Programme from 1 to 31 Dec. 1922



Booklet

Bron: FelixArchief nr. 1968#535

This text has been generated automatically on the basis of scanned pages, using OCR software. Because of the historical typefaces used in the programme booklets, the output is not flawless.

Show the facsimiles of this programme booklet


Voor alle in­lichtin­gen zich te wen­den tot den uit­gever:

Pour tous ren­seigne­ments s’adresser à l’Édi­teur:

it it Bu­reel voor it it

In­ter­na­tionale Pub­liciteit

Pub­licité In­ter­na­tionale

An­vers, 124, Rue Van Schoonbekestraat, 124, Antwer­pen

Drukkerij Nep­tune, Steen­houw­ersvest, 28


E PELS

Als men iets goeds heeft aan te bieden, Zoo make men ’t alom bek­end.

’t Gedrukte bli­jft, maar wo­or­den vlieden. Zoek voel­ing met den con­sument,

Bij trommes­lag maak’ uw reclame,

Hangt ’t, dagelijks, aan de groote klok; Gij hebt een wereld te om­va­men,

Te kam­pen tegen meen’gen wrok.

Veel fijne smaak ging er ver­loren,

Voor menigeen, in kri­jg­sorkaan,

« O, koffie drinken als te voren,

En weer ont­dekken Pe­likaan!»

Zulks hoort ge, dagelijks, op uw wan­del, Ach, zon­der naam, en zon­der hart,

Biedt koffie aan de tuss­chen­han­del En die ze drinkt, heeft ook de smart.

Mizan.

TE HUREN

S Louis

In­stal­la­tions et Répa­ra­tions d’Elec­tricité

GROS ... Devis gra­tuit sur de­mande ... DÉTAIL

LAM­PES PHILIPS

Spécialité LUS­TRERIE

ÆA1SOM PRIN­CI­PALE: 21, RUE LÉOPOLD SUC­CUR­SALES: 60 RUE DE L’ÉGLISE » » : 118, RUE NA­TIONALE

ATE­LIERS: 1, RUE GUIL­LAUME TELL

AN­VERS

Téléph. 5842

FAB­RIQUE: Rue Vin­cotte, 88

BORG­ER­HOUT

(An­vers)

Téléphone Mo. 5842

MAR­ION DAVIES

De Photo-Wed­strijd, uit­geschreven door « Too-neel­w­ereld », is een waar suk­ses ge­weest.

Niet min­der dan 2,915 deel­ne­m­ings­bul­leti­jns kwa­men ons toe.

De voorgesteld artiste was

MAR­ION DAVIES en op haar wer­den 41 stem­men uit­ge­bracht.

Hier vol­gen de namen dier 41 inzen­ders, alsmede de hen toegek­ende pri­jzen, door het lot aangewezen.

De vijf eerste pri­jzen bestaan uit eene door eene fil­mact­nce zelf geschrevene op­dracht en on­derge-teek­ende photo; de 36 vol­gende pri­jzen zijn reek­sen photo’s, postkaart­for­maat, allen bek­ende film-artis­ten voorstel­lende.

1. HUYS­MANS, Philom­ena, 12, Blauw­broek­str., Antwer­pen. On­der­teek­ende photo van Bessie Love.

2. MARIE LOUISE, zon­der adres. On­der­teek­ende photo van Bessie Love.

3. DUPONT, Adolf, Bal­anstraat, 17, Antwer­pen. On­der­teek­ende photo van Bessie Love.

4. «SERGEANT JUAN», Brus­sel On­der­teek­ende photo van Bessie Love.

5. VAN DE WALLE, L., Van Ri­jswi­jck­straat, 46, Vlaam­sch Hoofd. On­der­teek­ende photo van Bessie Love.

6. VAN DE VON­DEL, Ph., Bred­abaan, 560, Mer-xem. 1 reeks van 6 pho­tos.

7. CINE CLUBJE «Mary Pick­ford», Langstr., 125, Borg­er­hout. 1 reeks van 6 pho­tos.

8. TIEST, Jeanne, Stu­iv­en­berg­plein, 67, Antwer­pen. 1 reeks van 6 pho­tos.

9. VAN ZOOM, An­toine, Lau­reysstraat, 20, Antwer­pen 1 reeks van 6 pho­tos.

10. VAN ROSSEM, Bertha, 36, Nieuw­straat, Hobo­ken. 1 reeks van 6 pho­tos.

11. URIOT, Annie, Lange Beeldeken­straat', 102, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

12. BIER­MANN, Au­guste, Oran­jes­traat, 16, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

13. WAUTERS, Mme, Schoen­straat, 15, Borger-hout 1 reeks van 5 pho­tos.

14. JANSSENS, Bertha, Kerk­straat, 9, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

15. DE WIN­TER, Frans, Vli­js­traat, 34, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

16. MON­GA­REE, G. G., Leopold de Wael­straat, 3, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

17. DE­PLAC, Maria, Oude Vaart­plaats, 43, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

18. DIER­CKX, Tilly, Schalien­straat, 38, Antwer­pen. 1 reeks van 5 pho­tos.

19. POPPE, Mme, Jaak de Boeck­straat, 6, Mer-xem 1 reeks van 5 pho­tos.

20. VER­SWI­JZEL, Frans, Al­brecht, Rooden-bach­straat, 18, Borg­er­hout. 1 reeks van 5 pho­tos.

21. JOOSSENS, John, Herder­straat, 24, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

22. NAGELS, Jacques, Klam­per­straat, 13, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

23. HAMERS, Anny, Brey­del­straat, 22, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

24. GO­V­AERT, Marie, Lange Selder­straat, 10, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

25. SELS, Car­olina, Lau­reysstraat, 20, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos

26. DE MOL, Elisa. Mon­tignys­traat, 8, Antwer . pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

27. PEETERS, Louis, Mme, Dambrugges­traat, 36. Antwer­pen. 1 reeks.​van 4 pho­tos.

28. FALCHAMPS, Marthe, Willem Lin­nigstraat, 17/1, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

29. VAN DOE­SE­LAER, Ed­uard, Lange Van Blo­er­straat, 91, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

30. OUDENS, Peykéstr., 17, Antwer­pen. 1 reeks van 4 pho­tos.

31. JANSSENS, Joseph 35, Borg­er­hout­straat, 35, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos

32. GU­VISCH, George, 11, De Boeystraat, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos.

33. PAUWELS. Jeanne, Turn­houtsche Baan, 373, Borg­er­hout. 1 reeks van 3 pho­tos.

34. GOY­VAEKTS, Gus­taaf, Rot­ter­damschestr.,

25, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos.

35. GAZ­ZANO, Jeanne, 13, Blauw­broek­straat, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos.

36. VER­CAMME, N., 64, Vest­ingstraat, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos

37. MAYER, Irma, 14, Delin­straat, Antwer­pen.

1 reeks van 3 pho­tos.

38. BROUW­ERS, John, 56, Kerk­straat Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos.

39. JANSSENS, Jeanne, Borg­er­hout­straat, 35, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos.

40. HOOPER. Ger­maine, 61, Brederode­straat, Antwer­pen. 1 reeks van 3 pho­tos.

41. SI­MONS, Martha, Diepes­traat, 12,Antwer­pen 1 reeks van 3 pho­tos.

Boven­ver­melde pri­jswin­ners, Antwer­pen en de Antwerp­sche Ag­glom­er­atie: Borg­er­hout, Merxem, Hobo­ken, be­wo­nende, kun­nen de hen toegek­ende pri­jzen komen afhalen op ons bu­reel, 124, Van Schoonbekestraat, Antwer­pen, Zondag, 12 No­vem­ber, tuss­chen 11 en 12 uur voormid­dags.

Vrien­delijk ver­zoek het een­zelvighei­ds­be­wijs mede te bren­gen. De an­dere inzen­ders zullen de hen toegek­ende pho­tos per post ont­van­gen, en wij ver­zoeken hen vrien­delijk ons er de goede ont­vangst van te willen melden.

Ten einde onze lez­ers een klein gedacht te geven voor wie de deel­ne­mers de door ons voorgestelde artiste aan­za­gen, geven we hier de naam­li­jst met het aan­tal uit­ge­brachte stem­men:

MAR­ION DAVIES, 41 stem­men; Glo­ria Swan­son, 17; Jack Pick­ford, 12; Andrée Li­on­nel, 49; Seena Owen, 12; Lil­ian Gish, 5; Louise Glaum, 23; Andrée Bra­bant, 4; Henny Porten, 59; Mary Pick-ford, 413; Pearl White, 69; Claire Wind­sor, 4; Betty Comp­son, 154; Gaby Deslys, 59; Mabel Nor­mand, 43; Lotte Neu­mann, 3; Marie Wal­camp, 64; Viola Dana, 31; Almi­rante Manzini, 7; Mae Mur­ray, 236; May Mac Avoy, 32; Geneviève Felix, 113; Huguette Du­f­los, 67; Miss Dupont, 212; Zon­nebloem, 6; Gladys Cooper, 7; Pauline Fred­erik, 133; Vi­o­let Hop­son, 7; Jane Novak, 123; GinaRel-ly, 17; Eileen Sedg­wick, 42; Hes­pe­ria, 3; Juanita Hansen, 12; Gladys Leslie, 1; Chrysanthème, 3; He­liotrope, 2; Con­stance Tal­madge, 28; Norma Tal-madge, 57; Maggy Théry, 1; Agnes Ayres, 63; Suzanne, Grandais, 29; Ivy Close, 4; Alice Brady, 32; Alma Rubens, 112; Flora Le Bre­ton, 3; Corinne Grif­fith, 29; Blanche Sweet, 17; Eva Novak, 38; Dorothy Dal­ton 53;Anita Stew­art, 142; Elaine Ham­mer­stein, 50; Mar­guerite de la Motte, 172.

To­taal: 2,915 stem­men.

Inzendin­gen kwa­men ons toe van uit al de ste­den en groote gemeen­ten van Vlaam­sch België, en verder nog uit Luik, Namen, Bergen, Di­nant, Neuf-chateau, Spa, Ster­penich (Lux­em­burg), De­ven­ter, Utrecht, Am­s­ter­dam, Breda, Gronin­gen (Hol­land), Dus­sel­dorf, Crefeld, Kleef, Aken (Duitsch­land), Roubaix, To­erkonje (Frankrijk). Tot zelfs eene inzend­ing van uit Lon­den.

Eene op­som­ming die over het suc­ces van onzen pri­jskamp meer zegt dan een gan­sch boekdeel.

EEN PAAR BESCHOUWIN­GEN

Uit de rezul­taten en inzendin­gen kan men deze gevol­gtrekkin­gen maken:

1° Dat de Antwer­penaren re­latief het best de ci-ne­maartis­ten ken­nen: van de 41 juiste inzendin­gen waren er 38 van uit Antwer­pen en om­streken, zegge bijna de 93 %;

2° In tegen­stelling met het voor­gaande, dat ons volk over ’t al­ge­meen de cin­e­maartis­ten niet kent. Neem b. v. het aan­tal stem­men uit­ge­bracht op Mary Pick­ford, 413! Vast staat het dat de 3/4 dezer inzen­ders wegge­gaan zijn van de gedachte: Mary Pick­ford is de meest beroemde film­ster, dus...

Een ander be­wijs dat men de fil­martis­ten niet kent is het zeer kleine aan­tal juiste inzen­ders: 41 op 2,915, dit is nog 11/2 ten hon­derd!

Het is niet vol­doende zich aan een film te in­teres-seeren omdat hij « schoon » of « niet schoon is ». De ver­tolk­ers dient men ook te- ken­nen. Waarom voor de Stille Kunst het­zelfde niet doen als voor de Gespro­ken Kunst? Het zal bij een schouw­burg­be­zoeker nog nooit opgekomen zijn naar zijn too-neel te gaan zien ter­wijl het hem on­ver­schillig is wie er een rol in het stuk ver­tolkt!

Laat het zoo ook weze met de Cin­ema!

Wen­schen onze lez­ers in­lichtin­gen, de Cin­ema-Brieven­bus is daar en staat geheel be­lan­gloos ter hun­ner beschikking. Het Be­heer.


« CIN­E­MAW­ERELD »

& & T ril­beelden &

VERLEDEN - HEDEN 1 TOEKOMST

Kalen­der Onze Ster Nieuwe Fil­men

Vri­jdag, 10 No­vem­ber (1913). — De Vita­graph Cy draait haar eerste film.

Za­ter­dag 11 No­vem­ber (1919). Verlov­ing van Maë Mur­ray met Robert Z. Leonard.

Zondag 12 No­vem­ber (1921). — Jackie Coogan komt voor de eerste maal te New-York.

Maandag 13 No­vem­ber (1921). — Dorothy en Lil­ian Gish wor­den bijna de slachtof­fers van een bo­maanslag.

Dins­dag 14 No­vem­ber (1920). — Stew­art Rome be­haalt de kam­pi­oen­sti­tel in het crick­ettspel.

Woens­dag 15 No­vem­ber (1900). — Ge­boortedag van Naomi Childers.

Don­derdag 16 No­vem­ber (1912). — Mack Sen­nett ver­laat de Bi­o­graph Cy om de Key­stone Cy te stichten.

ANDRÉE LI­ON­NEL

Andrée Li­on­nel, «ene Fran­sche film­ster, is rond de 30 jaar oud. Vroeger was zij, in­dien wij ons niet bedriegen, tooneel­speel­ster aan het Théâtre de l’Odéon, en het was de oor­log die haar gele­gen­heid ver­schafte van zich meer aan de stille kunst te gaan wi­j­den.

Zij heeft reeds vele fil­men op haar ac­tief en eenige der besten van haar zijn: «Gigo­lette», «La Bâil­lonnée», «Les Mystères de Paris».

Haar adres is: c/o rue Rossini, 3, Paris.

Op de wijze van d’Artag­nan. — Ame-rikaan­sche Film. — William Desmond. Avon­turen­film. V. B. Aubert, 40, de Brouckère­plaats, Brus­sel,

Ver­liefde Zeeroover. — Amerikaan-sche film. Viola Dana en ]ac\ Mul­hall, tooneel­spel V. B. Aubert, 40, de Brouckère­plaats, Brus­sel.

Nanou\ of the North. — Amerikaan-sche Film. Ver­tolkt door eene fam­i­lie Es­ki­mos. Het leven van den prim­i­tieven men­sch. V. B. Ciné-Eclipse, 74, Plan-ten­straat, Brus­sel.

—Eene Marte­lares. — Amerikaan­sche film. Mary Carr. Drama. V. B. Fox-Film 35, Wol­ven­gracht­straat, Brus­sel.

—Ted in Kooi. — Amerikaan­sche film. Dou­glas Mac Lean en Doris Mary, tooneel­spel. V. B. Para­mount, 48, Nieuw-straat, Brus­sel.

—Bezit­ting. — Amerikaan­sche film. — Ethel Clay­ton, drama­tisch tooneel­spel. V. B. Para­mount, 48, Nieuw­straat, Brus­sel.

Zwarte Schoonheid

Ex­clu­siveteit: Yita­graph-sce­nario van W. B. Court­nez, naar den roman van Anna Servel. Film-regie van David Smith. Ver­tolk­ing: Jane Paige, James Mor­ri­son, Georges Webb.

De proe­fafrol­ling van dezen film, het mag gezegd wor­den, is een waar suc­ces ge­weest. « Zwarte Schoonheid » is een film waar­van do hoof­drol ver­tolkt wordt door een vol­bloed ras­paard. Het is de geschiedins van het paard door dit zelf ver­haald en ze speelt in ‘En­ge­land rond het 1830.

De ver­tolk­ing van Jane Paige, in de rol van Jessie, de meesteres van het paard, is schit­terend; zij is beurtel­ings lief­tal­lig, bekoor­lijk, on­troerend en haar spel met «Zwarte Schoonheid» is roerend eens.

Kor­tel­ing zal het volledig geïllus­treerd sce­nario vvi dezen film in ons blad ver­schi­j­nen.

Neron

Wij waren verledeD week genood­igd bij het proef­draaien voor heeren Cin­e­matografis­ten van een « Fox »-film « Neron » in den Cin­ema Al­ber­tus, te Brus­sel.

Wij kun­nen tot ons ge­noe­gen aan de vereerders van een werke­lijk goede film de medeel­ing doen, dat het voor ons een ver­rrass­ing was toen wij deze film van begin tot einde hebben mogen beo­ordee-len en tot de slot­som moesten komen, dat «Neron» een film van zeldzame hooge waarde en kunst is.

Zelden nog zagen wij een film spe­ci­aal in de stad Rome door William Fox opgenomen, zoo kost­baar en zoo rijk aan ver­sier­ing en kleed­ing, enz. enz., als deze band Vol­gens ons oordeel overtreft « Neron alles wat wij tot heden op cin­emage­bied za-gen.

Wij hopen de aanstaande week nader op dezen filn. terug te komen en onze lez­ers in de gele­gen­heid stellen zoowel met in­houd als cliché’s nader ken­nis te doen maken.

Cin­e­manieuws­jes

Films in de plaats van portret­ten. — Dorothy Phillips heeft een lief dochtertje, het­welk elk jaar gefilmd wordt zoo­dat de moeder, en ook het kind wan­neer het groot is, eene verza­mel­ing van fil­men in plaats van portret­ten zal hebben. Dit ge­bruik zal wel­dra overal navol­ging vin­den.

Twee beroemde kinderen. — Jerry Devine, welke zo.) meester­lijk in het voor­spel van « Over the Hi*1 » (moeder) de rol van Johnie speelde, zal in de nieuwe Fox­film « Pen­zie » weer een be­lan­grijk deel vervullen waarin eve­neens Mary Carr ook de titel­rol voor haar deel heeft,.

Een ander won­derkind is Miriam Bat­tista, het­welk naam ver­wierf in « Hu­moresque » en nu een rol ver­tolkt in « Smilin’ Trough ».

Terug tot Wild West­films. — De meeste bi­j­val heeft William Far­num steeds gek­end met zijne Wild West­dra­mas doch sedert lang heeft men geen nieuwe films in dien aard van hem gezien; daarom zullen zijne be­won­der­aars met vreugde verne­men dat nu weer in « Moon­shine Val­ley » van de Fox O, een drama in de Far-West, Far­num de rol vervuld van een goud­zoeker.

Drie kost­bare paar­den. — Allen hebben de gevaar­lijke rit­ten kun­nen be­won­deren van Tom Mix, William Rus­sel, Charles Buck Jones, op hunne prachtige paar­den. Naar wij verne­men hebben deze drie knappe cow­boy-ak­teurs elkaar uitgedaagd om eene koers te ri­j­den in de nabi­jheid van Hol­ly­wood om te zien wie het vlug­ste paard neeft.

Charley Chap­lin heeft grond gekocht, gele­gen op den top van een berg en gren­zende aan de won­ing van zijne boezemvrien­den Dou­glas Fair­banks en Mary Pick­ford. Charley kondigde zijne koop aan in de vol­gende zin tegen zijn za­ak­waarne­mer: «Ik heb een berg gekocht, maak dat er een huis op komt. » Vóór Ker­st­mis zal het huis er staan.

* My Boy » van Jackie Coogan. — Al de kled­ingstukken gedra­gen door den kleinen filmheld in voor­noemde film be­ho­or­den aan Charley Chap­lin De vest en de mouwen waren, eve­nals de broek, door den grooten komiek zelf verkort. De groote

klak was ook een oude ken­nis van Charley en in de schoe­nen maakte hij met een gewoon za­kmes de nood­ige gaten.

In Cos An­ge­les zijn vele film­spel­ers, welke lang ge­noemd wor­den naar be­lan­grijke rollen welke zij ver­tolkt hebben, zoo bi­jvoor­beeld noemde het pub­liek Lon Chaney lang «De Kikvorsch» naar zijn rol in « Het Mi­rakel »; Gareth Hughes kreeg brieven op den naam van «Gevoelvol Tommy». In Hol­ly­wood is een ak­teur welke door zijne medespel­ers, op de boule­vards, in de restau­rants, in ’t kort overal, ge­noemd wordt: «De Kon­ing» naar zijne rol in «De drie Mus­ketiers»; zijn naam is Adolphe Men jou.

Ox­nard is de naam van eene plaats niet ver van Los An­ge­les waar vele film­com­pag­nies naar toe gaan oon woesti­jn­toonee­len te fil­men. Alzoo zijn daar reeds der­tien dra­mas gedraaid in den aard van «De Sheikh ». Meer­maals gaat daar naar­toe de « Christie Com­edy O», om kluchten op te nemen in het bran­dende zand.

Een nieuwe wed­strijd

In ons vol­gend num­mer schri­jven wij eenen nieu wen wed­strijd uit.

Ais pri­jzen zullen toegek­end wor­den

10 PRACH­TAL­BUMS

v.'ii het Fran­sche huis « Aubert », en be­vat­tende niet min­der dan 200 bro­mure photo’s van ver­schil­lende afmetin­gen, en voorstel­lende de voor­naam­ste artis­ten van het huis « Aubert » en too-nee­len uit de groot­ste kun­st­fil­men « Roger de Geschand­vlekte», « Nieuwe Man­nen », « Het Afge­jaagde Beest », « Serge Pa­nine », « Sarati de

Wreedaard » en « Phroso ».

« CIN­E­MAW­ERELD »

De Engel van den Haard

(His House in Order)

Voorsteller Adolf Zukor

a/amowt Sce­nario van .... Sir Arthur Pinero Film­regie van Hugh Ford Bi­j­zon­der­ste Ver­tolk­ers Chris­tiane Ver­non Elsie Fer­gu­son Arthur Jessen .... Holmes Her­bert amount

Zon­der mid­de­len vein bestaan zi­jnde bij den dood van haar vader, ziet Chris­tiane Ver­non zich ver­plicht hare vri­jheid op te of­feren en de plaats van on­der­wi­jz­ers aan te nemen in het graaf­schap Kent, in En­ge­land, in het oud slot der Jessen. Zij zal daar het on­der­wijs moeten geven aan een jon­gen van vijf jaar. Zij zal afwis­se­lend de beve­len moeten vol­gen, eerstens van M. Arthur Jessen, volksverte­gen­wo­ordi­ger, be­hebt met kleingeestige vooro­ordee­len, twee­dens van zijn vrouw, Marie-Anne, die door hare huishoudelijke deug­den geken­merkt de engel van het gezin wordt ge­noemd, en der­dens vein de ki­jfzieke opzien­ster Miss Geral­dine, zuster van Marie-Anne, die bij elke gele­gen­heid zich doet ken­nen als een on­ver­draagzame oude dochter «*n met af­keer neerziet op de goede ver­stand­houd­ing der ster­velin­gen.

Marie-Anne komt eenige dagen na de komst van Chris­tiane te over­li­j­den, ten gevolge van een au­toongeval, en laat M. Arthur Jenssen on­troost­baar achter.

Chris­tiane, die een opgeruimd karak­ter bezit, ver­vangt zoo goed mo­gelijk bij Guy zijn afgestor­ven moeder en weet de nood­lot­tige in­vloed van Miss Geral­dine te fnuiken.

De rouw geëin­digd zi­jnde, zoekt M. Arthur zich een nieuwe haard te schep­pen en wil zijn zoon een tweede moeder» geven; hij huwt nu Chris­tiane, niet uit liefde, maar uit bereken­ing. Bei­den gaan hunne wit­te­broodsweken te Par­ijs door­bren­gen, waar een broeder van M. Jenssen woont, die afgevaardigde is bij het Britsch gezantschap. Deze, die het meest Par­i­jzenaar is der vreemde diplo­maten, begeleidt zek­eren avond Chris­tiane naar

een verkleed bal. M. Arthur Jenssen die deze uit­stap zi­jner vrouw verneemt, en die Par­ijs aan­schouwt als de verni­etig­ing der eerbare vrouwen, be­han­delt haar als een af­val­lige deerne en schand­vlekt luide haar gedrag, voor­wen­dende dat Marie-Anne nooit in zulke slechte mid­dens zou hebben dur­ven op­tre­den... Den vol­gen­den dag on­der­breekt het teleurgesteld hu-welijkspaar zijn reis, om vol treur­nis En­ge­land terug te bereiken.

Bij zijn terugkomst in het slot, vindt de volksverte­gen­wo­ordi­ger tuss­chen zijne brieven, een schri­jven van het stedelijk bestuur, waarin deze berichten dat zij besloten zijn aan Mary-Anne een borst­beeld in te huldigen en het te plaat­sen in de kinderkribbe die zij ti­j­dens haar leven stichtte... Opeens ver­schi­jnt nu voor de oogen van M. Jessen zijne eerste vrouw, om­li­jst in een on­ster­fe­lijke stralenglans, en deze doet hem spijt gevoe­len zijn naam met die van Chris­tiane te hebben vereenigd. Van dit oogen­blik af spe­len zich belache­lijke toonee­len af tuss­chen de twee echtelin­gen, waarin M. Jenssen aan de gewezen-on­der­wi­jz­eres voort­durend de gaven pri­jst van Mary-Anne.

Opge­hitst door deze voort­durend verve­lende je­re­mi­aden, en dit onder de spot­tende glim­lach van Miss Geral­dine, besluit Chris­tiane het slot te ver­laten, maar de komst van den broeder van M. Jessen, voor de in­huldig­ing van het borst­beeld, laat haar niet toe, haar plan uit te vo­eren, daar dit plot­sel­ing vertrek schan­daal zou ver­wekken en ook een leel­ijke vlek zou wer­pen op de grootsche plechtigheid ter eere van de leg­en­darische echtgenoote. De dag voor de feestelijkhe­den, was Guy zich aan het ver­maken in de kamer zi­jner moeder, waar nog nie­mand na haar dood een voet had in­gezet.

Hij doorsnuffelt de kassen en vindt in een geheime lade een photo en een bun­del brieven, die hij zon­der arg­waan bij Chris­tiane brengt.

Dit portret is van Kapitein Maure-wads, een vriend uit Mary-Anne’s kinder­jaren, en de brieven be­wi­jzen dat deze of­ficier de min­naar was van die vrouw en ook de vader van Guy. Alle­bei had­den zij besloten met hun kind naar Zuid-Afrika te vertrekken, doch de plot­selinge dood door ongeval, had die oneer aan het oude ges­lacht der Jessen belet.

Chris­tiane, in plaats van zich te wreken over de slechte han­del­wi­jze waar­van zij gedurig het voor­w­erp was, geeft deze be­wi­jsstukken in han­den van den broeder van Jessen, met ver­zoek ze te ver­bran­den, maar deze, be­sef­fende dat zijn schoonzuster reeds te veel on­recht­vaardig gele­den had, deelt nu de brieven der heilige Marie-Anne mede aan zijn broeder. Deze, ver­plicht zi­jnde geloof te hechten aan deze brieven, doet on­mid-delijk de toe­berei­d­se­len tot de ver­heer­lijk­ing van Mary-Anne staken en ver­zoekt on­mid­delijk aan Miss Geral­dine het slot te ver­laten.

Chris­tiane zal nu werke­lijk de Engel van het gezin wor­den, de voor­beeldige echtgenoote en de on­berispelijke moeder, want de beide echtelin­gen die nu in de beste een­dracht leven, beschouwen Guy als hun zoon, en sti­laan verd­wi­jnt de herin­ner­ing aan Mary-Anne in het niet.


De Mys­teriën &

& & & van Par­ijs

FILM IN 12 EPISO­DEN

G. GILBERT-SAL­LENAVE - BLEEKE RI­JS­TRAAT, 28 - BRUS­SEL

VOOR­SPEL:

DE MIS­STAP VAN PRINS RODOLPHE

De Prins Rodolphe heeft zich door eene avon­turi­er­ster Mac Gre­gor in eenen pi­jn­lijken toe­s­tand laten meeslepen.

Hem denk­ende te kun­nen dwin­gen heeft deze laat­ste het kind, dat zij van den prins had, doen verd­wi­j­nen, maar in plaats van dat dit de jon­geling tot. haar zou terug­bren­gen heeft deze list hem to-taa' van haar ver­wi­jderd.

EERSTE HOOFD­STUK: HET «TAPIS FRANC»

Ter nagedacht­e­nis van het kind, dat hem on­troofd werd, wijdt Prins Rodolphe z'ioh toe om de el­lende van lieden van lageren rang te leni­gen en om diege­nen die nog niet volledig in de on­deugd ten onder zijn gegaan, terug op te richten.

Hij be­zoekt de kroe­hten en zoekt er diege­nen op die hij nog kan red­den. Het is in het « Tapis Fr T ' » dat hij Fleur-de-Marie en de Paar­den-kc .

TWEEDE HOOFD­STUK:

DE HOEVE DE BOUQUE­VAL

Na eene vecht­par­tij met den wreedaardi­gen Schoolmeester, die door de Uil vergezeld was, is Rodolphe gevlucht om niet door Sarah Mac Gre­gor herk­end te wor­den, die nog steeds voort­gaat met hare onzin­nige heer­so­hzucht te tra­chten te ver­wezen­lijken.

Door het droe­vige lot van Fleur-de-Marie, on­schuldig gebleven te mid­den dier uitspat­tin­gen aangetrokken, neemt hij ze mede naar de hoeve de Bouque­val, al­waar zij zich een nieuw leven zal kun­nen maken.

DERDE HOOFD­STUK: DE RECHT­SPLEG­ING

Door den Schoolmeester in eene hin­der­laag gelokt, is Rodolphe, door eene over­stroom­ing, door dezen el­len­del­ing te­weegge­bracht, bijna omgekomen. Hem voor zijnd mis­daden wil­lende straf­fen, met nochtans hem da mo­gelijkheid te laten om zich te berouwen eii zijne wan­daden goed te maken, maakt Rodolphe zich van hem meester en doet hen: door zijn par­ti­c­ulier ge­neesheer verblinden.

In een gebaar dat de edel­moedigheid zi­jner gevoe­lens toont, brei­igt de Paar­denkoop­man, diegene die eens zijn hevig­ste vi­jind was, in vei­ligheid.

VIERDE HOOFD­STUK:

HET HUIS­GEZIN PIPELET M u einde zijn leven van Werk­man oprechter aan diege­nen met wie hij ver­keert te doen voorkomen, be­woont Rodolphe eene ned­erige kamer in de rue du Tem­ple en zijne huis­be­waarders, het huis­gezin Pipelet, hebben hem tot Kon­ing der Hu­urlin­gen uit­geroepen.

Het huis­gezin Pipelet is het echte type der leg­en­darische huis­be­waarders en de toonee­len waarin zij her­leven zijn van een zeer kluchtig gehalte.

VI­JFDE HOOFD­STUK: DE GEVOL­GEN .

VAN EEN BAL OP HET GEZANTSCHAP

Denk­ende dat de markiezin d’Harville Rodolphe ou het spoor van haar doch t er zou kun­nen bren­gen, zoekt Sarah Mac Gre­gor haar te kom­pro­mit­teeren. Op het gezantso­hap­bal lïomt zij er toe haar te doen besluiten van den kapitein Charles Robert een be­zoek te bren­gen; daarna zendt zij den markies een naam­loos schri­jven, hem ver­wit­ti­gende dat zijne vrouw hem bedriegt.

Deze lage han­delin­gen nopen den markies er toe zelf­mo­ord te ple­gen.

ZESDE HOOFD­STUKt EL­LENDE

In het huis door Rodolphe in de rue du Tem­ple be­woont, is de fam­i­lie Morel in de allerdiep­ste el lende gedom­peld. Morel, edel­steen­be­w­erker, be­han­delt dia­man­ten van be­lan­grijke waarde en on­danks zijno vreeselijke ar­moede bli­jft hij de eerlijke werk­man die hij immer was.

EEN WOORD VOORAF

Navarino bij en hij bek­ende vol­mondig dat hij niet, op de hoogte was zi­jner taak, voor dewelke hij grooten af­keer gevoelde, met aan zijne helpers te zeggen: « Geef mij uwe beve­len, Mijne Heeren, gij weet er meer van dan ik. »

In 1830, bij zijns vaders dood, erfde hij een mil-li­oen. De vloot ver­la­tende, begon hij te Par­ijs een weield­sch leven te lei­den, waar­van hij lan­gen tijd ver­wi­jderd was gehouden. De eenige zeero­mans, die hij toen de wereld in zond, baar­den door hunne lev­endige beschri­jv­ing groot opzien.

Van 1835 tot 1837 schreef hij eene « Geschiede­nis der Fran­sche Ma­rine », wier doku­mentäre nu n->g gebezigd wordt.

On­danks al zijne suc­cessen hield Eugène Sue er aan zijn tal­ent ter beschikking stellen der edele en groot­sehe gedachten, waar­van de jeugd van zijn ti­jd­perk bezield was en hij schreef werken die een doel, een ideaal had­den, en in dewelke de liefde tot de recht­vaardigheid, het goede en recht ver­heer­lijkt werd.

De eersten dezer waren «De Mys­teriën van Par­ijs» (1842-43) en «De Wan­de­lende Jood» (1844-45), die hem de sym­pa­thie der demokratis­che par­ti­jen verzek­er­den. In 1848-49 pub­liceerde hij « De Re­pub­likeinen der Provin­cie », rev­o­lu­tion­nair man­i­fest, dat hem door de stri­j­dende so­cial­is­ten deed verkozen wor­den; dezen zon­den hem nar de Wet­gevende Ver­gader­ing, al­waar hij, te samen met Vic­tor Hugo, de af­schaffing der doo­d­straf eis­chte.

De staat­saanslag van 2 De­cem­ber 1S51 zond hem te An­necy in ballingschap, al­waar hij op 3 Juli 1857 stierf.

Eu­gene Sue kan aanzien wor­den als het hoofd eener school, een voor­looper van Pierre Loti en Emile Zola.

De eerste maal dat de « Mys­teriën van Par­ijs » als men­gel­w­erk in het « Jour­nal des Débats » werd afgekondigd, sloeg Par­ijs, en ook de buiten­wereld, met ver­stomd­heid.

De machtige beschri­jv­ing der on­der­ste lagen der maatschap­pij, die hij zelf be­zocht en naspeurde, te ï einde ze beter te kun­nen beschri­jven, bein-vloedde diep de burg­erk­lassen, die door het onder de oogen te kri­j­gen der lage inzink­ing van zoovele on­terf­den tot betere gevoe­lens wer­den geb­dracht.

Al de per­so­nen door Eu­gene Sue beschreven nebbe- in alle werke­lijkheid bestaan: het per­son­nage dan den Prins Rodolphe is dik­wi­jls eer eigene lev­ens­beschri­jv­ing van Eu­gene Sue.

Het was geen gemakke­lijke taak deze roman op het doek te bren­gen. De herop­bouw van oud Par­ijs werd bi­zon­der­lijk goed ver­zorgd, en die werd ver­richt naar schet­sen uit het muzeum Car­navalet. Er wer­den o. a. niet min­der dan 2,800 straat­stee­nen ge­bruikt en het decor der Boo­nen-straat (rue aux Fèves) kostte maar even­t­jes 50 000 francs.

De gan­sche roman is bijna ver­w­erkt gewor­den, en in het voor­spel wor­den de per­so­nen voorgesteld d’o een werke­lijk deel aan het spel nemen, ten einde de toeschouwer, vanaf het begin af, zien m de mo­gelijkheid te stellen te weten waaraan Hij zich te houden heeft, voorstelling die Eu­gene Sue slechts deed nage­lang zijn roman vorderde en er nieuwe per­son­nages in op­traden.

Een paar hoofd­stukken wer­den eene an­dere rangschikking toebe­dacht.

De Vlaam­sche omw­erk­ing van « De Mys­teriën var Par­ijs » komt uit de pen Van onzen kon­frater Ed. Neorg, die reeds « De Drie Mus­ketiers » en « Moeder » op zijn ac­tief heeft en die het sce­nario, woord voor woord, en zoo trouw mo­gelijk heeft uit­ge­pluist en omgew­erkt.

Tegelijk­er­tijd met het ver­schi­j­nen der « Myste-teriën van Par­ijs » in ons blad, zal de film op het doek van ver­schil­lende cin­ema’s afgerold wor­den.

Nemo.

Rodolphe laat niet hem ter hulp te komen op het oogen­blik dat zij hem we­gens schulden naar de gevan­ge­nis willen bren­gen.

ZEVENDE HOOFD­STUK: HET MARTE­LAARSCHAP VAN LOUISE MOREL Ten einde de el­lende der haren te kun­nen leni­gen, is Louise, de dochter van Morel, als di­en­st­meid in di­enst ge­tre­den van den no­taris Jacques Fer­rand. Deze el­len­del­ing, van zijn ambt mis­bruik mak­ende, heeft aan Morel eene leen­ing toeges­taan; hij dreigt van haar vader in de gevan­ge­nis te doen weipen in­dien Louise zich niet aan hem over­lev­ert.

Het kind, dat Louise den no­taris schonk, is doo­dge­boren en de schurk, om zich van zijn slachtof­fer te ont­maken, laat haar we­gens kin­der­mo­ord op­sluiten.

ACHT­STE HOOFD­STUK:

DE STUDIE VAN M. FER­RAND

De no­taris Fer­rand heeft zich een bestaan weten te ver­schaf­fen met de on­gelukki­gen, die hem hunne for­tu­inen hebben to­ev­ertrouwd, uit te bate!., Velen heeft hij alzoo in ’t verderf gestort en de arme lieden, die hij zoo in koe­len bloede ru­ineerde, leven nu in de diep­ste ar­moede.

Hij be­gaat eene mis­daad te meer met François Ger­main, wiens ver­nuft, nog ver­dubbeld door het be­lang dat deze in Louise stelt, en die hij vreest we­gens zoogezeg­den dief­stal te doen aan­houden.

NE­GENDE HOOFD­STUK:

HET EI­LAND «RAVAGEUR»

M. Fer­rand, aan wie Fleur-de-Marie door dok­ter Poli­dori was to­ev­ertrouwd gewor­den, ziet zich bijna ont­dekt. Eene hin­derende medeplichtige wil­lende uit den weg ruimen, ver­staat deze zich met eene fam­i­lie riv­ier­schuimers, de Mar­tial’s, en op

Wie heeft er nog niet over Eugène Sue’s «Mys­teriën van Par­ijs» hooren spreken? — Wie, welke dit werk gelezen heeft zal het niet op het doek willen terugzien?

Waar is het, dat de Cine-Ro­man zich niet meer in die pub­lieke gunst mag ver­heugen van voorheen, maar dit ligt hoofdza­ke­lijk en voor­namelijk aan de min­der­waardige pro­duk­ten welke de laat­ste ti­j­den op de markt gewor­pen en den cin­emabezoek­ers voorgeschoteld wer­den. Eén feit staat vast: de

« Mys­teriën van Par­ijs », gedraaid door de Pho­cea, maakt, on­danks zijne 12 episo­den, hier volkomen uit­zon­der­ing op en de groot­sehe krachtinspan­ning dezer fran­sche firma heeft het er toe weten te bren­gen eene gan­sche maatschap­pij, een gan­sch ges­lacht, dat in den nacht der ti­j­den scheen verz­won­den te zijn, terug te doen her­leven.

Alvorens over de film zelve te spreken, wi­j­den wij eerst eenige nota’s aan den schri­jver.

Marie-Joseph Sue werd te Par­ijs op 10 De­cem­ber 1804 ge­boren. Zijn vader was een beroemd heelkundige en hoofd der klin­iek van het Hos­pice de la Charité. Hij had als meter de keiz­erin Josephine en als peter Prins Eu­gene de Beauhar­nais, wiens voor­naam hij draagt.

Bedor­ven kind zi­jnde, studeerde hij aan het Lycée Bona­parte en be­zocht toen dik­wi­jls het ate­lier van den schilder Gudin.

Vroegti­jdig in de wereld, deed hij eenige schre­den in het jour­nal­isme en schreef eenige ar­tikels die spoedig wer­den opge­merkt.

Dit wereld­sche leven beviel zijn vader niet, welke hem op zek­eren dag als hulpheelmeester aan boord van den « Bres­lau » deed be­noe­men.

Op 27 Oc­to­ber 1827 woonde hij den slag van

hei oogen­blik dat Mme Séraphin en Fleur-de-Marie de Seine in eene bark over­steken, zinkt deze plot­sel­ing.

Mme Séraphin vindt hier een welver­di­ende straf om hare medeplichtigheid en zij ver­drinkt, ter­wijl Fleur-de-Marie door de Wolvin gered wordt.

TIENDE HOOFD­STUK:

DE SCHOOLMEESTER EN DE UIL De wreede bandiet, door Rodolphe verblind, is tuss­chen de han­den van de feeks, welke dé Uil is, en bekla­genswaardig men­sche­lijk wrak gewor­den en dez vindt er ge­noe­gen in diegene, die vroeger haren waardi­gen gezel was, te marte­len.

In eene op­welling van raz­ernij ver­wurgt de Schoolmeester de Uil, en boet darna zijne mis­daden in een krankzin­ni­genges­ticht uit, al­waar hij eenen langza­mea dood sterft.

ELFDE HOOFD­STUK: ZIJ DIE WREEKT Rodolphe heeft bij M. Fer­rand een bedor­ven schep­sel, maar van buitenge­wone schoonheid weten bin­nen te lei­den.

Jacques Fer­rand wordt op haar smoor­lijk ver­liefd en sterft in een aan­vkl van beroerte, nadat de wreker hem ónder de kracht­dadige wezen­strekken van Prins Rodolphe is ver­sch­enen.

TWAALFDE HOOFD­STUK:

HARE HOOGHEID FLEUR-DE-MARIE Rodolphe heeft de zek­er­heid dat Fleur-de-Marie zijn aangebe­den kind is. Hij vervult de zend­ing die hij zich voorgeschreven heeft.

Hij brengt het kind naar het Hof terug, al­waar iedereen Hare Hoogheid Prinses Amelie viert.

N.-B. — Men ver­warre deze film niet met een gelijk­lu­idende Ital­i­aan­sche film, dewelke ver­toond werd een paar jaar gele­den.

ROLVERDEEL­ING:

Prins Rodolphe-....M Georges Lannes.

Groother­tog van Gerol­stein » Maxime Des­jardins

Ds Schoolmeester.

De Paar­denslachter... »

Meester Fer­rand.... »

François Ger­main.... »

Markies d’Harville.... »

Rodolphe (meerder­jarig) i

Morel (vader van Lucy »

Abt Cesar Poli­dori....

Gilbert Dalleu. Camille Bar­dou. Ver­moyal. Pierre Fres­nay. Paul Guidé. Charles Lamy.

Paul Bernard. Gas­ton Modot. Man­pain.

Carlo Liten. Mar­tin.

Wal­ter.

L. Avelot.

Pil­let.

Fichel.

Brumet.

Vau­thier.

Fleur de Marie....​Mevr. Huguette Du­f­los.

De Uil.

Mme Séraphin.... »

Mme Pipelet.... »

Markiezin d’Harville.. »

Mme Georges.... »

Groother­to­gin-doüarièr

Bérangère.

Andrée Li­onne!. Yvonne Ser­gyl. Sal­abert.

Madeleine Guity. Sarah Duhamel. Des­de­mona Mazza. Bérent.

Pier­rette Gail­lol. Mar­celle Rou­vier. Suzanne Bianchetti. Fériel.

Si­mone Vaudry. Mazalta.

J. Brindeau.

Fleur de Marie (kind).Juff. Regine Du­mien (6 j.)


• CIN­E­MAW­ERELD »

De Pop van den Mil­liar­daire

(La Poupée du Mil­liar­daire)

Sce­nario van

Film­regie van .. Henri Fes­court

Ver­tolk­ers

Lu­cile . Andrée Bra­bant

Hogan Stew­art Rome

Lady Al­abaster .. Mme De­lan­noy

Girelli .. Ar­turo Stinga

J. K. W. Hogan is Amerikaan en mil­lar­dair. Zijn vrouw, Lu­cile, is een Fran­sche, be­haagziek en een weinig on­deu­gend meisje. Lu­cile mint haar man in hare ver­loren (»ogen­blikken, wan­neer buiten de ont­vang­sten, de thee’s, haar flirt, Signor Roberto de Girelli, een vriend uit hare kinder­jaren, haar daar­toe tijd over­laat. Hogan lijdt onder deze blijk­bare on­ver­schil­ligheid, gemis aan teeder-heid van zijn vrouw, wat niet an­ders is dan het uitvloeisel van een ten­gere ziel, door te groote weelde en rijk­dom over­stelpt. Onze mil­liar­daire heeft ken­nis gemaakt met Lady Al­abaster, eene avon­turi­er­ster van de erg­ste soort. Deze beeft besloten haar prooi van hem te maken, die zij hem door har hoog­moedig voorkomen en aris­to­cratis­che houd­ing heeft weten te verblinden. En, daar zij Lu­cile een gelijkaardige ziel waant, randt, zi• den mil­liar­daire aan zijn lichtzin­nige gezellin te melden dat hij gan­sch geruïneerd is. Hogan volgt den

raad. Op deze verni­eti­gende med­edeel­ing heeft de joitge vrouw niets geant­wo­ord. Den vol­gen­den dag houdt Hogan een ka­me­nier­ster tegen op het oogen blik dat zij een brief voor Signor de Girelli naar de post wil bren­gen. Ontsteld gaat de mil­liar­daire naar zijn bu­reel. Bij zijne thuiskomst wacht hem eene ver­rass­ing: van alle zi­j­den vliegt het stof; de meubels wor­den door kloekge­bouwde ver­huiz­ers wegge­dra­gen, de tapi­jten wor­den los­ge­maakt, de schilder­i­jen verd­wi­j­nen... In een vertrek spreekt Lu­cile met de Girelli: Hogan nadert en hoort dat zijn vrouw haar vriend uit de kinder­jaren vaar­wel zegt. Zij moet hem niet meer zien, zij moet aan alles verza­ken nu dat haar man on­gelukkig is en zij niets dan zijn liefde op aarde over­houdt.

Pri­jzenswaardige onbeschei­den­heid der hal­fopen-staande deuren: Hogan gaat ziin vrouw omhelzen; zij geeft hem daar­toe geen tijd en meldt hem opzien­barende her­vormin­gen. De di­en­st­bo­den wor­den wegge­zon­den, het ap­parte­ment is Ver­hu­urd, een ander verblijf, veel ned­eriger dan het voHge is ont­dekt. Men zal er mor­gen reeds wonen.

Nu is Hogan ver­plicht het leven van kleinen burger te lei­den; de ve­ran­der­ing is zoo groot dat zij de aan­dacht der re­porters en der cin­e­matografen treft en Hogan heeft geen oogen­blik rust meer.

Wan­neer hij bij Lady Al­abaster om raad gaat zet deze hem aan werke­lijk een groote som te ver­liezen en het aan Lu­cile te zeggen; want deze gelooft niet aan de be­lan­gloosheid dezer laat­ste en denkt dat zij het bedrog van haar man reeds heeft moeten gis­sen

De avon­turi­er­ster wil de gebeurtenis­sen ver­haas­ten. Zij voert Hogan mede naar Italië en zendt aan zijn vrouw een iro­nis­che kaart van uit Turijn. Als­dan treedt bij Lu­cile een groote re­ac­tie in. Zij loopt naar de bank van haar man, over­tu­igt zich van zijn bedrog en on­derneemt koel­bloedig, dit­maal in ernst hem te ruïneeren. De waar­den die zij op naam van haar echtgenoot doet aankoopen zijn zoo ver­loo-pend, dat twee dagen later de kassen van den Amerikaan gan­sch geledigd zijn.

Het nieuws wordt door de pers uit­ge­bazuind. Hogan ver­laat Italië en loopt naar de bank om daar zijn volledige ramp­spoed te verne­men.Voor de eerste maal van haar leven, thans uit negatief oog­punt, heeft de kleine Pop zich een han­delsvrouw getoond, het doel bereik­end dat zij had nage-streeft.

«Vrij-spel» denkt de Amerikaan, die naar Lady Al­abaster gaat. Bit­tere teleurstelling: de avon­turi­er­ster verki­est bet edele gezelschap van een Rus­sis­che nrins boven dit van den gewezen mil­liar­daire. Hogan keert dan bij zijn vrouw terug en een­voudig, vroolijk en geestig, doet Lu­cile haar man ver­staan dat zij met opzet den erooten muur van goud, die hun bei­der hart schei­dde, heeft laten ire­torten. Niets belet hen, vereenigd voor al­tijd, voor New-Vork in te schepen en daar nieuwe dol­lars te gaan oog­sten.

LUXOR FILM Rue de l’Ecuyer, 4, Brux­elles. — Téléph. 146.61.

ANDRÉE BRA­BANT

Andrée Bra­bant is op 23 Mei 1901 te Reims ge­boren.

Een uit­mun­tende aan­leg hebbende voor het dansen en het zin­gen, had hij zon­der twi­jfel hare loop­baan op het tooneel gemaakt, in­dien Abel Gance, de bek­ende fran­sche film­regis­seur, haar in 1916 niet had gevraagd om onder zijne lei­d­ing in het Stu­dio van den Film d’Art te Neuilly de vrouwelijke hoof­drol van zi­j­nen film «Het Recht tot het Leven» te ver­tolken.

De proefne­m­ing lukte uit­stek­end en zij draaide al­daar nog «De Ziel van Pierre», «De Oogen die beschuldigen», «De Laster».

In 1917 vin­den wij haar terug onder het bestuur van André An­toine die als­dan «De Werk­ers der Zee» draaide en waarin haar de rol van Duchette werd to­ev­ertrouwd.

In 1918 eindigde Pouc­tal «Tra­vail» en vraagt haar om in het laat­ste hoofd­stuk van dien film de rol van Nise De­laune, meisje gewor­den zi­jnde, te ver­tolken.

Einde 1918 komt Andrée Bra­bant terug naar den Film d’Art, al­waar Jacques de Baron­celli, kunst-lei­der gewor­den dier firma, haar en G. Sig­noret voor eenen lan­gen ter­mijn aan deze maatschap­pij verbindt.

Het is met «De Cig­a­rette» van J. de Javon en Ger­maine Dulac, dat Andrée Bra­bant haar eerste band voor de nieuwe verbin­te­nis draaide. Daarna werd haar een rol in «De Roos» to­ev­ertrouwd. Ook draaide zij een klein bandje «Flipotte», al­tijd met Sig­noret als parte­naire.

Ein­delijk draaide zij in «Le Rêve — De Droom» vau Emile Zola. De Baron­celli gaf haar in dezen band de groot­ste roi barer loop­baan, die, al­hoewel nog kort, reeds goed ge­vuld is. In het zon­der­linge per­son­nage van Angélique heeft zij al haar tal­ent kun­nen ten beste geven; in deze rol treedt zij vooral op den voor­grond door haar gevoel vol en drama­tisch spel. In «Le Rêve» was Andrée Bra­bant eene wezen­lijke veropen­bar­ing.

Eens «De Droom» geëin­digd, verkreeg Ray­mond Bernard, die in het stu­dio van den Film d’Art «Het ledige Huis» draaide van Jacques de Baron celli, de toe­lat­ing om Andrée Bra­bant een rol in zijn band toe te vertrouwen. In den loop van dit jaar draaide zij «De Pop van den Mil­lar­daire», waarin haar de rol van Lu­cille werd to­ev­ertrouwd.

Andrée Bra­bant ve­r­af­goodt de cin­ema, be­w­erkt onophoudende de door haar te ver­tolken rollen en wijdt er zich bijna uit­slui­tend toe. Er is dus. in die voor­waar­den, geene reden opdat zij niet zoude voortschri­j­den en sti­laan er toe komen met zich op gelijken voet te stellen met de filmbe-roemd­he­den uit an­dere lan­den.

Haar adres is:

Andrée Bra­bant, 195, Faubourg, St-Mar­tin, Paris.

CIN­E­MAW­ERELD o

it 4t Brieven­bus Cin­ema’s 4t 4t

Hen­ri­ette Smit. — Het «Para­mount Prach­tal­bum» is niet te koop.

Biribi. — 1» Lady Hamil­ton werd ver­tolkt door Liane Haid. Adres: Wiedener Haup­strasse, 18,

Wee­nen (Oost­en­rijk).

2° Lord Nel­son werd ver­tolkt door Con­rad Veidt; geborn op 22 Jan­u­ari 1893. Adres: Luther­strasse,

21, Brlin W. 62, (Duitsch­land).

V. A. B. ITB„ — 1° Tuss­chen de inzen­ders voor der «Prach­tal­bum», en wer inzend­ing tegelijk­er­tijd ont­van­gen werd, is er gelot gewor­den.

2° Ellen Richter leeft zeker nog; is te Wee­nen, in Oost­en­rijk ge­boren, doch gehuwd met eenen Duit-scher.

Sergeant Jüan. — 1° Dans la dis­tri­b­u­tion de «Rouletabille chez les Bohémiens» il ne fig­ure pas un cer­tain Joë Ham­man.

(In de rolverdeel­ing van Rouletabille bij de Bo­he­mers» vindt men men geen Joë Ham­man.)

2° Lady No­body. Adres: c/o 3. rue Rossini, Paris.

3° Gina Relly. Adres: Hôtel du Lou­vre, Paris.

N. B. — Il n’est pas répondu qu’à trois ques­tions par se­maine. (Er wor­den per week slechts drij vra­gen beant­wo­ord.)

De Nimf. — In Amerika is er geene «goed­voor-ziene beurs» noodig, maar hier in Eu­ropa, is dit niet het geval, en er zelfs, helaas, treuriger mede gesteld.

Doorn­roosje. — 1° «Zon­der Vader» werd ver­tolkt door Car­low­itch en Elis­a­beth Ja­cob­son.

2 en 3. De volledige rolverdeel­ing van dien film is niet gegeven gewor­den.

N. B. — Voor wat de kweitie der photo’s be­treft, we her­halen het, niet ver­geten dat Cin­ema-arti­esten eene zeer drukke briefwis­sel­ing hebben. Best is dus nog maar wat geduld hebben en... niet «razend» te wor­den.

To­toke. — 1° William S. Hart is allééen de En-gelsche taal machtig. Zijn adres is: Bates en Effie Streets, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2° Mary Pick­ford en Dou­glas Fair­banks zen­den hunne photo. Hun adres is: Hol­ly­wood (Cal.) U.

3° Thomas Meighan zendt in­s­gelijks zijne photo. Zijn adres is: Ath­letic Club, Los An­ge­les'(Cal.) U.

Will. Burke. — 1° Shirley Mason, is ge­boren te Brook­lijn, New York in 1902. Is eene zuster van Viola Dana en Edna Flu­grath. Haar ware naam is Shirley Flu­grath. Gehuwd met Bernard Burn­ing.

Zij meet 1 m. 50 en heeft bruin haar en licht gri­jze oogen. Haar adres is: 1770, Grand Con­course, New York City (U. S. A.)

2° Het «Para­mount Prach­tal­bum» is ner­gens te verkri­j­gen.

Clara Cor­don. — Deze week nog zal U reeds vol­doen­ing geschonken wor­den.

Lez­erkens. — 1° De over­g­roote meerder­heid der fil­mar­ti­esten zen­den hunne photo gratis. On­noo-dig postzegels in den brief te sluiten, daar men er in het buiten­land toch niets kan mede ver­richten.

2° Tom Mix. Adres: 5841, Carl­ton Way, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3° Pearl White is reeds terug in Amerika.

Sce­nario. — 1° Zon­der toe­lat­ing van den schri­jver zelve of der «Société des Droits d’Au­teurs» mag . er geen werk op den film ge­bracht wor­den. Gelieve u eventueel met be­wuste maatschap­pij in verbind­ing te' stellen.

2» Tot nu toe wordt het eigen­dom­srecht van sce­nario’s nog niet wet­telijk beschermd, wan­neer U çen sce­nario bij eene maatschap­pij inzendt kan men het immer zoo schikken dat, mits eenige ve­ran­derin­gen, uw werk, maar onder eenen an­deren naam, toch op ’t doek komt.

3° Er dient on­der­scheid gemaakt te wor­den tuss­chen «sce­nario» en «découpage», het eerste is de roman in zich zelf; het tweede is het duidelijk af-teeke­nen en be­w­erken der ver­schil­lende te draaien t-oonee­len, wier aan­neen­scha­kel­ing dpn de roman weer terug weergeven.

N. B. — Er wor­den per week maar drij vra­gen beant­wo­ord.

Ciné Clubje n° 2. — 1° In « Eene Moeder » ver­tolkt Pauline Fred­er­ick twee rollen: die der rijke dame en die der siet; de slet zelf­mo­ordt zich zoo-dat het ten slotte toch Pauline Fred­er­ick zelf is; een be­wijs dus harer drama­tis­che- en schmink-kunst.

2° In « De Gevan­genen der Liefde » waren de twee venooten: Mar­tin Hus­son, ver­tolkt door Roy Stew­art en James Ran­dolph door Emory John­son.

3° Eddy Polo, voor­naam­ste fil­men: « The Bro­ken Coin », « Th Cir­cus King », « The Bull’s

Eye », « Grey Ghost ».

N. B. — Bij ons weten hebbeu er zich reeds een 30 tal Ciné-Club­jes gevormd.

A. G. Sportwereld. — 1° Gelieve zelf de photo van Mary Pick­ford te vra­gen; haar adres is: Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2° Ónmo­gelijk aan uw ver­zoek te vol­doen.

D. B. — 1° De hoofd­ver­tolk­ers van « De Spiegel .

der Ziel» waren G'umar Tol­naes en Lili Ja­cob­ssonn.

2° Henny Porten, adres: Park­strasse, 76, Berlin-Dahlem (Duitsch­land).

Sabine N. — Deze week reeds is er aan uw ver­zoek voldaan gewor­den.

F. Prta­bella. — 1° De artiste in kwestie is Anna von Palen.

2° Los An­ge­les wordt uit­ge­spro­ken: « Loss Ans-je­les ».

3° Een artiekel over het « Schminken der cine-ma-arti­esten zal kor­tel­ings ver­schi­j­nen.

N. B. — Dat u photo’s ontv­ing van Viola Dana en Henny Porten ver­heugt ons. Voor het overige uwe vra­gen duidelijker stellen, a.u.b.

Eva Novak. — 1° Anna Bo­leyn was Henny Porten en Hen­drik VIII was Emiel Jan­nings.

2° « L’ombre déchirée » werdt ver­tolkt door Suzanne Desprès, Myrga en Madys.

3° Cleo de Mérode is eene fran­sche danseres.

Jane Novak. — 1° Liane Haid is te Wee­nen (Oost­en­rijk) ge­boren.

2° Con­rad Veidt is op 22/1/1893 ge­boren en woont: Luther­strasse, 21.

3° Gina Gins­berg als kind uit « Hu­moresque » werd ver­tolkt door Miriam Bat­tista; is een Jodin­netje; adres: Cos­mopoli­tain Pro­duc­tions 2278 Sec­ond Av­enue, New-York (U.S.A.)

Gerda. — 1° ’t Spijt ons U te moeten mede-dee­len dat het « Para­mount prach­tal­bum » niet te koop is.

2° Pearl White is voor ’t oogen­blik in Amerika op ron­dreis; schrijf haar: c/o Willis In­glis, Wright and Cal­len­der Build­ing, Los An­ge­les (Cal.)

3° Hilda Wolter, adres: Kot­tbuser Damm, 83-85, Berlin, S. 59 (Duitsch­land).

A.B.C. — In­dien u toch over de nood­ige mid­de­len beschikt kun­nen wij niet an­ders aan­raden dan al­daar ter plaatse zelf uw geluk te gaan be­proeven.

Jeanne. — Mar­ion Davies heeft over een paar maan­den in Odeon en Palati­nat al­hier gespeeld in eenen film han­de­lende over eene er­feniskwestie. De juiste titel ontsnapt ons.

Jofi­son, — 1° Vlaam­sche op­schriften wor­den door bel­gis­che filmver­hu­ur­ders zelve tuss­chen de fil­men in­ge­lascht.

2° Heh geduld: de pri­jskamp tot het zoeken van • den naam van eenen man­nelijken fil­martist zal zeer kor­tel­ings uit­geschreven wor­den.

3° Wij hebben reeds afge­drukt op groot for­maat de photo’s van Norma Tal­madge, Elaine Ham­mer­stein, Olive Thomas, Miss Dupont.

Meik­lokje 13. — 1° Theodore Roberts ge­boren op 2 Ok­to­ber 1861; gehuwd; adres: Lasky Stu­dio, 6294 Selma av­enue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2° Priscilla Dean is ge­boren in 1896; adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City, (Cal.) U.S.A.

3° De opgegeven adressen zijn nog immer de juiste. Best is het van aan Dou­glas Fair­banks uwen brief nog eens te herin­neren.

N.-B. — Mooie photo van Thomas Meighan niet? Zijl u niet bi­jgeloovig met N° 13 J. du Château. — 1° Mi­lady de Win­ter uit den Fran­schen film « De Drie Mus­ketiers » werd ver­tolkt door Claude Mérelle.

5° Nog niet ges­ticht; gewen­schte in­lichtin­gen zullen ten gepas­ten tijde ver­schi­j­nen.

Pain. — 1° Denke­lijk was be­doelde artist Paul Hart­man.

2° James Kirk­wood, adres: c/o Gold­wyn Stu­dios, Cul­ver City (Cal.) U.S.A. « The Brand­ing Iron » is een mooie film, maar zijn beste rol schi­jnt te zijn in « In the Heart of a Fooi ».

H. J. M. — 1° Winifred West­over, voor­naam­ste fil­men: « John Pet­ti­coats », « This Hero Stuff »,

« Marked Men ».

2° William S. Hart, voor­naam­ste fil­men: « Shark Monroë », « Wag­gon Tracks », « Money Cor­ral ».

3° Dorothy Dal­ton, voor­naam­ste fil­men: « Mar­ket Soulls », « A Fool’s-Par­adise », « The Woman who walked Alone ».

Achille. — 1° Be­gri­jpen niet wat u be­doelt.

2° Dit hangt af der cin­e­ma­maatschap­pij voor dewelke zij draait.

3° Een der voor­naam­ste fil­men van Mist­inguett is « La Glue ».

D. A. L. — 1° Aan iedere artiste eene af­zon­der­lijke aan­vraag richten, 0.50 port voor een brief naar ’t buiten­land.

2° Harry Piel is de ware naam van dien artist; (Duitsch­land) .

3° Bij gele­gen­heid drukken wij het volledig sce­nario van dien film wel eens af.

Rose de Mal. — 1° Mary Pick­ford n’est pas morte, mais elle a été grave­ment malade par suite d’un re­froidisse­ment.

(Mary Pick­ford is niet dood maar zij is ern­stig ziek ge­weest tengevolge eener verk­oud­heid).

2° Dou­glas Fair­banks vous répon­dra cer­taine­ment; vous pou­vez re­cevoir sa photo endéans les six se­maines.

(Dou­glas Fair­banks zal u zeker antwo­or­den; u kunt zijne photo bin­nen de zes weken ont­van­gen.)

3° Sincères re­grets; vous pou­vez lui de­man­der de l’expédier « poste restante ».

(Be­treuren het; u kunt hem vra­gen van ze «post-liggend » op te zen­den.

N. B. — Donc, pas de rai­son pour vous at­tris­ter; meilleures salu­ta­tions de re­tour. (Dus geene re­de­nen om droe­vig te zijn; beste groeten terug.

Es­per­anza. —: 1° Met het ter in­zage sturen van door u geschreven orig­i­neele sce­nario’s kunt u niet te voorzichtig zijn; ook hier wordt er, helaas, veel aart «let­ter... gemeen­schap gedaan. Wendt u ir alle vertrouwen, en van ontzen­twege aan den heer J. J. Letsch, bestu­ur­der der Para­mount, Nieuw-straat, 48, Brus­sel.

Jack Dupont. — 1° Om kans op sla­gen te hebben moet men pho­to­genisch zijn; mimeeren kan men aan­leeren.

2° « Mimeeren » is door gelaat­suit­drukking in­ner­lijke gevoe­lens weergeven; « pi­ho­to­ge­nie » is voor de film wat hier in de wan­del­ing over een portret wordt gezegd: « goed trekken ».

3° Onze beste wen­schen vergezellen u! Voor sport hebben we wel een boon­tje, hoor!

De l’Aren­gnacq. — 1° en 2° de nood­ige in­lichtin­gen zullen ten gepas­ten tijde ver­schi­j­nen.

2° In­dien u moest weten ho­eveel dergelijke aan­vra­gen er te Los An­ge­les dagelijks, en va­nuit de gan­sche wereld toekomen!?

Wladi­mar Rol­stok. — 1° Mary Miles Minter - is ge­boren op 1 April 1902, heeft goud­blond haar; was vroeger een­voudige tooneel­speel­ster.

2° Ofwel voor ’t eene of voor ’t an­dere; dit hangt natu­urlijk af van de soort rol die zij te ver­tolken hebben.

3° Best is dit eerst schriftelijk aan te vra­gen. Jack­son. — « De Spiegel der Ziel » werd ver­tolkt door Gun­nar Tolnaës en Lili Ja­cob­ssonn.

Manidées. — 1° In « Het Heis­che Gaz », ver­tolkt Eileen Sedg­wick de rol­llen van Elaine Emer­son en van Vera Ver­non.

2° Van uit Los An­ge­les kunt u antwo­ord verwachten bin­nen de 4 à 5 weken.

Chrisanthènie. — 1» Die rol werd wel degelijk door Thomas Meighan ver­tolkt.

2° Baby Mary Os­borne is op 20 April 1904 ge­boren; bij gele­gen­heid vol­doen wij aan uwen wen­sch.

3° Pearl White is de ware naam dezer artiste.

N. B. — Voor het num­mer is gezorgd gewor­den, t Doet mij waar­lijk ge­noe­gen eens eenige vra­gen uit « ’t kamp van Bev­er­loo » te ont­van­gen; zet de an­dere pi­ot­ten ook maar aan om ons blad te lezen; een aan­beve­lenswaardige lec­tuur, hoor!

Ranchero V.S. — 1° Zouden het niet met zek­er­heid kun­nen zeggen wie die artist is, daar de rolverdeel­ing van dien film niet gegeven is gewor­den.

2° Reeds menige Amerikaan­sche fil­martiste stu­urde de haar in de vlaam­sche taal gevraagde photo.

3° Deze artiste is geene « star » noch beroeps-fil­mac­trice; zij werd maar alléén aange­wor­ven om be­doelde rol te ver­tolken.

N. B. — Er wor­den per week maar 3 vra­gen beant­wo­ord.

Sol. — 1° « Parte­naire » be­teekent eerste plans-rol; « pho­to­ge­nie » zie antwo­ord n° 2 aan Jack Dupont; « fil­mac­trice » be­teekent film­speel­ster.

2° Eddie Polo is Amerikaan van ge­boorte. Ax­ioma. — 1° Eva Novak en Winifred West­over zijn twee ver­schil­lende fil­mac­tri­cen.

2° Priscilla Dean is maar éénmaal gehuwd ge­weest.

3° Denke­lijk was dit Gladys Hulette.

Em­ployé. — 1° Ses­sue Hayakawa is de En­gelsche taal machtig; denken wel dat hij en zijne vrouw, Tsuru Aoki, hunne photo zullen zen­den; adres: Ha­worth Pic­tures, &M1, Mel­rose Av­enue, Los An­ge­les (Cal.), U.S.A.

2° Wanda Haw­ley zendt hare photo; adres: Re­alart Pic­tures, 469 Fifth Av­enue, New York City (U.S.A.)

3° Norma Tal­madge, ge­boren op 2 Mei 1897; gehuwd op 31 Ok­to­ber 1916 met Joseph Schenck; nu op ron­dreis in Eu­ropa; huidig adres on­bek­end.

William Rus­sell. — 1» Pearl White is op ron­dreis in Amerika.

2° Dit ligt aan de cin­emabestu­ur­ders welke die fil­men moeten afhuren.

3° Dou­glas Fair­banks, adres: Hol­ly­wood (Cal.), U.S.A. is de fran­sche taal gedeel­telijk machtig.

Al­bine. — 1° Andrée Bra­bant, adres: 195, Faubourg St-Mar­tin, Paris.

2° Rudolph Valentino, adres: 7139 Hol­ly­wood Boul­vard, Los An­ge­les (Cal.) U.S.A.

3° Ses­sue Hayakawa, zie adres antwo­ord n° 1 aan Em­ployé.

Zweet­ers. — 1° In­dien zij hem ver­staan, ja.

2° De meeste fil­martis­ten zen­den hunne photo gratis; een brief voor het buiten­land be­hoeft 0.50 fr port.

3° Neen; wat zouden Amerika­nen met bel­gis­che

postzegels kun­nen ver­richten?

Nemo.


« CIN­E­MAW­ERELD »

•Onze Ciné*Ro­mans

Oh! het was eene vreemde geschiede­nis: ontstaan in de ver­beeld­ing eener voed­ster, gesterkt door to­e­val­lige voor­spellin­gen en met gretig ver­dan­gen door broeder en zuster vast­ge­grepen.

We­duwe, dacht Sarah Sey­ton er aan, te hertrouwen. Maar het was geene liefde welke zij zocht. Een woord, ontsnapt aan hare lip­pen, ver­raadde hare gevoe­lens. Voor alles en door alles wilde zij eene kroon huwen, eene echte konin­klijke kroon.

En langza­mer­hand had deze onzin­nige droom hen bei­den in zijne macht en waren zij aan het werk geto­gen om deze te ver­wezen­lijken.

Ont­brak het aan jonge sou­vere­inen om zich over te géven aan een mor­ga­natisch huwelijk, huwelijk nochtans dat strikt wet­tig is, waaraan broeder en zuster dachten?

Tom Sey­ton kwam van de reis. Hij was op in­lichtin­gen geweèst. Hij kwam terug, zeggende: « Goed nieuws! » Had hij een jonge prins gevon­den voor dewelke Sarah, door hare schoonheid, een strik wilde span­nen?

De Ver­bor­gen­heden & & & van Par­ijs

Groot Avon­turen-drama naar het beroemde werk van Eugèn Sue en naar den film der Phoeéa. Vlaam-sche be­w­erk­ing van Ed. Neorg.

VOOR­SPEL

DE MIS­STAP VAN PRINS RODOLPHE

In eene een­voudig be­meubelde zaal van een oud kas­teel in Schot­land, laat­ste overbli­jf­sel der Graven Mac-Gre­gor, was eene vrouw van zeldzame schoonheid gezeten, Sarah Sey­ton. Deze vrouw, zon­der for­tuin, was de we­duwe van de laat­ste der More Gre­gors. Haar eepig­ste ver­lan­gen was met geduld de gele­gen­heid af te wachten om een rijk man in hare net­ten te lokken. Deze Sarah Sey­ton Hals­bury was eene avon­turi­er­ster met een dorre ziel; hare donkere oogen kon­den ee­nieder bed­wel­men en in het veinzen was zij vol­maakt; nie­mand had de macht om de echte liefde tot haar te kun­nen doen do­or­drin­gen.

Heden was Sarah zeer berorgd. Een gerucht van stap­pen, het ope­nen eener deur deed haar op­sprin gen; het was haar broeder, Tom Sey­ton de Halsbu ry, overdekt met stof tengevolge eener lange reis, welke bin­nen trad. nog al­tijd dezelfde, Sarah? »

« Goed nieuws! » antwo­ordde deze. « Wij hebben kans te gelukken!... Maar zijn uwe on­twer­pen nog al­tijd dezelf­den, Sarah? »

Op het aangezicht dezer Schotsche kwam een zon­der­linge glans; zij sloot voor een oogen­blik de oogen en zegde dan schi­jn­baar kalm:

« Waarde broeder, ik be­grijp uwe vraag niet.... Twee jaren gele­den had mijne oude voed­ster een vreemd vi­sioen. Gebo­gen over dezelfde haard dezer schouw zag zij in hare ver­beeld­ing eene plechtigheid waar­van zij mij de beschri­jv­ing gaf.... In eene prin­selijke kapel naderde een pracht­stoet het al­taar het­welk ver­sierd was met geurige bloe­men.... Tom, men ze­gende mijn huwelijk in... ik huwde, eene Hoogheid, een Prins, een Kon­ing!... De priester we'ke onze vereenig­ing ze­gende ver­sierde mijn hoofd met eene kroon, het sym­bool van den rang tot dewelke ik geroepen werd!... Herin­nert gij u dat niet meer? »,

« Ik herin­ner mij zulks, zuster! » kreet Tom, wiens gelaat van verukking straalde.

« Sinds­dien » ging Sarah voort, « zijn de voor-teekens ver­meed­ert.... Moet ik u de voor­spelling her­halen van de waarzeg­ster die mij med­edeelde: Eve­nals Joséphine, de Cre­oolsche, welke over Frankrijk regeerde zult gij ook eens regeeren?... Ah! broeder, moet ik u an­dere pro­fetiën herin­neren?... « Tom Sey­ton boog het hoofd; zijne zuster als­dan liet een schater­lach hooien.

« Wat komt gij mij vra­gen in­dien ik van gedacht moest “ve­ran­derd zijn?... Ver­sta mij wel: ik walg van het leven het­welk ik hier in Schot­land leid.... Ik ben gereed... gereed te vertrekken... gereed een troon te bek­lim­men!... Welnu, antwo­ordt mij.... Deze prins Rodolphe?... »

Langzaam, met ern­stige stem, de armen gekruist, antwo­ordde Tom: « Wel­dra zal hij de Kon­ing zijn, hij zal u be­minnen, gij zult hem huwen! »

« Luis­ter, zuster. Ziehier de voor­naam­ste bi­j­zon­der­he­den welke gij moet ken­nen. Ik heb ze gevon­den in den Gotha Kalen­der.

En Tom las met luide stem de vol­gende regels:

Ges­lacht­sli­jst der Sou­vere­inen van Eu­ropa en hunne fam­i­lie. .

Groot Her­tog­dom van Gerol­stein:

Groot-Her­tog: Max­i­m­il­i­aan-Rodolphe, 10 De­cem­ber 1764; vol­gde zijn vader op: Charles-Fred­erik-Rodolphe, 21 April 1785. — We­duwe­naar, Jan­u­ari 1808, van Louiza-Amelie, dochter van Jan-Au­gust, prins van Bur­glen.

Zoon: Gus­taaf-Rodolphe, ge­boren 17 April 1803.

Moeder: Groot-Her­to­gin Ju­dith, douairière,

we­duwe van Groot-Her­tog Max­i­m­il­i­aan-Rodolphe, 21 April 1785.

« Gij hebt mij gevolgd, zuster? » on­der­brak Tom.

« Zeer wel » antwo­ordde deze, « Beschrijf mij dezen Gus­taaf-Rodolphe, troonopvol­ger van Gerol­stein. j

Als­dan met eene koude bereken­ing gaf Tom wei ke­lijk nut­tige in­lichtin­gen.

« Gus­taaf-Rodolphe is 18 jaar oud. Eve­nals zijn vader is hij zeer volks­gezind in het gan­sche Her­tog­dom. Wilt gij zijn karak­ter ken­nen?... Hij is zeei eigen­zin­nig en dit heeft hij aan zijne opvoed­ing te danken. Zeer jong zi­jnde werd hij aanbe­den door den Groot-Her­tog want zijne gezond­heid liet veel te wen­schen. Zijn eerste opvoeder was een En gelschman, Wal­ter Murph, een ruw maar loy­aal man. Van het zwakke kind maakte deze een sterk wilskrachtig man. met een open karak­ter, een blak­ende gezond­heid en... eene onge­meene dap­per­heid.

« Een schoon ruiter? » vroeg Sarah.

« Won­der­vol.... Nu Wal­ter Murph wordt terug naar En­ge­land geroepen. Een tweede opvoeder zou de gevoe­lens van den prins gemakke­lijk kun­nen ve­ran­deren; deze is de abt Cesar Poli­dori, geleerde in aller­lei weten­schap­pen. Het is een man welke ons zal di­enen.... »

« Die ons zal di­enen? » riep Sarah ver­baasd.

Op de trekken van Tom ver­scheen een vreemde glim­lach.

« Het Her­tog­dom Gerol­stein is maar een kleine staat, wat geeft dat?... Gij neemt ni­et­temin aan zijne Groot-Her­to­gin te wor­den. Het zal u niet ver­won­deren als ik u zeg dat de abt Cesar Poli­dori droomt de Riche­lieu te wor­den aan de zijde van een prins waar­van hij zou... waar­van liij zal... waar­van hij reeds de ziel vergiftigd heeft! »

En plots zijne fleg­matieke houd­ing ve­ran­derende, ging Tom in ver­vo­er­ing verder:

« Ja, Poli­dori zal ons di­enen! Vertrek naar het Hof, zuster? Ik heb voor den Groot-Her­tog, vader van Prins Rodolphe, aan­bevel­ings­brieven welke wij te danken hebben aan de oude Markies d’Harville en -aan de wel­wil­lende goed­heid van het En­gelsche Gezantschap.... Vertrek!... Laat u zien, Sarah! Het zal Poli­dori niet zijn welke de Prins zal belet­ten u te be­minnen!... Ah! Het is wel degelijk goed nieuws wat ik u breng!... Ja, Sarah, gij zult Koningin zijn!... Het­geen komen moet, zal gebeuren! »

Drie maan­den later en vol­gens het gezegde van Tom: « Het­geen komen moet, zal gebeuren » was, helaas, gekomen.

Ont­van­gen aan het Hof van Gerol­stein met eene op­merkenswaardige vriend­schap, kon­den Tom Sey­ton en Sarah, vol list en sluwheid, al hunne wen­schen bevredigd zien.

Tom, van zi­j­nen kant, was tevre­den met eene meer on­dergeschikte rol te spe­len; uit­mun­tend ken­ner van paar­den had hij van de regeerende Groot-Her­tog de plaats aangenomen van eerste stalmeester van het Groot-Her­tog­dom.

Maar zij, zij, deze Sarah Sey­ton.... Ah! zij was naar hier gekomen om te over­win­nen, om te beve­len... om te regeeren! En waar­lijk, de Groot-Her­to­gin, douairière, moeder van den Groot-Her­tog en groot­moeder van Prins Rodolphe, had voor Sarah eene bi­j­zon­dere vriend­schap welke van haar de gun­stelinge maakte onder hare Hof-dames.

En dan, Prins Rodolphe be­minde haar. Oh, hij had haar zoo vlug be­mind, zoo vurig, aange­wakkerd door haar zelve, dat hij alles ver­gat, zelfs zijne Her­to­gelijke Kroon die hem te wachten stond. Hij had haar be­mind, zon­der dat de abt Cesar Poli­dori het ver­hin­derde; deze had de oogen ges­loten.... En daarna, plots, had Sarah haar eerste slag getrof­fen welke haar zou toes­taan een troon te verov­eren.

Oh, de toon dezer vrouw, vol veinz­erij en leu­gen:

« Mon­seigneur, veel liever de dood dan mij te ont-eeren! Kan ik uwe vrouw niet wor­den, goed, maar zou Uwe Konin­klijke Hoogheid de vrouw welke hij be­mint al­toos tot zijne minnares willen maken? »

De arme jon­gen had ge­weend, ge­weend van raz­ernij, van wan­hoop... maar ook van vreugde.

Zij be­minde hem, er was geen twi­jfel aan; zij weigerde, was dit geen be­wijs dat zij hem waardig was?

Helaas, het­geen de jonge Prins niet wist, was dat op dit zelfde oogen­blik, ter­wijl hij zich aan dè voeten wierp van Sarah Sey­ton, Tom Sey­ton in een aan­pal­end vertrek met Cesar Poli­dori de voor­waar­den be­sprak van eene schaamtelooze verbin­te­nis.

« Het is noodig dat mijne zuster met den Prins huwt! Help dit huwelijk plaats hebben in uw eigen be­lang ) Over­weeg! »

Wat zou de kuipende opvoeder doen? De Groot-Her­tog ver­wit­ti­gen? Dit stond gelijk met zijne ver­wi­jder­ing van zijn leer­ling. Rodolphe op de hoogte bren­gen van de inzichten van Sarah? Dit was zich bloot­stellen door den­ver­lief­den ont­van­gen te wor­den op alles be­halve vriend­schap­pelijke wijze.

En Poli­dori nam eén besluit: Van een of­fi­cieel huwelijk kan geen sprake zijn.... Dus een geheim huwelijk wet­tig ges­loten. Zon­der twi­jfel, het kan bek­end ger­aakt wor­den.... De gram­schap van den Groot-Her­tog zou vreeselijk zijn.... Maar daarna,;.. Eens het huwelijk ges­loten, de vereenig­ing van kracht, het on­weder voor­bij zi­jnde, zou alles wei van zelf ten beste keeren.

ai Goed! » zegde Poli­dori, «Het­geen komen moet, zal gebeuren! » Ik be­last mij met de zaak.... Laat mij dit geheim huwelijk rege­len.... »

Had hij gelijk?... De toekomst zal het ons leeren. Cesar Poli­dori vond een priester en ge­tu­igen en het mor­ga­natisch huwelijk werd gevierd gedurende eéne korte afwezigheid van den Groot-Her tog.

De voor­spellin­gen der Schotsche voed­ster waren be­waarheid gewor­den: Sarah Sey­ton de Hals­bury, Gravin de Mac-Gre­gor, was in het huwelijk ge­tre- den met den er­f­ge­naam van een Koninkrijk.

Omtrent een jaar was voor­bi­jge­gaan; hofkuipe-ri­jen, samen­zweerin­gen, hart­stochten ver­wekt dooi af­gunst, wis­selden elkaar af. Van het geheim liuwe lijk was nog niets uit­gelekt.

Zek­eren avond in den kring van de Groot-Her­to­gin douarière, had men de gewone ijsk­oude Hof-etikette een weinig afgelegd om plaats te maken voor meer gewone gesprekken; de Hof­dames waren gezel­lig vereenigd.

« Zeg mij toch, Gravin » vroeg de Groot-Herto gin douairière, « is zijne Konin­klijke Hoogheid de Groot-Her­tog niet in kon­fer­en­tie met Sir Wal­ter Murph, welke dezen mor­gend terug gekomen is van En­ge­land? »

« Uwe Hoogheid is volkomen goed in­gelicht, » antwo­ordde de Hof­dame, « Ver­beeldt u dat Zijne Hoogheid Prins Rodolphe zich in de armen van zijn vroegere opvoeder heeft gewor­pen met eene hartelijkheid welke be­wi­jst ho­eveel hij van dien man moet houden. »

Een wel­doende glim­lach ver­scheen om den mond der Groot-Her­to­gin, zij was eene teerdere groot­moeder, ver­vol­gens ging zij verder:

« Gaan en komen! Een aan­houdend ver­schi­jnsel! Naar ik verneem is onze eerste stalmeester nu ook vertrokken? »

« Ja, Uwe Hoogheid, Sir Tom Sey­ton is vertrokken of staat op het punt te vertrekken. Eene korte afwezigheid, geloof ik, eene reis van eene veer­tien­tal dagen. »

« ’t Is gelijk, Murph zal wel van hem houden, want zij zullen bei­den van niets an­ders spreken dan over paar­den.... Maar waar is onze lieve Sarah? » Had de Groot-Her­to­gin kun­nen ver­moe­den welke toonee­len er afge­speeld wer­den in een aan­pal­ende vleugel van het Paleis, tuss­chen hen welke zij daar kwam te noe­men, hare veront­waardig­ing zou wel groot ge­weest zijn.

De Groot-Her­tog en Wal­ter Murph ver­laten hebbende was Prins Rodolphe naar Sarah gegaan, de­gene welke voor God zijne wet­telijke vrouw was; nauwelijks bij haar brak de avon­turi­er­ster in snikken uit:

« Voor God en de men­schen ben ik de vrouw van Uwe Hoogheid! Hebt .ge nagedacht over het­geen ik u gezegd heb? Wel­dra zal ik mijne zwanger­schap niet meer kun­nen ver­ber­gen; ik wil mij dan ook niet schamen over een toe­s­tand waarop ik fier zou mogen zijn! »

Bij het hooren dezer wo­or­den werd de Prins bleek als een doode en kon geen woord stame­len.

Sarah Mac-Gre­gor ging verder:

« De waarheid verne­mende kan uw vader ons van het Hof ver­ban­nen, meer niet! Maar hij houdt te veel van u om deze maa­tregel te nemen. Het uur is voor Uwe Hoogheid gekomen om te han­de­len, om mijne verdedig­ing op te nemen. Gij moet spreken! Onze ver­houd­ing bek­end maken! »

En hare tra­nen ver­dubbelden. Hare zwanger­schap waarop zij gerek­end had, moest de verdere richt­ing van haar leven aan­wi­jzen. Welk zou haar lot zijn?

In den kring der Groot-Her­to­gin douairière ging de Hof­dame met een glim­lach voort:

« Waar­lijk, wij zien Gravin Sarah niet.... Maar dat Uwe Hoogheid zich gerust stelle.... De gravin is niet li­j­dend, zij ver­magert niet eens.... »

Eene buig­ing en de Hof­dame ver­wi­jderde zich.

(Wordt voort­gezet.)

Het

van

is een pracht­film omdat on­danks de buitenge­woone groote in­sce­neer­ing de geschiede­nis span­nend is.

ooeoooeeoe

oooooowoo

Ja maar het is ook .. een su­per-spe­cial ..

VER­SCHUREN êL C° Suc­cesseurs de Ed-VAN REETH

RUE NA­TIONALE, 136, AN­VERS

Déménage­ments - Trans­ports - Garde-Meubles

Mai­son Prin­ci­pale à Brux­elles „La Con­ti­nen­tale Menkes”

Téléphone 4768 Adresse Télégraphique : CON­TI­NENT

Soleil Lev­ant Films

19, Zere­zos­traat, 19 A A BRUS­SEL il il

Verwacht:

Het wereld­beroemde Drama

De Tooneel­speler des Keiz­ers

Rijke tooneelschikking S it ü Buiten-Reeks­film


BANK CRÉDIT POP­U­LAIRE

Samen­werk­ende Maatschap­pij - - Statle­pleln, 2

ANTWER­PEN

Alle Bankver­han­delin­gen

Leenin­gen op stad­sloten en an­dere waar­den

Aankoop en verkoop van Pub­lieke fond­sen en an­dere vaar­den

Cheks op alle lan­den - Hy­potheken

Kredi­etopenin­gen. Voorschot­ten op koop­waren

GELD­PLAATSIN­GEN

Loopende reken­ing....3.50

Spaarkas....4.00„

PLAATSIN­GEN OP TER­MIJN: van 4.25 tot 6o/o in­trest ’s jaars vol­gens ter­mijn

BRAND­KOF­FERS VAN AF IO Fr. *S JAARS

Bu­rae­len open van 9 tot 12 en van tot 6 uur