-acteur zal nu in brons vereeuwigd worden. Dit schrandere dier heeft geposeerd voor de film « The Radio Doll » waarin men een gansch gestel zien zal om draad-looze concerten, gesprekken, enz. op te vangen. Wanneer zijn beeld gemaakt werd moest Rin-tin-tin meer dan twee uren stil zitten voor *de beeldhouwster Velma Adams, welke in Californie zeer goed gekend is. Miss Adams, wanneer zij de stars Anita Stewart, Clara Bow, Madge Belamy, Marjorie Daw en Monte Blue kan bereiken, zal hiervan insgelijks een beeld maken.

SCOTT DARLING is aangesteld als hoofdtoe-zichter voor de Universal-kluchten.

JACKIE COOGAN heeft met Metro een nieuw kontrakt geteekend. Het kontrakt bepaalt, dat Jackie voor deze maatschappij twee films moet maken gedurende het seizoen 1925-1926.

ROYAL - ZOOL

Le Bébé de 5 Dollars

PROGRAMME du 12 au 18 JUIN

Un pauvre hère ayant dormi à la • belle étoile, Irouvc dans un panier, qu’il croyait contenir des \ivres, un bébé! Dans le même panier se trouve un billet de la mère, priant celui qui trouverait son enfant, d’en prendre grand soin; et, lorsque le gosse aura dix-huit ans, le 2!i décembre 1921, son père adoptif pourra présenter . 5 la Harrisson National Bank, une attestation jointe à la lettre, afin de recevoir sa récompense.

Mais le vagabond trouve qu’attendre dix-huit ans, c’est un peu long; aussi bien, il a une idée tmineusc en voyant l’enseigne d’un prêteur sur gages: « Ben Shapinsky. Je prête de l'argent sur tout. »

Le traîne-savate présente donc le bébé en gage h l’Oncle Ben; celui-ci croit que c’est une farce que veut lui jouer un ami et avance cinq dollars sur ce gage inusité.

Douze ans ont passé et Betsie, c’est le nom que Ben a donné à l’enfant engagé, a pris une place importantante dans la vie du vieux prêteur sur gages, qui est un bien brave homme.

Il aime le « bébé de cinq dollars » au point de vivre dans la crainte continuelle que l'homme qui est venu lui apporter l’enfant vienne le réclamer.

Betsie a deux camarades: Eddie Donavon, fils de l’adjoint de police qui est l’ami intime de Ben, et Brahm Wolff, dont le* père tient un magasin de soldes dans le quartier... La petite Esther, une israélite, éprouve une grande sympathie porrr 0 Eddie, qui, toutefois, lui préfère Betsie... Celle-ci est envoyée dans un pensionnat pour parfaire 9 son éducation, mais lorsqu’elle atteint ses dix-huit ans, la veille de la Noël, elle revient charmante 3 jeune fille. V

Quant au pauvre hère qui avait mis l’enfant 0 n gage, il se présente à la Banque Harrisson pour ~ X .ecevoir sa récompense, mais grand est son dés-- appointement lorsqu’il lit dans la lettre qu’il recevra sa récompense... au ciel!... Dans l’idée de pouvoir soutirer de l’argent à l’Oncle Ben, il va

1. Marche Flamande

G. Marie

2 PATHE - REVUE

3. Terribles Concurrents

comédie comique

Le Bébé de 5 Dollars

grande comédie interprétée par

Viola Dana

Pendant la Pause

Récital pour Orgue

PROGRAMMA van 12 tot 18 JUNI

CINEMA

De 5 Dollar Baby

1. Vlaamsche March

G. Marie

2 PATHÉ - REVUE

3. Verschrikkelijke Mededingers

kluchtig tooneelspel

De 5 Dollars Baby

groot tooneelspel vertolkt door

Viola Dana

Tijdens de Poos

Récitaal voor Orgel

Semaine prochaine

ANNA Q. NILSSON

dans

Ben est désespéré: il ne saurait abandonner sa chère petite Betsie; aussi bien, le vagabond lui propose de lui vendre la reconnaissance dix mille dollars.

Betsie surprend la conversation èt, outrée du procédé du vagabond, elle enlève les dix mille dollars du coffre-fort pour que Ben né puisse pas les remettre au sans-cœur... Elle court avertir Eddie, qui se précipite au secours de Ben. Il arrive juste au moment où le vagabond, se croyant roulé, se met en devoir de le rosser djimporlance.

Eddie tient en respect le rôdeur et lui enlève sa 9 reconnaissance du gage et les autres documents qui prouvent sa mauvaise loi....

L’Oncle Ben sera désormais le « Père Ben du Bébé de Cinq Dollars ».

INNOCENCE

grand drame mondain

Een arme duivel vindt op zekeren dag een baby in een korf en daarbij een briefje waarmede de pleegvader van den vondeling een rijke beloo-ning kan bekomen bij de Harrisson National Bank wanneer het wichtje achttien jaar oud zou geworden zijn. Liever een vogel in do hand dan tien in de lucht denkt hij. Hij gaat naar een pand-leener Ben Shapinsky en verpandt het kind, onder,1e voorwaarde dat hij het steeds kan terug hebben mits betaling der ontleendé som. Bij Ben groeit het kind op en Betsie, zooals men haar genoemd heeft, neemt nu twaalf jaar later een aanzienlijke plaats in het leven van den ouden pandleener, die nu leeft in een voortdurende vrees dat een dag do rechtmatige eigenaar « zijn pand konie aflossen ». Zoo nadert de lang verwachte dag dat Betsie achttien lentes zal tellen.

De kerel, tuk op zijn belooning, verneemt alsdan dat hij deze... in de wolken kan bekomen. Dan met het oog Ben af te truggelen, eischt hij zijn pand terug. Ben is wanhopig. De andere maakt er gebruik van en stelt voor de erkenning in te ruilen tegen 10.000 dollar. Dan kan Betsie voor eeuwig bij hem blijven. Ben stemt toe. Doch wanneer ’s anderdaags de bandiet om zijn geld komt hoort Betsie het gesprek.af. Opdat Ben het geld niet aan den ellendeling overhandige neemt zij het uit het geldkoffer en snelt naar

Eddie 0,

Donavon, zoon van een politieadjunkt en dien zij

bemint, om zijn hulp in te roepen. Eddie dient », 0

den hartelooze een afranseling van belang toe,

waarna Donavon, door Betsie verwittigd, hem wil 0 aanhouden, nadat Eddie hem zijn pandbriefje en andere dokumenten, getuigend van zijn kwaden .%0

trouw ontnomen had. Betsie smeekt hem vrij te

laten. Zij wil geen enkele schaduw aan haar ge- 0

luk. Oom Ben zal voortaan « Vader Ben van het Ojfdollarbaby » zijn, terwijl Eddie ervan de gelukkige echtgenoot wordt.

Imprimerie dn Centre. 26. Rempart Kipdorp. Anrers

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOM BEECK

BËRCHEM - Tél. 5210

BIERES en BOUTEILLES - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

17, Longue rue d’Argile

Maison IîEIîTIIV

106, rue de l’Eglise, 106

▼vv

Grand choix en toutes sortes de

FO uun

Manteaux et casaquins à partir de fr. 375

12, rue Van Ertborn

Tel. 2921 "ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai “FERODO”

Agence nour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble’s Polish

La seule maison de la place fournissan aux garages aux prix de gros

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

LICHES

POUR

CATALOGUES RECLAMES

EXECUTION

SOIGNEE

Champ Vleminek_x.. Ö ANVERS Telëpm • 9209

E5H5H525H5H5H£E5H5:£H5H525HSE5E5E5E5a5

OUVRAGES DE DAMES

OUVRAGES DESSINÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BONNETTERIE A LA MAIN, DENTELLES, JUMPERS

MAISON EMMA

HANDWERKEN

9 WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-m KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIGOED, g JUMPERS

Anvers, Rue Vondaistraat, 15, Antwerpen

Autos poui Cérémonies, Mariages. Baptêmes et Fêtes

Garage J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

P ALLE ELEGANTE DAMEN KOOPEN HUNNE

PELSEN

Pelsmantels, Boas en Marabous

in het

Huis ANNA

Oiepastraat, 140 - ANTWERPEN

cte

yWHieicL s/jÈH

EM£E$reSTRÄÄT20

....iiMiiinimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiUl

MEUBLES

I Les plus grands Magasins en Belgique |

9 Longue rue des Claires 9

1 (près Meir)

! Grand choix de garnitures, 200 salles à manger, § f chambres à coucher, salons, cuisines, verandah's, 1 I bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc. 1

I Maison Américaine g

Meilleur marché qu’ailleurs |

I Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. s. | 1 Magasin fermé |

Pour TOUS vos „PLISSES en vope

Lâ IV1AISON

A. CAUCHETEUX

Braderies - Periages

est SPÉCIALISÉE

ATELIER DE „POINTS CLAIRS”

17, Rue Rubens - 27, Rue Porte St. Georges Tél. 32217 Tél. 32218

.. ENGELSCHHOEDEN MA GA ZIJN..

V0NDELSTR., 19 CAUS (nabij St. Jansplaats)

De laatste nieuwigheden la Vilten Hoeden

RUntye h2US Zfet Sislage

FILM-REVUE

Vrije Tribuun

HET ZOEKEN IN DE CINEMA

Daar ik verleden week in Vrije Tribuun een schrijven gelezen heb vanwege den heer Havelaar, over zoenen, wil ik ook daarover een weinig schrijven. De heer Havelaar stelt het zoenen in de cinema voor als zijnde « menschen, welke zich niet goed gedragen, cf beter gezegd: niet naar de cinema zouden mogen gaan wanneer zij van gedacht zijn elkaar te zoenen.

Welnu, waarde heer, stel U voor, dat U een meisje lief hebt > en haar soms nergens kunt zien of er nergens kunt mede heengaan dan naar de cinema, daar de ouders, al hebben de paartjes soms hun leeftijd bereikt, samen met elkaar niet mogen uitgaan, daar zij het niet willen); vergeeft U die verliefden het niet, dat zij daar elkaar zoenen en lieflijke woordjes toefluisteren? Wel, waarde heer, U zult toch ook wel eens in hetzelfde. geval verkeeren of hebt er reeds in verkeerd. Wees toegevend en laat de paartjes hun gang gaan. U zegt dat u naar de cinema gaat om een film te bewonderen. Welnu, bewonder hem, maar ziet dan niet naar hen, die een paar gelukkige uurtjes doorleven. Met hoopen zullen ze toch niet te vinden zijn, de paartjes, die in 't midden der zaal aanhoudend zitten te zoenen, want gelukkige paartjes zoeken altijd naar een afgezonderd plaatsje. De ondervinding is de beste leer. Ik ben er niet verlegen om te zeggen, dat ik zeLf wel eens zoen in de cinema. In t geheel niet. U neemt dat toch zeker niet kwalijk of slecht van mij, want anders moet ge maar eens in ’t vaarwatertje van mijn beminde varen en dan zal zij haar antwoordje daarover eens laten geworden.

Jk stem ten volle overeen met het Tribunistje Had-je-me-maar, en de echte natuurlijk, en met den Tribunist De Vos, dat men niet mag overdrijven.

Hopende Ij daarom niet gekwetst te hebben, daar ik bijna nooit brieven schrijf, groet ik u vriendelijk. Je-kunt-me-lyijgen.

NOG OVER HET ZOEN-INCIDENT

Ik houd niet van « het laatste woord »!

Dit laat ik aan het mooie geslacht, die daarvan gewoonlijk tóch het monopool opeischen!

Ditmaal ben ik verplicht uitzondering te maken op mijn algemeenen regel.

Mijn zoogezegd voorstel was heel onschuldig! Had-.e-me-Maar maakt er een lolletje van, terwijl De Vos hét beslist « au sérieux » wil nemen.

Maar, beste Tribunisten, op zijn zachtst genomen, vergist gij u beiden!

Ik sprak me* niet eens uit over het voor- of nadeel van het zoenen! Ik raakte de voor-de -hand-liggendc zoenmikroben niet eens aan. Ik stelde het zoenthema heel diplomatisch als uitgangspunt van een V. T.-polemiek, die ik gewoonlijk hoogst interessant en leerrijk vind.

Verraderlijk, vind u niet?

Had-je-me-maar’s sentimenteele opmerkingen maakten me week en beletten mij met de noodige scherpte te antwoorden.

— Och wie weet, als ik of u eens in hun plaats waren...

Ziet u, lieve juffer, deze zinsnede werd mij tot struikelblok! Daarover had ik ook Zondag 1.1. de gelegenheid te praktizeeren. terwijl ik in de kine-ma « nevens den persoon zat, die ik oprecht liefheb », doch met als schuutsengel haar mama tusschenn.

Wilt ge daaruit afleiden, dat ik een tegenstander ben van het zoenen in de kinema!...

Ik geef u de volle vrijheid!... Havelaar.

ZOEN E RIJEN

-Ik kom daareven het artiekeltie van Had-je-me-maar te lezen, over t zoenen in de cinema.

Wel, ik moet bekennen, dat ik volkomen met haar (ik geloof toch dat het « haar » is) instem.

Denk eens na. Hoe vele zijn er niet, die wanneer ze om 7 of zelfs om 8 uur, van t werk of bureel komen, gaarne /wat met hem of haar die hun verliefd harteken kloppen doet, ergens wat gaan minnekoozen?

U zult me zeggen: Er is wel ergens anders plaats dan in een kinema!

Och ja, maar waar?

In den Zomer gaat dat. Er zijn zoovele wandelingen, die als geschapen zijn voor verliefde paartjes. En ik, zoo ik soms verliefd geraakte (hetgeen wellicht eens gebeuren zal) dan zou ik wel welen waar naartoe.

Ergens o p’n plaatsje, waar slechts n’ vogeltje, hier of daar verscholen, met z’n kwinkeleerend wijsje de ijle avondstilte storen komt, ergens waar zachtgeurige bloemen het natuurtapijt versieren en ’n zoeten balsem uitwasemen, die innig minnende hartjes bedwelmt; op zoo’n plaatsje is het betdit dan in de cinema, veel beter. '

Maar ’s Winters?

Ik stel me niet goed voor op den buiten te gaan minnekoozen, als n ijzig sneeuwvacht akker en beemd bedekt en als ’n boozen Noorder-wind *t neusje karmijnrood kleurt en er een big-gelend-blinkend diamantje aan parelen doet!!!!

Waar kan men dan beter zijn dan in den cinema?

Och, als men niemand stoort (en hier druk ik op), is er al niet veel schade aan berokkend, want iedereen moet met mij bekennen, dat « liefde » toch menschelijk is, en dat niemand, of bima niemand er gevrijwaard van blijft.

En immers, gaat in ’t is eender welken cinema, de plaatsjes der verliefden zijn altijd dezelfden, en gewoonlijk gaan zij, die voor den « cinema » komen, beneden zitten, terwijl de anderen, die anderen die zich voor niets « geneeren », volgens sommige lieden, ergens anders gaan zitten. Dat « ergens anders », beste lezressen en lezers, ge weet waar het is, niet?

lik voor mijn paart, kan goed wat geminnekoos verdragen, en ’t zijn toch maar gewoonlijk degenen die de zoete liefdejaarkens achter den rug hebben, die er tegen opkomen.

Is ’t niet, m’n beste Had-je-me-maar?

ZaTje-Wel-krijgen. .(

DOUGLAS

Wie is er geen liefhebber (ster) der filmen van Douglas Fairbanks?

Wie kent hem niet door zijn levenslustigen, hartelijken lach, zijn los en opwekkend spel; zijn steeds luim optreden waarvan elke rol n juweeltje is?

Met « Het Teeken van Zorro » won hij ieders belangstelling. Men hield van « Doug »; iedereen wilde hem kennen en... ieder genoot.

Zijn twee laatste filmen « Robin Hood » en « De Dief van Bagdad » was nogmaals ’n triomf. Maar wat ik alras merkte was dat « De Dief van • Bagdad » eenigszins in succes daalde wat hij in « Robin Hood » won.

Deze laatste film was mij veel liever. In de eerste plaats ’n mooie historische film en ten tweede, Douglas krachttoeren kwamen er meer in voo:. In « Robin Hood » was hij Douglas gelijk hij het was, slechts en alleenlijk gelijk in het « Teeken va*n Zorro ».

FILM-RBVUE

*t Schijnt dat men nu (wat laat) ’n vervolg aan t ineenzetten is op genoemde film. Wel ’n doorslaand bewijs van het succes dat die band oogstte. Iedereen- spreekt er nog over. De oogen der kleinen tintelen nog van genoegen wanneer men hen spreekt van « Douglas ».

Filmen van genoemde artist bevatten veel gezonde' humor. Zij wekken u op tot het leven en zijn als zoovele lichtstralen in de harten van sommige droef geestigen. ALICE PA VOR.

OVER CINEMAZALEN

ln tegenstelling met de klachten welke onze zoo geëerde Vrije Tribuniste Alice Pavor uitte verleden week, aangaande de ordeloosheid van zekere cinemas, breng ik hier een woordje van hulde aan den bestuurder van een onzer Mechelsche » cinemazalen, namelijk van cinema Flora.

Eerst en vooral om de orde en de stilte die in deze inrichting heerscht; ten tweede om de goede /vA’eltoegepaste muziek, en ten derde om zijne fijne *keus in zake filmen, want deze drie hoedanigheden leiden er toe om een cinemaliefhebber een paar aangename uurtjes te doen doorbrengen. Het is steeds bovengenoemde zaal die filmen vertoont zooals « De Tien Geboden », « Monsieur Beau-caire », enz., en daarvoor zijn de Mechelsche liefhebbers der stille kunst hem ook dankbaar, en hun leus zal steeds wezen: Flora for ever.

Moge nu de heer Van Gerven nog lange iaren de eigenaar en bestuurder dezer inrichting blijven, ' dat is de wensch van ondergeteekende, en ook van vele Mechelaren. CHU-CHIN-CHOW.

MEER VERTROUWEN

Indien men denkt dat de cinema ieders vertrouwen gewonnen heeft, dan is men ver mis. Zooals hij er nu voorstaat is het slechts een gril, een opflakkering die binnen afzienbare tijden zal verminderen, om plaats te maken voor een andere nieuwigheid. Wel te verstaan doel ik hier op het overheerschende procent onbenulligheden. U trekt de schouders op, niet waar, beste lezers en lezeressen, en gelooft dat ik niet wel wijs ben?

Hoe beschouwt het publiek (datgene dat U allen zeer goed kent) de cinema? Doodeenvoudig als een tijdverdrijf, zooals de dancing, het uit-

C stapje. HIJ wil naar het café, ZIJ naar de cinema. Ze zien of er nog kaarten zijn te bekomen en stappen op. Hij slaapt, zij verveelt zich dood. want per ongeluk draait men eerst de volgende week den film van haar « lieveling ». Toch is die vervelende avond weeral voorbij.

Maar de onverschilligheid ligt niet alleen daar.

De zaalbestuurder geeft slechts dat te zien, wat het overgroote deel van vaste klanten gaarne heeft. De rest moet maar ergens anders zijn keuze zoeken. Ook de vervaardigers getroosten zich niet de minste moeite om de film uit zijn beklagens-waardigen toestand op te heffen, daar ze er alle voordeel bij hebben. We leven in een tijd van zeer, zeer groote onverschilligheid. Men verlangt slechts dat, wat de ijdelheid streelt, de driften opzweept. Geen wonder dus dat ons kunstminnend publiek de schouders medelijdend optrekt in conversatie over cinemea. Ga de meeningen na van een Buysse, een A. Vermeylen en anderen.

Sommigen hebben gepoogd van den film een bijzondere, dieptreffende kunst te maken, doch ondervonden weinig aanmoediging. De cinema bezit nochtans oneindig meer voordeel dan het tooneel, de. muziek. Maar zooals ze er nu voorstaat, heeft ze nog steeds de hulp dezer twee noodig en is niet zelfstandig.

Om dit doel te bereiken hoeft er een gansche ommekeer te komen in de hedendaagsche middens van onverschilligheid, ongevoeligheid voor al wat edel is. Eenige krachtig optredende baanbrekers moeten heel den boel, zooals hij nu in den . haak zit, omverwerpen en heropbouwen, zeer krachtig. Daarbij zijn nog een rijke schaar ras-. kunstenaars noodig, in plaats van futlooze karakters gewoon aan slemppartijen in de Hollywooddancings.

De eenige hoop moet ons komen van Duitsch-land, van het herlevende Noorden, misschien van Frankrijk, indien dit niet de sporen zijner overzeesche ambtsbroeders volgt.

AIGRETTE. AMERIKA, VOLGENS DE AMERIKANEN

Als ge, na het opvreten van een vijfhonderdtal Amerikaansche produkties, eens goed nadenkt,1 over het land der Yankee’s, komt ge tot de vol-’ gende conclusie:

50 t.h. der bevolking bestaat uit millionnairs,

die als dusdanig hun tijd zoek brengen met sigaren te verspijzen, chewing-gum te knauwen,

I nachtbars te bezoeken en een sterk riekend ge-‘v heimzinnig vocht te drinken, dat ze in een platte flesch in hun achterbroekzak zitten hebben.

Zoo voornoemde gelukkigee Croesussen een of meer zonen of dochters hebben, doen die precies hetzelfde als hun vader, maar op groote schaal; rijden daarbij op razende manier auto en richten bloedbaden aan onder Oom Sam’s pluimgedierte.

Onmiddellijk na de millionnairs is het sterkst vertegenwoordigd zekere menschenvariëteit, die men, al naar het geslacht, « villains » of

Deze merkwaardige schepselen hebben een kop die blinkt van de « kosemetik », rooken sigaretten uit lange buisjes en bezien hun medemen-schen steeds uit een hoek van ongeveer 23 graden. De vrouwelijke soort ofte vamps, hebben daarbij nog de slechte gewoonte de « revers » van sympathieke jongens voor altijd te abimeeren, door er met lijf en ziel aan te hangen. Ze houden een mikroskopische hond aan een lang zeel en zien de duivel in katten.

Het overige der bevolking bestaat uit een bont mengsel allerhande verdachte persoonlijkheden, waarin vooral sterk vertegenwoordigd cowboys, galeiboeven, avonturiers, bar-houders, geheime politie (’t is te zeggen het resultaat eener kruising van een roover met een barkeeper), en eindelijk eenige meer sympathieke individuen, als: aanbiddelijke juffrouwen, die door vermeld uitschot gekoejeneert worden, en jcngeheeren welke die « koejons » scheeve kinnen en kromme neuzen bezorgen.

Moeders, en vooral arme, komen slechts weinig voor, en menschen die, met werken hun kost verdienen, zijn geheel onvindbaar.

En dan zou men onze overzeesche buren voor serieuze menschen moeten houde n! Wally.

Ik heb geweend, stilletjes, heel, heel stilletjes, opdat niemand het zie, opdat géén mensch merke de rijling van mijn doorwroeteld hart!

Ik heb geweend en weet niet waarom! t Spleet trage door mijn vliedenden geest, ’t hokkeide zij-pelig langs m’n hersens, en ’k stuwde mijn vreemde «ik» naar m’n badende oogen om lange, lange te kijken naar voorgedragen... en ongeloofde vi-zioenen.

Jesus van Nazareth, koning van Judea!!

FIUMtBVUB

’k Had mezelve ’n striemslag willen geven, omdat ik voelde rollen, over m’n rilwang de warmte van geklouterde, voelende waterspetsels!

Zoo mooie speelden die tafereelen vóór me op *t doek, zóó diep wrong de zielige strekking van die zeer wijd achter ons modernisme liggende feiten!

Ik geloof niet... en ’k weende!

Christus, gij, ge waart ’n opper wezen, èn in menschelijkheid èn in abstraktie!

’t Was in de « Folies-Bergère » dat « I.N.R.I. » ontrolde, en dààr ook was het dat voor t eerst in me heropleefde de verre, verre beelden van jeugd en bed-gebeden.

Judas Iscarioth, Maria Magdalena, Monica, St. Jan!

Mooie, grootsche figuren van hooge liefde en stoffelijk mysticisme. Adorateele wezens, gebeiteld in n granietklomp van weenende devotie! Vaste illuzioneering voor t Wezen dat zei: « Komt tot mij, gij allen » en waarheen ze gingen met groot-open oogen vol liefde en onthechting van het « ego ».

Ik weende stilletjes...

Niet lachen als ge dit leest, niet lachen, want ge zoudt profaneeren de eeuwige woorden die vloden uit Golgotha’s Groot-Gehoonde, en die zeggen:

« Mensch, wees liefde, eerst voor anderen, dan dan voor u zelve. »

Ik geloof niet, noch in Christus zending, noch in Christus’wezen! Maar ik geloof in zijn Nagels en zijn gezijpelde bloed, in zijn zelf-veriooche-ning en weeën, in alles wat hem gooide van Caï-phas naar Pilatus, en van deze naar Calvarie. Ik heb op t blanke doek zijn blanke wezen, op ’t rillend ekraan zijn rillende leden gezien, on uit me rolde een roep van kwaaie drift naar die allen die, aan Golgotha’s voet schamperden, en met deemsterige zielen, hunkerden naar bloed en dood van pijnen.

Zag deemsteren, één oogenblik, vóór mij, het millioenhoofdige gedrocht, « egoïsme » en ’k hoorde ’t hatelijk huilen, en ruwe armen Zc'g ik grijpen naar de mooite en zieligheid!

Zag wiemclen boven ’n lallende, drunzige schare, duizende ontrolde gloei-dooden met grijnzend wezen, en ze holden warrel-woest en verdelgend neer op zuiver gelijnde beelden die glansden, en glimlachten van berusting!

Zag smalen en schetteren een stormige horde, en ze gooide, razend als dwazen, welgelukte producties van Hooger Hand, Leredenee-rende, geschaafd en geschoolde wezens, bloedend tegen de aarde; ze grinnikten dan als spot-vizioenen van gruwige onmenschelijkheid!

De Werker van Nazareth! Gij, ge wrongt uit m’n rijlende ziel het begrip van me zelve, getoetst aan andere, en dat begrip deed mc dalen in zelfkennis! -

’k Ben ’n lapje van ’t aardkleed, gezegd door u gevlochten!

’k Ben ’n ruweling in! oorzaak, huidigheid en gevolg!

Ik ben wat ieder is, wat uw Joden waren: lachende, azende dieren.

En als ’k zag en voelde, ja voelde, dringen in uw rillende zij het bonkige ijzer door n t < vende krijgershand in uw vleesch gevoerd, dan wou ’k zachtjes kreunen van physieke pijn, want ik leed!

En toen ’k u sterven zag, gij lichamelijk, uw moeder zedelijk, dan schetterde door m’n kop n heische haat!

En wanneer, na uw verscheiden, de wolken braken en t plots donkerde: wanneer ’t joden-heir huilend heenijldc, dan kwam genot in mij. en ’k frazelde « lafaards ».

Kine, groot zijt ge als ge staat en licht voor begrijpers, die noch het artificieele noch het bloote gegeven zien, en opdiepen uit ruw blanke gevoelsbeelden de vroomheid van het totaal zuivere en abstrakte!

Ge gaaft me de bekoring van ’t onhechte gemoed, de richting van m’n kunkerenden blik naar uw smeekende rilbeelden!

Kine, mooi zijt ge, eenig mooi.

Betty-Tony.

MEDITATIËN

Het ligt hier voor mij, het aandenken van een droomverschijning, het portret eener star. Er gaan me zooveel dingen door het hoofd bij het aanschouwen van die vrouwenphoto, want er is iets heel roerend aan. Ze kwam van zoover over zee me toegezonden door blanke vrouwenhanden. \ (

Het is zoo lang geleden dat ik er om verzocht en nu is ze gekomen... na maanden, op innerlijk gejuich onthaald, gelijk de eerste zonnestraal na den Winter. Ze heeft dan toch een oogenblik aan mij gedacht, de beroemde Betty Compson...

Die photo heeft misschien wel heel lang inhaar « home » gelegen... in het « home » eener « star »... wat een oneindigheid van stoute verbeeldingen brengt dit woord me in den geest... Een paleis met groote, schitterende zalen en bloeiende, geurige tuinen... een vorstelijk tehuis in een ver wonderland... En zij zelf... een fee uit een vertelling, jong en mooi en onmetelijk rijk, een wonderbaar wezen voor allen die haar rooit zagen dan in een duistere cinemazaal en die niet beter weten...

En toch is ze misschien niet gelukkiger dan wij, arme, doodarme duivels uit het land van de stilte en der armoedzaaiers... Ze heeft misschien in al haar weelde heel dikwijls behoefte aan een dag zonder zorgen, aan spelende kinderen en zingende vogelen...

Ondanks al de glorie rondom haar zal ze wel weten de beteekenis van liefde en leed, dit tenminste is tot me doorgedrongen bij het aanschouwen van haar weemoedige kijkers in vele barer filmen...

Welk een mooi lot, het leven te beginnen als( eenvoudig meisje, op te klimmen tot « star », tot koningin mag men zeggen door de vele, veroverde % lauweren in eigen land en in den vreemde...

Zooals zij zijn er velen in het gebied van « Uncle Sam » die niet bleven wat hun ouders geweest waren, maar opgevoerd tot macht en aanzien met Napoleon bekennen mogen: « Quel 10-man que ma vie! » LABRADOR.

OOOOOOOOOOOOOO <§» <§> OOOOOOOOOOOOOO

Ginemanieu wsj es

THEX GARDEN OF ALLAH, Robert Hichens’ heerlijke geschiedenis over Afrika, zal de volgende productie zijn voor Lillian Gish, voor JVIe‘ tro-Goldwyn. John M. Stahl is regisseur.

AMERIKA heeft op het oogenblik acht regisseurs van vreemde nationaliteit; deze zijn: Ernst Lubitsch, Sven Gade, Dimitri Buchowetzki, Victor Seastrom, Eric von Stroheim, F. W. Murnau, George Christiansen en Arthur Gregor. De drie laatsten zullen echter weldra naar Engeland vertrekken daar zij daar aangeworven zijn. Zij staan bekend als bekwame personen.

FULM.RBVUE

Photohoekje

De Lezeressen en Lezers welke een photo van een filmartist(e) ontvingen, gelieven ons mede te deelen:

1° na hoeveel tijd zÿ die ontvingen; 2° gratis of niet;

3° het formaat der photo.

Deze inlichtingen worden onder deze rubriek ingelascht en zÿn alzoo van groot nut voor eenieder die insgelijks aan die artist(e) zouden geschreven hebben.

SANS-SOUCI ontving giatis de photo van: Max Linder, postkaart for maat, na 31 dagen: Harold

Lloyd, 12,3x17,5, na 4 m.; Richard Dix, 12,5x 17,5, na 61 d.; Patsy Ruth Miller, 12,3x17,5, na 53 d.; Marion Davies, 20x25, na 16 d.; Constance Talmadge, 20x25, na 3 m.; Gloria Swanson, 20x 25 (2de photo, ongevraagd), na 17 d.

TOM ontving gratis de photo van: Pola Negri, 12,3x17,5. na 36 d.; Antonio Moreno, 12,5x17,5, na 33 d.: Lois Wilson, i2,5xli7,5, na 46 d.

LOUISE VERBEECK ontving gratis de photo van: Betty Balfour, postkaartform., na 1 m. en 6 d.: Rudolph Valentino, 16x20, na 1 m. 8 d.: Jaque Catelain, postkaartform., na 7 d.; Sandra Milowanoff, postkaartform., na 3 d.; Gloria Swanson, 20x28, na 3 m. 2 w. en een tweede, ongevraagd, 17,5x23. na 11/2 maand.

JULIA EN PIERRE ontvingen gratis de photo van: Buster Keaton, formaat 19x24, na vier maanden; Kenneth Harlan, 13x17, na 7 1/2 m.

MARIA ontving gratis de photo van: Mary Pick ford, na 2 m. en 26 d.; Mary Philbin, na 1 m. en 2 d.

HOOT GIBSON ontving gratis de photo van Jackie Coogan, 12,5x17,5, na 3 d.

Met deze heb ik het genoegen u de namen te zenden der door mij ontvangen photos, sinds 1 Maart 1924, tot heden Mei 1925:

Sandra Milowanoff, postkaartform., na 8 d.: Stacia Napierkowska, postk form., na 8 d., mits 5 fr.: George Biscot, postk. form., na 3 d.; Ginette Madd'ie, postk. form., na 4 d.,; Betty Balfour, postk. form., na 9 d.; Maria Ausonia, twee verschill. form., na 9 d..; Gina Palerma, postk. form., na 8 d.; Dolly Davis, postk. form., na 8 d.; Rolla Norman, postk. form., na 9 d.; Ivan Mos-joukiine postk. form., na 20 d.; Andrée Brabant, postk. form., na 30 d.; William Farnum, groot form., na 37 d.; Charley Chaplin, gr. form., na 37 d.; Suzanna Bianchetti, postk. form., na 9 d.: Aage Fonss, postk. form., na 7 d.; Milton Sills, gr. form., na 54 d.; Rudolphe Valentino, gr. form, in Beaucaire, na 56 d.; Gabriel de Gravonne. postk. form., na 42 d.; William S. Hart, gr. form., na 40 d.; Harold Lloyd, gr. form., na 37 d.; Blanche Montel, postk. form., na SO d.; Eduard Mathé, postk. form., na 46 d.; Monique Chrysés, postk. Form., na 7 d.; Felix Ford, gr. form., na 10 d.: Thomas Meighan, gr. form., na 76 d.; Bebe Daniels, gr. form., na 47 d.; Viola Dana, gr.form., na 49 d.; Edna Purviance (2), gr. form., na 59 d.; Norman Kerry,, gr. form., na 43 d.; Agnes Ayres (2 ex.), gr. form., na 73 d.; Luciano Albertini, postk. form., na 55 d.; Lila Lee, gr. form., na 87

d.; Ramon Novarro, gr. form., na 39 d.; Lois Wilson, .gr. form., na 62 d.; Alexandra Gorda. postk.orm., na 9 d.; Betty Compson, gr. form., na 61 d.;Pola Negri, gr. form., na 48 d.; Richard Dix, gr. form., na 48 d.; Priscilla Dean, gr. form., na 48 d.; Mary Astor, gr. form., na 37 d.: Pauline Garon, gr. form., na 37 d.; Nathalie Kovanho, postk. form., na 71 d.; Antonio Moreno, gr.form., na 37 d.; Leatrice Joy, gr. form., na 75 d.; Ernst Deutsch, postk. form., na 21 d.; Betty Balfour

n. 2, postk. form., n 7 m.; Gloria Swanson, gr. form., na 4 m.; Garebh Hughes, gr. form., na 44 d.; Diana Haid, postk. form., na 9 d.; Robert Frazer, gr. form., na 8 m.; Percy Marmont, gr. form., na 2 m.; Adriana Bell, gr. form., na 6 m.; Jane Novak, gr. form., na 42 d.; Jack Pick ford, gr. form., na 6 m.; Maë Marsh, gr. form., na 5 m.; Lewis G. Stone, gr. form., na 4 m.; Rudolph Valentino, n. 2, gr. form., na 47 d.; Allan Forrest, gr. form., na 3 m.; Betty Bronson, gr. form., na 1 m. en 8 d.; Frida Richard, postk. form,, na 1m.; Frarfk Mayo, gr. form., na 93 d.; Asta Nielsen, postk. form., na 13 d.; Theodore Robert, gr. form., na 43 d.; Mary Pickford, gr. form., na 29 d. uit Parijs; Douglas Fairbanks, gr. form., na 29 d. uit Parijs: Anna Q. Nilson, gr. form., na 52 d.; Colleen Moore, gr. form., na 55 d.; Barbara La Mair, gr. form., na 61 d.; Rutn Roland, gr. form., na 71 d.; Werner Krauss, postk. form., na 6 d.; Marie Prévost, gr. form., na 52 d.: Richard Talmadge, gr. form., 2 versch., na 155 d.; Jaijses Kirkwood, gr. form., na 50 d.; Mary Odette postk. form., na 92 d.; Paul Richter, postk. form., na 49 d.; Herbert Rawlinson, gr. form., na 64 d.: Lucie Doraine, postk. form., na 150 d.; Maë Mac Avoy, gr. form., na 120 d.; Adolph Menjou, gr. form., na 49 d.; Lya de Putti, postk. form, na 25 d.; Jackie Coogan, gr. form., na 60 d.; Dustin Farnum, gr. form., na 73 d.; Erna Moreno, postk. form., na 8 d.; Mack Swain, gr. form., na 38 d.: Lilian Gish, gr. form., na 40 d.; Norma Talmadge, gr. form., na 66 d.; Constance Talmadge, gr. form., na 64 d.; Patsy Ruth Miller, gr. form., na 37 d.; Harry Piel (2 ex.), postk. form., pa 8 d.; Mary Pickford, gr.form., na 47 d.; Lloyd Hughes, gr. form., na 61 d.; Huntly Gordon, gr. form., na 36 d.; Mary Philbin, gr. form., na 55 d.; Doris Kenyon, gr. form., na 120 d.; Carmel Myers, gr. form., na 90 d.; Jvor Novello, postk. form., na 43 d.; Nathalie Lissenko, gr. form., na 44 d.; Buster Keaton, gr. form., na 90 d.; Nita Naldi. gr. form., na 90 d.; Elsie Ferguson, gr. form., na 7 m.; Rod. La Rocque, gr. form., na 3 m.; Flora Le Breton, postk. form., na 10 m.; Hans Schlet-tow, postk. form., na 8 d.

Cinemanieuwsj es

MISSES WALLACE REID, de vrouw van den betreurden Wally, gaat een serie films draaien van een tamelijk groote lengte.

JULIUS EN A BE STERN gaan een parodie op « Uncle Tom’s Cabin » (De Negerhut van Oom Tom) voortbrengen. Wanda Wiley vervult de hoofdrol in een andere parodie op dien naam, namelijk « Uncle Tom’s Gal » (Oom Tom’s Meisje).

INDIEN Langdon het aanbod aanneemt van de verschillende ontvangen, gedaan door zoogenaamde « onverantwoordelijke » voortbrengers, dan zal hij een inkomen hebben, over drie jaar, van zoowat 1.700.000 dollars.

! FiiiBamsten en Mes der First nanonal Pictures

PHYLLIS HAVER

in “I WANT MY MAN” (Ik verlang mijn Man) waarin hoeden draagt naar de laatste mode.

zij een massa

DE REGISSEUR JOHN S. ROBERTSON komt

de eerste tooneelen te draaien van de nieuwe film van Richard Barthelmess « Shore Leave » (Toelating om aan Land te gaan) in het aquarium van New-York. Deze film, welke voort gebracht wordt .door Inspiration Pictures, zal op de markt komen door First National. De meeste binnenzichten zullen opgenomen worden in het Rec-Art Studio en de buitenzichten aan boord van zekere oorlogschepen van de vloot van den Atlantischen Oceaan, alsook op de kust van Massachussets. « Shore Leave » is een aanpassing van het theaterstuk van denzelfden naam, waarin David Belaseo eenige jaren geleden Frances Stair voorstelde. In de film speelt Richard Barthel mess de groote rol, deze van «; Bilge » Smith, de romantische zeewolf. In deze produktie verwierf hij de medewerking van de Amerikaansche marine. Hij was tevens de gast van den kommandant van den kruiser « New-York », op weg van Guantanamo naar New-York. De rol op het too-neel, gespeeld door Frances Starr, zal vertolkt worden door Dorothy Mackaill.

MILTON SILLS zal, wanneer zijn film _ « De Opvoeding van O’Malley » voltooid is, eenige weken rust nemen in Californië. Hij verlangt er zeer naar om zijn heerlijke woning te Hollywood te kunnen betrekken, dewelke hij lang heeft moeten missen. Daarna herbegint hij aan « The Comeback » (De Weerwraak).

DE NIEUWE FILM van Constance Ialmadge, Hollywood, is « Because I Love You » (Omdat ik u bemin). Deze produktie wordt door First National dezen zomer op de markt gebracht.

« THE SEA-WOMAN » (De Zeevrouw), een tooneelspel van Willard Robertson en i etwelk te New-York een enorm succes behaalt, werdt op het witte doek gebracht, onder toezicht van Richard A. Rowland, direkteur der produkties. Het scenario is in handen van June Mathis, hoofd der afdeeling scenarios. « The Sea-Wo:nan » zal vertolkt worden door een schaar vedetten.

FIRST NATIONAL maakt z.T.h gereed een prachtige produktie te maken van « hène », waarin Colleen Moore de titelrol zal vervullen. De company rekent er op hiervan een extra ordinaire film voort te brengen en dezen toekomenden herfst uit te geven. Colleen Moore maakt op het oogenblik een reis in Europa; bij haar teiug-komst zal zij onmiddelijk terug aan het werk gaan. Als regisseur van a Irène ». wordt genoemd John Francis Dillon.

FILM-ÄEVUE

to

FILM-REVUE

Een Autoritje met Dolly Davis

(Van onzen correspondent te Parijs)

\ PINAY! Het Eclair-Studio alwaar René Clair op t oogenblik é de hoofdtooneelen van « Een Zomernachtdroom » verwezenlijkt.... Buiten is het de Senegal; binnen in het studio is het een broeikas waarin regisseurs, vertolkers dampen en verdampen...

...Men draait net een tooneel, een binnenzicht uit een kleine provinciebank voorstellende. Tusschen de aanwezige vertolkers herkennen we al dadelijk de bekoorlijke vertolkster uit « Claudine et le Poussin » en uit « Paris », en we maken er alras gebruik van om haar over haar onlangs behaalde successen geluk te wenschen.

Dank aan de vriendelijke welwillendheid van den insceneerder, worden we aan mejuffer Dolly Davis voorgesteld, die ons op oprechte gulle en aanmoedigende wijze ontvangt.

— Een interview voor een Belgisch blad? Maar met genoegen! Echter moet ik dadelijk terug naar de stad en indien U er niets tegen op /hebt, kunt U mij vergezellen. Onderweg zullen wij dan wat praten en U zult zien, het zal even goed gaan.

Het spreekt van zelf dat wij die uit-noodiging niet weigeren.

— De tijd om mij te kleeden en ik ben ten uwen dienste!... roept ons Dolly Davis toe terwijl zij zich naar haar loge begeeft...

Tijdens die enkele minuten kouten wij wat met René Clair die ons wel eenige inlichtingen over zijn laatste voort-brengst wil verstrekken... Maar ziehier onze ster terug, een lieve verschijning in haar smaakvol zomertoiletje, dat ons zoo goed het type der Parisienne weergeeft.

We stappen in de twee-persoons-auto, niet zonder dat René Clair ons als mop toeroept:

— En bijzonder, licht ze niet op!...

....De baan is mooi; maar het is bliksems warm... Men praat over cinema... maar Dolly Davis heeft een bekoorlijk lommerrijk plekje in ’t oog gekregen en stuurt er regelrecht heen. En ziedaar ons gemakkelijk gezeten, ver van alle gerucht en warmte.

— En nu moogt ge mij interviewen. Wat zoudt gij willen weten?

— Maar, mejuffer, eenige tot heden toe onbekende gegevens uit uwe loopli baan, uwe smaken, uwe voornemens en ...indien U er hebt, eenige kleine avontuurtjes die zich zouden kunnen hebben voorgedaan tijdens de opname uwer laatste filmen. Dit alles zou niet kunnen nalaten onze lezers belang in te boezemen.

--U vraagt me daar veel!

— En het is nog zoo weinig, mejuf-,, fer.

— Welnu dan, om uwe Belgische lezers genoegen te doen, weiger ik U niets meer. Ziehier: mijn debuut op de cinema was niet zooals het met anderen gebeurt. Ik dacht er niet aan toen op zekeren dag een kennis van me vroeg of ik er belang in stelde. Ik wilde wel eens voor de camera poseeren en ik werd voorgesteld aan M. Maurice de Marsan, welke mij wilde engageeren om een rol-/ letje te vervullen in een van zijn films,' namelijk « Le Bourrasque ». Dit was op het einde van 1919. In het begin van den Winter van 1920 deed ik een tweede verschijning en aan de zijde van Geneviève Félix draaide ik « Hantise », onder leiding van Jean Kemm.

Sindsdien heb ik regelmatig gedraaid. Aangeworven door R. Saidreau, vertolkte ik « L’Idée de François » met Gina Palerme; daarna ging ik op reis naar Rome om er te draaien « Le Roman de Monique » met Charles de Rochefort... Oh, ja, die film heb ik niet willen zien omdat hij, naar het schijnt, zoo slecht is...

— Maar, mejuffer, die film is integendeel wel goed...

FILM-REVUE

— Ah, gij vindt...

Jean Kemm engageerde mij alsdan om de rol van « Marie-Thérèse » te vertolken in « Vidocq ». Om u de waarheid te zeggen was dit de eerste groote rol welke ik te spelen kreeg.

Daarop aangenomen door Léon Poirier vertolkte ik de rol van « Josette » In de schoone film « Geneviève ». Daarop ging ik over naar Gaumont, waar ik, onder bestuur van Pierre Colombier, een comedie draaide « Par-dessus Ie Mur ». En daarna « Claudine et Ie

voor deze soort heb ik een voorliefde. En nu kom ik te eindigen « Le Calvaire de Dona Pia » onder bestuur van Henry Krauss... En nu op het oogenblik draai ik « Le Songe d un Jour d’Été ».

— En uwe plannen?

— Lieve God! U gaat vlug!... Ik zal « Boy » draaien onder regie van Pero-jo. Deze film zal opgenomen worden in Andalouzië. Ik moet U zeggen dat die feis mij wel een beetje afschrikt, want indien deze warmte aanhoudt, welke hitte zullen wij dan ginder niet hebben.

Poussin » onder leiding van Manchez... Hebt gij deze gezien?

— Ja, welke schoone kleine film en welk een artiste. U moet wel vele brieven van bewondering daarover ontvangen hebben?

-7- Jawel... En dan kwam, met Nal-pas, « Il ne faut pas jouer avec le Feu ». •Daarna « Paris »...

— Nog een succes voor U...

En na eenige oogenblikken stilte:

— Ik heb deze rol gaarne vervuld;

Daarna zullen wij opnemen « Frère Jacques », onder bestuur van Manchez... Zooals U ziet heb ik reeds werk voor eenige maanden.

Terwijl wij onze notas overlazen, raadpleegde Dolly Davis een blaadje waarop geschreven stond « Vragenlijst »... Zij vroeg wat dit beteekende, waarop wij haar antwoordden:

— Dit is enkel om de artisten eenige * indiskreete vragen te stellen.

— Wat zoudt ge dan willen weten?..

FILM-REVUE

— Wat uwe smaken zijn, uw lievelingskleur, uw geliefkoosde bloemen, parfum, enz...

— Maar dit is heelemaal niet indis-kreet. Ziehier: Mijn liefste kleur is het rose. Mijn parfum is: het Chysne de Co-ty. De bloemen: ik houdt van allen, maar bijzon.der van de azaleas.

Litteratuur? Ik heb zoo weinig tijd om te lezen... Maar als ik lees dan houd ik het meest van Anatole France. Ik houd ook van de moderne schilderkunst en van alle muziek indien ze mij bevalt...

— Dat U van sport houdt moet ik niet vragen; bewijs, uw auto. Maar, er zijn nog andere sporten...

— Ja, het tennis, het roeien en zwemmen.

— Hebt Li geen talisman, een porte-bonheur?

—— Neen, ik heb betrouwen in mij zelven en tot hiertoe heb ik mij daarover niet te beklagen...

— Iets moet ik U nog vragen, mejuf-

Cinemabrievenbus

1° Onze brievenbus is gratis.

2° Wekelijks worden er drie vragen beantwoord.

3° Stel uw vragen afzonderlijk en nummer ze.

4° Naam en adres hoeven we niet te kennen: geef een deknaam op.

PERICLES. — We danken U zeer voor uwe lofspraak en waardeering, maar... zedigheidshal-ve spijt het ons zeer uwe inzending in de Vrije Tribuun niet te kunnen opnemen.

COSTERMANS. — Brief en photo ontvangen en zullen zien wat er kan gedaan worden; koester evenwel geen al te groote verwachtingen.

LEKKERBEK. — 1) Lewis Stone; adres: c/o Metro-Goldwyn Corp., 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

2) Ralph Lewis; adres: 8221, De Longpré Avenue, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

3) Beiden in de Engelsche taal te schrijven; zenden gratis hun photo.

SMARAGD. — 1) Van welke maatschappij was die film?

2) Mary Alden is te Newport in 1887 geboren; dit is haar ware naam.

3) Norma Shearer is in 1899 geboren; dit is haar ware naam.

HARY. — 1) Ivan Mosjoukine; adres: c/o Studio Albatros, 153, rue du Sergent Bobillot, [yjon-treuil-sous-Bois (Seine), France.

fer. U hebt mij beloofd een kleine anecdote te vertellen. Hebt U niet het een’ of ander incident gehad tijdens het opnemen uwer films?

— Neen, niet één... Maar dit herinnert mij dat ik om zeven uur bij den dokter moet zijn... Wat uur hebt U?...

— Zeven uur min 10 minuten...

En op een oogenblik waren wij op den terugweg. Wij riskeerden zeker in de boet geslagen te worden voor overdreven snelheid... maar alles verliep goed en wij waren op tijd terug.

Wij namen afscheid van onze lieve geleidster na haar moeten beloofd te hebben om haar aan het werk te zien in het studio.

Dolly Davis is het wonderbaarste type van het jonge Fransche meisje. Zij is een « jeune première » van groot talent, hetgeen zij ons bewezen heeft. Met groot ongeduld verwachten wij haar nieuwe films dewelke natuurlijk voor haar nieuwe successen zullen zijn.

, ROBERT.

2) Nathalie Lissenko, zelfde adres als Ivan Mosjoukine.

3) Beiden kunnen worden geschreven in de Fransche of... Russische taal.

MARIA. — 1) Betty Blythe; adres: 1820, La Brea Street, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) Bryant Washburn; adres: 7003, Hawstorne Avenue, Hollywood (Cal.), U. S. A.

3) Wanda Hawly, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywqod (Cal.), U. S. A.

FLEUR DES CHAMPS. — Constant Rémy, adres: c/o 3, rue de Rocroy, Paris.

FRANKY. — 1) In het werkelijk leven draagt Harold Lloyd geen bril; tijdens het draaien zijner filmen draagt hij er een zonder glazen.

2) Rudolph Valentino is op 6 Mei *1895 geboren.

3) Henny Porten is op 7 Januari 1888 geboren.

WALLY. — \ ) Glad}'s Walton zendt gratis de-haar gevraagde photo; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) Doris Kenyon, zelfde adres als voor Gladys Walton.

3) De officieele winst zouden we U niet kunnen zeggen, maar men spreekt van ongeveer 800,000 dollar netto winst.

APOLLO. — 1) George O’Brien, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U, S. A.

2) Gabriel de Gravonne zendt zijn photo tegen vergoeding van 2,— fr.; adres: 5, rue Lallier». Paris.

3) Dorothy Davonport, adres: c/o Suite 523

Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

N. B. — Onze beste gelukwenschen voor de-mooie lijst ontvangen photos.

FiLM-REVUE

MOUCHE. —- 1) Zie antwoord aan Harry.

2) Hij zendt zijn photo tegen vergoeding van 2.- fr.

HOOT GIBSON. — 1 ) Jack Holt zendt gratis de hem gevraagde photo; adres: Lasky Studio, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) Zooais U ziet is uw schrijven op een goed adres terecht gekomen.

AIGRETTE. — I) De autobusrit geschiedt op 14 Juni dezer.

2) Tot hiertoe hebben we nog geen reden om tegenover die vereeniging wantrouwig te staan.

3) Zooais U hebt kunnen zien zijn alle vragen beantwoord.

4) Het gezelschap Ducaju reist nog steeds.

TATAKE. — 1) Harry Carey’s lievelingspaard

Dynamite » vertolkte onder andere een rol aan izijn zijde in « De Koning van het Cirkus ».

2) Dit komt doordat er uit den oorspronkelijken film tooneelen zijn weggeknipt, hetzij op last der censuur, hetzij door de cinemabestuurder zelve, opdat de band korter zou zijn.

3) Voor het oogenblik worden er geene aan de markt vermeld.

LABRADOR. — 1) Barbara Bedford. adres: 5269, De Longpre Avenue, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) We denken wel dat er iets op te brouwen valt. Wilt U het eens wagen?

JULIA EN PIERRE. — Uwe vragen zijn beantwoord in de Brievenbus van ons nummer van

JET.,— 1) Dustin Farnum zendt gratis de hem gevraagde photo; in de Fransche of F.ngelsche taal te schrijven; adres: United Farnum Productions, Glendale (Cal.), U. S. A.

2) Het zou niet met de welvoeglijkheid strooken moest U in een omslag aan een fiimartist gericht, twee verschillende briefjes sluiten.

3) Zooais U ziet hebt U antwoord in het blad van 6 Juni.

LOUISE V ERBEECK. — 1 ) Soava Gallone kunt U in de Fransche taal schrijven... tenzij U de Italiaansche machtig waart.

2) Gunnar Tolnaes en Karina Bell kunt U in bet Duitsch ofwel in de Vlaamsche taal schrijven, maar dan zeer duidelijk geschreven.

3) Allen zenden gratis de hen gevraagde photo.

. TOM. — 1 ) De hoofdvertolkers vem « Scara-mouche » zijn Alice Terry, Ramon Novarro, Lewis Stone en George Siegman.

2) In welke film hebt U die artiste zien optreden en van welke maatschappij?

3) Vivian Rich, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

SANS-SOUCI. — 1) Doris Kenyon, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) yirginia Brown Faire, adres: Engstrum Ap-partments, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

DE BÉ. — 1*) Zie adres Doris Kenyon antwoord aan voorgaande.

2) Suzanne Christy kunt U schrijven: 33, rue de l’Autonomie, Bruxelles.

L/CO. — 1) Lilian Gish, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) Ronald Coleman, zelfde adres als Lilian Gish.

3) Mary Philbin, adres: 1729 3/4, Wilox Avenue, Hollywood (Cal.) U. S. A.

N. B. -— Allen zenden gratis de hun'gevraagde

photo.

FLEUR DES CHAMPS. — 1) Dorothy Dalton n’est pas française, elle est américaine, adresse: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.)

U. S. A. (D. D. is geen fransche, zij is ameri-kaansche; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.) U. S. A.).

2) Cela n’existe pas Anvers. (Bestaat niet te Antwerpen).

CHU-CHIN-CHOW. — 1) Rudolph Valentino’s partner in « De Roode Hacienda » was Helen d’Algy; is geen star; die band is werkelijk een voortbrengst vàn bijzondere schoonheid.

2) Bryant Washburn is te Chicago cp 28 April 1889 geboren; hij is gehuwd met Mabel Forrest.

3) Die filmen zijn in België nog niet aan de markt verschenen; de voornaamste onder hen is « Mme Sans-Gêne »; die dagteekeot van rond het jaar 1917.

CRIQUI. — 1) Jeanne Helbling, adres: 65,

Boulevard Barbés, Paris.

2) Blanche Montel, adres: 92, Avenue des Ternes, Paris.

3) Charles de Rochefort, adres: 17, rue Victor Massé, Paris.

N. B. — Allen vergen 2 fr. voor het veizenden hunner photo.

/. S.— Schrijf hen allen eens aan volgend adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

FORUM STUDIO. — Uw brieven van 23 en 30 Mei 1.1. wel ontvangen en namen er, onder dankzegging, goed nota van.

ALl-BÉN-D ARAK. — l) Constance Binney, voornaamste filmen: « Sporting life », « Test of

Honour », « Erstwhile Susan ».

Adres: c/o Realart Pictures, 469, f ifth Avenue, New-York-City (U. S. A.).

2) Edith Chapman, voornaamste filmen: «Web or Lies », « The Cameo Girl », « .Do Diearns come true? », adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.) U. S. A.

3) Harold Goodwin, voornaamste filmen: «Olivier Twist Sr. », « The Road Deman », « Arizona Express », zelfde adres als voorgaande.

N. B. — Zenden allen gratis de hen gevraagde photo; in de Engelsche taal te schrijven.

ALICE P AVOR. — 1) Die uitnoodiging cm die somme te storten, was die met de hand geschreven of was het een op voorhand gedrukt brief e? In ieder geval zouden we ciien artist er e-.-ns over schrijven.

2) Die artist was: Richard Georges Lannes.

3) Schrijf hem maar doodgerust dat indien hij u niet volledige voldoening schenkt, u eer.s een artikeltje voor Vrije Tribuun zult brouwen. U zult dan wel weten hoe dit aan boord te leggen. Zoo-als u ziet komt onze voorspelling aangaande dit heerschap uit.

N. B. — Karikatuur kostelijk, bijzonder aie afstand tusschen hoofd en srhouders!

NEMO

N. B. — Vragen ons na Zondag tëegékomen, worden in het volgend n mimer beantwoord.

Ginemanieuwsj es

DE BELGISCHE VOORTBRENGER Paul Flon

is op het oogenblik aan de Azurenkust, in gezelschap van Suzanne Christy, alwaar hij tooneelen draait voor de film « Een Haard zonder Moeder », waarvan hij ook den schrijver is.

THE LAST FRONTIER, welke begonnen was door Thomas H. Ince, en bleef liggen door dezes dood, zal voltooid worden door Hunt Stromberg.

FILM-REVUE

CINEROMAN

naar het boek van Sjr Arthur Conan Doyle a T he Lost World »

Productie First National-Watterson R. Rothacker Viaamsche bewerking van Ed. Neorg

Met speciale toelating van de First National Pictures van New-York. EENIG RECHT VOOR BELGIE

ROLVERDEELING:

Professor G. E. Challenger Wallace Beery

Edward Malone, journalist Lloyd Hughes

Lord John Roxto*i Lewis Stone

Professor Summerleo Arthur Hoyt

(8ste vervolg)

Wij verwijderden ons van den kant en hadden omtrent 50 meters in het struikgewas gegaan, toen wij achter ons opeens een luid gekraak hoorden. Oogenblikkelijk liepen wij' terug... de brug was verdwenen...

Ver beneden, in den afgrond, lag een massa splinters hout en gebroken takken. Het was onzen beukenboom. Had de zijde van de rots toegegeven onder het gewicht? Dit was het -eerste dat in ons aller geest kwam. Maar op het volgende oogenblik zagen wij, aan den overkant, op het uiteinde der rots, een donker gelaat, het gelaat van den halfbloed Gomez. Ja Gomez, maar het was niet meer het lachend, maar het ijskoude, wraakzuchtige gelaat van den kleurling.

« Lord Roxton! » riep hij. « Lord Roxton! »

« Welnu, hier bén ik! » riep onze gezel.

Een heische lach was het antwoord.

« Ja, daar zijt ge, Engelsche hond, en daar zult ge ook blijven! Ik heb gewacht en gewacht, maar nu is mijn kans gekomen! Het was u moeilijk naar boven te komen, maar het zal u nog moeilijker vallen om terug beneden te geraken!... Gij gekken!... Gij zijt er in geloopen, gij allen! »

Wij stonden aan den grond genageld, wij waren te verbaasd om een woord te kunnen uiten. Doch, de ander ging voort:

« Bijna hebben wij u gedood, met dien grooten steen in de grot! Doch, zoo is het beter!... Het is langzamer, maar vreeselijker... Uwe beenderen zullen daar verbleeken en niemand zal weten waar ge verbleven zijt. Wanneer ge stervende zijt, denkt dan aan Lopez, welke gij 5 jaren geleden dood geschoten hebt aan de Putamayo rivier. Ik ben zijn broeder, er moge gebeure wat wil, maar ik zal gelukkig sterven daar zijn herinnering gewroken is. »

Hij stak zijn vuist naar ons uit, waarop alles stil werd.

De kleurling daalde af langs waar wij allen cp-geklommen waren; doch, alvorens hij den grond bereiken kon, was Lord John naar het uiterste punt van het plateau geloopen, en bereikte hij een punt vanwaar hij den man goed zien kon. Men hoorde daarop een enkele krak van zijn geweer en.

al zagen wij niets, wij hoorden een schreeuw en een doffe val van een lichaam. Roxton kwam bij ons terug met een gelaat van graniet.

« Ik ben blind geweest, » mompelde hij, « en dit heeft u allen in een gevaarlijken toestand gebracht. Ik zou mij moeten herinneren hebben dat dit volk er op uit is om bloed te vergieten en wraakzuchtig blijft. »

« Wat omtrent den anderen? Die zal geholpen hebben om den boom in den afgrond te werpen?»

« Ik zou hem eveneens gedood hebben, maar ik liet hem gaan. Het is misschien verkeerd van me geweest. »

Nu dat we alles wisten konden wij de zaak goed overdenken: zijn verlangen om onze plannen te kennen, zijn aanhouding buiten onze tent, de hatelijke blikken, welke van tijd tot tijd in zijn oogen te zien waren. Wij bespraken onzen toestand, toen een ander tooneel, beneden in het plein, onze aandacht trok.

Een man in witte kleederen, welke alleen de overlevende halfbloed zijn kon, liep alsof de dood achter hem zat. Eenige meters verder, vlak cp zijn hielen, daagde de hooge gestalte op van onzen getrouwen neger Zimbo. Wij zagen hem op den kleurling toespringen en zijn arm rond dezes hals slaan. Beiden rolden over den grond. Zambo stond alleen recht, zwaaide triomfantelijk met zijn armen en kwam naar onze richting geloopen... Wij zagen het witte figuur beweegloos in het midden van het plein liggen.

Onze twee verraders waren dood, maar het kwaad dat zij gesticht hadden lag daar nog altijd voor ons. Op geen enkele manier konden wij op de rots weerkeeren.

Op dit oogenblik leerde ik de stof dewelke in mijn drie kameraden voorhanden was. Zij waren in ernstige gedachten verzonken, het is waar, maar niet ontmoedigd.

Wij zetten ons in het struikgewas neer en wachtten geduldig op de komst van Zambo. Het duurde niet lang of wij zagen zijn zwart gelaat verschijnen en onmiddelijk daarop verscheen hij op de rots.

« Wat moet ik doen? » riep hij, « zeg mij wat ik doen moet, het zal gebeuren! »

Dit was gemakkelijker te vragen dan te beantwoorden. Een zaak was duidelijk, deze zwarte“ kon ons misschien toch nog helpen, hij was onze verbinding met de beschaafde wereld. Hij moest ons verlaten.

« Neen! Neen! » schreeuwde hij. « Ik u niet verlaten!... Wat er voorvalle, gij vindt mij altijd

hier!__ Maar Indianen kunnen gaan, die fceggen

te veel van Curupiri op deze plaats... zij gaan terug naar huis... Gij kunt ze niet meer in dienst houden, ik ook niet! »

Het was de waarheid, de Indianen hadden meermaals hun angst getoond en hun verlangen terug huiswaarts te keeren.

Zambo had een helder doorzicht, het was zoo, wij moesten de inboorlingen ontslaan.

« Laat ze tot morgen wachten, Zambo », antwoordde ik, « dan kan ik met hen een brief mede geven! » '

« Zeer goed, mijnheer! Ik beloof u dat ze tot morgen zullen wachten!... Doch, wat nu voor u; te doen? »

Er was veel voor hem te doen en de goede jon gen deed het. Eerst en vooral, op on» aanraden..

FILM-REVUÉ

maakte hij de koord van den boom los en wierp een eind naar ons toe. Deze was niet dik maar van bijzondere sterkte. Er viel niet aan te denken echter daar een brug van te maken, maar kon ons op andere wijze van nut zijn. Aan het andere einde bond hij de pakken met "voedsel en andere zaken, welke wij een voor een naar ons toetrokken. Hij daalde naar beneden om nog meerdere zaken te halen, en dit steeds bij middel van de koord, welke wij telkens naar elkander toewierpen.

Het was avond wanneer hij ten laatste naar beneden daalde met de herverzekering de Indianen bij zich te houden tot den volgenden morgen.

En zoo brachten wij den eersten nacht door op het plateau; bij het licht van een lantaarntje, met éen kaars in, schreef ik onze lotgevallen. Wij kampten en soupeerden aan den rand van het plateau. Voorzichtigheidshalve staken wij geen» vuur aan, om ongenoodigde dieren op afstand te houden.

Morgen maken wij de eerste opzoekingen in . het onbekende. Hoe meer ik er over nadenk, hoe

waarschijnlijker het is dat wij ooit zullen terug xeeren. Indien er op het plateau in onze nabijheid een boom stond, konden wij een andere brug maken, maar niets daar van. En de koord is te kort om af te dalen in de diepte... Onze positie is hopeloos.

De meest wonderbare dingen zijn met ons, gebeurd en zullen nog gebeuren.

Op den morgen, na de misdaad van Gomez, begon voor ons een nieuw stadium van lotgevallen.

De eerste ondervinding was van dien aard cm ons gerust te stellen over de plaats waar wij ons bevonden. Wanneer ik wakker werd vielen mijn oogen op iets heel zonderling op mijn been. Mijn broekspijp was een weinig opgelicht en liet boven mijn sok een weinig mijn huid zien. Daarop rustte een groote purperen druif. Op dit zicht bukte ik mij en nam het vast, het barste in twee waarop in alle richtingen bloed spatte. Ik liet een kreet waardoor spoedig de twee professors aan mijn zijde stonden.

« Zeer belangrijk », zegdé Summerlee, over mijn knie buigende. « Dit is iets wat totaal onbekend is. »

« De eerste vruchten van onzen tocht », juichte Challenger. « Had ge dit voorwerp niet vernie-

(tigd dan zou uw naam vermeld worden in het;ouden boek van het Zoologisch Instituut... Misschien zullen wij wel een ander exemplaar vinden. »

« Ongetwijfeld », lachte Summerlee, « want er verdwijnt zoo iets juist achter uw kraag. »

Challenger sprong in de lucht, brullende als een stier, en trok als een gek zijn jas van het lijf. Summerlee en ik konden ons niet weerhouden van het Jachen. Eindelijk had hij het zonderling en stinkend insekt te pakken, maar nu zagen wij plots dat het struikgewas er van krioelde en dat wij deze pest moesten ontvluchten.

Doch, eerst en vooral moesten wij schikkingen nemen met den braven Zambo, welke op de rots verscheen met doozen cacao en beschuiten, welke weer bij middel van de koord naar ons werden toegehaald.

De rest, welke beneden bleef, kón de neger zelf twee maanden in het leven houden. De Indianen kregen ook een deel, als belooning voor hun diensten. Eeenige oogenblikken later zagen wij deze vertrekken, met zich verschillende brieven van ons medenemende, alsook copij voor mijn dagblad.

Zambo bleef bij onze kleine tent, beneden aan

den voet der rots; daar bleef hij, de eenige verbinding met de wereld.

Wij veranderden dus van plaats en kwamen op een open plek, niet groot maar langs alle zijden omringd van hooge boomen. Daar zaten wij gerust en bespraken onze plannen voor de toekomst. Wij zagen een soort vogel met een eigenaardig gekrijsch, ander teeken van leven was er niet te zien.

Hier zaten wij, beveiligd voor onmiddelijk gevaar. Wij noemden het Fort Challenger.

Lord Roxton nam het woord:

« Zoo lang als menschen of beesten ons niet gezien of gehoord hebben, hebben wij niets te vreezen. Er zijn geen teekens dat wij ontdekt zijn. Wij moeten dus voorzichtig het land verkennen. Wij moeten de oogen goed open zetten.

Maar in elk geval moeten wij voorwaarts »,. merkte ik op.

« Zeker, jongen, daar gaat niets van af. Maar met al onze zintuigen. Wij mogen van onze basis niet weggaan om er nooit meer te kunnen weerkeeren. En wat er ook gebeure, behalve als er ons leven mede gemoeid is, mogen wij niet onze geweren afvuren. »

« Maar gij zelf vuurdet gisteren », zegde Summerlee.

« Het was ondanks mij zei ven... Maar de wind blies den anderen kant uit. Het gerucht zal niet ver op het plateau gehoord zijn... Maar hoe zullen wij deze plaats noemen?... Wij moeten ze toch een naam geven? »

Er waren verschillende voorstellen, maar Challenger had het laatste woord.

« Er kan maar één naam aan gegeven worden», zegde deze plechtig. « Het moet genoemd worden naar de pionier welke het ontdekte... Het is Maple White Land. »

En IVIaple White Land werd het ook, en zal in de toekomst op den atlas aangeduid worden.

Al was alles stil, er was geen twijfel dat Maple White Land bewoond was door zonderlinge“ schepsels, het sketchboek van den doode was duidelijk.

Wij kwamen tot het besluit om Fort Challenger te beschutten tegen eiken aanval. Dit gedaan zijnde bewogen wij ons behoedzaam in het onbekende, een kleine rivier volgende, om te kunnen terug keeren.

Hoe verder wij gingen hoe meer wij tot de overtuiging kwamen dat er ons wonderen te wachten stonden. Na eenige honderden meters gegaan te hebben, werd de rivier breeder en maakte deze een bocht. Plots bleef Lord John staan en riep:

« Zie eens! Dit moet de staart zijn van den vader aller vogels! »

In de modder, nevens het vlietende water, was er een spoor van iets dergelijks te zien. De vogel zelf zat natuurlijk in het bosch... Maar was het wel een vogel?

Lord John liet twee kogelen in zijn geweer glijden, dit wil zeggen: hij had bij zich een gioot olifantengeweer, welke hij alleen gebruikte voor groote dieren.

« Ik durf er op zweren », zegde hij, « dat het beest niet langer dan tien minuten hier gepasseerd is... Bij George, hier zijn de indrukken van het jong! »

Zoo was het ook.

« Maar wat denkt ge hiervan? ». riep opeens verheugd professor Summerlee, tçrwijl hij op een indruk wees van een menschelijke hand.

« Dit is van geen vogel, mijn beste Summerlee », antwoordde Challenger.

« Een beest? » vroeg ik.

« Neen, een kruipdier... een dinosaurus!... Nie-mand anders kan zulk een spoor achterlaten!...»* (Wordt voort gezet).

Efliiopiers op hei zilveren doek

sTjPOT aan de lenden in de wateren van den Blauwen Nijl, omringd >sL van negers, om de krokodillen, waarvan de stroom krioelt, van zich af te houden, staat H. E. Jones, met zijn camera, tooneelen op te nemen voor de wetenschappelijke film « Van de Roode Zee tot den Blauwen Nijl », voor ' de Rosita Forbes Co.

Jones vergezelt de ontdekkingsreizig-ster Rosita Forbes op haar avontuurlijke reis dwars door Abyssinie, en had verschillende onplezierige ondervindingen. Hij is de eerste cameraman welke de eer had met Ras Tafari aan dezelfde tafel te zitten, het regeerend hoofd van Abyssinië. Het was door toedoen van Ras Tafari dat de reizigers ongehinderd de streek konden doortrekken.

Zekeren dag reden Miss Forbes en Jones aan het hoofd hunner karavaan en geraakten verdwaald. Zij hadden het geluk in het dorp te landen van vriendelijke inboorlingen en zich in een hut in te richten tot zij voor de onverdraaglijke insekten moesten vluchten. Na zestien uur gereden te hebben werd de karavaan teruggevonden.

Gedurende deze reis gebruikte Jones een houten De Brie apparaat, en, was tijdens den dag de hitte onverdragelijk, en viel de thermometer des nachts drie graden onder zero, toch onderstond dit cinematoestel deze veranderingen wonderwel en hield zich goed.

in het begin werd het toestel op den rug van een muilezel geplaatst, doch daar muilezels geen eerbied voor een camera hebben, wierp het dier zich nu en dan op zijn zijde, geen rekening houdende of het apparaat niet beschadigd zou worden. Jones natuurlijk kon dit niet aanzien en was verplicht het machien zelf te dragen. Het was veiliger zoo, maar niet gemakkelijk. bijzonder wanneer men onder de brandende zon ging. Wanneer Jones soms een prachtig natuurzicht wilde filmen, dan ging de karavaan steeds verder en hij, na het tooneel op genomen te hebben, al loo-pende, moest de karavaan inhalen.

De Abyssiniërs zijn christenen en bestaan reeds 'sedert eeuwen. Zij hebben hun eigen Paus en hun eigen priesters

In deze overschoone produktie zal men ook ondergrondsche kerken der Abyssiniërs zien; volgens de inwoners zijn deze door engelen 'gemaakt, maar in het algemeen is het geweten dat deze kerken vervaardigd zijn door de oude Egyptenaren. Zij zijn in de rotsen gekapt en stellen bewonderenswaardig werk voor.

Mr. Jones verhaalt dat de streek bijzonder geschikt is tot filmopnamen waardoor de opgenomen tooneelen zeer klaar zijn. Geen enkel deel werd ontwikkeld alvorens de company terug in Engeland was, want het water in Abyssinië moet ekonomisch behandeld worden. Het gezelschap was zelfs verschillende dagen zonder zich te kunnen wasschenj omdat het water moest gebruikt wórden voor het voedsel en\ om den dorst te lesschen. Jones vergezelde ook den Prins van Wales op zijn reis naar Japan.

De film dezer reis wordt kortelings voor de pers vertoond en zal uit zes deelen bestaan. Afgezien van de belangrijkheid van dezen band, zal deze dan laatste zijn welke Miss Rosita Forbes voortbrengt, daar zij zich voor goed ta Londen gaat vestigen en het aan anderen overlaat om avontuurlijke uitstappen te maken. P. D. G.